Με ποιόν τρόπο χωράμε ο ένας στον κόσμο του άλλου;

(το σκίτσο από τον Guardian: Joe Sacco: On Satire – a response to the Charlie Hebdo attacks)

Σε ρυθμούς Γαλλίας ζήσαμε τις τελευταίες μέρες. Ρατσιστικές ρητορικές, δίπλα-δίπλα με φωνές για την ελευθερία της έκφρασης, τις απειλές στον πολιτισμό της Δύσης και άλλα πολλά. Σε live stream οι ομηρίες και οι αστυνομικές επιχειρήσεις, τα κοινωνικά μέσα γεμάτα «je suis Charlie”.

Υπάρχουν ταυτόχρονες συζητήσεις που χρειάζεται να γίνουν. Για την ελευθερία της έκφρασης, για τα όρια (ή μη-όρια) της σάτιρας, για τη δαιμονοποίηση των Μουσουλμάνων από τη Δύση , για τις πολιτικές ένταξης κι ενσωμάτωσης μεταναστών, για τη στάση μας απέναντι στους πρόσφυγες και μετανάστες.

Η μια συζήτηση δεν αναιρεί την άλλη. Εδώ μερικά ενδιαφέροντα που γράφτηκαν τις προηγούμενες ημέρες:

Moral Clarity, του Adam Shatz – London Review of Books

Η επίθεση στο «Charlie Hebdo» και η αλά καρτ χρήση του Βολταίρου, του Κωστή Κορνέτη – online περιοδικό Χρόνος

Charlie Hebdo: This Attack Was Nothing To Do With Free Speech,  It Was About War, του Asghar Bukhari – από το medium.com

Charlie Hebdo: Paris attack brothers’ campaign of terror can be traced back to Algeria in 1954, του Robert Fisk –εφημερίδα Independent

Χρειάζεται προσοχή στη μεταφορά επιχειρημάτων από τη μια συζήτηση στην άλλη. Ο εξτρεμισμός δεν είναι μόνο θρησκευτικός (Χριστιανικός ή Μουσουλμανικός). Εξτρεμισμός είναι και η φτωχοποίηση, η κοινωνική περιθωριοποίηση, ο πόλεμος και η προσφυγιά. Παραμένει ένα κεντρικό ερώτημα: με ποιόν τρόπο χωράμε ο ένας στον κόσμο του άλλου; Αντέχουμε να κάνουμε αυτήν τη συζήτηση; Χρειάζεται να είναι διαρκής, ειλικρινής και με επίγνωση.