Φονιάς, δεν θα γίνω. Το λες και το ξαναλές. Χθες, στην Πέτρου Ράλλη, πηγαίνοντας για Κερατσίνι, έβλεπες εκατοντάδες να κινούνται προς την Π. Τσαλδάρη. Τεταμένη η ατμόσφαιρα, μύριζε μούδιασμα και μπαρούτι. Σοβαρεμένα πρόσωπα. Δεν χρειάστηκε πολύ για να ξεκινήσει το χάος. Η πορεία μαζική, γέμισε τους γύρω δρόμους. Όπως γέμισε, έτσι σκόρπισε, μέσα στις κρότου-λάμψης και τα χημικά. Σαστισμένοι γείτονες στα μπαλκόνια, έτριβαν τα μάτια τους -στην κυριολεξία.
Το χέρι του φονιά του Παύλου Φύσσα οπλίστηκε από προσωπικό μίσος, οπλίστηκε κι από μισό εκατομμύριο αγανακτισμένους ψηφοφόρους, από τηλεπερσόνες και σχολιαστές ειδήσεων που μήνες τώρα, αργά και σταθερά, νομιμοποιούν φασιστικές νοοτροπίες και βία. Οπλίστηκε από νοοτροπίες του τύπου όχι και φόνος, αλλά βρε παιδί μου έχει παραγίνει το κακό με τους (μετανάστες, ομοφυλόφιλους, χρήστες, αναρχικούς, κλπ). Πέστο αυτό στην οικογένεια του Παύλου Φύσσα.
Φονιάς, δεν θα γίνω. Το λες και το ξαναλές. Οι εναλλακτικές έχουν αρχίσει και μοιάζουν πολύ λίγες. Εσύ επιμένεις. Φονιάς, δεν θα γίνω. Δεν θα φωνάξω, φασίστες κουφάλες, έρχονται κρεμάλες. Δεν θα φωνάξω, το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει. Και μένεις μέσα στη σιωπή. Έχεις ξεμείνει από συνθήματα.