Τετάρτη 24/4/2013 και ώρα 7:30 μ.μ., στην Πλατεία Ομονοίας
Εδώ και ένα μήνα οι εργαζόμενοι στον ΟΚΑΝΑ έχουμε προχωρήσει σε κατάληψη των Κεντρικών Υπηρεσιών του Οργανισμού, γιατί είναι ο μόνος τρόπος που έχουμε για να αντιδράσουμε σε όλες εκείνες τις πολιτικές επιλογές, που υπονομεύουν την προοπτική του, απαξιώνουν το περιεχόμενο της δουλειάς μας και θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή και το μέλλον των 8.500 θεραπευομένων στα Προγράμματα Υποκατάστασης καθιστώντας ταυτόχρονα αδύνατη την απορρόφηση της λίστας αναμονής 3.500 συνανθρώπων μας.
Ενώ η οικονομική κρίση εξαπλώνεται, ολοένα και περισσότεροι συμπολίτες μας περνούν την κόκκινη γραμμή της επιβίωσης.
Καθημερινά νέα παιδιά, έφηβοι και έφηβες μέσα σε μια κοινωνία που απελπίζεται όλο και πιο πολύ, έρχονται σε επαφή με νέες επικίνδυνες ουσίες.
Το AIDS απλώνεται σχεδόν ως επιδημία στις πιάτσες των εξαρτημένων.
Το κράτος και η κυβέρνηση αντί να προωθήσουν πολιτικές πρόνοιας και δημόσιας υγείας, στέκονται εχθρικά απέναντι στα προγράμματα αντιμετώπισης των εξαρτήσεων οδηγώντας τον ΟΚΑΝΑ ουσιαστικά σε μια πορεία αυτοκατάργησης με τη συστηματική υποχρηματοδότηση. Με βάση τα έως τώρα στοιχεία της Διοίκησης, ο προϋπολογισμός του ΟΚΑΝΑ υπολείπεται μακράν σε σχέση με το ελάχιστο απαραίτητο λειτουργικό του κόστος.
Και ενώ ο ΟΚΑΝΑ απειλείται ουσιαστικά με κλείσιμο και διοχέτευση των υπηρεσιών του στους ιδιώτες γιατρούς, παράλληλα οι εξαρτημένοι βιώνουν ολοένα και περισσότερο τις επιπτώσεις του κοινωνικού φασισμού. Στο πλαίσιο της επιχείρησης «ΘΕΤΙΣ», η αστυνομία τους μαζεύει τα βράδια από τις πιάτσες και τους οδηγεί στο στρατόπεδο της Αμυγδαλέζας. Εκεί, αφού καταγραφούν και τους γίνουν παρά τη θέλησή τους ιατρικές εξετάσεις, υποχρεώνονται συχνά να καθαρίσουν το χώρο και στη συνέχεια ταλαιπωρημένοι και διαλυμένοι ουσιαστικά από το στερητικό σύνδρομο, ψάχνουν ένα τρόπο να επιστρέψουν στην Αθήνα.
Εμείς, οι εργαζόμενοι στον ΟΚΑΝΑ, διαμαρτυρόμαστε και διεκδικούμε :
Αύξηση του προϋπολογισμού, έτσι ώστε να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του Οργανισμού και η παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσιών
Δημόσια και δωρεάν προγράμματα αντιμετώπισης της εξάρτησης ενάντια σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης
Ειδικό σχεδιασμό αντιμετώπισης της επιδημίας του AIDS στους εξαρτημένους σε εθνικό επίπεδο
Επαρκή στελέχωση των προγραμμάτων Υποκατάστασης.
Ενίσχυση όλων των προγραμμάτων αντιμετώπισης της εξάρτησης στο επίπεδο της πρόληψης – θεραπείας ( ανεξάρτητα της θεραπευτικής προσέγγισης) και κοινωνικής επανένταξης.
Άμεση διακοπή της «επιχείρησης – σκούπα» ενάντια στους εξαρτημένους συμπολίτες μας.
Σε αυτό το πλαίσιο την Τετάρτη 24/4/2013 και ώρα 7:30 μ.μ., στην Πλατεία Ομονοίας οργανώνουμε συναυλία διαμαρτυρίας με τη συμμετοχή των: Παναγιώτη Αμπατζή-Ηρώ – Παντελή Θαλασσινού – Αργυρώ Καπάρου – Βαγγέλη Κορακάκη – Ανδριάνας Μπάμπαλη – Δανάη Παναγιωτοπούλου-Νατάσα Παπαδοπούλου Τζαβέλλα
Στην εκδήλωση θα συμμετέχουν οι μουσικές ομάδες του θεραπευτικού προγράμματος 18 ΑΝΩ και της Μονάδας Εφήβων και Νέων ΟΚΑΝΑ – ΑΤΡΑΠΟΣ
Αντίσταση στη διάλυση του ΟΚΑΝΑ και την υποβάθμιση της Δημόσιας Υγείας
Να σταματήσει άμεσα το κυνήγι των εξαρτημένων
Να ενισχυθούν με κάθε τρόπο τα προγράμματα αντιμετώπισης των εξαρτήσεων (ΟΚΑΝΑ-18ΑΝΩ-ΚΕΘΕΑ-ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ)
Η συναυλία οργανώνεται από τον Σύλλογο Εργαζομένων ΟΚΑΝΑ, με τη στήριξη του θεραπευτικού προγράμματος 18 ΑΝΩ, του Σωματείου εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης, του Συλλόγου εργαζομένων στο ΚΕΘΕΑ, του Σωματείου Εργαζομένων σε φορείς Ψυχικά Ασθενών και Ευαίσθητων Κοινωνικά Ομάδων (ΣΕΨΑΕΚΟ).
Το επιτυχημένο οικονομικό μοντέλο της Νέας Μανωλάδας και η πληρωμή των εργατών με σφαίρες. Ας τους αφήσουμε μόνους με τις φράουλές τους
Σφαίρες αντί μεροκάματου στη Νέα Μανωλάδα. Δεν θυμάμαι την τελευταία φορά, που κατά την προσφιλή μας συνήθεια, πέσαμε από τα σύννεφα. Ας το κάνουμε τώρα. Είναι αλήθεια περίεργο, σε μια περιοχή που συντελείται ετησίως, ένα “οικονομικό θαύμα” να συμβαίνουν τέτοια περιστατικά. Μπορεί να είχαμε σε πολλές περιπτώσεις, κακομεταχείριση μεταναστών και μισθούς πείνας και στο παρελθόν, αλλά το σύστημα δούλευε ρολόι.
Οι τσιφλικάδες, με πόνο ψυχής απασχολούσαν μετανάστες με πενιχρό μεροκάματο, ενώ στην πραγματικότητα ήθελαν να απασχολούν Έλληνες με κανονικούς μισθούς. Οι μετανάστες αυτοί, στη συνέχεια (όταν τελείωνε η δουλειά) μετατρέπονταν σε λαθρομετανάστες χωρίς χαρτιά και άρα παράνομους, που έπρεπε να συλληφθούν και φυσικά να μην πληρωθούν.
Με άλλα λόγια, είχαμε μια ειδική οικονομική ζώνη, από αυτές, που σύμφωνα με τους Τζήμερους του μάταιου αυτού κόσμου, οδηγούν στην ανάπτυξη. Τη ματωμένη ανάπτυξη. Το κράτος λειτουργούσε, όπως και το υπέροχο αυτό μοντέλο εκμετάλλευσης και μεγιστοποίησης κερδών. Και ενώ όλοι ήταν ικανοποιημένοι, έρχονται τρεις επιστάτες να χαλάσουν τη δουλειά με τους πυροβολισμούς τους.
Είχαν φυσικά τα δίκια τους οι πιστολέρο. Πρώτον, οι μετανάστες ζήτησαν να πληρωθούν, σαμποτάροντας το σχέδιο “σε καρφώνω στην αστυνομία και δεν σε πληρώνω“. Δεύτερον, αντέδρασαν όταν -φαντάζομαι- ευγενικά, οι επιστάτες εξήγησαν ότι ο αφέντης έχει δικαίωμα να καθυστερεί την πληρωμή, καθώς λόγω οικονομικής κρίσης, δεν βγαίνει. Τρίτον, δεν σεβάστηκαν το γεγονός ότι η πολιτισμένη μας χώρα, τους επιτρέπει να είναι μέρος του ετήσιου οικονομικού θαύματος, που συντελείται στην περιοχή.
Έτσι, ζητώντας τα δεδουλευμένα τους, διέπραξαν ένα αμάρτημα, που οι επιστάτες θέλησαν να τιμωρήσουν, ρίχνοντας στο ψαχνό. Συμβαίνουν αυτά σε περιόδους κρίσης. Τώρα αν αναρωτιέστε, τι είδους άνθρωπος σηκώνει όπλο απέναντι σε εργάτες, που ζητούν να πληρωθούν για τον κόπο τους, η απάντηση είναι μία. Κανένας άνθρωπος. Μόνο ανθρωποειδές. Πάντα υπάρχει άλλοθι στο να είσαι τέρας και πάντα υπάρχουν εμπόδια στο να φέρεσαι ανθρώπινα. Ειδικά σε περιόδους οξύτατης οικονομικής κρίσης. Το θέμα είναι τι επιλέγει κανείς.
Το περιστατικό στη Νέα Μανωλάδα, εκτός από ρατσιστικό, είναι και περιστατικό εργασιακής βαρβαρότητας σε μια χώρα, που ο εργαζόμενος θεωρείται πια αναλώσιμος και τα δικαιώματά του, “πολυτέλεια”. Οφείλουμε να αντισταθούμε στη βαρβαρότητα. Αν το κράτος κωφεύει ή συνδράμει με απελάσεις όταν έρχεται η ώρα της καταβολής των δεδουλευμένων, υπάρχουν και άλλοι τρόποι πιο αποτελεσματικοί, όπως το μποϋκοτάζ.
Ας αφήσουμε το “κτήνος” να τρέφεται μόνο του με τις φράουλές του. Ίσως έτσι βάλει μυαλό.
Ανησυχίες των επιστημόνων για τις επιπτώσεις της λιτότητας στην υγεία των Ευρωπαίων πολιτών
Οι μεγάλες περικοπές στην Ευρώπη, πέρα από τις επιπτώσεις στο οικονομικό επίπεδο των πολιτών, συνιστούν παράλληλα και ένα πείραμα πάνω στην υγεία των ανθρώπων, με άγνωστες συνέπειες για το μέλλον, όπως αναφέρεται σε έρευνα του διεθνούς κύρους βρετανικού επιστημονικού περιοδικού “New Scientist”.
Όπως επισημαίνει το σχετικό άρθρο γνώμης του περιοδικού, με τίτλο «Τα κρυφά κόστη της λιτότητας», οι χώρες της ευρωζώνης έχουν ήδη αποτελέσει κλασικά παραδείγματα για το πόσο σοβαρές μπορεί να είναι οι συνέπειες της ύφεσης στο πεδίο της υγείας. Περί αυτού, επικαλείται σχετική έρευνα στο κορυφαίο ιατρικό περιοδικό “The Lancet”, τον προηγούμενο μήνα, που δείχνει ότι τα περιστατικά ψυχικών παθήσεων και αυτοκτονιών στην Ευρώπη έχουν αυξηθεί κατακόρυφα λόγω της οικονομικής κρίσης, ορισμένες λοιμώδεις νόσοι κάνουν την επανεμφάνισή τους (ειδική αναφορά γίνεται για τα αυξημένα κρούσματα AIDS στην Ελλάδα), ενώ τα κρατικά συστήματα υγείας και πρόνοιας αντιμετωπίζουν ολοένα μεγαλύτερες δυσκολίες να ανταποκριθούν στο ρόλο τους λόγω ποικίλων ελλείψεων.
Το συνοδευτικό άρθρο του περιοδικού, με τίτλο «Το κόστος των περικοπών: Η τοξική γενετική κληρονομιά της λιτότητας», επισημαίνει πως οι ανωτέρω άμεσες συνέπειες της ύφεσης και της λιτότητας μπορεί να δώσουν τη θέση τους σε πιο μακροπρόθεσμες συνέπειες για την υγεία, με πιθανή διαχρονική αύξηση των εμφραγμάτων, των εγκεφαλικών, του άγχους και της κατάθλιψης.
Το παρατεταμένο στρες που προκαλείται από τις οικονομικές δυσκολίες, πυροδοτεί ή επιδεινώνει τους παραπάνω κινδύνους. Όπως αναφέρεται, «είναι δύσκολο να αρνηθεί κανείς ότι όσοι ανησυχούν για την ασφάλεια της θέσης εργασίας τους, του σπιτιού τους, της οικογένειάς τους και των περιουσιακών στοιχείων τους, δεν βιώνουν υψηλά επίπεδα στρες».
Το περιοδικό επισημαίνει πως «πολύ μελάνι έχει χυθεί σε διαφωνίες σχετικά με τα οικονομικά οφέλη της λιτότητας. Από την άλλη, οι συνέπειες της τελευταίας για την υγεία δεν έχουν σε μεγάλο βαθμό αναδειχτεί στο δημόσιο διάλογο, καθώς γίνεται η υπόθεση πως οι επιπτώσεις αυτές θα εξαλειφθούν όσο θα χαλαρώνει το σφίξιμο του ζωναριού».
Όμως το στρες φαίνεται να επιφέρει γενετικές τροποποιήσεις, που έχουν μακρόχρονες συνέπειες στην υγεία των πολιτών. Όπως υπογραμμίζεται, «το ψυχικό στρες που επιφέρει η οικονομική κρίση, μπορεί να ενεργοποιήσει γονίδια που απειλούν την μακροπρόθεσμη υγεία των μελλοντικών γενεών».
Νέες επιστημονικές έρευνες δείχνουν ότι το παρατεταμένο στρες προκαλεί τέτοιες μεταβολές στα γονίδια, που τροφοδοτούν την χρόνια εσωτερική φλεγμονή στον οργανισμό λόγω της δυσλειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος. Αυτή η φλεγμονή, με τη σειρά της, ανοίγει το δρόμο ή αυξάνει τον προϋπάρχοντα κίνδυνο για καρδιαγγειακές και άλλες παθήσεις, ακόμα και για καρκίνο.
Ήδη υπάρχουν ιστορικά στοιχεία που δείχνουν ότι η ανεργία φέρνει αυξημένα ψυχικά προβλήματα και εμφράγματα. Μια ολλανδική μελέτη που κάλυψε σχεδόν δύο αιώνες (1815 – 2000) συμπέρανε ότι οι γενιές των ανθρώπων που γεννιούνται εν μέσω ύφεσης, εμφανίζουν αφύσικα υψηλά ποσοστά πρόωρων θανάτων.
Όπως έχουν δείξει πειράματα σε ζώα, η αιτία φαίνεται πως είναι ότι, στη διάρκεια των περιόδων κρίσης, ο εγκέφαλος και το νευρικό σύστημα πλημμυρίζουν το σώμα με ορμόνες του στρες όπως η κορτιζόλη. Αυτές οι ορμόνες, με τη σειρά τους, επιφέρουν βιοχημικές μεταβολές στα κύτταρα, οι οποίες ενεργοποιούν εκείνα τα γονίδια που υποδαυλίζουν τη χρόνια φλεγμονή. «Η σχέση ανάμεσα στο χρόνιο στρες και στην ασθένεια είναι πλέον ξεκάθαρη», σύμφωνα με την Τέρι Μόφιτ του πανεπιστημίου Ντιουκ των ΗΠΑ.
Ακόμα, αν οι γυναίκες βιώνουν στρες στη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους, υπάρχει πιθανότητα να προκληθεί αναπρογραμματισμός της ανάπτυξης του εμβρύου, σύμφωνα με τη Βιβέτ Γκλόβερ του Imperial College του Λονδίνου, η οποία τονίζει ότι «όλο και περισσότερες έρευνες δείχνουν τις επιπτώσεις του προγεννητικού στρες για την μακροπρόθεσμη ανάπτυξη των παιδιών. Είναι πιθανό ότι αν οι άνθρωποι αισθάνονται πιο αγχωμένοι εξαιτίας της λιτότητας, της ανεργίας κ.α., αυτό θα έχει επιζήμιες συνέπειες για την επόμενη γενιά».
Η Ιζαμπέλ Μανσουί του Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας (ΕΤΗ) της Ζυρίχης επισημαίνει πως «αν και δεν έχει αποδειχτεί με απτά στοιχεία, είναι πολύ πιθανό ότι η λιτότητα μπορεί να έχει συνέπειες διαρκείας επί πολλές γενιές», καθώς, σύμφωνα με τα πειράματά της, οι επιπτώσεις του στρες στα ποντίκια διαρκούν για τρεις διαδοχικές γενιές.
Τέλος, ο Ντέιβιντ Στάκλερ του πανεπιστημίου της Οξφόρδης αναφέρει ότι στην περίοδο του κλεισίματος πολλών κρατικών εργοστασίων και των γρήγορων και μαζικών ιδιωτικοποιήσεων στη Ρωσία, στη δεκαετία του ΄90, οι θάνατοι των πολιτών αυξήθηκαν σημαντικά. Αντίθετα, στη γειτονική Λευκορωσία, όπου οι ιδιωτικοποιήσεις υλοποιήθηκαν με πιο σταδιακό τρόπο, οι θάνατοι αυξήθηκαν μόνο οριακά.
«Ένα γενικό μήνυμα», όπως υπογραμμίζει ο βρετανός επιστήμονας, «είναι ότι δύο από τους πιο σημαντικούς παράγοντες που καθορίζουν την υγεία μιας κοινωνίας, είναι η στέγαση και οι θέσεις εργασίας. Αποτελούν τους βασικούς στυλοβάτες. Αν τους αφαιρέσει κανείς, η υγεία υποφέρει».
ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΝΩΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ
Είμαστε οι εργαζόμενοι στον ΟΚΑΝΑ, το 18 ΑΝΩ, τα Κέντρα Πρόληψης, το πρόγραμμα Ψυχαργώς.
Είμαστε αυτοί που προσπαθούμε, σε συνθήκες άγριας οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, να βοηθήσουμε τους εξαρτημένους στην πορεία προς τη θεραπεία. Αυτοί που προσπαθούμε για την κοινωνική επανένταξη, την υποστήριξη και τη θεραπεία παιδιών και ενηλίκων με ψυχικές διαταραχές, ενάντια στην ασυλοποίηση. Αυτοί που δουλεύουμε καθημερινά ενάντια στην εξάρτηση με γονείς, εκπαιδευτικούς, και νέους.
Είμαστε η φωνή όσων δεν έχουν φωνή, των ευάλωτων ομάδων που η πολιτική της κυβερνητικής τρόικας προορίζει για τον κοινωνικό Καιάδα: Οι περικοπές στους προϋπολογισμούς του ΟΚΑΝΑ, των δομών του Ψυχαρχώς και των Κέντρων Πρόληψης έχουν ως αποτέλεσμα εργαζόμενοι 6, 8 και 11 μήνες απλήρωτοι να κρατούν τις δομές ζωντανές, οι υπηρεσίες μας να υπολειτουργούν και να απειλούνται με κλείσιμο, οι άνθρωποι που εξυπηρετούμε να κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο, στο περιθώριο, σε νέα «άσυλα» και «κέντρα κράτησης», με τον κίνδυνο υποτροπής εξυπηρετούμενων στην Ψυχική Υγεία και την Αντιμετώπιση των Εξαρτήσεων να ενισχύεται σημαντικά από αυτή την κατάσταση.
Εργαζόμενοι και σωματεία της Πρόληψης, της Αντιμετώπισης της Εξάρτησης και της Ψυχικής Υγείας έχουμε συναντηθεί εδώ και αρκετούς μήνες, έχουμε κάνει μαζικές διαδηλώσεις και παραστάσεις στο Υπουργείο Υγείας, στο Υπουργείο Οικονομικών, στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, στη Βουλή, έχουμε απευθυνθεί στην κοινωνία κι έχουμε δεχθεί την αλληλεγγύη συμπολιτών μας κι άλλων εργαζομένων.
Η συνεχιζόμενη εγκληματική πολιτική περικοπών του κοινωνικού κράτους, η αδιαφορία για τους εργαζόμενους που δουλεύουν απλήρωτοι, οι συνεχείς καθυστερήσεις να δοθεί μία οριστική και αξιοπρεπής λύση, οι υποκριτικές μεταθέσεις ευθυνών από Υπουργείο σε Υπουργείο, η υποδοχή μας στο Υπουργείο Υγείας με χημικά και ξύλο δεν μας αφήνουν άλλη επιλογή από το να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, να διεκδικούμε και να ασκούμε πιέσεις για όσο χρειαστεί.
Στις 12 Απρίλη συναντιόμαστε πάλι! Απεργούμε, διαδηλώνουμε, διεκδικούμε!
· Αγωνιζόμαστε για την αξιοπρέπεια και το δικαίωμα όσων απευθύνονται στις υπηρεσίες μας να έχουν δημόσια, δωρεάν και ποιοτική φροντίδα.
· Αγωνιζόμαστε για τη δική μας συλλογική, εργασιακή και προσωπική επιβίωση και αξιοπρέπεια.
Την Παρασκευή 12/04:
-Συγκέντρωση στο ΥΥΚΑ στις 10.00πμ για τα σωματεία Απεξάρτησης και Ψυχικής Υγείας
-Συγκέντρωση στο Υπουργείο Εσωτερικών στις 9.30 για το Σωματείο Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης
-Συνάντηση όλων των Σωματείων στο Υπουργείο Οικονομικών
-Κοινή πορεία ως τη Βουλή και κατόπιν ως το Υπουργείο Υγείας
Σύλλογος Εργαζόμενων ΟΚΑΝΑ Σ.Ε.Ψ.Α.Ε.Κ.Ο. Σωματείο Εργαζόμενων Περιβολάκι Σωματείο Εργαζόμενων στα Κέντρα Πρόληψης Σωματείο Εργαζόμενων ¨ΠΥΞΙΔΑ¨ Ηπείρου Εργαζόμενοι 18ΑΝΩ Σύλλογος Εργαζόμενων ΚΕΘΕΑ Σωματείο Εργαζομένων Συλλόγου Ατόμων με Αυτισμό Νομού Λάρισας Σωματείο Εργαζόμενων στην ΕΔΡΑ
Το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες σας προσκαλεί στην εκδήλωση που διοργανώνει με θέμα το φυλετικό ρατσισμό, την Κυριακή 7 Απριλίου στον κινηματογράφο ‘’Τριανόν’’, από την 1.30 μ.μ έως τις 6.00 μ.μ.
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης θα προβληθούν τα ντοκιμαντέρ ‘’Φιλιππίνες’’ του Σταύρου Ψυλλάκη, ‘’Τα κρυφά σχολειά’’ του Σύλλα Τζουμέρκα, ‘’Ηλιόσποροι’’ του Αντώνη Τολάκη. Θα ακολουθήσουν συζητήσεις των συντελεστών με το κοινό και σχετική ενημέρωση από το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες για την κατάσταση του ρατσισμού στη χώρα μας.
Σας περιμένουμε λοιπόν την Κυριακή από την 1.30 μ.μ. στον κινηματογράφο ‘’Τριανόν’’ (Κοδριγκτώνος 21, -Πατησίων 101, τηλ. 2108215469, 2108222702) για να συζητήσουμε το θέμα του ρατσισμού παρακολουθώντας εικόνες και ανταλλάσσοντας εμπειρίες και απόψεις με έμπειρους ανθρώπους του χώρου.
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
Πρόγραμμα ημερίδας:
1.30 – 2.30 μ.μ: Λίγα λόγια από το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες σχετικά με το θέμα του ρατσισμού και την έξαρση των κρουσμάτων ρατσιστικής βίας στη χώρα μας.
2.30 – 3.15 μ.μ.: Προβολή του ντοκιμαντέρ ‘’Φιλιππίνες’’ του Σταύρου Ψυλλάκη.
3.15 – 3.30 μ.μ.: Ανοιχτή συζήτηση με το κοινό.
3.30 – 4.15 μ.μ.: Προβολή του ντοκιμαντέρ ‘’Τα κρυφά σχολειά’’ του Σύλλα Τζουμέρκα
4.15 – 4.30 μ.μ.: Ανοιχτή συζήτηση με το κοινό.
4.30 – 5.00 μ.μ.: Προβολή του ντοκιμαντέρ ‘’Ηλιόσποροι’’ του Αντώνη Τολάκη
5.00 – 5. 15 μ.μ.: Ανοιχτή συζήτηση με το κοινό.
5. 15 – 6.00 μ.μ.: Κλείσιμο της εκδήλωσης με συνοπτική παρουσίαση των δράσεων του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες για την καταπολέμηση των ρατσιστικών φαινομένων.
Σας προτείνουμε να αναπαράξετε και να διαδώσετε τα κείμενα που βρίσκονται το τέλος αυτού του ποσταρίσματος.
Παρακαλούμε να αναφέρετε πάντα τις πηγές. Η απόδοση, επεξεργασία και προσαρμογή στα ελληνικά του “WHO, IF NOT YOU?” (www.unitedagainstracism.org) έγινε συλλογικά από τα μέλη της Ζωντανής Βιβλιοθήκης.
10 ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΕΝΕΡΓΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΣΕ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ
Τι μπορείς να κάνεις όταν είσαι μάρτυρας σε μια ρατσιστική επίθεση;
Αυτός ο κατάλογος συνοψίζει τα πιο σημαντικά βήματα για μια θαρραλέα παρέμβαση:
1. Να είσαι προετοιμασμένος/προετοιμασμένη.
Σκέψου μια κατάσταση στην οποία ένα άτομο απειλείται ή υφίσταται επίθεση. Φαντάσου πώς θα αισθανθείς και τι θα μπορούσες να κάνεις για να βοηθήσεις.
2. Μείνε ήρεμος/ήρεμη.
Συγκεντρώσου σε ό, τι έχεις φανταστεί στο βήμα 1. Μην αφήσεις το φόβο ή το θυμό να σου αποσπάσει την προσοχή.
3. Δράσε αμέσως.
Αντέδρασε γρήγορα και μην περιμένεις μέχρι να βοηθήσουν άλλοι άνθρωποι. Όσο περισσότερο διστάζεις, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να παρέμβεις.
4. Φέρε βοήθεια.
Χρησιμοποίησε το κινητό σου τηλέφωνο για να καλέσεις την αστυνομία (βεβαιώσου ότι έχεις στη λίστα των επαφών σου τους απαραίτητους αριθμούς). Μέσα στο λεωφορείο: Ενημέρωσε τον/την οδηγό. Στο δρόμο: Φώναξε δυνατά. Εάν δεν είσαι βέβαιος/βέβαιη τι είναι καλύτερο να φωνάξεις, το “ΦΩΤΙΑ” σίγουρα τραβάει αμέσως την προσοχή.
5. Τράβα την προσοχή.
Απευθύνσου στους/στις επιβάτες και στους/στις θεατές του περιστατικού άμεσα και προσωπικά: “Κύριε εσείς, με το μπλε σακάκι, σας παρακαλώ ενημερώσετε τον οδηγό!” Να μιλάς δυνατά! Η φωνή σου θα σε κάνει να νιώσεις αυτοπεποίθηση και θα ενθαρρύνει και άλλους να παρέμβουν επίσης.
6. Υποστήριξε το θύμα.
Κράτα οπτική επαφή με το θύμα για να νιώσει σίγουρο ότι είσαι εκεί για να το βοηθήσεις.
7. Ενόχλησε το δράστη.
Φώναξε δυνατά. Προσπάθησε τουλάχιστον, ακόμα κι αν δεν μπορείς να βγάλεις ήχους.
8. Ποτέ μη χρησιμοποιείς βία.
Μη χρησιμοποιείς όπλα. Μην αγγίζεις το δράστη. Αυτό μπορεί να αυξήσει την επιθετικότητα του/της ή να κλιμακώσει την κατάσταση.
9. Μην προκαλείς το δράστη.
Μην του/της απευθύνεσαι άμεσα, καθώς οι παριστάμενοι μπορεί να νομίσουν ότι γνωριζόσαστε. Μην χρησιμοποιήσεις υβριστικούς χαρακτηρισμούς, γιατί αυτό μπορεί να στρέψει τους παριστάμενους εναντίον σου. Μην καρφώνεις το βλέμμα σου στο δράστη. Αυτό θα μπορούσε να τον/την κάνει πιο επιθετικό/επιθετική.
10. Κάλεσε την αστυνομία.
Μην κοιτάς μόνο, αλλά παρατήρησε προσεκτικά τη σκηνή και προσπάθησε να κρατήσεις στη μνήμη σου το πρόσωπο, τα ρούχα του δράστη και την οδό διαφυγής. Κατάγγειλε το περιστατικό στην αστυνομία και βοήθησε ως μάρτυρας. Η κλήση σου στην Άμεση Δράση μπορεί να είναι ακόμη και ανώνυμη. Σημείωσε τον αριθμό της θέσης του/της χειριστή/ριας που θα σου δηλώσουν στην αρχή του τηλεφωνήματος (πχ: θέση 5). Αν αργήσουν ή δεν εμφανιστούν οι αστυνομικοί, τηλεφώνησε ξανά και ζήτα τον επόπτη βάρδιας. Ανάφερέ του τα γεγονότα και ρώτα γιατί δεν ανταποκρίθηκε εγκαίρως η αστυνομία στην κλήση σου. Μείνε στο σημείο του συμβάντος και εφόσον το επιθυμείς δώσε τα στοιχεία σου στην αστυνομία για να καταθέσεις και επίσημα σαν μάρτυρας.
Στη συνέχεια ενημέρωσε κάποια από τις οργανώσεις που συμμετέχουν στο δίκτυο καταγραφής της ρατσιστικής βίας, κάνοντας πλήρη περιγραφή όλων των γεγονότων.
Κάλεσε το ΕΚΑΒ αν το θύμα έχει υποστεί τραύματα και μείνε μαζί του, μέχρι ασθενοφόρο να το παραλάβει ή συνόδευσε το στο νοσοκομείο.
Ενημέρωσε το θύμα ότι έχει δικαίωμα να καταγγείλει το γεγονός και φέρε το σε επαφή με τις αντίστοιχες οργανώσεις και την απαραίτητη νομική βοήθεια.
Τέλος: δείξε θάρρος, γιατί αν όχι εσύ, τότε ποιος;
Woman searching for food in the garbage. Piraeus, crossroad of George the first and Praxitelous, winter 1941-1942.
Έχω ένα παλιό σπίτι που το νοικιάζω σε μετανάστες. Μικρό σπίτι και κάπως σκοτεινό, με μια μεγάλη όμως αυλή γεμάτη λουλούδια και παιδικά όνειρα. Εκεί μεγάλωσα και πέρασα τα πρώτα μου χρόνια, μετά μετακομίσαμε και το σπίτι το νοικιάζαμε σε όποιον καταδεχόταν να περάσει το κατώφλι του, στην αρχή σε ντόπιους που έρχονταν στην πόλη απ’ το χωριό, μετά σε τσιγγάνους, την τελευταία δεκαπενταετία αποκλειστικά σε μετανάστες από την Αλβανία. Έφευγε ο ένας και το άφηνε στον επόμενο, που έφερνε σιγά σιγά την οικογένεια του και όταν το σπίτι γέμιζε παιδικές φωνές και κυνηγητά μετακόμιζαν αλλού και το παραχωρούσαν σε κάποιον άλλο ομοεθνή τους, σχεδόν από χέρι σε χέρι, χωρίς ενοικιαστήρια, μόνο στην εφορία πηγαίναμε μια φορά στα δύο χρόνια για να αλλάξουμε τα στοιχεία και στη ΔΕΗ. Τελευταία οι περισσότερες οικογένειες Αλβανών που γνωρίζω επιστρέφουν πίσω στην πατρίδα τους, τέλος τα μεροκάματα, τέλος οι δουλειές, κι αυτοί που άλλα ονειρεύτηκαν κάποτε, φορτώνουν τώρα έπιπλα και παιδιά που δεν μιλούν άλλη γλώσσα από τα ελληνικά σε φορτηγά κι επιστρέφουν. Μετά που ο μπαμπάς μου αρρώστησε από τα μνημόνια τη διαχείριση του σπιτιού την ανέλαβα αποκλειστικά εγώ και με τον τελευταίο ένοικο αναπτύξαμε και σχέση, πηγαίναμε που και που για καφέ ή στην παιδική χαρά με τα παιδιά του και μου ‘λεγε ωραίες ιστορίες από την Αλβανία και από πόλεις που δεν θα ταξιδέψω ποτέ, κάποιες φορές που δεν είχε να πληρώσει του ‘κανα και έκπτωση και αυτός μου ‘δινε για αντάλλαγμα από μια γλάστρα με τριαντάφυλλα. Κι ένα βράδυ μου τηλεφώνησε η παπαδιά του πρώτου ορόφου ότι ήρθε φορτηγό και να πάω να ελέγξω μην φύγει κρυφά με απλήρωτα νοίκια. Τον πρόλαβα την τελευταία στιγμή που στοίβαζε παιδικά καροτσάκια και ρούχα τυλιγμένα ανάκατα με παπούτσια, σεντόνια και κατσαρολικά. Χρωστούσε βέβαια νοίκια και απλήρωτους λογαριασμούς, όμως πως να κρατήσεις κακία σε κάποιον που σου ‘δωσε γλάστρες με τριαντάφυλλα, έκλαιγε κι αυτός, έκλαιγα κι εγώ, αυτός από ντροπή που κάποτε ήταν περήφανος και τώρα φεύγει στα κρυφά κι εγώ πάλι από ντροπή που έχω τόσο μίσος μέσα μου και το αφήνω να με τρώει.
…
Ήταν ένας άντρας από την Πολωνία που γνώρισα ένα απόγευμα που έβγαλα βόλτα τον σκύλο στο πάρκο («Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας» το ονόμασαν αν και αυτό ποτέ δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες των κατοίκων) κι από τότε τα λέγαμε που και που. Δεν ήξερα πολλά γι’ αυτόν, μόνο ότι τα βράδια έμενε στις υπόγειες τουαλέτες και τα απογεύματα που μύριζαν τα λουλούδια του πάρκου έβγαινε στην επιφάνεια της γης για τσιγάρο. Συνήθως καθόταν σε ένα παγκάκι στην άκρη του πάρκου και έπινε μπύρα σε μεγάλο κουτάκι από το Lidl. Γύρω στα σαρανταπέντε με οικογένεια και παιδιά στην πατρίδα, δεν ρώτησα ποτέ τι τον έφερε στις υπόγειες τουαλέτες, μου άρεσε όμως η παρέα του και καθόμασταν τα βράδια και μιλάγαμε όσο ο σκύλος έπαιζε με τα φιλαράκια του, μερικές φορές τον κερνούσα και μπύρα απ’ το περίπτερο κι αυτός μου εξιστορούσε για το δικό του σκύλο, τον Σταν, που μένει στην Πολωνία και του λείπει, μεγάλος σκύλος αυτός και τόσο σκανταλιάρης που χοροπηδάει πάνω στα έπιπλα και όταν έρχονται οι φίλοι του τον κλείνει στο δίπλα δωμάτιο για να τους αφήσει λίγο στην ησυχία τους. Ο σημερινός τίτλος στο εξώφυλλο της τοπικής εφημερίδας ήταν λιτός αλλά κατατοπιστικός: «Εστία μόλυνσης αποκάλυψε η πυρκαγιά στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας!». Αυτό μόνο και τίποτε άλλο, εστία μόλυνσης στο πάρκο, θαυμαστικό. Στις μέσα σελίδες μπορούσε να πληροφορηθεί κανείς ότι “οι άνδρες της πυροσβεστικής βρέθηκαν μπροστά σε δεκάδες σακούλες απορριμμάτων, σκουπίδια, στρώματα ύπνου, παπούτσια ακόμα κι ένα κρεβάτι (!) καθώς και άλλα άχρηστα υλικά, όταν λίγο πριν τις έξι το απόγευμα, κλήθηκαν να επέμβουν, μετά από τηλεφώνημα ότι από τις εγκαταλελειμμένες υπόγειες τουαλέτες έβγαινε πυκνός καπνός. Άμεσα έσπευσαν δύο πυροσβεστικά οχήματα και δέκα άνδρες που κατάφεραν γρήγορα να θέσουν υπό έλεγχο τη φωτιά πριν αυτή πάρει μεγαλύτερη έκταση. Με τροχό έκοψαν το λουκέτο της πόρτας και με μάσκες οξυγόνου, φακούς και κρατώντας μάνικες νερού εισήλθαν μέσα στις τουαλέτες. Κατά την είσοδο των ανδρών στις τουαλέτες, αρκετά ποντίκια μην αντέχοντας τον πυκνό καπνό και τον θόρυβο που δημιουργήθηκε ανέβηκαν τα σκαλιά και άρχισαν να τρέχουν γύρω από το πάρκο”. Το βιαστικό σημείωμα της εφημερίδας κατέληγε ότι σύμφωνα με αναφορές περιοίκων, εδώ και αρκετά χρόνια οι τουαλέτες χρησιμοποιούνται, ιδίως, τη νύκτα ως κατάλυμα. “Και όλα αυτά στο κέντρο της πόλης και σε ένα πάρκο στο οποίο καθημερινά κυκλοφορούν και παίζουν δεκάδες παιδιά…” Τα τελευταία αποσιωπητικά αναφέρονταν φυσικά στον άνθρωπο που ζούσε ανάμεσα σε ποντίκια και σκουπίδια, όμως οι γενναίοι άνδρες της πυροσβεστικής το μόνο που ανακάλυψαν ήταν μια εστία μόλυνσης. Έτσι, ο φίλος μου έχασε την ευκαιρία να διηγηθεί και στους υπόλοιπους περιοίκους του Πάρκου Ειρήνης και Φιλίας την ιστορία του σκύλου του, του Σταν, που μένει στην Πολωνία και χοροπηδάει πάνω στα έπιπλα.
…
Την τελευταία φορά που ανέβηκα στην Αθήνα, πριν μερικές εβδομάδες, είδα στο δρόμο μου κάπου στην Πανεπιστημίου ένα κορίτσι-σκύλο ξαπλωμένο πάνω σε ένα σκισμένο κομμάτι από χαρτόκουτο ΝΟΥΝΟΥ. Ήταν ένα κορίτσι στην εφηβεία, βρώμικο και εξαντλημένο και κοιμόταν μπρούμυτα στο πεζοδρόμιο με τη μούρη στα βρώμικα πλακάκια, ξυπόλητο με μαύρες πατούσες και γδαρμένα γόνατα. Το κορίτσι πρέπει να βρισκόταν εκεί για πολλές ώρες, όμως οι περαστικοί προσπερνούσαμε γρήγορα σαν να ήταν φυσιολογικό το θέαμα, σαν να επρόκειτο για ένα σκύλο που έπαιρνε τον υπνάκο του κάτω από τον ανοιξιάτικο αττικό ουρανό. Τον τελευταίο καιρό έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους-σκύλους, για παράδειγμα ένα βροχερό πρωινό κρυφάκουσα κάποιον εργάτη στη γειτονιά που μιλούσε στο τηλέφωνο με το αφεντικό του και του έλεγε γιατί με αφήνεις να περιμένω σαν το σκύλο μέσα στη βροχή, έπειτα διάβασα ότι στις μέρες μας στα ψυχιατρεία δένουν πάλι τους ανθρώπους με αλυσίδες στα κάγκελα των κρεβατιών γιατί το προσωπικό είναι λίγο και δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Όμως το κορίτσι στην Πανεπιστημίου δεν ήταν σκύλος, ήταν απλά κορίτσι που κανονικά θα έπρεπε να κάνει ό,τι και τα υπόλοιπα κορίτσια στην εφηβεία, να στέλνει μηνύματα στο what’s up ή να μιλάει με τις φίλες της για αγόρια και να ονειρεύεται τη μέρα που θα φύγει για σπουδές στη Θεσσαλονίκη και όλος ο κόσμος θα είναι δικός της.
…
Οι γιατροί είπαν ψέματα για εκείνο τον άντρα στη Στουρνάρη που πέθανε προχθές από ασιτία. Ο άντρας αυτός πέθανε από την πείνα, είχε δηλαδή να φάει πάρα πολλές μέρες, ίσως γιατί το φαΐ στο κέντρο αστέγων ποτέ δεν φτάνει για όλους ή γιατί ήταν ένας άνθρωπος πολύ περήφανος για να ζητήσει φαΐ, αυτό όμως είναι κάτι που δεν θα το μάθουμε ποτέ. Επειδή στην Ελλάδα πολλοί άνθρωποι πεινάνε, ακόμα και μικρά παιδιά, οι γιατροί συνιστούν την προσοχή μας και μας μαθαίνουν να εντοπίζουμε πότε κάποιος πεινάει. Η πείνα, μας λένε, οδηγεί σε καθυστερημένη ανάπτυξη τα μικρά παιδιά και σε αναιμία τους ενήλικες. Τα πόδια πρήζονται εξαιτίας της έλλειψης πρωτεϊνών, ενώ μειώνονται οι αντιστάσεις στις ασθένειες και την ίαση των τραυμάτων. Επίσης παρουσιάζεται προοδευτική αδυναμία του οργανισμού και δυσκολία στην κατάποση, που δεν επιτρέπει τη σωστή πρόσληψη τροφής. Την ίδια στιγμή, ποικίλα συμπτώματα (όπως αναιμία, χρόνια διάρροια, συρρίκνωση οργάνων όπως η καρδιά και οι πνεύμονες, υποθερμία, μυϊκή αδυναμία, δυσπεψία) και ασθένειες από την μειωμένη πρόσληψη θρεπτικών στοιχείων μπορεί να κάνουν την εμφάνισή τους. Συγκεκριμένα: μείωση βάρους, φούσκωμα στο στομάχι, αιμορραγία των ούλων, αναιμία, δυσκολία συγκέντρωσης, χλωμό πρόσωπο, ξηρό δέρμα, ζαλάδες, έντονη τριχόπτωση. Σε πιο προχωρημένες δε καταστάσεις παρατηρείται ανεπαρκής επούλωση τραυμάτων, αυξημένη συχνότητα λοιμώξεων, αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα, καθώς και ελαττωμένη ψυχολογική αντίσταση του ασθενούς και έλλειψη αισθήματος ζήλιας. Περισσότερο κινδυνεύουν από την πείνα τα παιδιά γιατί ο οργανισμός τους είναι αδύναμος και βρίσκεται στη φάση της ανάπτυξης. Χωρίς την κατάλληλη τροφή τα παιδιά δεν μπορούν να αναπτυχθούν όπως πρέπει. Αυτό φυσικά δεν πρέπει να το μάθουν οι βουλευτές μας γιατί δεν είναι σωστό να αφήνουμε το λαϊκισμό να μπαίνει εμπόδιο στο δρόμο για την ανάπτυξη της χώρας.
Η Χρυσή Αυγή μπαίνει πλέον στα σχολεία. Με «κατηχητικά», με «μαθημάτα ελληνικής ιστορίας», με την προσέλκυση νέων και με άλλες «εμπνευσμένες» μεθόδους. Την ίδια στιγμή, σωματεία εκπαιδευτικών αρχίζουν την αντιφασιστική δράση μέσα στα σχολεία εκπαιδεύοντας τους μαθητές γύρω από το φαινόμενο του ναζισμού, του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας και της αλληλεγγύης. Στο πλαίσιο αυτό, καθηγητές, ψυχολόγοι και ακαδημαϊκοί έχουν την πεποίθηση ότι η παιδεία που δέχονται οι μαθητές στην Ελλάδα δεν προωθεί τα αντιναζιστικά ιδεώδη, αλλά ίσως σε κάποιο βαθμό να ενέχει εθνικιστικά πρότυπα. Έτσι, αυτό το διήμερο (χθες και σήμερα) πραγματοποιούν στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών ένα συνέδριο για την ενημέρωση γύρω από την διδασκαλία ιστορικών θεμάτων σχετικών με το φαινόμενο του φασισμού και για την αντιμετώπιση τέτοιων αντιλήψεων και πρακτικών που εμφανίζονται στο σχολικό περιβάλλον.
Γιατί έχει απήχηση;
Σύμφωνα με τους ακαδημαϊκούς, η Χρυσή Αυγή έχει καθαρά αντισυστημικό χαρακτήρα, κάτι που η κοινωνία πρέπει να κατανοήσει εφόσον θέλει να την αντιμετωπίσει αποτελεσματικά.
«Ο Χίτλερ δεν κυβερνά με υπουργικό συμβούλιο. Κυβερνά με την αρχή του ηγέτη και με την άμεση σχέση με τα κομματικά όργανα. Είναι μια αντισυστημική προσέγγιση διακυβέρνησης», τονίζει ο Ευάνθης Χατζηβασιλείου, αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας του ΕΚΠΑ. «Μόνο στην Ελλάδα προσποιούμαστε ότι ο χιτλερισμός είναι συστημικό φαινόμενο. Αντιθέτως πρόκειται για ένα νεολαιίστικο κίνημα. Και έχει μεγάλο ενδιαφέρον να εξετάσουμε το γιατί η πιο προχωρημένη νεολαία της δεκαετίας του 1920, αυτή της Γερμανίας, προσελκύεται από έναν γελοίο, όπως ο Χίτλερ», προσθέτει ο ίδιος.
Δίνοντας μια απάντηση, εξηγεί: «Αυτό γιατί η απελευθερωμένη βία, η αίσθηση παντοδυναμίας και το εσχατολογικό στοιχείο είναι γοητευτικά για την νεολαία. Τα ίδια στοιχεία παρουσιάζει και η Χρυσή Αυγή. Και επειδή η ακροαριστερά εμφανίζει συστημικά στοιχεία της κοινωνίας μέσα της, ίσως για αυτό η νεολαία προσεγγίζει την ακροδεξιά».
Μάλιστα η παιδοψυχολόγος, Τζένη Σουμάκη, εξηγεί ότι στην εφηβική ηλικία ο ψυχισμός του ανθρώπου προσφέρει έντονες συναισθηματικές εκρήξεις εξαιτίας των σωματικών μεταβολών που συμβαίνουν στον ανθρώπινο οργανισμό.
Οι συναισθηματικές εκρήξεις αυτές μπορούν να είναι βίαιες όταν ο έφηβος αισθάνεται πανικό και απειλή αφανισμού, το οποίο είναι πολύ φυσιολογικό να συμβαίνει. Είναι φυσιολογικό, διότι σε αυτή την ηλικία πραγματοποιείται ο ψυχολογικός αποχωρισμός από τους γονείς – γεγονός απαραίτητο για την μετέπειτα ζωή και την κατάκτηση κοινωνικής και σεξουαλικής ταυτότητας – όπως και η συνειδητοποίηση ότι οι γονείς δεν είναι τέλειοι.
Έτσι ο νέος ωθείται στην αναζήτηση άλλων προτύπων, που του είναι εύκολο να βρει στην «ομάδα» στην οποία συμμετέχει ώστε να εξασφαλίσει ταυτότητα, υποστήριξη από την απώλεια της οικογένειας και κάλυψη των ναρκισσιστικών αναγκών του. «Ο νέος θα προσαρμοστεί πλήρως στην ομάδα, γιατί ξέρει ότι όσοι είναι διαφορετικοί εκεί μέσα δεν επιβιώνουν», σχολιάζει η παιδοψυχολόγος.
«Ενώ, όμως, η βία των νέων είναι φυσιολογική, η κοινωνία παρουσιάζει δυσανεξία στην βία των νέων και προσπαθεί να την καταστείλει βίαια διαιωνίζοντας ένα φαύλο κύκλο», αναφέρει η κ. Σουμάκη.
Στην διαιώνιση του εθνικιστικού ήθους συμβάλει και το ότι «καμία άλλη χώρα δεν αξιοποιεί τους προγόνους της τόσο πολύ εμπορικά», σύμφωνα με τον Νίκο Μπιργαλιά, επίκουρο καθηγητή Ιστορίας.
Απάντηση;
«Το προφανές είναι ότι ο νεοναζισμός είναι παρών στα σχολεία. Το έδειξε η επίθεση σε στέκι μεταναστών στην Λάρισα από μαθητές, ο λυκειάρχης της Ιεράπετρας που συμμετείχε σε τάγματα εφόδου και η εκπαιδευτικός της Χίου που στοχοποιήθηκε από φασιστική φυλλάδα», αναφέρει ο Κωστής Παπαϊωάννου, εκπαιδευτικός, πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και εκπρόσωπος του Δικτύου καταγραφής Ρατσιστικής Βίας.
«Αυτό που βιώνουμε όμως δεν είναι μια πρόσκαιρη αναταραχή αλλά αποτέλεσμα χρόνιας κυοφορίας», σχολιάζει ο ίδιος, επισημαίνοντας ότι η κοινωνική κινητικότητα είναι καθοδική αυτή την περίοδο συμπαρασύροντας τους νέους με αναρίθμητα μεταπτυχιακά. Αυτοί δεν βλέπουν πια την άνοδο στην κοινωνία να συνοδεύεται από το επίπεδο παιδείας. «Είναι έντονη πια η γοητεία που ασκεί ο φασισμός στα προαύλια των σχολείων. Εκεί πρέπει να δοθεί η μάχη», συμπληρώνει.
Για να δοθεί απάντηση στο πρόβλημα, πρέπει να ενισχυθεί η εκπαίδευση. Αυτό μπορεί να γίνει μέσω της ενασχόλησης στην εκπαίδευση με την λογοτεχνία και την τέχνη. «Πρέπει να ξαναβρούμε τις κοινότητες της οικειότητας μέσα από αυτές τις πρακτικές», τονίζει ο Αντώνης Λιάκος, καθηγητής Ιστορίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος συμπληρώνει ότι η εκπαίδευση είναι το ισχυρό όπλο που έχει η κοινωνία απέναντι στον φασισμό. «Η αποχή από τα μαθήματα δεν είναι η λύση γιατί παύει την εκπαιδευτική διαδικασία. Μέσω αυτής πρέπει να πολεμήσουμε», εξηγεί.
«Πρέπει να είμαστε μετριοπαθείς ώστε να αναστείλουμε την Χρυσή Αυγή», πιστεύει ο Ευάνθης Χατζηβασιλείου. «Πρέπει να προσφέρουμε ενημέρωση: γνώση και όχι φτηνό ακτιβισμό. Η βία του τύπου “τσακίστε τους φασίστες” διεθνώς έχει δείξει ότι φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα: η μέθοδος αντίδρασης δεν γίνεται να είναι ίδια με αυτή του φασισμού».
Οι επιπτώσεις των αστυνομικών επεμβάσεων στα παιδιά και τους εφήβους
Της Ντίνας Τσελεπή*
Στις 29.1.2013 διοργανώθηκε στην Ιερισσό, με πρωτοβουλία των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων, συζήτηση μαθητών του γυμνασίου και του λυκείου με τον Συνήγορο του Παιδιού με θέμα: «Προβληματιζόμαστε και συζητάμε για τα περιβαλλοντικά, οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα του τόπου μας».
Οι μαθητές αναφέρουν : «‘Έχουμε ανάγκη να μιλήσουμε στο σχολείο μας για όσα έχουν συμβεί στην περιοχή μας τους τελευταίους μήνες, με αφορμή τις ενέργειες και τις διαδηλώσεις για τα μεταλλεία χρυσού». «Φοβόμαστε για τις εντάσεις που έχουν δημιουργηθεί ή μπορεί να δημιουργηθούν στο μέλλον, όμως δεν επιδιώκουμε την αντιπαλότητα αλλά την προσέγγιση».
Τα επεισόδια που συνέβησαν στις 7 Μαρτίου (ασύστολη αστυνομική βία, χρήση δακρυγόνων, ακόμη και στην αυλή του σχολείου, τηλεφωνικές κλήσεις από την αστυνομία σε ανήλικους προκειμένου να παρουσιαστούν στο αστυνομικό τμήμα) αποτελούν τραυματικά γεγονότα με σοβαρές ψυχολογικές επιπτώσεις στα παιδιά και τους εφήβους της συγκεκριμένης κοινότητας και όχι μόνο.
«Είναι δυνατόν να τρομοκρατούν τα παιδιά; Οι συμμαθητές μας της Α` Γυμνασίου δεν ξέρουν τι είναι τα δακρυγόνα και ξαφνικά βλέπουν ένα σχολείο ανάστατο και αστυνομικούς από έξω. Και μετά λένε ότι τα παιδιά των εργαζομένων της εταιρείας φοβούνται για τη ζωή τους, εμείς τι να πούμε;»
Όσοι από εμάς παρέχουμε συμβουλευτικές υπηρεσίες και στήριξη σε παιδιά και εφήβους που έρχονται αντιμέτωποι με γεγονότα απειλητικά για τη ζωή τους, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι βιώνουν έντονο στρες, φόβο, τρόμο και ένα αίσθημα αδυναμίας που τους κατακλύζει και συχνά υπερβαίνει τα διαθέσιμα αποθέματά τους.
Οι συνήθεις αντιδράσεις που εμφανίζονται στα παιδιά και τους εφήβους, όταν εκτίθονται σε τραυματικά γεγονότα, είναι να παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα με τον ύπνο. Βλέπουν εφιάλτες,φοβούνται το σκοτάδι και έχουν έντονη την αίσθηση της ευαλωτότητας. Πολύ συχνά παρουσιάζουν παλινδρόμηση σε προηγούμενα στάδια ανάπτυξης καθώς και αλλαγές στη συμπεριφορά, με επιθετικότητα ή νευρικότητα. Ταλαιπωρούνται από το φόβο επανάληψης των γεγονότων και ανησυχούν ιδιαίτερα για τα οικεία τους πρόσωπα. Υποφέρουν από συχνούς πονοκεφάλους και παρουσιάζουν σημαντικές δυσκολίες στη συγκέντρωση και μνήμη.
Το τραύμα που προκαλείται από ανθρώπινη παρέμβαση, και δεν οφείλεται π.χ. σε μία θεομηνία, επηρεάζει- δηλητηριάζει μία διάσταση που είναι σημαντική για τον άνθρωπο: τη θεμελιώδη εμπιστοσύνη στο είδος, τη βασική εμπιστοσύνη σε άλλους ανθρώπους. Οι συνέπειες των τραυματικών εμπειριών μπορούν να αντιμετωπιστούν καλύτερα, αν μπορούν οι άνθρωποι να προσδώσουν ένα νόημα σε αυτό που τους συνέβη.
Στις περιπτώσεις όμως που ασκείται βία, η νοηματοδότηση γίνεται πιο δύσκολη, ιδιαίτερα για τα παιδιά και τους εφήβους. Οι αρνητικές ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις, μετά από καταστροφικά ή τραυματικά γεγονότα, εάν δεν αντιμετωπιστούν κατάλληλα, μπορεί να εξελιχθούν σε μετατραυματική διαταραχή του στρες και να επηρεάσουν την εξέλιξη των παιδιών και εφήβων.
Παρακολουθώντας, λοιπόν, τα γεγονότα όλες αυτές τις ημέρες, μου δημιουργήθηκαν κάποια ερωτήματα:
Ποια μέτρα έλαβε το υπουργείο για να προστατέψει μαθητές και εκπαιδευτικούς από έκθεση σε τραυματικά γεγονότα, όπως αυτά της 7ης Μαρτίου;
Ποια ήταν η παρέμβαση του υπουργού Παιδείας, όταν ενημερώθηκε για την ασύστολη και επικινδυνη χρήση δακρυγόνων στην περιοχή;
Ποιες ήταν οι οδηγίες του υπουργείου Παιδείας, προκειμένου να εφαρμοστεί σχέδιο διαχείρισης της κρίσης στη σχολική κοινότητα; Αλήθεια, υπάρχει σχεδιασμός διαχείρισης της κρίσης στις σχολικές κοινότητες, μετά από ένα τραυματικό ή καταστροφικό γεγονός;
Ποιος είναι ο σχεδιασμός του υπουργείου σε σχέση με την υποστήριξη των μαθητών που έχουν βιώσει τραυματικές εμπειρίες; (Στην περιοχή κατέφθασε ιδιώτης ψυχολόγος, προκειμένου να προσφέρει τις υπηρεσίες του, σύμφωνα με δημοσιογραφικά δημοσιεύματα).
Σύμφωνα με το σχεδιασμό του υπουργείου,στις 6 Μαρτίου καλούνταν όλα τα σχολεία Α’βάθμιας και Β’ Βάθμιας εκπαίδευσης νααφιερώσουν χρόνο σε δράσεις – συζητήσεις–εκδηλώσεις κατά του σχολικού εκφοβισμού, με στόχο την ευαισθητοποίηση των σχολικών κοινοτήτων και την επαγρύπνηση όλων των μελών τους για την έγκαιρη παρέμβαση, ώστε να περιοριστούν οι δίαυλοι εκδήλωσης της βίας στη ζωή των ανηλίκων και να αποτραπούν οι αρνητικές της συνέπειες στις διαπροσωπικές τους σχέσεις.
Πολύ φοβάμαι ότι το υπουργείο Παιδείας στις 7 Μαρτίου δεν είχε κανένα σχεδιασμό και καμία πρόληψη για την προστασία των μαθητών από τη βία και τον εκφοβισμό που υπέστησαν από την αστυνομία. Αντίθετα, επέτρεψε την έκθεση των μαθητών σε τραυματικές εμπειρίες με πιθανές σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχική τους υγεία. Η σιωπή του υπουργού είναι συνενοχή. Πρέπει να είναι αίτημα όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας να αποδοθούν ευθύνες. Δε μπορούμε να αδιαφορήσουμε.
* Η Ντίνα Τσελεπή είναι ψυχολόγος-συστημική θεραπεύτρια, εργαζόμενη στο Α’ ΚΑΔΔΕ Θεσσαλονίκης
Η εκπαίδευση, έλεγε ο Νέλσον Μαντέλα, είναι το όπλο για να αλλάξεις τον κόσμο. Στα χρόνια του νεοφιλελευθερισμού όμως, η εκπαίδευση ( ή μάλλον η διάλυση της) έχει γίνει το όπλο για να φτιάξεις ένα κόσμο στα μέτρα σου.
Ένα κόσμο όπου τα διεθνή αρπακτικά δίνοντας βαθμούς και πιστώσεις δένουν τις μοίρες των λαών δημιουργώντας στρατιές αναλώσιμων και κακοπληρωμένων εργατών στο όνομα των σιδηρών κανόνων της νεοφιλελεύθερης οικονομίας.
Εκπαίδευση για λίγους
Το πρόγραμμα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης ως αντάλλαγμα δανείων, που επιβάλουν οι διεθνείς πιστωτές σε όποια χώρα κληθούν να επέμβουν είναι σχεδόν παντού το ίδιο: περικοπές μέχρι και 50% στις εκπαιδευτικές δαπάνες, πάγωμα των μισθών, απολύσεις και όριο στον αριθμό των δασκάλων που μπορεί να προσλάβει η κάθε χώρα.
Η συνταγή αυτή έχει άμεσα αποτελέσματα : 72 εκατομμύρια παιδιά στον αναπτυσσόμενο κόσμο δεν πάνε ποτέ σχολείο, δεκάδες εκατομμύρια δεν ολοκληρώνουν ποτέ τη βασική εκπαίδευση, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των υπολοίπων, διδάσκεται σε τάξεις 40 και 80 παιδιών χωρίς σχολικά βιβλία, διδακτικό υλικό και συχνά χωρίς δασκάλους.
Ακόμα και στις πλούσιες ΗΠΑ τα ποσοστά των μαθητών που αποφοιτούν από το λύκειο φανερώνουν μια άλλη πραγματικότητα. Ενώ οκτώ στους δέκα λευκούς μαθητές απέκτησαν απολυτήριο λυκείου το 2011, ανάμεσα στους μαύρους μαθητές μόνο έξι στους δέκα αποφοίτησαν ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στους ισπανικής καταγωγής μαθητές είναι πέντε στους δέκα.
Σχολεία χωρίς δασκάλους
Στην Αφρική η εκπαιδευτική πολιτική που ακολουθήθηκε από το ΔΝΤ οδήγησε στην πλήρη κατάρρευση του ήδη αδύναμου εκπαιδευτικού συστήματος. Με στόχο τον έλεγχο των δαπανών των τοπικών κυβερνήσεων ώστε αυτές να είναι σε θέση να αποπληρώσουν τα δάνεια τους, το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα επέβαλλαν μείωση των δαπανών της παιδείας και πάγωμα των προσλήψεων και των μισθών των δασκάλων.
Στο Μαλάουι οι περικοπές αυτές είχαν ως αποτέλεσμα μόνο τρία στα δέκα παιδιά να τελειώνουν την βασική εκπαίδευση ενώ από τους 90.000 δασκάλους που υπολογίζεται ότι έχει ανάγκη η χώρα, μόνο 40.000 υπηρετούν, με περίπου 2000 να εγκαταλείπουν τις θέσεις τους κάθε χρόνο.
Στην Μοζαμβίκη το ΔΝΤ επενέβη και απαγόρευσε στην κυβέρνηση να αυξήσει τους μισθούς των δασκάλων, όταν αυτή προσπάθησε να αυξήσει τον κατώτατο μισθό.
Στη Σιέρα Λεόνε ενώ η Παγκόσμια Τράπεζα έδωσε δάνειο στην κυβέρνηση για να χτίσει σχολικά κτήρια, το ΔΝΤ απαγόρευσε να προσληφθούν δάσκαλοι ενώ απαίτησε μέρος του δανείου να χρησιμοποιηθεί για την αποπληρωμή των χρεών. Το αποτέλεσμα ήταν να χτιστούν οι αίθουσες αλλά να παραμείνουν άδειες καθώς δεν υπήρχαν δάσκαλοι να διδάξουν αλλά ούτε κ χρήματα να αγοραστούν βιβλία. Το υπουργείο για να αντιμετωπίσει τις ελλείψεις δασκάλων όρισε ανώτατο αριθμό παιδιών που μπορούν να φοιτήσουν στα σχολεία. Έτσι πολλά παιδιά πάνε πρώτη μέρα στο σχολείο μόνο για να βρουν τις πόρτες κλειστές καθώς δεν έχουν δικαίωμα εγγραφής.
Παιδεία στους νόμους της αγοράς
Η Λατινική Αμερική, με αρχή το Χιλιανό πραξικόπημα του 73, υπήρξε το εργαστήριο για τα πειράματα των συνταγών του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Οι δομικές αλλαγές που επεβλήθησαν επέβαλλαν ιδιωτικοποιήσεις, ελευθερία κεφαλαίων, εκμηδένιση κοινωνικού κράτους και περικοπές δαπανών στο χώρο της υγείας και της εκπαίδευσης.
Στη Χιλή, ήδη από τα χρόνια του Πινοσέτ, η εθνική δωρεάν παιδεία έχει αντικατασταθεί από ένα σύστημα ιδιωτικής εκπαίδευσης χρηματοδοτούμενης μέσω των κουπονιών. Το κράτος δεν χρηματοδοτεί την εκπαίδευση και η οικονομική ενίσχυση των σχολείων εξαρτάται από τον αριθμό των μαθητών τους. Στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στο σύστημα παροχής χρηματικών κουπονιών, τα οποία οι γονείς μπορούν να εξαργυρώσουν σε σχολείο της επιλογής τους. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, είναι η πλειοψηφία να επιλέγει ιδιωτικά σχολεία τα οποία έτσι χρηματοδοτούνται άμεσα από το κράτος μέσω των κουπονιών ενώ τα δημόσια σχολεία υποβαθμίζονται και σταδιακά κλείνουν. Όσοι δεν έχουν τη δυνατότητα να φοιτήσουν στα ιδιωτικά σχολεία ή δεν γίνουν δεκτοί, καταλήγουν στα φτωχά δημόσια τα οποία υπολειτουργούν. Με αυτό τον τρόπο το 45% των μαθητών που φοιτούν τελικά στα δημόσια σχολεία δεν λαμβάνουν ικανοποιητική εκπαίδευση ενώ οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν πρόσβαση στο πανεπιστήμιο.
Η ανώτατη εκπαίδευση στη χώρα έχει γίνει πλέον ταξική, καθώς τα πανεπιστημιακά δίδακτρα είναι ανάμεσα στα υψηλότερα στον κόσμο. Ο μόνος τρόπος χρηματοδότησης των σπουδών είναι τα φοιτητικά δάνεια τα οποία όμως συχνά ξεπερνούν τα 40.000 δολάρια, ποσά που ένας μη προνομιούχος φοιτητής δεν θα μπορέσει ποτέ να αποπληρώσει.
Και αν η Χιλή είχε ανάπτυξη πρέπει κανείς να αναλογιστεί το τίμημα με το οποίο αναπτύχθηκε. Η χώρα είναι πρώτη σε κοινωνικές ανισότητες ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ, εν μέσω κατηγοριών ότι ο δεξιός πρόεδρος έδωσε ψεύτικα ποσοστά για τον αριθμό όσων ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Μπορεί η μείωση της ανεργίας να υπήρξε εντυπωσιακή, ένας στους τρείς όμως εργάζεται με μερική απασχόληση, το 30% των εργαζομένων δεν έχει ασφάλιση και οι διαφορές στους μισθούς είναι από τις υψηλότερες στον δυτικό κόσμο.
Η χαμένη γενιά της Ασίας
Η Ασιατική κρίση του 1997, έδειξε για άλλη μια φορά ότι οι πιστωτές δεν είχαν μάθει τίποτα από τις χαμένες δεκαετίες της Λατινικής Αμερικής.
Η οικονομική κρίση της Ασίας πολύ γρήγορα μετατράπηκε σε μείζονα κοινωνική και θεσμική κρίση. Ο χώρος της εκπαίδευσης χτυπήθηκε άμεσα. Οι κυβερνήσεις της Ταϊλάνδης και της Ινδονησίας προχώρησαν-υπο τις πιέσεις του Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας- σε δραματικές περικοπές στο χώρο της παιδείας.
Στην Ινδονησία όπου 20 εκατομμύρια άνθρωποι βρέθηκαν κάτω από τα όρια της φτώχειας, σχεδόν 1.5 εκατομμύριο παιδιά εγκατέλειψαν το σχολείο. Στην Ταϊλάνδη το 1998 σχεδόν 700 χιλιάδες παιδιά δεν θα ολοκληρώσουν ποτέ το δημοτικό σχολείο, ενώ το ένα τρίτο των μαθητών θα εγκαταλείψει το γυμνάσιο.
Πολλά από τα παιδιά αυτά θα καταλήξουν στους δρόμους ή θα προωθηθούν στην πορνεία που εκείνη την περίοδο τα ποσοστά της θα τριπλασιαστούν.
Στην Ινδονησία οι μισθοί των δασκάλων θα μειωθούν κατά δύο τρίτα, τα σχολικά γεύματα θα καταργηθούν και τα βιβλία δεν θα φτάσουν ποτέ στα περισσότερα σχολεία της χώρας.
Τα διαρθρωτικά προγράμματα της ΝΑ Ασίας έβαλαν τις βάσεις για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης αποκλείοντας εκατοντάδες χιλιάδες φτωχά παιδιά από τα σχολεία.
Μια ολόκληρη γενιά καταδικάστηκε να γίνει φτηνά και αναλώσιμα εργατικά χέρια χωρίς μόρφωση και χωρίς κανένα δικαίωμα σε παροχές και επιδόματα.
Η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση είναι κοινό αγαθό και δικαίωμα. Σε εποχές κρίσης η πρόκληση δεν είναι το ξεπούλημα της στα χέρια ιδιωτών και η απαξίωση της, αλλά η στήριξη των δημοσίων ιδρυμάτων με διαφανείς διαδικασίες ώστε να γίνουν πιο αποτελεσματικά και προσιτά σε όλο τον πληθυσμό.
Ο πόλεμος όμως εναντίον των λαών και κάθε δημόσιου αγαθού έχει ήδη ξεκινήσει.
ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ «ΑΘΗΝΑ» – ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ
Εμείς οι υπογράφοντες καλούμε το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού της Ελλάδας να αποσύρει το σχέδιο “Αθηνά’ και ειδικότερα να σταματήσει την διάλυση του τμήματος Κοινωνικής Εργασίας στο ΤΕΙ της Πάτρας.
Από το 2010 μέχρι σήμερα οι κάτοικοι της Ελλάδας βιώνουμε μια πρωτοφανή κρίση που ειδικότερα τα τελευταία 2 χρόνια αγγίζει τα όρια της ανθρωπιστικής.
Δραματικές μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις, προνοιακά επιδόματα, αποψίλωση δημοσίου τομέα και ενίσχυση του ιδιωτικού, κατακόρυφη αύξηση της φτώχειας, ανεργίας, αύξηση των αυτοκτονιών και πλήθους κοινωνικών προβλημάτων. Η πλήρης διάλυση του ήδη συρρικνωμένου κοινωνικού κράτους (διάλυση της υγείας, πρόνοιας, παιδείας) οδηγεί τους κοινωνικούς λειτουργούς να εργάζονται στην «πρώτη γραμμή» σε εξαθλιωμένες συνθήκες εργασίας και αυξημένο αριθμό εξυπηρετούμενων που αντιμετωπίζουν σοβαρά κοινωνικά προβλήματα.
Πιο συγκεκριμένα στον τομέα της παιδείας, παρά τις υποσχέσεις όλων των κυβερνήσεων στην Ελλάδα αυτή υποχρηματοδοτείται. Το σχέδιο «Αθηνά» την στιγμή αυτή επιχειρεί την ολοκληρωτική διάλυση της τριτοβάθμιας δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης και σταδιακή αντικατάστασή της με την ιδιωτική.
Σύμφωνα με τις πρόσφατες εξελίξεις ανακοινώθηκε αιφνιδιαστικά μεταξύ άλλων τμημάτων και η κατάργηση του τμήματος Κοινωνικής Εργασίας του ΤΕΙ Πάτρας. Το σχέδιο «Αθηνά» δεν είναι παρά ένα πλήγμα ακόμα στο κοινωνικό κράτος. Μετά την διάλυση στην Ελλάδα της δημόσιας Υγείας και Πρόνοιας, τώρα έρχεται η σειρά της Εκπαίδευσης.
Η κατάργηση του τμήματος Κοινωνικής Εργασίας προκαλεί σοβαρές συνέπειες σε ολόκληρη την κοινωνία και την επιστήμη της Κοινωνικής Εργασίας:
Α. Στερεί από την κοινότητα τις αναγκαίες παρεμβάσεις και υπηρεσίες μιας κοινωνικής επιστήμης που προάγει την κοινωνική ενδυνάμωση, ευημερία και προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι κοινωνικοί λειτουργοί εργαζόμαστε με τα κομμάτια της κοινωνίας που υποφέρουν. Το τμήμα Κοινωνικής Εργασίας έχει άμεση σύνδεση με την κοινότητα. Τώρα με την κατάργηση του τμήματος ακυρώνονται προγράμματα στην κοινότητα και οποιεσδήποτε προσπάθειες παρεμβάσεων στα κοινωνικά προβλήματα.
Β. Ήδη, λόγω των περικοπών του υπουργείου, βιώνουμε τον τελευταίο χρόνο μαζικοποίηση των σπουδών στην κοινωνική εργασία (πολυπληθή τμήματα στα εργαστήρια, ελάχιστος εξοπλισμός, μειωμένο προσωπικό) με αποτέλεσμα τον κίνδυνο μη τήρησης των διεθνών standards στην εκπαίδευση στην Κ.Ε. Με το σχέδιο «Αθηνά» η επιδείνωση των σπουδών στην κοινωνική εργασία είναι δεδομένη. Η υποβάθμιση της συγκεκριμένης επιστήμης λόγω των περικοπών, καταργήσεων και συγχωνεύσεων τμημάτων οδηγεί σε απαξίωση των πτυχίων.
Γ. Σύμφωνα με τις αποφάσεις του υπουργείου δεν εισέρχονται νέοι φοιτητές στο τμήμα (το τμήμα καταργείται) και οι εναπομείναντες θεωρητικά θα μπορέσουν να ολοκληρώσουν έως το 2018 τις σπουδές τους. Επισημαίνουμε πως σε αντίστοιχα τμήματα που έχει συμβεί αυτό στην ουσία οι φοιτητές/τριες που απομένουν στα τμήματα αυτά αντιμετωπίζουν τις σοβαρές ελλείψεις προσωπικού, μη διδασκαλία όλων των μαθημάτων που χρωστάνε, αναγκαστικές μετακινήσεις σε άλλες πόλεις για παρακολούθηση μαθημάτων, σοβαρά προβλήματα στην διεξαγωγή της εξεταστικής.
Δ. Τα ΤΕΙ στην Ελλάδα (λόγω της μη πρόσληψης μονίμου προσωπικού) βασίζονται κυρίως στο επιστημονικό και διδακτικό έργο των εξωτερικών συνεργατών. Τώρα το σχέδιο «Αθηνά» σηματοδοτεί την απόλυση εκατοντάδων νέων επιστημόνων και ουσιαστικά τους ωθεί στην αναγκαστική μετανάστευση στο εξωτερικό.
Ε. Με το σχέδιο «Αθηνά» μειώνονται οι εισακτέοι δραστικά στην τριτοβάθμια εκπαίδευση περιορίζοντας τις ευκαιρίες για πρόσβαση στην μόρφωση των νέων της χώρας.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
Την απόσυρση του σχεδίου «Αθηνά»
Να μην καταργηθεί ούτε να συγχωνευθεί κανένα τμήμα Κοινωνικής Εργασίας.
Την ενίσχυση των τμημάτων Κοινωνικής Εργασίας στην Ελλάδα με την πρόσληψη μόνιμου εκπαιδευτικού προσωπικού.
Την ανάσχεση όλων αυτών των μέτρων που οδηγούν στην φτωχοποίηση του πληθυσμού και την διάλυση όλων των δομών πρόνοιας.
Στο δάσος των Σκουριών στη ΒΑ Χαλκιδική, τον τελευταίο χρόνο, εξελίσσεται ένα καταστροφικό σχέδιο του ελληνικού κράτους σε συνεργασία με την εταιρία «Ελληνικός Χρυσός ΑΕ», η οποία ανήκει στην καναδική πολυεθνική Eldorado Gold και τον όμιλο Μπόμπολα, για εκτεταμένες εξορύξεις χρυσού. Με πρόσχημα την ανάπτυξη και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, καταστρέφεται το αρχέγονο, αυτό, δάσος, με ολέθριες και μη αναστρέψιμες συνέπειες για τη φύση και τους ανθρώπους.
Το σχέδιο που προωθείται στη Χαλκιδική αποτελεί μόνο την αρχή των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων στην περιοχή της Βόρειας Ελλάδας και εντάσσεται στο συνολικό ξεπούλημα των φυσικών πόρων και των δημόσιων υποδομών που ακολουθούν οι μνημονιακές κυβερνήσεις, υποθηκεύοντας το μέλλον ολόκληρης της κοινωνίας.
Το δυναμικό κίνημα αντίστασης των κατοίκων, που από την πρώτη στιγμή δημιουργήθηκε στην περιοχή, ήρθε αντιμέτωπο με ένα πρωτοφανές σε διάρκεια και ένταση όργιο καταστολής. Η αστυνομία, λειτουργώντας σαν μπράβος της εταιρείας αντιμετωπίζει τους διαδηλωτές με ασύλληπτη αγριότητα και βία η οποία σε πρώτη φάση χαρακτηρίστηκε από αλόγιστη χρήση χημικών μέσα στο δάσος, καταδιώξεις και τραυματισμούς διαδηλωτών.
Πλέον ο αυταρχισμός περνά σε άλλο επίπεδο με την περιοχή να τελεί ουσιαστικά υπό κατοχή από τις δυνάμεις καταστολής: Απαγωγές “υπόπτων” από τα σπίτια τους, λήψεις δείγματος γενετικού υλικού, βασανιστήρια στα τμήματα και, πριν λίγες μέρες, μια εισβολή ΜΑΤ και αντιτρομοκρατικής στο χωριό της Ιερισσού με δακρυγόνα να προκαλούν τρόμο και πανικό ακόμα και στο τοπικό σχολείο που εκείνη την ώρα ήταν γεμάτο παιδιά!
Στο πλαίσιο της στήριξης και της αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής, η Επιτροπή Αλληλεγγύης στη Χαλκιδική (Αττικής) καλεί σε πορεία συμπαράστασης στους κατοίκους της Χαλκιδικής, ενάντια στην κρατική τρομοκρατία που με κάθε τρόπο επιδιώκει την υλοποίηση των καταστροφικών για την τοπική κοινωνία σχεδίων του κεφαλαίου.
Μια κοινωνία χωρίς κοινωνικούς λειτουργούς ή μια κοινωνία χωρίς ανθρωποφάγους
Οι προτάσεις για κατάργηση του τμήματος Κοινωνικής Εργασίας στην Πάτρα αλλά και συνένωσης των τμημάτων Κοινωνικής Εργασίας και Επισκεπτών Υγείας στο ΤΕΙ της Αθήνας, αν μη τι άλλο, δεν μπορούν να αξιολογηθούν ως κεραυνός εν αιθρία για όσους στοιχειωδώς παρακολουθούν τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στη χώρα μας. Οι προεκτάσεις του συγκεκριμένου ζητήματος υπερβαίνουν κατά πολύ τη συμβατική συζήτηση περί εκλογίκευσης του χάρτη της ανώτατης εκπαίδευσης στην Ελλάδα και σχετίζονται άμεσα με την κοινωνική γενοκτονία των πλέον αδύναμων και ευάλωτων συνανθρώπων μας που απροκάλυπτα συντελείται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.
Η αποψίλωση της εκπαίδευσης των κοινωνικών λειτουργών είναι συγκλονιστική εξέλιξη όχι μόνο γιατί τα τμήματα κοινωνικής εργασίας αποτελούν τα παλαιότερα τμήματα της ανώτατης τεχνολογικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα, ούτε γιατί το επάγγελμα των κοινωνικών λειτουργών βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης για την υπεράσπιση των πιο ευάλωτων συμπολιτών μας πάνω από 60 χρόνια.
Η ανάγνωση της απόφασης συρρίκνωσης και σταδιακής εξαφάνισης της εκπαίδευσης κοινωνικών λειτουργών στην Ελλάδα είναι συγκλονιστική γιατί αποτελεί κυνική ομολογία του μοντέλου ανάπτυξης που θα οικοδομηθεί στα αποκαΐδια της κοινωνίας.
Είναι προφανές και απολύτως αναμενόμενο πως δεν χωράνε κοινωνικοί λειτουργοί σε μια κοινωνία που
– Μυρίζει θάνατο. Νέοι άνθρωποι δηλητηριάζονται προσπαθώντας να ζεσταθούν με μαγκάλια. Χιλιάδες καρκινοπαθείς και άλλοι σοβαρά ασθενείς πεθαίνουν γιατί δεν έχουν πρόσβαση στο σύστημα υγείας ή γιατί δεν μπορούν να πληρώσουν τις «συμβολικές» συμμετοχές στα φάρμακα . Εκατοντάδες άλλοι εξωθούνται στην αυτοκτονία μην μπορώντας να αντέξουν τα χαράτσια, την ανεργία ή το βλέμμα των παιδιών τους που λιποθυμάνε στο σχολειό από ασιτία.
– Παράγει βία και σκοταδισμό. Συμμορίες ναζιστών δολοφόνων κυκλοφορούν ανενόχλητοι και προπηλακίζουν Έλληνες και ξένους ανθρώπους της βιοπάλης. Ο βασανισμός και η διαπόμπευση ανθρώπων στα χέρια του κράτους και του παρακράτους αξιοποιείται απροκάλυπτα ως μέθοδος εκφοβισμού, παραδειγματισμού και εξοικείωσης με την μνημονική πραγματικότητα.
– Θυμίζει Καιάδα. Οι ηλικιωμένοι θεωρούνται οικονομικό βάρος και στην καλύτερη περίπτωση ξυλοφορτώνονται απο τα ΜΑΤ, ενώ στη χειρότερη αφήνονται να πεθάνουν στην απομόνωση (χωρίς συντάξεις και φάρμακα). Τα άτομα με αναπηρία μένουν χωρίς στοιχειώδη κοινωνική και ιατρική ενίσχυση. Τα ειδικά σχολεία κλείνουν ως ασύμφορα. Οι νέες μητέρες δικαιούνται βοηθήματος τοκετού μόνο αν γεννήσουν στο δρόμο ή στο σπίτι τους. Αν το νεογνό πεθάνει, ακόμα καλύτερα…ένας μελλοντικός άνεργος λιγότερος.
Ακριβώς όμως επειδή η κοινωνία για την οποία εμείς αγωνιζόμαστε δε μυρίζει θάνατο, δεν παράγει βία και δε θυμίζει Καιάδα λέμε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πως στο δικό μας μέλλον δε υπάρχει χώρος για ΕΣΑΣ. Ανθρωποφάγοι των φτωχών, δήμιοι της δημοκρατίας και βιαστές της αξιοπρέπειας δεν χωράτε στην κοινωνία μας.
Εμείς οι κοινωνικοί λειτουργοί θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για κοινωνική δικαιοσύνη, δημόσιο και δωρεάν κράτος πρόνοιας, ισότητα και αξιοπρέπεια. Αυτές είναι και οι βασικές αρχές της κοινωνικής εργασίας. Αυτές είναι και οι αξίες που διδάσκονται, αναπτύσσονται και εμπλουτίζονται στα τμήματα Κοινωνικής Εργασίας που εσείς αποφασίσατε να κλείσετε.
Στην δική σας κοινωνία κοινωνικοί λειτουργοί δεν χωράνε. Στην δική μας κοινωνία δεν θα χωράτε εσείς.
Mε αφορμή την Πανελλήνια Ημέρα Κατά της Βίας στα σχολεία, καταγράφουμε το μίσος που γεννιέται στις καρδιές μικρών μαθητών. Ενα μίσος που ολοένα κι εξαπλώνεται ακόμη και σε πολύ μικρές ηλικίες
Των Κώστα Ζαφειρόπουλου, Γιάννη Μπασκάκη Φωτ.: Μάριος Βαλασόπουλος
Δολοφονική επίθεση σε μαθητή στο Παλαιό Φάληρο: Δευτέρα 28 Ιανουαρίου. 8.20 το πρωί, έξω από ένα λύκειο. Τρεις νέοι άντρες πλησιάζουν έναν 16χρονο μαθητή λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι, τον ακινητοποιούν και ένας από αυτούς τον μαχαιρώνει στο πρόσωπο τρεις φορές. Η πρώτη είναι στο λαιμό, το μαχαίρι 9 χιλιοστών φτάνει τρία εκατοστά από την καρωτίδα του θύματος. Η δεύτερη του κόβει τη μύτη και η τρίτη τού χαράζει κατακόρυφα το πρόσωπο. Δεν είναι μια ιστορία από ένα σχολείο του Μπρονξ της δεκαετίας του ’80. Συνέβη στο Παλαιό Φάληρο, στο 3ο Γενικό Λύκειο. Δράστης και θύμα είναι Ελληνες. Το περιστατικό γίνεται μπροστά στα μάτια του μισού σχολείου, ο δράστης δεν φοράει κουκούλα.
Το παιδί μεταφέρεται σε ιδιωτική κλινική, χειρουργείται επί 3 ώρες, του γίνεται μετάγγιση αίματος. Σώζεται από θαύμα, λένε οι γιατροί, ενώ και ο ιατροδικαστής έτρεμε όταν τον είδε.
Η αστυνομία Παλαιού Φαλήρου κινείται γρήγορα και συλλαμβάνει τον δράστη. Είναι 20 χρονώ, κάτοικος της περιοχής και φοιτητής της Θεολογικής Σχολής. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, ο θύτης ήταν για πάνω από 2 χρόνια μέλος της Χρυσής Αυγής, από την οποία φαίνεται να αποχώρησε οικειοθελώς πριν από 8 μήνες. Κρατείται στις Φυλακές Αυλώνα, κατηγορούμενος για προμελετημένη απόπειρα ανθρωποκτονίας με ενδεχόμενο δόλο.
Ο δράστης είχε δεσμό με μια συμμαθήτρια και παιδική φίλη του θύματος, ο οποίος της έλεγε: «Μα τι κάνεις εσύ με αυτόν τον τραμπούκο; Είναι φασίστας». Η στιχομυθία μεταφέρθηκε και πυροδότησε την οργανωμένη επίθεση. Υπήρξε καθηγητής που μόλις αντίκρισε τον αιμόφυρτο μαθητή τού είπε: «Τι έγινε ρε μαλάκα, παίξατε μπουνιές;» Ο ίδιος καθηγητής κατέθεσε υπέρ του δράστη. Περίπου 50 παιδιά ήταν μάρτυρες της επίθεσης, μόνο δύο όμως τόλμησαν να καταθέσουν. Τους άλλους δεν τους άφησαν οι οικογένειές τους.
Εδώ και ένα μήνα βασιλεύει μια συνωμοσία σιωπής στο σχολείο, στη γειτονιά, ανάμεσα στους γονείς και τους καθηγητές. «Δεν είναι μια ιστορία ενδοσχολικης βίας, μας έλεγε πριν από λίγες μέρες ο σύλλογος γονέων, μη στιγματίσετε το σχολείο, δεν έχει σχέση με ρατσιστική επίθεση, ίσως είναι κάτι άλλο». Ενα μήνα μετά το περιστατικό η μητέρα του θύματος αποφασίζει να σπάσει αυτό το φράγμα του φόβου. Σοκαρισμένη ακόμα από το περιστατικό, αλλά με μια δύναμη ψυχής αξιοθαύμαστη.
«Εχω να κοιμηθώ βδομάδες, για 3 εκατοστά θα χάναμε το παιδί μας» μας λέει. «Πολλοί φίλοι και γνωστοί μού είπαν: Μη μιλήσεις, μπορεί να σε σκοτώσουν, μην τα βάλεις με αυτούς. Πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας, αυτό που συμβαίνει στο δικό μου το παιδί θα μπορούσε να συμβεί στο οποιοδήποτε παιδί».
Στο σχολείο υπάρχει ένας πυρήνας παιδιών -τουλάχιστον 15- φίλα προσκείμενων στη Χ.Α., που δίνουν συγκεκριμένα ονόματα στους εξωσχολικούς μισθοφόρους οι οποίοι κάνουν περιπολίες στο απέναντι παρκάκι. Το σχέδιο είναι οργανωμένο: τα σχολεία είναι μοιρασμένα σε συγκεκριμένα άτομα, αυτοί βρίσκουν τους νταήδες του σχολείου και τους στρατολογούν.
«Αισθάνομαι ντροπή που δεν είχα ασχοληθεί πιο πριν. Μέσα από το περιστατικό του γιου μου έμαθα ότι παιδιά της περιοχής έχουν δεχτεί πολλές απειλές τελευταία και από τον ίδιο τον δράστη και από άλλους με μαχαίρι» διηγείται η μητέρα. «Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που είχαν μπει σε 2 σχολεία της περιοχής, γράφανε συνθήματα της Χ.Α., ζωγραφίζανε σβάστικες στους τοίχους και όταν τα παιδιά τους είπαν «βγείτε έξω γιατί είστε εξωσχολικοί» απείλησαν «καθίστε φρόνιμα γιατί θα σας φάμε»».
Ο Λούκας από την Καλλιθέα
«Είχα πρηστεί από το αριστερό μέρος του κεφαλιού μου κι είχα κάποιες μελανιές. Και είχα ένα βαθούλωμα στο κεφάλι το οποίο το έχω ακόμα». Ονομάζεται Λούκας. Κατάγεται από την Πολωνία. Οι γονείς του ήρθαν στην Ελλάδα ως οικονομικοί μετανάστες το 2003. Ο πατέρας του δούλεψε ως ελαιοχρωματιστής και η μητέρα του ως καθαρίστρια. Τότε ήταν 9 ετών. Σήμερα είναι 19. Μαθητής στο 2ο Επαγγελματικό Λύκειο στη Σιβιτανίδειο. Πριν από ένα χρόνο δέχτηκε βίαια επίθεση στο κέντρο της Καλλιθέας, Δαβάκη και Θησέως. Γυρνούσε από τη βραδινή του έξοδο και δυστυχώς ήταν μόνος. «Οπως προχωράω εκεί πέρα στον δρόμο κεντρικά, ακούω από πίσω να μου φωνάζουν «Αντίφα!», αναρχικέ να το πω έτσι, γυρνάω και τελικά με χτύπησαν. Στην αρχή ήταν δύο άτομα μόνο και λέω εντάξει, δεν είχα άλλη επιλογή, έπρεπε να αμυνθώ. Αλλά στον καβγά πάνω ρίχτηκαν κι άλλα άτομα μέσα από το στενό της Φιλαρέτου και μέσα από τη στάση του 040, που ουσιαστικά με περικύκλωσαν». Οι δράστες ήταν συνομήλικοί του. Από 17 έως 20 χρονώ. «Κολλούσα σε όλο το σχολείο αυτοκόλλητα που έγραφαν «έξω οι φασίστες από τα σχολεία μας». Στις τουαλέτες, στους διαδρόμους, στο προαύλιο. Μάλλον φαίνεται ότι αυτό τούς ενόχλησε και έγινε ό,τι έγινε, είχαμε οργανωμένους χρυσαυγίτες μέσα στη σχολή της Σιβιτανιδείου» μας λέει.
Το πρώτο μεγάλο κρούσμα στην Καλλιθέα δεν ήταν η επίθεση στον Λούκας. Αυτό ήταν το αποκορύφωμα. Η πρώτη μεγάλη επίθεση έγινε από 10 μαθητές γυμνασίου. Βγήκαν οργανωμένα από το σχολείο και έδειραν άγρια μετανάστη που δούλευε ντελίβερι. Αίσθηση προκαλούν και οι επιθέσεις εναντίον Αιγυπτίων κατοίκων της περιοχής. Οχι από μαθητές, από μέλη της Χρυσής Αυγής. Οι επιθέσεις σε μετανάστες κορυφώθηκαν κατά την προεκλογική περίοδο. «Μετά τις εκλογές πληροφορηθήκαμε ότι ένα παρεάκι σκοπεύει να ανοίξει ένα χρυασαυγίτικο στέκι σε ένα υπόγειο. Με το που το μάθαμε ξεσηκωθήκαμε και τελικά εξαφανίστηκαν» λέει στην «Εφ.Συν.» η Πρωτοβουλία Καλλιθέας Ενάντια στον Φασισμό, η οποία μετά την επίθεση στον Λούκας ανέλαβε δράση. Διοργάνωσε δράσεις στον δρόμο κάθε Σάββατο, λαϊκές συνελεύσεις και τέσσερις μεγάλες διαδηλώσεις. «Είχαμε κάνει και μια μεγάλη συναυλία, όπου οι χρυσαυγίτες είχαν έρθει οπλισμένοι. Τελικά τους απωθήσαμε» λένε τα μέλη της Πρωτοβουλίας.
Νεοναζί στη Ν. Φιλαδέλφεια
«Πληροφορηθήκαμε ότι υπήρχε οργανωμένος πυρήνας της Χ.Α. μέσα σε σχολείο της περιοχής και μάλιστα με μαθητές που συμμετείχαν σε στρατιωτικά σώματα της Χ.Α. Δηλαδή μαθητές που κατέβαιναν στο κέντρο για να χτυπήσουν μετανάστες. Μαρτυρίες μάς έλεγαν ότι μαγνητοσκοπούσαν αυτές τις σκηνές, την ώρα που γινόταν ο ξυλοδαρμός των μαθητών και τις διακινούσαν στο Διαδίκτυο» λέει στην «Εφ.Συν.» η Γεωργία Κόφα, φιλόλογος στο 1ο Λύκειο Ν. Φιλαδέλφειας. «Η είσοδος των νεοναζί στα σχολεία έφερε και έναν πολύ μεγάλο φόβο. Αυτή τη στιγμή, σύμφωνα με τις καταγγελίες που δεχτήκαμε, υπάρχουν μαθητές που έρχονται με μαχαίρια στο σχολείο, απειλούν συμμαθητές τους, έχουν ρατσιστικές συμπεριφορές εναντίον όχι μόνο μεταναστών, αλλά και μαθητών που είναι αντιφασίστες. Οταν λοιπόν ο φόβος έρχεται και βαραίνει τις πλάτες των μαθητών, πολύ δύσκολα αυτά βγαίνουν προς τα έξω».
Οι καθηγητές της Ν. Φιλαδέλφειας, μιας περιοχής με παράδοση στην προσφυγιά, δημιούργησαν μια αντιφασιστική πρωτοβουλία. Στόχος τους η απώθηση του ρατσιστικού μίσους μέσω δράσεων και πολιτικών συζητήσεων με τα παιδιά. Τελευταίο πλήγμα για την περιοχή ήταν μια επερώτηση της Χρυσής Αυγής στη Βουλή. Αφορούσε ένα πρόγραμμα για τη «μετανάστευση και την προσφυγιά», που εφαρμόζεται στο 1ο Δημοτικό. Η Χρυσή Αυγή ζήτησε τον τερματισμό του και την ποινική δίωξη των υπευθύνων.
Ημέρα κατά της σχολικής βίας σήμερα. Δράσεις σε πολλά σχολεία με ενημέρωση, ευαισθητοποίηση για τη βία και όλες τις εκφράσεις της. Σε όλη την Ελλάδα, πλην Ιερισσού…
Και ενώ τα τελευταία χρόνια στην επικράτεια, εμείς οι μαθητές βιώνουμε μαζί με τους γονείς μας τη βάναυση πολιτική των κυβερνήσεων (λιτότητα – φτώχεια – πείνα – ανεργία – θάνατοι), στο Αριστοτέλειο Λύκειο Ιερισσού ζούμε μια άλλη πραγματικότητα. Αυτή της τρομοκράτησής μας από τα Όργανα της Τάξης.
Συμμαθητές μας σύρονται στην αστυνομική διεύθυνση Χαλκιδικής ως κοινοί τρομοκράτες. Σε μια προσπάθεια της κυβέρνησης να επιφέρει την ανάπτυξη μέσω της μεταλλουργίας χρυσού στη Χαλκιδική, θυσιάζεται η ελευθερία, η δημοκρατία, και παράλληλα καταπατώνται τα δικαιώματά μας, για την εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων.
Τους συμπαραστεκόμαστε κλείνοντας το σχολείο και δηλώνουμε πως η τρομοκρατία του κράτους ΔΕΝ θα περάσει!!
“ΧΟΥΝΤΑ ΔΕ ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ, ΜΑ ΟΥΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΠΗΚΕ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ”
α. Εισαγγελία Ν. Χαλκιδικής
β. Αστυνομική Διεύθυνση Πολυγύρου
γ. Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων Πολιτισμού και Αθλητισμού
δ. ΟΛΜΕ
ε. ΕΛΜΕ Ν. Χαλκιδικής
στ. Συνήγορο του Παιδιού
ΘΕΜΑ: Διαμαρτυρία
Ως σύλλογος διδασκόντων του Λυκείου Ιερισσού εκφράζουμε την έντονη διαμαρτυρία μας για τις κλήσεις ανηλίκων μαθητών μας, ώστε να καταθέσουν ως μάρτυρες για τη γνωστή υπόθεση με την επίθεση στις Σκουριές.
Ας αναλογιστούν οι υπεύθυνοι τι κάνουν!
Ασκώντας ψυχολογική βία στα παιδιά και τις οικογένειές τους, διαλύουν την κοινωνική συνοχή, διαταράσσουν την ομαλή λειτουργία του σχολείου μας και την παιδαγωγική διαδικασία, και μάλιστα λίγο πριν τις πανελλαδικές εξετάσεις και δημιουργούν έκρυθμες καταστάσεις με απρόβλεπτες συνέπειες.
Ως εκπαιδευτικοί που με αίσθημα ευθύνης δίνουμε καθημερινά μέσα και έξω από τις τάξεις τον αγώνα για τη μόρφωση και την ολόπλευρη συγκρότηση του χαρακτήρα των μαθητών μας, αυριανών πολιτών και ελπίδα για τον τόπο μας, σας καλούμε να δώσετε τέλος σε αυτό τον παραλογισμό!
Τρίτη 5 Μαρτίου 2013
Με αγανάκτηση,
Οι μαθητές του Γυμνασίου – Λυκείου Ιερισσού
Οι γονείς…
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Γυμνασίου και Λυκείου Ιερισσού
Οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων Γυμνασίου και Λυκείου Ιερισσού με αφορμή τις προσαγωγές μαθητών δηλώνουμε την αντίθεση μας σε πρακτικές που διαταράσσουν την ομαλή λειτουργία του σχολειού μας. Το σχολείο αποτελεί πυρήνα μάθησης και μετάδοσης ιδεών, διαμορφώνει χαρακτήρες. Οφείλουμε να το θωρακίσουμε και να το προστατεύσουμε με κάθε μέσο.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα στην περιοχή μας γίνονται μαζικές προσαγωγές, παράνομες λήψεις γενετικού υλικού , καταστρατήγηση συνταγματικών δικαιωμάτων , στα πλαίσια του γενικότερου κλίματος εκφοβισμού και τρομοκρατίας που επιχειρήται να επιβληθεί.Δεχτήκαμε τη τεταμένη αυτή κατάσταση, δεν μπορούμε όμως να ανεχτούμε την στοχοποίηση των παιδιών μας, δεν μπορούμε να τα βλέπουμε συνεχώς φοβισμένα. Καλούμε όλους τους γονείς να σταθούν πλάι μας.
Είμαστε οικογενειάρχες που δουλεύουμε σκληρά, έχουμε μεγαλώσει με αρχές , αξίες και ιδανικά τα οποία μεταλαμπαδεύσαμε και στα παιδιά μας. Αποδοκιμάζουμε κάθε μορφή βίας από όπου κι αν προέρχεται γιατί πιστεύουμε ότι η βίαα μόνο βίαα αναπαράγει. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στη ζωή, στο να λέμε ειρηνικά ΟΧΙ στην καταστροφή του τόπου μας.
Ελπίζουμε στην επικράτηση της σύνεσης και της λογικής, στην εφαρμογή του συντάγματος, ελπίζουμε οι αρμόδιοι φορείς να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν να κάνουν με ανθρώπινες ζωές και μάλιστα παιδικές. Η λήψη μέτρων για την τήρηση της νομιμότητας και την αποφυγή οποιασδήποτε προκλητικής συμπεριφοράς σε βάρος ανήλικων αποτελεί υποχρέωση όλων.
Οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων:
Αριστοτέλειου Λυκείου Ιερισσού
Γυμνασίου Ιερισσού
H ΕΛΜΕ Χαλκιδικής για τις προσαγωγές μαθτών…
“Εδώ και 3 εβδομάδες, με αφορμή τα γνωστά γεγονότα στις Σκουριές, η αστυνομία και η αντιτρομοκρατική, ξεπερνώντας κάθε όριο και προκαλώντας κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενο πολίτη, καλούν και ανακρίνουν μαθητές του ΓΕΛ Ιερισσού.
Το δόγμα Δένδια, η πολιτική δηλαδή της «μηδενικής ανοχής» και του «νόμος και τάξη» έχει σκοπό την πάση θυσία υλοποίηση της μνημονιακής πολιτικής και μας χτυπάει όλους. Όμως όταν η κρατική καταστολή αγγίζει τόσο άμεσα τις ζωές των μαθητών μας, κανείς δεν μπορεί να στέκει αδιάφορος.
Είναι προφανές ότι τρομοκρατούν τους μαθητές για να τρομοκρατήσουν ολόκληρη την κοινωνία. Φτάνει πια !
Το ΔΣ της ΕΛΜΕ Χαλκιδικής καταγγέλλει την αστυνομοκρατία και την κρατική καταστολή και απαιτεί να σταματήσουν εδώ και τώρα οι αναίτιες κλήσεις και προσαγωγές μαθητών.
Ως μαχόμενοι εκπαιδευτικοί στεκόμαστε δίπλα τους και υψώνουμε ασπίδα προστασίας στους μαθητές μας.
Φοβούνται να κυκλοφορήσουν ασυνόδευτα ή να μείνουν μόνα στο σπίτι μόλις πέσει το σκοτάδι. Στα σπίτια τους, στο σχολείο, στα μαγιαζιά, ακούνε παντού ιστορίες για προσαγωγές που κρατούν ώρες, για ανθρώπους που εξαφανίζονται και για μια άγνωστη μέχρι χθες λέξη: DNA
Ο 5χρονος μπόμπιρας παίζει στην αυλή του σπιτιού του με τον φιλαράκο του. Στο διπλανό χωράφι βόσκουν γουρουνάκια. «Ο μικρός τα δείχνει με το δαχτυλάκι του και λέει στον φίλο του: «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι». «Τι είναι μπάτσοι, μαμά;», ρωτάει ο άλλος μπόμπιρας. Μια τέτοια στιχομυθία είναι πια συνηθισμένη στη Χαλκιδική. Οι φωτογραφίες λιλιπούτειων διαδηλωτών, καταληψιών μαθητών και παρελάσεων με μπλουζάκια που γράφουν πάνω «Οχι στο χρυσό» κάνουν τον γύρο του κόσμου μέσω των διεθνών ΜΜΕ. Τι ζουν κι έχουν εξοργιστεί τόσο ετούτα εδώ τα πιτσιρίκια;
«Να σε πω εγώ: έρχεται η εταιρεία και σε λέει θα κόψω όλα τα δέντρα, θα μολύνω όλα τα νερά, θα πάρω όλο το χρυσάφι κι εσύ δεν θα έχεις τίποτα. Η αστυνομία δέρνει τη μάνα σου και πάει στο Τμήμα τον πατέρα σου. Σε σταματάνε ασφαλίτες στο δρόμο και σε ρωτάνε πού το βρήκες το μπλουζάκι. Αυτό συμβαίνει». Η 15χρονη Κ. Μ. είναι μαθήτρια της Α΄ λυκείου. Ενα από εκείνα τα παιδιά που την περασμένη εβδομάδα είδαν κι έναν συμμαθητή τους να προσάγεται στον Πολύγυρο. «Μέχρι τώρα μάθαμε τι σημαίνει δακρυγόνο, πώς τρέχεις να ξεφύγεις από τα ΜΑΤ μέσα στο χωριό αλλά και πως, όταν ένας άγνωστος σε πλησιάζει στο δρόμο, δεν είναι τουρίστας. Εντάξει όλα αυτά. Αλλά να πηγαίνεις σχολείο και να λείπει ο συμμαθητής σου από το διπλανό θρανίο; Δηλαδή την επόμενη φορά θα πάρουν και παιδιά από τα νήπια; Ελεος!» λέει η Ε.Ε.
Αυτός ο αγώνας αλλά και τα γεγονότα των τελευταίων ημερών έχουν αλλάξει τη συμπεριφορά των παιδιών: από τα μικρότερα μέχρι τα μεγαλύτερα, τα παιδιά φοβούνται να κυκλοφορήσουν ασυνόδευτα ή να μείνουν μόνα σπίτι μόλις πέσει το σκοτάδι. Στα σπίτια τους, στο σχολείο, στα μαγαζιά, ακούνε παντού ιστορίες για προσαγωγές που κρατούν ώρες, για ανθρώπους που εξαφανίζονται και για μια άγνωστη μέχρι χτες λέξη: DNA. Αρκετοί από τους προσαχθέντες κατοίκους πιέζονται να δώσουν γενετικό υλικό, παρόλο που ο νόμος ορίζει πως κάτι τέτοιο γίνεται μόνο αν τους απαγγελθούν κατηγορίες. Αυτό συνέβη και στον 18χρονο μαθητή Χ. Λ.: «Τους λέω “Θέλω τον δικηγόρο μου”. Και με λένε “Πού νομίζεις ότι είσαι; Στο γραφείο του λυκειάρχη; Αν δεν δώσεις, μπορούμε να ασκήσουμε βία – κρίμα είναι, μικρό παιδί είσαι”. Κράταγα το στόμα μου κλειστό, είχα σφίξει τα χείλη και με πίεζαν με την μπατονέτα επί 10 λεπτά. Τι να έκανα; Στο τέλος το άνοιξα. Μετά με έδωσαν να υπογράψω ότι το πήραν με τη θέλησή μου. Ποιος είμαι, ρε παιδιά, και φέρθηκαν έτσι; Ο Ράμπο; Ούτε φαντάρος δεν έχω πάει».
«Τα παιδιά ζουν έναν διπλό τρόμο», θα πει η νηπιαγωγός Γ. Σ. Κι εκείνη όπως και οι άλλοι τρεις εκπαιδευτικοί που μας μίλησαν φοβήθηκαν να δώσουν τα πλήρη στοιχεία τους στη δημοσιότητα (δικαιώνοντας έτσι το σύνθημα που φώναζαν οι μαθητές τους την προηγούμενη εβδομάδα έξω από το Α.Τ. Ιερισσού: «Πολίτευμα της χώρας η δημοκρατία, όμως κυβερνάει η τρομοκρατία!»). «Φοβούνται είτε ότι θα ζήσουν σ’ έναν κατεστραμμένο τόπο, αν προχωρήσει η εξόρυξη, είτε ότι η γαλήνη δεν θα επανέλθει ποτέ, ακόμα κι αν δεν προχωρήσει. Μετά την προσαγωγή μου, τα νηπιάκια με ρωτούσαν: “Κυρία, θα σε βάλουν φυλακή; Και ποια θα είναι η κυρία μας μετά;”» λέει η Γ.Σ.
Ιδιο το κλίμα και στο Δημοτικό, όπως μας το μεταφέρει ο δάσκαλος Α. Η.: «Στο διάλειμμα παίζουν σε μικρές ομάδες των 2-3 παιδιών, με τα αδελφάκια τους και τα ξαδερφάκια τους, δεν υπάρχουν πια μεγάλες παρέες. Είναι πολύ μικρά για να καταλάβουν τι ακριβώς γίνεται κι αυτό τα τρομοκρατεί ακόμα περισσότερο». Στο γυμνάσιο και το λύκειο το κλίμα είναι εντελώς διαφορετικό, όπως εξηγούν οι καθηγητές Δ. και Γ.: «Σαν να μεγάλωσαν απότομα τα παιδιά μας μέσα σε έναν χρόνο. Βρέθηκαν ξαφνικά στο μάτι του κυκλώνα. Δείχνουν μια ωριμότητα και αυτοσυγκράτηση μεγάλου ανθρώπου. Το θετικό είναι πως –παρόλο που συζητούν συνέχεια για όλα αυτά- δεν υπάρχει κλίμα πόλωσης στο σχολείο. Είναι αγαπημένα μεταξύ τους, είτε οι γονείς τους εργάζονται στην εταιρεία είτε όχι».
Για όλους αυτούς τους λόγους, εδώ τα παιδικά και τα εφηβικά δωμάτια δεν μοιάζουν με τα άλλα: δίπλα στις αφίσες της Ποκαχόντας και του Πλούταρχου βλέπεις κολλημένα αυτοκόλλητα ενάντια στα μεταλλεία, φωτογραφίες από κινητοποιήσεις, συνθήματα. Ακόμα και τα 12χρονα έχουν άποψη γι’ αυτό που πρόκειται να συμβεί στον τόπο τους, όπως ο μικρούλης που με πλησιάζει με το βιβλίο περιβαλλοντικής αγωγής: «Εδώ γράφει “το γλυκό νερό είναι πολύ σημαντικό γιατί αποτελεί πηγή ζωής για όλους τους οργανισμούς […] ο πνεύμονας του πλανήτη είναι το δάσος […] τα εργοστάσια χρησιμοποιούν το νερό και όταν το επιστρέφουν στη λίμνη είναι γεμάτο με επικίνδυνες τοξικές ουσίες”. Καταλάβατε τώρα γιατί λέμε όχι στο χρυσό;»
