Αφορμή για αυτό το ποστάριμσα μια είδηση από το internet. Για μια φωτογραφία από το μουσικό φεστιβάλ του Glastonbury, όπου χιλιάδες άνθρωποι κατάφεραν να tag τον εαυτό τους και φίλους τους σε μια ψηφιακή φωτογραφία. Αναρωτιόμουν για αυτήν την τεχνολογία, και τις εφαρμογές της. Πόσο ενθουσιασμό προκαλούν, αλλά και πόση αγωνία – ανάλογα με τη χρήση της. Η ίδια τεχνολογία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για φιλία και χαρά, αλλά και για κοινωνικό έλεγχο και στέρηση ελευθερίας. Αντιγράφω εδώ το σχόλιο που μου έκανε η ΑΚΒ για αυτήν την είδηση’:
…θα πάμε προς μία μόνιμη συνδεσιμότητα φιλίας και ανθρωπιάς ή προς μία μόνιμη αγωνία καταγραφής της κάθε μας κίνησης από κακόβουλα ελεγκτικά ανθρωποειδή; Πολύ φοβάμαι ότι η ωριμότητά μας είναι πολύ πίσω από την ανάπτυξη των μορφών επικοινωνίας που διαθέτουμε…
Ελπίζω η ωριμότητα μας να μπεί σε ‘fast track’. Οι καιροί το απαιτούν.