Φαινομενικά, η Έλεανορ Λόνγκντεν ήταν σαν όλους τους άλλους φοιτητές. Πήγαινε στη σχολή της με αυτοπεποίθηση και ανεμελιά. Ώσπου, οι φωνές στο κεφάλι της άρχισαν να μιλάνε. Αρχικά άκακοι, αυτοί οι εσωτερικοί αφηγητές έγιναν έντονα ανταγωνιστικοί κι αυταρχικοί και μετέτρεψαν τη ζωή της σε ζωντανό εφιάλτη. Διαγνώστηκε με σχιζοφρένια, της δόθηκε φαρμακευτική αγωγή και τελικά τέθηκε στο περιθώριο από ένα σύστημα που δεν ήξερε πώς να τη βοηθήσει. Η Έλεανορ αφηγείται τη συγκινητική ιστορία της μακρόχρονης περιπέτειάς της και υποστηρίζει ότι κατάφερε να επαναφέρει την ψυχική της υγεία, όταν έμαθε να ακούει και να καταλαβαίνει τις φωνές της.
Ο φίλος και συνάδελφος Πέτρος Πολυχρόνης, διευθυντής του Α.Κ.Μ.Α, μίλησε στην παρουσίαση του βιβλίου «Πως θα ζήσω με το διαδίκτυο;» του Μιχάλη Βαφόπουλου. Αξίζει να ακούσεις τους προβληματισμούς του.
‘Τεχνόπολις’ Δήμου Αθηναίων, Αμφιθέατρο Αθήνα 9.84, Πειραιώς 100, Γκάζι
Από την χιτλερική Γερμανία στους σημερινούς νεοναζί απογόνους της
Πριν μόλις λίγα χρόνια, η «Πανελλαδική Συσπείρωση για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση» και τα «Τετράδια Ψυχιατρικής» είχαν οργανώσει μιαν εκδήλωση με άξονα την προβολή του ντοκιμαντέρ «Οι γιατροί του Τρίτου Ράϊχ», με σκοπό την ανάδειξη της σχέσης της Ψυχιατρικής με την Εξουσία, αυτήν της οποίας η ίδια είναι φορέας και αυτήν της οποίας λειτουργεί ως εντολοδόχος για την επιβολή της Δημόσιας Τάξης.
Οπως έχει δείξει η ιστορική εμπειρία, το κυρίαρχο ψυχιατρικό παράδειγμα δεν βρήκε καμιά δυσκολία (το αντίθετο μάλιστα) να συμπλεύσει, κάτω από συγκεκριμένες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες, ακόμα και με τους ναζί και μάλιστα, να αναλάβει ιδιαίτερο ρόλο στον ορισμό της «ζωής που είναι ανάξια να ζει» και εν συνεχεία στην πρακτική της στείρωσης, της ευθανασίας και της μαζικής εξόντωσης εκατοντάδων χιλιάδων ψυχικά πασχόντων και αναπήρων στα γερμανικά ψυχιατρεία, ως ενός οικονομικού βάρους, ενός πληθυσμού ‘περιττών’ υπάρξεων που έπρεπε να φύγουν από τη μέση.
Σήμερα, αυτό που τότε φαινόταν σαν μια «αναδρομή στο παρελθόν», ορθώνεται ξανά ως μια πολύ υλική δυνατότητα ενός μέλλοντος, που απειλεί, με γοργούς ρυθμούς, να γίνει παρόν. Το νεοναζιστικό μόρφωμα της «Χρυσής Αυγής», που είδε φέτος τα ποσοστά και την επιρροή του να ανεβαίνουν αλματωδώς, αντανακλώντας (και επιχειρώντας να δώσει έκφραση και να εκμεταλλευτεί) τις πιο σκοτεινές και αδιέξοδες όψεις της διάρρηξης του κοινωνικού ιστού και της κονιορτοποίησης πλατειών κοινωνικών στρωμάτων από την κρίση και το μνημόνιο, δεν παρέλειψε, μετά τους μετανάστες, να βάλει στο στόχαστρο τους ψυχικά πάσχοντες και τους αναπήρους. Η ανάρτηση στην ιστοσελίδα τους κειμένων που προπαγανδίζουν την στείρωση και την ευθανασία των «ζωών που είναι ανάξιες να ζουν», μόνο τυχαία δεν είναι.
Είναι προφανές ότι, μετά τα πογκρόμ και τις δολοφονικές επιθέσεις κατά των μεταναστών, και παράλληλα προς αυτές, δεν θ΄ αργήσει (αν τους δοθεί το έδαφος) να έλθει και η σειρά των ψυχικά ασθενών και των αναπήρων, καθώς, μάλιστα, δεν έπαψαν ούτε στιγμή να προβάλλουν την «ορθότητα» του λόγου τους κατ΄ αντιπαράθεση προς τους «ψυχασθενείς», την ίδια στιγμή που το ρατσιστικό τους πρόσημο του «έλληνα» φαίνεται, πλέον, να προϋποθέτει τον περαιτέρω προσδιορισμό του ως «ψυχικά υγιούς», αλλιώς δεν θα είναι «έλληνας».
Οι πολιτικές του μνημονίου που βγάζουν εκτός κοινωνικού ιστού, ως ένα ανυπόφορο οικονομικά και περιττό κοινωνικά βάρος, τα πιο αδύναμα στρώματα (μετανάστες, ψυχικά ασθενείς αναπήρους, ηλικιωμένους κλπ) μιας κοινωνίας της οποίας η πλειονότητα μετατρέπεται με ταχείς ρυθμούς σε «πλεονάζοντες» και «περιττούς», έχουν ήδη βρει στη «Χρυσή Αυγή» τους πιο πρόθυμους εκτελεστές του εξοστρακισμού σ΄ έναν κυριολεκτικό Καιάδα.
Είναι αυτή η κοινωνική και πολιτική συνθήκη που έρχεται να συναντήσει ένα σύστημα Ψυχικής Υγείας σε κυριολεκτική κατάρρευση. Οι βασικές συνιστώσες της λογικής και των πρακτικών υπό τις οποίες λειτουργεί η κατεστημένη ψυχιατρική (αγκυλωμένη στα παραδοσιακά στερεότυπα της «ψυχικής νόσου» των εγχειριδίων, του «ανίατου», του «εκφυλισμού» και της «κατωτερότητας»), μπορεί, κάτω από συγκεκριμένες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες (όπως οι σημερινές), να μετατραπούν ξανά σε όχημα αποκλεισμού και εξόντωσης, κάτω από χίλιες δικαιολογίες.
Είναι γι’ αυτό που «Οι γιατροί του Γ΄ Ράϊχ» είναι τώρα επίκαιροι όσο ποτέ. Όχι σε μια λογική ενημερωτική και αναπόλησης του παρελθόντος, αλλά απόκτησης περαιτέρω εφοδίων για το άνοιγμα των νέων δρόμων που απαιτούνται σήμερα για το ξεπέρασμα της κατασταλτικής ψυχιατρικής προς μια χειραφετητική ψυχιατρική και για την συντριβή της νεοναζιστικής απειλής.
Πρόσκληση Ανοικτής Δημοσίας Συζήτησης για την Φτώχεια στην Ελλάδα και την Ευρώπη
Αθήνα, Ξενοδοχείο Τιτάνια, Πανεπιστημίου 52
Πέμπτη 08.11.12 και ώρα: 17.30 μ.μ
συντονίζει ο Κώστας Αρβανίτης (δημοσιογράφος )
Το Ελληνικό Δίκτυο για την Καταπολέμηση της Φτώχειας σας καλεί σε έναν ανοικτό δημόσιο διάλογο για τη φτώχεια στην Ελλάδα και την Ευρώπη και τις αναγκαίες πολιτικές και πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση της διαρκούς εξάπλωσης της σε όλο και ευρύτερες ομάδες πληθυσμού.
Η γυναίκα του 2ου ορόφου και όλα όσα συνέβησαν στο τρόλεϊ #15, αφορμή για να ακούσω ξανά την ομιλία της Brene Brown στα TedTalks. Μελετά την ανθρώπινη σύνδεση — την ικανότητά μας να συμπάσχουμε, να εντασσόμαστε, να αγαπάμε. Σε αυτήν την ομιλία της στο TEDxHouston, μοιράζεται μια βαθιά γνώση από την έρευνά της, που αποτέλεσε αιτία για μια προσωπική αναζήτηση με στόχο να μάθει τον εαυτό της καθώς και να καταλάβει την ανθρωπότητα.
Πριν λίγες μέρες από το μπαλκόνι του σπιτιού μου, παρατηρούσα κάποιον που έβαζε στο καρότσι του μεταλλικά κουτιά. Φαινόταν εξαθλιωμένος και λίγο χαμένος αλλά συνέχισε με πείσμα την δουλειά του. Αμέσως σκέφτηκα ότι είναι λίγο πιο τυχερός από τους άλλους που ψάχνουν για φαγητό στα σκουπίδια, γιατί θα τα δώσει και θα πάρει λίγα χρήματα. Είναι τρομακτικό το πως μας έχουν κάνει να σκεφτόμαστε πια βλέποντας εικόνες εξαθλίωσης στο κέντρο της Αθήνας. Ο πήχης πέφτει όλο και πιο χαμηλά.
Ξαφνικά καθώς παρατηρούσα τον εξαθλιωμένο άντρα ακούστηκε η γυναίκα που μένει στον δεύτερο όροφο. Τον ρώτησε αν θέλει ένα παντελόνι. Ο άντρας ακούγοντας τις φωνές τραβήχτηκε προς τα πίσω. Μπορεί να μην κατάλαβε τι του έλεγε. Η γυναίκα το πέταξε μέσα σε μια σακούλα λέγοντας ότι αν ξαναπεράσει από κάτω σε λίγη ώρα θα του έδινε και κάποια άλλα ρούχα που είχε. Πέταξε το παντελόνι. Ο άντρας το πήρε σαστισμένος και έφυγε. Ύστερα από λίγα λεπτά πέρασε από κάτω και του έριξε μια σακούλα με ρούχα, τονίζοντας ότι είναι πλυμένα και καθαρά. Εκείνος την ευχαρίστησε χωρίς να μιλήσει βάζοντας το χέρι του στο στήθος.
Γράφω το περιστατικό για τον εξής λόγο: Είναι ακριβώς ο ίδιος δρόμος που έχω δει μαυροντυμένους άντρες να ξυλοκοπούν μετανάστη. Ο ίδιος δρόμος που έχουν σηκώσει κάποιοι στα μπαλκόνια τους ελληνικές σημαίες μόνο και μόνο για να αποφύγουν το μπλέξιμο με τους μαυροντυμένους. Ο ίδιος δρόμος όπου ένα ανοιξιάτικο βράδυ άκουσα από μια ταβέρνα να λένε ότι «λίγες τις έριξε ο Κασιδιάρης έπρεπε να τις μαυρίσει τα μάτια». Σε αυτό το δρόμο συνέβη λοιπόν και αυτό. Μια κίνηση αλληλεγγύης ανάμεσα σε μια ελληνίδα και έναν ξένο στο κέντρο της Αθήνας.
Αλληλεγγύη ανάμεσα στους ανθρώπους. Ο χειρότερος εχθρός των media. Το φως που πέφτει πάνω στον σκοταδισμό που εκπέμπει η οθόνη. Ο ελάχιστος αέρας που βρίσκει μια χαραμάδα για να τρυπώσει στο στοιχειωμένο σπίτι του ρατσισμού που κρύβουνε μέσα τους. Αλληλεγγύη. Ο φόβος και ο τρόμος των πολιτικών. Μας θέλουν απομονωμένους στον μικρόκοσμο μας ώστε να μας χειρίζονται καλύτερα. Αλληλεγγύη. Ίσως να μην χρειάζεται μόνο αυτή για να βγούμε από το τούνελ αλλά χωρίς αυτή δεν θα αντέξουμε να δούμε κάποια στιγμή το φως.
Δημοσιεύω επιστολή Αθηναίου αναγνώστη που περιγράφει μια ενδιαφέρουσα εμπειρία του. (τα στοιχεία του είναι στη διάθεση του LIFO.gr – όχι ότι έχουν σημασία)
Τι είναι άνθρωπος; Τι είναι πολιτισμός; Τι είναι παιδεία και τι αγωγή;
Εγώ θα σας πω…
Βρίσκομαι στο τρόλεϊ με αριθμό 15 και στρίβουμε από την Πατησίων στη Λ. Αλεξάνδρας. Στη επόμενη στάση διακρίνω πάρα πολλούς ανθρώπους, κυρίως γυναίκες,από την Αφρική με ενδυμασία ανάλογη της καταγωγής τους (μαντίλια κ.α.)
Το τρόλεϊ σταματά και γεμίζει με αυτές τις γυναίκες. Περίπου 20 πανέμορφες, χαμογελαστές, μαύρες γυναίκες γεμίζουν το τρόλεϊ. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να δω τις αντιδράσεις των υπόλοιπων επιβατών. Τρομαγμένοι… Οι μητέρες κράτησαν γερά τα παιδιά τους από το χέρι και οι ηλικιωμένοι έσφιξαν τις τσάντες τους και τα σακάκια τους.
Μία κοπέλα η οποία κάθεται μπροστά μου έχει καρφώσει το βλέμμα της πάνω σε μία κοπέλα από την Αφρική. Ξαφνικά την πλησιάζει ένας Αφρικανός και τη ρωτάει…”Τι είναι περίεργο; Τι κοιτάς;” Η κοπέλα σαστίζει και λέει… “Τίποτα απλά είναι κάτι που δεν έχω ξαναδεί και μου έκανε εντύπωση”
Τότε λοιπόν πλησιάζει και η κοπέλα με την ενδυμασία και ξεκινούν με τον άντρα να εξηγούν στην κοπέλα τους λόγους για τους οποίους φορούσαν αυτά τα ρούχα. Κάποια γιορτή είχαν σε ένα ξενοδοχείο εκεί κοντά στην Αλεξάνδρας και γι’ αυτό είχαν μαζευτεί πολλοί μαζί.
Εκείνη τη στιγμή πλησιάζει μια κυρία από τα δίπλα καθίσματα και αρχίζει να κάνει τις δικές της ερωτήσεις στις κοπέλες και στον άντρα από την Αφρική. Αυτοί με τεράστια περηφάνια αρχίζουν να εξιστορούν ιστορικά και θρησκευτικά τους λόγους της ενδυμασίας τους. Τότε ξανακοιτώ τους υπόλοιπους επιβάτες. Ήταν η πρώτη φορά που δεν ήθελα το τρόλεϊ να φτάσει στη στάση μου.
Όλες οι κοπέλες με την συγκεκριμένη ενδυμασία από την Αφρική χαμογελούν γιατί κάποια κοπέλα θέλησε να μάθει 5 πράγματα γι’ αυτούς, για τον τόπο τους, για την ιστορία τους, για τον τρόπο ζωής τους. Ήξεραν ότι σε 2 στάσεις έπρεπε να κατέβουν, οπότε πλησίασαν κι άλλες κοπέλες και όλες μαζί έλυναν μία μία τις απορίες των δύο γυναικών. Ήθελαν να τις λύσουν όλες!
Οι υπόλοιποι επιβάτες μπορεί να μην εξέφρασαν τις δικές τους απορίες αλλά δεν ήταν πια τρομαγμένοι. Τα δάχτυλα ηρέμησαν και σταμάτησαν να σφίγγουν τις τσάντες. Και τα μάτια σταμάτησαν να κάνουν βόλτες ώστε να πιάσουν κάποιον στα πράσα την ώρα που βουτάει ένα πορτοφόλι. Οι επιβάτες πλέον δεν φοβούνταν…
Δυστυχώς, όμως το τρόλεϊ έφτασε στον τερματισμό του…Δεν μπορούσε να συνεχίσει για μια ζωή…;
Ίσως κάποια στιγμή στη διαδρομή να καταφέρναμε να γίνουμε και φίλοι, να ανταλλάξουμε τηλέφωνα, να μάθουμε περισσότερα για την Αφρική, για τον πολιτισμό, για την ιστορία και τη θρησκεία τους.
Να μάθουμε γενικώς…
Ήξερα πως τα ΜΜΕ κάνουν ότι μπορούν για να προωθήσουν το ρατσισμό και την τρομοκρατία απέναντι σε κάθε τι διαφορετικό.
Δεν φανταζόμουν όμως ότι 5 λεπτά τέτοιων στιγμών αρκούν για να γκρεμίσουν τους ψεύτικους φόβους μας.
ΤΕΛΙΚΑ…
Τι είναι πολιτισμός; Πολιτισμός είναι να θες να γνωρίσεις και άλλους πολιτισμούς.
Τι είναι παιδεία και τι αγωγή; Παιδεία και αγωγή είναι να δίνεις χώρο στο διαφορετικό.
Τι είναι άνθρωπος; Δεν ξέρω ακόμα… Πάντως εγώ αισθάνθηκα άνθρωπος ανάμεσα σε ανθρώπους μέσα στο τρόλεϊ!
Φωτογραφίες του Γιάννη Γιαννακόπουλου μέσω instagram από τη χθεσινοβραδυνή εκδήλωση στην ομαδική έκθεση VLΛVES. Μια ομιλία και συζήτηση με θέμα “το προσωπικό είναι πολιτικό“.
Η Τεμπλ Γκράντιν, η οποία διαγνώστηκε με αυτισμό στα παιδικά της χρόνια, μιλά για το πώς λειτουργεί το μυαλό της και μοιράζεται μαζί μας την ικανότητά της να “σκέφτεται με εικόνες”, κάτι που τη βοηθά στην επίλυση προβλημάτων, στα οποία οι νευροτυπικοί εγκέφαλοι πιθανώς να αποτύχουν.
Τονίζει ότι ο κόσμος έχει ανάγκη από ανθρώπους που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού: σκέφτονται με εικόνες, με μοτίβα, με λέξεις και με όλους τους τρόπους που ένα έξυπνο “σπασικλάκι” μπορεί.
Τράπεζες, βιομηχανίες τροφίμων και άλλες πολυεθνικές:πώς επηρεάζουν την ευρωπαϊκή νομοθεσία
ΤΕΤΑΡΤΗ 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012, ώρα 19.30
Οργανώνεται από την Αττάκ Ελλάδας στο χώρο του Συνεταιρισμού Αλληλέγγυας Οικονομίας Συν-Aλλοις, Νηλέως 35 Θησείο, 5-7 λεπτά από το σταθμό
Ο Γιώργος Βασσάλος, ερευνητής του «Παρατηρητηρίου της Ευρώπης των Πολυεθνικών», θα μας μιλήσει για τις χρηματοπιστωτικές αγορές και τη διατροφική ασφάλεια καθώς και πως προκύπτουν οι πολιτικές λιτότητας. Το «Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών»,παρακολουθεί την πολιτική δράση των πολυεθνικών και άλλων οικονομικών παραγόντων, καταγράφει και αποκαλύπτει τα «λόμπυ» που επηρεάζουν τη νομοθεσία και τη διακυβέρνηση στις Βρυξέλλες διευρύνοντας το τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίας στη Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο Γιώργος Δαρεμάς , δρ. κοινωνιολογίας, θα παρέμβει εκ μέρους της Αττάκ Ελλάδας σχετικά με το ρόλο του συστήματος των λόμπυ στη διόγκωση του δημοκρατικού ελλείμματος της ΕΕ.
Το διάλογο που θα ακολουθήσει θα συντονίσει η Βάσω Κανελλοπούλου, δημοσιογράφος ιδρυτικό μέλος της Αττάκ Ελλάδας.
Η σε βάθος κατανόηση των μηχανισμών επιρροής αποτελεί προϋπόθεση για το πέρασμα από την Ευρώπη των πολυεθνικών στην Ευρώπη των λαών.
Η Αττάκ είναι διεθνές κίνημα πολιτών για τον έλεγχο των χρηματοπιστωτικών αγορών
”Συν-Αλλοις” – Συνεταιρισμός Αλληλέγγυας Οικονομίας. Εναλλακτικό και αλληλέγγυο εμπόριο
Πόσο ακόμη σε κρίση; Υπάρχει διέξοδος; Με το ευρώ ή χωρίς; Υπάρχουν περιθώρια κοινής δράσης της Αριστεράς; Ποιος ο ρόλος των ΜΜΕ; Θα αποξενωθούμε και θα κλειστούμε στους εαυτούς μας ή θα αναπτύξουμε μορφές κοινωνικής αλληλεγγύης και συλλογικής αντίδρασης σε μια κοινωνία που αλλάζει, σε μια κοινωνία που βρίσκεται υπό κατασκευή; Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα θα συζητηθούν σε ένα νέο κύκλο συζητήσεων στο πλαίσιο της προσπάθειας της ΕΛΕ για κοινωνικό έλεγχο του χρέους και για άμεση παύση πληρωμών.
Ημερομηνία: Όλες τις Τετάρτες του Φλεβάρη
Ώρα έναρξης: Στις 8 το βράδυ
Διάρκεια: 2 ώρες
(Θα προβλέπεται αυστηρός συντονισμός και συγκεκριμένη διάρκεια της κάθε ομιλίας ώστε να δοθεί περισσότερος χρόνος για διάλογο, ερωτήσεις, κριτική και προτάσεις).
Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου | Προτάσεις για έξοδο από την κρίση
Οι εναλλακτικές προτάσεις εξόδου από την κρίση. Παρουσίαση προτάσεων αναφορικά με την παραγωγική ανασυγκρότηση, τη βιομηχανία, τη διατροφική και ενεργειακή επάρκεια.
Ομιλητές:
Γιάννης Τόλιος (Διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών)
Γιώργος Παυλόπουλος (οικονομολόγος)
Δημήτρης Καζάκης (οικονομολόγος)
Συντονισμός:
Γιώργος Παπαλεξίου (οικονομολόγος)
Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου | Το δημόσιο χρέος στη μέγγενη του ευρώ
Μια ιστορική αναδρομή στις οικονομικές κρίσεις και την ένταξη της Ελλάδας σε ΕΟΚ/ΕΕ με έμφαση στην ανάλυση της επικαιρότητας και τις τρέχουσες οικονομικές εξελίξεις, τις επιπτώσεις των μέτρων στην καθημερινότητά μας, τη διόγκωση του χρέους καθώς και τεχνικά ζητήματα όπως η αναδιάρθρωση και το «κούρεμα».
Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου | Κοινή δράση της Αριστεράς απέναντι στο χρέος
Μια κουβέντα με στόχο την ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των διαφορετικών πολιτικών χώρων της Αριστεράς. Η προοπτική συνεργασίας της Αριστεράς για την αντιμετώπιση του χρέους και της κρίσης και τα εμπόδια προς μια τέτοια εξέλιξη.
Ομιλητές:
Νάντια Βαλαβάνη (συγγραφέας)
Παναγιώτης Σωτήρης (πανεπιστημιακός)
Θέμης Μπαλασόπουλος (πρόεδρος ΠΟΕ- ΟΤΑ)
Διονύσης Τσακνής (συνθέτης – μουσικός)
Συντονισμός:
Κατερίνα Κιτίδη (δημοσιογράφος)
Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου | Η κρίση μέσα από τον παραμορφωτικό φακό των ΜΜΕ
Ο ρόλος των ΜΜΕ στην κρίση, την προπαγάνδιση των κυβερνητικών πολιτικών και του μνημονίου. Αναφορά σε περιπτώσεις αυθαιρεσίας στον Τύπο. Τι συμβαίνει με την ελευθερία λόγου; Ποια η σημασία της εναλλακτικής ενημέρωσης;
Ομιλητές:
Πέπη Ρηγοπούλου (πανεπιστημιακός)
Δημήτρης Τρίμης (πρόεδρος ΕΣΗΕΑ)
Κώστας Βαξεβάνης (δημοσιογράφος)
Συντονισμός:
Άρης Χατζηστεφάνου (δημοσιογράφος)
Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου | Εναλλακτικές μορφές οργάνωσης και αλληλεγγύης
Πώς παρεμβαίνουν οι διάφορες συλλογικότητες; Ποια η συμβολή τους, ο ρόλος τους και τα αποτελέσματα στην κοινωνία;
Ομιλητές:
Εκπρόσωποι και μέλη πρωτοβουλιών και κινημάτων αντίστασης και αλληλεγγύης όπως η πρωτοβουλία Κίνηση 136 με επίκεντρο την εμπορευματοποίηση του νερού, ο συνεταιρισμός για το εναλλακτικό και αλληλέγγυο εμπόριο ο Σπόρος και το κίνημα Δεν πληρώνω χαράτσια.
Ομάδα Φύλου του Ομίλου για τη Μελέτη της Ιστορίας και της Κοινωνίας
Κύκλος συζητήσεων: «Το φύλο στις (νέες) έρευνες»
Φύλο, Μετανάστευση και Ιδιότητα του Πολίτη: προβληματισμοί γύρω από τις έμφυλες σχέσεις εξουσίας και πρακτικές διεκδίκησης
Αλεξάνδρα Ζαββού, Ph.D. Κοινωνιολογίας
Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012 στις 20.00
Εκτός των Τειχών, Γραβιάς 10-12, Αθήνα
Η ομιλήτρια μελετά τα τελευταία χρόνια ζητήματα που έχουν σχέση με τους αγώνες των μεταναστών. Θα αναφερθεί στις σχέσεις και πρακτικές που αναπτύσσονται με επίκεντρο τους αγώνες αυτούς, εξετάζοντας στερεοτυπικές αναπαραστάσεις έμφυλων ρόλων και ταυτοτήτων στο δημόσιο λόγο γύρω από τη μετανάστευση. Πιο συγκεκριμένα, ερωτήματα που θα τεθούν στην παρουσίαση είναι μεταξύ άλλων τα εξής:
Πώς μπορεί να φωτίσει η προσέγγιση του φύλου την πολιτική σχέση μεταξύ Ελλήνων και μεταναστών.
Το φύλο ως σχέση και λόγος στο μεταναστευτικό ζήτημα.
Όρια και υπερβάσεις των μεταναστευτικών αγώνων: από την ένταξη σε νέες μορφές πολιτικής υποκειμενοποίησης.
Πόσοι νέοι χρειάζεται να αυτοκτονήσουν πριν καταλάβουμε ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν; (ερώτηση προς το ακροατήριο, από μέλος του ακροατηρίου)
Το προηγούμενο Σάββατο ήμουν στην Ξάνθη για την ημερίδα που οργάνωσε η Γ.Γ. Νέας Γενιάς με τη συνεργασία της Θετικής Φωνής και του City Uncovered. Θέμα της ανοιχτής συζήτησης, η σεξουαλική διαφορετικότητα των νέων στην οικογένεια και το σχολείο. Η εκδήλωση έγινε στο Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης (πανέμορφος χώρος ανακαινισμένης καπναποθήκης) και ήταν οργανωμένη γύρω από παρουσιάσεις πέντε ομιλητών (Γεωργία Τζαμαλούκα – κοινωνική ψυχολόγος, Αλεξάνδρα Βασιλείου – ψυχοθεραπεύτρια, Αγγελική Σηφάκη – εκπαιδευτικός, Εύκλεια Παναγιωτίδου – μέλος της ομάδας Good As You(th), Φιλίππα Διαμάντη – εκπαιδευτικός) και ανοιχτή συζήτηση με το κοινό, με το συντονισμό της Μαριανέλλας Κλώκα – διευθύντριας της Θετικής Φωνής.
Σκοπός της εκδήλωσης ήταν η παρουσίαση πολλαπλών οπτικών πάνω στο θέμα του ΛΟΑΤ σεξουαλικού προσανατολισμού των νέων. Πως αντιλαμβανόμαστε τη σεξουαλικότητα, τι θέματα αναδύονται για την οικογένεια και τους εφήβους που ο σεξουαλικός τους προσανατολισμός δεν είναι ετεροφυλόφιλος; Τι ρόλο παίζει η εκπαίδευση στην περιθωριοποίηση; Ποια είναι τα προσωπικά βιώματα ΛΟΑΤ εφήβων; Τι παρεμβάσεις μπορούν να γίνουν στην εκπαίδευση;
Η εκδήλωση ξεκίνησε στις 7.15 και τελείωσε σχεδόν τρεις ώρες αργότερα. Δεν περιμέναμε πολύ κόσμο, ήταν μια κρύα βραδιά και το θέμα της εκδήλωσης τέτοιο που πιθανά δυσκόλευε την παρουσία ανθρώπων. Πολλές φορές, ακόμα και το να βρεθείς σε μια τέτοια εκδήλωση σε βάζει σε κίνδυνο στιγματισμού και περιθωριοποίησης. Ειδικά σε μια μικρή πόλη όπου, λίγο ως πολύ, όλοι γνωρίζονται. Κι όμως. Η αίθουσα του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης γέμισε. Γονείς, εκπαιδευτικοί, μέλη της ΛΟΑΤ κοινότητας, νέοι, ακτιβιστές.
Η καμπάνια της Γ.Γ.Ν.Γ. είναι η πρώτη επίσημη κρατική καμπάνια που αναδύει το θέμα της σεξουαλικής ποικιλομορφίας και η παρουσία του Γ.Γ. Νέας Γενιάς Γιάννου Λιβανού σημαντική. Δεν είναι αυτονόητη η θεσμική στήριξη στην αξιοπρεπή ζωή και στα δικαιώματα όλων των μελών της κοινωνίας.
Οι ομιλίες ουσιαστικές και επικεντρωμένες σε μια διαφορετική οπτική πάνω στο σεξουαλικό προσανατολισμό και την ομοφοβία. Τι ρόλο παίζει η κοινωνικοποίηση μας στην ομοφοβία, πως μπορούμε να στηρίξουμε τις οικογένειες των ΛΟΑΤ εφήβων και νέων, τι ρόλο παίζει η εκπαίδευση και ο λόγος που χρησιμοποιούμε στη δημιουργία συνθηκών περιθωριοποίησης, τι παρεμβάσεις μπορούν να γίνουν στην εκπαίδευση, ποια είναι η προσωπική εμπειρία μιας εφήβου που βιώνει στην ομοφοβία μέσα στην οικογένεια της και στον κοινωνικό περίγυρο;
Η συζήτηση με το κοινό κράτησε πάνω από μια ώρα. Οι ερωτήσεις πολλές. Εξ ίσου πολλές και οι τοποθετήσεις. Όχι αναγκαστικά σύμφωνες με τη θέση των ομιλητών. Κι εκεί ήταν ο πλούτος της εκδήλωσης. Στην ικανότητα των περίπου εβδομήντα ανθρώπων στην αίθουσα να δημιουργήσουν ένα ‘δοχείο’ για τον απαραίτητο διάλογο. Ένας διάλογος που ανήκει στην κοινωνία ολόκληρη, αλλά αφήνεται στις πλάτες των ΛΟΑΤ και των οικογενειών τους. Οι συγκεντρώσεις ανθρώπων με παρόμοια στάση (είτε υπέρ, είτε ενάντια) έχουν σαφώς το ρόλο τους και τον ενδυναμωτικό τους χαρακτήρα. Αλλά μια μάζωξη με ανθρώπους με διαφορετική στάση που δεν διαλύεται από συγκρούσεις αλλά ολοκληρώνεται με απόπειρα διαλόγου, αυτή είναι μια ελπιδοφόρα μάζωξη.
Ο συντονισμός της εκδήλωσης από τη Μαριανέλλα Κλώκα υποδειγματικός, η θεσμική παρουσία του Γ.Γ. Νέας Γενιάς στο πάνελ σημειολογικά σημαντική, οι ομιλίες συγκροτημένες και το κοινό θαρραλέο στις τοποθετήσεις, ερωτήσεις και αντιρρήσεις του.
Υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα μπροστά μας. Όπως ρώτησε κι ένας από τους νέους που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση, ‘πόσοι νέοι χρειάζεται να αυτοκτονήσουν πριν καταλάβουμε ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν;’. Έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας. Σαν επαγγελματίες, σαν οικογένειες, σαν φίλοι, σαν κοινωνικά όντα. Η ομοφοβία είναι μια από τις πιο κοινωνικά αποδεκτές στάσεις περιθωριοποίησης. Είναι τόσο αποδεκτή σαν στάση που συχνά δεν αναγνωρίζεται καν, θεωρείται μια φυσική στάση. Ο δρόμος μακρύς και επίπονος. Αλλά, εκδηλώσεις σαν αυτές της Ξάνθης βάζουν το λιθαράκι τους για έναν πιο ανθρώπινο κόσμο με δικαιώματα για όλους.
Το Σάββατο 21 Γενάρη, στο Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης της Ξάνθης, σας προσκαλούμε σε ανοιχτή συζήτηση με θέμα: Η σεξουαλική διαφορετικότητα των νέων στην οικογένεια και το σχολείο.
Η εκδήλωση αποσκοπεί στο να αναδείξει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι έφηβοι (κορίτσια και αγόρια) – με αφορμή τη σεξουαλική τους διαφορετικότητα – στην οικογένεια και το σχολείο καθώς και να προβληματίσει αναφορικά με το φαινόμενο της ομοφοβίας, εστιάζοντας στην ανεύρεση τρόπων αντιμετώπισης και άμβλυνσης των ανωτέρω καταστάσεων. Η οικογενειακή και κοινωνική συνοχή και η αρμονική συμβίωση των νέων είναι ο στόχος. Ο φόβος, η περιθωριοποίηση και η εκδήλωση βίαιων συμπεριφορών, που καταγράφονται κατά καιρούς, είναι τα εμπόδια στην επίτευξη αυτού του στόχου δημιουργώντας προβλήματα στην ανάπτυξη της προσωπικότητας των εφήβων.
Πρόκειται για μια πρωτοβουλία της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς με την υποστήριξη της μη κυβερνητικής οργάνωσης Θετική Φωνή και του ΛΟΑΤ περιοδικού City Uncovered, υπό το πλαίσιο της εκστρατείας για τη σεξουαλική διαφορετικότητα των νέων που πραγματοποιούν οι παραπάνω συνεργαζόμενοι φορείς με τίτλο «Ζούμε όπως κι εσύ».
Οι ομιλητές/τριες μας προέρχονται από το χώρο της ψυχολογίας, της εκπαίδευσης και τον ακαδημαϊκό χώρο. Το πρόγραμμα των ομιλιών έχει διαμορφωθεί ως εξής:
Αναπαραστάσεις για μια άλλη σεξουαλικότητα – Γεωργία Τζαμαλούκα, Δρ. Κοινωνικής Ψυχολογίας.
Ταυτότητα και ψυχολογία του γκέι εφήβου: η πρόκληση της στήριξης ολόκληρης της οικογένειας και η ευθύνη των επαγγελματιών ψυχικής υγείας – Αλεξάνδρα Βασιλείου, Δρ. Κοινωνικής Ψυχολογίας-Ψυχοθεραπεύτρια.
Ποιος/α κάνει το ομοφοβικό bullying στο σχολείο; Εγώ κι εσύ… – Αγγελική Σηφάκη, υποψήφια διδάκτορας του Π.Τ.Δ.Ε. Παν/μίου Πατρών-μέλος της ομάδας Εκπαιδευτικοί κατά της ομοφοβίας.
Όσα μου έμαθε το coming out – Εύκλεια Παναγιωτίδου, Δημοσιογράφος-μέλος της νεανικής ομάδας Θεσσαλονίκης Good As You(th).
Τρόποι αντιμετώπισης της σχολικής ομοφοβίας – Φιλίππα Διαμάντη, Κοινωνιολόγος-μέλος της ομάδας Εκπαιδευτικοί κατά της ομοφοβίας.
Την εκδήλωση θα χαιρετίσει ο Γενικός Γραμματέας Νέας Γενιάς, Γιάννος Λιβανός.
Συντονίζει η Μαριανέλλα Κλώκα, διευθύντρια της Θετικής Φωνής και εκδότρια του περιοδικού City Uncovered. Αμέσως μετά τις τοποθετήσεις θα υπάρξει χρόνος για ερωτήσεις του κοινού προς τις ομιλήτριες.
Ώρα έναρξης: 19.00
Μια πρωτοβουλία της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς:
Η ομάδα φύλου του ΟΜΙΚ οργανώνει σειρά διαλέξεων με γενικό τίτλο «Το φύλο στις (νέες) έρευνες». Στις συναντήσεις αυτές θα παρουσιάζονται ερευνητικές συμβολές, οι οποίες αξιοποιούν την αναλυτική κατηγορία του φύλου σε ποικίλες θεματικές/ επιστημολογικές περιοχές και χρονικές περιόδους. Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στους τρόπους με τους οποίους το φύλο ως εννοιολογικό εργαλείο μας επιτρέπει να αντιληφθούμε την ιεραρχική διάσταση των κοινωνικών σχέσεων σε όλα τα πεδία της ζωής. Σταθερό ζητούμενο είναι η συνομιλία με νέους/ες ερευνητές/τριες από ένα ευρύ φάσμα πεδίων.
Η ζωή χωρίς εμένα. ‘Εμφυλα υποκείμενα εντός και εκτός κινηματικών χώρων.
Σούλα Μαρινούδη, Ανθρωπολόγος
Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου στις 20.00
Στέκι Μεταναστών, Τσαμαδού 13-15, Εξάρχεια
Η ομιλήτρια θα αναφερθεί στις ζωές των φεμινιστών συνομιλητών και φεμινιστριών συνομιλητριών της που βρέθηκαν εντός και εκτός του λεγόμενου ανταγωνιστικού κινήματος. Με τον όρο αυτό περιγράφει τον αντιεξουσιαστικό χώρο και τον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, που λειτουργούν σύμφωνα με τις αρχές της αυτοοργάνωσης και αυτοδιαχείρισης σε δομές οριζόντιες και μη ιεραρχημένες. Στην πλειοψηφία τους έδρασαν σε ομάδες για τα φύλα και τις σεξουαλικότητες. Πολλές από αυτές τις φεμινιστικές και queer δομές, ωστόσο, υπήρξαν βραχύβιες και προβληματικές. Ο προβληματισμός αυτής παρουσίασης αρθρώνεται στη βάση των φύλων και των σεξουαλικοτήτων που ως ιδιώματα ξενότητας δεν επέτρεπαν την οικείωση ενός τόπου και της κοινωνικότητας που ευνοούσε στο εσωτερικό του.
Λίγα λόγια για τον ΟΜΙΚ
Στα τέλη του 2005, ένας μικρός αριθμός νέων ερευνητών/ριών από τα πεδία των ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών (ιστορικών της νεότερης και της αρχαίας ιστορίας, αρχαιολόγων, ιστορικών της τέχνης και παιδαγωγών) ίδρυσε τον Όμιλο για τη Μελέτη της Ιστορίας και της Κοινωνίας (ΟΜΙΚ). Παρότι στις αρχές του 2006 το σωματείο απέκτησε νομική υπόσταση, οι σκοποί της κίνησής μας δεν είχαν ακόμα αποσαφηνιστεί. Η γενική ιδέα, πάντως, ήταν να αντιταχθούμε στην υποβάθμιση των ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών, να αναπτύξουμε συλλογικές, παρεμβατικές πρακτικές και να αποποιηθούμε, στο πλαίσιο του ΟΜΙΚ, την αυτοαναφορικότητα που ενείχαν οι προσωπικές ερευνητικές μας εργασίες. Στα χρόνια που ακολούθησαν ο όμιλος, «μεγάλωσε» σε ανθρώπινο δυναμικό, διοργάνωσε πολυάριθμες ανοιχτές συζητήσεις, προβολές, διαλέξεις και θεματικούς κύκλους ομιλιών (βλ. συνημμένο χρονολόγιο δραστηριοτήτων). Παράλληλα, συγκρότησε μια δραστήρια ηλεκτρονική λίστα (histomilos@googlegroups.com), που σήμερα μετρά περίπου 350 μέλη, έναν διαδικτυακό χώρο ενημέρωσης, προβληματισμού, συζήτησης και αντιπαράθεσης. Αυτές οι δράσεις προσδιόρισαν με μεγαλύτερη ευκρίνεια ορισμένες από τις βασικές μας επιλογές. Η πρώτη επιλογή κατευθύνεται σε μια διεπιστημονική συνεργασία που να διαλέγεται κριτικά με την εξειδίκευση. Ο κριτικός αυτός διάλογος, ο οποίος επιθυμούμε να συμπεριλάβει ολοένα και περισσότερα επιστημονικά πεδία (ανθρωπολογία, κοινωνιολογία, πολιτική οικονομία, πολιτική επιστήμη, ψυχολογία, εκπαίδευση, κλπ.), προσδοκούμε ότι θα αντιπαρατεθεί στη μονομέρεια και στην απομόνωση στην οποία οδηγούνται σήμερα οι ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες. Επειδή ο Όμιλος αποτελείται κατά κύριο λόγο από ερευνητές και ερευνήτριες που μελετούν το παρελθόν, η δεύτερη επιλογή μας συνδέεται με την απόπειρα να συνδιαλαγούν δημιουργικά η διαχρονική με τη συγχρονική επιστημονική ματιά.
http://instagr.am/p/KvItMauACq/
http://instagr.am/p/KvN_aIOAFs/
http://instagr.am/p/KvLvbJOAEd/
