Υπάρχουν δεοντολογικά διλήμματα στην εξάσκηση του επαγγέλματος της κοινωνικής εργασίας; Αν ρωτήσεις έναν άνθρωπο που δουλεύει στο πεδίο, θα σου πει “ναι, πολλά και καθημερινά!” Η Δήμητρα Γιάννου, M.Phil., κοινωνική λειτουργός, έγραψε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύτηκε στο τελευταίου τεύχος του περιοδικού ‘Κοινωνική Εργασία’. Αξίζει μια ανάγνωση, καθώς αποτελεί τροφή για σκέψη. Στην περίληψη γράφει:
Η κοινωνική εργασία ορίζεται ως η επιστήμη η οποία προάγει ταυτόχρονα την ατομική ευημερία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Η διπλή αυτή δέσμευση είναι η πηγή θεμελιωδών δεοντολογικών διλημμάτων για την κοινωνική εργασία που διαμορφώνουν μάλιστα την ταυτότητά της ως μια από τις πιο αμφιλεγόμενες ανάμεσα στις κοινωνικές επιστήμες. Οι έρευνες που διερευνούν τις αξίες που διαμορφώνουν την πρακτική της κοινωνικής εργασίας δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη δεξιοτήτων που επιτρέπουν στους επαγγελματίες να ανταποκρίνονται στην ιδιαίτερη αυτή ταυτότητα του επαγγέλματος χωρίς να χρειάζεται να προσκολλούνται στην “ψυχοθεραπευτική πρακτική”. Οι ποιοτικές έρευνες τονίζοντας το περιβάλλον στο οποίο ασκείται η κοινωνική εργασία γεφυρώνουν την απόσταση “θεωρίας και πράξης” αναγνωρίζοντας τους παράγοντες που εμποδίζουν τους επαγγελματίες να ανταποκριθούν στις δεοντολογικές τους δεσμεύσεις. Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η ποιοτική διερεύνηση των δεοντολογικών διλημμάτων των κοινωνικών λειτουργών που δουλεύουν σε δημόσια νοσοκομεία. Οι προσωπικές αξίες, η απουσία συλλογικών αξιών και ο κλινικός χαρακτήρας της κοινωνικής εργασίας φάνηκαν να καθορίζουν τις δεοντολογικές αποφάσεις των συνεντευξιαζόμενων.