Jul 302007
Το κύπελλο άρχισε με μία εντυπωσιακή παρέλαση όλων των ομάδων στους δρόμους της πόλης. Η κυκλοφορία σταμάτησε, οι περαστικοί μας χάζευαν, οι παίχτες ενθουσιασμένοι από την υποδοχή…
Ο πρώτος αγώνας έγινε. Παίξαμε με τη Zimbabwe και χάσαμε, αλλά η εμπειρία πολύτιμη και η περηφάνια όλων για τα παιδιά μεγάλη. Πρώτη φορά σε τέτοι γήπεδο και με πολύ διαφορετικούς κανόνες από αυτους που ξέρουμε. Ο αγώνας θύμιζε γιορτή, ήταν το ποδόσφαιρο όπως θα έπρεπε να είναι. Τα παιδιά λίγο απογοητευμένα, αλλά αφού παρακολούθησαν τους πανηγυρισμούς της ομάδας της Αυστραλίας (η οποία επίσης έχασε από τη Σκωτία), το ηθικό τους αναπτερώθηκε. Η λέξη ήττα φαίνεται αταίριαστη, όταν μιλάμε για ανθρώπους που ξεπέρασαν τον εαυτό τους για να φτάσουν εδώ.
Σήμερα έχουμε άλλα δύο παιχνίδια, με Πορτογαλία και Βραζιλία, που όλοι περιμένουμε ανυπόμονα παρά το κρύο και την βροχή..
Δροσιά τα post σου Νάνσυ! Δεν υπάρχει ‘νίκη’ και ήττα’, έχεις δίκιο. Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ σε όλους και όλες σας που είστε εκεί…