Mar 292008
 

H Jill Bolte Taylor, νεύρο-επιστήμονας που μελετούσε τον ανθρώπινο εγκέφαλο, συνειδητοποίησε ένα πρωί οτι βρισκόταν εν τω μέσο εγκεφαλικού επεισοδίου. Καθώς συνέβαινε η εγκεφαλική αιμοραγία – καθώς αισθανόταν μια-μια τις εγκεφαλικές της λειτουργίες να την εγκαταλείπουν, ομιλία, κίνηση, κατανόηση – μελετούσε τον εαυτό της και απομνημόνευε την κάθε στιγμή. Η Jill Bolte Taylor επέζησε του εγκεφαλικού. Της πήρε 8 χρόνια να επανακτήσει όλες της τις λειτουργίες. Σε αυτό το βίντεο μιλάει για την εμπειρία της και την κατανόηση που αποκόμισε από αυτήν σχετικά με το πως ο εγκέφαλό μας καθορίζει και ενώνει με το κόσμο γύρω μας. (Διαρκεια 18 λεπτά.)

Mar 022008
 
Μήνυμα από τον Γιώργο Μόσχο, Υπεύθυνο Κύκλου Δικαιωμάτων του Παιδιού στο Συνήγορο του Πολίτη

Φίλες και Φίλοι μου,

Θέλω να σας ενημερώσω, αν δεν το ξέρετε ήδη, ότι στο site www.anthropos.gr και συγκεκριμένα στη διεύθυνση www.anthropos.gr/polls/poll07_vote.asp διεξάγεται ψηφοφορία για τις προσωπικότητες που διακρίθηκαν τη χρονιά που πέρασε στο χώρο της κοινωνικής δράσης και παρέμβασης.

Η ψηφοφορία αυτή είναι βέβαια ένα “παιχνίδι”, είναι όμως και αφορμή – μέσο να δηλώσουν οι ηλεκτρονικώς ενεργοί πολίτες τις προτιμήσεις τους για το είδος και τα πλαίσια της κοινωνικής δράσης που προκρίνουν.

Άν έχετε λίγο χρόνο, σας προτείνω να πάρετε μέρος και, αν θέλετε, να διαδώσετε το μήνυμα αυτό και σε άλλους…

Σας φιλώ
Γιώργος Μόσχος
Feb 142008
 

Δύο βίνετο από την ιστοσελίδα του BBC με την επίσημη συγνώμη του νέου πρωθυπουργού της Αυστραλίας στους Αβορίγινες της Αυστραλίας και την αντίδραση στο κοινοβούλιο και τη χώρα.

Και ένα email από ένα μέλος της κοινότητας του Process Work στην Αυστραλία για το γεγονός:

Dear All,

What a momentous day it was in Australia yesterday. As I listened to the apology with fellow workers at a gathering to watch it live from Parliament, a deep deep silence filled our room –so potent – some rearrangement of the fabric of reality was taking place – it feels to me as I try to give it words

The national news remarked on the depth of the silence in Parliament as the apology was given, saying it was a silence that had never been experienced there before.

An amazing thing – that such a silence is experienced across the nation, and remarked upon!

And so many tears fell – as people gathered everywhere to listen, in town squares, schools, workplaces, and homes

I have been listening to interviews of Aboriginal people speak of their response to the apology. I have heard many talk of the feeling of a burden been lifted from them, of a sense that this day is the first day they can begin to heal, that their heart has opened.

Also, from some there is reservation, a waiting to see what actions follow,

And the dialogue continues between us all, many different voices –

Yes to the Dreaming!

Awed, grateful,
Love, Penny

Feb 112008
 

US PRESIDENTIAL CANDIDATES:

Want To Get Elected In 2008?

Here is How:

USE AWARENESS INSTEAD OF POWER

By Amy and Arnold Mindell*

Today’s US presidential candidates are trained to be popular, take a stand and be powerful. But they are less good at modeling creating a national or international spirit of teamwork in the way they interact with one another. Today, we need elders who can create safe, battle-free local and global communities more than we need warriors to overcome their colleagues and global neighbors. We believe the world needs more wisdom, and less bloodshed.

As conflict resolution trainers, supervisors, and therapists, we would like to see more from our leaders than what we have seen on TV during the presidential debates. Candidates for the US presidency often seem to lack fundamental knowledge about basic communication skills. Of course: they must take a stand on issues, but without modeling the flow and openness of democracy, their words remain shallow and make us distrust them.

Democracy is something special. It is an idea, a method and an atmosphere that welcomes diversity and multiple viewpoints. We hope our leaders will transform the present day boxing-match style of political discourse and instead, model a deeper democracy. We want them to represent people, and also create an atmosphere in which our deepest feelings have room to emerge. Here are some tips (with a minimum of our own theories) about how to do that.

1. Use Awareness instead of Power: With the use of awareness instead of power, political discourse could be so inviting that even those US citizens who swore they would never vote again, would run to the polls to take the nation’s future in hand. Who wouldn’t vote for a leader who models awareness and a deeper democracy in the midst of a debate? Such a candidate might say for example, “So far, we’ve been engaging in battle on this stage tonight. That makes good movies but it doesn’t make good leadership or good lifestyle and is no model for our children. I am tired of only fighting. I want better relationships between us. I want to stand strongly for my ideas and also make you feel your ideas are important to me by somehow including them in the final solution. I want our country to welcome diversity, and become a world leader modeling a living democracy, one that creates sustainable futures. We can do it. We can create that special atmosphere where people feel important as individuals in learning communities, at school, at work, and in the government!”

2 Use Insight to Deal with Hostility. During one democratic debate, candidates spoke about how to deal with the so called, “hostile world leaders”. We would like our candidates to say, “We must first protect ourselves and not be naïve about the future. We need solid protection. But let me assure you. Strong borders are not enough. I’ll deal with “those hostile world leaders” out there, by protecting ourselves and also by not becoming just a “hostile leader” myself! Besides protecting our borders, I will also try to see the essence of their viewpoints. I’ll notice not just their anger, but their fear as well. I’ll see their desperation and secret longing to create a safer, richer, more sustainable future for themselves and their people. Don’t worry. I won’t be naïve about them. Still, I will model a more human global community and a deeper way of dealing with hostility. My point is that the “evil, dangerous, hostile leader” is not just out there. Without an insight, you and I can easily become the “evil other”, by trying to solve problems only with power instead of also with awareness. By awareness, we mean awareness of the essence of the other’s viewpoint.”

3 Learn to Cook. In one debate, Hillary Clinton quoted Harry Truman as saying, “If you can’t take the heat in the kitchen, get out.” The kitchen is a wonderful metaphor. It’s the core of a family, the source of teamwork. The kitchen is the heart that holds us all together. Democracy could be such a kitchen. We’re not just a melting pot in the US. We could be a great kitchen, one that creates an atmosphere where the rich diversity of American groups and individuals feels at home and works together. That diversity is our greatest “power”. We can cook together, turn up the heat, have various viewpoints, argue, laugh, cry, and use our awareness to openly discuss things and create new worlds. That’s a real democracy! That’s where we want to live.

When the question of who has the most experience to be president arises, we also ask, who is the best cook? Who has the best history of successful interpersonal and international communication? Who can model the world she or he wants? Any candidate who uses awareness instead of power creates a new page in world history. That’s the candidate we want.

*Arnold and Amy Mindell are therapists and community resolution facilitators.

They have written many books, work together as a team, consulting, facilitating, and working with individuals, organizational development projects for small and large businesses and cities. They have worked with government groups, Aboriginal communities and many groups around the world. For more, see www.aamindell.net.

Feb 052008
 

Ο “will.I.am” άκουσε την ομιλία του Barack Obama στο New Hampshire κι εμπνεύστηκε, ξύπνησαν μέσα του ελπίδες για το αύριο των δικών του, της χώρας του, του πλανήτη μας, “άκουσε” την ομιλία του Obama τραγούδι, φώναξε τους φίλους και σε δυό μέρες δημιουργήσαν και κυκλοφορίσαν αυτό το βιντεάκι.

Dec 172007
 

Πολλά βιώματα το Σαββατοκύριακο στο σεμινάριο για τη σεξουαλικότητα. Πως να τα περιγράψει κανείς; Αμηχανία στην αρχή και επιθυμία για πέταγμα πέρα από κοινωνικούς και προσωπικούς φραγμούς. Συγκίνηση στο τέλος από αυτά που είχαμε ανακαλύψει για τον εαυτό μας και το δώρο της συνεύρεσης και συναλλαγής μας.

Μια γεύση απ΄το κλείσιμο καθώς μοιραζόμασταν αυτά που αναδύθηκαν με έναυσμα τη λέξη “είμαι…”

Είμαι καρδιά
συναίσθημα
φως
ζωντανή
όμορφη

Είμαι καλά
ανοιχτός
αγαπητός
ζεστός
μ’εκτιμάνε
δημιουργικός
θέλω να μαθαίνω
Είμαι κέρατο
δύσκολος
ανθεκτικός
μαλακός σα βούτυρο
σημαντικός

Είμαι πνεύμα
Είμαι ελεύθερη
Είμαι φραγμός
Είμαι αντιφατική;!

Είμαι όμορφος
πανέμορφος
αδερφή
λεσβία
τρομερός
φοβερός
ερωτεύσημος
φαλοκράτης
μισογύνης
γυναίκα
μόνος μου
με τους άλλους
για μένα
θελκτικός
δυνατός
κούκλος
φοβισμένος
ατρόμητος

– Είσαι αντιφατικός;
– Όχι!

– Δε λέγονται αυτά αλλά αφού τάγραψα… κι αφού τάπατε κι οι άλλοι…

Είμαι όμορφη
έξυπνη
σεξουαλική
περίεργη
συντροφική
τρυφερή
καταπιεσμένη
αγαπητή

Είμαι λάμψη
ορμή
ροή
ζωή

Είμαι ζουμερή
Είμαι αγαπητή
Είμαι γλύκα
Αγαπάω

Είμαι ελεύθερη να ζήσω αυτή που είμαι
Είμαι η μόνη πια που με σταματάει
Είμαι θεά
Άξια αγάπης

Είμαι ωραία, επιθυμητή, παράξενη και αρεστή

– Πόσο απαγορευμένο είναι νάσαι αρεστός στον εαυτό σου!
– Δεν είναι δύσκολο μόνο να το πείς στον εαυτό σου, μα και να το μοιραστείς ακόμα και σε τέτοιο προστατευμένο χώρο. Παρατήρησα ένα ντροπαλό αίσθημα ικανοποίησης όταν τα είπα.

– Είναι δύσκολο να το πείς μα όταν το λές είναι σα να το ξορκίζεις. Δεν έχει πια βαρύτητα. Γίνεται απλό
– Τώρα πρέπει να αρχίσεις και να το ζεις! Τόπες. Οφείλεις κάτι στον ευατό σου…
Θάρρος! Το θάρρος πάντα χρειάζεται για να κάνεις μια αλλαγή, να περάσεις σε κάτι καινούργιο.

– Εγω θα μείνω ανολοκλήρωτη αν δεν μοιραστείς κι εσύ…

Είμαι κάβλα
ατρόμητη
ελκυστική
Το ξέρω
Το επιδιώκω

– Ολοκληρώθηκες;
– Ευχαριστώ :)

Sep 272007
 

Η πρώτη ανακοίνωση για ένα σεμινάριο Process Work, το οποίο χρηματοδοτούταν από την Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν μια ευχάριστη έκπληξη.. Το θέμα ήταν για εκπαίδευση σε θέματα πολυπολιτισμικότητας και μειονοτήτων, εκπαιδευτές οι Jean-Claude & Arlene Audergon.
Και κάπως έτσι φτάσαμε στη Σλοβακία.. Ή μάλλον για να είμαι ειλικρινής, δεν ήταν και τόσο απλό. Πτήση για Βιέννη, λεωφορείο μέχρι τη Μπρατισλάβα και δύο ώρες ακόμη μέχρι το Στουροβο, όπου γίνεται το σεμινάριο. Το Στούροβο είναι μια μικρή συνοριακή πόλη, ο Δούναβης είναι το φυσικό σύνορο με την Ουγγαρία. Περπάτημα 20 λεπτών και μία γέφυρα, και άλλαξαμε χώρα, τόσο απλά.. Τώρα το γιατί το παίζω Μάγια Τσόκλη είναι απλό (εκτός του ότι θέλω να της πάρω τη δουλειά): όταν για να φτάσεις στο τόπο ενός σεμιναρίου διασχίζεις δύο χώρες και βρίσκεσαι σε απόσταση αναπνοής από μια τρίτη, η ατμόσφαιρα έχει δοθεί.
Και σε αυτή τη μικρή πόλη βρεθήκαμε άνθρωποι από 9 διαφορετικές χώρες για ένα σεμινάριο με τίτλο Europe matters, Europe works. Το πρόγραμμα είναι φορτωμένο, από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, και περιλαμβάνει από διεργασίες ομάδας μέχρι προβολές ταινιών. Τα θέματα που δουλέψαμε τις τρεις πρώτες μέρες ήταν διακρίσεις, η θέση των Ρόμα στην κοινωνία, το τράυμα του Ολοκαυτώματος, η σχέση Δύσης και Ανατολής, “παλιάς” και “νέας” Ευρώπης. Και μέσα σε όλα αυτά βρήκαμε και χρόνο να επισκφτούμε και την Ουγγαρία, διασχίζοντας το Δούναβη.. το σεμινάριο θα κρατήσει μέχρι και το Σάββατο, και για συμπεράσματα είναι νωρίς. Το σίγουρο είναι ότι ξαφνικά η Ευρώπη δε φαίνεται και τόσο ξένη, και την Ελλάδα δε τη νιώθω και πολύ μακριά.

EUROPE MATTERS- EUROPE WORKS
24. – 30. September 2007
near Bratislava, Slovakia

We are pleased to invite you to join our European Process Work Forum Europe Matters – Europe Works, which will focus on building equal opportunities, understanding among diverse communities of various nationalities, ethnicities and cultures, race, sexual orientation, religion, disability, social status and other issues in Europe. The forum is for five days providing intensive opportunities for skill learning, dialogue and community building.


Organizer: ANNWIN – Centre for Support and Development of Human Potential in collaboration with CFOR (Comunity Force for Change), UK a EMF (European Multikultural Foundation), UK.

Further informations at: http://www.annwin.sk/emew

Aug 062007
 

Το 5ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου Αστέγων τελείωσε με τον καλύτερο τρόπο. Γυρίσαμε με το Κύπελλο του Fair Play, της καλύτερης συμπεριφοράς μέσα και έξω από τα γήπεδα.. δε νομίζω ότι χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο από μπράβο σ’αυτή την υπέροχη ομάδα..
Ραντεβού στη Μελβούρνη το 2008!

Aug 022007
 

Η ώρα της κρίσης έφτασε.. Εντάξει, είμαι λίγο υπερβολική, αλλά από αύριο αρχίζουμε να παίζουμε για ένα κύπελλο. Συνολικά υπάρχουν 6 κύπελλα τα οποία δίνονται (φοβερές αυτές οι διργανώσεις, ε; ξέρετε πουθενά αλλού να δίνονται 6 κύπελλα;), και το ποιος διεκδικεί τι καθορίζεται από την κατάταξη, η οποία καθορίζεται από τα αποτελέσματα. Τώρα αν κάποιος θέλει να μάθει που βρίσκεται η Ελλάδα στην κατάταξη, ας κοιτάξει με προσοχή το επίσημο site της διοργάνωσης και ας μου στείλει ένα email να μου λύσει κι εμένα την απορία (μου είναι σαφές πλέον ότι υπάρχει ένα ιδιαίτερο είδος νοημοσύνης που σχετίζεται με τα αθλητικά και εγώ δεν το διαθέτω).

Τώρα για σήμερα, τι λέγαμε για τη βροχή; Ξανάρχισε. Ό,τι χαρήκαμε, χαρήκαμε από ήλιο. Και στο αγωνιστικό μέρος, κερδίσαμε την Σλοβενία και χάσαμε από Καναδά, αλλά πήραμε (πληθυντικοί πανελληνίων) και ένα βραβείο fair play, το οποίο δόθηκε στον αρχηγό της ομάδας, τον Νικηφόρο. Και το βραβείο αυτό ήταν για την τούρτα που δώσαμε χθες στον ελληνικής καταγωγής Patric που έκλεινε τα 18 και έπαιζε με την αντίπαλη ομάδα. Συγκινητική στιγμή και ακόμη πιο συγκινητικό ότι μας πήρε λίγη ώρα να καταλάβουμε γιατί παίρναμε το βραβείο. Τόσο δεδομένο ήταν για τα παιδιά..

Η ημέρα έκλεισε με εκπληκτική απόδοση των προπονητών μας Περικλή και Φάνη στο φιλικό παιχνίδι των προπονητών και ένα απίστευτο γκολ.

Το επόμενο ραντεβού αύριο στη 1 με Νορβηγία.. Λίγη καλή τύχη και πολύ ήλιο αν μπορείτε να μας στείλετε!

Aug 022007
 

Μερικοί λόγοι που είμαστε περήφανοι για αυτή την εθνική

1. γιατί παρακολουθήσαμε όλοι μαζί, Έλληνες και Αυστραλοί socceroos τον αγώνα με την Αυστραλία από τον ίδιο πάγκο και χαιρόμασταν το ίδιο για όλα τα γκολ

2. γιατί ποτέ οι παίχτες μας δεν αρνήθηκαν να δώσουν το χέρι σε αντίπαλο, ανεξάρτητα με το αποτέλεσμα

3. γιατί πάντα σέβονται δίκαιες και άδικες αποφάσεις των διαιτητών χωρίς νεύρα και φωνές

4. γιατί ετοιμάσαμε τούρτα και τραγουδήσαμε όλοι μαζί “χρόνια πολλά” σε παίχτη αντίπαλης ομάδας με ελληνική καταγωγή (πριν κερδίσουμε τον αγώνα, και όχι με τη χαρά και την άνεση του νικητή)

5. γιατί τα αγόρια μας προσέχουν πάντα μην χτυπήσουν αντίπαλους παίχτες (ειδικά όταν παίζουν με γυναίκες -ναι, ξέρω ότι αυτό μπορεί να ξεκινήσει διεργασία ομάδας, αλλά είναι συγκινητικό ότι κάποια πράγματα έχουν μεγαλύτερη σημασία από τη νίκη, ακόμα και μετά από 4 συνεχόμενους αγωνες που έχασαν).

6. γιατί στον πάγκο μας πάντα έχουν θέση και οι φίλοι μας, ανεξάρτητα από τη χώρα στη φανέλα που φοράνε

7. γιατί ξέρουν να λένε συγνώμη και ευχαριστώ και να τα εννοούν

8. γιατί παρά τα όσα έχουν περάσει στη ζωή τους μπορούν ακόμη και χαίρονται σαν μικρά παιδιά

Και πέρα από αυτά, από την τελευταία φορά που έγραψα για το Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου Αστέγων τα εξής συγκλονιστικά έχουν συμβει: 1. σταμάτησε να βρέχει (ή τουλάχιστον δεν έβρεξε δυο συνεχόμενες ημέρες) και 2. η ελληνική ομάδα έχασε από την Ουαλλία, αλλά στη συνέχεια κέρδισε διαδοχικά την Αυστραλία, την Αυστρία, το Κιργιστάν και τις ΗΠΑ.

Στους δρόμους πια μας χαιρετούν, χθές μας τραγούδησαν και το “Σήκωσέ το, το…” (τη λογοκριμένη έκδοση, όπως καταλάβατε), οι Έλληνες τουρίστες και ντόπιοι έρχονται μας μιλάνε και μας υποστηρίζουν στα παιχνίδια. Υπήρξαν και οι μεμονωμένες περιπτώσεις που χαμογελούσαν μέχρι που άκουσαν τη λέξη “άστεγοι” και μετά έκαναν δύο βήματα πίσω, αλλά ευτυχώς, δεν είναι παρά η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.

Αυτά τα όχι και τόσο λίγα για τώρα, και πάμε ξανά στο γήπεδο, Σλοβενία και Καναδάς για σήμερα..

Jul 302007
 

Δεύτερη ημέρα αγώνων και η ομάδα παρουσίασε μια σταθερότητα. Σταθερά χάσαμε από Βραζιλία και Πορτογαλία, αλλά παίξαμε και σταθερά καλά και κερδίσαμε και θετικά σχόλια στο επίσημο του site homeless world cup (μπορείτε να τα δείτε στο http://www.homelessworldcup.org/ στις περιγραφές των αγώνων). Το ποδοσφαιρικό κομμάτι θα το αφήσω στους αρμόδιους, αλλά αυτό που μπορώ να πω είναι ότι και τους δύο αγώνες τους απολαύσαμε απίστευτα πολύ, τόσο οι θεατές/παράγοντες/πάγκος (όπως καταλαβαίνετε ένα και το αυτό όλα αυτά), όσο και οι ίδιοι οι παίκτες. Και επειδή οι παίκτες είναι αυτοί που έχουν σημασία, αυτοί το χάρηκαν περισσότερο από όλους μας, και αυτοί μας έκαναν υπερήφανους όταν χειροκρότησαν και υποκλίθηκαν μαζί με τη Πορτογαλία στο τέλος του αγώνα.

Όσο για αύριο, δύο παίκτες από κάθε ομάδα θα πάρουν μέρος σε μια επίδειξη με τον Eric Cantonna. Προσπάθησα να τους πείσω ότι κι εγώ θεωρούμαι παίκτρια, αλλά με βαθιά δημοκρατικές διαδικασίες η αιτησή μου απορρίφθηκε και μετά από κλήρωση θα πάνε ο Σταμάτης και ο Αλί. Να πω ότι ζηλεύω λίγο θα είναι…

Υ.Γ. Η φωτογραφία είναι από τον αγώνα της Γερμανίας με το Χονγκ Κονγκ. Στους δικούς μας αγώνες είμαι πολύ απασχολημένη με το να φωνάζω και ζητοκραυγάζω για να βγάζω και φωτογραφίες :-)
Jul 302007
 

Το κύπελλο άρχισε με μία εντυπωσιακή παρέλαση όλων των ομάδων στους δρόμους της πόλης. Η κυκλοφορία σταμάτησε, οι περαστικοί μας χάζευαν, οι παίχτες ενθουσιασμένοι από την υποδοχή…

Ο πρώτος αγώνας έγινε. Παίξαμε με τη Zimbabwe και χάσαμε, αλλά η εμπειρία πολύτιμη και η περηφάνια όλων για τα παιδιά μεγάλη. Πρώτη φορά σε τέτοι γήπεδο και με πολύ διαφορετικούς κανόνες από αυτους που ξέρουμε. Ο αγώνας θύμιζε γιορτή, ήταν το ποδόσφαιρο όπως θα έπρεπε να είναι. Τα παιδιά λίγο απογοητευμένα, αλλά αφού παρακολούθησαν τους πανηγυρισμούς της ομάδας της Αυστραλίας (η οποία επίσης έχασε από τη Σκωτία), το ηθικό τους αναπτερώθηκε. Η λέξη ήττα φαίνεται αταίριαστη, όταν μιλάμε για ανθρώπους που ξεπέρασαν τον εαυτό τους για να φτάσουν εδώ.

Σήμερα έχουμε άλλα δύο παιχνίδια, με Πορτογαλία και Βραζιλία, που όλοι περιμένουμε ανυπόμονα παρά το κρύο και την βροχή..
Jul 302007
 

Λοιπόν… πρώτη ανταπόκριση από Κοπεγχάγη. Είναι σχεδόν απίστευτο ότι η ελληνική αποστολή έχει φτάσει μέχρι εδώ, όσο απίστευτό και ότι υπάρχει ελληνική αποστολή. Και αυτό χάρη στις προσπάθειες μερικών –λίγων, αλλά πολύ αποφασισμένων- ανθρώπων. Κυρίως όμως, χάρη στους παίκτες, αυτούς που είναι εδώ και αυτούς που δεν μπόρεσαν να είναι εδώ.
Από την αρχή όμως: το περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ το ξεκίνησε, διάφορες ΜΚΟ το στήριξαν (ανάμεσά τους και η ΑΡΣΙΣ, εξ’ού και η παρουσία μου εδώ), και πολλοί παίκτες εμφανίστηκαν και παρέμειναν σε όλο αυτό το διάστημα, από το Μάρτιο μέχρι τώρα.
Η επιλογή ήταν δύσκολη, πολλοί από τους παίκτες δεν είχαν χαρτιά και στάθηκε αδύνατον να μπορέσουν να ταξιδέψουν, παρά τις προσπάθειες μηνών από το Χρήστο Αλεφάντη, τη Λουΐζα Καραγεωργίου. Η αποστολή τελικά αποτελείται από 18 άτομα:
· 8 παίκτες τον Νικηφόρο, τον Ευθύμη, τον Δημήτρη, τον Μοχάμεντ, τον Χριστόφορο, τον Σταμάτη, τον Αλί και τον Νίκο,
· 2 προπονητές, τον Περικλή και το Φάνη, ένα πρόεδρο/παράγοντα τον Χρήστο,
· μία γιατρό την Άννα,
· την γενικά ανεκτίμητη Λουΐζα,
· τον νεαρό και ταλαντούχο νικητή του διαγωνισμού για το λογότυπο της ομάδας Τάκη,
· 3 εθελόντριες και φανατικές οπαδούς τη Σοφία, τη Μύρινα και την Ελένη και
· την υποφαινόμενη ψυχολόγο (λεπτομέρειες για τη σύνθεση της ομάδας μπορείτε να βρείτε στα http://www.galera.gr/ & http://www.homelessworldcup.org/)

Η Κοπεγχαγή μας υποδέχθηκε με μια δροσιά, ή τουλάχιστον έτσι μας φάνηκε μετά τους 40 βαθμούς της πατρίδας. Μετά συνειδητοποιήσαμε ότι η δροσιά έφερνε περισσότερο προς το κρύο (15 βαθμοί γαρ μέση θερμοκρασία εδώ). Η υποδοχή συγκινητική, οι εδώ εθελοντές τα δίνουν όλα. Επίσημη έναρξη και δείπνο στο πανέμορφο δημαρχείο, με όλες τις ομάδες παρούσες, ντυμένες με τα χρώμα της κάθε χώρας. Και είναι πολλές, σύνολο 48, δηλαδή περίπου 400 παίκτες από όλο το κόσμο. Παίκτες που είναι ή έχουν υπάρξει άστεγοι, που βρίσκονται σε απεξάρτηση, είναι πρόσφυγες ή μετανάστες. Άνθρωποι ψυχικά ανθεκτικοί, που αντιμετώπισαν μεγάλες δυσκολίες και κατάφεραν να τις ξεπεράσουν. Οι νίκες ή οι ήττες δεν έχουν σημασία, γιατί η επιτυχία τους είναι πέρα και πάνω από τα γήπεδα, είναι στη παρουσία τους εδώ, στην επιμονή τους στις προπονήσεις, σε όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που τους βοήθούν να αλλάξουν τη ζωή τους.
Πάντως, το αγωνιστικό μέρος δεν το αγνοεί κανείς. Η Ελλάδα κληρώθηκε στον 5ο όμιλο με την Πορτογαλία, τη Βραζιλία και τη Ζιμπάμπουε -και όχι δεν είναι η Βραζιλία ο πιο δύσκολος αντίπαλος, ή τουλάχιστον αυτό μας μετέφεραν οι πηγές μας ;-)
Πρώτο παιχνίδι λοιπόν την Κυριακή 20.07 στις 14:15 με Ζιμπάμπουε. Τα καλύτερα έρχονται…