Ο C.G. Jung μιλάει για το θάνατο…
ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ
Οι μαλακές αρθρώσεις του σώματος
σκληραίνουν κλειδώνουν προετοιμάζονται συναρμολογούν
μια άκαμπτη πορεία
ευθεία ή διακεκομμένη
προς την ομίχλη του σύμπαντος
αρραγές διαστημόπλοιο που ταξιδεύει
πίσω από το φως και το σκοτάδι
εκεί που υπάρχει μόνο το μπροστά
και η εγκόσμια μνήμη πεθαίνει
μα εγώ σε αγάπησα πολύ
σε ένιωσα σα μάνα
το χάδι το φιλί εκείνο που διαρκεί
και την χαρά που δίνει ένα βλέμμα
την μνήμη δεν την καταργώ
φορτώνομαι και την δική σου
ενώ το δάκρυ μου ξεφεύγει
είναι ιδρώτας από το βάρος της ανάγκης σου
που δεν μπορώ να είμαι πια κοντά σου
σε θαύμασα έτσι όπως άδειαζες μέσα στην σιωπή
και όλη σου η δύναμη γινόταν θάρρος
για το ταξίδι αυτό στο άγνωστο τοπίο
γνωστό σε σένα πια που τόλμησες την διαδρομή
υπάρχει όμως μια συνάντηση που γίνεται μαζί σου
στα κρυφά:
κάθε φορά που η ανάγκη τρέχει προς εσένα
αδειάζει το στομάχι λιγοψυχά η ψυχή
και το κενό εκείνο θυμίζει εσένα
τους κραδασμούς εκείνους της σιωπής
που σε ταξίδεψαν
ΒΠ
Μύκονος 06/02/07
Μια κινέζικη παροιμία λέει:”Άν κάποιος σου ζητήσει φαγητό, μην του δώσεις ένα ψάρι να φάει…Μάθε τον να ψαρεύει”…
Αυτό έκανε και η ΒΓΒ για μένα. Καλό ταξίδι ΒΓΒ…
Ξέρω οτι πηγαίνεις στο πιό όμορφο μέρος..
Έκει απ’ όπου όλοι ξεκινάμε.. εκεί που όλοι θα επιστρέψουμε και θα συνατνήσουμε όλους τους ανθρώπους που αγαπάμε- όπως όταν κάνουμε μια γιορτή στο σπίτι μας. Ευχαριστώ ΤΟ ΘΕΟ που σε γνώρισα! Μου θύμισες και θα μου θυμίζεις πόση δύναμη και αγάπη έχει η ψυχή μου. Δηλαδή, το πιο χρήσιμο πράγμα που χρειάζεται να ξέρει ένας άνθρωπος.
Όμως δεν τελειώνει εδώ..
Γι’ αυτό, καλή και δημιουργική συνέχεια!
Β.Σ.
Βλέπω την συνέχεια του δρόμου στην φωτογραφία του Koudelka και ελπίζω
ελπίζω πως και στην ζωή συμβαίνει το ίδιο
ότι δηλαδή ο παράδρομος γίνεται δρόμος όπως έγινε και ο δρόμος παράδρομος!
Β.Π