Λίλη Βασιλείου

Sep 252014
 

Η Emma Watson μέσα από το ρόλο της ως Πρέσβυς Καλής Θελήσεων των Ηνωμένων Εθνών μας καλεί σε συστράτευση για την ισότητα των φύλων, μέσα από ένα κίνημα αλληλεγγύης που δημιούργησαν HeForShe, μιλώντας για την ανισότητα που υπάρχει για όλους, το στένεμα των στερεότυπων για όλα τα φύλα και τις συνέπειές της ανισότητας σε όλους μας.

Μας καλεί με ένα τρόπο δικό της, μοναδικό, δείχνοντας πως μια συναισθηματική στάση που αγκαλιάζει όλους μας δεν συνδέεται με την ηλικία αλλά με την πρόσβαση στη σοφία που βρίσκεται μέσα μας…

Ακούστε την, αξίζει…

 

 

 

Sep 232014
 

5117230-1x1-700x700

Το Σάββατο, 27 Σεπτεμβρίου και ώρα 20:30, στο χώρο του Δικτύου “Ακούγοντας Φωνές” (Hearing Voices Network) Αθήνας, στην οδό Τροίας 44 (κοντά στο σταθμό του ηλεκτρικού “Βικτώρια”), θα έχουμε τη χαρά να παρακολουθήσουμε την παράσταση κουκλοθεάτρου της Λίλλιαν Χαριτάκη Άσιμου με τίτλο “κατσαρίδα – ψυχωτική συνδρομή”.
Η παράσταση διάρκειας 25΄ εκτός από ιδιαίτερη εικαστική εμπειρία αποτελεί και μια ευκαιρία να προσεγγίσουμε το φαινόμενο των φωνών και των ασυνήθιστων ψυχικών εμπειριών με τρόπο λιγότερο διανοητικό και περισσότερο συναισθηματικό, μέσω της ασφαλούς μεταφοράς και της ευαισθησίας που χαρακτηρίζει την τέχνη του κουκλοθεάτρου.
Μετά την παράσταση θα συνεχίσουμε τη βραδιά με μουσική και κρασί ή χυμό.
Η είσοδος είναι ελεύθερη, με προαιρετική συνεισφορά για την ενίσχυση του συλλόγου του Δικτύου “Ακούγοντας Φωνές”.
Για την πρόσκληση κάντε κλικ εδώ
Sep 212014
 

Στην πρώτη ανοιχτή διεργασία ομάδας αυτής της περιόδου χτες, από τα θέματα που αναδυθήκαν διαλέξαμε σαν ομάδα να επικεντρωθούμε στην κοινωνική και προσωπική διάσταση των εμπειριών των διεμφυλικών ανθρώπων. Ξεκινήσαμε από μοιρασιά προσωπικής ιστορίας γονιού και προχωρήσαμε μέσα από διάλογο γονιού και παιδιού αλλά και μέσα από διάλογο μεταξύ αυτού που βιώνει τον εαυτό του με διαφορετικό τρόπο κι αυτού που θέλει να κάνει αόρατη την διαφορετικότητα.

Ένας από τους συμμετέχοντες μου έστειλε σήμερα τα βιντεάκια της Λάνα Γουατσόφσκι, συν-σκηνοθέτιδας του Cloud Atlas και ακούγοντάς την ξανά μου ήρθαν στο νου κομμάτια του διάλογου που είχαμε χτές το βράδυ. Σε ένα σημείο στο βίντεο, μιλώντας για τον φόνο ενός διευφυλικού ατόμου λέει η Λάνα: «Δολοφονημένη από ένα είδος φόβου που αποζητά να σβύσει καθετί που αποδεικνύει ότι ο κόσμος είναι διαφορετικός και δεν είναι έτσι όπως θέλουν να τον βλέπουν, όπως θέλουν να πιστεύουν ότι είναι.”

Αυτός ο φόβος αναδύθηκε και στο διάλογό μας – η δυσκολία να ταράζεται η γη κάτω από τα πόδια σου, να γκρεμίζονται τα δεδομένα πάνω στα οποία έχεις δομήσει το είναι σου και τη ζωή σου, η αναστάτωση, η ταραχή, ο θυμός και ο φόβος που αυτό προκαλεί μα και το θάρρος και η στήριξη που χρειάζεσαι για να είσαι πιο ανοιχτή στην αποσταθεροποίηση.

Μου ήρθε στο νου κι αυτό το βιντεάκι για την ιστορία της οικογένειας Whittington για το πως γίνονται πιο εύκολα τα πράγματα όταν και οι γονείς έχουν τη στήριξη που χρειάζονται ώστε να μπορέσουν να στηρίξουν το παιδί τους.

Εμείς είμαστε η κοινωνία, αυτοί που έχουμε να δούμε τους εαυτούς μας, να παρατηρήσουμε την τυχόν αμηχανία μας, να κουβεντιάσουμε για αυτήν, μα και για τις διαφορετικές μας απόψεις και πεποιθήσεις, ώστε να μην σηκώνουν το βάρος της μη συνδιαλλαγής μας, μια μικρή ομάδα συνανθρώπων μας και να μην επιβαρύνονται τόσο πολύ μερικές οικογενειακές σχέσεις.

Sep 092014
 

Book Cover Final

Εκδόθηκε το νέο βιβλίο του Pierre Morin Health-in-Sickness and Sickenss-in-Health με μια εις βάθος ματιά στην οπτική του processwork  γύρω από τις έννοιες της υγείας και της ασθένειας.

Foreword by Max Schupbach, Ph.D.

Over the last few decades, many of us working in research and applications of health care have come to realize that “health” is not a measurable value fixed by science, but rather is an experiential concept in flow. It is a discussion between scientific models of biological processes, personal experiences of well-being, cultural values of what is “normal” and who defines it, political debates about public health and corporate interests, and how all of these intersect with collective identities such as gender, race, sexual orientation, and age, to name a few.

Pierre Morin brings a fresh perspective into this conversation, challenging the mainstream views on health and illness.

His work builds on the foundation of Processwork. In the late 80s, physicist and psychologist Arnold Mindell introduced the dreambody concept, proposing that the subjective experiences of body symptoms are symmetric to patterns found in night dreams. In short, the “unconscious” (as termed by depth psychologists Freud and Jung) expresses itself creatively in our dreams while we sleep and in our body experiences during our waking lives. Simply, Mindell stated that symptoms should not be considered only harmful, but also as potential elixirs of health and even of well-being.

This view reflected a general timespirit of that epoch, manifest as an effort towards depathologizing experiences in mental health. R. D. Laing’s existential approach in psychiatry, Stan Grof’s understanding of extreme states as spiritual emergencies, and Mindell’s city shadow concept were all part of a movement away from a deficit oriented view of what is “normal.”

In Health-in-Sickness, Pierre Morin suggests that the classical approach to defining illness and health not only lacks the elixir perspective on disturbances, an approach that is suggested by alternative medicine, but in fact, also has an “opposite placebo” effect, in creating a sense of being victimized and at fault for having the symptom.

His book contains many practical examples and is useful to both health practitioners as well as patients. First and foremost, it begins a long overdue conversation about the very concepts of health and sickness, and what is considered to be “normal.” We are delighted to publish this book and anticipate that it will stimulate broad transdisciplinary discussions regarding individual and collective well-being.

Ένα κλικ εδώ για να ακούσεις μια συζήτηση ανάμεσα στον Serge Prengel και τον Pierre Morin που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα  Somatic Perspectives on Psychotherapy (αγγλικά).

Ένα κλικ εδώ για το κείμενο απομαγνητοφώνησης της συζήτησης (αγγλικά).

May 262014
 

MOC Process Work Module cover LV

Exert from flyer:

“We are witnesses and channels of a collective awakening to the dead- end of our current ways of being on the planet. In these turbulent times, it is of outmost importance that those of us pulled to do so, train ourselves to sit in the fire of the tensions at hand and attempt to facilitate the interactions and relationships between opposing interests and energies, from a feeling perspective that cares for the whole.”

For more information see the flyer of the workshop: MOC Process Work Module

May 062014
 

153292-metanastes

Υπάρχουν πράγματα που χρειάζεται να αλλάξουν σε θεσμικό επίπεδο όπως περιγράφει ο Δημήτρης Χριστόπουλος πολύ καθαρά στο άρθρο του.

Υπάρχει κι ένας ουσιαστικός διάλογος σε αναμονή…

Υπάρχουν τουλάχιστον δύο πλευρές που εμπλέκονται σε αυτό το θέμα, οι άνθρωποι που αγωνίζονται να επιβιώσουν, που παλεύουν για τη ζωή τους και οι άνθρωποι που υψώνουν τοίχος, κυριολεκτικά και μεταφορικά, στην ουσία τρομοκρατημένοι από το ασταμάτητο, τεράστιο κύμα ανθρώπων που έρχονται, ανήσυχοι για την δική τους επιβίωση σε ένα κόσμο που αντιλαμβάνονται ως κόσμο με περιορισμένες πηγές τροφοδότησης.

Και οι δύο αυτές φωνές χρειάζεται να ακουστούν. Όσοι μπορούμε, χρειάζεται να κάνουμε χώρο για αυτήν την συνδιαλλαγή και να φέρουμε επίγνωση όχι μόνο του περιεχομένου αλλά και των βαθύτερων συναισθημάτων και των σωματικών εμπειριών των ανθρώπων καθώς συναλλάσσονται.

Αυτές οι φωνές κι αυτή η συνδιαλλαγή χρειάζεται να γίνει μεταξύ μας ως κάτοικοι αυτού του πλανήτη, αλλά και μέσα μας, η καθεμιά και καθένας, με στήριξη όλων των πλευρών μας, και αναζήτηση μιας αίσθησης πρεσβύτερου που μπορεί να αγκαλιάσει κατά κάποιο τρόπο όλους, ως παιδιά της και παιδιά του…

Πηγή: tvxs.gr

«Άι πνίξου…»

του Δημήτρη Χριστόπουλου

Γράφω αμήχανος. Ακόμη δεν ξέρουμε πόσoι είναι οι μετανάστες-θύματα του νέου ναυαγίου. Και, εξίσου ανησυχητικό, η ελληνική κοινή γνώμη αρχίζει να εθίζεται στην κοινοτοπία του θανάτου. Όπως μαθαίνει για τα παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα στην Αφρική, τους νεκρούς από τις εκρήξεις στο Πακιστάν και το Ιράκ, τους νεκρούς παντού εκεί όπου ο απρόσμενος θάνατος είναι κομμάτι της καθημερινότητας. Εκεί που το δυστύχημα παύει να είναι είδηση.

Η Ελλάδα πάει να μπει για τα καλά πλέον στον χάρτη των κρατών όπου ο θάνατος δεν εκπλήσσει. Ξεθωριάζει σαν είδηση. Δεν θυμώνει. Δεν ανησυχεί. Δεν στενοχωρεί. Δεν κινητοποιεί. Ο θάνατος των μεταναστών, αυτός ο θάνατος, γίνεται ρουτίνα. Δεν χρειάζονται καν δολοφονίες, όπως είχε ζητήσει ο κ. Θανάσης Πλεύρης… Η «φύση» κάνει από μόνη της τη δουλειά της, όταν οι ελληνικές αρχές με κάθε μέσο και κάθε κόστος επαναπροωθούν και σπρώχνουν τους ανθρώπους πίσω, με απόλυτη επίγνωση της επικινδυνότητας αυτής της πρακτικής. Αυτό, νομικά, ονομάζεται ενδεχόμενος δόλος: «Η πρόθεση του δράστη όταν αυτός προβλέπει το ενδεχόμενο αποτέλεσμα της πράξης του, δεν το επιδιώκει αλλά το αποδέχεται ή ελπίζει απλώς ότι δε θα συμβεί»…

Δεν ξέρω ακόμη, και ούτε είμαι βέβαιος αν τελικά θα μάθουμε τι έγινε ακριβώς στο Αιγαίο στην τελευταία τραγική ιστορία της Σάμου. Έχω φτάσει στο σημείο όμως να πιστεύω ότι δεν έχει πλέον και τόση σημασία. Διότι όσο η συζήτηση περιορίζεται στις υποκειμενικές ποινικές ευθύνες στελεχών του Ελληνικού Λιμενικού, τόσο χάνουμε το κρίσιμο. Το δάσος. Και το δάσος εδώ είναι ότι συνειδητά η ελληνική πολιτεία, υπό την ανοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει πάρει τις αποφάσεις της σε σχέση με τους ανθρώπους αυτούς.

Εκθέτοντας τους ανθρώπους που έρχονται στον κίνδυνο πνιγμού, τους θέτουμε ενώπιον του διλήμματος αν αξίζει να το δοκιμάσουν. Αυτό μας το λένε πλέον με παρρησία αρμόδια χείλη. Είτε πρόκειται για το χάλι των κέντρων κράτησης είτε για την εξευτελιστική μεταχείριση από τις αστυνομικές αρχές είτε, τέλος, ακόμη πιο τρομακτικά και πειστικά, για τον κίνδυνο να περάσεις το Αιγαίο με ένα παιδί αγκαλιά σε ένα σαπιοκάραβο στα μποφόρια, το μήνυμα είναι το ίδιο: «Μην το τολμήσεις. Δεν θα σου φταίμε εμείς, αν ζήσεις σε νέα κόλαση ή αν, απλώς, πνιγείς».

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήθελε να φτιάξει στην Ελλάδα ένα «σταθμό πρώτων βοηθειών» για τους μετανάστες. Για τον λόγο αυτό τη χρηματοδοτεί. Σκοπός του σταθμού αυτού είναι να μην μπορούν οι άνθρωποι να περάσουν στο κυριλέ «ευρωπαϊκό νοσοκομείο» του Βορρά. Η Ελλάδα, με τη σειρά της, δεν θέλει να γίνει σταθμός πρώτων βοηθειών, και για τον λόγο αυτό έχει μετατραπεί σε νεκροτομείο μεταναστών. Τόσο κυνικά. Σταδιακά, οι υπόλοιποι ευρωπαίοι εταίροι πείθονται, με τα πολλά, ότι τελικώς εδώ δεν χωρατεύουμε. Και αρχίζουν και υιοθετούν την ελληνική λογική του «όσο χειρότερα για τους μετανάστες, τόσο καλύτερα για εμάς». Διότι, σε τελευταία ανάλυση, και η Ε.Ε. που θέλει να εμφανίζει «πάνω απ’ όλα τον άνθρωπο» –τρομάρα της– μια χαρά βολεύεται με αυτή τη λογική. Αυτήν, εξάλλου, είχε υιοθετήσει σε διμερή συμφωνία ο Καντάφι με τον Μπερλουσκόνι πριν κάμποσα χρόνια: «Κρατήστε τους με κάθε κόστος μακριά από μας»…

Θα εκδοθούν φυσικά ανακοινωθέντα για τον χαμό τόσων ανθρώπων στη Σάμο… Και την ερχόμενη φορά θα εκδοθούν… Και ξανά και ξανά. Όσο όμως συνηθίζουμε το «πνιγείτε!» για τους μετανάστες τόσο γινόμαστε το φόντο αυτής της θλιβερής εικόνας. Απλώς, αυτό που δεν έχουμε καταλάβει ακόμη είναι ότι όσο εξοικειωνόμαστε με το κυριολεκτικό «πνίξου» στους ανθρώπους αυτούς, τόσο θα ανεχόμαστε και το μεταφορικό «άι πνίξου» σε μας. Το «άει πνίξου» ενός κράτους χωρίς καμία κοινωνική ευθύνη:

Θέλεις να μορφωθείς; Ευχαρίστως, αν τα καταφέρεις εσύ.
Θέλεις να γιατρευτείς; Ευχαρίστως, αν το αντέχει η τσέπη σου.
Θέλεις δουλειά ; Ευχαρίστως, ψάξε βρες.
Θέλεις να φύγεις; Πήγαινε όπου θέλεις.

Κοινώς: Άι πνίξου!

Όταν το «άι πνίξου» γίνεται κυριολεκτικός κανόνας για τη ζωή των μεταναστών και αποκαλυπτική μεταφορά για τις ζωές των λοιπών εξ ημών, τότε κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Δεν είναι απλώς ένα σχήμα λόγου. Είναι σχήμα ζωής.

Αυτήν θέλουμε;

 

Oct 082013
 


11/12/13 Οκτωβρίου 2013

Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Ελληνικού

teliki afisa festival 50x70

Ενώ γύρω μας γκρεμίζονται τα θεμέλια του παρελθόντος, εμείς ποτίζουμε τα λουλούδια που φυτρώνουν στα συντρίμμια.

Στην Ελλάδα της κοινωνικής, οικονομικής και περιβαλλοντικής κρίσης όπου έχουν εκμηδενιστεί οι κοινωνικές δομές και απειλούνται τα συλλογικά αγαθά, η ανεργία και η οικονομική δυσχέρεια αποτελούν την πραγματικότητα για πολλούς από εμάς. Οι βασικοί υπεύθυνοι σφυρίζουν αδιάφορα και η σάπια υπόσχεση της μαγικής ανάπτυξης κρατάει καλά ακόμα. Δεν προτιμούμε όμως όλοι να καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια και να περιοριζόμαστε στους αφορισμούς. Αντίθετα ολοένα και περισσότεροι συμμετέχουμε ενεργά σε ομάδες και δίκτυα αλληλέγγυας, ανταλλακτικής ή συνεργατικής οικονομίας, δίνοντας πνοή σε έναν κόσμο απαλλαγμένο από τον αυτοσκοπό της συσσώρευσης χρήματος.

Τα εγχειρήματα αυτά, που αναπτύσσονται σε όλη τη χώρα, αποτελούν όχι μόνο μια δυνατή βοήθεια για την καθημερινή διαβίωση μας αλλά και το όχημα για τη μετάβαση σε μια κοινωνία που έχει απορρίψει το καπιταλιστικό αξιακό σύστημα.

Οι ομάδες που συνδιοργανώνουμε και συμμετέχουμε στο Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας δεν περιμένουμε να εξαργυρώσουμε με ψήφους, μελλοντικές απολαβές ή κοινωνική αναγνώριση τη δράση μας, όπως διάφορες φιλανθρωπικές ή μισάνθρωπες οργανώσεις που διατυμπανίζουν τη δήθεν κοινωνική δράση τους. Βαθιά επιδίωξη μας είναι η δημιουργία κοινωνικών, και άρα και οικονομικών, δομών με γνώμονα τον άνθρωπο και όχι το κέρδος. Όχι μόνο δεν προσδοκούμε την προ-μνημονίου εποχή αλλά αντίθετα έχουμε το βλέμμα στραμμένο στην ενίσχυση της αυτοοργάνωσης, της αυτάρκειας και της πραγματικής ευημερίας ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα των οικονομικών δεικτών.

Το πρώτο Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας που πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 2012 με ευρεία συμμετοχή, μας άφησε χαμόγελα, πολλή τροφή για σκέψη και όρεξη για περισσότερη δράση. Σήμερα ετοιμαζόμαστε για τη συνέχεια της προσπάθειας αυτής με στόχο τη δικτύωση και την ανταλλαγή εμπειριών και προβληματισμών μεταξύ των ομάδων αλλά και την ενημέρωση των πολιτών για έναν κόσμο διαφορετικό, για έναν κόσμο, που δεν είναι απλά εφικτός και αναγκαίος, αλλά και υπαρκτός.

Το πρόγραμμα του 2ου Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας περιλαμβάνει συζητήσεις, εργαστήρια, συναυλίες και εκθέσεις, ενώ φέτος θα συμμετέχουν και οικοπαραγωγοί.

Για πληροφορίες δείτε την ιστοσελίδα μας www.festival4sce.org ή τηλεφωνείστε στο 6932377700

follow us on twitter! @festival4sce
hashtag: #athensfest4sce
facebook: https://www.facebook.com/festival4sce

Οι διοργανώτριες ομάδες:

Αγροναυτες , Art Bank, Βιοζώ, Βλαστός, Εφημερίδα Δράση, Ηλέσιον, Ηλιόσποροι,Λαϊκό Πανεπιστήμιο Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας, ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο., Συνεργατικό Καφενείο Ακαδημίας Πλάτωνος, Συν Άλλοις,Τράπεζα Χρόνου Αθήνας-Πλατείας Συντάγματος, Φαρμακείο Αλληλεγγύης στα Πατήσια

 

Jan 192013
 

Παίρνω μια ανάσα βλέποντας την οργάνωση και το πέρασμα διαχωριστικών γραμμών για κοινή δράση, την εναντίωση κι ανάληψη ευθύνης για αυτό που γίνεται γύρω μας, την προσπάθεια να κάνουμε κάτι διαφορετικό, να σταθούμε ενάντια στην στόχευση και το διωγμό, την δολοφονική βία, τρομοκράτηση κι αποκλεισμό συγκεκριμέων κοινωνικών ομάδων. Μα κι ανησυχώ. .Εάν μείνουμε μόνο σε αυτό, το απαραίτητο και πρωταρχικό – την αντίδραση, την εναντίωση, την ξεκάθαρη τοποθέτηση της θέσης μας – θα συντείνουμε στην κλιμάκωση της σύγκρουσης.Η συσπείρωσή μας ενάντια σε αυτό που μας απειλεί, σπρώχνει σε περαιτέρω συσπείρωση του. Όταν απειλείσαι συσπειρώνεσαι για να πολεμήσεις την “απειλή”.Χρειάζεται ταυτόχρονα (;) μετέπειτα (;) και κάτι άλλο για να μην παραμείνουμε δυο πλευρές, η μια συσπειρωμένη ενάντια στην άλλη, τροφοδοτώντας με την συσπείρωσή μας μια κλιμακούμενη ένταση που θα ξεσπάσει σε πόλεμο μεταξύ μας.

Η αρχική σύγκρουση δεν είναι απαραίτητα “κακή”. Διαφορετικές πραγματικότητες κι ανάγκες αναζητάνε χώρο έκφρασης και ύπαρξης..

Χρειάζεται με κάποιο τρόπο να προχωρήσουμε μέσα από τη σύγκρουση στην δημιουργία συνθηκών συνύπαρξης..

Πως θα δημιουργήσουμε το κόσμο που θέλουμε;

Πως να σταθούμε ΕΝΑΝΤΙΑ σε αυτούς που απειλούν την ύπαρξη μας, ΧΩΡΙΣ να τους διαγράψουμε σαν ανθρώπους…

Πως να κάνουμε αυτήν την υπέρβαση, να ξεχωρίσουμε την συμπεριφορά από τον άνθρωπο, να πούμε όχι στη συμπεριφορά αλλά ναι στο άνθρωπο, ναι στο δικαίωμά ύπαρξης του; Πως να κάνουμε χώρο στις ανάγκες που τον διακινούν;

Έχω την αίσθηση οτι η δυνατότητα μιας τέτοιας υπέρβασης βρίσκεται στην “δικιά” μας πλευρά

αλλά είναι απλά δυνατότητα, αν δεν την κάνουμε δεν θα γίνει..

και χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον για να την κάνουμε, γιατί οι στιγμές που έχουμε μια λίγο πιο ευρύτερη ματιά και μια συναισθηματική στάση που βλέπει όλη αυτήν την κατάσταση σαν το ‘σπίτι’ μας κι όλους σαν ‘παιδιά’ μας είναι κάτι μικροδευτερόλεπτα…

Jan 152013
 

 

…. η Ελλάδα συνεχίζει να τρώει τα παιδιά της…

Προσδοκώ στη μέρα που θα σταματήσουμε να κυνηγάμε Ανθρώπους που με την Ψυχή και την Καρδιά τους, Εντιμότητα, Διαχρονική Συνέπεια, έχουν βάλει με την Ζωή και την Δουλειά τους το Λιθαράκι τους για να πάμε μπροστά Υπηρετώντας τις Αξίες της Ζωής.

Νιώθω πόνο και ντροπή…

Μας συγχωρείτε Κατερίνα Μάτσα και όλοι στο 18 Άνω που σαν κοινωνία είμαστε ακόμα τόσο αποπροσανατολισμένοι που δεν μπορούμε να διακρίνουμε και να στηρίξουμε αυτά που Υπηρετούν το Ζείν …

Με εκτίμηση κι ευγνωμοσύνη για όλους όσους έχετε βοηθήσει και για τους δρόμους που έχετε ανοίξει στην Ελλάδα…

Έχει δημιουργηθεί μια Δήλωση Συμπαράστασης  στο GoPetition – υπογράψτε και διαδώστε!

Dec 312012
 

δεν είμαι καλά ρε…

ο φόβος έχει μυρωδιά, όπως και η αγάπη,

ο πόνος που δεν γίνεται δάκρυ, γίνεται οργή

νιώσε!

για την πείνα σου, φταίνε οι πεινασμένοι;

άραγε, υπάρχει ζωή πριν το θάνατο;

είμαστε ό,τι κάνουμε για να αλλάξουμε αυτό που είμαστε,

το κλουβί είναι ανοιχτό, αλλά δεν θες να βγεις

κι όταν δεν πεθαίνουμε ο ένας για τον άλλον είμαστε ήδη νεκροί

θα γίνω γέλιο να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν!

στροβιλισμός

αντιφέγγισμα

βασανιζωμαι

ας δημιουργήσουμε καταπληκτικές ζωές…

 

Mooji

Dec 052012
 

 

Θα χαρούμε πολύ να μοιραστούμε μαζί σας και φέτος μια διαφορετική Χριστουγεννιάτικη ημέρα στο QUILOMBO! 

Ελάτε αυτήν την ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012 από τις 11.00 το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα για να προσφέρετε αλλά και για να περάσετε μια όμορφη, γιορτινή ημέρα γεμάτη καλλιτεχνικές δράσεις, μουσική, θέατρο, yoga για εγκύους, εργαστήρια, λιχουδιές, ποτά και άλλα πολλά, στο Quilombo Centro Cultural!

Αφιερώνουμε την ενάτη Δεκεμβρίου στις οικογένειες προσφύγων που φιλοξενούνται στην Εστία Προσφύγων της κοινωνικής οργάνωσης «Άρσις».

Μοιραζόμαστε από καρδιάς με όλους εσάς δράσεις, παραστάσεις εργαστήρια για παιδιά και ενήλικες:

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ:

  • 13:00-14:30   PRENATAL YOGA (yoga για εγκύους), με την Κατερίνα Κάππου (δηλώσεις συμμετοχής:   6972072702)
  • 15:00-17:00   ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΜΟΥΣΙΚΟΚΙΝΗΤΙΚΗΣ (μουσική και χορός για παιδιά με Χριστουγεννιάτικο   θέμα), με την Ανατολή Αρουτζίδη (δύο τμήματα: για παιδιά 5-8 και 8-12 ετών, δηλώσεις συμμετοχής: 6974821555)
  • 15:00-17:00   ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΚΟΜΜΩΤΙΚΗΣ με πανέμορφα ράστα (dreadlocks), lines και χτενίσματα, από τις φιλοξενούμενες γυναίκες της Εστίας Προσφύγων
  • 17:15- 18:30  «ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΑΓΓΙΞΕΙ ΤΟ ΜΙΣΟΦΕΓΓΑΡΟ» από το Κουκλοθέατρο ParaMana (Σύγχρονο Πειραματικό Θέατρο Σκιών, με Ηλεκτρονική Μουσική, Ζωντανή Αφήγηση και Τρισδιάστατη Απεικόνιση Σκιάς). Για παιδιά από 6+
  • 19:30-21:00  LIVE ΜΕ ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ από τη Σιέρρα Λεόνε, με τους “African Heritage Dance Troup” – μουσική, χορός και ακροβατικά από τη Δυτική Αφρική

Σας καλούμε επίσης να απολαύσετε κατά τη διάρκεια της ημέρας:

  • Γεύσεις, μεζέδες και λιχουδιές από την Αφρική και το Αφγανιστάνπαραδοσιακά μη αλκοολούχα ποτά από τις γυναίκες της Εστίας Προσφύγων και την Ένωση Αφρικανών Γυναικών
  • Ελληνικές παραδοσιακές λιχουδιές από το Συνεργατικό Καφενείο της Ακαδημίας Πλάτωνος
  • Νοστιμότατο ζεστό κρασί με μπαχαρικά και εσπεριδοειδή, γλυκές και αλμυρές εκπλήξεις από το Quilombo Centro Cultural.

Αλλά και να χαζέψετε και να συνεισφέρετε σε ένα ΠΟΛΥΧΡΩΜΟ ΠΑΖΑΡΙ με:

  • σπιτικές μαρμελάδες, χριστουγεννιάτικα στολίδια και κούκλες φτιαγμένες από ύφασμα, από τις γυναίκες της Εστίας Προσφύγων και την ομάδα «Λόγος και Ύφασμα» των γυναικείων φυλακών στον Ελαιώνα Θήβας
  • χειροποίητες κατασκευές, από την Ένωση Αφρικανών Γυναικών
  • προϊόντα από μικρούς παραγωγούς και συνεταιρισμούς από την Ελλάδα και όλον τον κόσμο, από το Παντοπωλείο-καφέ Lacandona
  • προϊόντα εναλλακτικού και αλληλέγγυου0 εμπορίου από αγωνιζόμενους παραγωγούς του παγκόσμιου Νότου, από τονΣυνεταιρισμό για την Αλληλέγγυα Οικονομία «Συνάλλοις»
  • φυσικά αρωματικά σαπούνια, καλλυντικά, θεραπευτικά σκευάσματα, αιθέρια έλαια, από το «Βάλσαμο»
  • ζωγραφική σε ύφασμα, διακίνηση ιδεών μέσα από τα ρούχα, ανεξίτηλα χρώματα, από την léfia
  • χειροποίητες δημιουργίες με δέρμα, από την Κατερίνα
  • βιολογικά και παραδοσιακά προϊόντα από ολόκληρη την Ελλάδα, από την Κατερίνα Ευτυχιάδου
  • κοσμήματα macramé, χειροποίητη κατασκευή με κηροκλώστες και ημιπολύτιμους λίθους, από την Ειρήνη-Κλεοπάτρα Αρσενικού
  • t-shirts με απεικονισμένη την ιστορία του Μεξικού, από τη Βιβή
  • χειροποίητα γούρια και κοσμήματα από χυτό γυαλί, από το «Iliofos»
  • κοσμήματα από πολυμερή πηλό μοντελισμού, με χάντρες φτιαγμένες στο χέρι, από την Κορίνα Παπαφράγκου

— ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ & ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ, ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΚΟΜΜΩΣΕΙΣ, ΓΙΟΓΚΑ

— ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΕ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΙΔΩΝ (βρεφικά γάλατα, πάνες) ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΧΘΕΙ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ

— ΦΕΡΤΕ μαζί σας:

  • γάλα σε σκόνη (1ης ή 2ης βρεφικής ηλικίας) και φρέσκο γάλα μακράς διάρκειας
  • πάνες (για μωρά βάρους 6-14 κιλών)
  • ρούχα και παπούτσια σε καλή κατάσταση (για τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη)

Στις δύσκολες μέρες που ζούμε, η αλληλεγγύη, η συλλογικότητα και η αλληλοστήριξη δεν πρέπει να εκλείψουν.

Μην ξεχνάμε ότι το να προσφέρουμε, πρώτα από όλα εμάς κάνει να νιώθουμε καλύτερα!

Καλές Γιορτές!

Jul 022012
 

Πηγή: Συντονιστικό φορέων και συλλόγων Δήμου Σταγείρων – Ακάνθου

Διαίρει και βασίλευε!

Την Παρασκευή, 29 Ιουνίου 2012 το Συμβούλιο της Επικρατείας διέταξε την αναστολή της εκτέλεσης της υπ’ αριθ. 7633/29-3-2012 αποφάσεως του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης καθ’ ο μέρος συνεπάγεται οποιαδήποτε επέμβαση σε δασική βλάστηση. Σταμάτησε δηλ. την κοπή των δένδρων στον Κάκαβο έως ότου εκδικαστεί η αίτηση αναστολής που έχει κατατεθεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας από κατοίκους της Χαλκιδικής.

Το Σάββατο, 30 Ιουνίου 2012 οι “Πολίτες Αριστοτέλη” (όλοι ξέρουμε ποια εταιρία είναι πίσω τους) δημοσίευσε ένα άρθρο στο οποίο ξεκάθαρα παρότρυνε τους εργαζόμενους της εταιρίας να αναλάβουν δράση, όπως έπραξαν και στις 20 Μαρτίου 2012 στις Σκουριές όταν 500 εργαζόμενοι επιτέθηκαν σε 30 πολίτες της Χαλκιδικής, που αντιστέκονταν στα καταστρεπτικά τους σχέδια.

Την ίδια μέρα υψηλόβαθμο στέλεχος της εταιρίας ενημέρωσε τους εργαζόμενους ότι οι νεοπροσληφθέντες θα απολυθούν και ότι υπεύθυνοι γι’ αυτό είναι οι αντιδρώντες στην εξόρυξη χρυσού.

Φυσικό επακόλουθο αυτών των παροτρύνσεων ήταν ο ξυλοδαρμός τριών ατόμων στην Μεγάλη Παναγία από ομάδα εργαζομένων της εταιρίας. Δύο άτομα από τους κτυπημένους ήταν γυναίκες, οι οποίες φέρουν και τα σοβαρότερα τραύματα. Εργαζόμενοι της εταιρίας συνέχισαν να προπηλακίζουν και να τρομοκρατούν περιφερόμενοι σε ομάδες στους δρόμους της Μεγάλης Παναγίας. Τα έκτροπα σταμάτησαν μόνο μετά την απειλή του αυτόφωρου και την παρέμβαση της αστυνομίας.

Έτσι προκύπτει ένα θεμελιώδες ερώτημα: ποιος νόμος και ποια ηθική νομιμοποιεί την όποια εταιρία, ποντάροντας στην αγωνία των ανθρώπων για επιβίωση, να χρησιμοποιεί εργαζόμενους ως ομάδες κρούσης για να επιβάλει στην κοινωνία τα σχέδια της; Ποιος ωφελείται από την εμπλοκή της τοπικής κοινωνίας σε καταστάσεις εμφυλίου; Σίγουρα όχι οι εργαζόμενοι. Ούτε η τοπική κοινωνία.

Καταδικάζουμε αυτές τις πρακτικές και είμαστε σίγουροι ότι η ώρα που κάποιοι θα αναλάβουν τις ευθύνες τους δεν είναι μακριά. Εμείς εδώ ήμασταν πριν την εταιρία και θα είμαστε και μετά την εταιρία. “Μπορείς να κοροϊδεύεις λίγους για πολύ καιρό, πολλούς για λίγο καιρό, αλλά όχι όλους για πάντα”

1/7/2012

Συντονιστικό φορέων και συλλόγων Δήμου Σταγείρων – Ακάνθου

 

Jun 262012
 

Το Σάββατο, 30 Ιουνίου η ΑΡΣΙΣ διοργανώνει μία εκδήλωση – γιορτή δρόμου, για να παρουσιάσει και να γιορτάσει μαζί με τους ωφελούμενους, τους εθελοντές, τους φίλους και τα μέλη της, την ολοκλήρωση των δράσεών της για την περίοδο Σεπτέμβριος 2011- Ιούνιος 2012.

Στην εκδήλωση θα παρουσιαστεί η δουλειά του θεατρικού εργαστηρίου, θα προβληθούν videos από διάφορες δράσεις, θα προσφέρουμε δροσιστικές γεύσεις από το Αφγανιστάν, θα εκτεθούν κατασκευές και δημιουργίες από άλλα εργαστήρια μας (σε Γυναικεία Φυλακή Θήβας και Εστία Προσφύγων), θα κάνουμε δημιουργικές δραστηριότητες με παιδιά στο δρόμο, ενώ θα έχουμε και ζωντανή μουσική!

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί έξω από την είσοδο του μουσείου Κεραμεικού, στον πεζόδρομο που ενώνει τον σταθμό ηλεκτρικού του Θησείου με την Τεχνόπολη στο Γκάζι.

Θα ξεκινήσει στις 7:00 μ.μ. και θα διαρκέσει μέχρι τις 12:00 μ.μ., με κάποιες δραστηριότητες που θα διαδέχονται η μία την άλλη και κάποιες άλλες που θα “τρέχουν” σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης.

Σας προσκαλούμε να χαρείτε μαζί μας μία όμορφη, καλοκαιρινή νύχτα στο δρόμο, εκεί που η ΑΡΣΙΣ, 20 χρόνια μετά τη γέννησή της, επιμένει να διεκδικεί και να κερδίζει χώρο για την έκφραση, τη γιορτή, την ένταξη και τη δημιουργία.

Καλή μας αντάμωση..,

Η ομάδα προσωπικού της ΑΡΣΙΣ Αθήνας

 

Jun 202012
 

Mε καθυστέρηση λίγων ημερών αυτό το ποστάρισμα για την δουλειά που κάναμε με μια ομάδα δημοτικών υπαλλήλων και δημοτικών αστυνομικών στην Άρτα την προηγούμενη βδομάδα, στα πλαίσια του προγράμματος «Ανοιχτή Πολιτεία» Πανελλαδικό πρόγραμμα διαπολιτισμικής επιμόρφωσης του προσωπικού της τοπικής αυτοδιοίκησης και δημοτικών αστυνομικών που συναλλάσσονται με υπηκόους τρίτων χωρών.

Κάτω από ένα πλατάνι, άνω των 1000 ετών, όπως μου είπαν οι άνθρωποι εκεί, στην όχθη του ποταμού που βρίσκεται το παλιό γεφύρι της Άρτας σκεφτόμουν την Παρασκευή το μεσημέρι την εμπειρία που είχαμε όλοι μαζί.

Οι άνθρωποι συμμετείχαν ενεργά καταθέτοντας ο καθένας την εμπειρία του, τις σκέψεις και τα συναισθήματά του. Με άγγιξαν σαν άνθρωποι και σαν επαγγελματίες και εκτίμησα την προσπάθεια που κάνουν μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες να συνεχίσουν να υπηρετούν τις ανάγκες των ανθρώπων με τους οποίους έρχονται σε επαφή.

Από τις ιστορίες τους, αλλά κι από ιστορίες άλλων ανθρώπων που εργάζονται σε διαφορετικά πλαίσια (νοσοκομεία, υπηρεσίες παροχής ψυχικής υγείας, σχολεία) είναι προφανές οτι τα πράγματα αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα συνεχίζουν και λειτουργούν μόνο χάρη στο φιλότιμο των εργαζομένων…

Εκτίμησα την ικανότητα αυτής της ομάδας να κάνει χώρο για να ακουστούν διαφορετικές απόψεις και για να έρθουν σε συνδιαλλαγή καθώς και την ανοιχτότητά της να αξιοποιήσει τα ερεθίσματα που παρείχε η επιμόρφωση για διεύρυνση της οπτικής των μελών της.

Η ομάδα επεξεργάστηκε τα θέματα της μετανάστευσης και της επαγγελματικής καθημερινότητας των μελών της και όλη την ένταση και συναισθηματική φόρτιση που αυτά εμπεριέχουν.

Στο κλείσιμο της επιμόρφωσης τα συναισθήματα που εκφράστηκαν ήταν «χαρά, ικανοποίηση, ευχαρίστηση, χαλάρωση και ξεγνοιασιά». Παράδοξο, εάν σκεφτεί κανείς την ένταση των προβλημάτων… αλλά και ίσως ακριβώς και γιατί είχαμε την ευκαιρία να εστιάσουμε στις δυσκολίες και στις αντιπαραθέσεις και να κάνουμε χώρο σε ένα διάλογο που αναζητάει να γίνει μεταξύ όλων μας. Ισως το σχετίζεσθαι είναι πιο σημαντικό από ότι αντιλαμβανόμαστε..

Oι ζωγραφιές απεικονίζουν την εμπειρία των μελών της ομάδας

ένα βιβλίο, το διάβασα κι απέκτησα γνώσεις

είμαι χαρούμενη, πιο σοφή, ξεκουράστηκα κι έκανα καινούργιες γνωριμίες

υπήρχε αλλαγή από την καθημερινότητα, επικοινωνία και καινούργιες εμπειρίες

μια λέξη – μετανάστες

η ομάδα – Πως; Δεν το ήξερα. Σωστά. Α!!! Τι λες; Αποκλείεται. Αυτό είναι. Ναι, έτσι, όλοι μαζί

ζωγράφισα την ομάδα, από πάνω έβαλα συνεφάκια – άγχος, αγωνία, φτώχεια, πείνα, αλλοδαποί, μαύροι, και ανάμεσά μας βελάκια – γνωριμία, επικοινωνία, προβληματισμοί, δράση, αντίδραση, νέες ιδέες, γνώσεις – αυτό που έγινε εδώ

πέρασα καλά, ευχάριστα, μάθαμε, χαλαρώσαμε

αυτό που μου έμεινε είναι η μετανάστευση – έβαλα έναν να φεύγει από την Νιγηρία για την Γαλλία

από πάντα μεταναστεύαν οι λαοί, μετανάστες πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν

ζωγράφισα την αίθουσα, από πάνω είναι ο λόγος που διαχέεται

Να είσαστε καλά για τη συνεύρεση και την διεύρυνση και της δικιάς μου οπτικής για την Ελλάδα και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε…