Oct 212010
 

Μερικές φορές χρειάζεται μια τραγωδία (πολλές τραγωδίες;) για να καταλάβει κανείς ότι η σιωπή μπορεί να σημαίνει και συνενοχή. Ο αυξανόμενος αριθμός αυτοκτονιών ομοφυλόφιλων νέων τις τελευταίες εβδομάδες στις ΗΠΑ μοιάζει να ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της σιωπής…

Πηγή: ΣΚΑΙ

Με το σύνθημα “Τα πράγματα θα φτιάξουν” ξεκίνησε στις ΗΠΑ μία συγκινητική εκστρατεία μέσω του YouTube για την υποστήριξη των ομοφυλόφιλων εφήβων που πέφτουν θύματα ομοφοβίας, μετά το κύμα αυτοκτονιών νεαρών ατόμων σε όλη τη χώρα.

Την εκστρατεία ξεκίνησε στα τέλη Σεπτεμβρίου ένα ζευγάρι ομοφυλοφίλων στο Σιάτλ και έκτοτε, η ροή των βίντεο έχει αυξηθεί τόσο, που αριθμεί πλέον εκατοντάδες μαρτυρίες ή μηνύματα υποστήριξης μαθητών, φοιτητών, αλλά επίσης και από εργαζομένους στη Google ή αστέρια του Μπρόντγουεϊ, ακόμη και της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον:

“Φανείτε δυνατοί και ζητήστε βοήθεια. Η ζωή σας είναι εξαιρετικά σημαντική”, διαβεβαιώνει η υπουργός σε μήνυμά της που μεταδόθηκε την Τρίτη το βράδυ, παραμονή της ημέρας αφιερωμένης στους νέους-θύματα της ομοφοβίας στις ΗΠΑ.

Πρόσφατα στις ΗΠΑ σημειώθηκαν πολλά κρούσματα αυτοκτονιών εφήβων οι οποίοι επικρίθηκαν ή χλευάστηκαν από το περιβάλλον τους επειδή ήταν ή θεωρήθηκαν ομοφυλόφιλοι. “Σας παρακαλώ, θυμηθείτε ότι η ζωή σας είναι πολύτιμη και ότι δεν είστε μόνοι”, συνεχίζει η Χίλαρι Κλίντον, η οποία ήταν η πρώτη Πρώτη Κυρία της χώρας που συμμετείχε στην παρέλαση των ομοφυλοφίλων Gay Pride, πριν από δέκα χρόνια.

Σύμφωνα με την οργάνωση The Trevor Project, η οποία καθιέρωσε 24ωρη ανοιχτή γραμμή βοήθειας, οι ομοφυλόφιλοι νέοι στις ΗΠΑ διατρέχουν τέσσερις φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να αυτοκτονήσουν σε σχέση με τους ετεροφυλόφιλους, ενώ 9 στους 10 ομοφυλόφιλους νέους παρενοχλούνται στο λύκειο.

Στις αρχές Οκτωβρίου, δύο φοιτητές κρίθηκαν ένοχοι για “παραβίαση της ιδιωτικής ζωής” μετά την αυτοκτονία ενός συμφοιτητή τους, του 18χρονου Τάιλερ Κλεμέντι, ο οποίος έπεσε από μία γέφυρα στη Νέα Υόρκη. Οι δύο φοιτητές είχαν μαγνητοσκοπήσει και στη συνέχεια αναρτήσει στο διαδίκτυο τη συνάντηση του Κλεμέντι με έναν άλλο άντρα.

Ο Νταν Μπαέρ, αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών για ζητήματα Δημοκρατίας, επικρότησε χθες, Τετάρτη, το αυθόρμητο αυτό κίνημα των πολιτών, λέγοντας ότι είναι παράδειγμα θετικής δραστηριοποίησης της κοινωνίας.

(μερικοί από εμάς προτιμούμε κλασσικό ροκ… αλλά ο σκοπός για τον οποίο έγινε η ηχογράφηση παραμένει συγκινητικός)

Κι ένα άρθρο από την Καθημερινή:

Οι ανδροπρεπείς των Βαλκανίων

Tου Διονυση Γουσετη

20/10/10

Η ανοχή απέναντι στον διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό αποτελεί ίσως το πιο καθοριστικό κριτήριο για το επίπεδο πολιτισμού μιας κοινωνίας. Το δικαίωμα της ελευθερίας στον σεξουαλικό προσανατολισμό αποτελεί κεκτημένο στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το Ευρωκοινοβούλιο έχει ψηφίσει υπέρ της αναγνώρισης των ομοφυλικών γάμων προ εξαετίας. Ομως εδώ είναι Βαλκάνια. Η καθυστέρηση στο θέμα αυτό δεν είναι ανεξάρτητη από τη γενική καθυστέρηση.

Στις 30/6/2001 αποτολμήθηκε στο Βελιγράδι η πρώτη παρέλαση ομοφυλοφιλικής περηφάνιας (Gay Pride). Διαλύθηκε από οργισμένους ανδροπρεπείς με 15 τραυματίες. Μετά την εμπειρία αυτή, η δεύτερη απόπειρα έγινε μόλις πέρυσι. Είχε την υποστήριξη των πρεσβειών Ολλανδίας, Σουηδίας, Βρετανίας, Γερμανίας, καθώς και του ΟΑΣΕ, του Συμβουλίου της Ευρώπης και του ΟΗΕ. Ωστόσο, η αστυνομία έπεισε τους διοργανωτές να τη ματαιώσουν, αφού δεν εγγυήθηκε για την ασφάλειά τους από τον μαινόμενο όχλο. Η τρίτη απόπειρα έγινε πριν από δέκα μέρες. Στην παρέλαση συμμετείχαν ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Ε.Ε. στη Σερβία, ο Ολλανδός πρέσβης, ο Γερμανός αναπληρωτής πρέσβης και διπλωμάτες της Αυστρίας, της Ισπανίας, της Σουηδίας και της Βρετανίας. Η παρέλαση εξελίχθηκε στη χειρότερη σύγκρουση των τελευταίων ετών, με 141 τραυματίες, εκ των οποίων 121 αστυνομικοί. Οι ζημιές εκτιμήθηκαν σε ένα εκατ. ευρώ.

Στη χώρα μας, πέρασαν οι εποχές όπου δύο εξέχοντες δημοσιογράφοι, ο Τάκης Λαμπρίας και ο Γιάννης Λάμψας, έφαγαν ξύλο από τον τότε ανδροπρεπή της δικτατορίας Ιωάννη Λαδά, επειδή αναφέρθηκαν στην ομοφυλοφιλία ως γνώρισμα της αρχαίας Ελλάδας. Στη φετινή παρέλαση περηφάνιας, της 5ης Ιουνίου, οι ημέτεροι ανδροπρεπείς αντέδρασαν με πιο πολιτισμένο, αλλά όχι λιγότερο φοβικό τρόπο. Η παρέλαση αγνοήθηκε επιδεικτικά από όλα τα κανάλια και τις περισσότερες εφημερίδες. Ούτε 10 δευτερόλεπτα δεν της αφιέρωσαν οι γενικά τόσο φλύαρες τηλεοπτικές ειδήσεις. Σαν να ήταν κάτι για το οποίο ντρεπόμαστε και για το οποίο δεν μιλάμε. Τα ελληνικά ΜΜΕ απεδείχθησαν πιο ανδροπρεπή από τη γερμανική κρατική τηλεόραση, που κάνει ζωντανή μετάδοση της παρέλασης του Βερολίνου σχεδόν όλη μέρα. Απεδείχθησαν πιο ανδροπρεπή και από το γαλλικό πρακτορείο, που μας πληροφόρησε ότι η πολύχρωμη παρέλαση της Αθήνας συγκέντρωσε τρεις χιλιάδες κόσμο και ότι το σύνθημα ήταν «Είμαστε παντού». Αυτό ειδικά το τελευταίο είχε ήδη μαθευτεί από ανακοίνωση της ανδροπρεπούς Χρυσής Αυγής, που θύμωσε και απειλούσε με ξύλο, επειδή το «παντού» περιελάμβανε και έναν τσολιά. Με τον τρόπο της βοήθησε η Χρυσή Αυγή να σπάσει η συνωμοσία σιωπής. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια, οι διοργανωτές της παρέλασης περηφάνιας ζητούν από τον δήμαρχο Αθηναίων να τη θέσει υπό την αιγίδα του δήμου. Συναντούν την επίμονη άρνησή του, παρά τις κάποιες θετικές εισηγήσεις της αντιπολίτευσης στο δημοτικό συμβούλιο. Ο κ. Κακλαμάνης απέδειξε ότι είναι πιο ανδροπρεπής π.χ. από τους προέδρους Κλίντον και Ομπάμα, που ανακήρυξαν τον μήνα Ιούνιο ως μήνα της ομοφυλοφιλικής περηφάνιας. Κυρίως είναι πιο Βαλκάνιος.

Υπάρχουν πολλές πλευρές, φωνές, απόψεις στο θέμα της ομοφυλοφιλίας και της αποδοχής ή μη αποδοχής της. Αποφεύγοντας το διάλογο δεν προχωράμε. Είναι αμήχανος διάλογος γιατί αγγίζει βαθιές πεποιθήσεις για τη ζωή, το νόημα της, το σκοπό της.  Οι πολιτικοί και οι ακτιβιστές τον έχουν ξεκινήσει εδώ και καιρό. Χρειάζεται και η κοινωνία να συμμετάσχει, έξω από θεσμικούς ρόλους. Να μιλήσουμε σαν άνθρωποι. Θα μας κάνει καλό κοινωνικά και ατομικά. Θα μας κάνει καλύτερους ανθρώπους πιθανά.

Μέχρι να γίνει αυτό, και μαζί με τον διάλογο που συμβαίνει σε μικρότερη κλίμακα, ανάμεσα σε φίλους, σε παρέες, εμείς οργανώνουμε κι ένα σεμινάριο εδώ στην Αθήνα για την προσέγγιση του Process Work  στη ‘Ομοφοβία και το Τραύμα.

 Leave a Reply

(required)

(required)