Jun 152016
 

pul

Το φονικό στο Orlando αποκαλύπτει μια δυναμική που πολλοί γνωρίζουμε, αλλά λίγοι συζητάμε. Ο δράστης του φονικού μοιάζει, από τα στοιχεία που βγαίνουν στην επιφάνεια, να ήταν άνθρωπος που ο ίδιος πάλευε με δικά του θέματα σεξουαλικού προσανατολισμού, χωρίς καμία στήριξη, προσωπική ή πολιτισμική. Ήταν ένας άνθρωπος που πάνω από όλα δεν ήξερε πώς να αγαπήσει τον εαυτό του και όλες τις εμπειρίες του.

Αν είναι αλήθεια όλα αυτά που βγαίνουν στην επιφάνεια, ο δράστης/δολοφόνος, θύμα της ομοφοβίας αυτοκτόνησε και ταυτόχρονα έγινε ο ίδιος φονιάς, παίρνοντας άλλους πενήντα μαζί του.  Δεν αρκεί η εσωτερικευμένη ομοφοβία για να γίνει κάποιος φονιάς. Χρειάζονται κι άλλες επιρροές, απαιτούνται βιώματα κι ένας τρόπος αντίληψης και σκέψης που αποσυνδέει από τον «άλλον», που απανθρωποποιεί τον οποιονδήποτε «άλλον» και κάνει πιο πιθανή μια τέτοια πράξη.

Το κοινωνικό περιβάλλον ομοφοβίας και τρανσφοβίας μέσα στο οποίο ζούμε ξεκινάει από μικρά ‘αθώα’ ανέκδοτα, στερεότυπες και αγκυλωμένες αντιλήψεις και καταλήγει σε φονική βία. Η εκπαίδευση ξεκινάει μέσα από τα σπίτια και τα σχολεία μας. Η πρόληψη χρειάζεται να ξεκινήσει από εκεί. Η κοινωνική αλλαγή απαιτεί χρόνο. Είναι μέγιστης σημασίας η επίγνωση της επιρροής της ομοφοβίας και τρανσφοβίας πάνω στους ανθρώπους, είτε είναι lgbt, είτε είναι μέλη της οικογένειας τους, της ανθρώπινης κοινότητας που ανήκουν. Δυστυχώς, συχνά χρειάζονται αδικοχαμένοι άνθρωποι για να επιταχυνθεί…