Athens Pride…

Κάποιοι λένε οτι η Ελληνική κοινωνία είναι συντηρητική και ανώριμη για μερικές κοινωνικές αλλαγές, όπως είναι η αναγνώριση δικαιωμάτων στα μέλη της ομοφυλόφιλης κοινότητας. Διαφωνώ με αυτήν την θέση. Η Ελληνική κοινωνία είναι ένας ζωντανός οργανισμός που μεγαλώνει, αλλάζει, ωριμάζει και προσαρμόζεται στις ανάγκες της κάθε εποχής. Αλλά αυτή η διεργασία θέλει αγώνες, διάλογο, διεκδίκηση, έκφραση φόβων, ορατότητα της διαφορετικότητας και του πλούτου των μελών της.

Μέρος αυτής της διεργασίας ήταν και το Athens Pride του προηγούμενου Σαββάτου στην Αθήνα. Μέλη της κοινότητας του Process Work στην Ελλάδα συμμετείχαν και στην πορεία / παρέλαση. Άλλοι ως μέλη της lgbt κοινότητας, άλλοι ως αδέρφια, γονείς, φίλοι που θέλουν να στηρίξουν την lgbt κοινότητα στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της, άλλοι ως επαγγελματίες που δουλεύουν με ανθρώπους και θέλουν να συμβάλλουν στον αποστιγματισμό και την κατάκτηση δικαιωμάτων για αυτήν την κοινωνική ομάδα που είναι θύμα διάκρισης και περιθωριοποίησης.

Η παρέλαση /πορεία είχε παλμό και χρώμα, αλλά και απρόοπτα. Μέλη της Χρυσής Αυγής περίμεναν λίγο πιο κάτω από την Ομόνοια να συναντήσουν την πορεία. Διαβάστε πολλές και διαφορετικές σκοπιές για τα ίδια συμβάντα….

Indy. Gr

Χρυσή Αυγή

Indymedia Gr

Η ορατότητα της διαφορετικότητας φέρνει ακραίες αντιδράσεις. Θα ήταν άδικο όμως αυτές οι ακραίες αντιδράσεις να χαρακτηρίσουν όλη την Ελληνική κοινωνία. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, και ο τρόπος παρουσίασης τους από τα ΜΜΕ είναι μια άγαρμπη πρώτη απόπειρα για διάλογο, που ακόμα παραμένει στο επίπεδο μονόλογων χωρίς ακροατές. Σιγά- σιγά θα ξεκινήσει και ο ουσιαστικός διάλογος. Κι αυτός δεν θα γίνει μόνο στα κανάλια και στο ραδιόφωνο, αλλά στα σπίτια, στις ταβέρνες, στις παρέες, στα καφενεία, στα σχολεία, στις πλατείες. Έχουμε δρόμο μπροστά μας, αλλά ένα είναι σίγουρο: η κατάκτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων είναι μονόδρομος. Το πως θα γίνει αυτό είναι στο χέρι μας, και ελπίδα μου είναι να γίνει με θάρρος, με κατανόηση για την αμηχανία που αυτό μπορεί να δημιουργήσει, και με όνειρο έναν κόσμο που όλοι θα νιώθουν ελεύθεροι. Όσο, έστω και, ένας μας δεν είναι ελεύθερος, κανείς μας δεν είναι πραγματικά ελεύθερος.

Ο ρατσισμός, ο σεξισμός και η ομοφοβία δεν είναι πονετικά μόνο για τα θύματα τους, αλλά και τους θύτες, γιατί τους αναγκάζουν να φέρονται με έναν τρόπο που πηγαίνει ενάντια στη βασική τους ανθρωπιά….