Η ανοιχτή διεργασίας ομάδας του Ιανουαρίου, σήμερα Παρασκευή 22/1 στις 7.00 – 9.00 μμ στο Καλαμάκι (Γιαννάρου 17, στάση τραμ ‘Πικροδάφνη’). Σε αυτήν τη συνάντηση η διεργασία ομάδας θα εμπλουτιστεί για άλλη μια φορά από το θέατρο Playback με τη συμμετοχή μελών της ομάδας τo Processwork συναντάει το θέατρο Playback!
“Βαθιά Δημοκρατία είναι η αίσθηση ότι ο κόσμος είναι εδώ για να μας βοηθήσει να γίνουμε ολόκληροι και ότι εμείς είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε τον κόσμο να γίνει ολόκληρος” — Arnold Mindell
Οι συναντήσεις Διεργασίας Ομάδας στηρίζονται σε μια συναισθηματική στάση “Βαθιάς Δημοκρατίας” και είναι ανοιχτές σε όσους επιθυμούν να εξερευνήσουν θέματα και προβλήματα που αφορούν την ζωή μας, ως κοινωνικά και πολιτικά άτομα, στα πλαίσια της ομάδας. Το θέμα επιλέγεται στην κάθε συνάντηση από την ομάδα. Η συναντήσεις αυτές είναι χωρίς κόστος.
Η ανοιχτή διεργασίας ομάδας του Δεκεμβρίου, την Παρασκευή 11/12 στις 7.00 – 9.00 μμ στο Καλαμάκι (Γιαννάρου 17, στάση τραμ ‘Πικροδάφνη’). Σε αυτήν τη συνάντηση η διεργασία ομάδας θα εμπλουτιστεί για άλλη μια φορά από το θέατρο Playback με τη συμμετοχή μελών της ομάδας τo Processwork συναντάει το θέατρο Playback!
“Βαθιά Δημοκρατία είναι η αίσθηση ότι ο κόσμος είναι εδώ για να μας βοηθήσει να γίνουμε ολόκληροι και ότι εμείς είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε τον κόσμο να γίνει ολόκληρος” — Arnold Mindell
Οι συναντήσεις Διεργασίας Ομάδας στηρίζονται σε μια συναισθηματική στάση “Βαθιάς Δημοκρατίας” και είναι ανοιχτές σε όσους επιθυμούν να εξερευνήσουν θέματα και προβλήματα που αφορούν την ζωή μας, ως κοινωνικά και πολιτικά άτομα, στα πλαίσια της ομάδας. Το θέμα επιλέγεται στην κάθε συνάντηση από την ομάδα. Η συναντήσεις αυτές είναι χωρίς κόστος.
Η ανοιχτή διεργασίας ομάδας του Νοεμβρίου, την Παρασκευή 13/11 στις 7.00 – 9.00 μμ στο Καλαμάκι (Γιαννάρου 17, στάση τραμ ‘Πικροδάφνη’). Σε αυτήν τη συνάντηση η διεργασία ομάδας θα εμπλουτιστεί από το θέατρο Playback με τη συμμετοχή μελών της ομάδας τo Processwork συναντάει το θέατρο Playback!
“Βαθιά Δημοκρατία είναι η αίσθηση ότι ο κόσμος είναι εδώ για να μας βοηθήσει να γίνουμε ολόκληροι και ότι εμείς είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε τον κόσμο να γίνει ολόκληρος” — Arnold Mindell
Οι συναντήσεις Διεργασίας Ομάδας στηρίζονται σε μια συναισθηματική στάση “Βαθιάς Δημοκρατίας” και είναι ανοιχτές σε όσους επιθυμούν να εξερευνήσουν θέματα και προβλήματα που αφορούν την ζωή μας, ως κοινωνικά και πολιτικά άτομα, στα πλαίσια της ομάδας. Το θέμα επιλέγεται στην κάθε συνάντηση από την ομάδα. Η συναντήσεις αυτές είναι χωρίς κόστος.
Το πρόγραμμα απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Σκοπός του σεμιναρίου είναι να εφοδιάσει τους/τις εκπαιδευτικούς που θα συμμετάσχουν με γνώσεις και βιώματα που θα τους/τις βοηθήσουν να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν στις τάξεις τους προγράμματα αγωγής υγείας με θεματική σχετική με τη σεξουαλική αγωγή.
Στο τέλος της συνάντησης η ομάδα συζήτησε αυτά που αποκόμισε από το τρίωρο. Μίλησε για την ανάγκη ορίων, για τη σημαντικότητα συνειδητοποίησης προσωπικών προκαταλήψεων, για το πώς η επικοινωνία ορίζει το αν η συζήτηση στη σχολική κοινότητα θα γίνει σε πολεμικό κλίμα ή σε κλίμα συνεννόησης, για τους φόβους που όλοι έχουμε και κουβαλάμε (και συχνά προβάλουμε στους άλλους), για τη σημαντικότητα πολλαπλών απόψεων και θέσεων, για την σπουδαιότητα της ενσυναίσθησης μέσα στο σχολείο.
Όμορφο απόγευμα στο 72ο Δημοτικό. Πλούσια η συνάντηση σε ανταλλαγή και βιωματική δουλειά!
Η Αυθεντική Αντίδραση: ένας διάλογος για την ομοφοβία και τρανσφοβία
της Λένας Ασλανίδου, της Αλεξάνδρας Βασιλείου και της Βέρας Λάρδη
Τα τελευταία χρόνια, ολοένα και περισσότερα περιστατικά ομοφοβικής και τρανσφοβικής βίας αναφέρονται στα μίντια. Το γεγονός οφείλεται στην αύξηση αυτού του είδους βίας αλλά και στο ότι τα θύματα ίσως νιώθουν μεγαλύτερη στήριξη, κι έτσι τα καταγγέλλουν ευκολότερα. Σημαντικό ρόλο στην πρόληψη και αντιμετώπιση της ομοφοβικής και τρανσφοβικής βίας παίζει το σχολείο, βασικός χώρος κοινωνικοποίησης και αναπαραγωγής στερεοτύπων και προκαταλήψεων. Οι τρεις μας λοιπόν, η Αλεξάνδρα Βασιλείου και η Λένα Ασλανίδου από το Processwork Hub και η Βέρα Λάρδη από την ομάδα Amaté Performance αποφασίσαμε να σχεδιάσουμε μια δράση/επιμόρφωση που να απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς και θα εξερευνά την ομοφοβία και την τρανσφοβία. Έτσι γεννήθηκε «Η Αυθεντική Αντίδραση», ένα θεατρικό δρώμενο που ακολουθείται από συζήτηση με το κοινό, με σκοπό να δημιουργηθεί ένας δίαυλος επικοινωνίας ανάμεσα στις διαφορετικές φωνές και εμπειρίες γύρω από τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου.
Μαζέψαμε μια ομάδα lgbtq ανθρώπων για μια βραδιά αφηγήσεων στιγμών αποδοχής και διάκρισης, ιστοριών που αφορούν τη δική τους lgbtq εμπειρία. Με βάση αυτό το υλικό σχεδιάσαμε ένα θεατρικό δρώμενο στο οποίο συμπεριλάβαμε αυτούσιες τις ιστορίες, διαφυλάσσοντας την ανωνυμία αφηγητών και αφηγητριών. Στο επόμενο στάδιο, σχηματίστηκε μια ομάδα εθελοντών ηθοποιών. Ενδιαφέρον είναι ότι και η ίδια η ομάδα των ηθοποιών, κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της δράσης, διαπραγματεύτηκε το θέμα της προσωπικής και κοινωνικής ομοφοβίας και τρανσφοβίας, όπως αυτή εμφανιζόταν στην επεξεργασία του υλικού επηρεάζοντας τις σχέσεις μέσα στην ομάδα.
Παρότι η δράση σχεδιάστηκε για δουλειά με εκπαιδευτικούς, στην πορεία συνειδητοποιήσαμε ότι ήταν κατάλληλη και για το ευρύ κοινό. Έτσι, εκτός από τα σχολεία, αποφασίσαμε να την παρουσιάσουμε στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Αθήνας, στο Studio Κινητήρας και το θέατρο Vault, στην ΕΣΗΕΑ (ως συνεχιζόμενη επιμόρφωση δημοσιογράφων) και στο ΚΕΘΕΑ-Διάβαση (για το προσωπικό, τα μέλη και τους γονείς της κοινότητας). Ανάλογα με το πλαίσιο στο οποίο παρουσιαζόταν η δράση, διαμορφωνόταν το ύφος και το περιεχόμενο της συζήτησης που ακολουθεί μετά το θεατρικό.
Ζητήσαμε από μερικούς αφηγητές και αφηγήτριες, που παρακολούθησαν αργότερα τη δράση, να μοιραστούν μαζί μας την εμπειρία τους από τη συμμετοχή τους τόσο από τον ρόλο του αφηγητή/ της αφηγήτριας όσο και από το ρόλο τους ως θεατές.
Η εμπειρία των αφηγητών και των αφηγητριών
Η Λουκία και η Ελένη περιέγραψαν τη συνάντηση για τις αφηγήσεις ως μια μάζωξη που έγινε σε χαλαρό κλίμα, με διάθεση γέλιου. Αντίθετα, όταν παρακολούθησαν τη δράση συνειδητοποίησαν το βάρος που κουβαλούν οι ιστορίες! Λέει η Λουκία: «Μου είχε κάνει εντύπωση ότι είχα περάσει εξαιρετικά, και μου άρεσε και το μοίρασμα! Και την πρώτη φορά που μας φωνάξατε να μας το παρουσιάσετε… τρόμαξα! Και κατάλαβα ότι δεν ίσχυε το “τι ωραία και χαλαρά που τα λέμε!”. Όταν το έφαγα στη μούρη, σοκαρίστηκα από το τι έλεγα… Ενώ όταν το μοιραζόμουνα, δεν υπήρχε σοκ”».
Και η Ελένη περιγράφει την πρώτη φορά που παρακολούθησε το θεατρικό δρώμενο «σαν να πετάγεται ένας κουβάς νερό”… “είχε ένα “oops”, σα να καταλαβαίνω ότι πετάγεται ένας κουβάς με νερό γι’ αυτούς που το βλέπουν. Είχε μια ένταση. Ενώ τη μέρα της αφήγησης των ιστοριών, λίγο γελάς, λίγο μαγκώνεσαι, λίγο ενώ έχεις ακούσει τόσα ακούς άλλη μια και λες “όχι ρε πούστη μου, δες τι του έτυχε κι αυτουνού!”. Είναι ωραίο [να μοιράζεσαι ιστορίες] είναι θεραπευτικό, αλλά μετά το δρώμενο… έχει μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο.”
Η συνάντηση για τις αφηγήσεις δεν ήταν το ίδιο χαλαρή για όλους και όλες. Η Μάρθα λέει: «Στο μοίρασμα είχα μια αίσθηση απίστευτης αμηχανίας γιατί δεν θεωρούσα τον εαυτό μου μέλος της γκέι κοινότητας και δεν έχω ζήσει πράγματα στην lgbt κοινότητα. Είμαι bisexual και το ξέρουν λίγοι καλοί φίλοι. Σιγά-σιγά αισθάνθηκα ασφάλεια και xαιρόμουν να ακούω τις ιστορίες των άλλων γιατί έβλεπα ανθρώπους που είναι σαν κι εμένα. Γιατί το coming out είναι για μένα ένα μελανό σημείο».
Η Κατερίνα συμπληρώνει: «Ήταν πολύ μεγάλη εμπειρία που μοιραστήκαμε τις εμπειρίες μας. Εκείνη την ημέρα άκουσα και ιστορίες πολύ πονετικές σε σχέση με τη δική μου αίσθηση της ομοφοβίας. Εγώ έχω βιώσει μόνο το αόρατο.”
Ο Γιώργος προσθέτει άλλη μια διάσταση, λέγοντας: «Κι εγώ έλεγα “ποια είναι τώρα η θέση μου μέσα εκεί;” Εγώ μέσα από τον ακτιβισμό χρόνια τώρα, έχω συνηθίσει να μιλάμε για πολύ βίαια πράγματα, αλλά κάπως γενικά και για τρίτους. Μετά, καθώς μιλούσαμε, έβλεπα ότι υπάρχουν απλές στιγμές στην καθημερινότητα που νιώθεις την ομοφοβία και τη διάκριση που είναι κατά βάση βίαιες. Είχα ξεχάσει πως είναι να μιλάς γι’ αυτό».
Ο Νικόλας αναφέρθηκε στη διαφορετική αίσθηση που είχε αφηγούμενος τις ιστορίες του από την αίσθηση του όταν τις ακούει μέσα στο θεατρικό δρώμενο: «Θυμάμαι είχα αφηγηθεί τις ιστορίες με μια ελαφράδα, κάπως αστεία, όπως το συνηθίζω γενικότερα στη ζωή μου. Ποιος ξέρει γιατί; Για να αντέχω ίσως. Και κάθε φορά που τις ακούω, αν και γκρινιάζω μέσα μου –όχι πάλι, είναι πολύ πίσω όλα αυτά, είμαι αλλού πια, βλέπω το φως– είναι σαν να μου ξύνεται μια παλιά πληγή. Και μαθαίνω ν’ αγαπάω τις πληγές μου. Μου θυμίζουν πού είμαι, πού ήμουν και προς τα πού θέλω να πάω».
Σε μια από τις δράσεις κάποια μέλη του κοινού αισθάνθηκαν ότι το θεατρικό δρώμενο ήταν αρκετά επιθετικό. Ρωτήσαμε τους αφηγητές και τις αφηγήτριες για τη δική τους αντίδραση σε αυτά τα σχόλια.
Λέει η Ελένη: «Όταν το είδα πρώτη φορά, κατάλαβα ότι αυτό το φορτίο το καταλαβαίνει ο καθένας αλλιώς. Εγώ; Τότε ήμουν στο “καταλαβαίνω ότι κάποιοι δυσκολεύεστε που το είδατε, αλλά δεν πειράζει. Να δυσκολευτείτε πρέπει.” Στην πορεία το έχω ξανασκεφτεί αυτό. Μετά το ξαναείδα. Εκεί κατάλαβα ότι είναι πολλές ισορροπίες. Δηλαδή, η δική μου συναισθηματική αντίδραση, “έτσι είναι για μένα! Ακούτε;” είναι λίγο παιδική…».
Η Λουκία είχε διαφορετική αντίδραση: «Εγώ την πρώτη φορά που το είδα και το κοινό είχε κάποιες αντιδράσεις [ότι είναι πολύ επιθετικό], δεν με θύμωσαν καθόλου… Εγώ περισσότερο τους ανθρώπους που τσιτώσανε λίγο, τους συμπόνεσα. Ένα κομμάτι που σοκάρει [στο έργο]επί της ουσίας, πέρα από το ομοφοβικό κομμάτι, δείχνει και για παραδόσεις βαθιά ριζωμένες στην ελληνική οικογένεια και το σκληρό κομμάτι της ελληνικής οικογένειας, που το βιώνουν όλοι στο σπίτι τους. Για να φτάσει να τσιτώσει έτσι ένας άνθρωπος με αυτό, βάλε πώς έχει μεγαλώσει μέσα στο σπίτι του. Τους έχει αγγίξει άλλα πράγματα, πέραν από το κομμάτι το ομοφοβικό. Εντάξει, εστιάζανε μόνο στο τι είναι οι λεσβίες και τι είναι οι πούστηδες, αλλά και γιατί τους συνέφερε λίγο. Δεν βλέπανε παρακάτω…».
Η Ελένη συμφώνησε: «Εγώ νομίζω ότι ενώ λέγανε αυτά, αυτό που τους έχει κάνει άνω-κάτω είναι αυτή η πλατφόρμα: οικογένεια, μάνα, το παιδί, τι λέει, κρύβεσαι, εμφανίζεσαι, αυτά… Αν βγάλεις αυτά τα στοιχεία που μιλάνε για την “παράνομη” την “άρρωστη” σεξουαλικότητα ή το φύλο, θα μπορούσες να βάλεις στη θέση τους διάφορα άλλα και να στέκει πάλι». Και συνεχίζει: «Η Λουκία μπορεί να έχει πιο πολύ αυτό το “συμπάσχω-συμπονώ”, εγώ την πρώτη φορά που το είδα ήμουν σε αυτό το πολεμικό… “A, δεν κατάλαβα! Θιχτήκαμε; Σκίστηκε το καλσόν;”. Τη δεύτερη φορά όμως και την τρίτη, δεν ήταν έτσι. Αυτό το δρώμενο εμφανίζει το τραύμα που μπορεί εγώ να κουβαλάω και άλλοι άνθρωποι που είμαστε αυτοί που είμαστε. Επιτυγχάνεται αυτή η ορατότητα. Ταυτόχρονα, μπορώ να σκέφτομαι με μεγαλύτερη τρυφερότητα, ότι είναι κάποιος στο κοινό που του ανοίγεις κάτι, για το οποίο φταίει –δεν θεωρώ ότι είναι άμοιρος ευθυνών– αλλά δεν έχει καταλάβει τι γίνεται. Τη σκέφτομαι αυτή τη δράση, ίσως επειδή ήμουνα από την αρχή σε αυτήν. Σα να μου δίνει αυτό το χώρο να θεραπευτώ εγώ με αυτό το μοίρασμα και με αυτήν την έκθεση μετά εκεί και να μπορώ να είμαι και πιο τρυφερή ακόμη και σε αυτούς που δημιουργούν αυτήν την καταπίεση. Θεωρώ ότι όλοι μαζί βράζουμε σε ένα πράγμa».
Οι αντιδράσεις του κοινού μετά το δρώμενο
Ρωτήσαμε τους αφηγητές και τις αφηγήτριες για την αίσθηση τους σχετικά με τη συζήτηση που ακολουθεί το θεατρικό δρώμενο.
Η Δάφνη τονίζει ότι «έχει ενδιαφέρον η αντίδραση του κοινού, διαφορετική κάθε φορά. Σε κάποιες περιπτώσεις ήταν σα να ακούγανε τη λέξη ομοφοβία για πρώτη φορά. Και λες… εσύ το βιώνεις σαράντα τόσα χρόνια και οι άλλοι πρώτη φορά ακούν τη λέξη! Συνειδητοποίησα το πάγωμα κάποιων ανθρώπων που δεν είχαν ιδέα και μου έβγαινε και θυμός κάποιες στιγμές».
Λέει η Μάρθα: «Εγώ χαίρομαι πάρα πολύ γιατί εκτός του ότι ακούγονται κάτι ρουκέτες –που μπορεί να τις έχω πει κι εγώ στο παρελθόν– όντως κάτι ανοίγεται και πάντα φεύγω με μια αίσθηση ότι χρειάζεται κι άλλο». Η Ελένη συμφωνεί, προσθέτοντας: «Η δράση είναι η απόδειξη ότι έχει τεράστια σημασία να φτιάχνεται χώρος για να μπορείς να πεις τις ιστορίες σου. Η αφήγηση είναι και προνόμιο. Παίρνει το χώρο της, ακόμη κι αν το ακροατήριο είναι σαν κι εσένα ή διαφορετικοί. Πόση σημασία έχει να λέμε τις ιστορίες μας και να τις ακούει ένας άνθρωπος!».
Και η Λουκία συμπληρώνει: «Έχει μεγάλη δύναμη η διεργασία ολόκληρη. Το θεατρικό και η συζήτηση μετά. Είναι σημαντικό ότι είναι μία διαδικασία ομάδας βιωματική. Όταν κάτι είναι τόσο ζωντανό, τόσο βιωματικό ο άλλος μπαίνει μέσα συναισθηματικά, δεν γίνεται να μη μπει!».
Ο Γιώργος λέει: «Ακούς ρουκέτες που σε θυμώνουν πολύ. Πράγματα που τα έχεις ακούσει και στο παρελθόν και αυτό είναι πολύ κουραστικό. Από την άλλη, δίνεται η ευκαιρία κάτι να ανοιχτεί. Κάθε φορά πέφτει ένας μικρός σπόρος και εκεί έρχεται η αλλαγή. Σιγά-σιγά».
Το πρότζεκτ της «Αυθεντικής Αντίδρασης» είναι μια δουλειά σε εξέλιξη. Η εμπειρία μας έως τώρα έχει δείξει ότι οι συζητήσεις με το κοινό, σε συνδυασμό με το θεατρικό δρώμενο, λειτουργούν καταλυτικά στην αύξηση της επίγνωσης για την κοινωνική περιθωριοποίηση και τον αποκλεισμό με τρόπο που συμβάλλει στον κοινωνικό μετασχηματισμό. Η ανατροφοδότηση από μέλη του κοινού είναι ότι για μήνες μετά την παρακολούθηση της δράσης αναγνώριζαν ομοφοβικές και τρανσφοβικές συμπεριφορές δικές τους και του περιβάλλοντος τους, που μέχρι εκείνη τη στιγμή τους ήταν αόρατες. Επιπλέον, παρότι το θέμα της δράσης είναι η ομοφοβία/τρανσφοβία, μέλη του κοινού έκαναν τις δικές τους αναγωγές σε προσωπικά θέματα συνδεδεμένα με την αποδοχή ή τον αποκλεισμό που δεν αφορούσαν στο συγκεκριμένο θέμα. Αναγνώρισαν δυναμικές και εμπειρίες από την προσωπική τους ζωή, κι αυτό συνέβαλλε στην κατανόηση της ομοφοβίας και τρανσφοβίας και την ευαισθητοποίησή τους.
Η Λένα Ασλανίδου είναι κοινωνική λειτουργός. Η Αλεξάνδρα Βασιλείου είναι κοινωνική ψυχολόγος. Η Βέρα Λάρδη είναι θεατρολόγος. Και οι τρεις είναι εκπαιδεύτριες ενηλίκων.
Ευχαριστούμε θερμά την Λίλη Βασιλείου για την ανατροφοδότηση στην πορεία του σχεδιασμού, την Αντιγόνη Γύρα και τον Κινητήρα Studio για τη φιλοξενία, το θέατρο Vault για τη φιλοξενία, τον Μάριο Λώλο για τη φωτογράφιση, τον Χρήστο Λάρδη για την κατασκευή του σκηνικού, την Μάγδα Πλευράκη για την επιμέλεια των αντικειμένων.
Συνοπτική εκδοχή άρθρου, το οποίο στην πλήρη του μορφή θα δημοσιευτεί στο επόμενο τεύχος της ‘Νταλίκας‘ (φεμινιστικό περιοδικό της Λεσβιακής Ομάδας Αθήνας). Μπορείτε να βρείτε παλαιότερα τεύχη του περιοδικού εδώ.
Σας προσκαλούμε σε μια Διεργασία Ομάδας για την κλιματική αλλαγή. Στην αρχή της συνάντησης θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ του Avi Lewis “This Changes Everything” (με ελληνικούς υπότιτλους – 90′). Σε σκηνοθεσία του Avi Lewis, το βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο-bestseller της Naomi Klein ντοκιμαντέρ διαπραγματεύεται την υπέρτατη πρόκληση της κλιματικής αλλαγής – παρουσιάζοντας επτά δυναμικά πορτρέτα αγωνιζόμενων στην πρώτη γραμμή κοινοτήτων, από την Μοντάνα των ΗΠΑ και την Αλμπέρτα του Καναδά μέχρι τις ακτές της Νότιας Ινδίας, το Πεκίνο, τη Χαλκιδική αλλά και πέρα από αυτά. Ενενήντα λεπτά που πληροφορούν, εμπνέουν, παρακινούν, που αφηγούνται όχι μια ακόμα ιστορία καταστροφής του περιβάλλοντος αλλά μια ευκαιρία αποδόμησης του υπάρχοντος οικονομικού μοντέλου με την προοπτική οικοδόμησης ενός ριζικά καλύτερου.
Μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ θα κάνουμε μια Διεργασία Ομάδας στην προσπάθεια να δημιουργήσουμε χώρο να εκφραστούν διαφορετικές θέσεις, εμπειρίες και συναισθήματα που αναδύονται στο θέμα και να εμβαθύνουμε τη συναλλαγή τους.
Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015 @ 19.00 – 22.00
Γιαννάρου 17, Καλαμάκι (στάση τραμ ‘Πικροδάφνη’)
(για ελληνικούς υπότιτλους στο video, ένα κλικ στα settings και επιλογή ‘Greek’)
Επιστροφή από το Αμβούργο κι από ένα εκπαιδευτικό τριήμερο με θέμα “Worldwork and Deep Democracy”. Συντονιστές του σεμιναρίου η Αλεξάνδρα Βασιλείου και ο Lukas Hohler. Το σεμινάριο είναι μέρος μιας σειράς εκπαιδευτικών συναντήσεων που οργανώνει η Grundkraft για τους εκπαιδευτές των προγραμμάτων της (Teachers Empowered, Leaders Empowered, Youth Workers Empowered) και για επαγγελματίες που δουλεύουν με ομάδες σε σχολεία, ΜΚΟ και οργανισμούς. Η ομάδα βούτηξε στα βαθιά! Διεργασίες ομάδας, ανάπτυξη δεξιοτήτων, προσωπική δουλειά. Αναζητήσαμε συνδέσεις ανάμεσα στο προσωπικό και συλλογικό, ανάμεσα στις εσωτερικές διεργασίες και αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο. Ηλιόλουστο το Αμβούργο, μας φιλοξένησε με απίστευτη λιακάδα και ανθρωπιά. Έντονος και ο προβληματισμός των ανθρώπων εκεί για την προσφυγική κρίση, κινητοποιημένος με ανάληψη δράσης για την ανακούφιση των προσφύγων που φτάνουν ως εκεί. Η πόλη ήδη φιλοξενεί γύρω στους 30.000 πρόσφυγες. Είχαν μόνο λόγια θαυμασμού για τις προσπάθειες που γίνονται εδώ στην Ελλάδα, εν μέσω τέτοιας κρίσης, να υποδεχτεί τους εκατοντάδες χιλιάδες που έχουν ήδη περάσει από τα νησιά.
Επιμόρφωση στις Βασικές Αρχές Διεργασίας Ομάδας & το Ρόλο του Συντονιστή: Β.Α.Δ.Ο. Ι
Λένα Ασλανίδου, MPW – Αλεξάνδρα Βασιλείου, PhD – Λίλη Βασιλείου, PhD
Μια από τις προκλήσεις της δουλειάς σε ομάδες είναι η αξιοποίηση των δυναμικών και των συναισθημάτων που αναδύονται στην συνδιαλλαγή των μελών της ομάδας. Μέσα από την οπτική της προσέγγισης του Processwork μπορούμε να δούμε την ομάδα σαν ένα σύνολο ξεχωριστών ανθρώπων, με διαφορετικές θέσεις και εμπειρίες και ταυτόχρονα, σαν ένα πεδίο, το οποίο εκφράζεται μέσα από ρόλους, τους οποίους όλοι, εν μέρει, μοιράζονται. Μέσα από αυτήν την οπτική, μπορούμε να κατανοήσουμε τις δυναμικές και συγκρούσεις που αναδύονται σε μια ομάδα σαν μια προσπάθεια να γνωρίσει η ομάδα τον εαυτό της και τις εμπειρίες των μελών της, σαν απαραίτητες και αναγκαίες σε αυτήν την διαδικασία αυτογνωσίας.
Σε αυτήν την επιμόρφωση θα εστιάσουμε θεωρητικά και βιωματικά στη διεργασία ομάδας με βάση τη προσέγγιση του Processwork και συγκεκριμένα:
Στην εκμάθηση εργαλείων για να αντιλαμβανόμαστε και να παρεμβαίνουμε στην δυναμική της ομάδας και των σχέσεων που αναπτύσσονται.
Στο ρόλο του συντονιστή ως φορέα επίγνωσης και διευκόλυνσης των συνδιαλλαγών και στην προσωπική του ανάπτυξη.
Στην προσωπική ανάπτυξη του συντονιστή που είναι αναγκαία για να μπορεί να είναι φορέας επίγνωσης και διευκόλυνσης των συνδιαλλαγών.
Η επιμόρφωση αυτή απευθύνεται σε όλους όσους συντονίζουν ομάδες ή συμμετέχουν σε ομάδες.
Το Β.Α.Δ.Ο. Ι είναι ο πρώτος χρόνος τριετούς επαγγελματικής επιμόρφωσης στις Βασικές Αρχές Διεργασίας Ομαδας και τον Ρόλο του Συντονιστή.
Το Β.Α.Δ.Ο. Ι μπορούν να το παρακολουθήσουν και όσοι ενδιαφέρονται για μια εισαγωγή στις Βασικές Αρχές Διεργασίας Ομάδας και τον ρόλο του συντονιστή χωρίς να δεσμεύονται στην ολοκλήρωση του τριετούς προγράμματος.
Ημερομνίες: 17/10/15, 7/11/15, 5/12/15, 9/1/16, 6/2/16, 5/3/16, 16/4/16, 21/5/16
8 συναντήσεις (Σάββατο, 10.00 π.μ. – 2.00 μ.μ.)
Κόστος: 240 € Εγγραφή: Για να κλείσετε θέση στείλτε τη Δήλωση Συμμετοχής με εμαιλ στη διεύθυνση processworkhub@gmail.com.
Τι είναι η ομοφοβία και η τρανσφοβία; Πως τη βιώνουν οι άνθρωποι που είναι ομοφυλόφιλοι και τρανς; Πως τη βιώνουν οι οικογένειες τους και η σχολική κοινότητα; Ποιος είναι ο ρόλος των εκπαιδευτικών στην αντιμετώπιση της; Στόχος μας είναι μέσα από τη θεατρική δράση και το διάλογο να προβληματιστούμε γύρω από το πως η ομοφοβία και η τρανσφοβία περιθωριοποιούν ομάδες ανθρώπων, δημιουργούν πόνο και μας εγκλωβίζουν όλους, ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού.
Η δράση χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο είναι μία performance-δρώμενο βασισμένο σε αληθινές ιστορίες που αφορούν στους ανθρώπους της ΛΟΑΤ κοινότητας, γονείς κι εκπαιδευτικούς. Το δεύτερο μέρος είναι μια συζήτηση με τους παρευρισκόμενους, με στόχο τη βαθύτερη κατανόηση των εμπειριών, το μοίρασμα διαφορετικών απόψεων, συναισθημάτων και εμπειριών γύρω από το θέμα.
Η ανοιχτή διεργασίας ομάδας του Μαρτίου σήμερα στις 7-9μμ στο Καλαμάκι (Γιαννάρου 17) – Καλώς να βρεθούμε!
“Βαθιά Δημοκρατία είναι η αίσθηση ότι ο κόσμος είναι εδώ για να μας βοηθήσει να γίνουμε ολόκληροι και ότι εμείς είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε τον κόσμο να γίνει ολόκληρος” — Arnold Mindell
Οι συναντήσεις Διεργασίας Ομάδας στηρίζονται σε μια συναισθηματική στάση “Βαθιάς Δημοκρατίας” και είναι ανοιχτές σε όσους επιθυμούν να εξερευνήσουν θέματα και προβλήματα που αφορούν την ζωή μας, ως κοινωνικά και πολιτικά άτομα, στα πλαίσια της ομάδας. Το θέμα επιλέγεται στην κάθε συνάντηση από την ομάδα. Η συναντήσεις αυτές είναι χωρίς κόστος.
Deep democracy and Worldwork: process-oriented facilitation of groups, organizations, communities and social fields of tension
Alexandra Vassiliou, Ph.D., dipl. POP (GR) and Lukas Hohler, M.A., dipl. POP (CH)
Introduction Seminar: Hamburg, October 1-3, 2015
A facilitation training series (2015 – 2017) on the basics of process-oriented facilitation. The Introduction seminar can be attended as a single seminar or as the entry seminar into the whole series. Content of the seminar This seminar cycle is a contribution to the needs of a globalized and migrating world for skills to facilitate human interactions and group process in organizations, community and personal relationships. Deep Democracy and Worldwork are terms that describe methods, attitudes and skills to facilitate group process in various contexts. They emerged out of Process Work (also know as Process-oriented Psychology) and are being used all over the world to facilitate social fields of tension, stake-holder dialogues as well as to resolve conflict and steering meetings and discussions. The focus of this approach lies on its inclusiveness of different levels of perception; besides content and goals there is an emphasis on body sensations, body symptoms, dreams, fantasies, altered states of consciousness and communication blocks that influence the atmosphere, contain valuable information and self-organizing forces for the given group or organization. The theoretical content will be put to practice through working in dyads and small groups. The facilitation techniques will be practiced in large group process with the group present.
Αυτήν την Παρασκευή (23/1) η τρίτη διεργασία ομάδας της χρονιάς! H Διεργασία Ομάδας στηρίζεται στην έννοια της “Βαθιάς Δημοκρατίας,” μιας συναισθηματικής στάσης, σύμφωνα με την οποία όλοι οι άνθρωποι, τα συναισθήματα, οι σωματικές εμπειρίες, τα όνειρα και οι καταστάσεις συνείδησης θεωρούνται αναπόσπαστες πτυχές του όλου. Είναι ένας ανοιχτός τρόπος αντιμετώπισης των εμπειριών που είναι παρούσες σε μια ομάδα και ζητούν να γίνουν συνειδητές. Στοχεύει στην υποστήριξη των διαφορετικών πλευρών ενός θέματος, μιας ομάδας ή μιας κοινότητας μέσα από την διευκόλυνση της έκφρασης των διαφορετικών πλευρών και της ουσιαστικής συνδιαλλαγής μεταξύ τους.
Η έκφραση και η συνδιαλλαγή μεταξύ των διαφορετικών εμπειριών μιας ομάδας αποσκοπεί στην κατανόηση του πεδίου, τη δημιουργία στιγμιαίας αίσθησης κοινότητας η οποία βοηθά στην ανεύρεση δημιουργικών λύσεων στα προβλήματα που απασχολούν την ομάδα.
Οι συναντήσεις Διεργασίας Ομάδας στηρίζονται σε μια συναισθηματική στάση «Βαθιάς Δημοκρατίας» και είναι ανοιχτές σε όσους επιθυμούν να εξερευνήσουν σε βάθος θέματα και προβλήματα που αφορούν την ζωή μας, ως κοινωνικά και πολιτικά άτομα, στα πλαίσια της ομάδας. Το θέμα επιλέγεται στην κάθε συνάντηση από την ομάδα.
Διαδικαστικά – δεν απαιτείται δήλωση συμμετοχής.
Τόπος: Γιαννάρου 17, Άλιμος (1η Στάση Καλαμακίου, στάση τραμ ‘Πικροδάφνη’) Ώρες: Παρασκευή 7 – 9 μμ Κόστος: δεν υπάρχει χρηματικό κόστος για αυτές τις συναντήσεις Συντονίστριες: Λένα Ασλανίδου, Αλεξάνδρα Βασιλείου, Λίλη Βασιλείου
H Διεργασία Ομάδας στηρίζεται στην έννοια της “Βαθιάς Δημοκρατίας,” μιας συναισθηματικής στάσης, σύμφωνα με την οποία όλοι οι άνθρωποι, τα συναισθήματα, οι σωματικές εμπειρίες, τα όνειρα και οι καταστάσεις συνείδησης θεωρούνται αναπόσπαστες πτυχές του όλου. Είναι ένας ανοιχτός τρόπος αντιμετώπισης των εμπειριών που είναι παρούσες σε μια ομάδα και ζητούν να γίνουν συνειδητές. Στοχεύει στην υποστήριξη των διαφορετικών πλευρών ενός θέματος, μιας ομάδας ή μιας κοινότητας μέσα από την διευκόλυνση της έκφρασης των διαφορετικών πλευρών και της ουσιαστικής συνδιαλλαγής μεταξύ τους.
Η έκφραση και η συνδιαλλαγή μεταξύ των διαφορετικών εμπειριών μιας ομάδας αποσκοπεί στην κατανόηση του πεδίου, τη δημιουργία στιγμιαίας αίσθησης κοινότητας η οποία βοηθά στην ανεύρεση δημιουργικών λύσεων στα προβλήματα που απασχολούν την ομάδα.
Οι συναντήσεις Διεργασίας Ομάδας στηρίζονται σε μια συναισθηματική στάση «Βαθιάς Δημοκρατίας» και είναι ανοιχτές σε όσους επιθυμούν να εξερευνήσουν σε βάθος θέματα και προβλήματα που αφορούν την ζωή μας, σαν κοινωνικά και πολιτικά άτομα, στα πλαίσια της ομάδας. Το θέμα επιλέγεται στην κάθε συνάντηση από την ομάδα.
Διαδικαστικά – δεν απαιτείται δήλωση συμμετοχής.
Τόπος: Γιαννάρου 17, Άλιμος (1η Στάση Καλαμακίου, στάση τραμ ‘Πικροδάφνη’)
Ώρες: Παρασκευή 7 – 9 μμ
Κόστος: δεν υπάρχει χρηματικό κόστος για αυτές τις συναντήσεις
Συντονίστριες: Λένα Ασλανίδου, Αλεξάνδρα Βασιλείου, Λίλη Βασιλείου
Η Αυθεντική Αντίδραση: Ένας Διάλογος για την Ομοφοβία και την Τρανσφοβία Κινητήρας Studio, Σάββατο 8/11 και Κυριακή 9/11 στις 9.00μμ
Τι είναι η ομοφοβία και η τρανσφοβία; Πως την βιώνουν οι άνθρωποι που είναι ομοφυλόφιλοι και τρανς; Πως τη βιώνουν οι οικογένειες τους και η σχολική κοινότητα; Ποιος είναι ο ρόλος των εκπαιδευτικών στην αντιμετώπιση της; Το Processwork Hub και η ομάδα κοινωνικού θεάτρου Amate Performance συνεργάζονται σε μία performance – διάλογο βασισμένη σε αληθινές ιστορίες που αφορούν στους ανθρώπους της ΛΟΑΤ κοινότητας, γονείς κι εκπαιδευτικούς. Στόχος της Αυθεντικής Αντίδρασης είναι μέσα από τη θεατρική πράξη και το διάλογο να προβληματίσει γύρω από το πώς τα θέματα ταυτότητας φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού περιθωριοποιούν ομάδες ανθρώπων, δημιουργούν πόνο και εγκλωβίζουν όλους, ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικής ταυτότητας. Η δράση μετράει ήδη δύο πετυχημένες παραστάσεις, μία σε εκπαιδευτικούς και μία στο 18ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ της Αθήνας τον περασμένο Ιούλιο ενώ προγραμματίζονται και άλλες σε συνεργασία με φορείς και κοινωνικούς χώρους.
Κατάμεστη η αίθουσα χθες στις Νύχτες Πρεμιέρα, όπου και προβλήθηκε η ταινία του Νίκου Κορνήλιου ‘Μητριαρχία’. Παρούσες και οι περισσότερες από τις ηθοποιούς της ταινίας. Καθηλωτική η ταινία, σχεδόν τρεις ώρες, μια συνεχής διεργασία ομάδας γύρω από την εμπειρία της γυναίκας μέσα στην πατριαρχική κοινωνία. Αξίζει να τη δεις. Κράτα τα μάτια σου ανοιχτά για προβολές!
Υπόθεση:
60 Γυναίκες. 7 Μέρες. Ένας κόσμος. Ένα καταφύγιο γυναικών απειλείται με κατεδάφιση. 60 γυναίκες διαφορετικών ηλικιών, εθνικοτήτων και κοινωνικών προελεύσεων συγκεντρώνονται για να το προστατεύσουν, επιχειρώντας να επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους στον κόσμο σήμερα. Την ημέρα συζητούν και συγκρούονται. Κοινωνία, σεξουαλικότητα, πολιτική, σχέσεις, μητρότητα, εργασία. Τη νύχτα αφήνονται να εκφραστούν, να χορέψουν, να εξομολογηθούν βιώματα κι εμπειρίες. Τι θα προκύψει από ένα τέτοιο εγχείρημα;
