Τέλειωσε χτες η σειρά επιμορφωτικών συναντήσεων Συμπτώματα: Σώμα που Ονειρεύεται. Σκέψεις και συναισθήματα γύρω από την εμπειρία των 5 συναντήσεων:
Είμαι ευγνώμων, νιώθω ηρεμία, σιγουριά. Φεύγω με εμπιστοσύνη σ’ όλη αυτήν τη διαδικασία. Ήθελα να έρθω πιο κοντά στα συμπτώματά μου που τα ένιωθα βίαια. ‘Εγινε μια συμφιλίωση, σαν ν’ αναγνωρίζω ότι υπάρχει ένα νόημα και δεν με τρομάζουν τόσο.
Όταν ήρθα είχα πολύ ασαφή εικόνα για το τι θα κάναμε, περιέργεια, καλή διάθεση αλλά κι αμηχανία. Αισθάνομαι ότι άνοιξε ένας δρόμος κι αναδύθηκε μια αίσθηση “για να δούμε τι είναι αυτό που συμβαίνει;”
Δυο εικόνες από τη δουλειά αυτό το δίμηνο: σίδερο, άκαμπτο και νερό, ροή, ευλύγιστο. Δύο ενέργειες που μπορεί να είναι διαφορετικές μα μπορούν να συνδεθούν. Μπορεί να χρειάζεται να’χεις το ένα και να έχεις και το άλλο, μπορεί να υπάρχουν και οι δύο συμφιλιωμένες και όχι καταστροφικές η μια για την άλλη και μπορώ να’χω επίγνωση και των δύο.
Το σώμα μου μίλαγε μα δεν το άκουγα μέσα σε δυσκολίες που πέρναγα και κάποια στιγμή ένιωσα ότι έχω χάσει τη φωνή του. Έχει ανοίξει ένα κανάλι σε αυτήν τη φωνή. Αισθάνομαι μια ολοκλήρωση σε αυτό που δούλευα εδώ.
Μου φαινόταν λίγος ο χρόνος κι αραιά τα διαστήματα κι αναρωτιόμουν θα προλάβω να καταλάβω, να δω αυτήν την ένωση των δυο διαφορετικών ενεργειών κι επιτέλους σήμερα την είδα, την ένιωσα.. Νιώθω μια χαρά κι ένα κλείσιμο. Η εμπειρία είχε αρχή, μέση και τέλος.
Συμφιλίωση, είδα τα συμπτώματα θετικά. Σήμερα έγινε μια ολοκλήρωση μέσα μου – αυτήν την επιθετικότητα που την συναντάω στον ύπνο μου και στις σχέσεις μου, έγινε μια δύναμη – κι έγινε κι ένα ένα άνοιγμα. Χάρηκα πολύ που αντιλήφθηκα πράγματα.
Να’σαστε καλά συνταξιδιώτισσες :)