Σήμερα έμαθα ότι έφυγε από τη ζωή η Μαρία Πίνιου-Καλλή. Γνωριστήκαμε το 1998 συνεπιβάτες σε μια ανεμοδαρμένη πτήση με ελικοφόρο στο Αιγαίο. Μου έκανε εντύπωση η αφοσίωση της στο έργο της, ο τρόπος της. Από τότε παρακολουθούσα το έργο της. Τελευταία φορά, την είδα πέρσι σε ημερίδα που οργάνωσε η Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου Μοσχάτου-Ταύρου. Παθιασμένη με τη δουλειά της, ενεργή όσο ποτέ. Στο άρθρο του TVXS που ακολουθεί μπορείς να διαβάσεις για τη ζωή της. Αφιέρωσε τη ζωή της στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Απόψε είδα στο facebook ανάρτηση του φίλου δικηγόρου Βασίλη Παπαστεργίου. Με την άδεια του, το ποστάρω εδώ. Μια ιστορία από τη ζωή της που αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο τη συνέπεια λόγου και πράξης.
Γράφει ο Βασίλης Παπαστεργίου:
Θέλω να γράψω κάτι γι’ αυτόν τον άνθρωπο, που έτυχε να γνωρίσω λίγο καιρό πριν φύγει. Ήταν μάρτυρας σε μια δίκη που αφορούσε βασανιστήρια κατά προσφύγων από λιμενικούς. Η κ. Καλλή (την λέω κυρία κι ας έχει πεθάνει) είχε εξετάσει τα θύματα και κατέθετε με την ιδιότητα της ειδικού σε αυτά τα ζητήματα. Κάποια στιγμή ο συνήγορος υπεράσπισης, ένας πολύ επιθετικός συνήγορος, θέλησε να την προκαλέσει λέγοντάς της με ύφος “αν αυτά που λέτε ευσταθούν, τότε οι κατηγορούμενοι, αυτά τα τέρατα, αξίζουν τη θανατική καταδίκη….” Πριν προλάβει να ολοκληρώσει, η Μ. Καλλή τον διέκοψε λέγοντας περίπου τα εξής “για μένα αυτοί οι άνθρωποι, αν και βασανιστές, δεν είναι τέρατα. Η προσωπική μου εμπειρία με έκανε να κατανοήσω ότι ακόμα και καθημερινοί, κοντινοί μας άνθρωποι μπορούν υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις και λειτουργώντας σε ένα ορισμένο εξουσιαστικό πλαίσιο να λειτουργήσουν σαν βασανιστές και να κάνουν απεχθείς πράξεις. Όμως παραμένουν άνθρωποι, δεν είναι τέρατα. Και η θανατική καταδίκη είναι απαράδεκτη για τον πολιτισμό μας σε κάθε περίπτωση, κύριε συνήγορε“. Ένα σύντομο (αλλά μάλλον ανώφελο) μάθημα. Αυτή ήταν η κυρία Καλλή, που τη λέω κυρία, παρ’ όλο που πάντα λέμε ότι όταν κάποιος ή κάποια πεθαίνει, παύει να είναι πλέον κύριος ή κυρία.
Πέθανε η υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Μαρία Πίνιου-Καλλή
Έφυγε από τη ζωή τη Δευτέρα σε ηλικία 72 ετών η γιατρός, Μαρία Πίνιου-Καλλή, η γυναίκα που αφιέρωσε τη ζωή της για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τη θέση της προέδρου του Διεθνούς Συμβουλίου Κέντρων Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων, με συμβουλευτικό στάτους στα Ηνωμένα Έθνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση εκπροσωπώντας 200 οργανώσεις σε όλο τον κόσμο.
Γεννήθηκε στη Θάσο στις 6 Μαΐου 1943, αλλά μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε γιατρός, αποκτώντας ειδικότητα δερματολόγου. Η επταετία της Χούντας τη βρίσκει στη Γυάρο ως εξόριστη από το καθεστώς των συνταγματαρχών. Το 1989 ίδρυσε στην Αθήνα το Ιατρικό Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων. Το 1993, ως μέλος του προεδρείου του Διεθνούς Συμβουλίου Κέντρων Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων, εκπροσώπησε την Ελλάδα και τα Βαλκάνια.
Υπήρξε υποψήφια για Νόμπελ Ειρήνης, ενώ το 1993 ήταν υποψήφια για το βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Γαλλικής Δημοκρατίας. Υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, persona non grata στο Ισραήλ. Παράλληλα, το 1993 κι ενώ τα Βαλκάνια φλέγονταν από τον εμφύλιο στην πρώην Γιουγκοσλαβία, η Μαρία Πίνιου-Καλλή προσκάλεσε γιατρούς από τις αντιμαχόμενες χώρες στην Ελλάδα και μαζί οργάνωσαν το Βαλκανικό Δίκτυο ενάντια στα βασανιστήρια και τον πόλεμο. Το Δίκτυο που υπάρχει μέχρι σήμερα και ασχολείται με την επανα-συμφιλίωση μεταξύ των κοινωνιών στα Βαλκάνια, προσπαθώντας να συσπειρώσει σε ένα οργανισμό ανθρώπους από διαφορετικούς εθνότητα που αντιμάχονται τον πόλεμο και τα βασανιστήρια.
Σε διεθνή συνάντηση που οργάνωσε στην Αθήνα δημιουργήθηκε το Δίκτυο Κέντρων Αποκατάσταση Θυμάτων Βασανιστηρίων της Μέσης Ανατολής και Β. Αφρικής, με έδρα στην Αθήνα, του οποίου διετέλεσε Γενική Γραμματέας. Από το 1998 έως το 2003 διετέλεσε ως η πρώτη εκλεγείσα πρόεδρος του Διεθνούς Συμβουλίου Κέντρων Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων, με συμβουλευτικό στάτους στα Ηνωμένα Έθνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Συνελήφθη συνολικά πέντε φορές, στην προσπάθειά της να υπερασπιστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα. Επισκέφτηκε τον Μαντέλα στη φυλακή και δεν δίστασε να πιάσει απο τον γιακά και να υψώσει τη φωνή της στον φίλο της, τον Γιασέρ Αραφάτ, όταν φυλάκισε ένα μέλος της διεθνούς οργάνωσης ενάντια στα βασανιστήρια, όπου ήταν πρόεδρος. Δυο φορές υπήρξε υποψήφια για την Επιτροπή της Διεθνούς Σύμβασης για την Κατάργηση των Βασανιστηρίων στα Ηνωμένα Έθνη.
Μιλούσε πέντε γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ρωσικά και ισπανικά) και δίδαξε στο New Jersey State University Rieutgers, ως επισκέπτης καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο των Φιλιππίνων και στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με θέμα «Αντιμετώπιση διεθνών κρίσεων». Παράλληλα, υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Δικτύου ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS και της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης και συμμετείχε στην επιτροπή αντιρρησιών συνείδησης. Στις τελευταίες εκλογές ήταν συμπρόεδρος του κόμματος Πράσινοι Αλληλεγγύη.
Ήταν μητέρα δυο παιδιών, του Γιώργου Καλλή – Καθηγητή στο Ανεξάρτητο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης και της κτηνιάτρου Ίριδας Καλλή, που δραστηριοποιείται σε θέματα προστασίας περιβάλλοντος και δικαιωμάτων ζώων.
Η κηδεία της Μαρίας Πίνιου-Καλλή θα γίνει στο κοιμητήριο Ζωγράφου την Τετάρτη 28 Ιανουαρίου, στις 12:30.
Πηγή: TVXS