Πηγή: https://rosalux.gr
Οι όροι της δημόσιας συζήτησης γύρω από τα θέματα της μετανάστευσης άλλαξαν ριζικά με το μεγάλο προσφυγικό ρεύμα του 2015. Τα μέχρι τότε αδιέξοδα της ευρωπαϊκής πολιτικής οξύνθηκαν λόγω του μεγάλου αριθμού προσφύγων που ζήτησαν καταφύγιο και ασφάλεια στα ευρωπαϊκά εδάφη. Η Ευρώπη επέλεξε να σχηματίσει την πολιτική της βασιζόμενη στην αριθμητική και όχι στον ανθρωπισμό, στην συνοριακή ασφάλεια και όχι στα ανθρώπινα δικαιώματα, στον εγκλωβισμό των προσφύγων στις πρώτες χώρες εισόδου και όχι σε ένα κοινό σύστημα κατανομής, στην λογική της αποτροπής και όχι σε αυτήν της υποδοχής και της ένταξης.
Με αυτά τα καινούρια δεδομένα, ο Βασίλης Παπαστεργίου και η Ελένη Τάκου, στη νέα έκδοση μελέτης από το Ινστιτούτο Ρόζα Λούξεμπουργκ, επιχειρούν να απαντήσουν σε μια σειρά από ερωτήματα, να αποδομήσουν τους μύθους που διακινεί η ακροδεξιά στην Ελλάδα, να εκτιμήσουν την αναποτελεσματικότητα της ευρωπαϊκής πολιτικής και να προτείνουν στοιχεία μιας άλλης πολιτικής σε ευρωπαϊκό, αλλά και σε εθνικό επίπεδο όπου αυτό είναι εφικτό.
Ας είμαστε ειλικρινείς: το μεταναστευτικό δεν είναι μια πορεία με τέλεια λύση, πρέπει όμως να είναι μια πορεία με πυξίδα πρωτίστως ηθική. Με αυτήν την έννοια, και έχοντας συναίσθηση ότι η μετανάστευση θα συνεχίσει να υπάρχει όσο υπάρχουν οι συνθήκες που τη γεννούν (ανισοκατανομή πλούτου, φτώχεια, πόλεμοι, κλιματική αλλαγή), επείγει να αναζητήσουμε τις προτάσεις εκείνες που συνδυάζουν τον ρεαλισμό, τη δικαιοσύνη και τον σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου. (σελ. 85-86)
Ένα κλικ εδώ για το βιβλίο σε μορφή pdf