Ευχαριστούμε Η.Α. για την γενναιόδωρη μοιρασιά της Galadriel!
Galadriel
Σκηνή 1η: Η μάχη.
Ορμάω χωρίς δεύτερη σκέψη. Υπερασπίζομαι το άρρωστο παιδί μου και το άλλο που δε θέλω να κολλήσει. Τα δίνω όλα. Φροντίδα, υπομονή, σώμα, λογική σκέψη, οργάνωση.
Σκηνή 2η: Νικημένη.
Το πάνω χέρι έχουν τώρα η κούραση, η έλλειψη ύπνου, η αίσθηση ότι χάνω. Οι μέρες περνούν, η αρρώστια επιμένει. Φόβος…
Σκηνή 3η: Η παράδοση.
Αφήνομαι στο φόβο. Δυσκολεύομαι στην αρχή. Πολύ. Νιώθω το φόβο να με παραλύει και ταυτόχρονα αντιστέκομαι, λέω ενθαρρυντικά λόγια στον εαυτό μου, ψάχνω για ελπίδα. Ώσπου κάποια στιγμή δεν αντέχω άλλο και παραδίνομαι στην απελπισία και στον φόβο. Κλείνω τα μάτια και περιμένω. Λέω “αυτό ήταν”.
Σκηνή 4η: Η μεταμόρφωση
Κλειστά μάτια. Ξαπλωμένη. Αναπνέω. Επιτρέπω σταδιακά στο συναίσθημα του φόβου να απλωθεί. Στο σώμα μου, στο μυαλό μου. Ξαφνικά χωρίς να ξέρω πώς, εμφανίζεται η μορφή της. Galadriel. Τη βλέπω. Πανύψηλη, μακριά ξανθά μαλλιά, φωτισμένη ολόκληρη. Την ακούω. Μου λέει: “Εσύ γέννησες, τίποτα δεν είναι πιο δύσκολο από αυτό”. Κι ύστερα αφήνομαι να τη νιώσω με ολόκληρο το σώμα μου. Να γίνω αυτή. Νιώθω τα χέρια μου να μακραίνουν, το σώμα μου να ψηλώνει. Τα πόδια μου ακουμπάνε καλά στη γη και το ανάστημά μου ορθώνεται πάνω από όλους και όλα. Στα εσωτερικά μου όργανα νιώθω μια θέρμη. Το πρόσωπό μου χαλαρώνει. Νιώθω δύναμη και σιγουριά.
Σκηνή 5η: Η αλλαγή
Η επόμενη μέρα. Η ασθένεια υποχωρεί. Το άλλο παιδί βελτιώνεται, δεν προσβάλλεται. Είναι απερίγραπτη η χαρά της νίκης. Ξέρω ότι ο κίνδυνος θα ξανάρθει. Και μαζί κι ο φόβος. Αλλά έχω κερδίσει κάτι πιο βαθύ. Την Galadriel, που θα είναι πάντοτε εκεί. Είμαι περήφανη κι ευγνώμων.
Σκηνή 6η: Η επαναφορά
Τη δεύτερη φορά ήταν πιο δύσκολα. Γιατί ο φόβος ήταν και κοινωνικός. Ήταν παντού. Γύρω μας και μέσα μας. Κι η υποστήριξη ελλιπής. “Μείνε σπίτι”. Άφαντη η παιδίατρος. Πώς να μείνω σπίτι μ’ ένα παιδί άρρωστο που δεν του επαρκεί η δική μου φροντίδα; Θυμός.
Σκηνή 7η: Οι φραγμοί
Ξανά φόβος. Αυτή τη φορά αλλιώτικος. Πρωτόγονος. Είχε και απόρριψη και μοναξιά. Και θάνατο. Από μακριά, αλλά είχε. Προσπαθώ να βρω την Galadriel. Να συνδεθώ με αυτό το κομμάτι του εαυτού μου. Δεν μπορώ να τη βρω. Ξαπλώνω, κλείνω τα μάτια, αφήνομαι. Ή νομίζω ότι αφήνομαι. Τη φέρνω στο νου μου σαν μορφή, τεχνητά, σκηνοθετημένα. Όμως έτσι δεν τη νιώθω δική μου φυσικά. Μένω εκεί. Σ’ αυτό το ‘πήγαινε – έλα’. Απελπίζομαι. Δεν υπάρχει τίποτα. Ώσπου κάποια στιγμή ακούω τη φωνή της. Αλλά αλλιώτικη, σιγανή. Αμέσως κι η εικόνα της. Ξαπλωμένη στο χώμα, ένα με τη γη. Έχει μια γλυκιά έκφραση στο πρόσωπο. Απαλότητα. Για μια στιγμή φοβάμαι ότι είναι νικημένη. Μια φωνή μου λέει “Είδες; Δεν είναι όπως τότε. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο να ανακαλύψεις σήμερα” και με προτρέπει να εγκαταλείψω, να ανοίξω τα μάτια και να επανέλθω στην πραγματικότητα. Δεν το κάνω. Μένω εκεί. Κάπου “ανάμεσα”. Μετά από λίγο τη βλέπω πάλι. Στην ίδια θέση. Στη γη. Το αυτί της κολλημένο στο έδαφος, το μάγουλό της ένα με το νοτισμένο χώμα. Ψιθυρίζει το όνομά μου, μου λέει να πλησιάσω. Λέει “εδώ είμαι”. Αρχίζω να καταλαβαίνω. Είναι σε διαφορετική θέση μάχης. Έρχεται σε επαφή με τη ζωή κάτω από τη γη, με τις υπόγειες διεργασίες. Γίνομαι ένα με αυτήν. Αναπνέω και νιώθω ζωντανή. Ξέρω πού είναι η ζωή. Κάτω από την επιφάνεια. Υποδόρια. Εκεί που δεν το συνειδητοποιείς, ανασυντάσσεται. Νιώθω τη λειτουργία της φύσης κάτω από τη γη: στις ρίζες, στους σπόρους, στους μικροοργανισμούς και τις κοινωνίες τους. Με γεμίζει μια αίσθηση σιγουριάς. Θα την κερδίσω τη μάχη.
Σκηνή 8: Η επίγνωση
Συμβατική πραγματικότητα, dreamland, essence, φραγμοί. Φιγούρες, μύθοι, σύμβολα. Όλα είναι εδώ. Η σημασία της επίγνωσης είναι ότι μπορώ να ενεργοποιήσω την πρόσβασή μου στην εμπειρία πιο εύκολα και να μην εγκαταλείψω όταν εμφανιστούν οι φραγμοί. Η ίδια η εμπειρία δεν γνωρίζω πώς θα είναι. Ίσως πιο δύσκολη κάθε φορά. Δεν ξέρω και δε χρειάζεται να ξέρω.
Άρθρο του 2019 της Νάνσυ Παπαθανασίου στην ΕφΣυν. Με τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών στο ΚΕ.Θ.Ε.Α. αξίζει μια υπενθύμιση.
Η κοινοτική προσέγγιση στο στόχαστρο
Το θέμα με την πρόταση της κυβέρνησης δεν είναι αν θα διοριστούν στο Δ.Σ. του ΚΕΘΕΑ οι άριστοι ή η αποζημίωση που θα λαμβάνουν. Είναι ότι καταργεί ουσιαστικά τον κοινοτικό προσανατολισμό του ΚΕΘΕΑ, το πιο σημαντικό ίσως στοιχείο ενδυνάμωσης, επαναφέροντας την κοινότητα σε μια θέση ανίσχυρη, μακριά από τη λήψη αποφάσεων.
Το ΚΕΘΕΑ ανακοίνωσε ότι επιχειρείται η κατάργηση του αυτοδιοίκητου χαρακτήρα του, με τον διορισμό του Δ.Σ. του από το υπουργείο Υγείας.
Μέχρι τώρα το Δ.Σ. του ΚΕΘΕΑ είναι άμισθο, εκλεγόταν από τη Γενική Συνέλευση, αποτελείται από εννέα αιρετά και τρία αναπληρωματικά μέλη και συμμετέχουν σε αυτό και δύο μη αιρετά μέλη (από το Εθνικό Συμβούλιο Δημόσιας Υγείας και το το Δ.Σ. του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής αντίστοιχα).
Το ΚΕΘΕΑ έχει χτίσει έναν τομέα επιστημονικής εξειδίκευσης που βασίζεται στο κοινοτικό μοντέλο δουλειάς από και με την κοινότητα στην οποία απευθύνεται, σε μια έκταση που είναι πρωτόγνωρη στην Ελλάδα.
Η πράξη αυτή επεκτείνεται και στη σύνθεση της Γενικής Συνέλευσης· ένα από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά της οργανωτικής δομής του ΚΕΘΕΑ είναι η πρόσβαση στις γενικές συνελεύσεις των μελών των θεραπευτικών προγραμμάτων που είναι στη φάση της επανένταξης.
Αναγνωρίζεται δηλαδή το δικαίωμα όσων λαμβάνουν τις υπηρεσίες του ΚΕΘΕΑ να συμμετέχουν ισότιμα στις συλλογικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων που αφορούν την εκλογή του Δ.Σ., μαζί με τους εργαζόμενους και τους εκπροσώπους των οικογενειών.
Η φιλοσοφία πίσω από αυτή τη στάση συνάδει απόλυτα με τη δυνατότητα που δίνει το ΚΕΘΕΑ σε πρώην χρήστες και χρήστριες να γίνουν θεραπευτές και θεραπεύτριες, να ενταχθούν δηλαδή ισότιμα στο επαγγελματικό και επιστημονικό προσωπικό, μετά την ολοκλήρωση της επανένταξης, να συμμετάσχουν στη χάραξη των στόχων και της πολιτικής του οργανισμού.
Η πρακτική αυτή αναγνωρίζει την αξία του προσωπικού βιώματος και ως δυνάμει επιστημονικού εργαλείου και δίνει έμπρακτα τη δυνατότητα στα άτομα που έχουν υπάρξει χρήστες και χρήστριες να μετακινηθούν στον ρόλο του επαγγελματία. Με δυο λόγια, κάνει πράξη την επανένταξη την οποία διεκδικεί.
Το θέμα με την πρόταση της κυβέρνησης δεν είναι αν θα διοριστούν στο Δ.Σ. του ΚΕΘΕΑ οι άριστοι ή η αποζημίωση που θα λαμβάνουν. Είναι ότι καταργεί ουσιαστικά τον κοινοτικό προσανατολισμό του ΚΕΘΕΑ, το πιο σημαντικό ίσως στοιχείο ενδυνάμωσης, επαναφέροντας την κοινότητα σε μια θέση ανίσχυρη, μακριά από τη λήψη αποφάσεων.
Ταυτόχρονα, είναι και ένα ηχηρό μήνυμα ότι ο τοίχος ανάμεσα σε όσους βρίσκονται σε θέση ισχύος (επιστημονικής, κοινωνικής, πολιτικής ή όποιας άλλης) και σε όσους βρίσκονται σε θέση «ωφελούμενου» δεν πρέπει να γκρεμίζεται· το μόνο αποδεκτό είναι ένα μοντέλο «φιλανθρωπίας» και «αυθεντίας», που στην ουσία του είναι βαθιά εξουσιαστικό. Είναι όμως και απόλυτα συνεπές με την επιθυμία για διατήρηση μιας κοινωνικής ιεραρχίας που καθιστά αδύνατη την ισοτιμία.
Οσοι επαγγελματίες ψυχικής υγείας εργαζόμαστε βασισμένοι και βασισμένες στις αρχές της κοινοτικής συμπεριληπτικής προσέγγισης στην παροχή υπηρεσιών ψυχοκοινωνικής υγείας χρειάζεται να διαφυλάξουμε παραδείγματα όπως αυτό του ΚΕΘΕΑ και, επικεντρωμένοι σε έναν κοινοτικό τρόπο δουλειάς, να προσπαθούμε να βελτιώνουμε πρακτικές και να αίρουμε αποκλεισμούς και διακρίσεις εντός των οργανισμών μας.
Με αυτήν την έννοια, το ΚΕΘΕΑ μπορεί να έχει πολλά πράγματα ακόμη να βελτιώσει και να διορθώσει στην ήδη μακρά πορεία του, βήματα που μόνο στηρίζοντας τον ανεξάρτητο χαρακτήρα του μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα γίνουν.
Το 11528-ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ, με μία καμπάνια crowdfunding επιδιώκει να καλύψει τα πάγια έξοδα λειτουργίας του, καθώς και τη μισθοδοσία των ανθρώπων που εργάζονται σε αυτήν. Κάθε μεγάλη ή μικρή συνεισφορά είναι ζωτικής σημασίας!
Για να βοηθήσετε μπείτε στην καμπάνια του Gogetfunding
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο της έκκλησης:
Η μοναδική εξειδικευμένη υπηρεσία Ψυχικής Υγείας για την έκφραση
ή/και την ταυτότητα και τα χαρακτηριστικά φύλου και τον σεξουαλικό
προσανατολισμό στην Ελλάδα, με πανελλαδική κάλυψη, σχεδιασμένη από και
για την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, Γραμμή Ψυχολογικής Στήριξης “11528-ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ” χρειάζεται τη στήριξη και βοήθειά σου.
Το 11528 βασίζει την ως τώρα λειτουργία του σε χορηγίες από
χρηματοδοτήσεις οργανώσεων και ιδρυμάτων, που συνδέονται με
προγράμματα-πακέτα χρηματοδότησης, με συγκεκριμένους στόχους, ορισμένο
budget, και δυστυχώς, διαρκούν μόλις μερικούς μήνες, γεγονός που, όχι
μόνο εμποδίζει οποιονδήποτε μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, αλλά θέτει σε
κίνδυνο τη λειτουργία των υπηρεσιών του, κάθε φορά που το εκάστοτε
πρόγραμμα φτάνει στο τέλος του.
Όλα τα άτομα που εργάζονται στη γραμμή έχουν δουλέψει εθελοντικά
ανά περιόδους προκειμένου να λειτουργεί όσο το δυνατόν η ΛΟΑΤΚΙ+ Γραμμή
Ψυχολογικής Στήριξης συνεχόμενα και απόλυτα επαγγελματικά, αλλά αυτό δεν
είναι εφικτό να γίνεται σε συνεχή βάση για τις ανάγκες που υπάρχουν. Ο
Δήμος της Αθήνας παρέχει στο 11528 έναν φιλόξενο χώρο, ωστόσο, η
μισθοδοσία των υπαλλήλων, καθώς και τα πάγια έξοδα του ΟΤΕ πρέπει να
καλύπτονται από άλλες πηγές. Για τον λόγο αυτό και με δεδομένο τον
αναγκαίο ρόλο ύπαρξης της ΛΟΑΤΚΙ+ Γραμμή Ψυχολογικής Στήριξης
11528-ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ, ξεκινάμε μια καμπάνια crowdfunding, ώστε να
διασφαλίσουμε την απρόσκοπτη συνέχιση παροχής των υπηρεσιών μας.
Τρεις ετήσιοι στόχοι Πάγια έξοδα: 6.000 ευρώ Minimum λειτουργία: 40.000 ευρώ Full λειτουργία: 94.647 ευρώ
Τα άτομα που θα μας ενισχύσουν θα μπορούν να έχουν πρόσβαση σε
αναλυτική αναφορά εξόδων και αποδεικτικά πληρωμών. Επίσης, θα
αναφέρονται στην επίσημη ιστοσελίδα μας ως ευχαριστίες ονομαστικά, σε
περίπτωση που το επιθυμούν.
Λίγα λόγια για εμάς Η ΛΟΑΤΚΙ+ Γραμμή Ψυχολογικής Στήριξης 11528-ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ λειτουργεί από τον Ιανουάριο του 2016 με Πανελλήνια εμβέλεια παρέχοντας τηλεφωνικά ψυχολογική στήριξη, ενδυνάμωση και ανακούφιση σε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, στις οικογένειές τους και σε εκπαιδευτικούς που το χρειάζονται, ακόμη κι αν διαμένουν σε απομακρυσμένες περιοχές. Επιπλέον, παρέχει παρεμβάσεις σε σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά και διά ζώσης ή μέσω skype συνεδρίες. Οι κλήσεις είναι ανώνυμες και εμπιστευτικές και στα τηλεφωνήματα απαντούν αποκλειστικά εξειδικευμένες/οι ψυχολόγοι, που συμμετέχουν σε προβλεπόμενη από τον σχεδιασμό μας εποπτεία δύο φορές το μήνα με υποχρεωτική παρουσία. Για τα παραπάνω χαρακτηριστικά του, το 11528 διακρίθηκε ως πρότυπο και καινοτόμο έργο για την Ελλάδα στο Διεθνές Υπουργικό Συνέδριο της UNESCO για την Παιδεία (Μάιος του 2016, Παρίσι).
Το 11528-ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ μέχρι στιγμής έχει διαχειριστεί:
Περισσότερα από 2.330 περιστατικά τηλεφωνικών κλήσεων
Έχει πραγματοποιήσει 485 διά ζώσης δωρεάν συνεδρίες,
Μετρά περισσότερες από 85 ώρες δωρεάν εκπαιδεύσεων
35 εθελόντριες/ντές επαγγελματίες ψυχολόγους και
18 δωρεάν παρεμβάσεις σε σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, σε συνεργασία και με την Α’ Δ.Δ.Ε. Αθηνών.
Κάθε μεγάλη ή μικρή συνεισφορά είναι ζωτικής σημασίας για το έργο μας!
Για την ενίσχυση της προσπάθειας δημιουργήθηκαν μία σειρά από βίντεο
με μαρτυρίες ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, που αντιμετώπισαν αντιεπιστημονικές και
παραβιαστικές προσεγγίσεις ειδικών ψυχικής υγείας.
Όπως αναφέρεται, οι αφηγήσεις βασίζονται σε πραγματικές ιστορίες ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, διαφορετικών από τα άτομα που συμμετέχουν στα βίντεο, και επιλέχθηκαν ως οι πιο χαρακτηριστικές όσων φτάνουν καθημερινά στη Γραμμή, οι οποίες καταδεικνύουν τις πλέον κακές πρακτικές ειδικών ψυχικής υγείας.
Το θέμα με την πρόταση της κυβέρνησης δεν είναι αν θα διοριστούν στο Δ.Σ. του ΚΕΘΕΑ οι άριστοι ή η αποζημίωση που θα λαμβάνουν. Είναι ότι καταργεί ουσιαστικά τον κοινοτικό προσανατολισμό του ΚΕΘΕΑ, το πιο σημαντικό ίσως στοιχείο ενδυνάμωσης, επαναφέροντας την κοινότητα σε μια θέση ανίσχυρη, μακριά από τη λήψη αποφάσεων.
Το
ΚΕΘΕΑ ανακοίνωσε ότι επιχειρείται η κατάργηση του αυτοδιοίκητου
χαρακτήρα του, με τον διορισμό του Δ.Σ. του από το υπουργείο Υγείας.
Μέχρι
τώρα το Δ.Σ. του ΚΕΘΕΑ είναι άμισθο, εκλεγόταν από τη Γενική Συνέλευση,
αποτελείται από εννέα αιρετά και τρία αναπληρωματικά μέλη και
συμμετέχουν σε αυτό και δύο μη αιρετά μέλη (από το Εθνικό Συμβούλιο
Δημόσιας Υγείας και το το Δ.Σ. του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής
αντίστοιχα).
Το ΚΕΘΕΑ έχει χτίσει έναν τομέα
επιστημονικής εξειδίκευσης που βασίζεται στο κοινοτικό μοντέλο δουλειάς
από και με την κοινότητα στην οποία απευθύνεται, σε μια έκταση που είναι
πρωτόγνωρη στην Ελλάδα.
Η πράξη αυτή
επεκτείνεται και στη σύνθεση της Γενικής Συνέλευσης· ένα από τα πιο
σημαντικά χαρακτηριστικά της οργανωτικής δομής του ΚΕΘΕΑ είναι η
πρόσβαση στις γενικές συνελεύσεις των μελών των θεραπευτικών
προγραμμάτων που είναι στη φάση της επανένταξης.
Αναγνωρίζεται
δηλαδή το δικαίωμα όσων λαμβάνουν τις υπηρεσίες του ΚΕΘΕΑ να
συμμετέχουν ισότιμα στις συλλογικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων που
αφορούν την εκλογή του Δ.Σ., μαζί με τους εργαζόμενους και τους
εκπροσώπους των οικογενειών.
Η φιλοσοφία πίσω
από αυτή τη στάση συνάδει απόλυτα με τη δυνατότητα που δίνει το ΚΕΘΕΑ σε
πρώην χρήστες και χρήστριες να γίνουν θεραπευτές και θεραπεύτριες, να
ενταχθούν δηλαδή ισότιμα στο επαγγελματικό και επιστημονικό προσωπικό,
μετά την ολοκλήρωση της επανένταξης, να συμμετάσχουν στη χάραξη των
στόχων και της πολιτικής του οργανισμού.
Η
πρακτική αυτή αναγνωρίζει την αξία του προσωπικού βιώματος και ως
δυνάμει επιστημονικού εργαλείου και δίνει έμπρακτα τη δυνατότητα στα
άτομα που έχουν υπάρξει χρήστες και χρήστριες να μετακινηθούν στον ρόλο
του επαγγελματία. Με δυο λόγια, κάνει πράξη την επανένταξη την οποία
διεκδικεί.
Το θέμα με την πρόταση της
κυβέρνησης δεν είναι αν θα διοριστούν στο Δ.Σ. του ΚΕΘΕΑ οι άριστοι ή η
αποζημίωση που θα λαμβάνουν. Είναι ότι καταργεί ουσιαστικά τον κοινοτικό
προσανατολισμό του ΚΕΘΕΑ, το πιο σημαντικό ίσως στοιχείο ενδυνάμωσης,
επαναφέροντας την κοινότητα σε μια θέση ανίσχυρη, μακριά από τη λήψη
αποφάσεων.
Ταυτόχρονα, είναι και ένα ηχηρό
μήνυμα ότι ο τοίχος ανάμεσα σε όσους βρίσκονται σε θέση ισχύος
(επιστημονικής, κοινωνικής, πολιτικής ή όποιας άλλης) και σε όσους
βρίσκονται σε θέση «ωφελούμενου» δεν πρέπει να γκρεμίζεται· το μόνο
αποδεκτό είναι ένα μοντέλο «φιλανθρωπίας» και «αυθεντίας», που στην
ουσία του είναι βαθιά εξουσιαστικό. Είναι όμως και απόλυτα συνεπές με
την επιθυμία για διατήρηση μιας κοινωνικής ιεραρχίας που καθιστά αδύνατη
την ισοτιμία.
Οσοι επαγγελματίες ψυχικής
υγείας εργαζόμαστε βασισμένοι και βασισμένες στις αρχές της κοινοτικής
συμπεριληπτικής προσέγγισης στην παροχή υπηρεσιών ψυχοκοινωνικής υγείας
χρειάζεται να διαφυλάξουμε παραδείγματα όπως αυτό του ΚΕΘΕΑ και,
επικεντρωμένοι σε έναν κοινοτικό τρόπο δουλειάς, να προσπαθούμε να
βελτιώνουμε πρακτικές και να αίρουμε αποκλεισμούς και διακρίσεις εντός
των οργανισμών μας.
Με αυτήν την έννοια, το
ΚΕΘΕΑ μπορεί να έχει πολλά πράγματα ακόμη να βελτιώσει και να διορθώσει
στην ήδη μακρά πορεία του, βήματα που μόνο στηρίζοντας τον ανεξάρτητο
χαρακτήρα του μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα γίνουν.
Σας προσκαλούμε την Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2019, στις 12:00 το μεσημέρι στη διαμαρτυρία του ΚΕΘΕΑ έξω από το Υπουργείο Υγείας. Μέλη, γονείς, εργαζόμενοι και φίλοι του ΚΕΘΕΑ ενώνουμε τις φωνές μας σε δυνατή κραυγή:
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΘΕΑ!
Όλοι μαζί στέλνουμε ηχηρό μήνυμα προς τον Υπουργό Υγείας, την Κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό και ζητάμε:
την άμεση ανάκληση της αυταρχικής ΠΝΠ με την οποία καταλύεται η αυτοδιοίκηση του ΚΕΘΕΑ
τον τερματισμό της επιχειρούμενης απαξίωσης του ΚΕΘΕΑ και της
θεραπευτικής του πρότασης , που βασίζεται στην εσωτερική δημοκρατία και
σε συλλογικές διαδικασίες
την ενίσχυση των δωρεάν δημόσιων προγραμμάτων απεξάρτησης και κοινωνικής ένταξης.
την έναρξη ουσιαστικού διαλόγου για μια εθνική στρατηγική με σεβασμό στα δικαιώματα των ευάλωτων ομάδων.
Η κραυγή διαμαρτυρίας του ΚΕΘΕΑ θα ακουστεί την ίδια μέρα και ώρα σε
όλες τις μεγάλες πόλεις όπου υπάρχουν προγράμματα του ΚΕΘΕΑ.
Μαζί μας την Τετάρτη φορείς και συλλογικότητες από τον χώρο της απεξάρτησης και της κοινωνικής φροντίδας.
Ψηφίζουμε για το αυτοδιοίκητο των θεραπευτικών κοινοτήτων ΚΕΘΕΑ
Ψηφίζουμε για την άμεση απόσυρση της αιφνίδιας και αντισυνταγματικής απόφασης της κυβέρνησης να καταργήσει το αυτοδιοίκητο του ΚΕΘΕΑ, αντικαθιστώντας το άμισθο και εκλεγμένο Διοικητικό του Συμβούλιου με έμμισθο, διορισμένο από την ίδια.
Επί 4 δεκαετίες η αυτοδιοίκηση του ΚΕΘΕΑ, με τη συμμετοχή και την ψήφο των ίδιων των μελών των θεραπευτικών προγραμμάτων, των γονιών τους, των εργαζομένων και της κοινωνίας των πολιτών, έχει διασφαλίσει την υποδειγματική δημοκρατική λειτουργία και χρηστή διαχείριση του Οργανισμού, εκλέγοντας ένα ΔΣ εθελοντών υπόλογο σε όλους τους παραπάνω και την ελληνική κοινωνία.
Ο διορισμός έμμισθου ΔΣ στο ΚΕΘΕΑ αποτελεί ευθεία πολιτική παρέμβαση στο εσωτερικό του οργανισμού από την κυβέρνηση η οποία προσπαθεί να στηρίξει την επιλογή της αφήνοντας ψευδείς, συκοφαντικούς υπαινιγμούς για τον τρόπο λειτουργίας του ΚΕΘΕΑ.Με τη γραφειοκρατική, συγκεντρωτική πολιτική της η κυβέρνηση αφαιρεί απροκάλυπτα το δικαίωμα ψήφου των άμεσα εμπλεκόμενων στον οργανισμό, απαξιώνει τα προγράμματα απεξάρτησης και βάζει εμπόδια στην κοινωνική επανένταξη των απεξαρτημένων.
Ψηφίζουμε για την άμεση απόσυρση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου.
Εν μια νυκτί, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, η κυβέρνηση επιχειρεί να καταργήσει τον αυτοδιοίκητο χαρακτήρα του ΚΕΘΕΑ, ο οποίος επί 37 χρόνια βρίσκεται στον πυρήνα της υποδειγματικής λειτουργίας του.
Αντισυνταγματικά, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, επεμβαίνει στον τρόπο διοίκησης και λειτουργίας ενός νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου που υπηρετεί έναν πολύ ευαίσθητο κοινωνικό χώρο. Η Πράξη υπονομεύει πλήρως το έργο του ΚΕΘΕΑ, αφού συγχρόνως καταργεί την αποστολή του, τον σκοπό του και τη δυνατότητά του για ίδρυση νέων μονάδων!
Η «εκσυγχρονιστική» παρέμβαση της κυβέρνησης αποσκοπεί στην αντικατάσταση του αιρετού και άμισθου διοικητικού συμβουλίου του ΚΕΘΕΑ με ένα συμβούλιο έμμισθων διορισμένων ημετέρων.
Αποβλέπει στη δημιουργία ενός γραφειοκρατικού οργανισμού, η λειτουργία του οποίου θα διαταράσσεται με κάθε κυβερνητική αλλαγή και ο οποίος θα είναι ευάλωτος σε πάσης φύσεως πολιτικές παρεμβάσεις.
Με αυταρχισμό καταλύει ένα καινοτόμο για την Ελλάδα και δοκιμασμένο στην πράξη οργανωτικό και διοικητικό σχήμα που δίνει φωνή και δικαίωμα αυθεντικής έκφρασης σε όλους όσους αφορά η υπόθεση της απεξάρτησης και κοινωνικής επανένταξης: στους συμμετέχοντες στα θεραπευτικά προγράμματα, στους γονείς τους, στους εργαζόμενους και στους εθελοντές.
Αυτοί είναι που αποτελούν τη Γενική Συνέλευση του ΚΕΘΕΑ η οποία εκλέγει τον Πρόεδρο, τον Αντιπρόεδρο και τα μέλη του Δ.Σ. του ΚΕΘΕΑ, θέσεις στις οποίες μέχρι σήμερα έχουν υπηρετήσει δεκάδες εγνωσμένου κύρους προσωπικότητες της ελληνικής κοινωνίας από όλο το πολιτικό φάσμα και διαφορετικά πεδία της δημόσιας ζωής.
Η επίκληση «της αποκατάστασης της χρηστής διοίκησης και δημοσιονομικής διαχείρισης» από πλευράς της κυβέρνησης είναι τουλάχιστον αστεία, γιατί είναι γνωστό σε όλον τον πολιτικό κόσμο και στην ελληνική κοινωνία ότι: Το ΚΕΘΕΑ από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα ποτέ δεν δημιούργησε «μαύρες τρύπες», δεν προέβη σε δανεισμό, δεν ενεπλάκη σε σκάνδαλα. Είναι ο πρώτος δημόσιος ελληνικός οργανισμός στον τομέα της υγείας-κοινωνικής φροντίδας που καθιέρωσε από το 1995 τον κατ’ έτος δημόσιο απολογισμό. Ελέγχεται από ορκωτούς λογιστές, διαθέτει διπλογραφικό σύστημα και εσωτερικό έλεγχο, ενώ η πολύ καλή του επίδοση στον τομέα αυτόν επιβεβαιώθηκε και από τον πρόσφατο έλεγχο που διενήργησε το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Επιπλέον, το ΚΕΘΕΑ υποβάλλει κατ’ έτος Σχέδιο Δράσης, Προϋπολογισμό και Απολογισμό στο Υπουργείο Υγείας, υπό την εποπτεία του οποίου τελεί.
Εντελώς αναίτια, με παντελή απουσία τεκμηρίωσης και χωρίς προειδοποίηση και διάλογο, η κυβέρνηση τινάζει στον αέρα την ομαλή λειτουργία του ΚΕΘΕΑ. Υπονομεύει το δημόσιο συμφέρον και στρέφεται ενάντια σε μια από τις πιο ευάλωτες ομάδες που μέσα από το ΚΕΘΕΑ βρίσκει τον δρόμο της επανένταξης στην ελληνική κοινωνία.
Η επιστημονική ομάδα του Orlando lgbt+ υπογράφει το παρακάτω κείμενο.
Τις τελευταίες δέκα ημέρες παρακολουθούμε δημόσιες συζητήσεις και τοποθετήσεις σχετικά με το γεγονός της δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου, πολλές εκ των οποίων μεταξύ ειδικών πολλών αντικειμένων: ειδικοί ψυχικής υγείας, γιατροί, διασώστες, ακαδημαϊκοί κ.α. Έχουν αναλυθεί τα ρατσιστικά και ομοφοβικά κίνητρα που βρίσκονται συχνά πίσω από ανάλογες περιπτώσεις αυτοδικίας. Από κάθε δημοκρατικό πολίτη έχει καταδικαστεί η αυτοδικία, η βία και η παραβίαση δικαιωμάτων σε βάρος του Ζακ –μέχρι και της στέρησης της ζωής, τόσο από τους δύο δράστες όσο και από την αστυνομία που βρισκόταν στο σημείο. Ελπίζουμε η δημόσια συζήτηση γύρω από τα παραπάνω να παραμείνει ανοιχτή μέχρι την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης και τη δίκαιη τιμωρία των υπευθύνων. Επιπλέον, θα θέλαμε να εστιάσουμε στην έκφραση γνώμης και δημόσιου λόγου, καθώς και τη διαμόρφωση στάσης, από ειδικούς ψυχικής υγείας αλλά και επαγγελματίες υγείας γενικότερα.
Ο Ζακ ήταν ένας άνθρωπος που έφερε την ταυτότητα του γκέι, του οροθετικού, της drag queen και πιθανά του χρήστη ουσιών, περιστασιακού ή μη. Κάθε μία από αυτές τις ταυτότητες φέρει ένα ξεχωριστό και ιδιαίτερα βαρύ στίγμα στις κοινωνικές αναπαραστάσεις που τη συνοδεύουν: το στίγμα του μη υγιή, ψυχικά ή/και σωματικά, το στίγμα του επικίνδυνου, το στίγμα του «προκλητικού», το στίγμα εν γένει της απειλής της νόρμας και των όσων θεωρούνται στερεοτυπικά ως αποδεκτή κανονικότητα στην κοινωνία μας.
Κάθε ένα από αυτά τα στίγματα αρκεί για να έχει επιβάλλει στο Ζακ ένα ευρύ φάσμα διακρίσεων, μεταξύ των οποίων και τη μεγάλη δυσκολία πρόσβασης στην υγεία και την αναζήτηση ψυχοκοινωνικής υποστήριξης: υπηρεσίες υγείας που δεν είναι κατάλληλα επιμορφωμένες για όλες τις ταυτότητές του, απουσία ολιστικής προσέγγισης και πλάνου στήριξης και αποκατάστασης τυχόν δυσκολιών, επαναστιγματισμός του με κάθε νέο αίτημα προς υπηρεσίες υγείας. Αυτή είναι η πραγματικότητα που –αν όχι συγκεκριμένα ο Ζακ- κάθε πολίτης με αυτές τις ταυτότητες έχει να αντιμετωπίσει στην Ελλάδα του 2018.
Συναντάμε καθημερινά ένα σύστημα υγείας –και ψυχικής υγείας- με εξαιρετικούς επιστήμονες στον τομέα τους, αλλά χωρίς ίχνος διαθεματικής προσέγγισης του ασθενή/εξυπηρετούμενου. Με αυτή την έννοια ένας οροθετικός ίσως λάβει ορθές υπηρεσίες για την οροθετικότητα, την ίδια ώρα που μπορεί να υποστεί ομοφοβία από το γιατρό του. Μία χρήστρια μπορεί να απευθυνθεί σε κατάλληλο για την απεξάρτηση οργανισμό, αλλά να εισπράξει τρανσφοβία από τους θεραπευτές της. Ένας άνθρωπος που αντιμετωπίζει προκλήσεις ψυχικής υγείας μπορεί να θεωρηθεί ότι έγινε οροθετικός λόγω επικίνδυνης συμπεριφοράς του, απόρροιας των συμπτωμάτων του.
Όλα τα παραπάνω οδηγούν, νωρίτερα ή αργότερα, στο ίδιο αποτέλεσμα: άμεσος ή έμμεσος αποκλεισμός του πολίτη που φέρει πολλαπλές στιγματισμένες ταυτότητες από υπηρεσίες υγείας και ψυχοκοινωνικής στήριξης ή αλλιώς πολύ δυσκολότερη πρόσβασή του σε αυτές. Ο φαύλος κύκλος του στίγματος σε όλο του το μεγαλείο, που σχεδόν πάντα καταλήγει στο εξής: να κατηγορείται το ίδιο το άτομο που δέχεται διακρίσεις, για το στιγματισμό που αντιμετωπίζει. Και βέβαια, ως αποτέλεσμα πάντα παρατηρούμε επιδείνωση της υγείας και ευζωίας του ατόμου, περαιτέρω κοινωνικό αποκλεισμό, επιδείνωση τυχόν σωματικής και ψυχικής συμπτωματολογίας.
Γράφοντας αυτά θέλουμε να εφιστήσουμε την προσοχή στη σχέση που έχει το σύστημα υγείας στην Ελλάδα με τη διαθεματικότητα, για την απούσα ή περιορισμένη επιμόρφωση ειδικών σε ζητήματα διακρίσεων και ιδιαίτερα διακρίσεων σε βάρος ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων και για τις συνεπακόλουθες στάσεις που δημιουργούνται και αναπαράγονται από συναδέλφους ψυχολόγους, ψυχιάτρους, αλλά και γιατρούς κάθε ειδικότητας.
Σε κάθε έναν και κάθε μία «ειδικό» που αυτές τις ημέρες σχολίασε πως «–δυστυχώς- το τέλος του Ζακ λόγω των κοινωνικών δυσκολιών που αντιμετώπιζε ήταν προδιαγεγραμμένο», απαντάμε πως το τέλος του Ζακ ήρθε με τη μορφή της ακραίας βίας σε βάρος του, βίας που βαραίνει τα χέρια άλλων.
Σε κάθε έναν και κάθε μία «ειδικό» που αναρωτιέται γιατί ο ίδιος, αν αντιμετώπιζε προβλήματα διακρίσεων, δεν είχε περιβάλλον να τον στηρίξει, απαντάμε πως σε μία ευνομούμενη κοινωνία η αντιμετώπιση των διακρίσεων δεν έρχεται μέσα από τις διαπροσωπικές σχέσεις (τις οποίες παρ’ όλα αυτά ο Ζακ είχε κερδίσει) αλλά κυρίως μέσα από τη συντονισμένη δράση της πολιτείας και των οργάνων της.
Σε κάθε έναν και κάθε μία «ειδικό» που σχολιάζει πως ο Ζακ «ήταν σα να είχε αποφασίσει να πεθάνει με τον τρόπο ζωής του», αντιστρέφουμε την ερώτηση προς το σύστημα υγείας και τους αρμόδιους φορείς: τι κάνετε ώστε να εξασφαλίσετε πως κάθε άνθρωπος, οροθετικός, γκέι, τρανς, ψυχικά ασθενής, χρήστης-ρια, ανάπηρος-η ή με όποια ταυτότητα δέχεται διακρίσεις θα ζει μία ζωή αξιοβίωτη που δε θα κάνει το θάνατο να φαίνεται λύση τις ύστατες στιγμές;
Ο Ζακ, επειδή ακριβώς είχε σκοπό να ζήσει, είχε βρει τρόπο να κάνει τη ζωή του αξιοβίωτη: μέσω του ακτιβισμού, της εργασίας σε θέματα διακρίσεων, της καλλιτεχνικής έκφρασης, της επιμόρφωσης σε θέματα οροθετικότητας, του δημόσιου λόγου πάνω σε όλα αυτά για τα οποία οι περισσότεροι-ες από εμάς, ακόμα και οι «ειδικοί», δε λέμε κουβέντα.
Εμείς θεωρούμε πως αυτή ήταν και η παρακαταθήκη του και με αυτήν σκοπεύουμε να φωτίζουμε κάθε πλευρά, κατάσταση και ανθρώπινη έκφραση που δέχεται στίγμα και να αντιστρέφουμε, κάθε φορά και λίγο παραπάνω, τις ολέθριες συνέπειές του.
Το Δίκτυο «Ακούγοντας Φωνές» (Hearing Voices Network) είναι ένα παγκόσμιο κίνημα που δημιουργήθηκε από και για ανθρώπους που ακούνε φωνές ή έχουν παρόμοιες ασυνήθιστες εμπειρίες, καθώς και από φίλους, συγγενείς και εργαζόμενους που θέλουν να εκφράζουν έμπρακτα τις έντονες ενστάσεις τους για τον τρόπο που λειτουργεί το σύστημα ψυχικής υγείας. Το τμήμα του Ελληνικού Δικτύου κλείνει φέτος εννέα χρόνια παρουσίας στην Ελλάδα. Έχοντας διοργανώσει δεκάδες συναντήσεις, εργαστήρια, συζητήσεις καθώς και ένα παγκόσμιο Συνέδριο στη Θεσσαλονίκη πιστεύουμε πως ήρθε η ώρα να ξανασυναντηθούμε, να αναστοχαστούμε πάνω στην πορεία μας και να οραματιστούμε το μέλλον.
Επιπλέον, σκοπός αυτής της συνάντησης είναι να προσκαλέσουμε όσους ενδιαφέρονται, είτε από τον θεσμικό τους ρόλο είτε για προσωπικούς ή άλλους λόγους, σε έναν ανοιχτό, ουσιαστικό και έντιμο διάλογο γύρω από ορισμένα θέματα που αποτελούν ταμπού όχι μόνο στους κόλπους της ελληνικής ψυχιατρικής κοινότητας αλλά και πολύ ευρύτερα. Πρόκειται για θέματα που μας αφορούν όλους και που όμως σπάνια συζητιούνται ανοιχτά. Εκεί που πιστεύουμε ότι θα έπρεπε να υπάρχει ένας ανοιχτός διάλογος, συναντάμε έναν επίμονο, επαναλαμβανόμενο και διαρκή μονόλογο. Έναν ψυχιατρικό μονόλογο που δεν ανέχεται και δεν αντέχει τον αντίλογο, που απαιτεί τη συμμόρφωση στο όνομα της “επιστήμης” ή ίσως στο όνομα του “για το καλό σας”.
Ενώ η «λύση» που συχνότερα προτείνει η ψυχιατρική είναι η καταστολή, με πολλές καταστροφικές προεκτάσεις όπως ο στιγματισμός, η κοινωνική απομόνωση και η αποδυνάμωση, το Δίκτυο «Ακούγοντας Φωνές» τίθεται ενάντια σε μοντέλα χειραγώγησης και προσπαθεί να προσφέρει επιλογές χειραφέτησης που επικεντρώνουν στην αυτοβοήθεια και αξιοποιούν την πολύτιμη γνώση των ανθρώπων που έχουν γίνει ειδικοί βάσει των εμπειριών τους και θέλουν να μοιραστούν ιδέες με άλλους. Επιπλέον, ενώ το Δίκτυο δεν αρνείται ότι το να ακούει κάποιος φωνές μπορεί να προκαλεί δυσφορία και να πτοεί το ηθικό, αντιτίθεται στην άποψη ότι μια τέτοια αναταραχή αποτελεί ένδειξη παθολογίας. Το να ακούει κάποιος φωνές, αντί για αποκλίνον σύμπτωμα χωρίς νόημα που χρήζει εξάλειψης και «ίασης», θεωρείται σημαντικό, επιδέχεται αποκωδικοποίησης και συμπλέκεται στενά με την ιστορία της ζωής ενός ατόμου.
‘Έχουμε λοιπόν ένα διαφορετικό όραμα. Ένα όραμα που δεν είναι δόγμα, αλλά η επιθυμία μας να διεκδικήσουμε την ελευθερία μας να επιλέξουμε. Για να κρίνουμε ωστόσο, χρειαζόμαστε και έχουμε δικαίωμα να ακούσουμε, να προβληματιστούμε, και να συζητήσουμε για θέματα που η ορθόδοξη ψυχιατρική αποκλείει από κάθε συζήτηση.
Τέλος το διήμερο φιλοδοξούμε να αποτελέσει μια αφορμή ομάδες και άνθρωποι από όλη την Ελλάδα να συναντηθούν και να ανταλλάξουν εμπειρίες και ιδέες. Είναι μια αφορμή συνάντησης για τις ομάδες αυτοβοήθειας που έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια σε όλη την Ελλάδα αλλά και των συγγενών και φίλων ανθρώπων με ψυχιατρική εμπειρία.
Ως κύρια θεματική αποφασίσαμε να θέσουμε τα ψυχοφάρμακα γύρω από τα οποία υπάρχει εδώ και δεκαετίες έντονη κριτική τουλάχιστον όσον αφορά την εκτεταμένη χρήση τους και την αναγνώρισή τους ως μονόδρομου. Τρεις προσκεκλημένοι ομιλητές θα μας βοηθήσουν να κρατήσουμε αυτήν τη συζήτηση ανοιχτή.
Η Joanna Moncrieff, Βρετανίδα Ψυχίατρος, πανεπιστημιακή ερευνήτρια και ιδρυτικό μέλος του Δικτύου Κριτικής Ψυχιατρικής θα μας παρουσιάσει ένα διαφορετικό μοντέλο από το κυρίαρχο ψυχοφαρμακολογικό και για το ρόλο που έχουν σε αυτές οι φαρμακοβιομηχανίες.
Ο Robert Whitaker είναι βραβευμένος συγγραφέας και δημοσιογράφος. Το βιβλίο του “η Ανατομία μια Επιδημίας” κέρδισε το πρώτο βραβείο Ερευνητικής Δημοσιογραφίας το 2010. Ο Robert έχει αναλύσει μεθοδικά σε χρονικό διάστημα πολλών ετών την επιστημονική βιβλιογραφία γύρω από τα υποτιθέμενα οφέλη των ψυχοφαρμάκων. Θα μας παρουσιάσει τα αποτελέσματα της δουλειάς του, τα οποία αμφισβητούν ριζικά την κυρίαρχη θέση της ψυχιατρικής που παρουσιάζει τα φάρμακα ως μονόδρομο.
Ο Peter Bullimore, είναι συν-ιδρυτής του Νational Paranoia Network και συντονιστής του Asylum Associates ενός εκπαιδευτικού και συμβουλευτικού φορέα σε θέματα φωνών και παράνοιας. Έχοντας περάσει δέκα χρόνια ως ψυχιατρικός ασθενής και έχοντας βιώσει αρκετές κρίσεις παράνοιας κατάφερε διεκδικήσει τη ζωή του από το ψυχιατρικό σύστημα. Ζώντας ο ίδιος εμπειρία φωνών και παράνοιας, έχει εμπνεύσει, ενθαρρύνει και υποστηρίξει τη δημιουργία αντίστοιχων ομάδων αυτοβοηθείας σε πολλά μέρη του κόσμου.
Καλούμε όλους/ες/α να συνεισφέρουν με ιδέες για το διήμερο και βέβαια είμαστε ανοικτοί σε προτάσεις για παρουσιάσεις, ανακοινώσεις και εργαστήρια. Θα δοθεί χώρος σε ανθρώπους που θέλουν να μοιραστούν τη δική τους προσωπική ιστορία ανάρρωσης, θα συζητηθεί ο ρόλος των ψυχοφαρμάκων και επιθυμούμε να συζητηθούν εναλλακτικές προτάσεις. Όπως κάθε συνάντηση “Ακούγοντας Φωνές” στοχεύουμε να διευρύνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τη θεματολογία περιλαμβάνοντας θέματα όπως το ρόλο των διαγνώσεων και των ταξινομητικών συστημάτων, θέματα που αφορούν τα δικαιώματα στο χώρο της ψυχικής υγείας και ειδικότερα του θεσμού της ακούσιας νοσηλείας, την αξία της αυτοβοήθειας κοκ
Ημερομηνία
Παρασκευή 11 Μαΐου 2018 17:00 – 22:00 και Σάββατο 12 Μαΐου 2018 10:00 – 18:00
Χώρος – Πρόσβαση
Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, Πειραιώς 256.
Μπορείτε να φτάσετε:
με τον ηλεκτρικό και να κατεβείτε στο σταθμό της Καλλιθέας (κι από εκεί να περπατήσετε 850 μέτρα: έξοδος από Θεσσαλονίκη, κατευθύνεστε αριστερά και στην οδό Άρτας στρίβετε δεξιά και περπατάτε μέχρι την οδό Πειραιώς όπου βρίσκεται η Σχολή) με τα λεωφορεία Νο 049 και Νο 914. H αφετηρία είναι στην οδό Αθηνάς (πλησίον της πλατείας Ομονοίας) και κατεβαίνετε στη στάση Σχολή Καλών Τεχνών
Πρόγραμμα
Προς το παρόν το πρόγραμμα είναι υπό διαμόρφωση. Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι την πρώτη μέρα θα λάβει χώρα μια σύντομη παρουσίαση του Δικτύου και των θεματικών που θα επεξεργαστούμε και θα ακολουθήσει μια συζήτηση σχετική με τα ψυχοφάρμακα: “Ψυχοφάρμακα, υποχρεωτική θεραπεία και ψυχατρικοποίηση της καθημερινής ζωής”. Η δεύτερη μέρα θα περιλαμβάνει μια ιστορική αναδρομή του Δικτύου στην Ελλάδα και θα επιδιώξουμε να οραματιστούμε το μέλλον. Θα ανοίξουμε θεματικές που αφορούν τη διαχείριση των φωνών και άλλων ασυνήθιστων εμπειριών και την αναζήτηση εναλλακτικών , θα δοθεί χώρος για προσωπικές και συλλογικές αφηγήσεις και θα υπάρξει χρόνος για παράλληλα εργαστήρια. Για τα παραπάνω αυτό θα αξιοποιηθεί το αμφιθέατρο Giorgio de Chirico, χωρητικότητας 180 θέσεων, μια μικρότερη αίθουσα για τα εργαστήρια αλλά και ο προαύλιος χώρος της Σχολής. Σύντομα θα ακολουθήσει το αναλυτικό πρόγραμμα.
Κόστος και Πολιτική Πληρωμής
Προκειμένου να καλύψουμε τα έξοδα της διημερίδας (κυρίως τα αεροπορικά εισιτήρια και τη διαμονή προσκεκλημένων ομιλητών), η οργανωτική επιτροπή κατέληξε να απευθυνθεί με την παρακάτω πρόταση σε όσους/ες επιθυμούν να συμμετάσχουν:
Τιμή δωρεάς (40 €): εάν η οικονομική σου κατάσταση αυτήν τη στιγμή στο επιτρέπει, σε προσκαλούμε να πληρώσεις το κόστος της δωρεάς. Με αυτό το ποσό συμβάλλεις στην ενίσχυση του δικτύου χρηματοδοτώντας τους ανθρώπους του κόστους 2 (άνθρωποι που χρειάζονται πρόσθετη οικονομική βοήθεια) και τις υποτροφίες.
Κόστος 1 – Βασική (20 €): εάν εργάζεσαι και έχεις ένα εισόδημα που σου επιτρέπει να έχεις όσα χρειάζεσαι για τον εαυτό σου, σε προσκαλούμε να πληρώσεις το Κόστος 1
Κόστος 2 – Μειωμένη (10 €): εάν δεν εργάζεσαι ή/και βρίσκεσαι σε μια δύσκολη οικονομική κατάσταση, σε προσκαλούμε να πληρώσεις το Κόστος 2
Υποτροφίες: Επιθυμούμε να κρατήσουμε δωρεάν την είσοδο για συμμετέχοντες και συμμετέχουσσες που δεν μπορούν να ανταποκριθούν ούτε στο ποσό των δέκα ευρώ και βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση. Προκειμένου να κάνετε αίτηση για υποτροφία επικοινωνήστε μαζί μας στη διεύθυνση contact@hearingvoices.gr μαζί με μια σύντομη περιγραφή της ανάγκης σας. Οι υποτροφίες θα δίνονται όσο ακόμη υπάρχουν οι πόροι για το συγκεκριμένο σκοπό.
Ανταλλαγή εργασίας. Για την υλοποίηση αυτού του σεμιναρίου χρειαζόμαστε γραμματειακή βοήθεια, βοήθεια στη βιντεοσκόπηση, στα μικρόφωνα, στις εγγραφές, στη διερμηνεία, σε μεταφράσεις κειμένων από και προς τα αγγλικά, στο στήσιμο του εξοπλισμού, στην τεχνική υποστήριξη και ενδεχομένως στο bar (εφόσον αυτό τελικά λειτουργήσει). Όσοι ενδιαφέρεστε να συμμετάσχετε εθελοντικά στην ομάδα υποστήριξης να επικοινωνήσετε μαζί μας στη διεύθυνση contact@hearingvoices.gr προσθέτοντας μια σύντομη περιγραφή του αιτήματος σας.
Για περισσότερες διευκρινήσεις επικοινωνήστε μαζί μας στα τηλέφωνα 6946346374 & 6944302577
Πληροφορίες εγγραφής:
Όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν παρακαλούνται να συμπληρώσουν ηλεκτρονικά τη φόρμα εγγραφής και να τη στείλουν στο email: contact@hearingvoices.gr. Συστήνουμε η πληρωμή να γίνει με ηλεκτρονική μεταφορά ή με κατάθεση στον παρακάτω λογαριασμό:
Η έγκαιρη εγγραφή θα βοηθήσει σημαντικά προκειμένου, όσο αυτό είναι δυνατό, οι εγγραφές να γίνουν έγκαιρα και να διευκολυνθεί η έναρξη της διημερίδας και η αποπληρωμή των εξόδων της εκδήλωσης. Για την εύρυθμη οργάνωση της διημερίδας είναι σημαντικό να μας αποστείλετε συμπληρωμένη τη φόρμα μέσω mail, αν είναι δυνατό, μαζί με το καταθετήριο.
Το Κέντρο Παιδοψυχικής Υγιεινής είναι ένας από τους δημόσιους φορείς παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας που αποτελεί παράδειγμα συνεργασίας, επιστημονικής αριστείας και προσφοράς στην κοινότητα. Φέτος γιορτάζει τα 50 χρόνια λειτουργίας του με μια εβδομάδα εκδηλώσεων. Ευχή μας, καλόχρονο και πολύχρονο! Κ.ΠΨ.Υ. σε ευχαριστούμε για όλα όσα προσφέρεις.
Το φεστιβάλ ταινιών «CINEMA+ | Το HIV/AIDS στον Κινηματογράφο» θα πραγματοποιηθεί στις 27, 28 και 29 Νοεμβρίου στον κινηματογράφο Τριανόν (Κοδριγκτώνος 21 & Πατησίων 101) στην Αθήνα και την 1η Δεκεμβρίου στο ΙΕΚ Ακμή (Τσιμισκή 14) στη Θεσσαλονίκη. Η είσοδος για το κοινό θα είναι ελεύθερη σε όλες τις προβολές του φεστιβάλ.
Οι ταινίες του φεστιβάλ, πολλές από τις οποίες προβάλλονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, προέρχονται από τον παγκόσμιο κινηματογράφο, με συμμετοχές και βραβεία σε καταξιωμένα διεθνή φεστιβάλ όπως αυτά του Βερολίνου, του Τορόντο και του Λοκάρνο, καθώς και υποψηφιότητες για βραβεία Oscar και Emmy.
Από τον αγώνα τον οροθετικών ατόμων για επιβίωση στις δεκαετίες του ’80 και του ’90, στη νέα σημερινή πραγματικότητα που o HIV είναι πλέον μία χρόνια νόσος, οι ανθρώπινες ιστορίες των ταινιών και των ντοκιμαντέρ του «CINEMA+» έρχονται να γκρεμίσουν στερεότυπα και μύθους του παρελθόντος, αξιοποιώντας τη μοναδική μαγεία της έβδομης τέχνης, με προβολές και συζητήσεις σχετικές με τα ερεθίσματα που θα προκύπτουν από τις ταινίες.
Έγινε χθες στο Γ.Α.Ο.Ν.Α “Άγιος Σάββας” η ημερίδα με θέμα “Δομώντας την ανακουφιστική Φροντίδα ασθενών με καρκίνο στο τελικό στάδιο της νόσου”. Το Processwork Greece συμμετείχε με την εισήγηση “Αναπτύσσοντας μια φιλόξενη στάση στις Δύσκολες Ερωτήσεις”- Αλεξάνδρα Βασιλείου και δύο βιωματικά εργαστήρια: “Ο θάνατος ως Σύμβουλος στον τώρα”- Λίλη Βασιλείου, Βενετία Μπουρονίκου και “Αποφόρτιση Λειτουργών Υγείας (ΚΕΦ)” – Αλεξάνδρα Βασιλείου.
Ευχαριστούμε την Κοινωνική Υπηρεσία Γ.Α.Ο.Ν.Α “Αγιος Σάββας” για τη διοργάνωση της ημερίδας και την πρόσκληση και όλες και όλους που ήταν εκεί!
Συνεργάτες του Processwork Greece (Αλεξάνδρα Βασιλείου, Λίλη Βασιλείου, Βενετία Μπουρονίκου) συμμετέχουν στην ημερίδα που διοργανώνει η Κοινωνική Υπηρεσία του Γ.Α.Ο.Ν.Α «Άγιος Σάββας» με θέμα «Δομώντας την ανακουφιστική φροντίδα ασθενών με καρκίνο στο τελικό στάδιο της νόσου» με παρουσίαση σε στρογγυλό τραπέζι και ένα βιωματικό εργαστήριο.
23 Μαΐου 2017
Ώρα έναρξης: 8.30 π.μ.
Αμφιθέατρο Νοσοκομείου Γ.Α.Ο.Ν.Α «Άγιος Σάββας»
Διοργάνωση:
Κοινωνική Υπηρεσία Γ.Α.Ο.Ν.Α «Άγιος Σάββας»
Πνοή Αγάπης Σύλλογος Εθελοντών Κοινωνικής & Συναισθηματικής Στήριξης Ανθρώπων με Καρκίνο & των Οικογενειών τους
Ιερά Μητρόπολη Ιλίου Αχαρνών και Πετρουπόλεως
Για δήλωση συμμετοχής στα βιωματικά εργαστήρια επικοινωνήστε με την κα Άννα Δεπάστα στο 210 64 09 166 & 210 64 25 958
Μια πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα της Δήμητρας Γιάννου, Ph.D., για τους τρόπους με τους οποίους η ομοφοβία /τρανσφοβία διαμορφώνει συνθήκες ανισοτήτων για τους ΛΟΑΤ στους χώρους υγείας. Η έρευνα ξεκίνησε το 2013. Τα αποτελέσματα της έρευνας έχουν καταγραφεί στη διατριβή της με τον τίτλο «Normalized absence pathologised presence»: Understanding the health inequalities of LGBT people in Greece.
Πολλοί γονείς μαθητών ανησυχούν μήπως η ένταξη των παιδιών προσφύγων/μεταναστών στην εκπαίδευση σημαίνει αυξημένο κίνδυνο για την υγεία των παιδιών τους. Για τον λόγο αυτό, ο Συνήγορος δημιούργησε ένα βίντεο-συνέντευξη με τις πιο συνηθισμένες ερωτήσεις σχετικά με τις μεταδοτικές ασθένειες και τα βασικά μέτρα πρόληψης.
Στο βίντεο συζητούν ο Βοηθός Συνήγορος του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού Γιώργος Μόσχος και ο παιδίατρος – επιδημιολόγος Τάκης Παναγιωτόπουλος, καθηγητής στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας και επιστημονικός σύμβουλος του ΚΕΕΛΠΝΟ.
Το ζήτημα της ένταξης στην εκπαίδευση των παιδιών προσφύγων που βρίσκονται στη χώρα μας απασχολεί ιδιαίτερα τον Συνήγορο του Παιδιού. Στις επισκέψεις του σε σχολεία όπου έχουν ενταχθεί παιδιά πρόσφυγες και στις συναντήσεις του με μαθητές και συλλόγους γονέων, έχει αφουγκραστεί ανησυχίες σχετικά με την προστασία της υγείας των παιδιών και έχει διαπιστώσει ότι είναι αναγκαία η έγκυρη ενημέρωση και ευαισθητοποίηση γονέων, μαθητών και εκπαιδευτικών για το ζήτημα αυτό.
