Oct 052019
 

Πηγή: ΕφΣυν

Αντα Ψαρρά, Διαλεκτή Αγγελή

Κατάμεστο το αμφιθέατρο του ΕΚΠΑ στην εκδήλωση αποχαιρετισμού του πρωτοποριακού προγράμματος για τα παιδιά (και όχι μόνο) της μειονότητας ● Αδεια παρέμεινε η τιμητική θέση για την υπουργό Παιδείας ή τον εκπρόσωπό της ● Πανεπιστημιακοί, καθηγητές και πολιτικοί μίλησαν για το σπουδαίο έργο και την ανάγκη να υπάρξει συνέχεια.

φωτογραφία από την ΕφΣυν

Ενα κατάμεστο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Αθηνών, λίγες ημέρες πριν, χαιρέτισε και αποχαιρέτησε το 22χρονο Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων (ΠΕΜ).

Στην εκδήλωση μίλησαν οι πρωτεργάτριες πανεπιστημιακές καθηγήτριες που σχεδίασαν το πολύπλευρο εκπαιδευτικό πρόγραμμα βασίζοντάς το εξ ολοκλήρου στον σεβασμό προς τον άλλο και την εμπιστοσύνη, αλλά και στην προσπάθεια να εφοδιάσουν όσους συμμετέχουν σε αυτό με εκείνα τα εργαλεία που θα τους δώσουν την ευκαιρία να ενταχθούν ισότιμα στην κοινωνία των πολιτών. Μίλησαν ακόμα πρώην υπουργοί Παιδείας που στήριξαν το ΠΕΜ, ενώ έλαμψε διά της απουσίας του –με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό– το σημερινό υπουργείο. Παρών και ο Κώστας Σημίτης, επί πρωθυπουργίας του οποίου ξεκίνησε το πρόγραμμα.

Η Θράκη, τη δεκαετία του 1990, πέρασε από τις μπάρες του αποκλεισμού και των πογκρόμ στα ΠΕΜ της ανοιχτόμυαλης εκπαίδευσης, της γνώσης και της συλλογικής προσπάθειας. Το «νεογέννητο» πρόγραμμα των Αννας Φραγκουδάκη, Θάλειας Δραγώνα, Νέλλης Ασκούνη, Αλεξάνδρας Ανδρούσου, Νέτας Αποστολίδου και τόσων άλλων ξεκίνησε νήπιο στα δύσκολα χρόνια του αποκλεισμού, πέρασε στην εφηβεία του με πολύχρωμες δράσεις, βλέποντας τον αριθμό του συνεχώς να μεγαλώνει, και τώρα στα 22 αναζητά τη νέα ώριμη και σύγχρονη ταυτότητά του, πάντα μακριά από αγκυλώσεις και ξεπερασμένα στερεότυπα.

Οι έμπειρες πανεπιστημιακές καθηγήτριες και οι δεκάδες εκπαιδευτές των παιδιών και των γυναικών της Θράκης δούλεψαν ασταμάτητα, φτάνοντας στο σημείο να μπορούν σήμερα –όταν και αν τους ζητηθεί– να εκχωρήσουν σε νέους αναδόχους την πλούσια πείρα και το σύνθετο έργο τους, να σταθούν στο πλευρό τους και να φροντίσουν όλοι μαζί να μη χαθεί άλλη μια πολύτιμη ευκαιρία.

Τα εύληπτα βιβλία, οι εκπαιδευτικές μέθοδοι και το πλούσιο υλικό χρησιμοποιούνται σήμερα στην εκπαίδευση των παιδιών προσφύγων και φοιτητών, ενώ η φήμη της πρωτοποριακής διδασκαλίας στη Θράκη πέρασε στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού.

«Το ΠΕΜ μάς λογάριασε για πρώτη φορά ανθρώπους, ήταν μια όαση παιδείας», είπε στην αντίστοιχη εκδήλωση στην Ξάνθη ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, γιατρός Μουσταφά Μουσταφά, συμπληρώνοντας: «Ως εδώ και μη παρέκει με τον εθνικισμό και την υποκρισία, να γίνει επιτέλους ένα διαπολιτισμικό σχολείο να πηγαίνει όλος ο κόσμος».

Μειονότητες

Την εκδήλωση στην Αθήνα χαιρέτισε ο πρύτανης του ΕΚΠΑ Μελέτιος-Αθανάσιος Δημόπουλος δίνοντας τον λόγο στην πρώτη ομιλήτρια και μία εκ των εμπνευστών του προγράμματος, την ομότιμη καθηγήτρια του ΕΚΠΑ Αννα Φραγκουδάκη, η οποία μίλησε για ένα πρόγραμμα που σκοπό έχει την αποδοχή των παιδιών της μειονότητας ως ισότιμων μελών της κοινωνίας, τονίζοντας παράλληλα ότι η δυσκολία του έργου έγκειται στο γεγονός ότι διαχρονικά το υπερκαθορίζει η πολιτική διάσταση.

«Κληθήκαμε να αλλάξουμε την πολιτική της περιθωριοποίησης. Συναντήσαμε αντιστάσεις αρχικά. Η τοπική κοινωνία μάς αντιμετώπιζε ως “πράκτορες της Αθήνας” και ο Tύπος της πλειονότητας μας κατηγορούσε για “αντεθνικές πρακτικές”» είπε, περιγράφοντας τον παραλογισμό με τον οποίο ήρθαν αντιμέτωποι, με την καθηγήτρια του ΕΚΠΑ Θάλεια Δραγώνα να προσθέτει ότι οι στόχοι του έργου προσέκρουαν συχνά στη δύσκολη πραγματικότητα.

Στη συνέχεια, η καθηγήτρια του ΑΠΘ Νέτα Αποστολίδου αναφέρθηκε στα βιβλία και στο διδακτικό υλικό που χρησιμοποιήθηκε στο πρόγραμμα, με τη συντονίστρια του πάνελ και καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κρήτης Εφη Αβδελά να κάνει ειδική αναφορά στα βιβλία Ιστορίας.

Από την πλευρά της η αν. καθηγήτρια του ΕΚΠΑ Νέλλη Ασκούνη μίλησε με στοιχεία που αποδεικνύουν την επιτυχία του προγράμματος: το 2000 η σχολική διαρροή των παιδιών της μειονότητας ήταν 65%, σχεδόν το 80% των κοριτσιών εγκατέλειπαν το σχολείο, χωρίς να έχουν αποκτήσει ούτε καν απολυτήριο Γυμνασίου, και οι σπουδαστές στην τριτοβάθμια ήταν μόλις 500 τον αριθμό. Κατά τη διάρκεια του προγράμματος η σχολική διαρροή μειώθηκε στο 25%, ενώ χιλιάδες είναι πλέον οι εισακτέοι στα Πανεπιστήμια.

Τέλος, η αν. καθηγήτρια του ΕΚΠΑ Αλεξάνδρα Ανδρούσου μίλησε για τα καινοτόμα ΚΕΣΠΕΜ (Κέντρα Στήριξης Προγράμματος Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων) και τα κινητά ΚΕΣΠΕΜ, όπου υλοποιούνταν δράσεις «έξω από το σχολείο για το σχολείο».

«Η εκδήλωση στο ΕΚΠΑ σηματοδοτεί την ολοκλήρωση μιας μεγάλης παρέμβασης», τόνισε η καθηγήτρια Μαρία Σφυρόερα προλογίζοντας το δεύτερο πάνελ, που ξεδίπλωσε τις εμπειρίες των συνεργατών και των εκπαιδευτών του.

Η κοινωνιολόγος Χαρά Καραβία είπε ότι «την αρχική αμηχανία διαδέχτηκε ο ενθουσιασμός στην Ξάνθη, την πόλη των χρωμάτων, με τις ασπρόμαυρες αγκυλώσεις».

Στη συνέχεια η λέκτορας του ΔΠΘ Μαρία Κωνσταντινίδου μοιράστηκε με το κοινό την εμπειρία της ως «πλειονοτική» στην Κομοτηνή: «Οι παππούδες μας μιλούσαν τουρκικά αλλά εμάς δεν μας μάθαιναν. Οι μουσουλμάνες συμμαθήτριές μου δεν έρχονταν μετά το μάθημα στα καφέ και δεν αναρωτηθήκαμε τότε γιατί, μας φαινόταν φυσιολογικό. Συνεργάζομαι εδώ και χρόνια με την πρώην συμμαθήτριά μου Σεμιχά κι έμαθα πολύ αργότερα ότι και του δικού της πατέρα το μαγαζί το είχαν σπάσει στο πογκρόμ του 1990. Στα ΚΕΣΠΕΜ, όμως, γυρίσαμε σελίδα».

Η συντονίστρια εκπαιδευτικού έργου Μαρία Ζωγραφάκη συμπλήρωσε: «Τα ζητήματα δεν ήταν μόνο γλωσσικά, αλλά ζητήματα ισονομίας και ισοπολιτείας». Η ίδια ξεκίνησε να δουλεύει στη Θράκη πριν ακόμα ξηλωθούν πλήρως οι μπάρες της ντροπής (επί ΥΠΕΘΑ Γεράσιμου Αρσένη), στη λεγόμενη επιτηρούμενη ζώνη. Δούλεψε εντατικά και στα μαθήματα ενηλίκων που άλλαξαν τη ζωή πολλών γυναικών, με πολλές από αυτές να είναι παρούσες στο αμφιθέατρο, φανερά συγκινημένες.

«Η σημερινή παρουσία τους εδώ είναι για μένα το μεγαλύτερο δώρο», πρόσθεσε κι έδωσε τον λόγο σε μια νέα γυναίκα από τη μειονότητα που καταχειροκροτήθηκε μόλις είπε ότι «από τότε που έμαθα όχι μόνο να μιλάω αλλά και να γράφω ελληνικά, έπαψα να φοβάμαι».

Η κοινωνική λειτουργός Ολγα Κατσιάνη διηγήθηκε το πώς «μας περίμεναν τα παιδιά κρεμασμένα στα κάγκελα του σχολείου και δεν ήταν λίγοι οι ιμάμηδες που έφτασαν στο σημείο μετά την αρχική απροθυμία τους να φωνάζουν από το τζαμί τα παιδιά μόλις έφτανε η κινητή μονάδα. Εμαθα να χτίζω γέφυρες, τα παιδιά ελεύθερα παίζοντας μπορούσαν να μιλούν τη γλώσσα τους και σιγά σιγά έφευγε ο φόβος και μάθαιναν, απενοχοποιούσαν τα ελληνικά».

«Ηταν ένα συναρπαστικό ταξίδι στις ζωές των άλλων», συμπλήρωσε η καθηγήτρια του ΕΚΠΑ Χαρά Δαφέρμου, που δούλεψε στο -αποκλεισμένο με μπάρες μέχρι το 1995- χωριό Κένταυρος. «Είχαμε 320 παιδιά και δουλεύαμε σε τέσσερις βάρδιες τα Σαββατοκύριακα προσπαθώντας να σεβαστούμε το ωράριο των σχολείων τους ή τις ώρες προσευχής τους. Με τα δημιουργικά, τα ομαδικά παιχνίδια, τα αυτοσχέδια δικά τους παραμύθια, τις κατασκευές και τα θεατρικά, τα παιδιά μάθαιναν και χρησιμοποιούσαν τη γλώσσα» είπε, ενώ η δασκάλα Βίκη Λαζοπούλου τόνισε ότι η επιμόρφωση και η συνεχής στήριξη των εκπαιδευτικών και συνεργατών του ΠΕΜ ήταν πολύ σημαντικό κομμάτι του προγράμματος, ένα πρόγραμμα το οποίο μετέτρεψε τη Θράκη σε «ένα μεγάλο σχολείο, που λειτούργησε όπως θα έπρεπε να λειτουργούν όλα τα σχολεία: με σεβασμό».

Γροθιά στο στομάχι τα λόγια της ψυχολόγου Σεβάλ Οσμάν Ογλού: «Τέλειωσα το σχολείο τα δύσκολα χρόνια, τότε που κλεινόμασταν στο καβούκι μας. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη όταν δεν αποδεχόμαστε τον άλλον. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να είσαι μειονότητα και να μην κατέχεις τη γλώσσα του άλλου. Είδαμε με το πρόγραμμα τη δύναμη της διγλωσσίας, να μιλάς δύο μητρικές γλώσσες. Ανευ όρων αποδοχή σημαίνει να μπορώ να μιλάω χωρίς να φοβάμαι και να μπορώ εγώ σήμερα να εκπροσωπήσω εδώ τη Θράκη μου, όπως εγώ τη γνωρίζω». 
Ακολούθησε το τρίτο πάνελ, στο οποίο οι ομιλήτριες αποκάλυψαν το πόσο πολύ όλο το υλικό και τα βιβλία του ΠΕΜ βοηθούν και τους εκπαιδευτικούς που εργάζονται με τα προσφυγόπουλα.

Οι Αλεξάνδρα Κανέλλου, Κική Σακκά και Βάσω Νικολάου περιέγραψαν μέσα από την εμπειρία τους σε διαπολιτισμικά σχολεία πώς ο σύγχρονος τρόπος διδασκαλίας της Ιστορίας και της Γλώσσας που ακολουθεί το ΠΕΜ οδηγεί στο να κατανοήσουν και τα παιδιά προσφύγων την Ιστορία και να εξοικειωθούν με τα ελληνικά.

Η πανεπιστημιακός Μάρω Κακριδή εξήγησε πώς χρησιμοποιεί την προίκα του ΠΕΜ στους μεταπτυχιακούς φοιτητές της στο μάθημα κοινωνιολογίας-γλωσσολογίας: «Είναι πολύτιμη η συνάντηση με έναν πολύ ιδιαίτερα “άλλον” που είναι στιγματισμένος και υποτίθεται ότι διαρκώς μας επιβουλεύεται. Ο τομέας της γλωσσολογίας διδάσκεται με χειρουργικά γάντια και μάσκα. Η λέξη “ιδεολογία” είναι εξοβελισμένη, και έκδηλος παντού ο λανθάνων εθνικισμός. Οι φοιτητές μου πήραν, λοιπόν, το άρωμα από μια σημαντική μακροχρόνια και επίπονη προσπάθεια συνάντησης με τον “άλλο”».

Τελευταία μίλησε η πανεπιστημιακός στο Σικάγο του Ιλινόι Ελένη Κατσαρού, η οποία επισκέφτηκε την Κομοτηνή: «Είδα τη λειτουργία των “απόκρυφων” σχολείων και των “παράτυπων” μαθημάτων ως εργασία ζωής και ψυχής. Ο σεβασμός προς τον μαθητή είναι η ουσία της εκπαίδευσης. Χωρίς αυτόν η εκπαίδευση είναι στείρα και αντί για ένταξη έχουμε αφομοίωση», σημείωσε η έμπειρη σε μειονότητες και διαφορές καθηγήτρια συμπληρώνοντας: «Δεν μπορούμε να λύσουμε όλες τις ανισότητες, αλλά η εκπαίδευση είναι το μόνο πεδίο όπου μπορεί να γίνει αλλαγή, με “πειραγμένες”, ακτιβιστικές, πρωτότυπες και ριζοσπαστικές μεθόδους. Να εδραιωθεί η “ανταρσία”».

Στο βήμα πολιτικοί και δημοσιογράφοι

«Αφού ολοκλήρωσαν οι γυναίκες τα της παιδείας και του προγράμματος, είναι ώρα να αναλάβουν πλέον οι άνδρες για την πολιτική», ήταν τα χαρακτηριστικά λόγια της Αννας Φραγκουδάκη, που καταχειροκροτούμενη από το γυναικείο –κατά κύριο λόγο– ακροατήριο έδωσε τον λόγο στο πάνελ των πρώην υπουργών Παιδείας και των δημοσιογράφων. Ευτυχώς ανάμεσά τους ήταν και η Μαριέττα Γιαννάκου, διασφαλίζοντας κατά κάποιο τρόπο την αναγκαία ποσόστωση!

Ο πρώην βουλευτής του ΚΙΝ.ΑΛΛ. Γιώργος Πεταλωτής, που μεγάλωσε στη Θράκη, πήρε πρώτος τον λόγο. «Ηρθατε σαν ξένοι κι αυτό ήταν το θετικό, γιατί δεν είχατε τα στερεότυπα των ντόπιων» είπε, απευθυνόμενος στις εκπαιδευτικούς του ΠΕΜ.

Στη συνέχεια διάβασε μια δήλωση-χαιρετισμό του Γιώργου Παπανδρέου, επί της υπουργικής θητείας του οποίου το ΠΕΜ πήρε σάρκα και οστά: «Σε χρόνους ανύποπτους και απροετοίμαστους πίστευα ότι τα δικαιώματα όλων είναι απαραβίαστα. Το ΠΕΜ δυνάμωσε την αλληλεγγύη στην κοινωνία. Επιμέναμε γιατί αυτό ορίζαμε σαν πρόοδο και γι’ αυτό υποστηρίζαμε το πρόγραμμα. Τίποτε όμως ακόμα δεν είναι δεδομένο. Οι ανάγκες τρέχουν και οι δημόσιες συζητήσεις πρέπει τώρα να ανοίξουν».

Σχολική διαρροή

Ο κ. Πεταλωτής, αναφερόμενος σε έναν εισαγγελέα που παινευόταν το 2014 ότι περιόρισε τη σχολική διαρροή των μουσουλμανοπαίδων και των Ρομά με δικογραφίες και καταδικαστικές αποφάσεις κατά των γονιών, αποτύπωσε τη διαφορά μεταξύ του ΠΕΜ και των πρακτικών που συντηρούσαν και συντηρούν το κλίμα διαχωρισμού των παιδιών.

«Αυτό το πρόγραμμα συνέβαλε στο να αποκτήσουν τα παιδιά όλα τα εφόδια ώστε να μπορούν στο μέλλον να αποφασίζουν μόνα τους. Ηταν μια πολιτική ανοιχτών θυρών και η εκπαίδευση των εκπαιδευτικών για παρόμοια προγράμματα είναι αναγκαία. Τώρα τα πράγματα είναι καλύτερα και υπάρχει κατανόηση. Το πρόγραμμα πρέπει να συνεχιστεί για να μπορούν τα παιδιά να διδάσκονται τη γλώσσα, να αυτοπροσδιορίζονται και να έχουν όλα τα δικαιώματα μιας εθνοτικής ή μάλλον μιας θρησκευτικής ομάδας. Εγιναν σοβαρά λάθη με τη μειονότητα και πρέπει να τα αποκαταστήσουμε», δήλωσε η Μαριέττα Γιαννάκου, συμπληρώνοντας ότι την ποσόστωση που δόθηκε για τη μειονότητα στα ΑΕΙ η ίδια την επέκτεινε και στα ΤΕΙ.

Ο Νίκος Φίλης, με μια πολιτική ομιλία, έδωσε το δικό του στίγμα: «Είναι εύστοχη η διατύπωση στον τίτλο του πάνελ “πολιτική για την ένταξη και την εκπαίδευση”, αντί της συνήθους “μειονοτική εκπαίδευση”, που στενεύει και απομειώνει το περιεχόμενο, ταυτίζοντάς το αποκλειστικά με τα μειονοτικά σχολεία στη Θράκη, ενώ η εκπαίδευση των παιδιών και των ενηλίκων της μειονότητας αφορά όλες τις βαθμίδες ώς και την αντισταθμιστική εκπαίδευση, τη διά βίου μάθηση και την ειδική αγωγή. Η “ένταξη” δεινοπαθεί ως πολιτική επιλογή ανάμεσα σε δύο άλλες: αφενός του κοινωνικού αποκλεισμού και αφετέρου της αφομοίωσης».

Θύμισε με παραδείγματα πώς τα σχολικά προγράμματα στη Θράκη ήταν αντικείμενο του υπουργείου Εξωτερικών μέχρις ότου το υπ. Παιδείας ανέκτησε βήμα βήμα την αυτονόητη αρμοδιότητά του. Πρόσφατο αρνητικό παράδειγμα ήταν αυτό που συνέβη με το πιλοτικό πρόγραμμα (που το ξεκίνησε ο ίδιος και το συνέχισε ο Κώστας Γαβρόγλου) για τα δημόσια νηπιαγωγεία της Θράκης, που προέβλεπε ότι σε αμιγώς μειονοτικούς οικισμούς μέσα στην τάξη, εκτός της νηπιαγωγού, να υπάρχει και μια απόφοιτη που να προέρχεται από τη μειονότητα και να γνωρίζει τη μητρική γλώσσα των παιδιών.

Οι αντιδράσεις πήραν αρχικά ακόμα και ακραίο χαρακτήρα, την ώρα που η στόχευση του προγράμματος ήταν προφανής: «Ευκολότερη κοινωνικοποίηση, αναγνώριση της αλλογλωσσίας, επιτρεπτικότητα στην έκφραση των συναισθημάτων και εντέλει καλύτερη εκμάθηση των ελληνικών και προετοιμασία για το δημοτικό, μέσω της αξιοποίησης της μητρικής γλώσσας».

Διαπολιτισμική εκπαίδευση

Ο πρώην υπουργός Παιδείας συμπλήρωσε ότι σήμερα γιορτάζουμε και αναστοχαζόμαστε την «έναρξη της μακροβιότερης, συστηματικότερης και πιο επιτυχημένης μεταρρυθμιστικής προσπάθειας για τη μειονοτική και διαπολιτισμική εκπαίδευση». Τόνισε –αν και δήλωσε απαισιόδοξος για τη βούληση της σημερινής κυβέρνησης– ότι είναι ανάγκη να συνεχιστεί το πρόγραμμα, με τις βελτιώσεις που θα κριθούν αναγκαίες.

Ο Κωστής Παπαϊωάννου, εκπαιδευτικός, θερμός υποστηρικτής του ΠΕΜ και πρώην πρόεδρος της Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, περιέγραψε την αρχική αμηχανία και τη μετατροπή της σε αποδοχή και διάλογο: «Το ΠΕΜ ξανάβαλε το σχολείο στο κέντρο της κοινότητας και τον μαθητή στο κέντρο του σχολείου. Ηταν μια μικρή Συμφωνία των Πρεσπών απέναντι στην καχυποψία και σε ένα κράτος-μπαμπούλα με στερεότυπα, όπως ότι “τα τουρκάκια δεν παίρνουν τα γράμματα”. Δεν υπάρχει όμως άλλος δρόμος εκτός από την ένταξη και την ενσωμάτωση. Η εκπαίδευση είναι η ίδια η ασφάλεια και δεν μπορεί η ασφάλεια να αποτελεί πρόσχημα στέρησης παιδιών από το δικαίωμα στην εκπαίδευση».

Ο Γιώργος Μόσχος, πρώην Συνήγορος του Παιδιού, εξήγησε πώς έζησε στη Θράκη την μπάρα και τους γρίφους, τους φόβους πίσω από τις κλειδωμένες πόρτες: «Το ΠΕΜ έδωσε ελπίδα για μια καινούργια στάση απέναντι στα δικαιώματα των παιδιών και η Θράκη ήταν και είναι ένα κρίσιμο σημείο εφαρμογής της άσκησης των δικαιωμάτων αυτών», ενώ ο Σαμή Καραμπουγιούκογλου, δημοσιογράφος στην Ξάνθη, εξήγησε ότι επί 27 χρόνια προσπαθεί σε δύσκολες συνθήκες να διαχειριστεί τις αντιδράσεις όλων, τονίζοντας ότι λείπει η ειλικρίνεια.

«Χρειάστηκε εκείνο το φοβερό πογκρόμ για να καταλάβουν όλοι ότι στη Θράκη κάτι δεν πήγαινε καλά. Τελικά, όσες τρικλοποδιές κι αν μπήκαν από την πλειονότητα, η αποδοχή του προγράμματος είναι γεγονός και το υλικό που μας άφησε υποδεικνύει και το ποιο πρέπει να είναι το επόμενο βήμα. Ενα δίγλωσσο σχολείο που θα προχωρήσει επιτέλους μπροστά».

«Μιάσματα»

Την εκδήλωση έκλεισε ο δημοσιογράφος Παντελής Μπουκάλας με μια προσωπική αφήγησή του για το πώς και πότε έμαθε ότι υπάρχει μειονότητα στην Ελλάδα, όταν πήγε φαντάρος και είδε τους μουσουλμάνους «μιάσματα» να γίνονται όλοι τυφεκιοφόροι χωρίς τουφέκι!

Εφερε το παράδειγμα και της προβεβλημένης δήθεν ηρωικής δασκάλας Χαράς Νικοπούλου, που μάθαινε με το ζόρι στα παιδιά της μειονότητας ελληνικά εμβατήρια έως ότου αποκαλύφθηκε ως παράγων της Χρυσής Αυγής. «Είναι καιρός η φανταστική Ελλάδα να συνεννοηθεί με την πραγματική», τόνισε κλείνοντας την παρέμβασή του.

Το υπουργείο χρειάζεται να σκεφτεί κάτι νέο

Θάλεια Δραγώνα στην ΕφΣυν

Τα 22 χρόνια έχουν μεγάλη προωθητική δύναμη που δεν πρέπει να πάει χαμένη. Είμαι σίγουρη ότι το υπουργείο Παιδείας θα συνεχίσει –όπως έγινε στο παρελθόν– να νοιάζεται για την εκπαίδευση των παιδιών της μειονότητας. Δεν έχει νόημα να επαναληφθεί απαράλλακτο το σημερινό είδος της παρέμβασης. Τώρα, πρέπει η τοπική κοινωνία, η τοπική αυτοδιοίκηση και ο μηχανισμός της εκπαίδευσης να ενσωματώσουν αυτά που έγιναν πιλοτικά και είχαν αποτέλεσμα.

Το υπουργείο χρειάζεται να σκεφτεί κάτι νέο, που θα έχει τα επόμενα 20 χρόνια μπροστά του για να αποδώσει. Αυτό που εκκρεμεί, όπως είπαν ο Σαμή Καραμπουγιούκογλου και ο Μουσταφά Μουσταφά, είναι ένα πειραματικό δημόσιο δίγλωσσο σχολείο, που θα ακολουθεί όλες τις σύγχρονες τάσεις της δίγλωσσης εκπαίδευσης, θα αποτείνεται εξίσου σε παιδιά της μειονότητας όσο και της πλειονότητας.

Αυτό χρειάζεται μεγάλη προετοιμασία –παιδαγωγικό σχεδιασμό και δουλειά με την τοπική κοινωνία– και σε αυτό θα είχαμε πολλά να προσφέρουμε από τη μακρά εμπειρία μας. Ωστε, όταν θα κάνει το υπουργείο μια νέα προκήρυξη, να είναι όλα έτοιμα και να μπορέσει μια νέα ομάδα ανθρώπων να το εφαρμόσει και να επενδύσει μακρόπνοα. Η Θράκη έχει κατοχυρωμένη διγλωσσία και θα έχει πολλά να δείξει σε διεθνές επίπεδο για την εφαρμογή μιας επιτυχημένης δίγλωσσης εκπαίδευσης.

Oct 122018
 

Το We Need Books είναι μία μη-κυβερνητική οργάνωση (ΜΚΟ) με έδρα την Αθήνα, που πιστεύει ότι οι πολυπολιτισμικοί χώροι και τα βιβλία εξυπηρετούν διάφορες σημαντικές λειτουργίες και μπορούν να αποφέρουν μεγάλο όφελος σε όλα τα επίπεδα του πληθυσμού της πόλης, συπεριλαμβανομένων των περιθωριοποιημένων και ευάλωτων πληθυσμών, όπως οι 55.000 πρόσφυγες που ζουν στην Ελλάδα.

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στο Κουτί της Πανδώρας:

Η πρώτη πολυγλωσσική βιβλιοθήκη της Αθήνας για αναγνώστες όλου του κόσμου

Μία βιβλιοθήκη καθόλου συμβατική, που θυμίζει σπίτι, ανοίγει τις πόρτες της στο κέντρο της Αθήνας μέσα στις επόμενες μέρες. Ο στόχος της οργάνωσης We Need Books από τότε που ιδρύθηκε ήταν η δημιουργία μιας πολυγλωσσικής βιβλιοθήκης στην πόλη. Δύο νέοι άνθρωποι, η Ιωάννα Νισυρίου και ο Ναντίρ Νούρι ξεκίνησαν να δραστηριοποιούνται γύρω από αυτήν την ιδέα, προσπαθώντας να χτίσουν μία κοινότητα γύρω από το βιβλίο. Και κάπως έτσι, μία ζεστή γωνιά με βιβλία στα ελληνικά, στα γαλλικά, στα αγγλικά, στα σουηδικά, στα φαρσί, στα αραβικά, στα γερμανικά και σε πολλές άλλες γλώσσες και διαλέκτους θα είναι ανοιχτή για τον κόσμο από τη Δευτέρα 15 Οκτωβρίου στο Book&Play (Πλατεία Θεάτρου 10).

Ο Δήμος Αθηναίων διέθεσε δωρεάν επτά καταστήματα σε οργανώσεις και δομές για να φιλοξενήσουν τις δράσεις και τα προγράμματα τους με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Δύο κοινωφελείς οργανισμοί, η We Need Books και η Challedu, κάνουν ένα όμορφο ταίριασμα παιχνιδιών και βιβλίων, με δράσεις εκπαίδευσης, ευαισθητοποίησης, κοινωνικοποίησης και δημιουργίας. Στον κάτω όροφο θα υπάρχει χώρος για επιτραπέζια παιχνίδια, βραδιές μυστηρίου και βιωματικό παιχνίδι, ενώ το πατάρι φιλοξενεί τη βιβλιοθήκη. Μία μικρή γωνία θα είναι αφιερωμένη στα παιδιά, καθώς υπάρχει διαθέσιμη μία μεγάλη συλλογή με παιδικά βιβλία.

«Θέλουμε να  κάνουμε τη βιβλιοθήκη μας αναγνωστική, να μοιάζει με σπίτι, να δημιουργεί τριβή με τον κόσμο. Μας ενδιαφέρει να είναι ένας χώρος ζεστός και όχι ιδρυματοποιημένος. Για αυτό είναι πολύ φιλόξενος», αναφέρει στο koutipandoras.gr η Ιωάννα Νισυρίου. «Η πρόθεση μας είναι να διοργανώσουμε προβολές ταινιών, αφηγήσεις παραμυθιών και καλλιτεχνικά εργαστήρια, να βάλουμε στο πρόγραμμα ώρες ενισχυτικής διδασκαλίας για παιδιά και μάθημα εξάσκησης για τους ανθρώπους που τα ελληνικά δεν είναι η μητρική τους γλώσσα. Η βιβλιοθήκη απευθύνεται σε όλους, αλλά σίγουρα διευκολύνει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, τους ανθρώπους που θα έρθουν πιο κοντά στο βιβλίο, θα βρουν έναν ζωντανό χώρο να διαβάσουν, να εργαστούν και να περάσουν χρόνο με τους φίλους τους, ακόμα και αν δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα».

Πως γεννήθηκε όμως η We Need Books; «Αρχίσαμε δειλά το καλοκαίρι του 2016, αναζητώντας βιβλία στις γλώσσες των προσφύγων. Αυτό που μου έκανε στην αρχή ιδιαίτερη εντύπωση σε σχέση με την καθημερινότητα τους, ήταν ο νεκρός χρόνος. Έβλεπες ανθρώπους να κοιτάνε το κενό, τη θάλασσα. Το βιβλίο βοηθάει το μυαλό να ξεφεύγει».

Αυτό το δημιουργικό «ταξίδι» τους έφερε αντιμέτωπους με πολλές ευχάριστες εκπλήξεις. «Τα βιβλία που ανακαλύψαμε ότι υπάρχουν για την Ελλάδα, μας έδωσαν μεγάλη χαρά. Στις αραβικές χώρες, κυκλοφορεί μία σειρά για την αρχαία Ελλάδα, ένα βιβλίο για τη σύγχρονη ελληνική ιστορία, μία μετάφραση του Καζαντζάκη, αλλά και το Καπλάνι της Βιτρίνας της Άλκης Ζέη».

Οι εμπειρίες τους  από την επαφή που είχαν με τους πρόσφυγες είναι πολύ δυνατές. «Η πρώτη μας εμπειρία με βιβλία ήταν στο Ελληνικό, στη συνέχεια στο Σχιστό και σε άλλες δομές φιλοξενίας. Είδαμε αρκετούς πρόσφυγες να διαβάζουν φανατικά, ο ένας δίπλα στον άλλον. Κάποιες ηλικιωμένες δασκάλες, σχεδόν ζούσαν μέσα στη βιβλιοθήκη, έκαναν μεταφράσεις και διάβαζαν παραμύθια στα παιδιά».

Info:

Στο πλαίσιο της δράσης «Κατάστημα στο Κέντρο» του πιλοτικού προγράμματος ΠΟΛΗ² θα επαναλειτουργήσουν στην πλατεία Θεάτρου επτά καταστήματα που έως σήμερα ήταν κλειστά.

«ΠΛΑΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ ΞΑΝΑ»   12 Οκτωβρίου 2018

19:00-20:00  

Ανοιχτά καταστήματα (δρώμενα από τις δημιουργικές ομάδες)

19:45  

Καλωσόρισμα και παρουσίαση δημιουργικών ομάδων

20:00-24:00

DJ sets με μουσικούς παραγωγούς του En Lefko 87,7 Κατάστημα Book&Play (Πλ. Θεάτρου 10) Παναγιώτης Μένεγος Κωνσταντίνος Ζουγανέλης Κατάστημα Αστικά Μοτίβα (Διπλάρη 5Α) Εύα Μπουντούρη

Feb 162018
 

Κάλεσμα σε συζήτηση την Παρασκευή, 23/2/18 @ 19.00

Η Πρωτοβουλία για ένα πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία καλεί όλους και όλες στην επόμενη συνάντησή της, στις 23/2/18, με θέμα την Φαρμακοβιομηχανία.

Με αφορμή το σκάνδαλο Novartis, που έβγαλε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο στην επιφάνεια τις διαχρονικά διαπλεκόμενες σχέσεις αμοιβαίου οφέλους μεταξύ φαρμακοβιομηχανίας, πολιτικού συστήματος και  ιατρικού σώματος, θα επιχειρήσουμε να αναλύσουμε και να συζητήσουμε το πώς το σκάνδαλο αυτό δεν αποτελεί μια μεμονωμένη περίπτωση, αλλά τον καθημερινό και αυτονόητο τρόπο λειτουργίας των φαρμακοβιομηχανιών.

Το πώς, ένα κατ΄ εξοχήν κοινωνικό αγαθό, όπως είναι το φάρμακο, παράγεται ως εμπόρευμα από το οποίο προσδοκάται η κατά το δυνατόν μεγαλύτερη κερδοφορία.

Το πώς ο γιατρός χρησιμοποιείται και λειτουργεί ως ο ενδιάμεσος για την προώθηση του προϊόντος τους (του φαρμάκου)  στον χρήστη (ασθενή) – με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις σχεσεις διαπλοκής και διαφθοράς στο ιατρικό σώμα.

Για το πώς οι εταιρείες επιδιώκουν και καταφέρνουν να κρύβουν τις ανεπιθύμητες ενέργειες του προϊόντος τους και να υπερπροβάλλουν τις (σε μερικές περιπτώσεις μη υπαρκτές) επιθυμητές.

Κι΄ ακόμα, για το πώς, ιδιαίτερα στην ψυχική υγεία, επιδιώκουν να χειραγωγούν ακόμα και τα διαγνωστικά συστήματα προκειμένου να επινοούν αρρώστιες (διαγνωστικές κατηγορίες) για τις οποίες “έχουν έτοιμο το φάρμακο” που θέλουν να προωθήσουν στην αγορά.

Η συνάντηση θα γίνει την Παρασκευή, 23/2/18, ώρα 19.00, στον χώρο του Δικτύου Hearing Voices Αθήνας, στην οδό Τροίας 44 (κοντά στην πλ Βικτωρίας).

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

Jun 172015
 

afissa

Εκδήλωση του Analyze Greece για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες

Το σάιτ Analyze Greece (www.analyzegreece.gr, ένα διαδικτυακό εγχείρημα, με σκοπό την ενημέρωση από σκοπιά αριστερή, κινηματική, κριτική, για την Ελλάδα στα αγγλικά), οργανώνει ανοιχτή συζήτηση.

Tην Παρασκευή 19 Ιουνίου και ώρα 19.00, στα γραφεία της εφημερίδας «Η Εποχή» (Βλαχάβα 11, Μοναστηράκι) Ο τίτλος της εκδήλωσης είναι

Claiming Voice: Refugee and Migrant Rights and Self-Organization in Host Societies.

Εισαγωγή-συντονισμός: Αλεξάνδρα Ζαββού (AnalyzeGreece!).

«The Silent University»: Pelin Tan (αναπληρώτρια καθηγήτρια, Mardin Artukulu University, Τουρκία).

Η Ζωντανή Βιβλιοθήκη: Eshaq Shafaei (μέλος της Ζωντανής Βιβλιοθήκης, πρόσφυγας από το Αφγανιστάν).

Τα δικαιώματα μεταναστών και προσφύγων στην Ελλάδα: Βασίλης Παπαστεργίου (δικηγόρος, μέλος του ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών).

Apr 252015
 

Όμορφα πράγματα από την Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και το ΚΕΔΕΠΠ του Πανεπιστημίου Αθηνών

booktitle

Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και το ΚΕΔΕΠΠ του Πανεπιστημίου Αθηνών σας προσκαλούν στην παρουσίαση της έκδοσης:

Οδηγίες προς εκπαιδευτικούς για την καταπολέμηση της μισαλλοδοξίας και των διακρίσεων εναντίον των Μουσουλμάνων: Η αντιμετώπιση της ισλαμοφοβίας μέσα από την εκπαίδευση

την Τρίτη 28 Απριλίου 2015 και ώρα 7 μ.μ. στο Polis Αrt Café (Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα)

Θα μιλήσουν:

Έλλη Βαρχαλαμά, Β΄ Αντιπρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ)

Naim Elgadour, Πρόεδρος της Μουσουλμανικής Ένωσης Ελλάδας

Marouane Mohamed, Σύμβουλος για την καταπολέμηση της μισαλλοδοξίας και των διακρίσεων κατά των Μουσουλμάνων, Γραφείο Δημοκρατικών Θεσμών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Οργανισμού για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη (ODIHR/OSCE)

Γιώργος Μόσχος, Συνήγορος του Παιδιού

Την εκδήλωση θα συντονίζει η Θάλεια Δραγώνα, Καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας, Κέντρο Διαπολιτισμικής Έρευνας και Παιδαγωγικής Παρέμβασης, Τμήμα Ε.Α.Π.Η. του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Χαιρετισμό θa απευθύνει ο Γενικός Γραμματέας Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Υπουργείου Δικαιοσύνης Κωστής Παπαιωάννου

Τηλ. επικοινωνίας: 210-7233221 (γραμματεία ΕΕΔΑ), 210-3688513 (γραμματεία ΚΕΔΕΠΠ)

Ένα κλικ εδώ για την πρόσκληση…

Ένα κλικ εδώ για το βιβλίο σε αρχείο pdf…

Η παρούσα έκδοση δημοσιεύτηκε πρόσφατα στα ελληνικά υπό την αιγίδα της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Κέντρου Διαπολιτισμικής Έρευνας και Παιδαγωγικής Παρέμβασης, του Τμήματος Ε.Α.Π.Η. του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Πρωτοδημοσιεύτηκε το 2011 από το Γραφείο Δημοκρατικών Θεσμών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΑΣΕ, την UNESCO και το Συμβούλιο της Ευρώπης. Ο οδηγός περιέχει πλούσιο υλικό αναφοράς, μεθοδολογικές αρχές, στρατηγικές για σχολεία, πηγές και εργαλεία πληροφόρησης.

Sep 232014
 

5117230-1x1-700x700

Το Σάββατο, 27 Σεπτεμβρίου και ώρα 20:30, στο χώρο του Δικτύου “Ακούγοντας Φωνές” (Hearing Voices Network) Αθήνας, στην οδό Τροίας 44 (κοντά στο σταθμό του ηλεκτρικού “Βικτώρια”), θα έχουμε τη χαρά να παρακολουθήσουμε την παράσταση κουκλοθεάτρου της Λίλλιαν Χαριτάκη Άσιμου με τίτλο “κατσαρίδα – ψυχωτική συνδρομή”.
Η παράσταση διάρκειας 25΄ εκτός από ιδιαίτερη εικαστική εμπειρία αποτελεί και μια ευκαιρία να προσεγγίσουμε το φαινόμενο των φωνών και των ασυνήθιστων ψυχικών εμπειριών με τρόπο λιγότερο διανοητικό και περισσότερο συναισθηματικό, μέσω της ασφαλούς μεταφοράς και της ευαισθησίας που χαρακτηρίζει την τέχνη του κουκλοθεάτρου.
Μετά την παράσταση θα συνεχίσουμε τη βραδιά με μουσική και κρασί ή χυμό.
Η είσοδος είναι ελεύθερη, με προαιρετική συνεισφορά για την ενίσχυση του συλλόγου του Δικτύου “Ακούγοντας Φωνές”.
Για την πρόσκληση κάντε κλικ εδώ
Mar 042014
 

migration_new_0

Με αφορμή την έκδοση «Η μετανάστευση στην Ελλάδα – Έντεκα μύθοι και περισσότερες αλήθειες» που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο από το Παράρτημα Ελλάδας του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ, οργανώνεται την Πέμπτη 6 Μαρτίου στις 18:30 εκδήλωση με τους συγγραφείς, Βασίλη Παπαστεργίου και Ελένη Τάκου, οι οποίοι θα παρουσιάσουν το βιβλιαράκι αυτό και θα συζητήσουν με τον δημοσιογράφο Νίκο Ξυδάκη για τα ακανθώδη και περίπλοκα προβλήματα του μεταναστευτικού ζητήματος στην Ελλάδα.

Θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.

Η εκδήλωση θα γίνει στο αμφιθέατρο του Ινστιτούτου Γκαίτε, Ομήρου 14-16, Αθήνα και θα μεταδοθεί σε live-streaming στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος και στο ενημερωτικό portal rednotebook.gr.

Dec 122013
 

index

Η «Τέχνη εν Κινήσει» (ΤΕΚ) και το Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα
σας προσκαλούν στη συμμετοχική παράσταση Θεάτρου Φόρουμ της ΑΚΤΙΒΙΣΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΟΥ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΥ
“Μικρές Σκηνές Καθημερινής Βίας ΙΙ: Μπορεί να μη γίνει και τίποτα…”,
στο Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα στο πάρκο Λαμπηδόνας
την Κυριακή 15 Δεκέμβρη στις 7 μ.μ.
Είσοδος ελεύθερη!

Λίγα λόγια για την παράσταση:

Βία, αναδυόμενος φασισμός, ομοφοβία, ρατσισμός, κλιμακούμενες εντάσεις στην καθημερινότητα μιας γειτονιάς μιας σύγχρονης ελληνικής πόλης αποτελούν το πλαίσιο στο οποίο εκτυλίσσεται η παράσταση. Φόβος ως συνέπεια όλων των παραπάνω και απόπειρες αντίδρασης σε αυτόν συνθέτουν τη δράση. «Τι κάνουμε;» είναι το ερώτημα που τίθεται στους θεατές, οι οποίοι καλούνται να αλλάξουν τη ροή της παράστασης και να δοκιμάσουν στην πράξη τις προτάσεις τους.

Επινόηση – Σκηνοθεσία: Όλη η ομάδα
Εμψύχωση : Χριστίνα Ζώνιου, Νάγια Μποέμη
Αφίσα: Φραντσέσκο Μορέττι
Επιμέλεια κίνησης: Πατρίτσια Λάζου
Ζωντανή μουσική : Χάρις Οικονομίδου
Οργάνωση – Επικοινωνία: Μελίνα Πλαστή, Γιάννα Παπαδοπούλου

Παίζουν (αλφαβητικά):

Δημήτρης Αποστολόπουλος
Αλέξανδρος Γκόμεζ
Παντελής Ζαφειρίου
Κατερίνα Καλογερά
Σέργιος Κομπόγιωργας
Μπάμπης Κουτουνίδης
Πέπη Μαριόλη
Βίκυ Πάντζου
Ήρα Παπαγεωργίου
Γιάννα Παπαδοπούλου

Η παράσταση τελεί υπό την αιγίδα της “Τέχνης Εν Κινήσει” ΤΕΚ. Μπορείτε να φέρετε φάρμακα για το Κοινωνικό Φαρμακείο Βύρωνα, που την ίδια ημέρα θα συλλέγει φάρμακα σε κοντινές πλατείες για ανέργους, απόρους, ανασφάλιστους.

Dec 082013
 

Afisa_web

Μετανάστες, άτομα με αναπηρία, οροθετικές, πρόσφυγες, γκέι και τρανς άτομα γίνονται καθημερινά στόχος όχι μόνο φασιστικών ομάδων και ρατσιστικών αντιλήψεων, αλλά και του ίδιου του κράτους που δείχνει με τις εξοντωτικές πολιτικές του να θέλει να τους τοποθετήσει στο περιθώριο. Πάνω απ’ όλα, όμως, η προκατάληψη και η μη αποδοχή της διαφορετικότητας παραμένουν εδραιωμένες σε μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας.

Η Ζωντανή Βιβλιοθήκη προτείνει την ανθρώπινη επαφή ως το καλύτερο αντίδοτο στις κάθε είδους διακρίσεις, και μια φιλική κουβέντα πρόσωπο με πρόσωπο με τα «ζωντανά βιβλία», με ανθρώπους δηλαδή που αφηγούνται πώς έχουν δεχτεί τον ρατσισμό μέσα από τα προσωπικά τους βιώματα, ως το απλούστερο εργαλείο για την κατανόηση του άλλου και την αντιμετώπιση της άγνοιας που γεννά προκαταλήψεις.

Ελάτε να διαβάσετε εκείνες τις ιστορίες που σας προκαλούν, σας δυσκολεύουν, σας ιντριγκάρουν. Ελάτε εκεί που οι ιστορίες ζωντανεύουν…

ΤΙ: Ζωντανή Βιβλιοθήκη, μια βιωματική δράση για την προώθηση ενός πολιτισμού πολυμορφίας, ενάντια στις διακρίσεις, την προκατάληψη, τον ρατσισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό.

ΠΟΥ: Δήμος Μοσχάτου-Ταύρου, Αίθουσα 7 των πρώην Δημοτικών Σφαγείων, Επταλόφου 2, Ταύρος.

ΠΟΤΕ: Κυριακή 15 Δεκεμβρίου, 12.00 – 18.00

Dec 012013
 

fulladiaki unbox

Η λέξη UNBOX σημαίνει “βγάζω κάτι απ’ το κουτί του”. Υπάρχουν πολλά κουτιά. (Ανα)Κατασκευάζονται από τους ανθρώπους και ορίζουν την κανονικότητα θέτοντας τους όρους και τις προϋποθέσεις για την αποδοχή των ανθρώπων από το κοινωνικό σύνολο. Η φύση των “κουτιών” αυτών είναι περιοριστική απέναντι στη διαφορετικότητα, με αποτέλεσμα την περιθωριοποίηση συγκεκριμένων ομάδων και ατόμων.

Στο UNBOX Festival, μέσα από βιωματικές δράσεις, θεατρικές παραστάσεις, προβολές, performance, εκθέσεις και μουσική θα προσπαθήσουμε να δούμε τη διαφορετικότητα “έξω απ’ το κουτί” της.

Η Tandem με δικά της λόγια:

Είμαστε μία ομάδα εθελοντών που έχουμα σαν βασικό κίνητρο την ανάγκη για βελτίωση της ποιότητας ζωής των παιδιών και ενηλίκων με αναπηρία, την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας σε θέματα αναπηρίας και κοινωνικής ένταξης και την ενδυνάμωση κοινωνικά ευπαθών ομάδων. Ειδικότερα οι στόχοι μας είναι:

  • Η προώθηση της κοινωνικής ένταξης και των ίσων ευκαιριών των ατόμων με αναπηρίες και γενικότερα των κοινωνικά ευπαθών ομάδων, όπως και η στήριξη των ατόμων αυτών και των οικογενειών τους.
  • Η οργάνωση ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων και πολιτιστικών εκδηλώσεων.
  • Η διεξαγωγή ερευνών και εκπαιδευτικών σεμιναρίων με θέμα τον εθελοντισμό, την αναπηρία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
  • Η αγωγή κοινότητας και ευαισθητοποίηση σε κοινωνικά ζητήματα.
  • Η προώθηση του εθελοντισμού και της κοινωνικής συμμετοχής.
  • Η συνεργασία με παρεμφερείς φορείς σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.

Περισσότερες πληροφορίες, με ένα κλικ εδώ…

 

Oct 082013
 


11/12/13 Οκτωβρίου 2013

Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Ελληνικού

teliki afisa festival 50x70

Ενώ γύρω μας γκρεμίζονται τα θεμέλια του παρελθόντος, εμείς ποτίζουμε τα λουλούδια που φυτρώνουν στα συντρίμμια.

Στην Ελλάδα της κοινωνικής, οικονομικής και περιβαλλοντικής κρίσης όπου έχουν εκμηδενιστεί οι κοινωνικές δομές και απειλούνται τα συλλογικά αγαθά, η ανεργία και η οικονομική δυσχέρεια αποτελούν την πραγματικότητα για πολλούς από εμάς. Οι βασικοί υπεύθυνοι σφυρίζουν αδιάφορα και η σάπια υπόσχεση της μαγικής ανάπτυξης κρατάει καλά ακόμα. Δεν προτιμούμε όμως όλοι να καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια και να περιοριζόμαστε στους αφορισμούς. Αντίθετα ολοένα και περισσότεροι συμμετέχουμε ενεργά σε ομάδες και δίκτυα αλληλέγγυας, ανταλλακτικής ή συνεργατικής οικονομίας, δίνοντας πνοή σε έναν κόσμο απαλλαγμένο από τον αυτοσκοπό της συσσώρευσης χρήματος.

Τα εγχειρήματα αυτά, που αναπτύσσονται σε όλη τη χώρα, αποτελούν όχι μόνο μια δυνατή βοήθεια για την καθημερινή διαβίωση μας αλλά και το όχημα για τη μετάβαση σε μια κοινωνία που έχει απορρίψει το καπιταλιστικό αξιακό σύστημα.

Οι ομάδες που συνδιοργανώνουμε και συμμετέχουμε στο Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας δεν περιμένουμε να εξαργυρώσουμε με ψήφους, μελλοντικές απολαβές ή κοινωνική αναγνώριση τη δράση μας, όπως διάφορες φιλανθρωπικές ή μισάνθρωπες οργανώσεις που διατυμπανίζουν τη δήθεν κοινωνική δράση τους. Βαθιά επιδίωξη μας είναι η δημιουργία κοινωνικών, και άρα και οικονομικών, δομών με γνώμονα τον άνθρωπο και όχι το κέρδος. Όχι μόνο δεν προσδοκούμε την προ-μνημονίου εποχή αλλά αντίθετα έχουμε το βλέμμα στραμμένο στην ενίσχυση της αυτοοργάνωσης, της αυτάρκειας και της πραγματικής ευημερίας ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα των οικονομικών δεικτών.

Το πρώτο Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας που πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 2012 με ευρεία συμμετοχή, μας άφησε χαμόγελα, πολλή τροφή για σκέψη και όρεξη για περισσότερη δράση. Σήμερα ετοιμαζόμαστε για τη συνέχεια της προσπάθειας αυτής με στόχο τη δικτύωση και την ανταλλαγή εμπειριών και προβληματισμών μεταξύ των ομάδων αλλά και την ενημέρωση των πολιτών για έναν κόσμο διαφορετικό, για έναν κόσμο, που δεν είναι απλά εφικτός και αναγκαίος, αλλά και υπαρκτός.

Το πρόγραμμα του 2ου Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας περιλαμβάνει συζητήσεις, εργαστήρια, συναυλίες και εκθέσεις, ενώ φέτος θα συμμετέχουν και οικοπαραγωγοί.

Για πληροφορίες δείτε την ιστοσελίδα μας www.festival4sce.org ή τηλεφωνείστε στο 6932377700

follow us on twitter! @festival4sce
hashtag: #athensfest4sce
facebook: https://www.facebook.com/festival4sce

Οι διοργανώτριες ομάδες:

Αγροναυτες , Art Bank, Βιοζώ, Βλαστός, Εφημερίδα Δράση, Ηλέσιον, Ηλιόσποροι,Λαϊκό Πανεπιστήμιο Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας, ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο., Συνεργατικό Καφενείο Ακαδημίας Πλάτωνος, Συν Άλλοις,Τράπεζα Χρόνου Αθήνας-Πλατείας Συντάγματος, Φαρμακείο Αλληλεγγύης στα Πατήσια

 

Jan 192013
 

Παίρνω μια ανάσα βλέποντας την οργάνωση και το πέρασμα διαχωριστικών γραμμών για κοινή δράση, την εναντίωση κι ανάληψη ευθύνης για αυτό που γίνεται γύρω μας, την προσπάθεια να κάνουμε κάτι διαφορετικό, να σταθούμε ενάντια στην στόχευση και το διωγμό, την δολοφονική βία, τρομοκράτηση κι αποκλεισμό συγκεκριμέων κοινωνικών ομάδων. Μα κι ανησυχώ. .Εάν μείνουμε μόνο σε αυτό, το απαραίτητο και πρωταρχικό – την αντίδραση, την εναντίωση, την ξεκάθαρη τοποθέτηση της θέσης μας – θα συντείνουμε στην κλιμάκωση της σύγκρουσης.Η συσπείρωσή μας ενάντια σε αυτό που μας απειλεί, σπρώχνει σε περαιτέρω συσπείρωση του. Όταν απειλείσαι συσπειρώνεσαι για να πολεμήσεις την “απειλή”.Χρειάζεται ταυτόχρονα (;) μετέπειτα (;) και κάτι άλλο για να μην παραμείνουμε δυο πλευρές, η μια συσπειρωμένη ενάντια στην άλλη, τροφοδοτώντας με την συσπείρωσή μας μια κλιμακούμενη ένταση που θα ξεσπάσει σε πόλεμο μεταξύ μας.

Η αρχική σύγκρουση δεν είναι απαραίτητα “κακή”. Διαφορετικές πραγματικότητες κι ανάγκες αναζητάνε χώρο έκφρασης και ύπαρξης..

Χρειάζεται με κάποιο τρόπο να προχωρήσουμε μέσα από τη σύγκρουση στην δημιουργία συνθηκών συνύπαρξης..

Πως θα δημιουργήσουμε το κόσμο που θέλουμε;

Πως να σταθούμε ΕΝΑΝΤΙΑ σε αυτούς που απειλούν την ύπαρξη μας, ΧΩΡΙΣ να τους διαγράψουμε σαν ανθρώπους…

Πως να κάνουμε αυτήν την υπέρβαση, να ξεχωρίσουμε την συμπεριφορά από τον άνθρωπο, να πούμε όχι στη συμπεριφορά αλλά ναι στο άνθρωπο, ναι στο δικαίωμά ύπαρξης του; Πως να κάνουμε χώρο στις ανάγκες που τον διακινούν;

Έχω την αίσθηση οτι η δυνατότητα μιας τέτοιας υπέρβασης βρίσκεται στην “δικιά” μας πλευρά

αλλά είναι απλά δυνατότητα, αν δεν την κάνουμε δεν θα γίνει..

και χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον για να την κάνουμε, γιατί οι στιγμές που έχουμε μια λίγο πιο ευρύτερη ματιά και μια συναισθηματική στάση που βλέπει όλη αυτήν την κατάσταση σαν το ‘σπίτι’ μας κι όλους σαν ‘παιδιά’ μας είναι κάτι μικροδευτερόλεπτα…