Mar 202009
 


Βιασμοί γυναικών, που αποκαλούνται ‘διορθωτικοί βιασμοί΄(corrective rapes). Μια πραγματικότητα, που ζουν πολλές λεσβίες στην Αφρική, σύμφωνα με την έκθεση της Action Aid, που υποστηρίζεται και από την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Ν. Αφρικής.

Πηγή: The Guardian

Raped and killed for being a lesbian: South Africa ignores ‘corrective’ attacks
Thursday 12 March 2009

The partially clothed body of Eudy Simelane, former star of South Africa’s acclaimed Banyana Banyana national female football squad, was found in a creek in a park in Kwa Thema, on the outskirts of Johannesburg. Simelane had been gang-raped and brutally beaten before being stabbed 25 times in the face, chest and legs. As well as being one of South Africa’s best-known female footballers, Simelane was a voracious equality rights campaigner and one of the first women to live openly as a lesbian in Kwa Thema. Her brutal murder took place last April, and since then a tide of violence against lesbians in South Africa has continued to rise. Human rights campaigners say it is characterised by what they call “corrective rape” committed by men behind the guise of trying to “cure” lesbians of their sexual orientation. Now, a report by the international NGO ActionAid, backed by the South African Human Rights Commission, condemns the culture of impunity around these crimes, which it says are going unrecognised by the state and unpunished by the legal system.

The report calls for South Africa’s criminal justice system to recognise hate crimes, including corrective rape, as a separate crime category. It argues this will force police to take action over the rising violence and ensure the resources and support is provided to those trying to bring perpetrators to justice.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ

Δες το video της είδησης εδώ

Υπόγραψε τη διαμαρτυρία εδώ…

Mar 122009
 

Ένα ενδιαφέρον άρθρο για την μουσικοθεραπεία…

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Θεραπεία μετά… μουσικής της Ντάνι Βεργού

Βάλσαμο στις ψυχές των παιδιών που βιώνουν συνθήκες που εμποδίζουν την υγιή γνωστική, σωματική και συναισθηματική τους ανάπτυξη, αποτελεί τελικά η μουσική. Οπως λένε οι ειδικοί, η μουσική προσφέρει στα παιδιά την ασφάλεια που χρειάζονται προκειμένου να αναπτυχθούν φυσιολογικά. «Η δύναμη της μουσικής, στηρίζεται στην ανθρώπινη ανάγκη για επικοινωνία και ψυχική επαφή μέσα από τρόπους μη-λεκτικούς. Η σχέση μας με την μουσική είναι μία πράξη αποδοχής και κατανόησης της συναισθηματικής μας κατάστασης σε επίπεδο συγκινησιακό, και για τον λόγο αυτό μας προσφέρει ανακούφιση και ηρεμία. Με τον ίδιο τρόπο, το βρέφος και η μητέρα, μέσα από την διαπροσωπική, μή-λεκτική τους σχέση επικοινωνούν σκέψεις και συναισθήματα και κατανοούν ανάγκες. Η καλή ποιότητα αυτής της επικοινωνίας, είναι σημαντική για την συναισθηματική και γνωστική ανάπτυξη του ανθρώπου», λέει στο enet.gr η μουσικός – μουσικοθεραπεύτρια Ελισάβετ Γεωργιάδη, πρόεδρος του φιλανθρωπικού σωματείου Μουσική Κίνηση.

Το σωματείο σε συνεργασία με την Παιδοψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών βοηθούν βρέφη και μικρά παιδιά ηλικίας 0-6 ετών των οποίων η ομαλή γνωστική, σωματική και συναισθηματική ανάπτυξη βρίσκεται σε κίνδυνο εξαιτίας οργανικών, οικογενειακών, κοινωνικών, οικονομικών ή άλλων. «Η παραπομπή των παιδιών, όπως και των γονέων (οι οποίοι συμμετέχουν σε ειδικά προγράμματα ομαδικής ή ατομικής ψυχοθεραπείας ή συμβουλευτικής ή σε εκπαιδευτικά προγράμματα) γίνεται από την ομάδα του Ιατρείου. Βασική επιδίωξη, είναι και η συναισθηματική στήριξη των γονέων, ειδικά εκείνων που είναι νέοι, και έρχονται για πρώτη φορά αντιμέτωποι με το πρόβλημα του παιδιού τους», προσθέτει.

«Η Μουσική Κίνηση έχει σαν στόχο να φέρει σε επαφή με την μουσική βρέφη και μικρά παιδιά που στερούνται φυσικής και συναισθηματικής φροντίδας για οποιοδήποτε λόγο. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, τα παιδιά οδηγούνται στην παραίτηση, την κατάθλιψη, την απομόνωση ή την επιθετικότητα. Αισθάνονται αδύναμα να εκπληρώσουν τα όνειρά τους, να αξιοποιήσουν τις ικανότητές τους και να προσφέρουν στον εαυτό τους και στους άλλους». Η μουσικοθεραπεία δίνει στα παιδιά αυτά την δυνατότητα να αποκτήσουν ένα φίλο – την μουσική – και έναν πιστό σύντροφο, καθοδηγητή – τον θεραπευτή.

Τι είναι όμως η μουσικοθεραπεία;

«Είναι η ειδική χρήση της μουσικής για θεραπευτικούς σκοπούς. Μέσα στην αίθουσα της μουσικής υπάρχει ποικιλία οργάνων, κρουστών και άλλων. Η μουσική δημιουργείται εδώ και τώρα, στα πλαίσια μίας μουσικής σχέσης με τον ασθενή, ανάλογα με τις θεραπευτικές ανάγκες. Μέσα από την ανάπτυξη της μουσικής τους σχέσης, επιδιώκεται η φυσική, πνευματική, συναισθηματική και κοινωνική βελτίωση ή θεραπεία του ασθενή. Στην αυτοσχεδιαστική μουσικοθεραπεία, χρησιμοποιούμε κλινικά ιδωμένες αυτοσχεδιαστικές τεχνικές που αποβλέπουν στην αλληλεπίδραση και τη διαπροσωπικότητα, προκειμένου να επιτύχουμε τους στόχους μας».

«Στη μουσικοθεραπεία» – εξηγεί η Ελ. Γεωργιάδη – “η μουσική χρησιμοποιείται ως μέσο σύνδεσης με τον πνευματικό και ψυχικό κόσμο του παιδιού, που για οποιοδήποτε λόγο αποφεύγει τη δημιουργική επαφή με το περιβάλλον, τους ανθρώπους και τα αντικείμενα. Η μουσική αιχμαλωτίζει το ενδιαφέρον, επιδρά στα συναισθήματα και αποτελεί ένα ερέθισμα για συναισθηματική επικοινωνία. Αυτού του είδους η επαφή μπορεί να βοηθήσει παιδιά με συναισθηματικά, γνωστικά , φυσικά ή αισθητηριακά προβλήματα, ενεργοποιώντας σε βάθος την συνείδηση, τα κίνητρα της συμπεριφοράς, και τα συναισθήματα. Ο τρόπος με τον οποίο αντιδρά το παιδί στα μουσικά ερεθίσματα, αποκτά προσωπικό και διαπροσωπικό νόημα. Μέσα από την ανάπτυξη της σχέσης με τον θεραπευτή και την δυνατότητα για αυτορύθμιση που προσφέρει η μουσική, το παιδί με αυτισμό μπορεί να αισθανθεί ασφάλεια και ελευθερία. Η μουσικοθεραπεία προσφέρει στο παιδί ένα πλαίσιο για να αισθανθεί μέσα σε μία σχέση. Έτσι, το παιδί εξοικειώνεται στην επικοινωνία και την συνδιαλλαγή, νιώθει λιγότερο μόνο, και ενεργοποιούνται οι όποιες δυνατότητες για περαιτέρω επικοινωνιακά βήματα.

Ειδικότερα παρατηρείται:

1)Αύξηση του χρόνου βλεμματικής επαφής. 2)Μείωση των στερεοτυπιών. 3)Οριοθέτηση, συνείδηση του εαυτού. 4)Ανάπτυξη της ικανότητας για turn-taking. Γνωστική ανάπτυξη. 5)Μείωση προβλημάτων συμπεριφοράς (ενούρηση, επιθετικότητα, αυτοτραυματισμός, κλπ). 6)Ανάπτυξη της επικοινωνίας (σκοπιμότητα, κοινή προσοχή, πρωτοβουλία, μίμηση και παραλλαγή) 7)Αύξηση του χρόνου ελεύθερης επικοινωνίας και κοινωνικών ανταλλαγών. Μεγαλύτερη αντοχή στην παρουσία του άλλου. 8)Επίσης, επιδιώκεται η ενθάρρυνση του πειραματισμού με την φωνή μέσα από παιδικά τραγούδια, και ανάπτυξης του λόγου”.

Mar 012009
 

Άρθρα, σαν και αυτό, είναι ανάσα και για τον αναγνώστη της Κυριακάτικης εφημερίδας… Συλλογικότητες που δίνουν λύσεις, δεν αναλώνονται μόνο στο (δικαιολογημένο) παράπονο για την απουσία (ολιγωρία) του κράτους…

Πηγή: Καθημερινή

Η γειτονιά υιοθέτησε τα παιδιά της «Ανάσας»

Η αγάπη ήταν το καλύτερο φάρμακο για τα αυτιστικά άτομα που ζουν στον ξενώνα του Βοτανικού

Της Ιωάννας Φωτιαδη

Στον Βοτανικό, κοντά σε νυχτερινά κέντρα, και παράλληλα μακριά από τη χλαλωή της διασκέδασης, ένας ξενώνας με το όνομα «Ανάσα» δίνει προοπτική αξιοπρεπούς ζωής στους ενοίκους του, άτομα που πάσχουν από αυτισμό βαριάς μορφής. Στο επίκεντρο, η ομαδικότητα και η αυτοθυσία όλων των εμπλεκομένων: των εργαζομένων, της γειτονιάς, της Εκκλησίας, των «ανώνυμων» που πιστεύουν ότι η προσφορά στον πάσχοντα νοηματοδοτεί την κοινωνική παρουσία.

«Ολα ξεκίνησαν πριν από περίπου δύο χρόνια, όταν απαιτήθηκε να κλείσει το Νταού Πεντέλης και οι ασθενείς να μεταφερθούν σε νέους χώρους με στόχο να αποασυλοποιηθούν», λέει η κ. Αρτεμις Χειλά, επιστημονική υπεύθυνη του ξενώνα. «Στις αρχές του 2007 τα πιο βαριά περιστατικά είχαν ξεμείνει στα “αζήτητα”», τονίζει χαρακτηριστικά στην «Κ» η ίδια, που επωμίστηκε την ευθύνη να μεταφέρει τους ασθενείς σε έναν νέο χώρο και να τους εξασφαλίσει ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης. «Επρόκειτο για ενήλικες που είχαν ζήσει για δεκαετίες έγκλειστοι. Δεν είχαν περάσει ποτέ το κατώφλι της κλινικής και πολλοί διαβιούσαν δεμένοι στα κρεβάτια τους ή μέσα σε κλουβιά»…

Σχέση εμπιστοσύνης

Για να γίνει ομαλά η μεταφορά στο νέο κτίριο και να δημιουργηθεί σχέση εμπιστοσύνης με τους νέους θεραπευτές, χρειάστηκε προσπάθεια μεγάλη. «Τους πρώτους μήνες τους επισκεπτόμασταν καθημερινά στην κλινική για να δημιουργήσουμε μια προσωπική σχέση μαζί τους». Τον Ιούνιο του 2007 τα «παιδιά» βρέθηκαν στο πρώτο τους σπίτι, όπου ο καθένας έχει το προσωπικό του δωμάτιο και είναι στελεχωμένο με το κατάλληλο προσωπικό για την φροντίδα τους. Στόχος της αποασυλοποίησης για τους ασθενείς είναι να αυτονομηθούν και να ξεκινήσουν να εργάζονται, «στην περίπτωση όμως του αυτισμού το ευκταίο είναι να καταφέρουν τα άτομα να αυτοεξυπηρετούνται και να ζουν αρμονικά με τους άλλους», επισημαίνει η κ. Χειλά.

«Στον ξενώνα φιλοξενούμε τον Τάσο, την Πόπη, τον Γιάννη, τον Δημήτρη Κ. και τον Δημήτρη Β.», λέει στην «Κ» η κοινωνική λειτουργός Ανθή Κουτσούπη, την ώρα της γνωριμίας. Στο σαλόνι «παίζει» μουσικό κανάλι της τηλεόρασης, στους τοίχους υπάρχουν φωτογραφίες των «παιδιών» στη θάλασσα, στην κουζίνα ένας ένοικος παίρνει πρωινό. Πρόκειται τελικά για τους ίδιους ανθρώπους που μέχρι χθες τους αντιμετώπιζαν σαν αγρίμια; «Οι ασθενείς έχουν κυριολεκτικά μεταμορφωθεί», λέει με σιγουριά η ψυχολόγος του προγράμματος, Μαρία Κωνσταντοπούλου, «για παράδειγμα, ο Γιάννης κάθε φορά που διψούσε, χτυπούσε το κεφάλι του στο τοίχο. Σήμερα, δεκαεπτά μήνες μετά, πηγαίνει μόνος του στην κουζίνα και βάζει νερό. Η Πόπη κάποτε δεν ήθελε να πλυθεί και να χτενιστεί. Σήμερα, δεν κατεβαίνει στο σαλόνι χωρίς κολόνια και κορδέλα στα μαλλιά!».

Επικοινωνία με… φαντασία

Η συνύπαρξη των εργαζομένων με τους ασθενείς απαιτεί ιδιαίτερη υπομονή, φαντασία και παρατηρητικότητα, αφού οι πάσχοντες από αυτισμό δεν μιλούν, αλλά επικοινωνούν με δικούς τους κώδικες. «Ο Δημήτρης μού έδειχνε για καιρό επίμονα τον τοίχο, αλλά δεν καταλάβαινα εξαρχής ότι ήθελε να κλείσω τον κλιματισμό!» μάς λέει ο νοσηλευτής Νίκος Βουζουνεράκης, «τώρα πια ξέρω!» Μια σημαντική παράμετρος για την ισορροπία των αυτιστικών ατόμων είναι η σταθερότητα – οι απότομες αλλαγές τα ταράζουν. «Τα παιδιά είναι προικισμένα με ταλέντα και δεξιότητες που δεν μπορεί κανείς να φανταστεί», υπογραμμίζει η κ. Κουτσούπη, «έχουν καλλιτεχνικές κλίσεις και πολύ ανεπτυγμένη διαίσθηση. Αν μια μέρα έλθουμε στη δουλειά στενοχωρημένοι, το αντιλαμβάνονται αμέσως».

Τα κατάλοιπα από τον εγκλεισμό κάποιες φορές ανιχνεύονται, ωστόσο, οι ασθενείς νιώθουν την αγάπη που τους προσφέρεται και την ανταποδίδουν με διάφορους τρόπους. «Τα παιδιά έχουν γίνει πολύ τρυφερά, αναζητούν την αγκαλιά και το χάδι μας», συμπληρώνει η νοσηλεύτρια Αννα Βιαζένοβα.

Συμβάλλουν όλοι

Η ψυχιατρική δομή «Ανάσα» αποτελεί παράδειγμα μεταξύ άλλων δομών του προγράμματος αποασυλοποίησης «Ψυχαργώς», το οποίο ακροβατεί, για τον πρόσθετο λόγο ότι ακόμα κατορθώνει να επιβιώνει οικονομικά. «Εχουμε δώσει μεγάλο αγώνα για να πληρώνονται με συνέπεια οι εργαζόμενοι», τονίζει η κ. Χειλά. Μέχρι τα τέλη του 2008 τον ξενώνα χρηματοδοτούσε κατά 80% η Ε.Ε., αλλά από την αρχή του έτους, η χρηματοδότηση είναι πλέον κρατική, έχει κατέβει στο 40% και επιδεικνύει την εθιμοτυπική ελληνική… καθυστέρηση.

«Εχουμε επιβιώσει με πολύ κόπο και αυτοθυσία. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα μέλη του Δ.Σ. έχουν βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη… Επιπλέον, η γειτονιά στον Βοτανικό μάς αγκάλιασε από την αρχή και οι μαγαζάτορες μάς προσφέρουν ο καθένας ό,τι μπορεί· η ανθρωπιά είναι παρούσα, δίπλα μας».

«Είναι χαρά μου να στέλνω όσα σάντουιτς μπορώ», λέει στην «Κ» η κ. Μαρίνα, που έχει μαγαζί στην γωνιά, «άλλωστε με τα παιδιά γνωριζόμαστε, έρχονται συχνά εδώ για βόλτα!». Με την ίδια προθυμία προσφέρει λαχανικά η κ. Μαρκέλλα από το μανάβικο, ωστόσο η μεγαλύτερη βοήθεια προέρχεται από την Αγία Μαρκέλλα, την εκκλησία στην ενορία της περιοχής. Κάθε μεσημέρι ο πατέρας Τιμόθεος φέρνει ζεστό φαγητό στα παιδιά και πολλές φορές γευματίζει μαζί τους. «Ο “Φιλόπτωχος” ετοιμάζει το γεύμα τις καθημερινές, στις αργίες ενεργοποιούνται οι νοικοκυρές της γειτονιάς! Στον Βοτανικό υπάρχει ακόμα το κλίμα της κοινότητας, έχουμε υιοθετήσει τα παιδιά και θα δώσουμε αγώνα για να παραμείνουν εδώ», λέει στην «Κ» ο ιερέας. Η κινητοποίηση του κόσμου είναι συγκινητική, ωστόσο δεν αρκεί. «Κάθε προσφορά είναι καλοδεχούμενη – από απορρυπαντικά και μακαρόνια μέχρι είδη “πολυτελείας”. Ενα πιάνο, που ίσως βρίσκεται σε αχρηστία σε κάποιο σαλόνι, εδώ μπορούμε να το αξιοποιήσουμε καλλιεργώντας την καλλιτεχνική κλίση των παιδιών», καταλήγει με νόημα και αισιοδοξία η κ. Κουτσούπη.

Feb 232009
 

Πηγή: Psi-action

Κάλεσμα σε κινητοποίηση για την Ψυχική Υγεία
Ημερομηνία: 4 Μαρτίου 2009
Ώρα: Από τις 7 το πρωί και για όσο χρειαστεί
Τόπος: έξω από το Υπουργείο Υγείας
Τρόπος: Με αντίσκηνα, καρέκλες, φαγητό, μουσική, πανό, τηλεβόες και ό,τι άλλο σκεφτεί το κάθε σωματείο εργαζομένων, ο κάθε εργαζόμενος…

Οι εργαζόμενοι σε δομές Ψυχικής Υγείας (μη-κερδοσκοπικών φορέων, ΝΠΙΔ) από την Αθήνα συναντήθηκαν στις 18-2-09 και μετά από συζήτηση αποφάσισαν να ορίσουν ως ημερομηνία κινητοποίησης την 4η Μαρτίου 2009. Ένας από τους λόγους που ορίστηκε η συγκεκριμένη ημερομηνία είναι η προγραμματισμένη επίσκεψη του Επιτρόπου της Ε.Ε. στο Υπ. Υγείας για τις 6-3-09 προκειμένου να εξετάσει τα μέτρα που πήρε το συγκεκριμένο Υπουργείο μετά από την αναστολή της χρηματοδότησης που του επιβλήθηκε από την Ε.Ε. λόγω της επικίνδυνης κατάστασης που έχουν περιέλθει οι υπηρεσίες ψυχικής υγείας και τα δικαιώματα των πολιτών και των ψυχικά πασχόντων.

Οι λόγοι που μας βγάζουν για άλλη μια φορά στους δρόμους είναι κρίσιμοι. Το Υπουργείο Υγείας άλλη μια φορά και για τέταρτη συνεχή χρονιά δε χρηματοδοτεί τις υπηρεσίες, αφήνει τους εργαζόμενους απλήρωτους έως και 7 μήνες (μέχρι σήμερα τουλάχιστον), αθετεί τις δεσμεύσεις του, θα πλήρωνε και θα εξοφλούσε για το 2008 μέχρι τις 15-1-09. Ο Φεβρουάριος τελειώνει και ούτε κουβέντα για χρήματα. Αποκαλύπτει έτσι την αδιαφορία του για τους ασθενείς και για τους πολίτες που έχουν ανάγκη τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας και που θα έπρεπε να απολαμβάνουν δωρεάν πρόσβαση σε αυτές. Οι εργαζόμενοι, που τόσα χρόνια έχουν σηκώσει στην πλάτη τους την όποια ψυχιατρική μεταρρύθμιση υπενθυμίζουν με τρόπο ηχηρό ότι δεν είναι σούπερ ήρωες, ότι έχουν ανάγκη να αμείβονται για να ζήσουν, για να συνεχίσουν το πολύτιμο έργο τους.

Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν και όσες διοικήσεις φορέων καταπατούν τα δικαιώματα των εργαζομένων, εκβιάζουν και απολύουν όταν εκείνοι διεκδικούν τα αυτονόητα.

Οι εργαζόμενοι δεν αντέχουν άλλο τον εμπαιγμό, δε μπορούν να αφήνουν την ψυχική υγεία να σβήνει χωρίς να παλεύουν για την υπεράσπισή της.

Οι εργαζόμενοι αυτή τη φορά δε θα ζητήσουν συζήτηση με την ηγεσία του Υπουργείου Υγείας που έως τώρα δεν υλοποίησε τίποτε από ότι δεσμεύτηκε, που έως τώρα δε σεβάστηκε ούτε τον εαυτό της. Οι εργαζόμενοι απαιτούν δημόσιες δεσμεύσεις και έμπρακτες λύσεις. Θα βρίσκονται στους δρόμους όσο χρειαστεί, γιατί απλά δεν αντέχουν να κάνουν κάτι άλλο.

Οι εργαζόμενοι διεκδικούν:

  • Άμεση καταβολή όλων των δεδουλευμένων μισθών και επιδομάτων.
  • Δέσμευση του Υπουργείου Υγείας και των Διοικήσεων των φορέων για μηνιαία καταβολή των μισθών στο εξής.
  • Διαφάνεια στη διαχείριση των οικονομικών με συμμετοχή εκλεγμένων εκπροσώπων των εργαζομένων.
  • Να διασφαλιστεί η πρόσβαση στην ψυχική υγεία σε όλους τους πολίτες, είναι δημόσιο αγαθό και πρέπει να προστατευτεί.
Jan 092009
 

Ο Joe Goodbread , ψυχοθεραπευτής και ερευνητής, μιλάει στο Madness Radio για την 25ετη εμπειρία του δουλειάς με ακραίες καταστάσεις συνείδησης, χρησιμοποιώντας την προσέγγιση του Process Work. Περιγράφει πως μπορεί να αφουγκραστεί κανείς το νόημα πίσω από μια εμπειρία, και να βοηθήσει κάποιον να ‘ξεδιπλώσει’ αυτές τις καταστάσεις συνείδησης. Ο Joe Goodbread είναι συγγραφέας των βιβλίων ‘The Dreambody Toolkit’ και ‘Radical Intercourse’.



Ακούστε τη συνέντευξη του Joe Goodbread εδώ…




H Bogna Szymkiewicz, ψυχοθεραπεύτρια από την Βαρσοβία, μιλάει στο Madness Radio για τις ‘τραυματισμένες καταστάσεις συνείδησης’, δηλαδή τις σωματικές και νοητικές διεργασίες που ενεργοποιούνται με το τραύμα, τους τρόπους που το τραύμα επηρεάζει τις σχέσεις μας, και τρόπους αντιμετώπισης.

Ακούστε τη συνέντευξη της Bogna Szymkiewicz εδώ…

Oct 242008
 
Πηγή: psi-action.blogspot.com

“Το Ελληνικό Θαύμα”
Η αρχή του τέλους της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης στην Ελλάδα

Περισσότερα από είκοσι χρόνια πέρασαν από τη δημοσιοποίηση της απαράδεκτης κατάστασης του ιδρύματος της Λέρου και κατ’ επέκταση των τραγικών συνθηκών διαβίωσης των ψυχικά πασχόντων, οι οποίοι παρέμεναν για δεκαετίες έγκλειστοι στα ψυχιατρικά ιδρύματα της χώρας μας, προκαλώντας τη διεθνή κατακραυγή και τις έντονες αντιδράσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εκείνη την εποχή οι φωτογραφίες από το άσυλο της Λέρου προβάλλονταν και από τα εγχώρια Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Το θέμα “πουλούσε”. Οι Έλληνες πολίτες έβλεπαν για πρώτη φορά τις τραγικές φιγούρες των ξεχασμένων από την πολιτεία – και όχι μόνο – τροφίμων των ψυχιατρικών ιδρυμάτων. Άνθρωποι δεμένοι με αλυσίδες, στοιβαγμένοι σε θαλάμους μισογκρεμισμένων στρατιωτικών κτιρίων, γυμνοί ή καλυμμένοι με κουρέλια, ξαπλωμένοι στα γεμάτα ακαθαρσίες δάπεδα του ασύλου. Είχε χορτάσει το μάτι του Έλληνα πολίτη από τις “εικόνες της ντροπής”.

Τότε η χώρα μας υποχρεώθηκε – γιατί η χώρα αυτή θυμάται ότι έχει χρέος μόνο όταν υποχρεώνεται – να εγκαταλείψει τις “μεσαιωνικές“ μεθόδους αντιμετώπισης των ψυχικά ασθενών και να εκσυγχρονίσει τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Στα χαρτιά ξεκίνησε η ψυχιατρική μεταρρύθμιση και η αποασυλοποίηση με έναν κανονισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Τότε και ο Έλληνας πολίτης ανακάλυψε, έστω και καθυστερημένα, ότι στα ανθρώπινα δικαιώματα συμπεριλαμβάνονται και αυτά των ψυχικά ασθενών.

Όμως, πέντε χρόνια αργότερα οι “εικόνες της ντροπής” εμφανίστηκαν και πάλι στο διεθνή τύπο. Το 1989 ο Observer του Λονδίνου παρομοίασε το άσυλο της Λέρου με στρατόπεδο συγκέντρωσης και μετά από ένα χρόνο το ντοκιμαντέρ του BBC (Channel 4) “Island of Outcasts” κατέγραφε συγκλονιστικές σκηνές από την καθημερινότητα των τροφίμων. Οι νέες εικόνες, οι οποίες ήταν ίδιες με τις παλιές, θύμισαν στην πολιτεία ότι είχε ξεχάσει την ψυχιατρική μεταρρύθμιση – τη μνήμη πρέπει να τη βοήθησε και η “απειλή” ότι θα χαθούν τα Ευρωπαϊκά κονδύλια – και ότι τίποτα δεν είχε αλλάξει στα Ελληνικά ιδρύματα, εκτός ελαχίστων μεμονωμένων προσπαθειών.

Κάτω από τις νέες πιέσεις, το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας, όπως λεγόταν όταν δεν ήταν ακόμα και “Κοινωνικής Αλληλεγγύης”, ενέκρινε προγράμματα ψυχιατρικής αποκατάστασης και αποασυλοποίησης, συγχρηματοδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, κυρίως για το ίδρυμα της Λέρου που αποτελούσε τη “ντροπή” της χώρας. Το Υπουργείο ανέθεσε την υλοποίηση των προγραμμάτων αυτών στις διοικήσεις των ίδιων των ιδρυμάτων και σε επιστημονικούς φορείς – μη κυβερνητικές οργανώσεις, με επικεφαλής ψυχιάτρους με ήδη αναγνωρισμένο επιστημονικό έργο. Βέβαια υπήρχαν και άλλα ιδρύματα στην ίδια απαράδεκτη κατάσταση, αλλά δεν τα ανακάλυψαν οι Ευρωπαίοι δημοσιογράφοι και συνεπώς ούτε και η πολιτεία. Παρεμπιπτόντως, ακόμα και στις μέρες μας λειτουργούν τέτοια ιδρύματα, τα οποία “ανακαλύπτονται” κατά καιρούς και “ξεχνιούνται” στη συνέχεια.

διαβάστε τη συνέχεια εδώ…

Επίσης….

(ευχαριστώ τη Νάνσυ Παπαθανασίου που μου έστειλε τα link)

May 082008
 
ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ, ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ

ΓΚΡΕΜΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ
ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗΣ
ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑΣ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΙΣ 24 ΜΑΗ 2008

Κραυγή αγωνίας, οργής και αγανάκτησης στο χώρο της ψυχικής υγείας από χιλιάδες «ασθενείς»-χρήστες των υπηρεσιών και τις οικογένειές τους, από το χώρο που διαρκώς διευρύνεται των «ευπαθών ομάδων» κάθε είδους, από τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που υφίστανται τις ψυχολογικές συνέπειες του ξεριζωμού και των ρατσιστικών διακρίσεων, από τους απλήρωτους ή κακοπληρωμένους λειτουργούς της ψυχικής υγείας στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα.


-Ανυπαρξία και υπονόμευση της δημιουργίας εναλλακτικών στον εγκλεισμό κοινοτικών υπηρεσιών πρόληψης, φροντίδας και στήριξης. Μετά από 25 χρόνια «ψυχιατρικής μεταρρύθμισης», η επικρατούσα ψυχιατρική φροντίδα εξακολουθεί, κάτω από την ασφυκτική χειραγώγηση των φαρμακοβιομηχανιών, να λειτουργεί φυλακτικά και κατασταλτικά, πνίγοντας τις πολύπλοκες ανάγκες των πασχόντων στους κανόνες μιας κοινωνικής Τάξης ολοένα πιο άκαμπτης και δυσανεκτικής προς την όποια διαφορετικότητα. Συμπεριφορές μη αφομοιώσιμες τείνουν να ψυχιατρικοποιούνται. Εγκλεισμός, αποκλεισμός και στιγματισμός εξακολουθούν να είναι οι βασικοί πυλώνες του επικρατούντος ψυχιατρικού μοντέλου.

-Πλήρης απουσία ευκαιριών και θέσεων εργασίας για την ένταξη των ψυχικά πασχόντων και άλλων «ευπαθών ομάδων».

-Οικογένειες χωρίς καμιά υλική, κοινωνική και συναισθηματική στήριξη για ν΄ αντιμετωπίσουν τα πρόσθετα βάρη από την φροντίδα ενός πάσχοντος μέλους.

-Εκατοντάδες θέσεις εργαζομένων στις ψυχιατρικές μονάδες, νοσηλευτικού προσωπικού, γιατρών, κοινωνικών λειτουργών, ψυχολόγων, εργοθεραπευτών κλπ, μένουν κενές.

-Εκατοντάδες εργαζόμενοι, κυρίως στον ιδιωτικό «μη κερδοσκοπικό» τομέα, μένουν για μήνες απλήρωτοι και συχνά απολύονται όταν διεκδικούν τα δικαιώματά τους,

Οσο περισσότερο οι επιπτώσεις της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης και οι πολιτικές του νεοφιλευθερισμού απεξαρθρώνουν τον κοινωνικό ιστό και βλάπτουν την ψυχική υγεία, σε σημείο που να προβλέπεται ότι ένας στους τέσσερις πολίτες θα αντιμετωπίσει σε κάποια στιγμή της ζωής του σοβαρό πρόβλημα ψυχικής υγείας, τόσο περισσότερο το σύστημα υπηρεσιών ψυχικής υγείας υποχρηματοδοτείται και σπρώχνεται στο δρόμο της εμπορευματοποίησης και της ιδιωτικοποίησης, της υποβάθμισης των παρεχόμενων υπηρεσιών και των επισφαλών σχέσεων εργασίας.

Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνεχιστεί άλλο. Δεν αφορά μόνο τους άμεσα εμπλεκόμενους. Αφορά όλη την κοινωνία.

Ζητάμε:

Διασφάλιση της δημόσιας, ίσης και δωρεάν παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας, υψηλού ποιοτικού επιπέδου.

-Σεβασμό στο πρόσωπο του ψυχικά πάσχοντα και πλήρη διασφάλιση των ανθρώπινων και δημοκρατικών δικαιωμάτων του, στην πράξη και όχι στα λόγια.

-Προαγωγή της Αυτοβοήθειας και των εναλλακτικών τρόπων θεραπείας.

Δίκτυο κοινοτικών υπηρεσιών ψυχικής υγείας, ολοκληρωμένων και προσιτών στους ασθενείς και στις οικογένειες, με δυνατότητα παροχής κατ΄ οίκον φροντίδας και με στόχο την πρόληψη, την έγκαιρη παρέμβαση και τη θεραπευτική συνέχεια. Διασφάλιση των προϋποθέσεων για ουσιαστική «ακρόαση», πρόληψη και αποκαστάσταση των πολύπλοκων

προβλημάτων ψυχικής υγείας των μεταναστών.

-Λήψη μέτρων για τη δραστική μείωση των αναγκαστικών νοσηλειών, οι οποίες θα πρέπει να είναι, πρωτίστως, στην αρμοδιότητα των υγειονομικών υπηρεσιών.

Κατάργηση των περιοριστικών μέτρων, όπως οι μηχανικές καθηλώσεις και οι απομονώσεις. Διασφάλιση του ανοικτού χαρακτήρα των μονάδων ψυχιατρικής νοσηλείας και του πραγματικού σεβασμού των δικαιωμάτων των νοσηλευομένων.

Εξασφάλιση θέσεων εργασίας με μέτρα όπως : η τήρηση του νόμου για το ποσοστό (που πρέπει ν΄ αυξηθεί) των ψυχικά πασχόντων για τις προσλήψεις στο Δημόσιο. Η παροχή κινήτρων για προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα. Η ουσιαστική χρηματοδότηση των ΚΟΙΣΠΕ από τον κρατικό προϋπολογισμό, ώστε να δημιουργήσουν επαρκείς, βιώσιμες και κανονικά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, με ταυτόχρονη διασφάλιση της ουσιαστικής συμμετοχής και του ελέγχου της λειτουργίας τους από τα μέλη και τους εργαζόμενους.

Ουσιαστική αύξηση του επιδόματος Πρόνοιας, το οποίο δεν θα πρέπει να διακόπτεται σε περίπτωση έναρξης εργασίας στο δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα.

Οικονομική υποστήριξη της οικογένειας. Ενσωμάτωση προγραμμάτων ψυχολογικής στήριξης των οικογενειών στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Να μεταβιβάζεται η σύνταξη των γονέων, σε περίπτωση θανάτου τους, στα ψυχικά πάσχοντα παιδιά τους, χωρίς προϋποθέσεις.

-Αμεσες, επαρκείς σε αριθμό, προσλήψεις προσωπικού όλων των ειδικοτήτων σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Αύξηση των αποδοχών, διαρκής και ουσιαστική εκπαίδευση, χορήγηση ουσιαστικών κινήτρων.

-Εμπρακτη αναγνώριση από το κράτος των ευθυνών του για την εξασφάλιση της σταθερής καταβολής των αποδοχών του προσωπικού (επαρκούς, εκπαιδευμένου, με συμβάσεις αορίστου χρόνου) και της ποιότητας των υπηρεσιών στους χρήστες, στον «ιδιωτικό μη κερδοσκοπικό τομέα». Ελεγχος των υπηρεσιών σε όλα τα επίπεδα, με συμμετοχή εκλεγμένων εκπροσώπων χρηστών και εργαζομένων.

Καλούμε όλους, άτομα, ομάδες, συλλογικότητες και σωματεία χρηστών, οικογενειών, εργαζομένων στην ψυχική υγεία, στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, προσφύγων και μεταναστών, σπουδαστών των σχολών επαγγελμάτων που εμπλέκονται στην ψυχική υγεία και καθένα που θέλει να αγωνιστεί για ένα αξιοπρεπές, ολοκληρωμένο και αποτελεσματικό σύστημα υπηρεσιών ψυχικής υγείας,

να συμμετάσχουν στην εκδήλωση- συζήτηση, με θέμα:

«ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ, ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ»

Σάββατο, 24 Μαϊου 2008, 9 πμ,

στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων (Ακαδημίας 50)

και στη διαδήλωση προς τη Βουλή (1 μμ),

Φτάνει πια.

Απαιτούμε λύσεις εδώ και τώρα.

«Ομάδα Αυτοβοήθειας Αθήνας», «Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Οικογενειών Ψυχικά Πασχόντων» (ΠΟΣΟΨΥ), «Κίνημα Αυτοβοήθειας Χρηστών Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας Χανίων», «Σωματείο Χρηστών Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας-Αυτοεκπροσώπηση», «Παγκρήτιος Σύλλογος Οικογενειών Ψυχική Υγείας», «ΚΟΙΣΠΕ ΤΟΨΥ Δωδεκανήσου» (Λέρος), «Τριμελής Επιτροπή Εργαζομένων στις ΘΕ.ΣΥ.ΜΟ Δρομοκαϊτείου», «ΚΟΙΣΠΕ ΤΟΨΥ Δυτικής Θεσσαλονίκης», «Πανελλαδική Συσπείρωση για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση», «Σωματείο Εργαζομένων στο Περιβολάκι», «Σωματείο Εργαζομένων στις Κοινωνικές Υπηρεσίες Ιδιωτικών Φορέων», «Κίνηση Αδελφών Ατόμων με Προβλήματα Ψυχικής Υγείας», «Νέο Ξεκίνημα για την Υγεία», «18 Ανω», «Δ.Υ.Ψ.Α.»,«Σύλλογος για την προαγωγή της ψυχικής υγείας ‘Αλκυονίδες’» (ΨΝΑ), «Παρατηρητήριο για τα Δικαιώματα στο χώρο της Ψυχική Υγείας», «Εθελοντική Εργασία Αθήνας».

Jan 032008
 

πηγή: The Icarus Project

The Icarus Project and Freedom Center’s 40-page guide gathers the best information we’ve come across and the most valuable lessons we’ve learned about reducing and coming off psychiatric medication. Includes info on mood stabilizers, anti-psychotics, anti-depressants, anti-anxiety drugs, risks, benefits, wellness tools, withdrawal, information for people staying on their medications, detailed Resource section, and much more. Written by Will Hall, with a 14-member health professional Advisory Board providing research assistance and 24 other collaborators involved in developing and editing. The guide has photographs and art throughout, and a beautiful original cover painting by Ashley McNamara.

Note that the guide is Creative Commons copyright and you are free to copy and distribute for non-commercial purposes, as long as you credit the source and don’t alter it.

Download and read the Guide

Download a printer version, with scrambled pages ready to fold

Download simple assembly instructions for the print version

Download a one-page promotional flyer about the guide with ordering instructions

Nov 142007
 

Το βιβλιό -κόμικ «Το τσιπάκι του μυαλού και τα μυστικά του» είναι ένας οδηγός αυτοβοήθειας για άτομα με ψύχωση. Στην ιστορία του βιβλίου οι βασικοί χαρακτήρες έχουν ψύχωση και τα συμπτώματα που παρουσιάζουν είναι χαρακτηριστικά της διαταραχής. Σημειώνεται ότι το βιβλίο είναι απλώς ένα βοήθημα για τα άτομα με ψύχωση και σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστά τη θεραπεία. Η ελληνική έκδοση του βιβλίου -που διανέμεται δωρεάν σε όσους ενδιαφέρονται- αποτελεί μέρος των ευρύτερων δράσεων του προγράμματος κατά του στίγματος των ψυχικών διαταραχών του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ). Πληροφορίες, τηλ.: 210-6170822/4.

Κατεβάστε το βιβλίο-κόμικ σε μορφή pdf κάνοντας ένα κλικ εδώ!

Mar 282007
 

πηγή κειμένου: ΕΠΙΨΥ

” Το Ελληνικό Πρόγραμμα της Παγκόσμιας Ψυχιατρικής Εταιρείας κατά του Κοινωνικού Στίγματος της Σχιζοφρένειας, που υλοποιείται από το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγιεινής, στα πλαίσια των δράσεών του για την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση του κοινού απέναντι στην ψυχική διαταραχή έχει συστήσει ένα πρόγραμμα «κυνηγών στίγματος».

Οι «κυνηγοί στίγματος» είναι ένα δίκτυο ευαισθητοποιημένων και κινητοποιημένων πολιτών απέναντι στα ζητήματα αποστιγματισμού της ψυχικής διαταραχής. Σκοπός τους είναι να παλέψουν ενάντια στις ανακριβείς και στιγματιστικές αναπαραστάσεις της ψυχικής νόσου και των ατόμων με σοβαρή και χρόνια ψυχική διαταραχή, όπως αυτές παρουσιάζονται και αναπαράγονται σε τηλεοπτικές σειρές, δελτία ειδήσεων, ενημερωτικές ή ψυχαγωγικές εκπομπές, ταινίες, ραδιοφωνικές εκπομπές, τραγούδια, διαφημίσεις, παιδικά βιβλία, προϊόντα, εφημερίδες και περιοδικά.

Οι κυνηγοί στίγματος, αφού εντοπίσουν το υλικό που στιγματίζει, ενημερώνουν το Ελληνικό Πρόγραμμα, το οποίο στη συνέχεια αναλαμβάνει την αποστολή επιστολών «ευγενικής διαμαρτυρίας» σε κανάλια, σε δημοσιογράφους και στελέχη των ΜΜΕ, καθώς και σε επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν με ακατάλληλο τρόπο τις ψυχικές ασθένειες για τη διαφημιστική προώθηση των προϊόντων τους, επισημαίνοντας τους μύθους και τα στερεότυπα που αναπαράγονται, αλλά κυρίως τις αρνητικές έως και τραγικές επιπτώσεις που έχει αυτό στις ζωές των ασθενών και των οικογενειών τους.

Απώτερος στόχος αυτής της προσπάθειας, η οποία έχει αφοσιωμένους υποστηρικτές σε όλο τον κόσμο, είναι η αγωγή και ευαισθητοποίηση της κοινότητας γύρω από την ψυχική διαταραχή , δίνοντας έμφαση στην ακούραστη μάχη που δίνουν καθημερινά οι ασθενείς και οι οικογένειές τους ενάντια στο στίγμα της ψυχικής νόσου. Οι κυνηγοί στίγματος είναι, συνεπώς, επιφορτισμένοι με το δύσκολο έργο της ευαισθητοποίησης και του αποστιγματισμού επιδιώκοντας να γκρεμίσουν τα τείχη της άγνοιας, της προκατάληψης και των άδικων διακρίσεων, προωθώντας τη γνώση, την κατανόηση και το σεβασμό. Άλλωστε, οι ασθενείς με χρόνια και σοβαρή ψυχική διαταραχή είναι πρώτα και πάνω από όλα άνθρωποι, που στο πρόσωπό τους δοκιμάζεται η ευαισθησία μας.

Πώς μπορείς να μας βοηθήσεις

Ως κυνηγός στίγματος, θα σου προτείναμε να ξεκινήσεις με το να γίνεις πιο παρατηρητικός /ή όσον αφορά το αγαπημένο σου τηλεοπτικό πρόγραμμα, την εφημερίδα που διαβάζεις, ή κάποια ταινία που είδες πρόσφατα.

Όταν διαπιστώνεις ότι τα θέματα γύρω από την ψυχική ασθένεια ή τα άτομα με ψυχική διαταραχή παρουσιάζονται με αρνητικό τρόπο, τηλεφώνησε στο Ελληνικό Πρόγραμμα (210-6170824) ή στείλε e-mail στο stigma@epipsi.gr. Κάνε το ίδιο, όταν η ψυχική διαταραχή παρουσιάζεται με τρόπο θετικό.”

Διαβάστε περισσότερα στο site του ΕΠΙΨΥ…


Mar 282007
 

«8 πράγματα που μπορείς να κάνεις για το στίγμα»,
πηγή κειμένου: το site του ΕΠΙΨΥ: Κυνηγοί Στίγματος

  1. ΜΑΘΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ
    Όσο πιο ενημερωμένος είσαι για την ψυχική ασθένεια, τόσο καλύτερα θα μπορέσεις να αξιολογήσεις και να αντισταθείς σε ανακριβή και αρνητικά στερεότυπα.

  2. ΑΚΟΥΣΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΨΥΧΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ
    Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να περιγράψουν τι θεωρούν στιγματιστικό, πώς το στίγμα επηρεάζει τη ζωή τους και πώς θα ήθελαν να τους βλέπουν και να τους αντιμετωπίζουν.

  3. ΠΡΟΣΕΞΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΣ
    Οι περισσότεροι, ακόμα και οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας, χρησιμοποιούν κάποιες φορές όρους και εκφράσεις που μπορεί να αναπαράγουν το στίγμα.

  4. ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΑ ΜΜΕ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΩΣΟΥ ΣΕ ΤΥΧΟΝ ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ
    Ανάφερέ το στο Ελληνικό Πρόγραμμα κατά του Κοινωνικού Στίγματος της Σχιζοφρένειας. Γίνε κι εσύ «κυνηγός στίγματος». Γράψε, τηλεφώνησε ή στείλε e-mail σε αυτούς που ευθύνονται για τα στιγματιστικά μηνύματα και αναφορές, όπως σε δημοσιογράφους, συγγραφείς, εκδότες, κινηματογραφικούς παραγωγούς, διαφημιστές.

  5. ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΤΙΓΜΑ
    Όταν κάποιος που ξέρεις, κάνει κακή χρήση ενός ψυχιατρικού όρου (όπως σχιζοφρένεια), επισήμανέ το και ενημέρωσέ τον σχετικά με τη σωστή χρήση της έννοιας. Όταν κάποιος μιλάει υποτιμητικά για κάποιον που πάσχει από ψυχική ασθένεια, πει ένα αστείο που γελοιοποιεί την ψυχική ασθένεια ή κάνει απρεπή σχόλια, κάνε τον να καταλάβει ότι αυτό πληγώνει και ότι βρίσκεις τέτοιου είδους σχόλια προσβλητικά και ανεπίτρεπτα.

  6. ΜΙΛΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ
    Αν εσύ ή ένα αγαπημένο σου πρόσωπο έχει κάποια ψυχική ασθένεια, μη φοβηθείς να μιλήσεις στους άλλους για αυτήν. Όσο περισσότερο αποσιωπείται, τόσο πιο πολύ οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να πιστεύουν ότι είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να ντρέπονται και να το κρύβουν.

  7. ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΕΜΠΛΕΞΕΙΣ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΣΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, Ή ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΕΠΙΡΡΟΗ.
    Οι πολιτικές που διαιωνίζουν το στίγμα μπορούν και πρέπει να τροποποιηθούν, ενώ νέες πολιτικές που θα υπερασπίζονται τα δικαιώματα των ψυχικά ασθενών θα πρέπει να υιοθετηθούν. Για αυτό το λόγο προσπάθησε να κινητοποιήσεις στον αγώνα κατά του στίγματος τους ανθρώπους με επιρροή, που συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων.

  8. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ.
    Πάρε μέρος, γίνε εθελοντής, δώσε χρήματα. Η επιρροή και η αποτελεσματικότητα των οργανώσεων που μάχονται το στίγμα που συνδέεται με την ψυχική ασθένεια, εξαρτώνται από την προσπάθεια και το πάθος των εθελοντών που είναι και η κινητήρια δύναμη αυτών των οργανώσεων. Μην υποτιμάς τη δύναμή σου. Πάρε μέρος κι εσύ στον αγώνα του Ελληνικού Προγράμματος κατά του Κοινωνικού Στίγματος της Σχιζοφρένειας. Σε αυτόν τον αγώνα σε θέλουμε σύμμαχο!
Mar 282007
 

πηγή κειμένου: Ελευθεροτυπία
της Σοφίας Νέτα
28/3/2007

”Η διπολική διαταραχή (bipolar disorder) είναι μια σοβαρή ψυχική διαταραχή, καθόλου σπάνια, αφού σε κάποια από τις πολλές της μορφές εμφανίζεται στο 3-6% του ενήλικου πληθυσμού. Βασικό χαρακτηριστικό της είναι η διακύμανση της συναισθηματικής διάθεσης ανάμεσα σε δύο «πόλους». Υπάρχουν στιγμές που οι ασθενείς νιώθουν πως ό,τι παράτολμο και αν προσπαθήσουν, θα το πετύχουν, ενώ άλλες φορές πάλι, βυθίζονται σε μια μαύρη τρύπα από την οποία νιώθουν ότι δεν θα βγουν ποτέ.

Το συναισθηματικό «ανεβοκατέβασμα» της διπολικής διαταραχής μπορεί να παραλληλιστεί με ένα διαρκές «γκάζι-φρένο», στοιχείο πάνω στο οποίο «χτίστηκε» η εκστρατεία ενημέρωσης του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής που άρχισε χθες με επιστημονική εκδήλωση για τη νόσο, ενώ παρουσιάστηκε το «Ολα ή Τίποτα», το δεύτερο σε σειρά βιβλίο-comics που εκδίδεται από το ΕΠΙΨΥ, μετά το «Το τσιπάκι του μυαλού και τα μυστικά του» που αφορούσε τη σχιζοφρένεια και εκδόθηκε το 2005. Το «Ολα ή Τίποτα» εκδόθηκε για πρώτη φορά στο Βέλγιο και έχει γραφτεί και σχεδιαστεί ειδικά για άτομα με διπολική διαταραχή.”

Διαβάστε όλο το άρθρο….