Η Επιτροπή Πρωτοβουλίας για την καμπάνια «Όχι στον Ρατσισμό από την Κούνια», που αποτελείται από 40 κοινωνικές οργανώσεις, μεταναστευτικές κοινότητες και στηρίζεται από τη Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας, έχει ξεκινήσει μια καμπάνια εδώ και αρκετούς μήνες για τη συλλογή υπογραφών (www.kounia.org) για να δίνεται πιστοποιητικό γέννησης στα παιδιά των μεταναστών/τριών που γεννιούνται στην Ελλάδα, ενώ ζητάει παράλληλα την αλλαγή της νομοθεσίας που δεν επιτρέπει στα παιδιά των πολιτών τρίτων χωρών που γεννιούνται ή μεγαλώνουν στην Ελλάδα να πάρουν την ελληνική ιθαγένεια. Πρόκειται για περίπου 200.000 παιδιά, νέες και νέους που, όπως καταλαβαίνετε, ενώ δεν έχουν γνωρίσει άλλη πατρίδα εκτός από την Ελλάδα αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Τα παιδιά που είναι συμμαθητές των δικών μας παιδιών όταν ενηλικιωθούν «βαφτίζονται» μετανάστες προερχόμενοι από τη χώρα προέλευσης των γονιών τους. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι είτε θα εργαστούν πολύ γρήγορα και θα έχουν ένσημα είτε θα απελαθούν ή θα ζήσουν στο γνωστό καθεστώς της «ημιπαρανομίας» στο οποίο δυστυχώς ζουν πολλοί μετανάστες στη χώρα μας.
Η καμπάνια «Όχι στο Ρατσισμό από την Κούνια», που διεκδικεί «ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ», καλεί το υπουργείο εσωτερικών να ικανοποιήσει τα αιτήματα μας .
Ζητά συγκεκριμένα:
Την άμεση ρύθμιση του καθεστώτος των παιδιών και των νέων που ζουν στη χώρα μας. Χορήγηση άδειας παραμονής και εργασίας αόριστης διάρκειας σε όλα τα παιδιά και νέους που γεννήθηκαν ή θα γεννηθούν στην Ελλάδα ή φοίτησαν στην ελληνική εκπαίδευση.
· Την τροποποίηση του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων για την εγγραφή των παιδιών των μεταναστών στα δημοτολόγια των Δήμων όπου γεννιούνται · Την τροποποίηση του Κώδικα Ιθαγένειας έτσι ώστε να είναι δυνατή η κτήση της ιθαγένειας με τη γέννηση και με πολιτογράφηση των παιδιών που συμπληρώνουν 3 χρόνια στην ελληνική εκπαίδευση χωρίς την υποχρέωση καταβολής παραβόλου (όπως οι ομογενείς) · Την απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα · Την παροχή, τουλάχιστον, άδειας αόριστης διάρκειας στους μαθητές που φοιτούν στην ελληνική εκπαίδευση · Την προώθηση μέτρων για την ένταξη των μεταναστών και τη στήριξη των μεταναστών δεύτερης γενιάς, μέσα από ενεργητικές πολιτικές που θα αποτρέπουν φαινόμενα αποκλεισμού και ρατσισμού .
Τρόμος στου Ρέντη από επιδρομές ρατσιστικών συμμοριών. «Ηρθαν τη νύχτα 50-60 άτομα, σαν στρατός, με κράνη και με ρόπαλα. Φοβόμαστε πολύ. Δουλεύουμε 12 ώρες και τη νύχτα δεν κοιμόμαστε καθόλου. Είναι η τρίτη φορά αυτή την εβδομάδα που χτύπησαν σπίτια και παραπήγματα», καταγγέλλουν Ελληνες και Πακιστανοί που ζουν στη φτωχογειτονιά, πίσω από τα εργοστάσια. (διαβάστε περισσότερα)
Στις 15 Οκτωβρίου bloggers από όλο το web ενώνονται για να θέσουν τις απόψεις τους γύρω από ένα κοινά σημαντικό θέμα. Αυτή τη φορά το “καυτό” θέμα είναι το περιβάλλον. Κάθε blogger θα ποστάρει τις απόψεις του για το περιβάλλον όπως νομίζει εκείνος ότι σχετίζεται με το θέμα του blog του. Στόχος είναι να παρακινηθούν να μιλήσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι για ένα καλύτερο κοινό μέλλον.
(η Ελίνα μου έστειλε το παρακάτω κείμενο για το blog, με την παράκληση να το ‘ανεβάσω’, γιατί δεν μπορεί να το κάνει από τα εκεί μέρη…)
Είμαι στη Σουμάτρα, Ινδονησία, περίπου μια εβδομάδα τώρα, ως μέλος ανθρωπιστικής οργάνωσης λόγω των τελευταίων σεισμών. Όλα είναι καινούργια για μια Ευρωπαία σαν κι εμένα, εδικά όταν δεν πας για τουρισμό, άρα και όχι στα καλύτερα μέρη.
Έκλεισα πέντε μέρες ήδη με ρύζι ως πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό. Το σπάω και λίγο με κανένα ληγμένο μπισκότο βέβαια, δεν έχω παράπονο. Αν οι συνθήκες για μένα είναι κακές, για τους ανθρώπους που επλήγησαν από τον σεισμό είναι ακόμα χειρότερες. Πολλοί μένουν σε σκηνές έξω από το πεσμένο σπίτι τους για το φόβο λεηλασίας, τα αγαθά λίγα, οι συνθήκες υγιεινής ακόμα χειρότερες, η ανταπόκριση αργή, καθώς δεν θεωρήθηκε σεισμός με μεγάλο ανθρώπινο κόστος και άρα όχι με σοβαρές συνέπειες.
Οι ζώντες όμως, μέσα στην όλη φτώχεια τους, έχουν κι αυτό να βγάλουν πέρα. Οι μετασεισμοί είναι ακόμα και τώρα συχνοί, και ο φόβος για τσουνάμι είναι υπαρκτός στους ανθρώπους. Οι φήμες που κυκλοφορούν εύκολα, τους αγχώνουν ακόμα πιο πολύ, γιατί περιμένουν κάτι να συμβεί από μέρα σε μέρα.
Η συμβολή μου εδώ έχει να κάνει με το κομμάτι της ενημέρωσης των κατοίκων, της ψυχολογικής υποστήριξης ευάλωτων ομάδων και επιστροφής στις καθημερινές δραστηριότητες. Λόγω γλώσσας βέβαια, δεν το κάνω εγώ απ’ ευθείας, αλλά μέσω ομάδας ντόπιων ψυχολόγων.
Αυτά τα νέα από την μακρινή Ινδονησία. Ελπίζω να ξαναβρώ internet και να στείλω κάτι ξανά.
Οι αυτόχθονοι λαοί ανά το κόσμο γιορτάζουν την έγκριση της Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Αυτόχθονων Λαών από την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Η διακήρυξη, αποτέλεσμα 22 χρόνων έντονων διαπραγματεύσεων, ψηφίστηκε από 143 έθνη. Η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, ο Καναδάς και οι ΗΠΑ την καταψηφίσαν. Η διακύρηξη αναγνωρίζει στους αυτόχθονες πληθυσμούς το δικαίωμα ιδιοκτησίας της γης τους και διακυρήτει οτι δεν πρέπει να μετακινούνται απο τη γη τους χωρίς την συγκατάθεσή τους.
Έλαβα από τον φίλο μου, τον Πάνο Ηλία, αυτό το e-mail. Με την άδεια του, το βάζω στο blog:
Οι φωτιές ανά την Ελλάδα είναι το τρέχον θέμα, στις εφημερίδες, στις τηλεοράσεις στις παρέες. Και δίκαια! Ο αριθμός των νεκρών είναι πρωτάκουστος, ο αριθμός των στρεμμάτων που κάηκαν μέσα σε δύο 24ωρα είναι πρωτοφανής. Επιπλέον, τα στοιχεία αυτά είναι γεγονότα, δεν είναι ούτε εκτιμήσεις ούτε απόψεις. Είναι αδιάψευστα και συνεπώς, πολύ βαριά …στην πέψη.
Έχω διαβάσει πολλές γνώμες σχετικά – δεν είμαι και ο μοναδικός που ένιωσε την ανάγκη να πει κάτι για την λαίλαπα των ημερών – οι οποίες ως επί τω πλείστον κατηγοριοποιούνται σε τρεις βασικούς άξονες: στην οργή εναντίον των εμπρηστών, στην κατηγορία των Αρχών (και των διοικητών αυτών) για την ολιγωρία τους και στην αγανάκτηση κατά των ανθρώπων που τα ρίχνουν συνέχεια στην Πολιτεία. Τείνω να πιστέψω πως όλοι έχουν δίκιο. Πράγματι τα στοιχεία που υποδεικνύουν εμπρησμό είναι αδιάσειστα και άφθονα: τα γκαζάκια και τα στουπιά που βρέθηκαν στους τόπους των πυρκαγιών, τα τηλεφωνήματα με τις «δήθεν» πυρκαγιές, η μικροσκοπική πιθανότητα να ξεκινήσαν κατ’ ατύχημα τόσες φωτιές στο βράδυ μιας ημέρας.
Η ολιγωρία και η κακή οργάνωση των Αρχών του τόπου ακούγεται επίσης πιστευτή. Δεν έχω στοιχεία για το γεγονός, όμως έχω ζήσει δύο μεγαθήρια της Ελληνικής Πραγματικότητας, τον Στρατό και το Δημόσιο και επομένως τείνω να πιστέψω ότι τόσο η Ελληνική Αστυνομία όσο και το Πυροσβεστικό Σώμα διέπονται από τις ίδιες αρχές.
Τέλος, συμφωνώ, αμάν πια με την Πολιτεία! Δεν αντέχω άλλο να στήνουν σε ικρίωμα τους «υπεύθυνους». Η ευθύνη είναι συλλογική και από την στιγμή που επιλέγεις να ζεις σε χώρα με κοινωνικούς θεσμούς και νόμους, είσαι και εσύ υπόλογος. Το κακό που βρήκε το σύνολο έχει βρει και εσένα. Όπως σωστά απεφάνθει και ο κύριος «Die Hard», είτε είσαι μέρος της λύσης, είτε είσαι μέρος του προβλήματος.
Κανένας όμως δεν πήγε ένα βήμα παραπέρα. Πράγματι, οι εμπρηστές είναι μιάσματα και τους αξίζει 10 φορές ισόβια, εγώ όμως δεν μπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτό, εκτός εάν βρεθώ φάτσα με φάτσα με έναν από αυτούς την ώρα που διαπράττει το έγκλημα του. Επίσης η οργάνωση, η πρόληψη και ο σχεδιασμός δεν ήταν ποτέ τα δυνατά σημεία του Ελληνικού Δημοσίου. Ούτε και γι΄αυτό μπορώ να κάνω κάτι όμως εκτός εάν ήμουν σε ισχυρή διοικητική θέση σε αυτό.
Μπορώ βέβαια να μην κλαίγομαι για την Πολιτεία και να μην σκεφτώ άλλο τους υπευθύνους, εκτός εάν καταφέρω να θεωρήσω τον εαυτό μου μέσα στους υπευθύνους. Και πάλι όμως, επί του πρακτέου, δεν μπορώ να κάνω κάτι για τους ανθρώπους και τις εκτάσεις που καήκαν, πέραν μιας κάποιας δωρεάς, ένα ποσό από το υστέρημα μου θυσιάζοντας τα άπλετα κινητά ενός μήνα ή μερικές βραδυνές εξόδους (ή και τα δύο). Μπορώ επίσης να διαμαρτυρηθώ. Έχω κουραστεί οι λίγοι (ισχυροί) να επικρατούν επί των πολλών και ίσως είναι καιρός να δείξουμε ότι εμείς οι απλοί άνθρωποι, οι πολλοί, δεν είμαστε απαθή πρόβατα αλλά η μάζα που εκλέγει κάθε φορά το διοικητικό σώμα της – σε αντίθεση με τους προνομιακούς λίγους που απλά πληρώνουν τις καμπάνιες και τις διαφημίσεις τους.
Αυτό ήταν λοιπόν; Πήγαμε μια πορεία στο κέντρο της Αθήνας και σφιχτήκαμε οικονομικά για ένα μήνα; Γιατί κανένας δεν μίλησε μέχρι τώρα επί του πρακτέου, τι θα πρέπει να κάνει ο καθένας μας για να δώσει μια ευκαιρία στον κόσμο για ένα καλύτερο μέλλον; Ως απλοί πολίτες, δεν μπορούμε ούτε να κυνηγήσουμε τους ανθρώπους πίσω από τα οικοδομικά συμφέροντα, ούτε να αναγκάσουμε την κυβέρνηση να αλλάξει αυτή τη στιγμή τα νομικά πλαίσια ώστε να μην υπάρχει κίνητρο για εμπρησμό. Εάν το ουσιαστικό όπλο σου είναι η ψήφος, τότε το διάστημα των 4 χρόνων είναι πολύ μεγάλο για να έχει πραγματική ισχύ στα γεγονότα του τόπου μας. Επίσης τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε για την ελεφαντίαση του Δημόσιου Τομέα, όσο για τους υπεύθυνους, όσο περισσότερο το απαιτούμε τόσο περισσότερο πιέζουμε για αποδιοπομπαίους τράγους, καθώς ο άνθρωπος τείνει να πάρει τον εύκολο δρόμο, ειδικά σε δύσκολες καταστάσεις.
Όμως, στον δικό μας μικρό κόσμο μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, αρχίζοντας φυσικά από τον εαυτό μας. Διότι οι τραμπούκοι των κατασκευαστικών κάποτε ήταν μικροί τραμπούκοι, με βεληνεκές μιας παρέας ή μιας οικογένειας. Ίσως λοιπόν εσείς να ήσασταν στην παρέα αυτού του τραμπούκου, ίσως πάλι αυτό το άτομο που συναναστρέφεστε σήμερα και έχει μια εκκωφαντική τάση να διαστρεβλώνει την πραγματικότητα προς όφελος του να είναι ο τραμπούκος του αύριο, ο οποίος θα σταθεί τυχερός κάποιες φορές, θα ανέβει τα σκαλιά της εξουσίας και εκεί που καταπίεζε μια παρέα, τώρα καταστρέφει ένα έθνος.
Φυσικά δεν μπορείς να κατηγορήσεις έναν άνθρωπο για αυτά που θα μπορούσε να κάνει ή αυτά που πιστεύεις ότι πρόκειται να κάνει. Μπορείς όμως να δώσεις σημασία στους μικρούς τραμπουκισμούς που απευθύνονται σε σένα ή στον κύκλο σου. Εάν δεις κάποιον να καπνίζει σε δάσος ή να μεταφέρει αναμμένη ψησταριά σε ανοιχτό βαν (μου έχει συμβεί), εάν η παρέα σου βρωμίζει την παραλία ή τον δρόμο, εάν κάποιος γνωστός σου απροκάλυπτα δεν σέβεται το περιβάλλον, τότε κάνε κάτι γι’ αυτό. Δεν είσαι αστυνομία, δεν μπορείς να τον συλλάβεις, μπορείς όμως να του θυμήσεις ότι είναι μέρος του κόσμου που καταστρέφει.
Και ποιος ξέρει; Ίσως ο τραμπούκος αυτός σκεφτεί λίγο παρακάτω και ίσως πάλι αναθεωρήσει ορισμένες αντιλήψεις του. Ο άνθρωπος κατά κανόνα δεν είναι κακός αλλά βλάκας. Ο μεγάλος τραμπούκος είναι ένας βλάκας που έχει συνηθίσει τόσο πολύ να είναι βλάκας ώστε το μέγεθος των αποτρόπαιων πράξεων του αδυνατεί να τον ξυπνήσει από το λήθαργο του. Ο μεγάλος τραμπούκος είναι ένας βλάκας που κανένας δεν τον έπεισε, για πολύ καιρό, για έννοιες όπως ηθική, σεβασμός, τιμιότητα.
Όμοια για το Ελληνικό Δημόσιο. Η απουσία οργάνωσης και πρόληψης είναι ένα μίγμα προσωπικών συμφερόντων, έλλειψης φιλότιμου και αγάπης, άρα και ηθικής, για την δουλειά. Το μίγμα αυτό υπάρχει μέσα στην κουλτούρα μας, μέσα στο σπόρο μας και «ανθίζει» στο δημόσιο περιβάλλον διότι δεν υπάρχει η ιδιωτική φιλοδοξία ή η ακαδημαϊκή δίψα για πρόοδο. Η κουλτούρα όμως είναι θέμα εκπαίδευσης. Όταν λοιπόν κάποιος φίλος σας κυνηγάει κάθε γνωστό στην ατζέντα του για να τον βάλει σε μια θέση, ρωτήστε τον, είναι πράγματι τέτοια η ζωή που θέλει για τον εαυτό του; Θέλει πράγματι να ξεκινήσει την ζωή του ως υπόλογος σε κάποιον, χωρίς να γνωρίζει τι θα απαιτήσει αυτός ή οι διευθυντές του ή το κόμμα του για την χάρη που του έγινε; Οι άνθρωποι γύρω μας αντιδρούν, δεν προλαμβάνουν, στα γεγονότα της ζωής τους. Κάποιες φορές βέβαια δεν έχουμε επιλογή, όταν έχουμε όμως δεν είναι καλύτερο να έχουμε προλάβει κάποια πράγματα ώστε όταν συμβεί το γεγονός εμείς να «πλέουμε σε αυτόματο πιλότο» και όχι να τρέχουμε σαν κοτόπουλα. Αυτό μπορείτε να το πείτε στους φίλους σας αλλά ακόμα καλύτερα μπορείτε να το δείξετε. Λένε ότι ακούω και ξεχνάω, βλέπω και θυμάμαι, κάνω και καταλαβαίνω. Αν κάθε φορά οι φίλοι σας αντιδρούν πυροσβεστικά, πάρτε την κατάσταση στα χέρια σας και «προσγειώστε το αεροπλάνο» χωρίς μηχανές, πλανάροντας με τα ρεύματα του αέρα.
Και πρώτα από όλα αρχίστε από τον εαυτό σας. Όσοι είναι οικογενειάρχες το καταλαβαίνουν καλύτερα αυτό γιατί ξέρουν ότι το παιδί πάνω από όλα, βλέπει τι κάνεις. Μπορεί να αγορεύεις ή να απαγορεύεις, το παιδί όμως συλλέγει συνέχεια εικόνες της δικής σου ζωής και όταν στο μέλλον θα βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση, θα αναβλύσουν ασυνείδητα οι δικές σου εικόνες μπροστά του.
Έχω συζητήσει για τα θέματα αυτά με ανθρώπους και έχω ακούσει από πολλούς την ρήση ότι «η αλλαγή γίνεται από τον εαυτό μας». Συμφωνώ σε αυτό, όμως δεν έχω δει κανέναν να το κάνει και μετά από καιρό υποψιάστηκα γιατί. Οι άνθρωποι δεν έχουν την πειθαρχία να το κάνουν. Το να αντιμετωπίσεις τον τραμπούκο ή τον συμφεροντολόγο ή τον ωχαδερφιστή της παρέας σου είναι ο δύσκολος δρόμος. Ο εύκολος είναι να αρνηθείς κάθε ευθύνη και να φωνάξεις για την Πολιτεία. Για να πάρει κάποιος τον δύσκολο δρόμο θέλει κίνητρο και προσπάθεια. Το κίνητρο υπάρχει όταν πιστεύουμε σε ένα σκοπό και η προσπάθεια επιτυγχάνεται με προσωπική πειθαρχία. Πιστεύετε λοιπόν ότι το περιβάλλον κινδυνεύει; Πιστεύετε ότι μπορούμε να δώσουμε μια ευκαιρία στον εν δυνάμει τραμπούκο να σκεφτεί την άλλη μεριά; Πιστεύετε ότι είμαστε μέρος του προβλήματος όσο δεν αποτελούμε μέρος της λύσης; Αν ναι, τότε ας μαζέψουμε όση πειθαρχία έχουμε γιατί η προσπάθεια που απαιτείται είναι ευρεία και κακοτράχαλη.
Δυστυχώς δεν γράφω σε καμία εφημερίδα, ίσως υπάρχει και λόγος γι’ αυτό, εάν όμως σας άρεσε αυτό που διαβάσατε παρακαλώ στείλτε το σε γνωστούς και φίλους σας, διότι ακόμη και ένας άνθρωπος να ενδιαφερθεί είναι κέρδος. Ίσως κάποιος να το διαβάσει και στο τέλος να είναι περισσότερο αντίθετος με αυτά που γράφω από ότι στην αρχή, ίσως άλλος να πιστεύει ότι πριν από λίγο προσγειώθηκα στην γη. Όλα είναι θεμιτά, όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα, όλα είναι αποδεκτές καταλήξεις ενός διαλόγου. Όπως έλεγε και ο Αριστοτέλης, ο διάλογος είναι η πεμτουσία του τρίπτυχου θέση – αντίθεση – σύνθεση (έκανα λίγο ελεύθερη διασκευή της ρήσης του φιλοσόφου). Είναι η οδός για να γίνουμε καλύτεροι, είναι η απόδειξη της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας μας.
Πάνω που είπαμε να κλείσουμε τα pc, θυμηθήκαμε το Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων! Μια δικιά μας, η Νάνσυ Παπαθανασίου, θα συνοδεύσει την Ελληνική αποστολή στην Κοπεγχάγη. Περιμένουμε ανταποκρίσεις από τα ξένα…
(κουβέντα χθεσινοβραδυνή, στον καναπέ, μέσα στη ζέστη, στάζοντας από ιδρώτα,με λίγες ελπίδες δροσιάς μια και κάηκε και το λιγο πράσινο που είχε μείνει σε αυτή τη πόλη… ‘ρε συ, λες η ευαισθητοποίηση για το περιβάλλον να γίνει το κίνημα που θα αλλάξει τα πράγματα;’. Για λίγη ώρα έμεινα με ένα αμυδρό χαμόγελο, να φαντάζομαι το κίνημα που θα ενώσει αντί να διχάσει, που θα αφορά όλους και όλες…. ‘. Ουτοπικό, αλλά ενδιαφέρον…)
Ξεκινάει την Παρασκευή 6 Ιουλίου το 12ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ στην Πλατεία Πρωτομαγιάς. Αρχικά σχεδιαζόταν να γίνει στην Πανεπιστημιούπολη των Ιλισίων, αλλά το πρυτανικό συμβούλιο του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε συνεργασία με την αστυνομία, αρνήθηκε να παραχωρήσει το χώρο. Στο τριήμερο φεστιβάλ θα γίνουν συζητήσεις, εκθέσεις και συναυλίες (πλήρες πρόγραμμα).
ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ…ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΙΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΩΡΑ 7 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΟΛΟΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΗ. ΑΠΑΙΤΗΣΕ ΤΗΝ ΑΝΑΔΑΣΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΜΕΝΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ. ΑΠΑΙΤΗΣΕ ΔΡΑΣΗ ΤΩΡΑ. ΜΗΝ ΜΕΙΝΕΙΣ ΑΠΡΑΓΟΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ.
Όλοι μαζί και ο καθένας προσωπικά θρηνούμε για την καταστροφή στην Πάρνηθα.
Όλοι μαζί και ο καθένας προσωπικά θέλουμε εδώ και τώρα να κάνουμε κάτι για να ξαναδούμε τον Εθνικό Δρυμό υγιή και ζωντανό.
Όλοι μαζί και ο καθένας προσωπικά πρέπει με ψυχραιμία να κάνουμε ό,τι καλύτερο για να βοηθήσουμε.
Αυτή τη στιγμή, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι:
Να μην ανέβουμε στην Πάρνηθα . Το οικοσύστημα είναι εξαιρετικά ευαίσθητο και η αυξημένη ανθρώπινη παρουσία στα καμένα θα το επιβαρύνει ακόμα περισσότερο, ενώ στις περιοχές που δεν έχουν καεί η ανθρώπινη παρουσία μπορεί να ενοχλήσει τα ζώα που έχουν συγκεντρωθεί εκεί.
Να μην ταίζουμε τα ελάφια . Το Δασαρχείο έχει αναλάβει πλήρως τη σίτιση των ελαφιών, όπου αυτό απαιτείται και το WWF Ελλάς έχει ξεκινήσει πρόγραμμα περίθαλψης σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το ανεξέλεγκτο τάισμα έλκει τα ελάφια στις καμένες περιοχές, από τις οποίες πρέπει να απομακρυνθούν προσωρινά, ενώ πιθανότατα μπορεί να τα βλάψει σοβαρά.
Να μη φυτεύουμε δέντρα. Οι ανεξέλεγκτες φυτεύσεις δέντρων και θάμνων χωρίς κανένα σχέδιο μπορεί να προκαλέσουν πολύ μεγάλη επιβάρυνση, σχεδόν αντίστοιχου μεγέθους με αυτήν που προκάλεσε η πυρκαγιά, στο οικοσύστημα που προσπαθεί να ανακάμψει. Οι όποιες αναδασώσεις γίνουν θα πρέπει να γίνουν βάση μελέτης.
Με το σύνθημα αυτό, η Λεσβιακή, Γκέι, Αμφισεξουαλική και Τρανσεξουαλική (LGBT) κοινότητα γιορτάζει τη διαφορετικότητα μαζί με όλη την Αθήνα!
Με ιδιαίτερη χαρά και περηφάνια σας καλούμε στην Πλατεία Κλαυθμωνος, το Σάββατο 23 Ιουνίου, για το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Athens Pride 2007!Έλατε από νωρίς να επισκεφτείτε τα περίπτερα για ενημέρωση και σουβενίρ.
Παρελάστε στο ιστορικό κέντρο και μπροστά από τη Βουλή – κάτω από την πολυχρωμία της σημαίας του ουράνιου τόξου. Μπορείτε να έρθετε με μεταμφίεση/μάσκα ή χωρίς – όπως εσείς θέλετε. Όλα είναι χαλαρά.Και μετά – μείνετε μέχρι αργά για χορό και εκπλήξεις στο πιο φαντασμαγορικό πάρτι της χρονίας!
Έλατε όλοι και όλες, ανεξαρτήτως ερωτικού προσανατολισμού, ηλικίας, φυλής, θρησκείας ή πολιτικών πεποιθήσεων. Φέρτε τους φίλους και τις φίλες σας, τους συγγενείς σας, τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες σας και γράψτε ιστορία!
Σας περιμένουμε! Να είστε εκεί! Θα περάσετε αξέχαστα!!!! Η οργανωτική επιτροπή του «Φεστιβάλ Υπερηφάνειας – Athens Pride 2007»
20 ΙΟΥΝΙΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ Ποιος είναι πρόσφυγας; Πόσοι πρόσφυγες ασυνόδευτοι ανήλικοι υπάρχουν στην Ελλάδα; Ποια είναι η τύχη αυτών των παιδιών;
Είναι πλέον καιρός να ασχοληθούμε πραγματικά με τους ανηλίκους που φτάνουν κατά εκατοντάδες στην χώρα μας κάθε χρόνο αναζητώντας ένα καλύτερο και ασφαλέστερο μέλλον, ζητώντας προστασία και αναγνώριση των δικαιωμάτων τους από μια ευρωπαϊκή χώρα.
Μόνο τα τελευταία 3 χρόνια (2004-2006) 34.838 άνθρωποι έχουν ζητήσει να τους αναγνωριστεί η ιδιότητα του πρόσφυγα στην Ελλάδα, εκ των οποίων 625 έχουν καταγραφεί από το Υπουργείο Δημοσίας Τάξης σαν ασυνόδευτοι ανήλικοι. Στην πραγματικότητα ο αριθμός αυτός όπως καταγράφεται από τις μη κυβερνητικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στο χώρο είναι κατά πολύ μεγαλύτερος.
Οι ανήλικοι αυτοί βρίσκονται χωρίς οικογενειακή προστασία ή προστασία από το ελληνικό κράτος και συχνά χωρίς καμία πληροφόρηση, έρμαια στα χέρια επιτήδειων με κίνδυνο να πέσουν θύματα παράνομης εργασίας ή σεξουαλικής και άλλης εκμετάλλευσης.
Επιπλέον ένα πολύ μικρό ποσοστό αυτών αλλά και συνολικά των ανθρώπων που καταθέτουν αίτημα ασύλου καταφέρνουν να αναγνωριστούν σαν πρόσφυγες μετά από μακροχρόνιες διαδικασίες. Στην Ελλάδα το ποσοστό αναγνώρισης, συμπεριλαμβανομένων και των αιτημάτων παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους μόλις που αγγίζει το 1,9% (για το 2005) τη στιγμή που το αντίστοιχο ποσοστό στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες φτάνει το 31,9%.
Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Γενεύης, το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης, τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού που έχει κυρωθεί από την Ελλάδα αλλά και το Ελληνικό Σύνταγμα προστασία των παιδιών προσφύγων σημαίνει ότι σε όλες τις αποφάσεις που αφορούν παιδιά, είτε λαμβάνονται από δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα, είτε από Αρχή, Οργανισμό ή νομοθετικό όργανο, λαμβάνεται πρωτίστως υπόψη το συμφέρον του παιδιού, σημαίνει λήψη μέτρων που θα διασφαλίζουν ότι τα παιδιά απολαμβάνουν την κατάλληλη προστασία και ανθρωπιστική βοήθεια.
Στην Ελλάδα παρατηρείται έντονα το απαράδεκτο φαινόμενο της κράτησης ανηλίκων σε χώρους ακατάλληλους χωρίς καν τη δυνατότητα προαυλισμού, αλλά και της εγκατάλειψης των παιδιών αυτών μετά την περάτωση της διαδικασίας του αιτήματος ασύλου χωρίς τη δυνατότητα εκπροσώπησης τους από επίτροπο αρμόδιο να διαχειριστεί τις υποθέσεις τους με βάση το συμφέρον του ανηλίκου.
Η ΑΡΣΙΣ είναι Μη Κυβερνητική Οργάνωση, με στόχο την υποστήριξη παιδιών και Νέων που ζουν σε κοινωνικό αποκλεισμό, την πρόληψη της περιθωριοποίησης και την προώθηση των δικαιωμάτων τους.
Στα 15 χρόνια λειτουργίας της έχει στηρίξει πάνω από 15.000 νέους ανθρώπους, που αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν προβλήματα, καλύπτοντας ένα μεγάλο κενό κοινωνικής πολιτικής, ενώ έχει σχεδιάσει και ολοκληρώσει μέχρι σήμερα ένα σημαντικό αριθμό καινοτόμων προγραμμάτων, υπηρεσιών και δράσεων πρόληψης και υποστήριξης των νέων.
Η ΑΡΣΙΣ διαθέτει δομές υποστήριξης σε 7 πόλεις στην Ελλάδα και μία στα Τίρανα. ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ από τον Ιανουάριο του 2007 που υλοποιείται πρόγραμμα υποστήριξης και ένταξης ασυνόδευτων ανηλίκων αιτούντων άσυλο και προσφύγων που παρέχει ένα ολοκληρωμένο σύστημα υπηρεσιών και ευκαιριών εκπαίδευσης, υποστήριξης, φιλοξενίας (μεγάλης ή μικρότερης διάρκειας), κοινωνικοποίησης, προώθησης στην απασχόληση και στοχεύει στην εφαρμογήδράσεων που δημιουργούν τις καλύτερες δυνατές συνθήκες καιδιαδικασίες ένταξης των εξυπηρετούμενων αλλά και νομικής συμβουλευτικής με τη συνεργασία του Δικτύου Δικηγόρων για τα δικαιώματα των Μεταναστών και των Προσφύγων. Παράλληλα οργανώνονται παρεμβάσεις στα κρατητήρια ανηλίκων στην Πέτρου Ράλλη Αθηνών με τακτικές επισκέψεις από κοινωνικό λειτουργό και μεταφραστή προκειμένου να υπάρξει η δυνατότητα στους ανηλίκους που κρατούνται, κυρίως λόγω παράνομης εισόδου τους στη χώρα για να ενημερωθούν για τα δικαιώματα τους.Συγχρόνως πραγματοποιούνται συναντήσεις με αρμόδιες υπηρεσίες προκειμένου να ενημερωθούν για τις συνθήκες, τα δικαιώματα και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ασυνόδευτοι ανήλικοι στην ελληνική πραγματικότητα.Μέχρι τον Ιούνιο του 2007 από το πρόγραμμα της Αθήνας έχουν εξυπηρετηθεί 15 ασυνόδευτοι ανήλικοι ηλικίας 16- 17 ετών κυρίως από το Αφγανιστάν με αιτήματα που αφορούσαν τη νομική συνδρομή σε θέματα κατάθεσης και διαδικασίας ασύλου, στέγασης προσωρινής ή μόνιμης, εκμάθησης ελληνικών και ένταξης στην απασχόληση και την εκπαίδευση. ΞΕΝΩΝΑΣ ΣΤΗ ΜΑΚΡΥΝΙΤΣΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ. Εδώ και 1,5 χρόνο λειτουργεί στην Μακρινίτσα του Βόλου Κέντρο Υποδοχής ΑσυνόδευτωνΑνηλίκων Αιτούντων Άσυλο και Προσφύγων, με την υποστήριξη του σωματείου Ελληνική Μέριμνα Βόλου και χρηματοδότηση από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσφύγων. Ο Ξενώνας λειτουργεί με προσωπικό έξι ατόμων. Ένα ψυχολόγο που έχει οριστεί ως υπεύθυνος του Ξενώνα, ένα νομικό, έναν υπεύθυνο τροφοδοσίας και τεχνικής υποστήριξης, δύο φύλακες και μια καθαρίστρια. Μέχρι σήμερα έχει φιλοξενήσει 80 παιδιά, για μεγάλο ή μικρό χρονικό διάστημα. Στην πλειοψηφία τους ήταν Αφγανοί, κάποιοι άλλοι από το Σουδάν, τη Νιγηρία, το Μπαγκλαντές και Κούρδοι από το Ιράκ. Στόχος του Ξενώνα είναι η παροχή υπηρεσιών φιλοξενίας, εκπαιδευτική και ψυχοκοινωνική ενδυνάμωση, παροχή νομικής βοήθειας προκειμένου να διεκπεραιωθούν οι διοικητικές και δικαστικές διαδικασίες, καθώς και η προώθηση των φιλοξενούμενων σε ευκαιρίες περιοδικής ή μονιμότερης απασχόλησης και γενικότερα η προετοιμασία τους για την αυτονομία. ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.Παρέμβαση της ΑΡΣΙΣ στη Διεύθυνση Αλλοδαπών της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσσαλονίκης ξεκίνησε στα τέλη του 2005. Δύο συνεργάτες της ΑΡΣΙΣ – δικηγόρος και ψυχολόγος – επισκέπτονται τους ανήλικους αλλοδαπούς κρατούμενους και τους παρέχουν νομική βοήθεια, ψυχολογική στήριξη και είδη πρώτης ανάγκης. Από το 2006 συνεργάτες της ΑΡΣΙΣ – δικηγόρος και ψυχολόγος – έχουν προσφέρει συναντήσει και προσφέρει υπηρεσίες 151 παιδιά στα κρατητήρια της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσσαλονίκης και σε άλλους χώρους κράτησης, νομική και ψυχολογική συμβουλευτική και ανθρωπιστική βοήθεια.Τα παιδιά – στην πλειοψηφία του ασυνόδευτα – προέρχονται κυρίως από την Αλβανία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ.Εκτός από την εξατομικευμένη παρέμβαση η ΑΡΣΙΣ με την υποστήριξη της Υπηρεσίας Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΥΔΑΣ) του Υπουργείου Εξωτερικών πραγματοποίησε κατά τη διάρκεια του 2006 εργασίες βελτίωσης του χώρου κράτησης ανηλίκων στη ΓΑΔΘ (βάψιμο, δημιουργία ξεχωριστής τουαλέτας για ανήλικους).Επίσης η ΑΡΣΙΣ παρέχει νομική συμβουλευτική σε αλλοδαπούς όλων των εθνικοτήτων και όλων των ηλικιών. Μεταξύ αυτών από το 2006 μέχρι σήμερα έχει παράσχει νομική συμβουλευτική για ζητήματα ασύλου και εργασίας σε 20 αιτούντες άσυλο όλων των ηλικιών. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ Τετάρτη 20/6/2007 Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Προσφύγων η ΑΡΣΙΣ οργανώνει: Αθήνα: στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα Αχαρνών ανοιχτή δημόσια εκδήλωση στις 18:00 με μουσικές από διάφορες χώρες οργανωμένα από τους νέους πρόσφυγες που δραστηριοποιούνται στις δράσεις της. Θεσσαλονίκη:στο Κέντρο Υποστήριξης Νέων (Μουσουργείο),Ζαλίκη 3, ώρα 19.00 εκδήλωση με μουσικές και φαγητό από την Ελλάδα και το Αφγανιστάν, οργανωμένα από νέους πρόσφυγες που μένουν στη Θεσ/νίκη και που έχουν αγκαλιάσει τις δράσεις της ΑΡΣΙΣ. Βόλος: Ρόζου 91 & Γαζή, το Κέντρο Υποστήριξης νέων θα είναι ανοικτό για την ενημέρωσή του κοινού σχετικά με τις δράσεις της Οργάνωσης στον τομέα των προσφύγων, αλλά για τις γενικότερες παρεμβάσεις που πραγματοποιεί.
Το έργο της ΑΡΣΙΣ βασίζεται στους εθελοντές, τα μέλη, τους συνδρομητές, τους χορηγούς, τους φίλους και σε κάθε ευαισθητοποιημένο πολίτη που συμβάλλει στην προσπάθεια αυτή.
Η Ομάδα Virus, ο Σπόρος (Συνεταιρισμός για το Εναλλακτικό και Αλληλέγγυο εμπόριο) και το UFU (Underground Free University) διοργανώνουν διήμερο φεστιβαλάκι στις 9 και 10 Ιούνη στον χώρο του «Κρατήρα» (Αγίου Όρους 5, Κεραμεικός), με θέμα
Το φεστιβάλ θα περιλαμβάνει: προβολές ταινιών, ντοκιμαντέρ, βίντεο για την κουλτούρα της κατανάλωσης, το ρόλο των πολυεθνικών, τις πρακτικές αντίστασης, εργαστήρια (πείτε τα και workshop): Copy left – Creative Commons: απελευθέρωση από την ιδιοκτησία, Δημιουργική ανακύκλωση, Αdbusting, παρεμβάσεις στη διαφήμιση, Υποτιτλισμός, Έκθεση αφίσας με θέμα τον καταναλωτισμό, Εικαστικές δημιουργίες του UFU + Χαριστικό παζάρι
Συζήτηση: «Ο πολιτισμός των πολυεθνικών μάς κατασκευάζει τη ζωή: φτιάξτο μόνος σου!»
Για οποιαδήποτε πληροφορία / διευκρίνιση: omadavirus@yahoogroups.com , info@sporos.org , info@ufu.gr
πηγή: Καμπάνια – Όχι στον Ρατσισμό από την Κούνια
