Χθες ήταν η μέρα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Τα αποτελέσματα άλλους χαροποίησαν, άλλους ανησύχησαν, άλλους προβλημάτισαν. Σήμερα, συνεχίζει ο αγώνας για βαθιά δημοκρατία. Να ξαναθυμηθούμε βαθιά ριζωμένες αξίες που χάθηκαν μέσα σε δεκαετίες διαπλοκής, ατομικισμού και απομόνωσης. Να επανασυνδεθούμε, να αξιοποιήσουμε τις εμπειρίες της τελευταίας πενταετίας που ανέδειξε η κρίση: την αλληλεγγύη, την έγνοια για το διπλανό και τη διπλανή μας, την αναγνώριση ότι εγώ είμαι και ο άλλος. Να μη δειλιάσουμε να αντιμετωπίσουμε τις διαφορές μας, να σχετιστούμε, να διαφωνήσουμε χωρίς να σβήσουμε τον άλλον απέναντι μας, να αντέξουμε την αποσταθεροποίηση που δημιουργεί η ποικιλομορφία μας, να μάθουμε να ακούμε, να εκφράζουμε και να μοιραζόμαστε. Να καταλάβουμε ότι η επιβίωση του καθενός και της καθεμιάς εξαρτάται από την επιβίωση όλων, να ζήσουμε μαζί με τους άλλους κι όχι εις βάρος τους. Μπορούμε;