blog

Η Γραμμή Ψυχολογικής Στήριξης 11528-ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ για ΛΟΑΤΚΙ άτομα, τις οικογένειές τους και για εκπαιδευτικούς προσκαλεί ​εθελόντριες/εθελοντές ψυχολόγους να συνδράμουν στο έργο μας, με την επαγγελματική τους ιδιότητα. Συγκεκριμένα, προσκαλούμε ψυχολόγους που ενδιαφέρονται να συμμετέχουν στο κομμάτι της τηλεφωνικής συμβουλευτικής σε σχέση με ΛΟΑΤΚΙ θέματα που αφορούν άτομα, οικογένειες ή εκπαιδευτικά πλαίσια.

Με στόχο την καλύτερη λειτουργικότητα του προγράμματος, ο μέγιστος αριθμός εθελοντών, που μπορούμε σ’ αυτή τη φάση της λειτουργίας μας να απορροφήσουμε είναι 5 άτομα, τα οποία θα πρέπει να συμμετέχουν αρχικά σε εκπαίδευση σχετικά με ΛΟΑΤΚΙ θέματα και στα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο χρόνος εθελοντικής απασχόλησης δεν θα υπερβαίνει τις δύο ώρες ανά εβδομάδα.

Λίγα λόγια για το έργο

​Η “Γραμμή Ψυχολογικής Στήριξης 11528-ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ” για ΛΟΑΤΚΙ άτομα, τις οικογένειές τους και για εκπαιδευτικούς αποτελεί τον πυρήνα του έργου και έχει τέσσερις κύριες δράσεις: την ψυχολογικής στήριξη, τη συμβουλευτική, την παρέμβαση στην κρίση και την ασφαλή και έγκυρη παραπομπή.
​
Η τηλεφωνική Γραμμή να λειτουργεί Δευτέρα με Παρασκευή 11:00-21:00. Προσφέρεται η δυνατότητα βιντεοκλήσης για να εξυπηρετούνται και ΛΟΑΤΚΙ άτομα με δυσκολία στην μετακίνηση ή ΑμεΑ ή άτομα που διαμένουν σε απομακρυσμένες περιοχές. Παράλληλα, πραγματοποιούνται δια ζώσης συνεδρίες για ΛΟΑΤΚΙ άτομα ή/και οικογένειες με ΛΟΑΤΚΙ μέλη.

​Η “Γραμμή Ψυχολογικής Στήριξης 11528-ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ” αποτελεί έναν από τους δύο άξονες του προγράμματος ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ, ένα project, που υλοποιείται με την συνέργεια τεσσάρων οργανώσεων: του Thessaloniki Pride, του Athens Pride, της Θετικής Φωνής και της Ομοφυλοφιλικής και Λεσβιακής Κοινότητας Ελλάδας (ΟΛΚΕ). Παρουσιάστηκε ως καλή πρακτική στο Διεθνές Υπουργικό Συνέδριο της UNESCO για την ισότητα στην εκπαίδευση τον Μάιο του 2016 στο Παρίσι,, τελεί υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων (Αρ. Πρωτ.: 97606/Δ2), έχει την υποστήριξη από τον Δήμο Αθηναίων και την ηθική στήριξη της Περιφέρειας Αττικής και του Δήμου Θεσσαλονίκης. Σήμερα λειτουργεί χάρη στη δωρεά από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

Βασικός στόχος του project είναι η εξασφάλιση και ενίσχυση της ισότητας, της ορατότητας, της αλληλεγγύης και της ενδυνάμωσης στο πλαίσιο μιας δομής, όπου σχεδιάζονται και υλοποιούνται δράσεις για την ταυτότητα φύλου και τον σεξουαλικό προσανατολισμό, που εστιάζουν στην άρση των διακρίσεων και των ανισοτήτων.

​Οι ενδιαφερόμενες/οι μπορούν να μας συμπληρώσουν τη φόρμα ως και τις 31/10/17.

Η Δομή Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανήλικων Μεταξουργείου σάς προσκαλεί σε μία γιορτή με αφορμή τη Μέρα του Πρόσφυγα.

Αγαπητοί φίλοι και αγαπητές φίλες,

το Σάββατο, 17 Ιουνίου, η Δομή Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανήλικων της ΑΡΣΙΣ – Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων σάς προσκαλεί στην Πλατεία Αυδή του Μεταξουργείου, μεταξύ 19.00 με 22.00, προκειμένου να τιμήσουμε μαζί τη Μέρα του Πρόσφυγα (20.6).

Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε το πλαίσιο για να δημιουργηθεί στη γειτονιά μας μία διαδραστική εγκατάσταση με θέμα τα δικαιώματα και τη συνύπαρξη σε μία πολυπολιτισμική, πολύγλωσση και διαρκώς εξελισσόμενη κοινότητα. Με άλλα λόγια, φιλοδοξούμε να δημιουργήσουμε από κοινού ένα έργο με τίτλο «Το δέντρο της ζωής», απαλλαγμένο από τις έννοιες του «εμείς κι εσείς». Ένα έργο στο οποίο ο καθένας συμπληρώνει το δικό του κομμάτι στην εικόνα, συμβάλλοντας συγχρόνως στη δημιουργία της κοινής μας πραγματικότητας.

Στη δράση αξιοποιούνται αποσπάσματα από το βιβλίο “Μονόλογοι από το Αιγαίο: το ταξίδι και τα όνειρα ασυνόδευτων ανήλικων προσφύγων” που δημιούργησε το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.

Η συνάντησή μας θα πλαισιωθεί από τους ήχους της ομάδας κρουστών ANASA!

Χθες το απόγευμα είχαμε συνάντηση επιμόρφωσης/εποπτείας με την ομάδα πεδίου της Secours Islamique France που έχει αναλάβει δράση στο Κέντρο Φιλοξενίας Προσφύγων στη Μαλακάσα. Όποιος έχει επισκεφθεί το χώρο γνωρίζει τις αντιξοότητες και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες εκεί. Στις ίδιες αντίξοες συνθήκες εργάζονται και οι επαγγελματίες των ΜΚΟ που δρουν στο χώρο. Κρύο (πολύ κρύο!) και οργανωτικές ελλείψεις κάνουν το έργο τους ακόμη πιο δύσκολο.

Η συγκεκριμένη ομάδα εστιάζει στη δουλειά με τα παιδιά του κέντρου φιλοξενίας. Παρ’ όλες τις δυσκολίες και προκλήσεις, η ομάδα καταφέρνει μικρές νίκες σε αυτή τη συνεχή μάχη με την απελπισία και τη ματαίωση.

Στη χθεσινή μας συνάντηση εστιάσαμε στο team work. Στον τρόπο που η ομάδα συνεργάζεται, στις ανάγκες των μελών της και στον τρόπο που επικοινωνούνται αυτές οι ανάγκες. Μοιραστήκαμε εκνευρισμούς, αδιέξοδα, κούραση, αλλά και οράματα, συγκίνηση και στήριξη. Εξερευνήσαμε ανάγκες που εκφράζονται με διαφορετικό τρόπο, με διαφορετική εστίαση και πως αυτές είναι και μορφές ηγεσίας, ο δρόμος του πολεμιστή, ο δρόμος του οραματιστή, ο δρόμος του δασκάλου, ο δρόμος του θεραπευτή.

Αυθόρμητα, στο τέλος της συνάντησης, κάποιος φώναξε ‘group hug!’ και πριν το καταλάβουμε είχαμε γίνει ένα κουβάρι στη μέση του δωματίου, μια αγκαλιά. Ήταν γλυκό το συναίσθημα, αυτή η συνάντηση με αγνώστους, πρώτη φορά μαζί, που κατέληξε σε μια τόσο ζεστή αγκαλιά.

Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που μου δίνουν ελπίδα ότι μέσα σε αυτό το χάος και το αδιέξοδο υπάρχει τρόπος να δημιουργήσουμε ρωγμές, να συνδεθούμε και να πάρουμε δύναμη ο ένας από τον άλλον. Μαρία, Μυρσίνη, Διονύση, Λάουρα, Αλέξανδρε, Κωνσταντίνα, Μαρίνα σας ευχαριστώ! Καλή αντάμωση με τον καινούργιο χρόνο…

Πρόσκληση για το Συστημικό καφενείο για τα Κινήματα Κοινωνικής Αλληλεγγύης στο 9ο Συνέδριο της EFTA (European Family Therapy Association)

 “Ένα αποτύπωμα από Κοινωνικά Κινήματα & Δομές Αλληλεγγύης”
(από το ατομικό στο συλλογικό στο κινηματικό)

Στα πλαίσια του 9^ου Συνεδρίου της EFTA στην Αθήνα, που συνδιοργανώνεται από την EFTA και την ΕΘΟΣ (Ελληνική Ομοσπονδία Συστημικής και Οικογενειακής Θεραπείας) δίνεται η δυνατότητα στους σύνεδρους να συναντηθούν σε ομάδες κοινού ενδιαφέροντος – τα Συστημικά Καφενεία – για να ανταλλάξουν εμπειρίες και απόψεις. Στο συγκεκριμένο συνέδριο αναδύθηκε η ανάγκη για ένα νέο καφενείο με στόχο να αφουγκραστεί την δημιουργική αντίδραση της κοινωνίας στην κρίση που βιώνει. Ακολουθεί η περιγραφή του:

«Οι κοινωνίες μας, ως απάντηση στην ευρείας κλίμακας κοινωνικο-οικονομική και ανθρωπιστική κρίση, γέννησαν κινήματα κοινωνικής αλληλεγγύης, σε κάποιες περιπτώσεις μέσα από αυθόρμητη ανάδυση μιάς αυτο-ρυθμιζόμενης, αυτο-ποιούμενης διεργασίας, σε κάποιες άλλες μέσα από περισσότερο επίσημες ή θεσμικές διαδικασίες. Αυτό είναι ένα φαινόμενο που είναι χρήσιμο για εμάς τους συστημικούς θεραπευτές να αναγνωρίσουμε, να κατανοήσουμε και να αφουγκραστούμε με προσοχή, και ακόμα πιο σημαντικό να μάθουμε από αυτό. Τι μαθήματα πήραμε ή είναι να πάρουμε ως συστημικοί θεραπευτές; τι μας έρχεται από την κοινωνία που αγωνίζεται; τι είναι να ακούσουμε, καινούργιο ή παλιό, γνωστό ή άγνωστο, δύσκολο ή εύκολο, καυστικό ή προβληματισμένο, από ανθρώπους που συμμετέχουν σε κοινωνικά κινήματα και δομές αλληλεγγύης μέσα στην κοινωνικο-οικονομική κρίση;»

Είναι μέσα στην φιλοσοφία του συνεδρίου να ανοίξει τη συμμετοχή σε αυτό το καφενείο σε μέλη κοινωνικών κινημάτων της τοπικής κοινωνίας, ανεξάρτητα από την εγγραφή τους στο συνέδριο ή από την ιδιότητα του ψυχοθεραπευτή. Ο σκοπός είναι βάζοντας δίπλα-δίπλα εμπειρίες από διαφορετικά πλαίσια και οπτικές, ν’ αναδυθούν νέες κατανοήσεις και προοπτικές και να ενισχυθεί η συνεργασία και η δικτύωση.

Σας καλούμε λοιπόν να συμμετέχετε σε αυτό το καφενείο για να μοιραστείτε μαζί μας την πολύτιμη προσωπική σας εμπειρία μέσα από την διαδρομή στους κινηματικούς χώρους, όπως το έχει βιώσει ο καθένας, κινητοποιούμενος και παλεύοντας με την κρίση, σε θεσμικά ή μη πλαίσια, μέσα από το συναγωνίζεσθαι με τους ανθρώπους.

Καθώς ο συνεδριακός χρόνος είναι πυκνός και σύντομος κατανοήσαμε, ως διοργανωτές αυτού του καφενείου, την ανάγκη να εκκινήσει η διεργασία μέσα από μια πρώτη συνάντηση πριν το συνέδριο, την Κυριακή 25 Σεπτέμβρη 12.00-15.00 στο Θέατρο Εμπρός, Ρήγα Παλαμήδη 2, Ψυρρή.

Το Systemic Café on social solidarity movements κατά την διάρκεια του συνεδρίου θα γίνει το Σάββατο 1η Οκτώβρη, στις 15.00, στο 1^o Δημοτικό Σχολείο της Αθήνας, Σπύρου Μερκούρη 20, απέναντι από το άλσος Παγκρατίου.

Θα χαρούμε να τα πούμε από κοντά.

Εκ μέρους του συνεδρίου

Μίνα Τοδούλου, PhD, Ψυχολόγος

Συντονίστρια (ΑΚΜΑ) συστημικών παρεμβάσεων στην κοινότητα

Πρόεδρος Συνεδρίου

Οι συντονιστές του καφενείου

Δημήτρης Μαγριπλής, Παιδοψυχίατρος ΚΨΥ Περιστερίου

Ψυχοθεραπευτής ζεύγους και οικογένειας / μέλος του Κοινωνικού Ιατρείου Χαλανδρίου

Δήμητρα Ξενάκη, BSc(Hons)Psych(Open), Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια

μέλος του Αυτοδιαχειριζόμενου Κοινωνικού Ιατρείου, Ν. Φιλαδέλφειας, Ν. Χαλκηδόνας, Ν. Ιωνίας & γύρω Περιοχών

Μια μαρτυρία του Γιώργου Τσιάκαλου από ανάρτηση του στο facebook

Από την Ειδομένη στη Softex

Αδυνατώ αυτή τη στιγμή να γράψω γι’ αυτά που αισθάνθηκα βλέποντας τους χώρους στους οποίους μεταφέρθηκαν οι πρόσφυγες από την Ειδομένη. Είμαι πολύ κουρασμένος, περισσότερο ψυχικά παρά σωματικά, και μόνον η οργή με κρατάει ενεργό και δραστήριο. Λίγες γραμμές μόνον ως αναγκαίο συνοδευτικό κείμενο σε κάποιες φωτογραφίες που υποσχέθηκα στους/στις πρόσφυγες ν’ αναρτήσω. Κι’ αυτές ακόμη οι φωτογραφίες λίγες, καθώς ντρεπόμουν να φωτογραφίσω, αλλά η δική τους παρότρυνση ήταν πιο ισχυρή. 

Σήμερα κατάλαβα γιατί δυσπιστούσαν -τόσο πολύ περισσότερο από εμένα- στα λόγια αυτής της Πολιτείας, και προτιμούσαν να μένουν στις λάσπες της Ειδομένης. Στην ερώτηση που δέχτηκα παρά πολλές φορές τους τελευταίους μήνες, αν θεωρώ ότι θα ήταν καλύτερα γι’ αυτούς/ες αν έφευγαν από εκεί και επέλεγαν την παραμονή σε κάποιες από τις επίσημες δομές, απαντούσα ότι μάλλον θα ήταν προτιμότερο να το κάνουν.

Η δική μας απόφαση ν’ ανοίξουμε το σπίτι μας δεν ήταν «μήνυμα προς την κοινωνία» (όπως σχολίασε κάποιος δημοσιογράφος κι έσπευσα να τον διορθώσω), ήταν μήνυμα προς τους ανθρώπους στην Ειδομένη ότι πολλοί και πολλές από εμάς δεν αντέχουμε να τους βλέπουμε να ζουν σε τέτοιες συνθήκες, ότι τους θέλουμε κοντά μας να μοιραστούμε τα προβλήματά τους, να διεκδικήσουμε από κοινού λύσεις, να υπερασπιστούμε με επιτυχία την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Άκουγαν την άποψή μου με ευγένεια, δυσκολεύονταν όμως να την ακολουθήσουν. «Να οφείλεται άραγε αυτό στο γεγονός ότι δικές τους γνώσεις και πληροφορίες είναι λιγότερες από τις δικές μου», αναρωτιόμουν. Σήμερα επισκέφτηκα δύο από τα Κέντρα Φιλοξενίας όπου μεταφέρθηκαν. Ομολογώ: αυτοί είχαν δίκιο με τη δυσπιστία τους. Ναι υπάρχουν και χειρότερα μέρη από την Ειδομένη, και είναι (κάποια από) αυτά που τους προσφέρει η Ελληνική Πολιτεία. Πως κατάφεραν και τα βρήκαν, αφού πόδια επισήμου ποτέ δεν πάτησαν στα μέρη εκείνα; Μέσα από ποια μονοπάτια της σκέψης οδηγήθηκαν σ’ αυτές τις αποφάσεις; Ποια να είναι άραγε η εικόνα που έχουν για τους/τις πρόσφυγες και τις ανάγκες τους, είναι ακόμα εικόνα ανθρώπων σαν κι εμάς;

Μακριά, πολύ μακριά από το δικό μας κόσμο, να μην ερχόμαστε σ’ επαφή, ούτε να βλεπόμαστε, ούτε ν’ ακουγόμαστε, ούτε καν να γεννιέται η σκέψη ότι κάπου εδώ είναι κι αυτοί. Μόνο η αδιάκοπη κυκλοφορία στην εθνική οδό, που περνάει πάνω από το κεφάλι τους, θα θυμίζει σ’ αυτούς/ες και τα παιδιά τους ότι υπάρχει ο δικός μας κόσμος, όμοιος μ’ αυτόν που είχαν κι εκείνοι πριν τον πόλεμο και όμοιος μ’ αυτόν που επιθυμούν και πάλι να βρουν. Εμείς όμως θα περνούμε από δίπλα τους με ταχύτητα 120 χιλιομέτρων, πώς να προσέξουμε στο βάθος τον άλλο, τον εντελώς διαφορετικό κόσμο που ετοίμασε γι’ αυτούς η δική μας πολιτική ηγεσία!

Από τις λάσπες της Ειδομένης μεταφέρθηκαν στη μέρα-νύχτα σκοτεινή, εγκαταλελειμμένη από χρόνια αποθήκη της SOFTEX, οι έξι τουαλέτες έξω, για εκατοντάδες προσφύγων. Δεν μπορούσα μέχρι προχθές να φανταστώ ότι θα ερχόταν μια στιγμή που οι πρόσφυγες θα νοσταλγούσαν τις συνθήκες διαβίωσης της Ειδομένης. Nάτη όμως που ήρθε.

Και χαρακτηριστική για την εποχή μας είναι η διαμετρικά αντίθετη άποψη του αλλοδαπού μέλους μιας νεότευκτης «Μη Κερδοσκοπικής Οργάνωσης» ότι «ο χώρος αυτός δίνει πολλές δυνατότητες παρέμβασης». Την εκφράζει με ενθουσιασμό, διαβεβαιώνει ότι θα καταφέρει να κάνει την αποθήκη παράδεισο, και στην ερώτηση αν έχει τέτοια άδεια, παραπέμπει στις εξαιρετικές σχέσεις της ηγεσίας της δικής τους οργάνωσης με τη δική μας κυβέρνηση. GONGO (Government Oriented NGO)!

Εκατό μέτρα παραπέρα μερικές δεκάδες σκηνές στημένες επάνω σε χοντρό χαλίκι. Λάσπες ασφαλώς δεν θα υπάρχουν, αλλά ούτε δυνατότητα να περπατήσεις χωρίς χοντρά παπούτσια. Για θέα απέναντι τα διυλιστήρια της ΕΚΟ. Παντού σκόνη από τις χωματουργικές εργασίες που γίνονται για τη διεύρυνση του στρατοπέδου.

«Έτοιμα όλα», είπε ο υπουργός, που πάει να πει: «γι’ ανθρώπους προφανώς δεν κάνουν, αλλά για πρόσφυγες αρκούν».

Λένε «μη βιάζεστε, όλα θα γίνουν καλύτερα», αλλά σήμερα κατάλαβα για άλλη μια φορά: Τίποτε το καλό δεν γίνεται, αν δεν το κάνουμε εμείς! Συνεπώς, θα είμαστε εκεί, όπως είμασταν και στην Ειδομένη. Μέρα και νύχτα.

Πηγή: Άρσις

19/5/16

Ανοιχτή επιστολή προς την Υπηρεσία Ασύλου

Η μεγάλη δυσχέρεια στην πρόσβαση των προσφύγων στη διαδικασία ασύλου υπήρξε η γενεσιουργός αιτία δημιουργίας της Καμπάνιας μας το 2012. Σήμερα, τέσσερα χρόνια αργότερα, το πρόβλημα αυτό όχι μόνο δεν έχει επιλυθεί αλλά έχει οξυνθεί σε βαθμό εκρηκτικό.

Παρά την έναρξη λειτουργίας της Υπηρεσίας Ασύλου ήδη από το 2013, η Υπηρεσία αυτή δεν οργανώθηκε ούτε στελεχώθηκε εξαρχής κατά τρόπο ώστε να παρέχει την προβλεπόμενη από την νομοθεσία απρόσκοπτη πρόσβαση στη διαδικασία ασύλου σε όλους όσοι το επιθυμούν. Σημειώνουμε ότι οι οργανώσεις μας υπέβαλαν κατ’ επανάληψη προτάσεις αντιμετώπισης του προβλήματος στην Υπηρεσία, ωστόσο υπήρξε απροθυμία για διεξαγωγή ουσιαστικού διαλόγου και εξεύρεση αποτελεσματικών λύσεων.

Έτσι όταν την άνοιξη του 2015 ξεκίνησε το μεγάλο προσφυγικό ρεύμα, η Υπηρεσία Ασύλου εξακολουθούσε να ευρίσκεται σε επιχειρησιακή αδυναμία να ανταποκριθεί στην υποχρέωσή της να παράσχει πρόσβαση στο άσυλο (βλ. σχετικό δελτίο τύπου: http://asylum-campaign.blogspot.gr/2015/06/blog-post.html). Μόνη αντίδραση της Υπηρεσίας ήταν να εισαχθεί η μέθοδος της χρήσης του Skype για τον ορισμό ημερομηνίας καταγραφής των αιτημάτων ασύλου και μάλιστα ως σχεδόν αποκλειστικός τρόπος πρόσβασης των προσφύγων στην διαδικασία ασύλου. Τονίζουμε ότι η πρακτική αυτή έχει αποδειχθεί αναποτελεσματική και εν τέλει στερεί το δικαίωμα στην πρόσβαση στο άσυλο, αφενός σε όσους δεν έχουν εξοικείωση με την τεχνολογία ή πρόσβαση στο διαδίκτυο και αφετέρου σε όσους καλούν επανειλημμένα (στις δοθείσες ανεπαρκείς ώρες) μέσω Skype χωρίς να απαντά η Υπηρεσία. Έτσι, η πρακτική της χρήσης αποκλειστικά του Skype για το κλείσιμο ραντεβού προς καταγραφή αιτήματος ασύλου, στερεί ουσιαστικά από τους ενδιαφερόμενους τη δυνατότητα πρόσβασης στο άσυλο.

Σήμερα, ένα χρόνο αργότερα, και μετά το –από μακρού αναμενόμενο από όλους τους ασχολούμενους με το προσφυγικό– κλείσιμο των βόρειων συνόρων της χώρας, πάνω από 50.000 νεοαφιχθέντες πρόσφυγες βρίσκονται στη χώρα μας. Η μόνη τους νομική διέξοδος είναι η πρόσβαση στη διαδικασία ασύλου, η οποία μεταξύ άλλων αποτελεί προϋπόθεση και για την υπαγωγή στη διαδικασία μετεγκατάστασης και οικογενειακής επανένωσης σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ωστόσο αυτή η πρόσβαση είναι αδύνατη για την συντριπτική πλειοψηφία τους τόσο στους χώρους φιλοξενίας όσο και στα κατά τόπους Γραφεία Ασύλου.

Το πρόβλημα έχει πλέον λάβει εκρηκτικές διαστάσεις δεδομένου ότι:

• Πρόκειται για πληθυσμό ιδιαίτερα ταλαιπωρημένο (από τις κακουχίες του πολέμου και των διώξεων, από τη διαδρομή προς τη χώρα μας, αλλά και από τις σοβαρότατες ελλείψεις που διακρίνουν την υποδοχή στη χώρα μας) ο οποίος τελεί σε κατάσταση έντονης αβεβαιότητας.
• Μεγάλο ποσοστό αυτών ανήκει σε ιδιαίτερα ευάλωτες ομάδες (το 40% είναι παιδιά, υπάρχει μεγάλος αριθμός ασθενών και ατόμων με ειδικές ανάγκες).
• Σημαντικό ποσοστό αυτών κατέχει υπηρεσιακά σημειώματα της Ελληνικής Αστυνομίας τα οποία έχουν λήξει και κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή με σύλληψη, κράτηση και απέλαση, καθώς βρίσκεται σε καθεστώς ανασφάλειας δικαίου.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα παρατηρούνται κάποιες προσπάθειες από την πλευρά της Πολιτείας ώστε να αμβλυνθεί το πρόβλημα. Ειδικότερα:

• Ακολουθείται η μέθοδος προ-καταγραφής αιτημάτων ασύλου και χορήγησης ειδικού δελτίου.
• Εξαγγέλθηκε έκτακτο σχέδιο της Υπηρεσίας Ασύλου για την προ-καταγραφή αιτημάτων ασύλου στους χώρους φιλοξενίας των προσφύγων, με χρονικό ορίζοντα έξι μηνών για την πλήρη καταγραφή, η υλοποίηση του οποίου δεν έχει ακόμα ξεκινήσει.

Από την πλευρά μας τονίζουμε ότι είναι απολύτως αναγκαία η άμεση πλήρης καταγραφή και εν συνεχεία η δίκαιη εξέταση των αιτήσεων ασύλου προκειμένου να χορηγηθεί καθεστώς προστασίας σε όσους αιτούντες το δικαιούνται αλλά και να προχωρήσει η μεταφορά αιτούντων σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες στο πλαίσιο των διαδικασιών οικογενειακής επανένωσης και μετεγκατάστασης. Διαφορετικά θα δημιουργηθεί και πάλι ένας τεράστιος αριθμός εκκρεμών υποθέσεων (backlog), πράγμα που θα επιβαρύνει την κατάσταση και θα καταστεί πηγή εντάσεων.

Ως εκ τούτου απαιτείται:

• αποφασιστική και ουσιαστική ενίσχυση της Υπηρεσίας Ασύλου σε εξειδικευμένο προσωπικό και υποδομές, έτσι ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί με επάρκεια στις αυξημένες ανάγκες,
• ριζική αλλαγή του προσανατολισμού της Υπηρεσίας, έτσι ώστε να λειτουργεί με πρωταρχικό κριτήριο την παροχή ουσιαστικής προστασίας στους πρόσφυγες.

Κατόπιν αυτών:

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡOΜΑΣΤΕ ΕΝΤΟΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΣΥΛΟΥ.

ΖΗΤΑΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΛΗΨΗ ΜΕΤΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΧΕΙΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΗ ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΑΣΥΛΟΥ.

ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ (αλφαβητικά):

ΑΙΤΗΜΑ

ΑΡΣΙΣ – Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων

Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι

Ελληνικό Φόρουμ Προσφύγων

Κέντρο Συμπαραστάσεως Παλιννοστούντων και Μεταναστών – Οικουμενικό Πρόγραμμα Προσφύγων

PRAKSIS

Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων

Πηγή: lesvosnews.net

CROSSING BORDERS Διεθνές συνέδριο

η μεγάλη συνάντηση για το προσφυγικό

Λέσβος 7-10 Ιουλίου 2016

Το Crossing Borders είναι ένα από τα σημαντικότερα διεθνή συνέδρια με σκοπό μία πολύπλευρη συζήτηση και παρέμβαση γύρω από την ευρωπαϊκή προσφυγική κρίση. Διανοούμενοι και ακαδημαϊκοί, ακτιβιστές από τα πεδία της προσφυγικής έντασης, θεσμικοί επιχειρησιακοί εταίροι από τον χώρο των ΜΚΟ, εθελοντές και αλληλέγγυοι από τον κόσμο των κινημάτων και των κοινωνικών συμμαχιών, συναντιούνται στη Λέσβο 7-10 Ιουλίου για να συζητήσουν τις πολλαπλές όψεις της προσφυγικής κρίσης: την πολιτική των κλειστών συνόρων ως πολιτική βίας και αδιεξόδου, την ανατροπή των κανόνων δικαίου στο ασφικτικό περιβάλλον του αυξανόμενου δημοκρατικού ελλείματος, το ντόμινο των εξελίξεων της προσφυγικής κρίσης και τη σημασία τους στο επίκεντρο και τη μεθόριο των ευρωπαϊκών και παγκόσμιων εξελίξεων, το μεγάλο κεφάλαιο των δικτύων αλληλεγγύης παγκοσμίως.

Η μεγάλη αυτή συνάντηση διοργανώνεται από το The Cooperative Institute for Transnational Studies σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Αιγαίου (Laboratory EKNEXA-Department of Sociology) και έχει τη μορφή διεθνούς συνέδριου με ομιλητές και συμμετέχοντες από την Ευρώπη, την Αμερική, τον Καναδά, τη Λατινική Αμερική. Η επιλογή της Λέσβου αποτελεί ένα κομβικό και ιδιαίτερης σημασίας σημείο του οργανωτικού σχεδιασμού. Είναι καταρχήν ένα δείγμα έμπρακτης στήριξης και αλληλεγγύης και είναι η πρώτη φορά που ένα συνέδριο με τόσους ακαδημαϊκούς, διανοούμενους, πολιτικούς, γίνεται όχι σε κάποιον αντίστοιχο μέρος, αλλά μέσα στο ίδιο το πεδίο δράσης, στην πρώτη γραμμή, σε ένα από τα πιο σκληρά και δύσκολα μέτωπα της προσφυγικής κρίσης. Και αυτό είναι μια ειδιοποιός διαφορά αυτού του συνεδρίου που μαρτυρά τον ρόλο που θέλει να παίξει στις εξελίξεις του προσφυγικού και ευρύτερα. Η Λέσβος, που ασφαλώς αποτελεί τον πρώτο προορισμό και τον μεγαλύτερο υποδοχέα αλλεπάλληλων προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών εδώ και δύο περίπου χρόνια. Αναμφίβολα, επίκεντρο δραματικών κορυφώσεων γύρω από το προσφυγικό και σημείο υψηλού συμβολισμού που οι εικόνες του θα προστεθούν στην ιστορία του προσφυγικού ζητήματος.

Ομιλητές

Το Crossing Borders είναι η μεγαλύτερη συνάντηση που πραγματοποιείται για το προσφυγικό στην Ευρώπη και διεθνώς. Τα δύο προηγούμενα χρόνια των ραγδαίων εξελίξεων υπήρξαν μικρής κλίμακας συζητήσεις για το θέμα. Είναι η πρώτη φορά που τόσοι πολλοί και σημαντικοί από διαφορετικούς χώρους, από τους σημαντικότερους των θεωρητικών έως τους ξεχωριστά σημαντικούς αλληλέγγυους και εθελοντές, από τους ακτιβιστές διεθνούς δράσης έως τους επιχειρησιακούς της διεθνούς εμπειρίας, από την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο, θα συναντηθούν όλοι μαζί για να συζητήσουν για την προσφυγική κρίση, πως ξεκίνησε και πως εξελίσσεται. Είναι η πρώτη φορά που η προσφυγική κρίση συζητιέται σε τέτοιο εύρος και πολυμορφία. Ανάμεσα στους ομιλητές του συνεδρίου συγκαταλέγονται οι: Tariq Ali, Massimo De Angelis, Tim Anderson, Dilar Dirik, Costas Lapavitsas, Paul Mason, Maria Nikolakaki, Nina Power, John Rees, Zoe Konstantopoulou, Tithi Bhattachary, Francesca Coin,  Feyzi Ismail, Stratos Georgoulas, Andrej Grubacic, Mike Neary, Denis O’ Hearn, Richard Pithouse, George Pleios, Kenneth Surin, Aimilia Voulvouli.

Εργασίες και παράλληλες δράσεις

Οι εργασίες του συνεδρίου θα πραγματοποιηθούν στους χώρους του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Παράλληλα με το κεντρικό πρόγραμμα θα υπάρξουν επισκέψεις στους προσφυγικούς καταυλισμούς για συζητήσεις και συνομιλίες, ενώ το συνέδριο έχει προσκαλέσει πρόσφυγες και μετανάστες να καταθέσουν σκέψεις και μαρτυρίες τους, σε όλη τη διάρκειά του. Ταυτόχρονα, θα λειτουργήσουν έκθεσεις εικαστικών και φωτογραφίας με τη διεύθυνση του καθηγητή του Πανεπιστημίου Αιγαίου Δημήτρη Παπαγεωργίου. Ως αφίσα του συνεδρίου επιλέχθηκε φωτογραφία του βραβευμένου φωτογράφου Yannis Behrakis – Reuters, τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά για την άμεση παραχώρησή της.

Ιστοσελίδα συνεδρίου: 

www.coop-its.org/conference

Χορηγοί

Stop the War Coalition (UK), Peoples’ Assembly Against Austerity, Real News Network, Stopimperialism.org

Ημερομηνίες

Πέμπτη 07/07/2016 (όλη μέρα) έως Κυριακή 10/07/2016 (όλη μέρα)

Χθες πραγματοποιήσαμε ένα εργαστήριο ενδυνάμωσης για την ομάδα εθελοντών φοιτητριών και φοιτητών του Τμήματος Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΤΕΑΠΥ), οι οποίοι δυο φορές την εβδομάδα συντονίζουν εργαστήρια δημιουργικής απασχόλησης με τα παιδιά που φιλοξενούνται στην Ανοιχτή Δομή Φιλοξενίας προσφύγων του Δήμου Αθηναίων στον Ελαιώνα.

Η ομάδα των φοιτητριών και φοιτητών, υπό την εποπτεία και το συντονισμό της καθηγήτριας Αλεξάνδρας Ανδρούσου οργανώνει αυτήν την εκπαιδευτική /κοινωνική παρέμβαση κι έχει ως αποδέκτες τα παιδιά των προσφύγων που βρίσκονται στον Ελαιώνα. Στόχος της να βοηθήσει τα παιδιά να εκφραστούν, να παίξουν και να διασκεδάσουν. Οι δράσεις οργανώνονται με βάση τη θεωρητική θέση της Κριτικής Παιδαγωγικής, που αποτελεί ένα βασικό σημείο αναφοράς στην εκπαίδευση των φοιτητών και των φοιτητριών του ΤΕΑΠΗ.

Αξιοποιώντας εργαλεία του Processwork και του θεάτρου Playback, εξερευνήσαμε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν στη δουλειά τους στον Ελαιώνα, τις αλλαγές που έχει επιφέρει αυτή η δράση στον τρόπο με τον οποίο στέκονται μέσα κι απέναντι στον κόσμο, σε όλα αυτά που ενδυναμώνουν κι αποδυναμώνουν την ομάδα.

Με την Αλεξάνδρα Ανδρούσου γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, από τη συνεργασία μας στο Πρόγραμμα εκπαίδευσης των παιδιών της Μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη. Με διαφορετικές αφετηρίες, αλλά κοινές αξίες και αντιλήψεις για την εκπαίδευση, για την κοινότητα και τη σημασία της βιωματικής επεξεργασίας όλων αυτών που μας προβληματίζουν, βρεθήκαμε ξανά συνεργάτες σε ένα καινούργιο εγχείρημα. Η ομάδα του ΤΕΑΠΗ με τη δράση της στον Ελαιώνα μας έδωσε μια νέα ευκαιρία για συνεργασία, έναν καινούργιο κοινό τόπο και τρόπο για συμπόρευση και δημιουργικότητα. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ομάδα για την εμπιστοσύνη της, για την αυθεντικότητα της μοιρασιάς! Θα το επαναλάβουμε…

Ένα κλικ εδώ για φωτογραφίες από το εργαστήριο…