Σεμινάριο ευαισθητοποίησης σε θέματα ομοφοβίας και τρανσφοβίας στην εκπαίδευση με τίτλο «Η Αυθεντική Αντίδραση: Ένας Διάλογος για την Ομοφοβία και την Τρανσφοβία»
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ Δ/ΝΣΗ
Π/ΘΜΙΑΣ & Δ/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ
ΝΟΜΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ
Δ/ΝΣΗ Δ/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ
Α΄ ΑΘΗΝΑΣ
Ταχ. Δ/νση: Kηφισίας 16
11526, Αθήνα
ΑΓΩΓΗ ΥΓΕΙΑΣ
ΥΠΕΥΘΥΝΗ: Χιόνη Μαρία
Τηλ : 210 5229997
e-mail: agygeias@dide-a-ath.att.sch.gr
ιστότοπος: http://dide-a-ath.att.sch.gr/new (σχολικές δραστηριότητες >αγωγή υγείας)
ΘΕΜΑ: Σεμινάριο ευαισθητοποίησης σε θέματα ομοφοβίας και τρανσφοβίας στην εκπαίδευση με τίτλο «Η Αυθεντική Αντίδραση: Ένας Διάλογος για την Ομοφοβία και την Τρανσφοβία»
Το Γραφείο Αγωγής Υγείας της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Α΄ Αθήνας με αφορμή την 6η Μαρτίου- Πανελλήνια ημέρα κατά της βίας στο σχολείο και σε συνέχεια της μακροχρόνιας συνεργασίας του με την κα Αλεξάνδρα Βασιλείου, Δρ Κοινωνικής Ψυχολογίας – εκπαιδεύτρια ενηλίκων και το Processwork Hub θα οργανώσει και θα υλοποιήσει για τους εκπαιδευτικούς της Διεύθυνσης σεμινάριο ευαισθητοποίησης σε θέματα ομοφοβίας και τρανσφοβίας στην εκπαίδευση με τίτλο «Η Αυθεντική Αντίδραση: Ένας Διάλογος για την Ομοφοβία και την Τρανσφοβία».
Το σεμινάριο θα αγγίξει ζητήματα όπως: τι είναι η ομοφοβία και η τρανσφοβία, πώς τη βιώνουν οι άνθρωποι που είναι ομοφυλόφιλοι και τρανς, πώς τη βιώνουν οι οικογένειες τους και η σχολική κοινότητα, ποιος είναι ο ρόλος των εκπαιδευτικών στην αντιμετώπισή της και χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος θα παρουσιαστεί ένα θεατρικό δρώμενο, το οποίο έχει δημιουργηθεί από τo Processwork Hub και την Amate Performance βασισμένο σε αληθινές ιστορίες που αφορούν στους ανθρώπους της ΛΟΑΤ κοινότητας, γονείς κι εκπαιδευτικούς. Στο δεύτερο μέρος θα γίνει μία διεργασία ομάδας με τις παρευρισκόμενες/ους, με στόχο τη βαθύτερη κατανόηση των εμπειριών, το μοίρασμα διαφορετικών απόψεων, συναισθημάτων και εμπειριών γύρω από το θέμα. Το θέμα του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας φύλου έχει πολλές διαφορετικές διαστάσεις κι αποχρώσεις, όπως επίσης και ένα ευρύ φάσμα αντιδράσεων όσον αφορά στην ορατότητα και την αποδοχή. Στο θεατρικό δρώμενο δεν θα μπορούσαν, εκ των πραγμάτων, να συμπεριληφθούν όλες οι απόψεις και στάσεις. Ελπίζουμε ωστόσο να βρουν χώρο στη διεργασία που θα ακολουθήσει.
Το σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 11 Μαρτίου στο 14ο Γυμνάσιο Αθήνας (Αν. Ζίννη 28, Κουκάκι, ΜΕΤΡΟ Συγγρού-Φιξ, τηλ. 210 9227230) και ώρες 18.00-20.00. Λόγω του βιωματικού του χαρακτήρα απευθύνεται σε 35 εκπαιδευτικούς. Η υποβολή των αιτήσεων θα γίνει ηλεκτρονικά στο: agygeias@dide-a-ath.att.sch.grμέχρι την Πέμπτη 5/3/2015. Οι αιτήσεις θα περιλαμβάνουν πλήρη στοιχεία και τηλέφωνο επικοινωνίας. Οι εκπαιδευτικοί θα ενημερωθούν για την τελική συμμετοχή τους με έγγραφο που θα σταλεί ηλεκτρονικά στις σχολικές μονάδες και θα αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της ΔΔΕ Α΄ Αθήνας και στην ιστοσελίδα του Γραφείου Αγωγής Υγείας.
Την Τετάρτη που μας πέρασε η ‘Αυθεντική Αντίδραση’ πήγε στο 72ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών. Δύσκολη μέρα για μετακινήσεις, βροχή και κυκλοφοριακή συμφόρηση, εκλογή προέδρου Δημοκρατίας στη Βουλή, βαθμολογίες για παράδοση… Παρ’ όλα αυτά, συγκεντρωθήκαμε στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου παρέα με 45 εκπαιδευτικούς και γονείς. Γόνιμη η συζήτηση μετά το θεατρικό δρώμενο, πολλοί οι προβληματισμοί για το ρόλο των εκπαιδευτικών στην αντιμετώπιση της ομοφοβίας και τρανσφοβίας. Αναγκαία η επεξεργασία όλων των θεμάτων σε μια ατμόσφαιρα που επιτρέπει τις ‘σωστές’ και ‘λάθος’ ερωτήσεις, τις ‘πολιτικά ορθές’ και μη θέσεις. Να αναρωτηθούμε παρέα, να βρούμε τρόπους που η ασφάλεια και αποδοχή θα είναι δικαίωμα κάθε παιδιού στο σχολείο.
Ευχαριστούμε θερμά το Σχολικό Σύμβουλο Χάρη Παπαδόπουλο για την πρόσκληση και τη Διευθύντρια του 72ου Δημοτικού Σχολείου Τατιάνα Σπανέλλη για τη φιλοξενία!
Η ομάδα Amatè παρουσιάζει την performance: «Ανέστιος: Μαγεία από Δεύτερο Χέρι». Σάββατο, 20/12, στα πλαίσια της δράσης Ίχνη Εμπορίου, Στοά των Εμπόρων, Βουλής 8-10, Σύνταγμα, στις 8.00 μμ.
Η ομάδα Amatè δημιουργήθηκε από την Ιωάννα Βαλσαμίδου, τη Βέρα Λάρδη, τη Μάγδα Τσαγκαράκη και τη Χριστίνα Φραγκιαδάκη. Φτιάχνουνε μικρές οάσεις, ξύλινες γέφυρες, ανεμόσκαλες, μονοπάτια. Παίζουνε, στέλνουνε μηνύματα μέσα σε άδεια μπουκάλια, σκηνοθετούνε, ταξιδεύουνε. Συντονίζουν και καθοδηγούν τους ανθρώπους του περιοδικού δρόμου σε μικρές θεατρικές δράσεις. Μαθαίνουν από αυτούς. Δημιουργούνε χώρο για κατανόηση, ζύμωση, αλλαγή. Στην performance «Ανέστιος: Μαγεία από δεύτερο χέρι», η Στοά των Εμπόρων θα μεταμορφωθεί σε έναν λαβύρινθο συνδιαλλαγής, εξερεύνησης προσωπικών αιτημάτων και προσφοράς secondhandχριστουγεννιάτικης μαγείας.
Είσοδος ελεύθερη, στα πλαίσια του χριστουγεννιάτικου καλωσορίσματος της πρωτοβουλίας «Ίχνη Εμπορίου».
Η Αυθεντική Αντίδραση: Ένας Διάλογος για την Ομοφοβία και την Τρανσφοβία
(για εκπαιδευτικούς και γονείς)
72ο Δημ. Σχολείο Αθηνών, Ακταίου 2-4 (κοντά στον Σταθμό ΗΣΑΠ του Θησείου)
Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014, ώρα 6.00 – 8.00 μ.μ.
Σε συνέχεια του σεμιναρίου για εκπαιδευτικούς της περιφέρειάς του που οργάνωσε κατά την περσινή σχολική χρονιά ο Σχολικός Σύμβουλος Χάρης Παπαδόπουλος με θέμα «Η σεξουαλική αγωγή στο δημοτικό – Χτίζοντας υγιείς σχέσεις ανάμεσα στα φύλα» θα πραγματοποιηθεί αυτή την Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου στο 72ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών ένα θεατρικό δρώμενο / διάλογος για την ομοφοβία και την τρανσφοβία στην ελληνική κοινωνία και το σχολείο.
Η εκδήλωση απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς και γονείς. Το θεατρικό δρώμενο έχει δημιουργηθεί από τo Processwork Hub και την Amate Performance και έχει ήδη παρουσιαστεί σε ομάδες εκπαιδευτικών, στην ΕΣΗΕΑ ως επιμόρφωση δημοσιογράφων, στο Αντιρατσιστικό φεστιβάλ Αθήνας, κ.ά..
Τον διάλογο και τη συζήτηση που θα ακολουθήσουν το δρώμενο θα συντονίσουν ο Σχολικός σύμβουλος Χάρης Παπαδόπουλος, και οι Αλεξάνδρα Βασιλείου, Ph.D. και Λένα Ασλανίδου, M.P.W., εκπαιδεύτριες ενηλίκων / ψυχοθεραπεύτριες.
Η εκδήλωση θα αγγίξει ζητήματα όπως: Τι είναι η ομοφοβία και η τρανσφοβία; Πώς τη βιώνουν οι άνθρωποι που είναι ομοφυλόφιλοι και τρανς; Πώς τη βιώνουν οι οικογένειες τους και η σχολική κοινότητα; Ποιος είναι ο ρόλος των εκπαιδευτικών στην αντιμετώπιση της; Στόχος είναι μέσα από τη θεατρική δράση και το διάλογο να προβληματιστούμε γύρω από το πώς η ομοφοβία και η τρανσφοβία περιθωριοποιούν ομάδες ανθρώπων, δημιουργούν πόνο κι εγκλωβίζουν όλους/όλες, ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού.
Η δράση χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο είναι μία performance-δρώμενο βασισμένο σε αληθινές ιστορίες που αφορούν στους ανθρώπους της ΛΟΑΤ κοινότητας, γονείς κι εκπαιδευτικούς. Το δεύτερο μέρος είναι μια συζήτηση με τις παρευρισκόμενες/ους, με στόχο τη βαθύτερη κατανόηση των εμπειριών, το μοίρασμα διαφορετικών απόψεων, συναισθημάτων και εμπειριών γύρω από το θέμα.
Το θέμα του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας φύλου έχει πολλές διαφορετικές διαστάσεις κι αποχρώσεις, όπως επίσης και ένα ευρύ φάσμα αντιδράσεων όσον αφορά στην ορατότητα και την αποδοχή. Στο θεατρικό δρώμενο δεν θα μπορούσαν, εκ των πραγμάτων, να συμπεριληφθούν όλες οι απόψεις και στάσεις. Ελπίζουμε ωστόσο να βρουν χώρο στη συζήτηση που θα ακολουθήσει.
Κραυγή αγωνίας από τους λήπτες ψυχικής υγείας. Δεν επαρκούν οι στεγαστικές δομές, πολλοί θα πεταχτούν στο δρόμο.
της Μαρίνας Χατζηδημητρίου
“Τι έχω; Ώρες ώρες δεν αισθάνομαι καλά”, μου λέει ο κυρ Αντρέας, που τον πετυχαίνω στη στάση κάτω από το σπίτι μου όπου κάνει βόλτες. “Τίποτα δεν έχεις, απλά αντί για το σώμα σου, έτυχε να νοσήσει η ψυχή σου. Συνέχισε να παίρνεις τα φάρμακά σου και όλα καλά, έ;” , του λέω. “Ναι, έχεις δίκιo, άλλωστε ποιος είναι 100% καλά τη σήμερον ημέρα;”, μου λέει, χαμογελώντας.
Ο 60χρονος Αντρέας είναι χρόνια λήπτης ψυχικής υγείας, ο οποίος ζει με την αδερφή του. Λαμβάνει την αγωγή του κανονικά, παίρνει το λεωφορείο και βολτάρει στο κέντρο της Αθήνας με τους φίλους του.
Τα κρούσματα της ψυχικής ασθένειας παρουσιάζουν ραγδαία αύξηση λόγω και της οικονομικής κρίσης, καθώς οι συνθήκες διαβίωσης έχουν δυσκολέψει πολύ. Άγχος, στρες μας επιβαρύνουν ολοένα και περισσότερο, με αποτέλεσμα να πιεζόμαστε.
Με αφορμή τη Πανελλήνια Συνάντηση για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς με θέμα “Ψυχιατρική μεταρρύθμιση στην περίοδο της κρίσης: Από το αδιανόητο στο αυτονόητο”, που θα διεξαχθεί από 21 έως 23 Νοεμβρίου 2014, ήρθαμε σε επαφή με δύο άτομα αρμόδια να μας κατατοπίσουν στο ζήτημα των ληπτών της ψυχικής υγείας και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
“Το κύριο πρόβλημα ενός λήπτη ψυχικής υγείας είναι η επαφή του με τις υπηρεσίες των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ) . Η ποιότητα των υπηρεσιών δεν είναι τόσο καλή, κυρίως μέσα στα μεγάλα ψυχιατρεία”, σημειώνει ο κ. Σκόρδος, και συμπληρώνει “Δεν έχει προχωρήσει η ψυχιατρική μεταρρύθμιση όσο θα θέλαμε, δεν έχει γίνει τομεοποίηση του συστήματος (π.χ κινητές ομάδες, κέντρα ψυχικής υγείας, κλινικές σε γενικά νοσοκομεία κτλ) και ο εκάστοτε λήπτης δεν μπορεί να βρει αρκετές υπηρεσίες στον τόπο του- και αυτό κυρίως συμβαίνει σε λήπτες που ζουν στην επαρχία”.
“Σοβαρό πρόβλημα είναι επίσης πως για να καλύψουν τα φάρμακά τους υπάρχει κόστος συμμετοχής”, τονίζει η κ.α Αγγελή. “Μπορεί μεν να είναι μηδενικό το κόστος για τα αντιψυχωσικά, οι περισσότεροι όμως παίρνουν και ένα σωρό άλλα φάρμακα τα οποία είναι σταθεροποιητές ή έχουν και άλλα προβλήματα υγείας”, προσθέτει και συνεχίζει:
“Σε μεγάλο βαθμό αντιμετωπίζουν και πρόβλημα κοινωνικοποίησης. Δεν έχουν φίλους, δραστηριότητες, εργασία. Αρκετοί είναι αποκλεισμένοι από δομές ψυχικής υγείας όχι απαραίτητα επειδή το έχουν επιλέξει οι ίδιοι. Ίσως για να φτάσουν να κάνουν αυτό το βήμα, να ενταχθούνε σε κάποια δομή θα πρέπει αν έχει προηγηθεί δουλειά, κάποιος να τους έχει πείσει για τα οφέλη που θα αποκομίσουνε γιατί συχνά κυριεύονται από φόβο, από άγχος, γιατί να πάω τι θα κάνω με άγνωστους ανθρώπους εκεί κτλ”.
Ερωτηθείς για το αν έχει βιώσει κοινωνικό ρατσισμό, ο κ. Σκόρδος απαντάει αρνητικά. “Εγώ, όχι αλλά έχω ακούσει από άλλους λήπτες. Ρατσισμός που προέρχεται μάλιστα από το συγγενικό τους περιβάλλον και από φίλους τους”.
“Πρέπει να γίνει μια εκστρατεία ενημέρωσης μέσα στην κοινωνία και ειδικά στα σχολεία. Αν δεν μπορούμε να πείσουμε τους μεγάλους, να πείσουμε τα παιδιά”, προσθέτει και συνεχίζει: “Πρέπει να υπάρξει πληροφόρηση από τις μικρές κιόλας ηλικίες, από το δημοτικό. Πρέπει να γίνονται διάφορες δράσεις και πρωτίστως ενημέρωση και στις ίδιες τις οικογένειες των ληπτών με διάφορες ομάδες ενδυνάμωσης και εκπαίδευσης”.
“Η ψυχική ασθένεια μπορεί να εμφανιστεί στον καθένα από εμάς”, προσθέτει από την πλευρά της η κα Αγγελή η οποία συμφωνεί πως θα πρέπει να υπάρξει περαιτέρω ενημέρωση η οποία θα ξεκινάει από μικρές κιόλας ηλικίες.
“Στα σχολεία άραγε γίνεται τίποτα; Τολμάνε να θίξουνε ζητήματα ψυχικής υγείας; Γιατί πλέον εμφανίζονται πάρα πολλών ειδών προβλήματα και στα παιδάκια. Πρέπει η πολιτεία να δει πως θα προστατεύει την ψυχική υγεία των πολιτών και πως θα τους ενημερώνει ώστε να δουν ότι οι ψυχικές ασθένειες είναι όπως οι σωματικές, συμβαίνουν στον καθένα. Η ψυχική υγεία ποτέ δεν είχε την αντιμετώπιση που θα έπρεπε να έχει. Μιλάμε για ασθένειες που σε πάρα πολλές περιπτώσεις διαρκούν μια ολόκληρη ζωή”, τονίζει.
“Επίσης, ένα μεγάλο μέρος του στίγματος των ληπτών είναι στην επαρχία όπου οι κοινωνίες είναι μικρές”, αναφέρει ο κ. Σκόρδος. “Βέβαια το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε μια πολυκατοικία στην Αθήνα. Το θέμα είναι πως πρέπει να γίνουν περισσότερες υπηρεσίες μέσα στην κοινότητα και το υπουργείο Υγείας μαζί με τους λήπτες, τις οικογένειές τους και τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας να κάνουν μια εκστρατεία ενημέρωσης- είτε μέσα από διαφημίσεις, είτε μέσα από συνέδρια, ημερίδες, είτε μέσα από επισκέψεις ληπτών σε σχολεία”.
“Πρέπει ο κόσμος να καταλάβει πως οι λήπτες υπηρεσιών ψυχικής υγείας δεν διαφέρουν. Εκτός από τα προβλήματα που έχουν οι «υγιείς», εκείνος έχει κάποια παραπάνω, τα οποία είναι όμως αντιμετωπίσιμα. Έτσι, όπως νοσεί το σώμα, νοσεί και η ψυχή”, υπογραμμίζει.
“Το κλείσιμο των ψυχιατρικών νοσοκομείων θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο τα πράγματα”
“Το υπουργείο Υγείας θα πρέπει να δώσει έμφαση στη ψυχική υγεία, ειδικά στις σημερινές συνθήκες διαβίωσης, λόγω της οικονομικής κρίσης , τα κρούσματα της ψυχικής ασθένειας είναι διπλάσια και τριπλάσια. Θα πρέπει να υπάρχει μια δημόσια δωρεάν ποιοτική ψυχική Υγεία”, σημειώνει ο κ. Σκόρδος ενώ η κα Αγγελή προσθέτει:
“Έτσι, όπως εξελίσσονται τα πράγματα άνθρωποι που επιθυμούν να ενταχθούν σε κάποια δομή ψυχικής υγείας, όπως ο αδερφός μου, δεν μπορούν. Όταν επικοινώνησε με κάποιο κέντρο ημέρας του είπαν ότι δεν μπορεί να γίνει δεκτός από τη στιγμή που το έχει παρακολουθήσει το πρόγραμμα για 3 χρόνια. Κοινώς έχουν περιοριστεί και οι δυνατότητές τους να συμμετέχουν στα προγράμματα προαγωγής και προστασίας της ψυχικής υγείας”.
“Εντάσσονται δηλαδή σε κάποιο πρόγραμμα κάποιου κέντρου και είναι για συγκεκριμένο χρόνο. Και μετά, τι; Λύσανε τα προβλήματά τους;”, διερωτάται και τονίζει “δεν παρέχονται οι υπηρεσίες που θα έπρεπε να τους παρέχονται. Για παράδειγμα η ψυχιατρική κλινική ευαγγελισμού η οποία έχει καταπληκτικούς γιατρούς, αλλά έχει μια ψυχιατρική κλινική η οποία έχει 20 κρεβάτια και πάντοτε υπάρχουν τουλάχιστον άλλοι 15 που μένουν σε ράντζο, και εμείς παρόλα αυτά συζητάμε ότι πρέπει να κλείσουν τα ψυχιατρικά νοσοκομεία”.
“Οι χρόνια πάσχοντες και μη δε θα έχουν κάποιο συγκεκριμένο χώρο για να νοσηλευτούν. Ναι μεν υπάρχουν οι στεγαστικές δομές αλλά δεν επαρκούν, με αποτέλεσμα πολλοί από τους λήπτες να “πεταχτούν στο δρόμο”, τονίζει ο κ. Σκόρδος, ενώ η κα Αγγελή αναφέρει πως η εισήγηση Παπακωστα θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο τα πράγματα.
“Ήδη οι κλίνες που υπάρχουν στις ψυχιατρικές κλινικές απλά δεν επαρκούν. Δεν υπάρχουν δομές για βραχεία νοσηλεία, όλοι καταφεύγουν στα νοσοκομεία”, τονίζει.
Μόνο στα Χανιά έχει γίνει η τομεοποίηση των υπηρεσιών και αυτό δείχνει ότι τα πράγματα έχουν μείνει στάσιμα, προσθέτει ο κ. Σκόρδος.
“Υπάρχουν τρομακτικές καθυστερήσεις στα επιδόματα”
Η κρίση έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τη ζωή των ληπτών γιατί το επίδομα που παίρνουν δεν επαρκεί για να καλύψουν τα έξοδά τους. Aκόμα όμως και εκείνοι που έχουν βρει δουλειά είτε στον ιδιωτικό τομέα είτε σε Κοινωνικούς Συνεταιρισμούς Περιορισμένης Ευθύνης τα βγάζουν πέρα δύσκολα, τονίζει ο κ. Σκόρδος, ενώ τη δραματική κατάσταση επιβεβαιώνει και η κα Αγγελή: “Οι λήπτες λόγω περικοπής των κονδυλίων για την υγεία και της μείωσης του προσωπικού στις δομές και της εφαρμογής αυστηρότερων κριτηρίων δυσκολεύονται πάρα πολύ να τα βγάλουν πέρα. Δεν είναι λύση οι άνθρωποι με προβλήματα ψυχικής υγείας να διαμένουν μια ζωή με τους συγγενείς τους. Όταν δηλαδή φύγουν από τη ζωή οι γονείς τους, υπάρχει κάτι για αυτούς τους ανθρώπους; Είμαι σίγουρη πως δεν υπάρχει απολύτως τίποτα από την πολιτεία”.
“Αρκετοί λήπτες δεν βρίσκουν καλές υπηρεσίες στον δημόσιο τομέα αναγκάζονται να πληρώνουν για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Επίσης, αρκετές οικογένειες ληπτών τους αντιμετωπίζουν σαν βάρος. Υπάρχουν δε και περιπτώσεις που έχουν κάνει αίτηση για το επίδομα της πρόνοιας αλλά έχει απορριφθεί από τα ΚΕΠΑ γιατί πιστεύουν ότι είναι σε θέση να δουλέψουν με αποτέλεσμα αυτά τα άτομα να στηρίζονται μόνο από τους γονείς τους”, προσθέτει ο κ Σκόρδος.
“Το μόνο τους εισόδημα είναι το επίδομα της πρόνοιας, 626 ευρώ το δίμηνο, 313 ευρώ το μήνα και υπάρχουν και περιπτώσεις που έχουν περάσει από τις επιτροπές πιστοποίησης αναπηρίας και περιμένουν μέχρι και δύο χρόνια μέχρι να αποφασίσουν ότι το δικαιούνται”, αναφέρει και η κα Αγγελή.
“Έχει αναρωτηθεί κανείς πως περνάνε αυτοί οι άνθρωποι δύο χρόνια; Υπάρχουν τρομακτικές καθυστερήσεις για ανθρώπους που δεν έχουν καμία πηγή εισοδήματος”, υπογραμμίζει.
“Το κράτος καρπώνεται χρήματα των ληπτών”
Παράλληλα, ο κ. Σκόρδος μας αναφέρει πως σε ένα μεγάλο μέρος των δομών ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης σε στεγαστικές δομές, ξενώνες, οικοτροφεία, προστατευμένα διαμερίσματα γίνεται παρακράτηση των επιδομάτων και των συντάξεων των ασθενών.
“Αυτό είναι πολιτική του υπουργείου Υγείας που ξεκίνησε επί υπουργού Λοβέρδου, κάποια στιγμή είχε παγώσει με τον κ. Λυκουρέντζο και τώρα έχει ξαναβγει στην επιφάνεια. Έχουν γίνει κάποιες κινητοποιήσεις από φορείς και από εμάς, και από εργαζόμενους από το Δαφνί και το Δρομοκαίτειο και από συλλόγους οικογενειών αλλά ακόμα δεν έχουμε καταφέρει κάτι”.
“Τα εν λόγω χρήματα υποτίθεται τα παίρνει η δομή κάθε ασθενή για να πληρώνει κάποια έξοδα που μέσα είναι η διατροφή, λειτουργικά έξοδα, ίσως το ενοίκιο αλλά αυτό είναι απαράδεκτο. Δεν μπορεί το κράτος να καρπώνεται βοηθήματα που πρέπει με αυτά ο λήπτης να καλύπτει τα έξοδά του”, καταλήγει, ζητώντας οι λήπτες να αντιμετωπίζονται ως ισάξιοι πολίτες της κοινωνίας. “Θέλουμε, αλληλεγγύη, ενδυνάμωση και βοήθεια, όχι φιλανθρωπία και λύπηση”, τονίζει.
“Αυτοί που σχεδιάζουν τις μεταρρυθμίσεις και τη παροχή φροντίδας προς τους ψυχικά πάσχοντες θα πρέπει να πλέουν πολύ ενεργά, και να λάβουν πολύ σοβαρά υπόψιν τους τις ανάγκες των ίδιων των ληπτών και τις οικογένειές τους”, τονίζει με τη σειρά της η κα Αγγελή.
“Η οικογένεια είναι στη καρδιά της ανάρρωσης. Πρέπει να ακούσουν τους λήπτες και μετά να πράξουν. Να το απαιτήσουν τόσο οι ίδιοι όσο οι οικογένειές τους. Οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας πρέπει να τους ενδυναμώσουν, να διεκδικήσουν αυτά που δικαιούνται, να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους στην ανάρρωση και σε μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Αναρωτιέμαι το κάνουν ή όλη αυτή η κατάσταση βολεύει το σύστημα που έχει λειτουργήσει μέχρι τώρα η ψυχιατρική μεταρρύθμιση και εξέλιξη στην Ελλάδα;”, προσθέτει και συνεχίζει:
“Επίσης, η τοπική αυτοδιοίκηση τι κάνει; Που βρίσκονται οι δήμοι σε όλο αυτό; Μιλάμε για τομεοποιημένη παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας και σε όσα συνέδρια, συναντήσεις δεν συναντάμε ποτέ εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης”.
“Κάθε δήμος να φροντίσει να προσφέρει τις υπηρεσίες που χρειάζονται οι δημότες και αν δεν μπορεί να βρει τρόπους να συνεργάζεται με τα νοσοκομεία, να δημιουργήσει δικές του δομές”, καταλήγει.
*Λίγα λόγια για ταΣωματεία
Σύλλογος αδελφών ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας (ΚΙΝΑΨΥ): Τα μέλη του συλλόγου είναι ως επί τω πλείστον αδέρφια ληπτών ψυχικής υγείας. Περισσότερο προσφέρουν υπηρεσίες κοινωνικοποίησης. Έχουν εξασφαλίσει την παροχή εισιτηρίων από τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών καθώς και από κινηματογράφους, όπως επίσης από μουσεία και άλλους χώρους πολιτισμού τα οποία τα διαθέτουν σε μέλη του συλλόγου καθώς και σε λήπτες που κατά καιρούς έρχονται σε επαφή μαζί τους. Επίσης, κάθε καλοκαίρι τα τελευταία 4 χρόνια διοργανώνουν μια κατασκήνωση στον Αγ. Ανδρέα.
Αυτοεκπροσώπηση: Ο σύλλογος συμμετέχει σε ημερίδες, συνέδρια, σε κινητοποιήσεις εργαζομένων και ληπτών και σε διεκδικήσεις για τα δικαιώματα των ληπτών, όπου το Δ.Σ πραγματοποιεί διάφορες συναντήσεις με το υπουργείο Υγείας. Αγωνίζεται γενικά για τα δικαιώματα των ληπτών, για την καλύτερη ποιότητα ζωής τους και την επαγγελματική τους αποκατάσταση.
Πανελλήνια Συνάντηση για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση
«Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση στην περίοδο της κρίσης: Από το αδιανόητο στο αυτονόητο»
Παρασκευή 21 έως Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014
Πανεπιστήμιο Πειραιώς, κεντρικό κτίριο. Μ. Καραολή και Α. Δημητρίου 80, 185 34 Πειραιάς.
Στόχοι
Ο βασικός στόχος είναι να συζητηθούν αλληλοενημερωτικά και αλληλοσυμπληρωματικά τα προβλήματα και να καταλήξουμε συντονισμένα σε συγκεκριμένες προτάσεις – δεσμεύσεις που θα εξασφαλίσουν ένα βιώσιμο σύστημα υπηρεσιών ψυχικής υγείας στην κοινότητα με μια συνέχεια. Επίσης να κατανοήσουμε όλοι ότι η ψυχική υγεία αφορά σε όλους τους πολίτες και όχι μόνον στα άτομα που πάσχουν. Απαραίτητη προϋπόθεση για την εξασφάλιση της ψυχικής υγείας και ευημερίας των πολιτών και των κοινωνιών/της κοινότητας είναι ένα σύστημα άμεσα προσβάσιμο που εξασφαλίζει όλο το φάσμα υπηρεσιών: πρωτοβάθμια φροντίδα και πρόληψη, έγκαιρη παρέμβαση και υπηρεσίες αποκατάστασης.
Με τη συνάντηση αυτή στοχεύουμε στην καλλιέργεια περαιτέρω διαλόγου με την κοινωνία, την πολιτεία και την τοπική αυτοδιοίκηση έτσι ώστε να υπάρξει ενεργοποίηση της επιστημονικής κοινότητας και των ενδιαφερόμενων φορέων για την επίτευξη των στόχων.
Η συνάντηση απευθύνεταιτόσο στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής όσο και στους επαγγελματίες ψυχικής υγείας, στους ανθρώπους με ψυχοκοινωνικά προβλήματα και τις οικογένειές τους, καθώς και σε όλους τους φορείς και άτομα της κοινωνίας των πολιτών:
Λήπτες υπηρεσιών, οικογένειες, συγγενείς και σύλλογοί τους
Σύλλογοι, κοινωνικές συλλογικότητες, οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών
Μητροπολιτικά Ιατρεία
Νοσοκομεία
Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας
Φορείς Κοινωνικής Οικονομίας
Συμμετοχή
Η συμμετοχή στη συνάντηση είναι δωρεάν. Είναι ωστόσο απαραίτητη για οργανωτικούς λόγους η δήλωση συμμετοχής. Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να αποστείλουν το συμπληρωμένο Δελτίο Εγγραφής τους στο ekpsath@otenet.gr
Οι Συλλογικές Δράσεις Κοινωνικής Αλληλεγγύης της Μονάδας Απεξάρτησης 18ΑΝΩ σας προσκαλούν με ιδιαίτερη χαρά στο 1ο φεστιβάλ που διοργανώνουν στις 25 & 26/10/2014. Για δύο ημέρες συναντιόμαστε, γνωριζόμαστε και επικοινωνούμε στον πανέμορφο χώρο της Λαμπηδόνας, Άλσος Αγίας Τριάδας – Βύρωνας, με τη στήριξη του Κοινωνικού Πολιτιστικού Κέντρου Βύρωνα “Λαμπηδόνα”.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Σάββατο 25/10/2014
Από τις 17:00μμ: ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΜΑΔΕΣ ΠΗΛΟΥ, ΚΟΣΜΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΗΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗΣ 18ΑΝΩ.
18:30-19:30μμ: ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΚΟΥΚΛΑΣ ΜΑΡΙΟΝΕΤΑΣ
ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΗΣ ΤΟΥ 18ΑΝΩ.
19:30-21:00μμ: ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΘΕΜΑ: “Κρίση – Εξαρτήσεις και Συλλογικές Αντιστάσεις”με μέλη των Συλλογικών Δράσεων Κοινωνικής Αλληλεγγύης 18ΑΝΩ & εισηγήτρια την Κατερίνα Μάτσα.
21:00-22:00μμ: ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΜΕ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΗΣ 18ΑΝΩ.
Η Αυθεντική Αντίδραση: Ένας Διάλογος για την Ομοφοβία και την Τρανσφοβία Κινητήρας Studio, Σάββατο 8/11 και Κυριακή 9/11 στις 9.00μμ
Τι είναι η ομοφοβία και η τρανσφοβία; Πως την βιώνουν οι άνθρωποι που είναι ομοφυλόφιλοι και τρανς; Πως τη βιώνουν οι οικογένειες τους και η σχολική κοινότητα; Ποιος είναι ο ρόλος των εκπαιδευτικών στην αντιμετώπιση της; Το Processwork Hub και η ομάδα κοινωνικού θεάτρου Amate Performance συνεργάζονται σε μία performance – διάλογο βασισμένη σε αληθινές ιστορίες που αφορούν στους ανθρώπους της ΛΟΑΤ κοινότητας, γονείς κι εκπαιδευτικούς. Στόχος της Αυθεντικής Αντίδρασης είναι μέσα από τη θεατρική πράξη και το διάλογο να προβληματίσει γύρω από το πώς τα θέματα ταυτότητας φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού περιθωριοποιούν ομάδες ανθρώπων, δημιουργούν πόνο και εγκλωβίζουν όλους, ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικής ταυτότητας. Η δράση μετράει ήδη δύο πετυχημένες παραστάσεις, μία σε εκπαιδευτικούς και μία στο 18ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ της Αθήνας τον περασμένο Ιούλιο ενώ προγραμματίζονται και άλλες σε συνεργασία με φορείς και κοινωνικούς χώρους.
ζωγραφίζοντας το όραμα της ομάδας – Αλέξανδρος, Ελισάβετ, Αγγέλα, Γιάννης, Δέσποινα, Κατερίνα, Κώστας, Λένα, Βαγγέλης
Την Τρίτη που μας πέρασε κάναμε την πρώτη συνάντηση της χρονιάς με το θεραπευτικό προσωπικό της Αυλής του Κόσμου. Για δεύτερη χρονιά, η Λένα Ασλανίδου κι εγώ, μια Τρίτη το μήνα, ανηφορίζουμε την εθνική και πάμε στο Περιστέρι, στο Κέντρο Ημέρας ‘Αυλή του Κόσμου’ του Κέντρου Παιδιού και Εφήβου. Σε αυτές τις μηνιαίες συναντήσεις εξερευνούμε την ατμόσφαιρα στην ομάδα, θέματα που προκύπτουν στη συνεργασία. Αναζητούμε και τις συνδέσεις όλων όσων συμβαίνουν μέσα στην ομάδα με το ευρύτερο πλαίσιο (Κέντρο Ημέρας, οικογένειες, γειτονιά, κοινωνία). Κάθε φορά φεύγω σκεφτική και πιο πλούσια. Και με εκτίμηση για το μεράκι αυτής της ομάδας.
Το Δίκτυο Ανταλλαγής και Αλληλεγγύης Αγίας Παρασκευής προκηρύσσει τον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό για τη συγγραφή διηγήματος με θέμα συναφές με την Αλληλεγγύη. Ο διαγωνισμός θα παραμείνει ανοικτός από τις 9 Σεπτεμβρίου 2014 μέχρι και τις 31 Ιανουαρίου 2015.
ΟΡΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ:
Το θέμα πρέπει να είναι συναφές με την Αλληλεγγύη, στην ελληνική γλώσσα.
Το όριο των λέξεων ορίζεται στις 2.000.
Δεν υπάρχουν περιορισμοί εθνικότητας ή τόπου διαμονής του διαγωνιζόμενου
Τα διηγήματα που θα αποσταλούν δεν πρέπει να έχουν βραβευτεί σε άλλο λογοτεχνικό διαγωνισμό, να έχουν εκδοθεί ή δημοσιευθεί σε βιβλίο ή άλλο μέσο, έντυπο ή ηλεκτρονικό.
Κατώτερο όριο ηλικίας για συμμετοχή στο διαγωνισμό είναι η συμπλήρωση του 16ου έτους του διαγωνιζόμενου, την ημερομηνία λήξης του διαγωνισμού.
Τα διηγήματα πρέπει να υποβληθούν με ψευδώνυμο και σε 7δακτυλογραφημένα αντίτυπα. Σε εσώκλειστο σφραγισμένο φάκελο αναγράφεται το πραγματικό όνομα, η διεύθυνση, το τηλέφωνο και το email του διαγωνιζόμενου. Οι φάκελοι αυτοί δεν θα ανοιχτούν, παρά μόνο σε περίπτωση διάκρισης του διαγωνιζόμενου, ενώ οι υπόλοιποι συμμετέχοντες παραμένουν άγνωστοι.
Τα διηγήματα να στέλνονται με απλό ταχυδρομείο (όχι συστημένα) στη διεύθυνση: Τζένη Θεοφανοπούλου, Υακύνθου 12 Αγία Παρασκευή, 15343.
Τα έργα που δεν θα τηρούν τους παραπάνω όρους δεν θα κριθούν.
ΒΡΑΒΕΥΣΗ
Τα δέκα καλύτερα διηγήματα θα εκδοθούν σε βιβλίο από τιςεκδόσεις Ταξιδευτής, το οποίο θα διακινηθεί από ανέργους και άστεγους. Τα τελικά αποτελέσματα θα ανακοινωθούν μέχρι τις 20 Απριλίου 2015, σε εκδήλωση που θα διοργανώσει το Δίκτυο Ανταλλαγής και Αλληλεγγύης Αγίας Παρασκευής. Σε όλους τους διακριθέντες θα απονεμηθεί αναμνηστικό έντυπο συμμετοχής.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Η Κριτική Επιτροπή αποτελείται από τα κάτωθι 7 μέλη, κατ’ αλφαβητική σειρά:
Θεοφανοπούλου Τζένη: Εκπρόσωπος του Δικτύου Ανταλλαγής και Αλληλεγγύης Αγ. Παρασκευής
Κάσδαγλης Χριστόφορος: συγγραφέας / δημοσιογράφος
Niemands Rose: συγγραφέας
Νόλλας Δημήτρης: συγγραφέας
Παπαδόπουλος Κώστας: εκδόσεις Ταξιδευτής
Πατούλη Κρυσταλία: δημοσιογράφος, δημιουργός του σεμιναρίου Αφήγηση Ζωής
Στεφανέας Πέτρος: συγγραφέας
Υπάρχουν κι αισιόδοξα πράγματα. Διάβασε το άρθρο και θα καταλάβεις.
Οι κοινωνικές επιστήμες όπως θα έπρεπε να είναι του Αντώνη Γαλανόπουλου
Εδώ και χρόνια στο Τμήμα Ψυχολογίας του ΑΠΘ, υπάρχει ένα μάθημα –από πολλές απόψεις- ιδιαίτερο, εναλλακτικό, όπως λέγαμε ως φοιτητές μεταξύ μας. Πρόκειται για το μάθημα του Κοινωνικού Αποκλεισμού με υπεύθυνο τον καθηγητή Κώστα Μπαϊρακτάρη. Και λέω υπεύθυνο και όχι διδάσκοντα, γιατί διδάσκοντες του μαθήματος είναι τα ίδια τα θύματα του κοινωνικού αποκλεισμού, ομάδες και συλλογικότητες που βρίσκονται συστηματικά ή κινδυνεύουν να βρεθούν από τη μια μέρα στην άλλη στο κοινωνικό περιθώριο.
Το σκεπτικό στη βάση του οποίου έχει σχεδιαστεί το μάθημα είναι το εξής: το πανεπιστήμιο χαρακτηρίζεται από ένα διαρκή Μονόλογο όπου ο «Άλλος» απουσιάζει ως πρωταγωνιστής αλλά γίνεται αντιληπτός μόνο ως υπό διαχείριση πρόβλημα-αντικείμενο. Στο πανεπιστήμιο επικρατεί ο επιστημονικός λόγος, ο Λόγος των Ειδικών που αναπαράγεται μονοδιάστατα και αποτελεί στην ουσία «μια πολιτική πρακτική που υπηρετεί μια συγκεκριμένη ιδεολογία. Μια ιδεολογία που εμποδίζει στην ουσία την ακύρωση των μηχανισμών και των διεργασιών αποκλεισμού ή περιθωριοποίησης μίας σειράς ατόμων ή ομάδων».
Το μάθημα, με τον τρόπο που έχει δομηθεί, στοχεύει στην αποκατάσταση του Διαλόγου. «Δεν πρόκειται για μία άλλη επιστημονική απόπειρα ούτε για μία πράξη γενναιοδωρίας, αλλά για μία συνειδητή επιστημονική/πολιτική επιλογή, που αποσκοπεί στην αναζήτηση κοινών οραμάτων και κατ’ επέκταση κοινών τόπων, στόχων και δράσεων», όπως γράφει ο Κώστας Μπαϊρακτάρης. Μέσα από αυτή τη συνάντηση αναζητούνται νέες γνώσεις, νέα επιστημονικά παραδείγματα και πρακτικές.
Πέρα από τη δυνατότητα μιας νέας συνάντησης, της ανάπτυξης του διαλόγου, της αλληλοδιδασκαλίας και της αναζήτησης κοινών τόπων αντίστασης κι αλληλεγγύης, οι φοιτητές έχουν τη δυνατότητα είτε να συμμετέχουν σε δράσεις που προτείνονται από τους διάφορους φορείς που εμπλέκονται στο μάθημα, είτε να προτείνουν τις δικές τους δράσεις. Η εκπαίδευση, έτσι, μετατρέπεται σε μια συμμετοχική διαδικασία, η αναζήτηση της γνώσης συνδέεται άμεσα με τη νέα εμπειρία και το Πανεπιστήμιο με την Κοινωνία.
Φέτος το πρόγραμμα του μαθήματος έκρυβε εκπλήξεις ακόμα και για τους μυημένους. Πέρα από τις γνωστές ομάδες που συμμετείχαν χρόνια στο μάθημα όπως η Ομάδα προσβασιμότητας του ΑΠΘ, ο Σύλλογος Γονέων Παιδιών με κακοήθη νοσήματα «Η Λάμψη», ο Σύλλογος Καρκινοπαθών, ο σύλλογος Οροθετικών «Θετική φωνή», η Πανελλήνια Επιτροπή (πρώην) χρηστών και επιζώντων της ψυχιατρικής, στους «διδάσκοντες» περιλαμβάνονται εκπρόσωποι κινημάτων που γέννησε η κρίση και δραστηριοποιούνται αυτή τη στιγμή στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης. Στις αίθουσες διδασκαλίας βρέθηκαν, λοιπόν, το Συντονιστικό πολιτών και φορέων «SOSτε το Νερό», μέλη των επιτροπών αγώνα Χαλκιδικής κατά της εξόρυξης χρυσού, οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ και άλλοι.
Η κρίση, με τις πολιτικές της λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης, οδηγεί ολοένα και μεγαλύτερα κοινωνικά στρώματα στο περιθώριο. Αυτό αποτυπώνεται ξεκάθαρα στο 28% της ανεργίας στη χώρα και στα 3.000.000 ανασφάλιστους πολίτες. Η κρίση αναμορφώνει το κοινωνικό πεδίο καθώς ο κοινωνικός αποκλεισμός διευρύνεται. Η προσαρμογή του μαθήματος του Κοινωνικού Αποκλεισμού στις δεδομένες συνθήκες ήταν επιβεβλημένη. Όπως τονίζει και ο Κώστας Μπαϊρακτάρης σε μια συζήτησή μας, «Αν κάναμε ένα στατικό μάθημα με το ίδιο προκαθορισμένο πρόγραμμα κάθε χρόνο, θα κάναμε ένα μάθημα σαν όλα τα άλλα».
Οι κοινωνικές επιστήμες δεν πρέπει μόνο -κατά το κοινώς λεγόμενο- να «αφουγκράζονται την κοινωνία» αλλά και να αλληλεπιδρούν μαζί της, να λειτουργούν μέσα σε αυτή, να επηρεάζονται από αυτή και να την επηρεάζουν. Να είναι πραγματικά ζωντανές.
Ο Αντώνης Γαλανόπουλος ζει στη Θεσσαλονίκη από το 2006 κι αφού πρώτα πλανήθηκε στην άβυσσο του ασυνείδητου και τους διαδρόμους της Φιλοσοφικής, πέρασε στη Πολιτική Φιλοσοφία χαμένος τώρα πια στα μονοπάτια του μεταδομισμού και της λακανικής σκέψης. Του αρέσει να περιπλέκει τα πράγματα, όπως ένας παρεξηγημένος Σλοβένος φιλόσοφος. Συχνά προσπαθεί να βάλει σε τάξη τις σκέψεις του αποτυπώνοντάς τες στις σελίδες του Unfollow και στο Κοίτα τον Ουρανό.
Κατάμεστη η αίθουσα χθες στις Νύχτες Πρεμιέρα, όπου και προβλήθηκε η ταινία του Νίκου Κορνήλιου ‘Μητριαρχία’. Παρούσες και οι περισσότερες από τις ηθοποιούς της ταινίας. Καθηλωτική η ταινία, σχεδόν τρεις ώρες, μια συνεχής διεργασία ομάδας γύρω από την εμπειρία της γυναίκας μέσα στην πατριαρχική κοινωνία. Αξίζει να τη δεις. Κράτα τα μάτια σου ανοιχτά για προβολές!
Υπόθεση:
60 Γυναίκες. 7 Μέρες. Ένας κόσμος. Ένα καταφύγιο γυναικών απειλείται με κατεδάφιση. 60 γυναίκες διαφορετικών ηλικιών, εθνικοτήτων και κοινωνικών προελεύσεων συγκεντρώνονται για να το προστατεύσουν, επιχειρώντας να επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους στον κόσμο σήμερα. Την ημέρα συζητούν και συγκρούονται. Κοινωνία, σεξουαλικότητα, πολιτική, σχέσεις, μητρότητα, εργασία. Τη νύχτα αφήνονται να εκφραστούν, να χορέψουν, να εξομολογηθούν βιώματα κι εμπειρίες. Τι θα προκύψει από ένα τέτοιο εγχείρημα;
Το Σάββατο, 27 Σεπτεμβρίου και ώρα 20:30, στο χώρο του Δικτύου “Ακούγοντας Φωνές” (Hearing Voices Network) Αθήνας, στην οδό Τροίας 44 (κοντά στο σταθμό του ηλεκτρικού “Βικτώρια”), θα έχουμε τη χαρά να παρακολουθήσουμε την παράσταση κουκλοθεάτρου της Λίλλιαν Χαριτάκη Άσιμου με τίτλο “κατσαρίδα – ψυχωτική συνδρομή”.
Η παράσταση διάρκειας 25΄ εκτός από ιδιαίτερη εικαστική εμπειρία αποτελεί και μια ευκαιρία να προσεγγίσουμε το φαινόμενο των φωνών και των ασυνήθιστων ψυχικών εμπειριών με τρόπο λιγότερο διανοητικό και περισσότερο συναισθηματικό, μέσω της ασφαλούς μεταφοράς και της ευαισθησίας που χαρακτηρίζει την τέχνη του κουκλοθεάτρου.
Μετά την παράσταση θα συνεχίσουμε τη βραδιά με μουσική και κρασί ή χυμό.
Η είσοδος είναι ελεύθερη, με προαιρετική συνεισφορά για την ενίσχυση του συλλόγου του Δικτύου “Ακούγοντας Φωνές”.
