Το Σαββατοκύριακο μαζευτήκαμε άνθρωποι που ενδιαφερόμασταν για το θέμα του πανικού και το εξερευνήσαμε μέσα από το πρίσμα της προσέγγισης του Process Work που βλέπει την εμπειρία μέρος μιας ευρύτερης διεργασίας «επιστροφής» στη ρίζα του εαυτού μας – μια κατάστασης συνείδησης που είναι η πηγή του εαυτού μας – που συνυπάρχει με μια διεργασία «αυτοπραγμάτωσης».
Προσδιορίσαμε την ενέργεια που μας ενοχλεί στην εμπειρία μας του πανικού και αυτό που μέσα μας ενοχλείται από αυτή την ενέργεια, και μπήκαμε στην συνδιαλλαγή τους, βιώνοντας τη σύγκρουση αντιτιθέμενων ενεργειών, και μετά αναζητήσαμε πρόσβαση σε μια βαθύτερη αίσθηση του εαυτού μας – μια κατάσταση συνείδησης που προσφέρει μια άλλη οπτική κι από όπου μπορεί κανείς να ρέει με αυτές τις αντιτιθέμενες ενέργειες.
Συναισθήματα και σκέψεις που μοιραστήκαμε στο κλείσιμο:
– Ήταν διαφορετικό το σεμινάριο αυτή τη φορά από την άλλη φορά που το έκανα – το έχεις αλλάξει κι εσύ. Φοβήθηκα πολύ λιγότερο από αυτό που πίστευα. Ένιωσα ότι σαν να με προστατεύει ο πανικός, τον έχω ανάγκη ακόμα στην ζωή μου, κι ότι μπορούμε να υπάρχουμε μαζί – παρόλο ότι δεν θέλω αυτό να είναι το συμπέρασμα. Τον εκτίμησα και με άλλη ματιά. Έζησα το δίκιο του ! ιδίως στην τελευταία άσκηση. Ήθελα να σε ευχαριστήσω εσένα (μίλησε σε αυτόν που έκανε την άσκηση στην μέση δουλεύοντας την εμπειρία του πανικού του). Μ΄ άγγιξε το θάρρος σου και η αλήθεια σου. Μας βοήθησε πολύ.
– Εγώ θέλω λίγο χρόνο να τα επεξεργαστώ όλα αυτά. Όπως είπα και χτες, είπα να αφήσω το νου και τη σκέψη στην άκρη. Βρήκα άλλο όνομα για τον πανικό – η δύναμη Χ! Για πρώτη φορά δεν φοβήθηκα τόσο.
– Αν και έχω καιρό να βιώσω τον πανικό λόγω ψυχοθεραπείας που κάνω, έμαθα μέσα από αυτό το σεμινάριο ότι τουλάχιστον δεν θα τον φοβηθώ. Πρέπει να αφήσω το σώμα μου πιο ελεύθερο να νιώθει και να κινείται. Θα με βοηθήσει γιατί είμαι πολύ σκληρή – δεν αφήνω να εκφραστεί! Είδα την έννοια του πανικού με άλλο μάτι, ίσως πιο γλυκό.
– Από χτες μπαίνοντας σε όλο αυτό, αυτό που βγαίνει πρακτικά είναι οτι μπορώ να κάνω πράγματα για μένα που μ’ αρέσουν και δεν τα κάνω. Να αφήνω τον εαυτό μου, το μυαλό μου και το σώμα μου, να κινηθεί, να ξεκουραστεί, να απολαύσει, πράγματα τα οποία μπαίνοντας σε ένα συγκεκριμένο ρόλο τα έχω όλα αφήσει/ Τον πανικό τον παθαίνω όταν είμαι κουρασμένη. Όταν είμαι καλά με μένα δε με πιάνουν. Τις έχω τις απαντήσεις, τις ξέρω, «απλά» δεν το κάνω. Μου αρέσει ο τρόπος που το δουλέψαμε όλο.
– Χαίρομαι που ήμουνα εδώ με όλους σας. Είχα στην αρχή μεγάλη αγωνία κατά πόσο χωρούσα επειδή δεν έχω την εμπειρία του πανικού – χωράω να είμαι; Είναι καλό να είμαι; Χαίρομαι που δεν με σταμάτησε αυτό. Αισθάνομαι οτι έχω πάρει πάρα πολλά σημαντικά για μένα απ΄ όλα αυτά που κάναμε εδώ. Σαν να έχω πάρει μια μεγάλη ανάσα με όλο μου το είναι και το χρειαζόμουνα με τα πράγματα που κάνω κι έχω μπροστά μου. Με συγκίνησαν πολύ οι δουλειές που κάνατε στη μέση – έχετε δουλέψει πολύ και για μένα αυτές τις δύο μέρες και σας ευχαριστώ πολύ.
– Θάθελα να πω πολλά και τίποτα. Πολλά γιατί αν πω θα πω αυτά που είπαν οι άλλοι, ευχαριστώ, πήρα πάρα πολλά, κι όχι τυπικά, το εννοώ… και τίποτα γιατί δεν μου είναι 100% ξεκάθαρα τα πράγματα, θα χρειαστούν σκέψεις και να τρέξω μόνη μου τα πράγματα παρακάτω αλλά ήταν μια ώθηση για να το τρέξω παρακάτω. Λίγο το είδα, λίγο το ακούμπησα, ευχαριστώ…
– η επιστροφή στην φύση και η σύνδεση αυτή είναι πολύ ανακουφιστική… και η κατανόηση των «υποεαυτών» μου ένα σημαντικό κομμάτι του να είσαι καλά… και η συμφιλίωση βεβαίως με όλα, τους δύο σου «εαυτούς» και σκέψεις πολλές και η ζωή συνεχίζεται, αλλά ότι σου συμβαίνει είναι ένα μήνυμα που σε κάνει να τα δεις με άλλο μάτι. Και σε όλους συμβαίνουν αυτά – άλλοι το λένε και το προχωράνε, άλλοι όχι. Το σώμα μιλά σε όλους…
– από χτες που φύγαμε ένιωθα μια ενέργεια μέσα μου που συνέχισα να τη νιώθω όλο βράδυ και έτσι ξύπνησα και σήμερα. Και το όνειρο που είδα χτες ήταν μια συνέχεια όπως και η δουλειά που έκανα σήμερα. Χτες ήμουνα χαρούμενη. Σήμερα είμαι πιο συγκινημένη… Την ένιωσα πάρα πολύ εύκολα (την βαθύτερη αίσθηση του εαυτού)… Δεν το περίμενα πόσο εύκολα μπορείς να μπεις σε κάτι τέτοιο. Έχοντας νιώσει αυτό, νιώθω έντονο πόνο. Μέσα σε αυτό που σε πονάει είναι αυτό που θα σε σώσει.
– Ένιωσα πολύ ενέργεια που δεν ξέρω από που έρχεται… καταλαβαίνω αυτά που λέμε, τα είδα στους άλλους που δούλεψαν στην μέση, αλλά δεν τα βρήκα σε μένα. Κάτι έγινε σήμερα και σα να τρόμαξα, έκλεισα, κάπως το φρέναρα. Το βρίσκω, το χάνω… κάτι με τον έλεγχο…
– Αισθάνθηκα όμορφα που ήρθα. Ένιωσα μια πολύ μεγάλη ασφάλεια σε αυτό το χώρο και οτι εδώ που είμαι είναι καλά, μια ηρεμία, οτι υπάρχει κάποιος που ξέρει και ελέγχει αυτά που θα γίνουν και είναι για καλό σκοπό. Αυτό μου το έδωσες εσύ μάλλον Λίλη. Μου άρεσε η επαφή με τη φύση… προβληματίζομαι αυτό το καιρό για να αλλάξω τόπο διαμονής, να φύγω από την πόλη… Ένιωσα όμορφα με την ομάδα. Δέσαμε καλά…
– Τον τελευταίο καιρό δυσκολεύομαι πολύ και μου ήταν πολύ δύσκολο να αποφασίσω να έρθω… ντρεπόμουν να με δείτε έτσι… πήρα αυτό που ήρθα να πάρω, νιώθω καλύτερα με τον πανικό, πιο ζεστά…
– Εκπλήσσομαι με αυτό που λες! Για μένα ήσουνα πολύ σημαντική παρουσία μέσα στο δωμάτιο, μια ζεστασιά…
– Κι εμένα η παρουσία σου μου έδωσε τόσα πολλά… Χαίρομαι που αποφάσισες να έρθεις
– Να είσαστε καλά όλοι!