Sep 302023
 

Πηγή: Ωδείο Αθηνών

Φτάνοντας στην ολοκλήρωση του Έργου Humanitas. Process Drama και Processwork: Από σκηνής για τα ανθρώπινα δικαιώματα ΛΟΑΤΚΙ ατόμων εφηβικής ηλικίας, δημοσιεύουμε το τελευταίο παραδοτέο του διετούς καλλιτεχνικού και εκπαιδευτικού σχεδιασμού μας.

Εδώ, μπορείτε να δείτε το DIY ντοκιμαντέρ που περιγράφει την πορεία που ακολουθήσαμε, μέσα από συνεντεύξεις της βασικής ομάδας εργασίας. Οι συμμετέχουσες μιλούν για τις πρακτικές και τα εργαλεία που υιοθετήσαμε, τις προκλήσεις με τις οποίες βρεθήκαμε αντιμέτωπες από κάθε πόστο, καθώς και για κάποια από τα πολλά εφόδια που αποκομίσαμε.

Εκπαιδευτικοί και ενήλικα άτομα από το κοινό της παράστασης, μοιράζονται επίσης την εμπειρία τους μπροστά στην κάμερα, με σκοπό να μας βοηθήσουν να περιγράψουμε την πορεία του Έργου και από την οπτική των ωφελούμενων.

Κάποια από τα ερωτήματα που τίθενται στα μέλη της ομάδας εργασίας είναι:

  • Πώς μάθαμε για το Active citizens fund
  • Πώς επιλέξαμε τo θέμα του Έργου
  • Ποιοι ήταν οι περιορισμοί
  • Τι οδήγησε στην επιλογή να υπάρχουν επιστημονικοί σύμβουλοι
  • Τι οδήγησε στην απόφαση να γίνουν επιμορφώσεις για όλες τις ομάδες άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενων ατόμων με το έργο
  • Τι οδήγησε στην απόφαση να γραφτεί πρωτότυπο θεατρικό έργο
  • Τι χρειάζομαι οπωσδήποτε για να υπηρετήσω τον ρόλο μου σε ένα τέτοιο Έργο
  • Τι έμαθα
  • Ποια νέα ερωτήματα γεννήθηκαν προς περαιτέρω διερεύνηση για τέτοιου είδους Έργα

Ερωτήματα που τίθενται σε εκπαιδευτικούς και ενήλικο κοινό είναι:

  • Είχες δει/συμμετάσχει σε παράσταση εκπαιδευτικού θεάτρου ξανά;
  • Ποιες ήταν για εσένα οι καλύτερες στιγμές της συμμετοχικής παράστασης, συμπεριλαμβανομένης και της διεργασίας στο τέλος;
  • Θα ήθελες να μοιραστείς κάτι που ενδεχομένως συζητήσατε με τα παιδιά μετά;
  •  Τι έχει μείνει μαζί σου από την ημέρα που συμμετείχες στην επιμορφωτική συνάντηση για τον σύλλογο διδασκόντων
  • Ήταν η συμμετοχή του σχολείου στο πρόγραμμα βοηθητική/χρήσιμη; Αν ναι σε ποιο επίπεδο;
  • Ιδανικά, τι θα χρειαζόσασταν ακόμα ως σχολείο;

Για το ντοκιμαντέρ εργάστηκαν:

  • Άννα Αποστολέλλη (παραγωγή/ επιμέλεια)
  • Νίκος Παλαμάρης (επιμέλεια ήχου)

Μιλούν οι:

  • Μαρία Όλγα Αθηναίου, Διευθύντρια Έργου/Σκηνοθέτις
  • Κατερίνα Τσεσμετζή, Διαχειρίστρια Έργου
  • Αλεξάνδρα Βασιλείου, Επιστημονική Σύμβουλος
  • Λένα Ασλανίδου, Επιστημονική Σύμβουλος
  • Λίλη Βασιλείου, Επιστημονική Σύμβουλος
  • Άννα Αποστολέλλη, Σύμβουλος queer θεωρίας και τέχνης
  • Μαρία Γιαγιάνου, Συγγραφέας
  • Δημήτρης Στεφανής, Εκπαιδευτικός
  • Νανούρη Κατερίνα, Εκπαιδευτικός
  • Συμέου Δήμητρα, Εκπαιδευτικός
  • Αικατερίνη Κολοβού, Εκπαιδευτικός
  • Τζώρτζια Κουμάνταρη, Σχολική ψυχολόγος
  • Ηρώ Αποστολέλλη, Θεατής
  • Καλλιόπη Τακάκη, Θεατής

Παρεμβάλλονται πλάνα από υλικό αρχείου επιμορφώσεων, συναντήσεων της ερευνητικής ομάδας, προβών, παραστάσεων και από την εκπαίδευση ηθοποιών στο εκπαιδευτικό θέατρο με αποφοίτους της Δραματικής Σχολής (Πάνος, Ιφιγένεια, Έκτορας, Γιώργος, Παντελής, Αντώνης, Αιμιλία, Σπύρος, Μαρία, Συμεών, Μαρία, Σεμέλη, Σίλια, Νίκος, Γωγώ, Δέσποινα, Βασίλης, Αλέξανδρος, Δέσποινα, Γιάννης).

Jun 012023
 

Η Ελληνοαμερικανική Ένωση παρουσιάζει στo πλαίσιo του Athens Pride 2023 την προβολή του αμερικανικού βραβευμένου ντοκιμαντέρ “Cured” (2020, 80’) των Bennett Singer, Patrick Sammon. Η ταινία προβάλλεται την Πέμπτη 8 Ιουνίου, 19.00 με ελεύθερη είσοδο για το κοινό στο θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης (Μασσαλίας 22, Αθήνα).

Το ντοκιμαντέρ περιγράφει τις κινητοποιήσεις της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας για να αφαιρεθεί η ομοφυλοφιλία από τις λίστες των ψυχικών διαταραχών του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου των Ψυχικών Διαταραχών (DSM). Όταν επιτεύχθηκε αυτό, το 1973, μετά από έναν σκληρό αγώνα Δαυίδ εναντίον Γολιάθ, ήταν ένα μεγάλο βήμα για τη διεκδίκηση των ίσων δικαιωμάτων.

Η ταινία έχει λάβει τα βραβεία:

Βραβείο Κοινού για Καλύτερο Ντοκιμαντέρ, Frameline San Francisco International LGBTQ+ Film Festival 2020

  • Βραβείο Κοινού για Καλύτερο Ντοκιμαντέρ, NewFest: The New York LGBTQ Film Festival 2020
  • Βραβείο Κοινού για Καλύτερο Ντοκιμαντέρ, ImageOut: The Rochester LGBT Film Festival 2020
  • Βραβείο Κριτικής Επιτροπής Καλύτερου Ντοκιμαντέρ, Movies International Film Festival in North Carolina 2020

Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με τα μέλη της OrlandoLGBT+ : Αλεξάνδρα Βασιλείου και Νάνσυ Παπαθανασίου.

Η Αλεξάνδρα Βασιλείου είναι επαγγελματίας του Processwork και εκπαιδεύτρια ενηλίκων. Είναι κάτοχος διδακτορικού (Ph.D.) στην Κοινωνική Ψυχολογία και διπλώματος Processwork. Δραστηριοποιείται στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ως ψυχοθεραπεύτρια, εκπαιδεύτρια ενηλίκων, σύμβουλος οργανισμών, καθώς και συντονίστρια σε δράσεις στην κοινότητα (community work).

Η Νάνσυ Παπαθανασίου είναι Κλινική Ψυχολόγος (Διδακτορικό Δίπλωμα και Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης, ΕΚΠΑ), και έχει κάνει επιπλέον μεταπτυχιακές σπουδές στην διαμεσολάβηση συγκρούσεων και την οργανωτική αλλαγή (MA in Conflict Facilitation & Organizational Change, Processwork Institute, Portland, OR, ΗΠΑ, 2004-2007). Είναι επιστημονικά υπεύθυνη στη Γραμμή Ψυχολογικής Στήριξης 11528 για ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, τις οικογένειές τους και εκπαιδευτικούς και εκπαιδεύτρια ατόμων, ομάδων και οργανισμών σε ζητήματα σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας, χαρακτηριστικών και έκφρασης φύλου.

Ημερομηνία προβολής

8 Ιουνίου 2023, 19:00

Διεύθυνση

Θέατρο Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, Μασσαλίας 22, 10680, Αθήνα

Είσοδος

Είσοδος ελεύθερη

Πληροφορίες

Διεύθυνση Πολιτιστικών (210 3680052), culture@hau.gr, www.hau.gr

Dec 102019
 

Μια ομάδα αλληλεγγύης με μεράκι, επιστημονική γνώση και δέσμευση! Φοιτητές και φοιτήτριες του Τμήματος Εκπαίδευσης και Αγωγής της Προσχολικής Ηλικίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών πραγματοποιούν, εδώ και χρόνια, εκπαιδευτικές δράσεις στην Ανοιχτή Δομή Φιλοξενίας του Ελαιώνα. Το Processwork Hub υποστηρίζει την ομάδα κάθε χρόνο με συναντήσεις ενδυνάμωσης. Ήρθε η στιγμή που μπορείς κι εσύ να υποστηρίξεις τη δουλειά της ομάδας με μια βόλτα από το μπαζάρ ενίσχυσης που διοργανώνουν αυτό το Σάββατο 14/12.

Σαματασάββατα και Ταμάμ

(με τη συμμετοχή του νηπιαγωγείου Ελαιώνα – παράρτημα του 54ου νηπιαγωγείου Αθηνών)

Οι εθελοντικές ομάδες αλληλεγγύης φοιτητών/φοιτητριών του ΤΕΑΠΗ του ΕΚΠΑ διοργανώνουν μπαζάρ ενίσχυσης εκπαιδευτικών δράσεων για την Ανοιχτή Δομή Φιλοξενίας Ελαιώνα.

  • Πότε; Σάββατο 14/12/19
  • Πού; “Άστορ”, Σταδίου 28
  • Τι ώρα; 11.00 – 16.00

Στις 13.00 θα γίνει προβολή ταινιών και συζήτηση με τους συνετλεστές και μαθητές/μαθήτριες πρόσφυγες [Playing With the Lens (10’) – Parvaneh (12’) – In Between (21’)]

Sep 292017
 

Αφιέρωμα στο Αμερικανικό Ντοκιμαντέρ

Μυτιλήνη: 2-7 Οκτωβρίου – Αθήνα: 8-12 Οκτωβρίου

Το Exile Room, σε συνεργασία με την Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα και το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια, υποδέχεται το American Film Showcase, μια πολύπλευρη εξερεύνηση της κινηματογραφικής γλώσσας του αμερικανικού ντοκιμαντέρ.  Βραβευμένες ταινίες των τελευταίων δύο ετών συνοδεύονται από μια σειρά απρόβλεπτων εργαστηρίων που αποκρυπτογραφούν την αθέατη πλευρά της παραγωγής.

Με σταθμούς την Αθήνα και τη Μυτιλήνη, το Αφιέρωμα στο Αμερικανικό Ντοκιμαντέρ φέρνει στην Ελλάδα δύο καταξιωμένους επαγγελματίες του χώρου, τον σκηνοθέτη και παραγωγό Γκόρντον Κουίν («Hoop Dreams», «The Interrupters», «Life Itself») και την παραγωγό Κάρολιν Χέπμπορν («Art and Craft», «3 ½ Minutes, Ten Bullets», «Weiner», «Life, Animated»), δύο εντελώς διαφορετικούς κινηματογραφιστές με κοινό παρονομαστή την πολυετή εμπειρία και τα αμέτρητα βραβεία τους.

Στη Μυτιλήνη, στο πλαίσιο του 5ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Ντοκιμαντέρ AegeanDocs, θα προβληθούν μερικά από τα πιο σημαντικά στιγμιότυπα της καριέρας τους, όπως το «The Interrupters» και το «Τριάμισι Λεπτά, Δέκα Σφαίρες», και τα δύο παρουσία των συντελεστών τους. Στην Αθήνα, οι προβολές του American Film Showcase θα πραγματοποιηθούν στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας και στο Exile Room, και θα έχουν κάτι για όλους.

Η αρχή θα γίνει με το οικολογικό υπερθέαμα του Λούι Ψυχογιού, «Ραγδαίος Αφανισμός», ένα ντοκιμαντέρ με ακτιβιστικές ευαισθησίες και φαντασμαγορικές τεχνικές, στα χνάρια του «Όρμου» που χάρισε στον σκηνοθέτη το Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ.

Για τους κινηματογραφιστές, τους σπουδαστές του χώρου, αλλά και τους λάτρεις του είδους, οι δύο βραβευμένοι παραγωγοί και σκηνοθέτες θα παρουσιάσουν μια σειρά εργαστηρίων. Μάθετε πώς να σέβεστε τα όρια των πρωταγωνιστών σας (documentary ethics), πώς να χρησιμοποιείτε δίκαια τη δουλειά των άλλων για να χτίσετε το δικό σας οπτικοακουστικό λεξιλόγιο (fair use) και παρακολουθήστε μαθήματα αντι-βίας που θα σας φέρουν ένα βήμα πιο κοντά στη σύγχρονη κινηματογραφική πραγματικότητα στην άλλη όχθη του Ατλαντικού.

Ένα κλικ εδώ για το πρόγραμμα σε αρχείο pdf

Πηγή: www.afsgreece.com

Feb 232017
 

Διαθέσιμο πλέον και στο διαδίκτυο το ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου “Εκείνοι που επέζησαν – Ιστορίες Αξιοπρέπειας”. Πρόκειται για την παρουσίαση της ιστορίας και της προσπάθειες που κάνουν 3 άνθρωποι, πρόσφυγες – θύματα βασανιστηρίων- να συνεχίσουν τη ζωή τους στη χώρα μας. Υπάρχουν επίσης αναφορές στην υποστήριξη που τυγχάνουν από το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες και το Κέντρο Ημέρας Βαβέλ στο πλαίσιο του project “Προμηθέας” για την αναγνώριση και αποκατάσταση θυμάτων βασανιστηρίων.

 

ΣΥΝΟΨΗ

Πολλοί από τους χιλιάδες ανθρώπους που εξαναγκάστηκαν να πάρουν τους δρόμους της προσφυγιάς, είναι θύματα βασανιστηρίων. Είναι οι πιο ευάλωτοι απ’ τους ευάλωτους. Βασανίστηκαν στις χώρες τους με τους πιο άγριους και ανείπωτους τρόπους. Κατόρθωσαν να ξεφύγουν από τους διώκτες τους και ρισκάροντας τα πάντα, έβαλαν ξανά τη ζωή τους σε κίνδυνο προκειμένου ν’ αναζητήσουν άσυλο στις πύλες της Ευρώπης – φρούριο. Ο Μουράτ, ο Ζαν, και ο Αλί, αόρατοι τώρα μέσα στο πλήθος της ελληνικής πρωτεύουσας, έχουν ν’ αντιμετωπίσουν μια νέα περιπέτεια: Να πείσουν τις αρχές για την ιστορία τους έχοντας ως μόνη απόδειξη το λόγο και το σώμα τους, να στήσουν μια καινούργια ζωή από το μηδέν, και το σημαντικότερο, να επουλώσουν τις πληγές τους.

Σενάριο Σκηνοθεσία: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΥΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ

Παραγωγοί: ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΣΚΟΥΜΠΡΗ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΥΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ

Εικόνα & Ήχος: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΥΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΥΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ, VINCENT VAURY, ΘΩΜΑΣ ΜΠΕΛΤΣΙΟΣ

Μουσική: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΞΕΒΑΝΗΣ

Μοντάζ: ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΟΠΕΣΚΟΥ, ΑΡΓΥΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ

Γραφικά: ΓΑΒΡΙΗΛ ΜΕΛΙΣΣΟΥΡΓΑΚΗΣ

Μεταφράσεις & Απομαγνητοφωνήσεις: ΝΤΙΛΕΚ ΝΤΑΛΓΚΙΤΣ, ΜΟΥΡΑΤ ΙΣΣΙ,  ΝΑΥΣΙΚΑ ΤΣΙΠΑ, ΔΗΜΗΤΡΑ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ, ΣΟΦΙΑ ΛΕΩΝΙΔΗ, ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΙΓΑΛΑ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

Το πρόγραμμα «Προμηθέας ΙΙ: Ενισχύοντας την Αποκατάσταση των Θυμάτων Βασανιστηρίων στην Ελλάδα» υλοποιείται από το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, με εταίρους το Κέντρο Ημέρας ΒΑΒΕΛ, το Centre for Trauma, Asylum and Refugees του Essex University, την ΜΚΟ REDRESS και το Human Rights Foundation of Turkey, με συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, (DG HOME).

Oct 162015
 

This-Changes-Everything_Final-692x1024

Σας προσκαλούμε σε μια Διεργασία Ομάδας για την κλιματική αλλαγή. Στην αρχή της συνάντησης θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ του Avi Lewis “This Changes Everything” (με ελληνικούς υπότιτλους – 90′). Σε σκηνοθεσία του Avi Lewis, το βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο-bestseller της Naomi Klein ντοκιμαντέρ διαπραγματεύεται την υπέρτατη πρόκληση της κλιματικής αλλαγής – παρουσιάζοντας επτά δυναμικά πορτρέτα αγωνιζόμενων στην πρώτη γραμμή κοινοτήτων, από την Μοντάνα των ΗΠΑ και την Αλμπέρτα του Καναδά μέχρι τις ακτές της Νότιας Ινδίας, το Πεκίνο, τη Χαλκιδική αλλά και πέρα από αυτά. Ενενήντα λεπτά που πληροφορούν, εμπνέουν, παρακινούν, που αφηγούνται όχι μια ακόμα ιστορία καταστροφής του περιβάλλοντος αλλά μια ευκαιρία αποδόμησης του υπάρχοντος οικονομικού μοντέλου με την προοπτική οικοδόμησης ενός ριζικά καλύτερου.

Μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ θα κάνουμε μια Διεργασία Ομάδας στην προσπάθεια να δημιουργήσουμε χώρο να εκφραστούν διαφορετικές θέσεις, εμπειρίες και συναισθήματα που αναδύονται στο θέμα και να εμβαθύνουμε τη συναλλαγή τους.

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015 @ 19.00 – 22.00

Γιαννάρου 17, Καλαμάκι (στάση τραμ ‘Πικροδάφνη’)

 

(για ελληνικούς υπότιτλους στο video, ένα κλικ στα settings και επιλογή ‘Greek’)

 

Oct 112015
 

 

Αν έχεις καλώδιο να συνδέσεις τον υπολογιστή με την τηλεόραση, δες τα παρακάτω βίντεο σε μεγάλη οθόνη. Κάνει διαφορά!

 

human

HUMAN is a collection of stories about and images of our world, offering an immersion to the core of what it means to be human. Through these stories full of love and happiness, as well as hatred and violence, HUMAN brings us face to face with the Other, making us reflect on our lives. From stories of everyday experiences to accounts of the most unbelievable lives, these poignant encounters share a rare sincerity and underline who we are – our darker side, but also what is most noble in us, and what is universal. Our Earth is shown at its most sublime through never-before-seen aerial images accompanied by soaring music, resulting in an ode to the beauty of the world, providing a moment to draw breath and for introspection.

HUMAN is a politically engaged work which allows us to embrace the human condition and to reflect on the meaning of our existence.

 

 

 

May 022015
 

e
 

Η Απαγορευμένη Εκπαίδευση (La Educacion Prohibida) είναι ένα ανεξάρτητο ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησε το 2012. Περιγράφει ποικίλες εναλλακτικές πρακτικές εκπαίδευσης και αντισυμβατικά σχολεία στη Λατινική Αμερική και την Ισπανία, και περιλαμβάνει εκπαιδευτικές προσεγγίσεις όπως η λαϊκή επιμόρφωση, το σύστημα Μοντεσσόρι, η προοδευτική εκπαίδευση, η εκπαίδευση Βάλντορφ, η κατ οίκον διδασκαλία. Το ντοκιμαντέρ χωρίζεται σε 10 θεματικά επεισόδια, που το καθένα παρουσιάζει μια διαφορετική πτυχή της εκπαίδευσης στο πλαίσιο του σχολείου και έξω από αυτό. Τα θέματα περιλαμβάνουν την ιστορία του σχολικού συστήματος, την εξουσία και δύναμη στα σχολεία, την αξιολόγηση και το διαχωρισμό των μαθητών, την κοινωνική λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, καθώς και το ρόλο των εκπαιδευτικών και των οικογενειών. Η ταινία περιέχει σχεδόν 30 λεπτά κινουμένων σχεδίων και μια φανταστική δραματοποιημένη ιστορία που συνδέει τα επεισόδια. Είναι η πρώτη Ισπανική ταινία που χρηματοδοτήθηκε μέσω της μεθόδου πληθοχρηματοδότησης και προβλήθηκε ταυτόχρονα σε 130 πόλεις, σε 13 χώρες, με συνολικό αριθμό 18.000 θεατών μέσα σε μια μέρα.

Mar 252015
 

Afisa

Πηγή: Συνήγορος του Παιδιού

Ταινίες για την κρίση, φτιαγμένες από παιδιά και νέους!

32 παιδιά και νέοι σε 8 περιοχές της Ευρώπης, έφτιαξαν μικρές ταινίες για το πώς η οικονομική κρίση και η λιτότητα επηρεάζει τη ζωή τους! 20 από αυτές τις ταινίες θα προβληθούν αυτό το Σάββατο 28 Μαρτίου 2015, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.

Ο David στην Αγγλία αγωνίζεται να επικοινωνήσει αλλά η φωνή του έχει σιγήσει λόγω των περικοπών στη χρηματοδότηση των λογοθεραπειών του. Μια οικογένεια στη Χάγη στηρίζεται σε «τράπεζα τροφίμων» για να αποφύγει την πείνα, ενώ ο Matteo αναγκάζεται να κάνει επιλογές, καθώς η τιμή των σχολικών βιβλίων στην Ιταλία αυξάνεται συνεχώς. Στο Βέλγιο η θέρμανση και ο φωτισμός δεν αποτελούν αυτονόητα αγαθά για πολλές οικογένειες.Ο Youcef περιηγείται στη Μασσαλία με τα δύο πρόσωπα, το «φωτεινό» για τους τουρίστες και το όλο και πιο «σκοτεινό» της ζοφερής πραγματικότητας που βιώνουν τα παιδιά.

Στο πλαίσιο της δράσης του Ευρωπαϊκού Δικτύου Συνηγόρων του Παιδιού «Η λιτότητα δαγκώνει: φωνές παιδιών», μέσα από δημιουργικά εργαστήρια παιδιά και έφηβοι είχαν την ευκαιρία να φτιάξουν τις δικές τους μικρές ταινίες και να εκφράσουν μέσω μουσικής, φωτογραφιών, ήχων, κινουμένων σχεδίων και άλλων τεχνικών, τις απόψεις τους για τις διαφορετικές όψεις των επιπτώσεων της κρίσης στα δικαιώματά τους. Τρεις από τις ταινίες αυτές δημιουργήθηκαν με τη συμμετοχή μαθητών από σχολεία της Αθήνας.

Στόχος του Συνηγόρου του Παιδιού είναι να αναδειχθεί η οπτική των ίδιων των παιδιών στο θέμα της κρίσης, να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη για τις συνέπειες των πολιτικών λιτότητας όσον αφορά τα παιδιά και τους νέους και να βρούμε προτάσεις για την καλύτερη προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών!

Πότε, πού; Σάββατο, 28 Μαρτίου 2015

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύρος)

Είσοδος ελεύθερη.

Ώρες προβολής: α’ προβολή: 16.30 – 18.00 & β’ προβολή (επανάληψη): 18.30 – 20.00

Θα προβληθούν 20 επιλεγμένες δίλεπτες ταινίες, με διαλείμματα και συζήτηση με το κοινό.

Πληροφορίες – Κρατήσεις θέσεων στα τηλ. 2131306605 & 2131306703 και στο email: cr@synigoros.gr.

 φυλλάδιο της δράσης 

πρόγραμμα προβολών

Feb 202015
 

kypraies ilioupoli

Την Τετάρτη 25/2 θα προβληθεί στην Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης το ντοκιμαντέρ της Βασιλικής Κατριβάνου και της Μπούσρα Αζούζ «Κυπραίες».

Dec 022013
 

Ένα από τα πιο συγκλονιστικά ντοκιμαντέρ που έχω δει. Θέλει γερό στομάχι…

Ένα ντοκιμαντέρ για τη συγκλονιστική υπόθεση ποινικοποίησης του HIV στην Ελλάδα. Η εξιστόρηση της δίωξης των οροθετικών γυναικών, οι οποίες προσήχθησαν από την Ελληνική Αστυνομία, υπέστησαν εξαναγκαστικούς ελέγχους για ΗΙV, προφυλακίστηκαν για κακούργημα, και τελικά διαπομπεύτηκαν, όταν οι φωτογραφίες και τα προσωπικά τους δεδομένα δημοσιοποιήθηκαν στα ΜΜΕ, λίγες μέρες πριν τις εθνικές εκλογές της 6ης Μαΐου 2012.

Η σκηνοθέτης Ζωή Μαυρουδή, είπε για το ντοκιμαντέρ:

… θέλησα επίσης να κάνω αυτό το ντοκιμαντέρ γιατί πιστεύω ότι η υπόθεση των διαπομπευμένων οροθετικών γυναικών αντικατοπτρίζει όλα όσα έχουν πάει στραβά στη χώρα μας τα χρόνια της κρίσης: τον αυξανόμενο συλλογικό μας πανικό, την ανικανότητα των θεσμών, τη δουλικότητα των ΜΜΕ απέναντι στην υποτιθέμενη ιερότητα της εξουσίας, το φαρισαϊσμό των πολιτικών μας και την άνοδο του αστυνομικού κράτους.

Κυρίως, η υπόθεση αυτή εξέθεσε ένα ουσιαστικό έλλειμμα συμπόνιας προς αυτούς που έχουν χτυπηθεί περισσότερο από την κρίση και τη λιτότητα, τους ανθρώπους που περιφέρονται σιωπηλά ανάμεσα στα ερείπια της κοινωνίας μας.

Πηγή: Ruins documentary blog

Η «θεραπεία της παρθένου»… ή αλλιώς: Όταν οι πολιτικοί εξαγνίζονται με (οροθετικό) αίμα 
της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου

Ο μύθος της «θεραπείας της παρθένου», καταγράφεται για πρώτη φορά τον 16ο αιώνα στην Ευρώπη και κορυφώνεται τον 19ο αιώνα, στη Βικτωριανή Αγγλία. Βάσει αυτού, το αίμα που προκύπτει από τον βιασμό μιας παρθένας θα καθαρίσει το μολυσμένο από σύφιλη αίμα αυτού που το μοιράζεται, δηλαδή του βιαστή, ο οποίος τελικά θα θεραπευτεί. Αρκετοί ιστορικοί και κοινωνικοί επιστήμονες, στην προσπάθεια να εξηγήσουν την ιδεοληψία, εντοπίζουν την απαρχή αυτής στους χριστιανικούς μύθους, σύμφωνα με τους οποίους η αγνότητα των παρθένων προσφερόταν ως μέσο προστασίας από τους δαίμονες.

Στα μέσα του 1760, αρχίζουν να καταγράφονται τα πρώτα μολυσμένα με σύφιλη παιδιά (το μικρότερο ήταν δύο ετών)ως αποτέλεσμα βιασμών για τη θεραπεία ενήλικων ανδρών. Αυτό μάλλον εξηγεί και τα αυξημένα κρούσματα βρεφικών και παιδικών βιασμών κυρίως στη Νότια Αφρική, με τη Ζιμπάμπουε να πρωταγωνιστεί ακόμα και στις μέρες μας. Στη Βικτωριανή Αγγλία, μάλιστα, εμφανίζεται και το αρκετά προσοδοφόρο επάγγελμα της συρραφής κόλπων, ώστε να πείθονται οι άνδρες που πλήρωναν τους νταβατζήδες της εποχής για να τους βρουν παρθένα, από το αίμα που θα έρεε κατά την πρώτη επαφή από την επέμβαση.

Πηδώντας τους αιώνες φτάνουμε στο ευρωπαϊκό σήμερα της απόλυτης αντιστροφής. Μιας διεστραμμένης αντιστροφής που θέλει το μολυσμένο αίμα ιερόδουλης ως μέσο εξαγνισμού.

Ποιοι είναι οι βιαστές;

Ακριβώς μία εβδομάδα πριν τις εκλογές, εντοπίζεται, συλλαμβάνεται και διαπομπεύεται η πρώτη οροθετική ιερόδουλη. Ήταν ένα κορίτσι 22 ετών με καταγωγή από τη Ρωσία. Οι φωτογραφίες της καθώς και όλα τα προσωπικά της δεδομένα αναρτώνται στο site της Ελληνικής Αστυνομίας, «βάσει εισαγγελικής διάταξης» όπως αναφέρεται στην ανάρτηση με σκοπό «την προστασία του κοινωνικού συνόλου». Στη συνέχεια οδηγείται στον εισαγγελέα και με τη σύμφωνη γνώμη του ανακριτή, προφυλακίζεται για το κακούργημα της βαριάς σκοπούμενης βλάβης σε άγνωστο αριθμό θυμάτων. Ακολουθούν άλλες έντεκα, έπειτα άλλες πέντε, έπειτα άλλες έξι και ποιος ξέρει όσο διαβάζετε αυτές τις γραμμές, πόσες ακόμα; Όπως κατέληγε άλλωστε η τελευταία ανακοίνωση της Αστυνομίας: οι έλεγχοι θα συνεχιστούν. Άρα, αυτονόητα, και η διαπόμπευση.

Στην πλειοψηφία τους ήταν τοξικοεξαρτημένες και κάποιες από αυτές άστεγες. Πλην μίας, από όσες έχουν καταθέσει μέχρι σήμερα, δήλωσαν ότι δεν γνώριζαν ότι ήταν φορείς του ιού HIV/AIDS. Δια της μεθόδου της Αστυνομίας και των εμπλεκόμενων υπουργείων –Προστασίας του Πολίτη και Υγείας (μιας και την επιχείρηση παρακολουθούσε και το εποπτευόμενο από το Υπουργείο Υγείας ΚΕΕΛΠΝΟ)– τώρα, εκτός από τις ίδιες, το έμαθε το πανελλήνιο. Πλην δε της ίδιας της αρρώστιας αλλά και της άνευ δικαστικής απόφασης βεβαιότητας περί πορνείας, πληροφορηθήκαμε τα ονοματεπώνυμά τους, τις χώρες καταγωγής και τον τόπο κατοικίας, τις ηλικίες, ακόμα και τα ονόματα των γονέων τους.

Σε επικοινωνία μας με την Ελένη Σπαθανά, τη μία εκ των δικηγόρων που εκπροσωπούν τις έντεκα γυναίκες που συνελήφθησαν μετά την 22χρονη Ρωσίδα, μαθαίνουμε μεταξύ άλλων ότι «πρώτα από όλα, δεν πιστοποιείται ότι εκδίδονταν. Στη δικογραφία δεν προκύπτει κανένα στοιχείο που να στοιχειοθετεί πορνεία. Πρόκειται για μια αυθαίρετη υπαγωγή η οποία ποινικοποιεί την οροθετικότητα και τη χρήση και με τα δύο αυτά δεδομένα εξάγεται το αυθαίρετο συμπέρασμα περί πορνείας».

Ενδεικτική είναι η μαρτυρία μίας εκ των γυναικών, η οποία δηλώνει ότι δεν εκπορνεύεται, ότι είναι ωστόσο χρήστρια ναρκωτικών και ότι συνελήφθη σε δρόμο όπου γίνεται χρήση. Όσο δε αφορά την ανάρτηση των φωτογραφιών την 1η Μαΐου, «έχουμε καταθέσει αίτηση για ανάκληση της εισαγγελικής διάταξης». Ίσως γι’ αυτό και οι φωτογραφίες των συγκεκριμένων έντεκα που είχαν την τύχη να σπεύσουν άμεσα στο πλευρό τους δικηγόροι, αποσύρθηκαν μυστηριωδώς από το site της Αστυνομίας. Δεν ισχύει δυστυχώς το ίδιο και για τις υπόλοιπες.

Αντιθέτως, εφημερίδες όπως η Espresso τις έκανε πρωτοσέλιδο με τίτλους του τύπου: «Κίνδυνος θάνατος: αυτή είναι η 22χρονη που έσπειρε τον τρόμο». Αλλά και σοβαρότερα –όπως τουλάχιστον θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται– ΜΜΜΕ, σαν το skai.gr, αναπαρήγαγαν τις φωτογραφίες τους. Τηλεοπτικοί ρεπόρτερ υπό τις διαταγές κάποιου Ευαγγελάτου όργωναν τις περιοχές όπου καταγγέλθηκε ότι εκδίδονταν για να μιλήσουν με τους γείτονες και να μας πληροφορήσουν σε τι στάσεις τις είχαν δει να συνευρίσκονται, πόσο μελαμψοί ήταν οι πελάτες τους, ότι το έκαναν για 2 ευρώ προκειμένου να συμπληρώσουν για να πάρουν τη δόση τους κτλ. Και όλα αυτά επαναλαμβάνουμε: υπό το πρόσχημα του κοινωνικού συμφέροντος και του υπέρτερου δικαιώματος της προστασίας της δημόσιας υγείας.

Γι’ αυτό και κάθε ανάρτηση ή τηλεοπτική αναφορά συνοδευόταν από τα τηλέφωνα του ΚΕΕΛΠΝΟ με σκοπό τάχα μου να καλούν οι πελάτες πορνείας για να ενημερώνονται και να εξετάζονται. Και κάθε τόσο άκουγες: «στις 5.000 ανέρχονται τα τηλεφωνήματα», «Αναμένεται να ξεπεράσουν τις 6.000», «Τηλεφωνούν και ανήλικοι», «Τηλεφωνούν και γυναίκες που υποπτεύονται τους άντρες τους».

Έτσι νομιμοποίησαν και την διαπόμπευση ο πρώην Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, ο πρώην Υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος ακόμα και ο ίδιος ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Γι’ αυτό μας έκανε μαθήματα ηθικής η κυρία Τζένη Κρεμαστινού, η οποία με τον τίτλο της προέδρου του ΚΕΕΛΠΝΟ, μας νουθέτησε δια τηλεοράσεως για σταθερές, μόνιμες ερωτικές σχέσεις. Και φυσικά δεν άργησε να έρθει και η νομιμοποίηση μέσα από εφημερίδες όπως η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, όπου ο αρθρογράφος Πάσχος Μανδραβέλης, αντεπιτέθηκε στους εκατοντάδες έλληνες και ξένους επικριτές της πρακτικής των Υπουργείων, βαφτίζοντάς τους οπαδούς της «Ελλάδας της πολλής επαναστατικότητας» και εξηγώντας ότι: «[…] Σε δημόσιες υποθέσεις δεν υπάρχουν προσωπικά δεδομένα και η δημοσιοποίηση των στοιχείων δεν έγινε επειδή οι συγκεκριμένες γυναίκες ήταν τοξικομανείς ή οροθετικές στο σπίτι τους. Έγινε επειδή -έστω παρανόμως- ασκούσαν δημόσια επαγγελματική δραστηριότητα». Επαναλαμβάνουμε ότι τουλάχιστον μία γυναίκα κατέθεσε ότι δεν εκπορνεύεται. Ίσως βέβαια ο συνάδελφος να ξέρει καλύτερα…

Ήταν πράγματι ο μόνος τρόπος;

Στη συλλογική συνείδηση έχει επικρατήσει σε μεγάλο βαθμό η άποψη ότι κάπως έπρεπε να ενημερωθούν όσοι πήγαν με αυτέ τις γυναίκες, να εξεταστούν οι ίδιοι, να ενημερώσουν με τη σειρά τους πιθανούς μόνιμους ή μη συντρόφους και να σπάσει έτσι η αλυσίδα της μετάδοσης. Ήταν όμως πράγματι ο μόνος τρόπος, όπως μας λένε; Αρκεί επίσης μόνο η εισαγγελική διάταξη για να «κρεμαστούν» σε δημόσια θέα και μάλιστα στο ίδιο το site της Αστυνομίας τα προσωπικά δεδομένα;

Τηλεφωνώντας στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, ο υπάλληλος που σήκωνε το τηλέφωνο, ισχυριζόταν ότι δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητες της Αρχής. Σε επικοινωνία μας με τον δικηγόρο των οκτώ οργανώσεων που κατέθεσαν καταγγελία στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, Βασίλη Σωτηρόπουλο θα μάθουμε ότι δεν ισχύει ο ισχυρισμός «γι’ αυτό και προχωρήσαμε άλλωστε σε καταγγελία. Έχουμε και σχετικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου».

Από κει και πέρα, ήταν πράγματι ο μόνος τρόπος ενημέρωσης του κοινού με σκοπό την προστασία της δημόσιας υγείας; «Στην υπόλοιπη Ευρώπη, δεν επικηρύσσουν δίνοντας στη δημοσιότητα φωτογραφίες» λέει ο κ. Σωτηρόπουλος και συνεχίζει « Όταν προκύπτει από ελέγχους ότι βρέθηκε κάποιος οροθετικός σε οίκο ανοχής, αρκούνται στην ανωνυμοποιημένη καταγγελία με γεωγραφικές και χρονικές πληροφορίες. Ούτε καν το είδος της ασθένειας δεν δίνουν. Από κει και πέρα, δημιουργούνται αρχεία της αστυνομίας, στα οποία μπορεί να έχει πρόσβαση αυτός που θα απευθυνθεί έπειτα από τη δημοσιοποίηση και με έναν κωδικό που λαμβάνει αφού πρώτα έχει δώσει τα στοιχεία του στην Αστυνομία, μπορεί να πληροφορηθεί κάποια επιπλέον στοιχεία. Και σε αυτή την περίπτωση ωστόσο, θα δει κάποιες φωτογραφίες για παράδειγμα. Όχι τα ονόματα των γονέων, την καταγωγή και όλα τα στοιχεία που έδωσε η ελληνική αστυνομία».

Προεκλογικός πανικός

Όσο κι αν ο κύριος Χρυσοχοϊδης επιμένει ότι «Τι θα πει είναι προεκλογικές αποφάσεις; Προεκλογικά, δηλαδή μεταδίδονται οι ασθένειες; Προεκλογικά δεν εγκληματούν τα δίκτυα; Προεκλογικά δεν μοιράζουν ναρκωτικά; Τι θα κάνουμε; Θα σηκώσουμε τα χέρια ψηλά; Μα αυτή είναι μια άποψη ενός πολιτικού συστήματος που καταρρέει σήμερα. Που κατέρρευσε και καταδικάστηκε από το λαό», τόσο ο χρόνος όσο και ο τρόπος που λειτούργησαν οι εποπτευόμενες από τον ίδιο και τον συνάδελφό του, Ανδρέα Λοβέρδο, αρχές, μαρτυρούν αν όχι πρόθεση, τουλάχιστον πανικό, αυτού ακριβώς του συστήματος όπου αναφέρθηκε ο υπουργός.

Γυναίκες που συλλαμβάνονται στους δρόμους για εξακρίβωση, άστεγες και τοξικομανείς, που μεταφέρονται σε αστυνομικά τμήματα και με όρους υποχρεωτικότητας υπόκεινται στο τεστ σάλιου, το λεγόμενο «rapid test». Δίχως συναίσθηση οι περισσότερες, λόγω της χρήσης ναρκωτικών, και άρα ανίκανες να επιλέξουν με πλήρη συνείδηση αν επιθυμούν πρώτα απ’ όλα να εξεταστούν με αυτή τη διαδικασία ή αν επιθυμούν δικηγόρο. Γυναίκες με τη δαμόκλειο σπάθη της ούτως ή άλλως παραβατικής –λόγω της χρήσης– ζωής, να καλούνται από τους αστυνομικούς, τις εισαγγελικές και ανακριτικές αρχές να καταθέσουν για μια υπόθεση που θα κρίνει τη ζωή τους –καθώς βαρύνονται με κακούργημα– υπό την επήρεια κατευναστικών χαπιών που τους δόθηκαν για τα στερητικά της χρήσης.

«Πρώτα απ’ όλα αμφισβητούμε ακόμα και τον ισχυρισμό ότι εξετάστηκαν με τη θέλησή τους. Μιλάμε για τοξικομανείς υπό την επήρεια ναρκωτικών» λέει ο κύριος Τζανέτος Αντύπας από τη ΜΚΟ PRAKSIS. «Έπειτα, υπάρχει μια διαδικασία για να ανακοινώσεις σε κάποιον ότι είναι οροθετικός» συνεχίζει ο κ. Τζανέτος «πριν του κάνεις το τεστ πρέπει να τον ενημερώσεις και αν βγει θετικό πρέπει να το ανακοινώσει γιατρός μαζί με ψυχολόγο. Και δεν το λέμε αυθαίρετα. Διεθνώς, η ψυχολογία του ανθρώπου στον οποίο ανακοινώνεται κάτι τέτοιο συνδέεται με αυτήν του ανθρώπου που του ανακοινώνεται ο θάνατος ενός πολύ κοντινού του προσώπου. Υπάρχουν άνθρωποι που αυτοκτόνησαν μετά την ανακοίνωση».

Τόσο οι δύο πρώην υπουργοί, όσο και οι εκπρόσωποι αυτών των μέσων ενημέρωσης, πώς στ’ αλήθεια θα νιώσουν αν μία απ’ αυτές τις γυναίκες κρεμαστεί στο κελί της; Κι αν εξακολουθεί να είναι ριζωμένο στο μυαλό τους ότι οι γυναίκες αυτές συνειδητά σκορπούσαν τον θάνατο, όπως έγραψαν, ποια θα είναι η στάση τους αν αυτοκτονήσει ο εξίσου διαπομπευμένος γιος ή μητέρα κάποιας από τις γυναίκες; Κι αν η απάντηση σε αυτό εξακολουθεί να είναι ότι εκείνες εγκλημάτησαν πρώτες, μήπως μπήκαν οι αρχές και τα ΜΕ στον κόπο να σκεφτούν πώς νιώθουν σήμερα οι υπόλοιποι οροθετικοί; Αυτοί που παίρνουν την αγωγή τους και προσπαθούν να ζήσουν όπως ακριβώς και οι υπόλοιποι συνάνθρωποί τους; Τη στιγμή που στην ευρωπαϊκή κατά τα λοιπά Ελλάδα του 2012, υπάρχουν γιατροί που αρνούνται να τους αναλάβουν, χωρίς καμία κύρωση από τον ιατρικό σύλλογο, και από το λάβουν απλώς μέτρα ασφαλείας επιλέγουν να τους εκθέτουν σε κίνδυνο, αν όχι στο θάνατο;

Ή μήπως το στίγμα δεν έφυγε ποτέ ούτε από τα υποτιθέμενα λογικά και πολιτισμένα κεφάλια των αρχών και των ΜΜΕ; Μήπως κι αυτοί πιστεύουν ότι το AIDS κολλάει απ’ τον αέρα, όπως οι αστυνομικοί που συνόδευαν τις διαπομπευόμενες οροθετικές, αγγίζοντάς τις με χειρουργικά γάντια; Μήπως πιστεύουν ότι AIDS κολλάνε μόνο οι πόρνες και οι ομοφυλόφιλοι; Μήπως πιστεύουν ότι είναι η τιμωρία της «έκλυτης ζωής»; Ότι πρέπει να καούν στην πυρά; Κι αν ήταν γιος τους ή κόρη τους, στ’ αλήθεια τι θα έκαναν; Μήπως θα τους έβρισκαν καμιά παρθένα για να θεραπευθούν με το αίμα της;

Nov 162013
 

Πηγή: doctv.gr

 

Επτά «πέτρινα» χρόνια μέσα από την κάμερα του Παντελή Βούλγαρη. «Το Χρονικό της Δικτατορίας 1967- 1974», ένα ανέκδοτο ντοκιμαντέρ του Έλληνα σκηνοθέτη.

Σημείωμα:

Επτά «πέτρινα» χρόνια μέσα από την κάμερα του Π. Βούλγαρη. Το 37λεπτο ανέκδοτο ντοκιμαντέρ περιέχει πολύτιμο αρχειακό υλικό από την κηδεία των Γεωργίου Παπανδρέου και Γιώργου Σεφέρη ως τις δίκες του Αλέκου Παναγούλη και άλλων. «Σε αυτό το φιλμ υπάρχει ότι καταφέραμε εμείς που μείναμε στον τόπο» είπε ο σκηνοθέτης, ο οποίος θυμήθηκε ότι την ώρα του πραξικοπήματος του 1967 ο ίδιος συμμετείχε στα γυρίσματα της ταινίας «Κιέριον» του Δήμου Θέου. «Συμμετείχαν όλοι, ο Αγγελόπουλος, η Μαρκετάκη, ο Φέρρης, ο Βαλτινός. Ήταν μια ταινία όμως που άρχισε να φθίνει, γιατί άλλους τους συνέλαβαν και άλλοι φεύγανε».

Σιγά σιγά άρχισε να καταγράφει ό,τι μπορούσε με μια κάμερα Super 8. Αργότερα το υλικό έφθασε στο Παρίσι, όπου ο Κώστας Γαβράς το είδε μαζί με τον Κρις Μαρκέρ. Αμέσως βοήθησαν τον Βούλγαρη, στέλνοντάς του μια μηχανή 16 mm και φιλμ. Έτσι συνεχίστηκε η κινηματογράφηση. Η κηδεία του Πέτρουλα, οι φυλακές της Ακροναυπλίας, η πορεία της Ειρήνης. «Στη Δικτατορία, από ένστικτο, φανταζόμασταν ότι κάτι θα συμβεί στην κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου», αλλά κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα μαζεύονταν 500.000 άνθρωποι. Ήταν ένας τρόπος για να φανεί ότι η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα που δεν αντιδρά.

Όλα αυτά όμως γίνονταν κρυφά. Έπρεπε να έχεις ειδική άδεια για να κυκλοφορείς με κάμερα στους δρόμους της Αθήνας. Ήταν μια εποχή συντροφικότητας, το ξεκίνημα του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, μια εποχή που τη θυμάμαι σε ένα κλίμα φοβίας και ανασφάλειας, αλλά ταυτόχρονα και βαθιάς ανθρωπιάς. Άρα, είναι ένα χρήσιμο υλικό. Για να ξαναθυμηθούμε εμείς και για να μάθουν οι νέοι.

Oct 242013
 

 

Μια συζήτηση με το Δημήτρη Κλάγκο για την ορατότητα και τη μη-ορατότητα, βρήκε τη θέση της στη μικρού μήκους ταινιά ντοκιμαντερ «22 μέρες… δίπλα και μακριά».

Από την περιγραφή του ίδιου για το ντοκιμαντέρ:

Το θεραπευτικό πρόγραμμα του ΚΕΘΕΑ ΝΟΣΤΟΣ ΕΞΑΝΤΑΣ στα πλαίσια σεμιναρίου κινηματογράφου που έγινε στην θεραπευτική κοινότητα της Σαλαμίνας δημιούργησε την μικρού μήκους ταινία ντοκιμαντέρ «22 μέρες… δίπλα και μακριά…». Η δράση αυτή χρηματοδοτήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και συγκεκριμένα από τη διεύθυνση Νεότερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς . Το θέμα που πραγματεύεται αφορά στο λοιμοκαθαρτήριο που βρίσκεται στο νησάκι του Αγίου Γεωργίου, κατά τη χρονική περίοδο 1884-1947 και αναδεικνύει έναν άγνωστο ιστορικό τόπο –μνημείο που βρίσκεται στο θαλάσσιο δρόμο από το Πέραμα προς τη Σαλαμίνα όπου βρίσκεται και η θεραπευτική Κοινότητα του ΚΕΘΕΑ ΝΟΣΤΟΣ ΕΞΑΝΤΑΣ Μέσα από το ντοκιμαντέρ αναδεικνύεται, επίσης, ένας προβληματισμός για την ορατότητα και τη μη ορατότητα πραγμάτων και καταστάσεων που συμβαίνουν δίπλα μας, ένας προβληματισμός για την ατομική και κοινωνική ευθύνη.

Sep 202013
 

Γροθιά στο στομάχι το ντοκιμαντέρ της Ζωής Μαυρουδή. Στην πρώτη προβολή που έγινε στο Μουσείο Μπενάκη, δεν έπεφτε καρφίτσα. Παρατεταμένο το χειροκρότημα μας στο τέλος για την δουλειά της ομάδας του ντοκιμαντέρ. Τροφή για σκέψη όλα όσα καταγράφει…

ruins

Ξεκινάνε απο την Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου οι προβολές του ντοκιμαντέρ RUINS στον κινηματογράφο Μικρόκοσμο, Συγγρού 106 Αθήνα.

Το αναλυτικό πρόγραμμα είναι το εξής:

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 13:00
Τεταρτη 25 Σεπτεμβρίου 19:00
Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 24:00
Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 13:00
Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 19:00
Παρασκεύη 4 Οκτωβρίου 24:00
Κυριακή 6 Οκτωβρίου 13:00

Η είσοδος θα είναι ελεύθερη.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφθείτε το ruins-documentary.com