κοινωνική δράση – Page 5

Παπά Στρατής: «Το δάκρυ τρέχει ασταμάτητα στη Λέσβο»

Jun 072015

Respect παπά Στρατή!

Παπά Στρατής: «Το δάκρυ τρέχει ασταμάτητα στη Λέσβο»

Της Γεωργίας Λινάρδου

Ο παπά-Στρατής από την Λέσβο είναι ένας ιδιαίτερος άνθρωπος, ένας πολυσήμαντος ιερέας. Το 2009 δημιούργησε την ΜΚΟ “Αγκαλιά” μετά από δύο χρόνια σκληρής δουλειάς και προσφοράς σε όσους ανθρώπους έφταναν με καραβιές στις ακτές της Λέσβου. Ξεκινάει στις έξι το πρωί και κοιμάται συνήθως στις δύο τα ξημερώματα.

Χθες το βράδυ μια ακόμη καραβιά άφησε 200 με 300 ανθρώπους στο Μόλυβο. «Ανάμεσά τους πολλά ασυνόδευτα γυναίκες σε ενδιαφέρουσα, νήπια και μικρά παιδιά», περιέγραφε ο παπά Στρατής. Μιλάω μαζί του αργά το βράδυ. «Γίνεται χαμός. Ευτυχώς που τρέχει ο κόσμος και βοηθάει και μπορούμε να τους κρατήσουμε όρθιους μέχρι να φτάσουν στη Μυτιλήνη για να συλληφθούν», μου λέει. Η πρώτη αντίδραση είναι να τον ρωτήσω τι χρειάζονται. Μου απαντά: «Τα πάντα. Κόβουμε κούτες από χαρτόνια και τα κάνουμε παπούτσια για να γιατρέψουμε τις πατούσες κι αυτά γίνονται δεκτά με κραυγές χαράς! Χρειαζόμαστε τα πάντα, φόρμες για γυναίκες και άντρες, ξηρά τροφή, πάνες και πράγματα για παιδιά…»

Οι κάτοικοι της Λέσβου τα δίνουν όλα. Καθημερινά. «Παρ’ όλη την φτώχεια και την κρίση, έχουν δώσει τον καλύτερο τους εαυτό». Από το 2007 μέχρι σήμερα, έχει δει καραβιές και καραβιές, έχει αντικρίσει δυστυχίες και… δυστυχίες.

Πως βλέπετε να πηγαίνουν τα πράγματα;

«Αυτή η ιστορία θα συνεχιστεί. Θα πρέπει να έχουμε τη δύναμη να σηκωθούμε από τους καναπέδες μας και να υψώσουμε τα χέρια μας. Να καταλάβουν οι ισχυροί του κόσμου ότι πρέπει να σταματήσουν οι πόλεμοι για να σταματήσουν οι ξεριζωμοί».

Το τελευταίο διάστημα δεν έχει πληθύνει μόνον ο κόσμος που καταφτάνει στις ακτές της Λέσβου. Το θέμα είναι ότι έρχονται όλο και περισσότερες οικογένειες με μικρά παιδιά. «Γυναίκες σε ενδιαφέρουσα, γυναίκες που έχουν χάσει τους άντρες τους. Αν τους δεις θα δεις ότι είναι άνθρωποι που έχουν χάσει την ελπίδα τους για την ζωή», απαντά.

Ο παπά Στρατής όπου πηγαίνει πια, παίρνει μαζί του και τα «μηχανάκια» του οξυγόνου. «Ό,τι υπάρχει στους πνεύμονες», μου λέει, «το έχω». Αλλά, όπως περιγράφει, είναι άνθρωπος που ποτέ δεν χάνει την ελπίδα του. Αναφέρεται στην κρίση: «Δεν είναι οικονομική. Είναι πρώτα ηθική. Αυτοί που την έφεραν, αυτοί που την δημιούργησαν, αυτοί που πέταξαν το καράβι στην στεριά, δεν πρέπει να μιλούν. Είναι οι καπετάνιοι που έριξαν το καράβι. Κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουν όσοι έχουν βάψει τα χέρια τους με αίμα, οι λεηλατητές της γης, ότι θα πρέπει να σταματήσουν. Ομως, για να γίνει αυτό θα πρέπει να σηκωθούμε από τους καναπέδες. Εμείς απ’ τα χαμηλά θα πρέπει να υψώσουμε την φωνή μας να την ακούσουν αυτοί που ‘ναι ψηλά. Και μία ζωή να σωθεί, είναι κέρδος».

«Η Ελλάδα δε χάθηκε από τους ξένους»

«Η Ελλάδα δε χάθηκε από τους ξένους, αλλά από τους Ελληνες. Το λέω και το φωνάζω. Χάσαμε τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις μας. Κάναμε σπίτια πολυτελή, αλλά πήγαμε μακριά τις αγκαλιές μας. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο απέναντί μας είναι άνθρωπος. Είναι πλάσμα του Θεού, έχει πλαστεί από τον ίδιον τον Θεό. Για να αγαπήσουμε τον Θεό, πρέπει πρώτα ν’ αγαπήσουμε τους Ανθρώπους. Ο Θεός τους έχει τους ανθρώπους αδελφούς. Πως εμείς τους πετάμε στο δρόμο; Δε με ενδιαφέρει εμένα η θρησκεία. Με ενδιαφέρει ο άνθρωπος. Να είναι άνθρωπος που αγαπάει τον κόσμο».

Οι καθημερινοί… εφιάλτες

«Εχουμε δει κόσμο να τρώει ωμά κολοκύθια από την πείνα. Μητέρες να ουρλιάζουν πάνω από τα άψυχα κορμιά των παιδιών τους. Το δάκρυ να τρέχει ασταμάτητα».

Ρατσισμός;

«Ο κόσμος δεν ξεχωρίζει. Ο κόσμος δεν βλέπει ούτε φίλο, ούτε φυλή, ούτε θρησκεία. Προχθές ήρθε ένας μουσουλμάνος να με ασπαστεί διότι βρήκαμε την γυναίκα και το παιδί του. Η θρησκεία δεν έχει σύνορα. Το θέμα του ρατσισμού στην Ελλάδα είναι οικονομικό. Οταν θα έρθει κάποιος πλούσιος απ’ έξω με κελεμπία με πολλά λεφτά να αγοράσει ένα νησί να φτιάξει ξενοδοχείο, όλοι θα τον υποδεχθούμε με ανοιχτές αγκάλες ανεξαρτήτως φυλής και θρησκείας. Οταν, όμως, βλέπουμε φτωχούς ανθρώπους να έρχονται, μπαίνει μέσα μας ο φόβος κι αρχίζουμε να μουρμουρίζουμε: τι θέλουν αυτοί εδώ;»

Η 22α Μαΐου ήταν μία από τις δυσκολότερες ημέρες της ζωής του.

Μία από τις δυσκολότερες μέρες της ζωής μου. Βρεθήκαμε με τα μέλη της Αγκαλιάς να διαχειριστούμε και να απαλύνουμε τον πόνο των μανάδων και των παιδιών του πολέμου. Περίπου στις δέκα το πρωί χτύπησε το τηλέφωνο και μία τρεμάμενη γυναικεία φωνή, αφού ζήτησε συγνώμη για την ενόχληση, με πληροφόρησε ότι τρεις γυναίκες με μικρά παιδιά που οι δύο είναι σε ενδιαφέρουσα κατάσταση, έχουν κατασκηνώσει κάπου στην Καλλονή. Κατάλαβα αμέσως ότι ήταν από αυτούς που κατέβαιναν από το Σκαλοχώρι που είχαν στρατοπεδεύσει και είχαν γνωρίσει την αγάπη και την ζεστή αγκαλιά των κατοίκων του χωριού. Αμέσως σηκώθηκα και κατευθύνθηκα στο μέρος που μου είπαν για να τις βρω και ταυτόχρονα ενημέρωσα τα μέλη της Αγκαλιάς για το πρόβλημα, λέγοντας να φέρουν νερό, γάλα, τοστ, κρουασάν, χυμό για την πρώτη επαφή. Δεν χρειάστηκε να ψάξω πολύ για να τις εντοπίσω μέσα σε μία οικοδομή. Δύο νεαρές γυναίκες και μία μεγαλύτερη κάθονταν στη σκιά έχοντας ένα παιδί στην αγκαλιά κι ένα στην κοιλιά!!! Με τον πόνο και την κούραση να καθρεπτίζεται στο πρόσωπο τους. Χαιρέτησα κουνώντας το χέρι και ανταπέδωσαν με τον ίδιον τρόπο. Προσπάθησα να τους πως ότι θα βοηθήσουμε όσο μπορούμε να νιώσουν ανθρώπινα και να ελπίζουν για καλύτερη μέρα. Μου έδωσαν να καταλάβω ότι πίσω έχουν αφήσει κι έχουν χάσει τους άνδρες τους μαζί με άλλα παιδιά. Είδα το δάκρυ τους να τρέχει και τους έδωσα να καταλάβουν ότι πρέπει να κάνουν λίγο υπομονή και θα προσπαθήσουμε να τους φέρουμε εδώ. Τότε είδα την ελπίδα στο πρόσωπό τους κι ένα αχνό χαμόγελο στα χείλη τους. Εκείνη τη στιγμή το ένα παιδί κούνησε το χεράκι του και με χαιρετούσε και λες κατάλαβε τι λέγαμε. Πάνω στην ώρα πλάκωσαν οι ενισχύσεις από τα μέλη της Αγκαλιάς. Γιώργος Τυρίκος Εργάς, Κατερίνα Σελάχα, Ελένη Σελάχα και άρχισαν το έργο της ανασυγκρότησης της ελπίδας και την προσπάθεια να απαλύνουμε τον πόνο της μάνας. Ξεκίνησαν με τρία αυτοκίνητα και πήραν το δρόμο για Σκαλοχώρι, αφού είχαμε πληροφορία ότι κάπου εκεί βρισκόταν το υπόλοιπο γκρουπ. Εγώ παρέμεινα και περίμενα τα αποτελέσματα. Σε κάποια στιγμή βλέπω τη μάνα να χαϊδεύει την κοιλιά της και τα μάτια να τρέχουν ασταμάτητα. Τα δάκρυα του πόνου της απελπισίας, της αβεβαιότητας για την επόμενη μέρα. Η διπλανή γυναίκα την αγκάλιασε και άρχισαν να κλαίει σχεδόν με αναφιλητά. Χωρίς να το καταλάβω, έπιασα τον εαυτό μου να κλαίει και ένα μεγάλο γιατί βγήκε από τα βάθη της καρδιάς μου. Μαζί θαρρώ πως δάκρυσε κι αυτή… Εκείνη την στιγμή έφτασαν τα μέλη της Αγκαλιάς φέρνοντας μαζί τους παιδιά, πατεράδες και κάποιες γυναίκες. Σε λίγο οι οικογένειες ήταν πάλι μαζί. Τώρα το δάκρυ ήταν δάκρυ ανακούφισης και χαράς που φαίνονταν καθαρά στα πρόσωπά τους. Κάποια στιγμή είδα τη μάνα να λέει κάτι στον άνδρα της και να δείχνει προς το μέρος μου. Δεν του έδωσα σημασία. Ομως εντελώς ξαφνικά, είδα το παλικάρι δίπλα στο αυτοκίνητό μου να κάνει μία μεγάλη υπόκλιση, να με ευχαριστεί και πριν καλά καλά το καταλάβω, δέχθηκα μία αγκαλιά κι ένα ευχαριστήριο φιλί αγάπης-δύναμης για να συνεχίσει η Αγκαλιά να προσφέρει στην ανθρώπινη ανάγκη, στον ανθρώπινο πόνο. Ηταν ένας μουσουλμάνος που ασπάστηκε έναν ορθόδοξο παπά, αποδεικνύοντας πως η Αγάπη δεν έχει σύνορα, δεν έχει θρησκεία και πως η Αγάπη τα πάντα σκεπάζει, τα πάντα ελπίζει.

Υ.Γ., Τα τηλέφωνα του Παπά Στρατή για όποιον θέλει να βοηθήσει είναι: 6945 936 856 και 6936 865 055.

Ψυχική Υγεία & Στίγμα: Αλληλεγγύη & Αντίσταση, κόντρα στις Κοινωνικές Διακρίσεις & στον Αποκλεισμό

Apr 242015

Η Ομάδα Δράσης κατά της Αστυνομικής Βίας/Αυθαιρεσίας & του Εκφασισμού της Καθημερινότητας, σας προσκαλεί στην εκδήλωση, που διοργανώνει:

“Ψυχική Υγεία & Στίγμα: Αλληλεγγύη & Αντίσταση, κόντρα στις Κοινωνικές Διακρίσεις & στον Αποκλεισμό”

Το Σάββατο 25 Απρίλη 2015
στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο «Εμπρός»

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Α΄ Μέρος
Συντονίστρια: Σοφία Μαργαριτίδου

ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ

6.00μμ: Δήμητρα Μακρυνιώτη – Καθηγήτρια, Κοινωνιολογίας στο ΕΚΠΑ: “Η ψυχική νόσος ως απειλή και πρακτικές νομιμοποίησης του Στιγματισμού”

6.20μμ: Θεόδωρος Μεγαλοοικονόμου – Ψυχίατρος: “Οι κοινωνικές ρίζες του στίγματος”

6.40μμ: Εύη Μυλωνάκη – Νομικός: “Το στίγμα της ακούσιας νοσηλείας”

7.00μμ: Κατερίνα Αγγελή- Πρόεδρος ΚΙΝ.Α.Ψ.Υ (Κίνηση Αδελφών Ατόμων με προβλήματα
Ψυχικής Υγείας)

7.20μμ: Μαριάννα Κεφαλληνού – Ψυχολόγος – Mέλος Συγγενών & Φίλων του Hearing Voices
Network: “Δουλεύοντας με οικογένειες και φίλους για το ξεπέρασμα του στίγματος μέσα μας και γύρω μας”

Β΄ Μέρος
Συντονίστρια: Χαρά Αλεξάκη

ΣΥΖΗΤΗΣΗ με το κοινό
7.40μμ-9.00μμ: Συζήτηση με το κοινό

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
9.00μμ-9.20μμ (στο μπαρ του Εμπρός θα σερβίρεται δροσερό fruit pants χωρίς αλκοόλ)

Γ΄ Μέρος

ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ – Playback
9.20μμ – 11.00μμ: Ομάδα διαδραστικού-υπαρξιακού θεάτρου Playback – Εταιρεία δραματικής έκφρασης και θεραπείας “Παλμός”.

Συντελεστές παράστασης για το ρατσιστικό στίγμα στην ψυχική υγεία
Συντονιστής: Δημήτρης Μπέγιογλου
Μουσική: Χρήστος Κανάβης
Eικαστικά: Αλκηστη Μπούρα
Ηθοποιοί: Παύλος Δρακούλης, Δήμητρα Μάγιου, Μαρία Μαραγκοπούλου, Λίλα Μουτσοπούλου, Αρτεμις Χατζηαργυρίου.

(H ομάδα Playback δημιουργήθηκε από τον ψυχίατρο δραματοθεραπευτή Λάμπρο Γιώτη και δίνει λόγο σε όλους τους ανθρώπους αλλά ιδιαίτερα στις ευπαθείς μειονότητες, που θέλουν να εκφράσουν τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις ιστορίες τους και να τις δουν παιγμένες αυτοσχεδιαστικά από τους καλλιτέχνες).

Είσοδος ελεύθερη.

Θα υπάρχει κουτί ελεύθερης συνεισφοράς για την Ομάδα διαδραστικού-υπαρξιακού θεάτρου Playback

Κοινωνικό Πείραμα από την ΑctionAid με θέμα το Ρατσισμό…

Mar 192015

Στις 20 Φεβρουαρίου, η ActionAid πραγματοποίησε ένα κοινωνικό πείραμα στο κέντρο της Αθήνας σε 2 στάσεις λεωφορείου (Συγγρού Φιξ), με θέμα το ρατσισμό. Δυο ηθοποιοί, ο ένας από το Μπαγκλαντές κι ο άλλος από την Ελλάδα, προσποιήθηκαν μια σκηνή φραστικής ρατσιστικής επίθεσης. Οι μη ορατές κάμερες κατέγραψαν τις αληθινές αντιδράσεις των ανθρώπων που περίμεναν το λεωφορείο. Η συνέχεια επί της οθόνης…

To Κοινωνικό Πείραμα της ActionAid στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα κατά του ρατσισμού

21 Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού

Συνεχίζουμε. Ο ρατσισμός είναι ακόμα εδώ κι εμείς συνεχίζουμε την εκστρατεία μας κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Πώς; Αυτή την φορά πραγματοποιούμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα κοινωνικό πείραμα με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του ρατσισμού. Τι κάνουμε όταν ένας άνθρωπος δέχεται ρατσιστική επίθεση.

Στις 20 Φεβρουαρίου, πραγματοποιήσαμε ένα κοινωνικό πείραμα στο κέντρο της Αθήνας σε 2 στάσεις λεωφορείου (Συγγρού Φιξ), με θέμα το ρατσισμό. Δύο ηθοποιοί, ο ένας από το Μπαγκλαντές κι ο άλλος από την Ελλάδα, προσποιήθηκαν μια σκηνή φραστικής ρατσιστικής επίθεσης. Οι κάμερες κατέγραψαν τις αληθινές αντιδράσεις των ανθρώπων που περίμεναν το λεωφορείο.

Στο περιστατικό ο ηθοποιός από το Μπαγκλαντές κάθεται στο παγκάκι της στάσης και ο ηθοποιός από την Ελλάδα ενοχλείται και του επιτίθεται φραστικά. Περισσότερα από 200 άτομα παρακολούθησαν τη σκηνή, η οποία επαναλήφθηκε 22 φορές σε 8 ώρες μπροστά σε διαφορετικούς κάθε φορά παρευρισκομένους.

Τα αποτελέσματα λένε ένα δυνατό ΟΧΙ στο ρατσισμό: 4 φορές ο κόσμος αδιαφόρησε, 2 φορές τάθηκε υπέρ της ρατσιστικής συμπεριφοράς, αλλά 15 φορές ο κόσμος στη στάση υπερασπίστηκε τον άνθρωπο που δέχτηκε τη ρατσιστική επίθεση και μια φορά παρατηρήθηκαν συγχρόνως οι δύο αντιδράσεις. Μαζί, είμαστε δυνατότεροι απέναντι στο ρατσισμό, ας πάρουμε όλοι θέση.

«Ο ρατσισμός ξεκινάει από εμάς και τελειώνει από εμάς. Ο καθένας μας και όλοι μαζί πρέπει να σταθούμε απέναντι στα ρατσιστικά φαινόμενα και να σταθούμε δίπλα στους ανθρώπους που τον υφίστανται. Σε όλες τις δράσεις της ActionAid, η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί τον κύριο πυλώνας της δουλειάς μας. Για περισσότερα από 40 χρόνια είμαστε υπέρ των πιο φτωχών και περιθωριοποιημένων ανθρώπων, των ανθρώπων που υφίστανται διακρίσεις. Ενώνουμε τη φωνή μας μαζί τους. Δεν θα μπορούσαμε να σιωπήσουμε μπροστά στα φαινόμενα ρατσισμού στη χώρα μας» δήλωσε ο Γεράσιμος Κουβαράς, Γενικός Διευθυντής της ActionAid Ελλάς.

«Under –κρυµµένες φωνές»…

Mar 192015

Το Θέατρο Σηµείο και η PRAKSIS σας προσκαλούν στην παράσταση «Under –κρυµµένες φωνές»

Το θέατρο Σηµείο από τα µέσα Νοεµβρίου έως και τις αρχές Απριλίου για κάθε Πέµπτη παρουσιάζει την παράσταση «Under –κρυµµένες φωνές». Η παράσταση αφορά ζητήµατα µετανάστευσης και αποτελείται από ντοκουµέντα, λογοτεχνικά κείµενα και µαρτυρίες της πορείας ενός µετανάστη ή ενός πρόσφυγα από τη στιγµή που εγκαταλείπει την πατρίδα του µέχρι να καταφέρει να ενταχθεί στην ελληνική κοινωνία.

Όπως αναφέρει στον πρόλογό του ο σκηνοθέτης της παράστασης Νίκος ∆ιαµαντής, το «Under» φιλοδοξεί να αποτελέσει µια πλατφόρµα έκφρασης, όπου κάθε Μ.Κ.Ο που έχει µεταναστευτική ατζέντα, θα της δίνεται η δυνατότητα να φωτίσει µία από τις πτυχές του πολύπλοκου αυτού κοινωνικού ζητήµατος.

Σε αυτό το πλαίσιο η PRAKSIS, συµµετέχοντας στην πανευρωπαϊκή εκστρατεία «Οι λέξεις µετράνε!» σας καλεί στη 1 Απριλίου 2015 να δείτε την παράσταση και να συµµετέχετε κατόπιν σε ένα σχολιασµό σχετικά µε τη χρήση των λέξεων «λαθραίος» και «παράνοµος» και τις επιπτώσεις τους στην προσπάθεια ένταξης των µεταναστών και των προσφύγων στην ελληνική και ευρωπαϊκή κοινωνία. Από την PRAKSIS θα παρουσιαστούν η γλωσσική και η νοµική προσέγγιση για την χρήση των όρων.

Under – κρυµµένες φωνές

Τετάρτη 1 Απριλίου 2015

Ώρα έναρξης 21.30

Θέατρο Σηµείο: Χαρ. Τρικούπη 10, πίσω από το Πάντειο Πανεπιστήµιο, τηλ. 2109229579

Γενική είσοδος: 10 €

Συντελεστές της παράστασης Σκηνοθεσία: Νίκος ∆ιαµαντής Σκηνική επιµέλεια: Άσης ∆ηµητρουλοπούλου Ερµηνεύουν: Ελενα Αρβανίτη, Σταύρος Γιαννακόπουλος, Χρήστος Σκούρτας, Μικές Γλύκας, Αράς Χαµεντιάν

Βαδίζοντας μαζί για έναν καλύτερο κόσμο…

Mar 102015

Ημέρα κατά του Ρατσισμού – « βαδίζοντας μαζί για έναν καλύτερο κόσμο…»
Τόπος συνάντησης: Βουλή των Ελλήνων (μνημείο αγνώστου στρατιώτη) @ 12.00 μεσημέρι

Με πρωτοβουλία του Ελληνικού Φόρουμ Μεταναστών, εκπρόσωποι από ευρύτερες ομάδες που πλήττονται από το ρατσισμό (ΑΜΕΑ, LGBT, Ρομά, μετανάστες, οροθετικοί, πρόσφυγες, ηλικιωμένοι, τοξικομανείς, κλπ) για πρώτη φορά ενωμένοι – με αφορμή την 21η Μαρτίου, Διεθνής Ημέρα κατά του Ρατσισμού & των Φυλετικών Διακρίσεων- πραγματοποιούν έναν ξεχωριστό περίπατο από τη Βουλή των Ελλήνων έως το Μέγαρο Μαξίμου, με στόχο να επιδοθεί ψήφισμα με τα αιτήματά τους στη νέα Κυβέρνηση. Μαζί τους, συμπορεύονται προσωπικότητες από το χώρο των τεχνών & των γραμμάτων, πολιτικά πρόσωπα, δημοσιογράφοι, εκπρόσωποι & μέλη της κοινωνίας των πολιτών που δραστηριοποιούνται στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ειδικά για τη συγκεκριμένη μέρα, μεγάλα ευρωπαϊκά δίκτυα (European Union Agency for Fundamental Rights,ENAR-European Network Against Racism, EGAM – European Grassroots Antiracist Movement, UNITED FOR INTERCULTURAL ACTION, συμμετέχουν δυναμικά στον περίπατο, στηρίζοντας την πρωτοβουλία μας.

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ (ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ)
1. Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη
2. Διεθνής Αμνηστία
3. ΜΕΤΑδραση
4. ΑΝΤΙΓΟΝΗ
5. PRAKSIS
6. Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες
7. ΑΡΣΙΣ
8. i-Living – Οργανισμός Ανεξάρτητης Διαβίωσης Ελλάδος
9. Σύνδεσμος Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδας
10. ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
11. Κέντρο Ζωής
12. OΛΚΕ
13. ΚΟΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ & ΒΙΑ
14. Θετική Φωνή
15. ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
16. Ελληνικό Παρατηρητήριο Συμφωνιών του Ελσίνκι
17. 50 + Hellas
18. Ελληνικό Φόρουμ Προσφύγων
19. Συμβούλιο Ένταξης Μεταναστών Δήμου Αθηναίων
20. ΟΚΑΝΑ
21. Generation 2.0 for Rights, Equality, & Diversity
22. Μέλισσα-Δίκτυο Μεταναστριών Γυναικών
23. LALIBELA
24. ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ
25. Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (ΣΥΔ)
26. ΚΕΝΤΡΟ ΗΜΕΡΑΣ ΒΑΒΕΛ
27. ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΥΨΕΛΗΣ

Τακτικά Μέλη του Ελληνικού Φόρουμ Μεταναστών:

1. Ένωση Αιγυπτίων Εργαζομένων στην Ελλάδα
2. Ομοσπονδία Αλβανικών Συλλόγων στην Ελλάδα
3. Κοινότητα Αφγανών Ελλάδας
4. Ένωση εργαζομένων Αιθιόπων στην Ελλάδα
5. Ελληνο γεωργιανή Ένωση – η Διοσκουρία
6. Κοινότητα Ζανζιβάρης στην Ελλάδα
7. Σύλλογος της Αραβικής Κοινότητας Αμπελοκήπων, Αθήνας
8. Ελληνο-ινδική Πολιτιστική Εταιρεία
9. Σύλλογος Καμερουνέζων Ελλάδας
10. Κενυατική Κοινότητα Ελλάδας
11. Κοινότητα Κονγκολέζων Ελλάδας
12. Σύλλογος της Μαροκινής Κοινότητας στην Ελλάδα
13. Ελληνομολδαβικός Σύνδεσμος “ΟΡΦΕΥ”
14. Κοινότητα των εν Ελλάδι Μπανγκλαντεσιανών
15. Νιγηριανή Κοινότητα στην Ελλάδα
16. Σύλλογος Νιγηριανών Γυναικών Ελλάδας
17. Κοινότητα των Ουκρανών στην Ελλάδα “Η γη του πελαργού”
18. Οργάνωση Ενωμένων Γυναικών της Αφρικής
19. Παναφρικανικός Σύνδεσμος Ελλάδας
20. Ελληνοπακιστανικός Σύλλογος Ελλάδας
21. Ένωση Παλαιστινίων Εργαζομένων στην Ελλάδα
22. Σύλλογος Ρωσόφωνων και Ρωσόφιλων Νομού Τρικάλων
23. Ένωση των Σιέρα Λεόνε στην Ελλάδα
24. Κοινότητα Γκάνας στην Ελλάδα
25. Ελληνο-σουδανικός Σύνδεσμος Φιλίας
26. Τανζανική Κοινότητα Ελλάδας / Tanzanian Community Greece
27. Σύλλογος Απόδημων Σύρων της Ελλάδας
28. Σύλλογος του Μακρέμπ Αράμπι στην Κρήτη
29. Κοινότητα Αιθιοπίας στην Ελλάδα

ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΔΙΚΤΥΑ :
1. European Union Agency for Fundamental Rights
2. ENAR (European Network Against Racism)
3. EGAM ( European Grassroots Antiracist Movement)
4. UNITED FOR INTERCULTURAL ACTION

το event στο facebook

Θα πρέπει κάποια πράγματα να συνεχίσουν να μας είναι αδιανόητα…

Feb 132015

Η αφίσα εμφανίστηκε εδώ και μια εβδομάδα στους δρόμους της Αθήνας…

Αυτό το ποτάμι είναι το ποτάμι της ντροπής για τον πολιτισμό μας…

Jan 062015

Δεν χρειάζεται να είσαι ο Αϊνστάιν για να έχεις δικαίωμα στη ζωή! Άλλο ένα μικρό παιδί ορφάνεψε στον Έβρο. Πόσα ακόμη μέχρι να αλλάξουμε στάση και πολιτική απέναντι στους πρόσφυγες;

«Ήθελε ο Θεός να ζήσει το παιδί, αν δεν το έβλεπα δεν θα άντεχε το κρύο»
Σταύρος Τζίμας

…Καθώς διέσχιζα τον χωματόδρομο στον κάμπο, κοίταξα ενστικτωδώς στον καθρέφτη του αυτοκινήτου και είδα πίσω μου, μέσα στην ομίχλη, να με ακολουθεί τρέχοντας μια μικρή «κουκίδα», που κουνούσε τα χέρια και φώναζε. Έκανα γρήγορα όπισθεν και όταν κατέβηκα είδα μπροστά μου ένα κοριτσάκι, σχεδόν μωρό, που τουρτούριζε από το κρύο. Με οδήγησε στη γεώτρηση που είναι άκρη του δρόμου, και εκεί…

Μπαίνοντας στο προστατευτικό κτίσμα, ο πενηντάχρονος αγρότης Γιώργος Λυμπερακάκης αντίκρισε, όπως λέει στην «Κ», πεσμένο στο χώμα ένα νεκρό άντρα. Ήταν ο πατέρας της μικρής. Το ηλικίας μόλις τεσσάρων χρόνων κοριτσάκι θα πρέπει να ήταν, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των γιατρών που εξέτασαν στη συνέχεια το πτώμα, τουλάχιστον δέκα με δώδεκα ώρες «παρέα» με τον νεκρό πατέρα του στη γεώτρηση.

Οι δυο (;) τους, παλαιστινιακής καταγωγής με συριακή υπηκοότητα, είχαν ξεκινήσει από κάποια εμπόλεμη περιοχή με άγνωστο προορισμό στην Ευρώπη, πλην όμως οι δρόμοι τους χώρισαν με τον πιο τραγικό τρόπο, με το που πέρασαν τον Εβρο, σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από το χωριό Θούριο κοντά στην Ορεστιάδα. Εκεί, ο πατέρας δεν άντεξε και άφησε την τελευταία του πνοή στο παράπηγμα, «εγκαταλείποντας» το παιδί του στο έλεος των ιδιαίτερα δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικρατούν τον χειμώνα στις όχθες του Έβρου.

«Ήθελε ο Θεός να ζήσει αυτό το παιδί. Εάν δεν το έβλεπα και είχα απομακρυνθεί, δεν θα άντεχε το τσουχτερό κρύο και τη φοβερή υγρασία το βράδυ. Ηταν μεσημέρι προς το απογευματάκι και με την ταλαιπωρία που είχε υποστεί, ο θάνατός της ήταν μάλλον σίγουρος».

«Φαντάζομαι ότι θα σοκαριστήκατε στη θέα ενός νεκρού ανθρώπου και από πάνω του το παιδάκι του να κλαίει», παρατηρούμε.

«Κοίτα, εγώ έχω ζώα και ζω στον κάμπο. Είμαι συνηθισμένος σε τέτοιες εικόνες. Εχω βρει πολλούς νεκρούς. Πέρυσι βρήκα πνιγμένα δυο παιδάκια. Νωρίτερα, έναν άλλον άντρα πεθαμένο στη σκοπιά ενός εγκαταλελειμμένου στρατιωτικού φυλακίου και μάλιστα το πτώμα του το είχαν φάει τα ποντίκια και οι αλεπούδες. Ζούμε πολλά τέτοια εμείς εδώ στον Έβρο, μη βλέπετε που δεν μαθαίνονται. Αυτό το ποτάμι είναι το ποτάμι της ντροπής για τον πολιτισμό μας…».

Η μοίρα σημάδεψε με τραγικό τρόπο τη ζωή της μικρής από τη Συρία, «αρπάζοντας» τον πατέρα της κάπου στη διαδρομή προς το «όνειρο».

Δεν είναι η μόνη. Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά από τη Συρία και το Ιράκ έχουν καταδικαστεί έως τώρα να μεγαλώσουν στην ορφάνια, χάνοντας τους γονείς τους στα πεδία των μαχών ή σε κάποια περάσματα, όπως αυτά στον Έβρο και ο κατάλογος μακραίνει διαρκώς. Επί του παρόντος φιλοξενείται στο «Χαμόγελο του Παιδιού», οι υπεύθυνοι του οποίου αναζητούν συγγενείς της για την παραδώσουν. Αν, βεβαίως, της έχουν απομείνει.

Πηγή: Καθημερινή

Διαγωνισμός διηγήματος για την Αλληλεγγύη…

Oct 092014

Το Δίκτυο Ανταλλαγής και Αλληλεγγύης Αγίας Παρασκευής προκηρύσσει τον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό για τη συγγραφή διηγήματος με θέμα συναφές με την Αλληλεγγύη. Ο διαγωνισμός θα παραμείνει ανοικτός από τις 9 Σεπτεμβρίου 2014 μέχρι και τις 31 Ιανουαρίου 2015.

ΟΡΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ:

Το θέμα πρέπει να είναι συναφές με την Αλληλεγγύη, στην ελληνική γλώσσα.
Το όριο των λέξεων ορίζεται στις 2.000.
Δεν υπάρχουν περιορισμοί εθνικότητας ή τόπου διαμονής του διαγωνιζόμενου
Τα διηγήματα που θα αποσταλούν δεν πρέπει να έχουν βραβευτεί σε άλλο λογοτεχνικό διαγωνισμό, να έχουν εκδοθεί ή δημοσιευθεί σε βιβλίο ή άλλο μέσο, έντυπο ή ηλεκτρονικό.
Κατώτερο όριο ηλικίας για συμμετοχή στο διαγωνισμό είναι η συμπλήρωση του 16ου έτους του διαγωνιζόμενου, την ημερομηνία λήξης του διαγωνισμού.
Τα διηγήματα πρέπει να υποβληθούν με ψευδώνυμο και σε 7δακτυλογραφημένα αντίτυπα. Σε εσώκλειστο σφραγισμένο φάκελο αναγράφεται το πραγματικό όνομα, η διεύθυνση, το τηλέφωνο και το email του διαγωνιζόμενου. Οι φάκελοι αυτοί δεν θα ανοιχτούν, παρά μόνο σε περίπτωση διάκρισης του διαγωνιζόμενου, ενώ οι υπόλοιποι συμμετέχοντες παραμένουν άγνωστοι.
Τα διηγήματα να στέλνονται με απλό ταχυδρομείο (όχι συστημένα) στη διεύθυνση: Τζένη Θεοφανοπούλου, Υακύνθου 12 Αγία Παρασκευή, 15343.

Τα έργα που δεν θα τηρούν τους παραπάνω όρους δεν θα κριθούν.

ΒΡΑΒΕΥΣΗ

Τα δέκα καλύτερα διηγήματα θα εκδοθούν σε βιβλίο από τιςεκδόσεις Ταξιδευτής, το οποίο θα διακινηθεί από ανέργους και άστεγους. Τα τελικά αποτελέσματα θα ανακοινωθούν μέχρι τις 20 Απριλίου 2015, σε εκδήλωση που θα διοργανώσει το Δίκτυο Ανταλλαγής και Αλληλεγγύης Αγίας Παρασκευής. Σε όλους τους διακριθέντες θα απονεμηθεί αναμνηστικό έντυπο συμμετοχής.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Η Κριτική Επιτροπή αποτελείται από τα κάτωθι 7 μέλη, κατ’ αλφαβητική σειρά:

Θεοφανοπούλου Τζένη: Εκπρόσωπος του Δικτύου Ανταλλαγής και Αλληλεγγύης Αγ. Παρασκευής
Κάσδαγλης Χριστόφορος: συγγραφέας / δημοσιογράφος
Niemands Rose: συγγραφέας
Νόλλας Δημήτρης: συγγραφέας
Παπαδόπουλος Κώστας: εκδόσεις Ταξιδευτής
Πατούλη Κρυσταλία: δημοσιογράφος, δημιουργός του σεμιναρίου Αφήγηση Ζωής
Στεφανέας Πέτρος: συγγραφέας

ΕΠΑΦΗ – ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

info@diktioagiasparaskevis.gr

΄Μητριαρχία’ – μια ταινία διεργασία ομάδας!

Sep 272014

Κατάμεστη η αίθουσα χθες στις Νύχτες Πρεμιέρα, όπου και προβλήθηκε η ταινία του Νίκου Κορνήλιου ‘Μητριαρχία’. Παρούσες και οι περισσότερες από τις ηθοποιούς της ταινίας. Καθηλωτική η ταινία, σχεδόν τρεις ώρες, μια συνεχής διεργασία ομάδας γύρω από την εμπειρία της γυναίκας μέσα στην πατριαρχική κοινωνία. Αξίζει να τη δεις. Κράτα τα μάτια σου ανοιχτά για προβολές!

Υπόθεση:
60 Γυναίκες. 7 Μέρες. Ένας κόσμος. Ένα καταφύγιο γυναικών απειλείται με κατεδάφιση. 60 γυναίκες διαφορετικών ηλικιών, εθνικοτήτων και κοινωνικών προελεύσεων συγκεντρώνονται για να το προστατεύσουν, επιχειρώντας να επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους στον κόσμο σήμερα. Την ημέρα συζητούν και συγκρούονται. Κοινωνία, σεξουαλικότητα, πολιτική, σχέσεις, μητρότητα, εργασία. Τη νύχτα αφήνονται να εκφραστούν, να χορέψουν, να εξομολογηθούν βιώματα κι εμπειρίες. Τι θα προκύψει από ένα τέτοιο εγχείρημα;

κάλεσμα σε συστράτευση από μια νέα γυναίκα με σοφία

Sep 252014

Η Emma Watson μέσα από το ρόλο της ως Πρέσβυς Καλής Θελήσεων των Ηνωμένων Εθνών μας καλεί σε συστράτευση για την ισότητα των φύλων, μέσα από ένα κίνημα αλληλεγγύης που δημιούργησαν HeForShe, μιλώντας για την ανισότητα που υπάρχει για όλους, το στένεμα των στερεότυπων για όλα τα φύλα και τις συνέπειές της ανισότητας σε όλους μας.

Μας καλεί με ένα τρόπο δικό της, μοναδικό, δείχνοντας πως μια συναισθηματική στάση που αγκαλιάζει όλους μας δεν συνδέεται με την ηλικία αλλά με την πρόσβαση στη σοφία που βρίσκεται μέσα μας…

Ακούστε την, αξίζει…

Vandana Shiva: Μια γυναίκα αλλάζει την οπτική μας για το περιβάλλον και την τροφή

Sep 242014

Vandana Shiva: Μια γυναίκα αλλάζει την οπτική μας για το περιβάλλον και την τροφή

της Χριστίνας Κούρκουλα

Η Vandana Shiva, Ινδή ακτιβίστρια με ανώτερες σπουδές στη φυσική, την φιλοσοφία και το περιβάλλον, συγγραφέας περισσότερων από 20 βιβλίων, αγωνίζεται εδώ και πολλά χρόνια για να αλλάξουν οι καταστροφικές πρακτικές στην αγροτική παραγωγή και στην παραγωγή των τροφίμων. Πρωτοστατεί σε εκστρατείες ενημερώσεις του κοινού και επιστημονική ανάλυση, συνεργαζόμενη με φορείς και πρωτοβουλίες πολιτών σε όλο τον κόσμο, σχετικά με τα πνευματικά δικαιώματα, τη βιοποικιλότητα, τη γενετική μηχανική, τη βιοηθική και τη βιοτεχνολογία, τα μεταλλαγμένα τρόφιμα /ΓΤΟ και τις πολυεθνικές εταιρείες που τα προωθούν.

Χρησιμοποιώντας τον σπόρο ως ένα σύμβολο ελπίδας, η Vandana Shiva οδηγεί ένα παγκόσμιο κίνημα για την Ελευθερία των Σπόρων και της Τροφής (Seed Freedom) για να βγουν τα τρόφιμα και η γεωργία από τον έλεγχο των μεγάλων επιχειρήσεων και να επιστρέψουν στα χέρια των αγροτών. Παράλληλα έχει κηρύξει τον πόλεμο κατά των εταιρειών όπως η Monsanto που προωθούν τα μεταλλαγμένα τρόφιμα σε παγκόσμιο επίπεδο, έχοντας ιδρύσει την Παγκόσμια Συμμαχία για την Ελευθερία των Σπόρων, που ενώνει τους αγρότες από όλο τον κόσμο στην προσπάθεια να περισώσουν τους σπόρους τους και να διατηρήσουν τις πολύτιμες ποικιλίες που έχουν απομείνει. Καλεί άτομα και τοπικές κοινότητες να αρχίσουν να αλλάζουν τη σχέση της κοινωνίας με τη γη, καλλιεργώντας τα δικά τους τρόφιμα.

Η Vandana Shiva έχει εργαστεί για την προώθηση της βιοποικιλότητας στη γεωργία, για την αύξηση της παραγωγικότητας, τη διατροφή, τα εισοδήματα των αγροτών και την προσαρμοστικότητα στο κλίμα. Για το έργο της αναγνωρίστηκε ως «Περιβαλλοντική Ηρωίδα» από το περιοδικό Time το 2002.

Το 1987, ίδρυσε το Ίδρυμα Ερευνών για την Επιστήμη, την Τεχνολογία και την Οικολογία, το οποίο οδήγησε στη δημιουργία της Navdanya (1991), ένα εθνικό κίνημα για την προστασία της πολυμορφίας και της ακεραιότητας των βιολογικών πόρων, κυρίως των ενδημικών σπόρων, την προώθηση της βιολογικής γεωργίας και του δίκαιου εμπορίου. Μέσα από την Navdanya αναπτύχθηκαν επιμέρους προγράμματα που προωθούν την φεμινιστική οπτική της Vandana Shiva στον αγώνα της για την οικολογική διάσωση του πλανήτη, όπως είναι το πρόγραμμα Diverse Women for Diversity (Διαφορετικές γυναίκες για την Ποικιλότητα) και το Πανεπιστήμιο των Γιαγιάδων .

Το πρόγραμμα Diverse Women for Diversity ξεκίνησε ως ένα οικο-φεμινιστικό κίνημα στη δεκαετία του ’90 με στόχο οι γυναίκες να ενώσουν τις φωνές τους για την προστασία της ποικιλότητας, της ειρήνης και της δημοκρατίας απέναντι στις αυξανόμενες απειλές της εντατικοποίησης στην καλλιέργεια της γης, του πολέμου, του ολοκληρωτισμού και του φονταμενταλισμού, εκφράζοντας εναλλακτικές απόψεις σε κρίσιμες διεθνείς διασκέψεις όπως η Παγκόσμια Διάσκεψη για τα Τρόφιμα (Ρώμη 1996), οι διασκέψεις της Παγκόσμιας Τράπεζας (Πράγα 2000), η Συνθήκη για την Βιολογική Ποικιλότητα (Πρατισλάβα 1998, Ναϊρόμπι 2000), στο Ριο+10 (Γιοχάνεσπουργκ 2002).

Με κεντρικό σύνθημα την προστασία της βιοποικιλότητας, της τροφής και του νερού οι γυναίκες στο πρόγραμμα Diverse Women for Diversity απευθύνονται στις απλές γυναίκες που συμμετέχουν σε τοπικές οργανώσεις, στοχεύοντας στην ενδυνάμωση των κινημάτων τους και παράλληλα στη δημιουργία κοινής πλατφόρμας διαλόγου σε διεθνές επίπεδο. Με την πάροδο του χρόνου έχει εξελιχτεί σε μη-βίαιη αντίσταση και αντίθεση προς την παγκοσμιοποίηση, την ανάπτυξη της γενετικής μηχανικής και των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας για διάφορες μορφές ζωής. Στην Navdanya επίσης ιδρύθηκε το 2007 το Πανεπιστήμιο των Γιαγιάδων με σκοπό να αναγνωριστεί και να αξιοποιηθεί η σοφία των γυναικών γύρω από τις πρακτικές, τις δεξιότητες και τις αξίες που τις βοήθησαν να ζουν διαχρονικά σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον και να μεταβιβαστεί αυτή η γνώση στις μελλοντικές γενιές.

Η Vandana Shiva κατέχει κεντρική θέση στο διεθνές οικο-φεμινιστικό κίνημα με θέσεις που υποστηρίζουν θερμά την εμπλοκή των γυναικών στην ισόρροπη αγροτική ανάπτυξη ως αποφασιστικής σημασίας παράμετρο για την βιωσιμότητα της αγροτικής παραγωγής. Απορρίπτει την «πατριαρχική λογική της εξαίρεσης» των γυναικών από την παραγωγική διαδικασία, υποστηρίζοντας ότι ένα γυναικο-κεντρικό σύστημα μπορεί να αλλάξει τις υπάρχουσες συνθήκες με πολύ θετικό τρόπο. Ανάμεσα στους πολλούς επαίνους, έχει τιμηθεί με το Βραβείο Ορθής Διαβίωσης (Right Livelihood Award, 1993) γιατί έχει θέσει τις γυναίκες και την οικολογία στο επίκεντρο του σύγχρονου διεθνούς προβληματισμού για την ανάπτυξη.

Συνδυάζοντας τον φεμινισμό με την οικολογία η Vandana Shiva βλέπει τα δυο αυτά κινήματα ως αλληλένδετα, υποστηρίζοντας την άποψη ότι η κοσμοθεωρία που ευθύνεται για την περιβαλλοντική υποβάθμιση και την κοινωνική αδικία ευθύνεται επίσης και για την επικράτηση των πατριαρχικών αντιλήψεων, της εκμετάλλευσης των γυναικών και της ανισότητας ανάμεσα στα φύλα. Σε μια προσπάθεια να διαφοροποιήσει την οικο-φεμινιστική προσέγγισή της από την αντίστοιχη που έχει αναπτυχθεί στον δυτικό κόσμο, η Vandana Shiva την ονομάζει «πολιτικό οικο-φεμινισμό» ή «οικο-φεμινισμό της επιβίωσης». Τόσο η θεωρία όσο και ο ακτιβισμός της έχουν συγκεκριμένο στόχο: τις γυναίκες των φτωχών περιοχών της γης, αυτών που οι ζωές επηρεάζονται αρνητικά από τις οικονομικές δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης και του αποικιοκρατισμού. Έτσι, υποστηρίζει ότι η απελευθέρωση των γυναικών δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς τον ταυτόχρονο αγώνα για τη διάσωση και την απελευθέρωση όλων των μορφών ζωής στον πλανήτη από τις πατριαρχικές, καπιταλιστικές οπτικές: «Βλέπουμε την καταστροφή της γης και των όντων της από τους μαχητές των μεγάλων εταιρειών ως φεμινιστικές προβληματικές. Είναι η ίδια αρσενική λογική που μας αρνείται το δικαίωμά μας στο σώμα μας και στην σεξουαλικότητά μας, το οποίο εξαρτάται από τα πολλαπλά συστήματα κυριαρχίας και κρατικής εξουσίας που βάζουν εμπόδια σε αυτό το δικαίωμα» (Mies & Shiva).

H Vandana Shiva, όπως και άλλες οικο-φεμινίστριες, έχει εκφράσει με σαφήνεια την αντίθεσή της στον πόλεμο και το καπιταλιστικό σύστημα, τα οποία θεωρεί πατριαρχικές δομές, υποστηρίζοντας ότι υπάρχει στενή σχέση ανάμεσα στην κλιμάκωση του πολέμου, στην κουλτούρα του γυμνασμένου άντρα και στον βιασμό και τη βία κατά των γυναικών: «Δεν είναι σύμπτωση ότι το αποτρόπαιο παιχνίδι του πολέμου – το οποίο φαίνεται να ευχαριστεί το μεγαλύτερο μέρος του ανδρικού φύλου – περνά από τα ίδια στάδια όπως και στην παραδοσιακή σεξουαλική σχέση: επιθετικότητα, κατάκτηση, κτήση, έλεγχος – της γυναίκας ή της γης, έχει μικρή διαφορά» (Mies & Shiva).

Η ανάπτυξη της Πράσινης Επανάστασης και η παγκοσμιοποίηση της καπιταλιστικής οικονομίας από τα μέσα του 20ου αιώνα και μετά, έκανε πιο ριζοσπαστική την θεωρητική προσέγγιση της Vandana Shiva, η οποία αποκαλεί αυτό το μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης «δυσανάπτυξη» (maldevelopment): «Η δυσανάπτυξη είναι αντίθετη στην ισότητα και την ποικιλότητα υπαγορεύοντας την ιδεολογικά κατασκευασμένη κατηγορία του δυτικού, τεχνολογικά αναπτυγμένου άντρα ως ενιαίο μέτρο αξιολόγησης των τάξεων, των πολιτισμών και των φύλων» (V.Shiva, Staying Alive). Η Πράσινη Ανάπτυξη είναι μια ψευδής ονομασία που επινόησαν η βιομηχανική γεωργία και η βιο-τεχνολογία των σπόρων που εκπροσωπούνται από τις μεγάλες χημικές εταιρείες στις ΗΠΑ όπως η Monsanto, η Cargill, η Dekalb, και άλλες, για να προωθήσουν με επιθετικά μέσα τα προϊόντα τους στους αγρότες του παγκόσμιου Νότου – γεγονός που έχει οδηγήσει εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες στην χρεωκοπία και την αυτοκτονία.

Μπορεί για τον δυτικό τρόπο σκέψης τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας των σπόρων ή η αποψίλωση του δασικού πλούτου των Ημαλαΐων να φαίνονται εντελώς άσχετα με τον φεμινισμό, όμως όπως υποστηρίζει η Vandana Shiva, για τις γυναίκες του παγκόσμιου Νότου το φυσικό περιβάλλον είναι το σπίτι τους και εμπερικλείει όλα αυτά που επηρεάζουν τη ζωή τους.

Η συγκεκριμένη προσέγγιση της Vandana Shiva στον οικο-φεμινισμό έχει κατηγορηθεί ως «ουσιοκρατία». «Μια συνήθης κριτική που ασκείται στις οικολογικές φεμινιστικές προσεγγίσεις για τη σημερινή κρίση, είναι ότι διακρίνονται από «ουσιοκρατισμό»: συσχετίζοντας τα περιβαλλοντικά ζητήματα με τις γυναίκες με ένα συγκεκριμένο τρόπο θεωρείται «ουσιοκρατική» άποψη του κόσμου. Ωστόσο, η ίδια η επιβάρυνση προέρχεται από μια κοσμοθεωρία που χωρίζει τα μέρη από το όλο, κατακερματίζει και διαιρεί, και είτε θεωρεί ότι το μέρος υποτάσσει το όλο (αναγωγισμός) ή ότι το όλο υποτάσσει τα μέρη, ενώ στην πραγματικότητα ουσιοκρατεί και τα δυο “( Vandana Shiva, Close to Home).

Η εναλλακτική κοσμοθεωρία που προωθείται από την Shiva είναι αυτή της συντροφικότητας και της συνεργασίας. Πιστεύει ότι απαιτούνται διαφορετικοί ορισμοί της ελευθερίας, της γνώσης και της προόδου για την απελευθέρωση των γυναικών και του περιβάλλοντος, από τους ορισμούς που έχουν επιβληθεί από τον δυτικό πολιτισμό μετά τον Διαφωτισμό. Η οικο-φεμινιστική οπτική της Shiva δεν κάνει καμία διάκριση μεταξύ «βασικών αναγκών» (τροφή, ένδυση, στέγη) και «υψηλότερων αναγκών” (ελευθερία και γνώση).

«Για τις γυναίκες του πλούσιου Βορρά μια τέτοια αντίληψη της οικουμενικότητας ή της συλλογικότητας δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή. Η επιβίωση δεν θεωρείται απώτερος στόχος της ζωής, αλλά μια κοινοτοπία – ένα γεγονός που θεωρείται ως δεδομένο. Είναι ακριβώς η αξία της καθημερινής εργασίας για την επιβίωση, για τη ζωή, η οποία έχει διαβρωθεί στο όνομα των λεγόμενων «υψηλότερων αξιών» (Mies και Shiva).

Η Shiva υποστηρίζει ότι όσο ο δυτικός κόσμος βλέπει το περιβαλλοντικό κίνημα και το κίνημα των γυναικών ως ξεχωριστά και άσχετα μεταξύ τους, το περιβαλλοντικό κίνημα θα αφομοιώνεται από τις δυνάμεις της «δυσανάπτυξης» και θα χρησιμοποιείται ως «νέο πατριαρχικό πρόγραμμα για τεχνολογικές επιδιορθώσεις και πολιτική καταπίεση» (Shiva, Staying Alive). Εξηγεί ότι η καταπίεση θα συνεχιστεί στη δυτική κοσμοθεωρία, διότι απαξιώνει αυτό που η ίδια ονομάζει «θηλυκή αρχή». Αυτή η έννοια συχνά συγχέεται με την προώθηση της έμφυλης θηλυκότητας, αλλά η Shiva βλέπει την θηλυκή αρχή ως τη μεγαλύτερη δημιουργική δύναμη στον κόσμο.

Η θηλυκή αρχή βασίζεται στη συμμετοχή και την ανάκτηση για τους άνδρες, τις γυναίκες και τη φύση, είναι η ανάκτηση των «δημιουργικών μορφών ύπαρξης και αντίληψης» (Shiva, Staying Alive).

Η Vandana Shiva υποστηρίζει ότι καθώς οι φυσικοί πόροι γίνονται όλο και πιο περιορισμένοι στον πλανήτη μας, θα αναγκαστούμε αργά ή γρήγορα να αλλάξουμε την κοσμοθεωρία μας. Και τότε θα μπορούμε να επιτύχουμε τη βιωσιμότητα στον πλανήτη με ένα κίνημα που θα συνδυάζει τον τερματισμό της καταπίεσης των γυναικών και της φύσης. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι είμαστε μέρος ενός μεγαλύτερου όλου ζωής που μας παρέχει τα απαραίτητα μέσα για την επιβίωσή μας, και γι αυτό είναι ανάγκη να προστατεύσουμε αυτό το εύθραυστο όλο της ζωής, όχι ως κυρίαρχοι – οι άντρες απέναντι στις γυναίκες και οι άνθρωποι απέναντι στη φύση, αλλά ως συνοδοιπόροι με κάθε άλλη μορφή ζωής στον πλανήτη.

Πηγές:

* Rachel Brinker – “Dr. Vandana Shiva and Feminist Theory”

* Wikipedia – Vandana Shiva * Vandana Shiva -Staying Alive,(2010), South End Press ISBN 978-0-89608-793-4

* Maria Mies and Vandana Shiva, Ecofeminism (1993), Fernwood Publications, Halifax, Nova Scotia, Canada, ISBN 1-895686-28-8

Η Vandana Shiva έρχεται στην Αθήνα στις 4 Οκτώβρη για δεύτερη συνεχή χρονιά προσκαλεσμένη από την κοινότητα ΠΕΛΙΤΙ στα πλαίσια των εκδηλώσεων του κινήματος Seed Freedom όπου σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν προγραμματιστεί δράσεις για την ελευθερία των σπόρων και της τροφής από τις 20 Σεπτεμβρίου ως τις 20 Οκτωβρίου, 2014.

Πρόσκληση σε Παράσταση Κουκλοθέατρου του Δικτύου “Ακούγοντας Φωνές”

Sep 232014

Το Σάββατο, 27 Σεπτεμβρίου και ώρα 20:30, στο χώρο του Δικτύου “Ακούγοντας Φωνές” (Hearing Voices Network) Αθήνας, στην οδό Τροίας 44 (κοντά στο σταθμό του ηλεκτρικού “Βικτώρια”), θα έχουμε τη χαρά να παρακολουθήσουμε την παράσταση κουκλοθεάτρου της Λίλλιαν Χαριτάκη Άσιμου με τίτλο “κατσαρίδα – ψυχωτική συνδρομή”.

Η παράσταση διάρκειας 25΄ εκτός από ιδιαίτερη εικαστική εμπειρία αποτελεί και μια ευκαιρία να προσεγγίσουμε το φαινόμενο των φωνών και των ασυνήθιστων ψυχικών εμπειριών με τρόπο λιγότερο διανοητικό και περισσότερο συναισθηματικό, μέσω της ασφαλούς μεταφοράς και της ευαισθησίας που χαρακτηρίζει την τέχνη του κουκλοθεάτρου.

Μετά την παράσταση θα συνεχίσουμε τη βραδιά με μουσική και κρασί ή χυμό.

Η είσοδος είναι ελεύθερη, με προαιρετική συνεισφορά για την ενίσχυση του συλλόγου του Δικτύου “Ακούγοντας Φωνές”.

Για την πρόσκληση κάντε κλικ εδώ

Μας αφορά…

Sep 222014

Συναυλία αλληλεγγύης ενάντια στο κλείσιμο των ψυχιατρίων και τη διάλυση της ψυχικής υγείας.

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014 @ 6.00 μμ

στην πύλη του Ψ.Ν.Α. (Δαφνί)

Ιχνηλατώντας αόρατες διαδρομές…

Sep 082014

Οι πρώτοι οδηγοί των «αόρατων διαδρομών» της «σχεδίας» σε μία από τις πολλές πιλοτικές περιηγήσεις που έγιναν στους δρόμους της Αθήνας, σε όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Ιχνηλατώντας αόρατες διαδρομές

«Αόρατες Διαδρομές» είναι ο τίτλος της νέας κοινωνικής πρωτοβουλίας του περιοδικού δρόμου «σχεδία». Πρόκειται για ένα πρόγραμμα περιηγήσεων στο κέντρο της Αθήνας με οδηγούς (νυν και πρώην) άστεγους συμπολίτες μας. Βασικός στόχος των περιηγήσεων είναι να ενεργοποιήσουν τον ίδιο τον άνθρωπο-οδηγό. Εξίσου σημαντικό, όμως, είναι να ακούσουμε τις προσωπικές μαρτυρίες, να γνωρίσουμε την πόλη και τους ανθρώπους της από μια άλλη οπτική. Την οπτική συνανθρώπων μας που ζουν δίπλα μας, στην πόλη μας, και στερούνται μιας ασφαλούς κατοικίας. Η αρχή της κινητοποίησης είναι η γνώση και η ευαισθητοποίηση.

Στα πρότυπα αντίστοιχων περιηγήσεων που διοργανώνονται από περιοδικά δρόμου του εξωτερικού (Μόναχο, Αμβούργο, Βασιλεία, Λονδίνο κ.ά.), οι «Αόρατες Διαδρομές» της «σχεδίας» περιλαμβάνουν κάποιες από τις σημαντικότερες κοινωνικές δομές του κέντρου της πόλης (συσσίτια, υπνωτήρια, κέντρα απεξάρτησης, κέντρα ημέρας κ.ά).

Οι οδηγοί δίνουν πληροφορίες για τις υπηρεσίες που παρέχει κάθε δομή, αλλά και πώς οι ίδιοι έχουν βιώσει ή εξακολουθούν να βιώνουν τη ζωή στο δρόμο, τις ανθρώπινες σχέσεις, την ποιότητα των υπηρεσιών, την ανθρωπογεωγραφία των δομών και του δυναμικού τους, που πασχίζει να ανταποκριθεί στις προκλήσεις του αγώνα για την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού αλλά και της διαφύλαξης της αξιοπρέπειάς μας, ως άτομα και ως κοινωνία. Αυτό είναι και το σημαντικότερο στοιχείο των «Αόρατων Διαδρομών»: Η προσωπική αφήγηση. Η μετάδοση, µε άλλα λόγια, της βιωματικής εμπειρίας των οδηγών από τη ζωή στο δρόμο. Βασικός στόχος των περιηγήσεων της «σχεδίας» είναι να ενεργοποιήσουν τον ίδιο τον άνθρωπο-οδηγό. Να δημιουργήσουν νέες ευκαιρίες να υποστηρίξει τον εαυτό του, να εκπαιδευτεί, να κάνει ένα ακόμη βήμα προς την κοινωνική (επαν)ένταξη. Εξίσου σημαντικό, όμως, είναι να ακούσουμε τις προσωπικές μαρτυρίες, να γνωρίσουμε την πόλη και τους ανθρώπους της από μια άλλη οπτική. Την οπτική συνανθρώπων μας που ζουν δίπλα μας, στην πόλη μας, και στερούνται μιας ασφαλούς κατοικίας. Η αρχή της κινητοποίησης είναι η γνώση και η ευαισθητοποίηση.

Ο Γιάννης, ο Λάμπρος και ο Χρήστος είναι οι τρεις πρώτοι οδηγοί του πρωτοποριακού για τα ελληνικά δεδομένα αυτού εγχειρήματος.

«Δρόμος για µένα σημαίνει χρόνια δύσκολα και µάλλον μίζερα. Στην άκρη του δρόμου, όμως, πάντα υπάρχει ελπίδα. Γι’ αυτό, πιστεύω ακόμη στους ανθρώπους. Γιατί και οι άνθρωποι κομμάτι του δρόμου είναι», δηλώνει ο Γιάννης, που δεν κρύβει την αγωνία του για το νέο αυτό ξεκίνημα.

Και οι τρεις έχουν την ίδια αγωνία, την οποία συνοψίζει, απλά και κατανοητά, ο Χρήστος: «Με αγχώνει να μεταφέρω σωστά αυτά που θέλω να πω. Αλλά πιστεύω ότι όταν μιλάς τη γλώσσα της αλήθειας και βγάζεις αυτά που νιώθεις στην ψυχή σου, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα φτάσουν στον άλλον», δηλώνει και ο Λάμπρος τον συμπληρώνει: «Καταρχάς, είναι η χαρά που νιώθω ότι είμαι ενεργός και χρήσιμος. Πιστεύω ότι πολλοί άνθρωποι που θα έρθουν στις περιηγήσεις δεν έχουν περπατήσει την πόλη, από φόβο και μόνο. Το γεγονός ότι θα νιώσουν μια ασφάλεια λόγω της δικής μας παρουσίας, από μόνο του, είναι μια μεγάλη προσωπική ικανοποίηση».

Και οι τρεις είναι στο δίκτυο των ανθρώπων που πωλούν το περιοδικό δρόμου «σχεδία».

Οι περιηγήσεις ξεκινούν το Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου.

Βασικές πληροφορίες

Οι περιηγήσεις θα ξεκινούν κάθε Σάββατο στις 11:00 το πρωί από τα γραφεία του περιοδικού δρόμου «σχεδία».
Διάρκεια: περίπου δύο ώρες
Κόστος συμμετοχής: 6,00€* (3,00€ για μαθητές)
Η συμμετοχή ανέργων και συνταξιούχων είναι δωρεάν
Οι συμμετέχοντες πρέπει να είναι από 15 ετών και άνω
Οι περιηγήσεις γίνονται στην ελληνική γλώσσα, αλλά υπάρχει η δυνατότητα διερμηνείας ανά γκρουπ (αγγλικά, ισπανικά, ιταλικά κ.ά)
Ο μέγιστος αριθμός συμμετοχών ανά γκρουπ είναι τα 15 άτομα και ο ελάχιστος αριθμός είναι τα 5 άτομα.
Σε περίπτωση που υπάρχει ενδιαφέρον από κάποιο γκρουπ (φορείς, σχολεία, αλλά και παρέες φίλων κ.λπ.), είναι δυνατή η πραγματοποίηση περιήγησης σε διαφορετική μέρα της εβδομάδας, κατόπιν συνεννόησης.

Για περισσότερες πληροφορίες και κρατήσεις θέσεων: Περιοδικό Δρόμου “σχεδία”

Φαβιέρου 24-26, 104 38 Αθήνα & Φράγκων 24, 546 25 Θεσσαλονίκη

Τ: 213 0231220, 2313 013605, www.shedia.gr, info@shedia.gr

Θέατρο Φόρουμ & Θέατρο του Καταπιεσμένου (ΘτΚ) με τη Barbara Santos

Sep 032014

Τυχεροί όσοι βρεθήκαμε χθες στο Ίδρυμα Κακογιάννη για να παρακολουθήσουμε το ντοκιμαντέρ για τον Augusto Boal και τη συζήτηση με τη Barbara Santos, στενή συνεργάτη του και εκπαιδεύτρια του Θεάτρου Φόρουμ και του Θεάτρου του Καταπιεσμένου. Πρώτη επίσκεψη της στην Ελλάδα, προσκεκλημένη από την Ακτιβιστική Ομάδα ΘτΚ, το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου σε συνεργασία με το Ίδρυμα Κακογιάννης και το Studio Κινητήρας .

Μοναδικό το πάθος της για τη δουλειά της, η εμπιστοσύνη της στην έκφραση της ανθρώπινης εμπειρίας και στη δύναμη του θεάτρου να συνεισφέρει στην προσωπική ενδυνάμωση και στην κοινωνική αλλαγή. Περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον τις δράσεις των επόμενων ημερών.

«Μικρές Σκηνές Καθημερινής Βίας ΙΙ» από την Ακτιβιστική Ομάδα ΘτΚ

Τετάρτη 3 Σεπτέμβρη 2014 στις 8:30 μμ.
Παράσταση Θεάτρου Φόρουμ και συζήτηση με την Μπάρμπαρα Σάντος, στο Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο, Ναυαρίνου & Ζωοδόχου Πηγής στα Εξάρχεια

Είσοδος ελεύθερη. Διοργάνωση: Ακτιβιστική Ομάδα Θεάτρου του Καταπιεσμένου, Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, Πάρκο Ναυαρίνου

«Όχι στον ρατσισμό από την κούνια» από την Ομάδα Αφρικανών Γυναικών

Σάββατο 6 Σεπτέμβρη 2014 στις 8:30 μμ.
Παράσταση Θεάτρου Φόρουμ και συζήτηση με την Μπάρμπαρα Σάντος, στο Ευτοπικό Εργαστήρι, Λεωνίδου 62 κι Θερμοπυλών, Κεραμεικός .

Είσοδος ελεύθερη. Διοργάνωση: Ακτιβιστική Ομάδα Θεάτρου του Καταπιεσμένου, Ένωση Αφρικανών Γυναικών, Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, Ευτοπικό Εργαστήρι.

Page 5 of 23 Newer Entries 1 2 3 4 5 6 7 … 22 23 Older Entries