Η Τεμπλ Γκράντιν, η οποία διαγνώστηκε με αυτισμό στα παιδικά της χρόνια, μιλά για το πώς λειτουργεί το μυαλό της και μοιράζεται μαζί μας την ικανότητά της να “σκέφτεται με εικόνες”, κάτι που τη βοηθά στην επίλυση προβλημάτων, στα οποία οι νευροτυπικοί εγκέφαλοι πιθανώς να αποτύχουν.
Τονίζει ότι ο κόσμος έχει ανάγκη από ανθρώπους που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού: σκέφτονται με εικόνες, με μοτίβα, με λέξεις και με όλους τους τρόπους που ένα έξυπνο “σπασικλάκι” μπορεί.
Ρατσιστικό κείμενο τοιχοκολλήθηκε σε όλες τις αίθουσες ενός γυμνασίου της Αθήνας με τις ευλογίες της διεύθυνσης του σχολείου. Διάλεξαν και τη μέρα: στον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του Ρατσισμού! Στο μεταξύ, έξω στο προαύλιο τα παιδιά έπαιζαν μπάλα πάνω σε ένα ρατσιστικό σύνθημα που δεν έχει σβηστεί εδώ και μήνες. Σύμπτωση; Κι ενώ η νέα Υπουργός Παιδείας ανακοινώνει το «Νέο Σχολείο», στο παλιό σχολείο τα μικρά καθημερινά εγκλήματα συνεχίζονται. Συνήθως δεν αποκαλύπτονται γιατί τα κουκουλώνουν η συναδελφική ομερτά των καθηγητών, η αδιαφορία των γονέων, ο φόβος των παιδιών. Ευτυχώς υπάρχουν και εξαιρέσεις.Πριν ένα μήνα ήρθε ένα mail στους Schooligans. Ήταν η φωτοτυπία ενός κειμένου που, όπως μας επιβεβαίωσαν καθηγητές και μαθητές, είχε τοιχοκολληθεί με εντολή της διευθύντριας σε όλες τις αίθουσες του 6ου Γυμνασίου Γαλατσίου. Ήταν ένα ρατσιστικό κείμενο γεμάτο ειρωνεία και προκατάληψη για τους λαθρομετανάστες. Επισκεφθήκαμε το σχολείο για να κάνουμε ρεπορτάζ.
Η έκπληξη δεν ήταν το ρατσιστικό σύνθημα που είδαμε μπαίνοντας στο προαύλιο. Τέτοια υπάρχουν και σε άλλα σχολεία. Η έκπληξη ήταν ότι το έχουν αφήσει να υπάρχει εδώ και μήνες σε ένα κατά τα άλλα πολύ περιποιημένο σχολείο.
Το 6ο Γυμνάσιο Γαλατσίου έχει τη φήμη ενός καλού δημοσίου σχολείου. Είναι αυστηρό, απαιτητικό, καθαρό. Θεωρείται το «κολέγιο» της περιοχής. Φέτος η διευθύντρια άλλαξε. Η τωρινή διευθύντρια είναι φιλόλογος με 33 χρόνια υπηρεσίας και θεωρείται «άνθρωπος της εκκλησίας». Το σχολείο έχει περίπου 350 παιδιά. Όπως σε όλη την Ελλάδα, κάποια από αυτά είναι Αλβανάκια, Ουκρανάκια, Πολωνάκια. Τον Δεκέμβριο κάποιος έγραψε στο πάτωμα του προαυλίου το σύνθημα: «Γαμιούνται οι Αλβανοί και οι αναρχικοί». Τέσσερις μήνες μετά, το σύνθημα είναι ακόμα εκεί. Η διευθύντρια ισχυρίζεται ότι δεν μπορεί να σβηστεί γιατί είναι γραμμένο πάνω στο ταρτάν. Ισχυρίζεται επίσης ότι δεν είναι δική της αρμοδιότητα και ότι κάποια στιγμή έκανε ένα τηλέφωνο στο Δήμο Γαλατσίου για να έρθει να το σβήσει αλλά ο Δήμος δεν έκανε τίποτα. Ο Δήμος ισχυρίζεται ότι δεν έλαβε ποτέ κανένα γραπτό ή προφορικό αίτημα από το σχολείο. «Αν είχαμε ενημερωθεί, μέσα σε μία βδομάδα το σύνθημα θα είχε σβηστεί. Ειδικά ένα τόσο εξοργιστικό σύνθημα!», μας είπε ο Αντιδήμαρχος Παιδείας κύριος Οικονομόπουλος όταν επικοινωνήσαμε μαζί του.
Όποιος και αν έχει την ευθύνη, τα επιχειρήματα είναι αστεία. Τι πάει να πει ότι «είναι δύσκολο να σβηστεί το σύνθημα»; Τρόπος σίγουρα υπάρχει. Αν το σύνθημα έλεγε τα ίδια για τη διευθύντρια, τον Δήμαρχο ή τον Πρωθυπουργό, δε θα το έσβηναν αμέσως; Και τέλος πάντων δεν έπρεπε να δοθεί μια εξήγηση στα παιδιά; Πώς θα νιώθει ένα Αλβανάκι όταν επί τέσσερις μήνες βλέπει αυτό το σύνθημα μέσα στο σχολείο του; Κάποιοι Αλβανοί στο σχολείο αυτό κρύβουν την καταγωγή τους – λένε ότι είναι Ιταλοί. «Μερικοί συμμαθητές μας τα κοροϊδεύουν – καμιά φορά και οι καθηγητές», μας λένε τα παιδιά με τα οποία μιλήσαμε. «Πέρσι ένας καθηγητής μας είπε σε μια μαθήτρια που δεν μπορούσε να εκφραστεί καλά: «Εσύ τι πρόβλημα έχεις και δεν μπορείς να μιλήσεις; Μήπως είσαι Αλβανάκι;». Ήταν πολύ άσχημο αυτό που έκανε. Εμείς έχουμε Αλβανούς φίλους και μας ενοχλεί να ακούμε έναν καθηγητή να τους κοροϊδεύει». Αυτό το περιστατικό, βέβαια, θα μπορούσε να είναι «μεμονωμένο» και να χαρακτηρίζει μόνο έναν καθηγητή.
Αυτό που έγινε όμως φέτος τον Μάρτιο, μόνο «μεμονωμένο» δεν είναι. Στις 18 Μαρτίου ήρθε σε όλα τα σχολεία μια εγκύκλιος από το Υπουργείο Παιδείας να γιορταστεί η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού. «Παρακαλούμε τους διευθυντές να αφιερώσουν δύο ώρες προκειμένου να οργανωθούν εκδηλώσεις και συζητήσεις για τα θέματα του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων, της ξενοφοβίας και της μη-ανεκτικότητας που χαρακτηρίζουν τις σύγχρονες πολυπολιτισμικές κοινωνίες. Ο σκοπός των εκδηλώσεων αυτών πρέπει να είναι η ευαισθητοποίηση των μαθητών στα θέματα του σεβασμού της διαφορετικότητας και της ειρηνικής συνύπαρξης…». Την εγκύκλιο υπέγραφε η υφυπουργός, Έυη Χριστοφιλοπούλου. Πώς γιόρτασε η διευθύντρια του 6ου Γυμνασίου Γαλατσίου την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού; Είπε, φυσικά, στους καθηγητές να μιλήσουν αν θέλουν στα παιδιά για τον ρατσισμό, αλλά παράλληλα είπε σε έναν καθηγητή να κολλήσει μέσα σε όλες τις αίθουσες ένα κείμενο με τίτλο: «Αν διαβής παράνομα τα ελληνικά σύνορα».
Σύμφωνα με το κείμενο, αν περάσεις παράνομα τα σύνορα οποιασδήποτε ξένης χώρας, σε πυροβολούν, σε φυλακίζουν, σε αφήνουν να σαπίσεις… Αν όμως περάσεις παράνομα τα ελληνικά σύνορα, εξασφαλίζεις εργασία, άδεια, παιδεία, υγεία, λεφτά και… ευημερία. Η ειρωνεία κορυφώνεται στo τέλος: «Εξασφαλίζεις επίσης την κάλυψη ελληνικών κομμάτων να βρίζεις την Ελλάδα. Τώρα σε λίγο θα μπορείς να φτιάξεις και πολιτική παράταξη». Ο καθηγητής που πήρε το χαρτί από την διευθύντρια, μπήκε και το κόλλησε στον πίνακα ανακοινώσεων κάθε τάξης. «Εκείνη τη στιγμή είχαμε διάλειμμα», λένε τα παιδιά. «Τον είδαμε να μπαίνει μέσα, να το κολλάει και να φεύγει κατευθείαν χωρίς να μας πει τίποτα. Ο καθηγητής αυτός ασχολείται πολύ με τη θρησκεία και την εκκλησία. Στην Α’ Γυμνασίου μάς έλεγε να μη βλέπουμε Στρουμφάκια γιατί είναι πράγματα του Σατανά!».
Κατά… σατανική σύμπτωση, το κείμενο αυτό συνδέεται όντως με την Εκκλησία. Λίγες μέρες πριν είχε δημοσιευτεί στο έντυπο «Ενοριακή ευλογία» που εκδίδει ο Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Πευκακίων. Το κείμενο έμεινε κολλημένο για μέρες. «Κάποια στιγμή», μας λένε τα παιδιά, «το πήραν χαμπάρι δύο καθηγήτριες και έγιναν έξαλλες. Η μία το κατέβασε αμέσως και το έσκισε, χωρίς να πει κουβέντα. Η άλλη μας έκανε μια συζήτηση γι’ αυτό μέσα στην τάξη. Εμείς της είπαμε ότι το βρίσκουμε τελείως ρατσιστικό!» Στον σύλλογο καθηγητών δεν έγινε καμία επίσημη συνεδρίαση γύρω από το θέμα. Σε όσους ζήτησαν το λόγο από την διευθύντρια, η απάντησή της ήταν: «Εγώ το είδα σαν μια απλή σύγκριση για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα και τι στις άλλες χώρες. Είναι ένα κείμενο θετικό για την Ελλάδα! Δείχνει πόσο ανεκτική χώρα είναι! Γιατί να θίγεται κάποιος;».
Έλα ντε!
— •Τα στοιχεία όσων μαθητών και καθηγητών μάς μίλησαν είναι στη διάθεση του περιοδικού. Δεν τα δημοσιεύουμε για ευνόητους λόγους. •Για να είναι πλήρες το ρεπορτάζ, πήραμε συνέντευξη και από τη διευθύντρια του σχολείου. Κι ενώ μιλήσαμε μαζί της για μισή ώρα, στο τέλος μας ζήτησε να μη δημοσιευτούν οι απαντήσεις της. •Τη μέρα που παραδίδαμε το περιοδικό στο τυπογραφείο (27/4), επικοινώνησε μαζί μας πάλι ο Αντιδήμαρχος Παιδείας του Δήμου Γαλατσίου και μας είπε τα εξής: «Αμέσως μετά το τηλεφώνημά σας πήγα στο 6ο Γυμνάσιο και είδα κι εγώ αυτό το απαράδεκτο σύνθημα, για το οποίο κανείς δε μας είχε ενημερώσει. Έδωσα εντολή στο συνεργείο του Δήμου και το έσβησαν μέσα σε μία ώρα!».
Έχουμε απορήσει πολλές φορές με την ανοχή του Λουκάνικου στα χημικά. Τώρα απέκτησε και θέση στα διεθνή media και σελίδα στο facebook… Τι άλλο θα δούμε; Trivialize the drama…
Σπάνια ράτσα διαδηλωτή Ινδαλμα του Ιντερνετ ο Λουκάνικος, ο διάδοχος του Κανέλλου
«Κανέλλος, η μασκότ των Ελλήνων. Ο σκύλος που είναι πάντα στην πρώτη γραμμή». «Στην Ελλάδα μια νέα ράτσα διαδηλωτή που δεν φιμώνεται (ή… δεν φορά φίμωτρο)». Οι ανταποκριτές των ξένων ΜΜΕ στην Αθήνα έχουν ανακαλύψει με μεγάλο ενθουσιασμό τη μετενσάρκωση του αποθανόντος διάσημου σκύλου των Εξαρχείων, που συνοδεύει τους διαδηλωτές σε κάθε μεγάλη πορεία.
Η Ελλάδα είναι καθημερινά θέμα στον ξένο Τύπο. Οι ταραχές στη γενική απεργία της περασμένης Τετάρτης αλλά και ο τραγικός θάνατος των τριών εργαζομένων στη Μarfin μεταδίδονταν απευθείας από πολλά ξένα δίκτυα και φυσικά όλες οι μεγάλες εφημερίδες είχαν στείλει ανταποκριτές στην Αθήνα. Αρκετά κανάλια αλλά και έντυπα του εξωτερικού κάνουν εκτενή αφιερώματα στην «αντιστασιακή», όπως τη χαρακτηρίζουν, κουλτούρα των Ελλήνων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο βρετανικός «Οbserver», ο οποίος αφιέρωσε χθες ένα δισέλιδο για «το ελληνικό πνεύμα της αντίστασης που στρέφει τα όπλα του κατά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου».
Περιγράφοντας τους αγώνες των Ελλήνων στην Επανάσταση του 1821, εναντίον των Γερμανών στην Κατοχή αλλά και κατά της δικτατορίας, η βρετανική εφημερίδα προσπαθεί να εξηγήσει την άρνηση της πλειονότητας των πολιτών να δεχθούν στωικά την επιτήρηση από την «τρόικα». Γι΄ αυτό κάθε παραλειπόμενο από τις ελληνικές απεργιακές πορείες και συγκεντρώσεις παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον για τους ξένους ανταποκριτές, οι οποίοι προσπαθούν να εξηγήσουν στους αναγνώστες και τους τηλεθεατές τους τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Κοινό μότο για ιταλούς, αμερικανούς, άγγλους και γάλλους δημοσιογράφους είναι ότι σε αντίθεση με τους άλλους λαούς της Ευρώπης, «οι Ελληνες δεν θέλουν και πολύ για να κατέβουν στους δρόμους». Ομως ο απόλυτος σταρ των διαδηλώσεων, κατά τα λεγόμενά τους, είναι ένας ξανθός ημίαιμος σκύλος, ο οποίος είναι πάντα στον δρόμο και πάντα στο πλευρό των διαδηλωτών.
Μέσα σε αυτό το κλίμα λοιπόν δεν είναι περίεργο που έχει γίνει διάσημος στο εξωτερικό ο ημίαιμος με το μπλε κολάρο, που τα τελευταία δύο χρόνια λαμβάνει μέρος σε κάθε πορεία και δεν χάνει ευκαιρία να δείξει αγριεμένος τα δόντια του στους άνδρες των ΜΑΤ. Πρώτη τον ανακάλυψε η βρετανική εφημερίδα «Guardian». Δημοσίευσε ένα φωτογραφικό αφιέρωμα με τον τίτλο «Κανέλλος, ο έλληνας σκύλος διαδηλωτής» που παρουσίασε 14 καρέ από τη δράση του. Το δημοσίευμα αυτό προκάλεσε το ενδιάφερον και άλλων μεγάλων εφημερίδων. Ετσι, ο ξανθός σκύλος έκανε τον γύρο του κόσμου και φιλοξενήθηκε στις σελίδες της ιταλικής «Corriere de la Sera», του αμερικανικού περιοδικού «Νewsweek», της γαλλικής «Liberation», του γαλλικού «Slate» και της καναδικής «Globe and Μail».
Σελίδα στο Facebook
Εκτός όμως από τους δημοσιογράφους των ξένων ΜΜΕ, η μασκότ των συγκεντρώσεων έχει γοητεύσει και το κοινό του Διαδικτύου. Αρκετοί τον χαρακτηρίζουν ως το «νέο είδωλο του Ιντερνετ». Υπάρχουν βίντεο με τα κατορθώματά του στο Υoutube, αλλά και ιστοσελίδα στο Facebook υπό τον τίτλο «Riot Dog», δηλαδή σκύλος διαδηλωτής, η οποία μέχρι χθες το απόγευμα είχε περισσότερους από 14.000 φίλους. Εκεί γίνεται γνωστό και το πραγματικό όνομά του, που δεν είναι Κανέλλος- όπως ονομαζόταν η άλλοτε μασκότ του αντιεξουσιαστικού χώρου που πέθανε πριν από δύο χρόνια, τον Ιούλιο του 2008, σε ηλικία 17 ετών- αλλά Λουκάνικος. Ακούει και στο χαϊδευτικό Λουκ.
Ο Λουκάνικος πάντως είναι άξιος διάδοχος του Κανέλλου, αφού από το 2008 έχει συμμετάσχει σχεδόν σε κάθε πορεία και διαδήλωση που έχει γίνει στην ελληνική πρωτεύουσα. Στο Ιντερνετ κυκλοφορούν φωτογραφίες που τον απεικονίζουν στα επεισόδια του Δεκεμβρίου του 2008, σε διαδηλώσεις ναυτεργατών, στα εκπαιδευτικά συλλαλητήρια αλλά και στη μεγάλη απεργία της προηγούμενης Τετάρτης.
Υπάρχουν ακόμη και φωτογραφίες που ενώ είναι παρατεταγμένες οι διμοιρίες των ΜΑΤ, ο Λουκ κάθεται ατάραχος σε απόσταση αναπνοής και τις κοιτά, πολύ πιο μπροστά απ΄ όλους τους υπόλοιπους διαδηλωτές. Τα διάφορα ενσταντανέ επιβεβαιώνουν και το βασικό για πολλούς χαρακτηριστικό του Λουκάνικου, ότι δηλαδή είναι πάντα με το μέρος των διαδηλωτών και ποτέ με τους αστυνομικούς. Δεν φοβάται ακόμη και όταν σκάνε μπροστά στη μουσούδα του δακρυγόνα ή βόμβες μολότοφ. Βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή και ενθαρρύνει με το γάβγισμά του τους διαδηλωτές. Το μόνο που τον φοβίζει φαίνεται να είναι οι χειροβομβίδες κρότου-λάμψης που ρίχνουν οι άνδρες της Αστυνομίας. Βέβαια, κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Λουκάνικος ή Κανέλλος Β΄ δεν είναι ο μόνος σκύλος διαδηλωτής που κυκλοφορεί στους αθηναϊκούς δρόμους. Ενας ακόμη ημίαιμος, γκρι χρώματος, έχει κάνει την εμφάνισή του στις πορείες και δεν χάνει ευκαιρία να συμπαραταχθεί με τους διαδηλωτές, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Αssociated Ρress. Πάντως, όπως σημειώνει το πρακτορείο, παρά το γεγονός ότι οι διαδηλωτές είναι αυτοί που φροντίζουν και ταΐζουν τα δύο σκυλιά και οι άνδρες της Αστυνομίας είναι εξίσου φιλικοί μαζί τους. Τονίζεται βέβαια ότι η φύση της δουλειάς τους δεν τους επιτρέπει να ασχοληθούν ιδιαίτερα με τα συμπαθή τετράποδα.
Κι αν νομίζεις πως με έπιασε κρίση πολιτικής ορθότητας, διάβασε την παρακάτω ιστορία. Μου ήρθε με email από την φίλη Α.Χ., και μετά τη βρήκα και στο site της Ελευθεροτυπίας.
Τρίτη και δεκατρεις τον επροσβάλλαν τρεις Και ήταν και η ώρα τρεις το μεσημέρι
Εκατοντάδες προσβολές βιώνουν στην καθημερινότητά τους οι πολίτες με αναπηρία ερχόμενοι σε επαφή με την εξουσία/διοίκηση σε όλες τις εκφάνσεις της. Στάσεις και συμπεριφορές που ξεχειλίζουν από υποτίμηση και ρατσισμό, εγγράφουν στο ασυνείδητο συναισθήματα που κυμαίνονται μεταξύ βαθιάς απογοήτευσης και οριακής οργής.
Οι εκατοντάδες προσβολές της καθημερινότητας, αφορούν μικροπράγματα και μικρογεγονότα που δεν μπορούν να διεκδικήσουν στον υπάρχοντα κώδικα επικοινωνιακής ιεράρχησης τον χαρακτηρισμό της “είδησης”. Κλασσικό παράδειγμα, η εμπειρία που έζησε ο σκηνοθέτης με ακρωτηριασμό Αντώνης Ρέλλας, δεχόμενος επάλληλες προσβολές της προσωπικότητάς του από 3 όργανα της τάξης, Τρίτη και 13 περί τις 3 μετά το μεσημέρι.
Διηγείται την ιστορία ο ίδιος, με τον μοναδικά γλαφυρό τρόπο του πρωταγωνιστή της:
Για ανούσια αιτία βρέθηκα να μαλώνω με μεσήλικη κυρία – ο λόγος πραγματικά δεν είναι άξιος ανάλυσης- η θερμόαιμη κυρία έφτασε σύντομα στα κόκκινα, κάλεσε την αστυνομία. Δύο “όργανα” κατέφτασαν για να διεκπεραιώσουν την προσαγωγή μας, ένα νεαρό και ένα μεγαλύτερης ηλικίας. Το νεαρό όργανο με τρόπο επιτακτικό μου ζήτησε να καθίσω στο πίσω κάθισμα του περιπολικού. Ευγενικά τον ενημέρωσα ότι λόγω της αναπηρίας μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο ως αδύνατο να επιβιβαστώ στο στενό πίσω κάθισμα και ως εκ τούτου θα έπρεπε να ακολουθήσω με το δικό μου διασκευασμένο αυτοκίνητο. “Πλάκα κάνεις μπες μέσα να μην έχουμε άλλα” μου απάντησε γεμάτος έκπληξη και με τα φρύδια ανασηκωμένα.
Διατήρησα την ψυχραιμία μου και του επανέλαβα ότι πρέπει για λόγους αντικειμενικούς να τον ακολουθήσω με το αυτοκίνητο μου που ήταν σταθμευμένο ακριβώς πίσω από το περιπολικό. Η απάντησή μου διόλου δεν τον έπεισε, αντίθετα τον ερέθισε. Οργισμένα και ειρωνικά μου αντέτεινε πως είναι αδύνατον να είμαι άνθρωπος με αναπηρία αφού μπορώ να οδηγώ αυτοκίνητο (το όλο περιστατικό διαδραματίστηκε σε πολυσύχναστο σημείο με θεατές δεκάδες πολίτες σε στάση λεωφορείου).
Η προσβολή πλέον βάθαινε , ένιωσα την ανάγκη να αμυνθώ. Χωρίς να το πολυσκεφτώ σήκωσα το παντελόνι μου και του έδειξα το τεχνητό μέλος μου. “Είμαι Έλληνας πολίτης με αναπηρία” του είπα “και οδηγώ νόμιμα βάσει ελληνικών και ευρωπαϊκών νόμων. Το περίεργο είναι ότι είσαι αστυνομικός και νέος άνθρωπος αλλά αγνοείς παντελώς τα δικαιώματα μου και με προσβάλεις με βάναυσο τρόπο δημόσια .” Από την θέση του οδηγού ξεπρόβαλε ο δεύτερος αστυνομικός συνειδητοποιώντας ότι τα πράγματα σοβαρεύουν και επαναφέροντας τον νεαρό συνάδελφό του στην τάξη . ”Οδηγεί διασκευασμένο όχημα” του είπε. Κατόπιν, μου ζήτησε να του δώσω την ταυτότητα μου και να τους ακολουθήσω.
Φτάνοντας στο τμήμα έδειξα το αναπηρικό σήμα στον φρουρό και ζήτησα να σταθμεύσω μπροστά στην είσοδο. Ο φρουρός έγνεψε καταφατικά. Δεν πρόλαβα καν να σταθμεύσω όταν με πλησίασε άντρας με πολιτικά. “πόση ώρα θα μείνετε” – με ρώτησε – “δεν γνωρίζω, ρωτήστε τους αστυνομικούς της άμεσης δράσης”– του απάντησα – “αν είναι αυτόφωρο να το πάρεις από εδώ το αυτοκίνητο διότι θα μείνεις αρκετά “– μου ανταπάντησε χαιρέκακα. Συγκράτησα την ψυχραιμία μου, “δεν είμαι εδώ για κακούργημα, μια διένεξη με μια κυρία έχω και βλέπετε ότι το όχημα μου φέρει αναπηρικό σήμα” τον διαβεβαίωσα. Η ανταπάντησή μου θεωρήθηκε επίδειξη θράσους, η χαιρεκακία του συνομιλητή μου μετεξελίχτηκε σε ολομέτωπη αναίδεια. “Δηλαδή αν σκοτώσεις επειδή είσαι ανάπηρος νομίζεις ότι δεν θα πας μέσα;” μου επιτέθηκε, προσφεύγοντας στην λογική του παραλόγου. Κάπου εκεί σκέφτηκα ότι δεν υπάρχει τρόπος να υπερασπιστώ το αυτονόητο δίκιο μου, έπρεπε το ταχύτερο να ξεμπερδέψω, αν και πλέον ένιωθα βαθιά προσβεβλημένος αποχώρησα από την παράλογη συζήτηση.
Προχώρησα προς το γραφείο του αξιωματικού υπηρεσίας όπου έγιναν οι απαραίτητες ενέργειες και μέσα σε 10 λεπτά αποχώρησα . Οι προσβολές δεν είχαν τελειώσει. Στην έξοδο με σταμάτησε ο φρουρός που μου είχε επιτρέψει να σταθμεύσω , “πως οδηγείς έτσι;” με ρώτησε με ύφος ανακριτή.Είχα πλέον αποκάμει, η εξάντληση ενεργοποιεί τα αντανακλαστικά της ειρωνίας,”πως έτσι;” τον αντιρώτησα. “Τι πως έτσι; Ανάπηρος δεν είσαι;” μου αποκρίθηκε. Ένιωσα την ανάγκη να βάλω τα γέλια και τα κλάμματα μαζί, συγκέντρωσα όση ενέργεια μου είχε απομείνει και του επέστρεψα λόγο ευγενή και διδακτικό: “ Ναι ανάπηρος είμαι, αλλά γιατί σου κάνει εντύπωση που οδηγώ; Γιατί αντιλαμβάνεσαι την λέξη ανάπηρος ως συνώνυμο της ανικανότητας; ”
Ο λόγος μου ξανά πήγε άκλαυτος, ο φρουρός της τάξης ήθελε να έχει την τελευταία λέξη. Ξανά μανά ανάκριση χωρίς νόημα: ”Eχεις τα απαραίτητα χαρτιά; ” ρώτησε με ύφος που ξεχείλιζε υποτίμηση. Ξανά μανά υποχρεωμένος να του απαντήσω τα αυτονόητα. Του εξήγησα ότι οι μετατροπές που φέρει το αυτοκίνητο μου το οποίο οδηγώ με απόλυτη ασφάλεια και νόμιμα αναγράφονται στο δίπλωμά μου. “Καλώς πηγαίνετε” μου είπε με ύφος. Είχα εξωθηθεί, ήθελα και γω την τελευταία λέξη μου, την εκστόμισα μπαίνοντας στο αυτοκίνητό μου, “καλώς, ελπίζω να καταλάβατε αν και οφείλατε να γνωρίζετε” ήταν η φράση του αποχαιρετισμού μου. Η ελάχιστη από πλευράς μου ανταπόδοση της αναίτιας προσβλητικής συμπεριφοράς που υπέστην μέσα σε λιγότερη από μια ώρα από τρεις διαφορετικούς αστυνομικούς.
Στο σημείο αυτό η καταγραφή του Αντώνη Ρέλλα τελειώνει . Ο πειρασμός για περαιτέρω σχόλια είναι μεγάλος, δεν υποκύπτουμε. Κάποιες ιστορίες πρέπει να παρατίθενται ασχολίαστες δημοσιογραφικά, ομιλούν από μόνες τους.
“Όπως σε κάθε δραστηριότητα, οι ενδυματολογικές επιλογές σου πρέπει να βασίζονται στις ειδικές απαιτήσεις της περίστασης. Αν σκέφτεσαι να συμμετάσχεις σε διαδήλωση, η ελευθερία κίνησης, η προστασία από τις καιρικές συνθήκες και τα χημικά, όπως και η πρόβλεψη για ενδεχόμενη σύλληψη είναι οι παράμετροι που θα κατευθύνουν όλο το στάιλινγκ.
Ωστόσο, το αυξημένο ενδεχόμενο να φωτογραφηθείς σε ανύποπτη στιγμή, εν δράσει και το πρόσωπο σου να κάνει τον γύρο του κόσμου μέσω των ειδησεογραφικών πρακτορείων είναι ένας ακόμη λόγος για να μπεις στον κόπο να συνδυάσεις την κομψότητα και την πρακτικότητα.
Έτσι, για να μην σπας το κεφάλι σου σε σχέση με το τι είναι όμορφο και ταυτόχρονα κοινωνικά αποδεκτό σε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας, μελετήσαμε το θέμα σε βάθος και καταλήξαμε στις παρακάτω προτάσεις που σίγουρα θα διευκολύνουν τις επιλογές σου…”
