Το βιβλίο της Κλαίν, Το Δόγμα του Σοκ, κυκλοφορεί εδώ και καιρό και στα Ελληνικά. Στην περιγραφή της Ελληνικής έκδοσης, γράφει ο εκδότης:
Το Δόγμα του Σοκ είναι ένα από τα ελάχιστα βιβλία που μας βοηθούν να καταλάβουμε το παρόν, καθώς αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη ανάλυση της συγκαλυμμένης ιστορίας της εποχής μας. Μια συναρπαστική περιγραφή της νέας παγκόσμιας τάξης, που βρίσκεται σε κατάσταση αμόκ. Η ανάλυση του καπιταλισμού της καταστροφής επιχειρείται από την Κλάιν με τέλεια διυλισμένη οργή, που διοχετεύεται μέσα από αδιάσειστα δεδομένα. Σε αυτή την πρωτοποριακή εναλλακτική ιστορία της πλέον κυρίαρχης ιδεολογίας της εποχής μας, της οικονομικής επανάστασης των ελεύθερων αγορών του Μίλτον Φρίντμαν, η Ναόμι Κλάιν αμφισβητεί το διαδεδομένο μύθο ότι η παγκόσμια νίκη του νεοφιλελεύθερου κινήματος υπήρξε ειρηνική. Καταδεικνύει ότι, από τη Χιλή του 1973 μέχρι το σημερινό Ιράκ, ο Φρίντμαν και οι υποστηρικτές του εκμεταλλεύτηκαν επανειλημμένα τη βία και μια σειρά από τρομακτικά σοκ για να επιβάλουν τις ακραίες πολιτικές τους. Αποκαλύπτει την εντυπωσιακή ομοιότητα ανάμεσα στις ανακριτικές τεχνικές της CIA και στις εκβιαστικές τεχνικές της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ, στην προσπάθειά τους να επιβάλουν τον καπιταλισμό της καταστροφής σε ολόκληρο τον κόσμο. Ένα εξαιρετικό βιβλίο, ικανό να προκαλέσει τσουνάμι ντροπής-αλλά και πολιτικής δράσης, για να σταματήσει επιτέλους η θεραπεία – σοκ.
Αν δεν μπορείς να δανειστείς ή να αγοράσεις το βιβλίο (και γνωρίζεις αγγλικά) δες αυτό το βίντεο…
Αφουγκραζόμαστε την τρέλα – οραματιζόμαστε νέες όψεις της ψυχικής υγείας
με τον Will Hall, M.A. dipl. Process Work, Portland, OR
Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων «Μελίνα Μερκούρη»,
Ηρακλειδών 66 και Θεσσαλονίκης, Θησείο
Παρασκευή, 16 Σεπτεμβρίου, 18:30
Αφουγκραζόμαστε την τρέλα: οραματιζόμαστε νέες όψεις της ψυχικής υγείας (ομιλία)
Ακουστικές και οπτικές εμπειρίες, παράνοια, άγρια ενέργεια, αυτοκτονικά συναισθήματα… Πρόκειται για ενδείξεις ενός προβληματικού εγκεφάλου και ελαττωματικών γονιδίων ή μήπως υπάρχει ένα βαθύτερο νόημα στην τρέλα; Τι ρόλο παίζει το ψυχικό τραύμα, οι οικογένειες και η πνευματικότητα; Οι γιατροί, οι διαγνωστικές ταμπέλες και τα ψυχιατρικά φάρμακα αποτελούν τη μόνη απάντηση, ή θα έπρεπε η κοινωνία να ανταποκριθεί διαφορετικά σε ανθρώπους που βιώνουν ακραίες συνειδησιακές καταστάσεις; Σε αυτή την ομιλία ο Will Hall θα περιγράψει τις δικές του εμπειρίες από την τρέλα και τη διάγνωση της σχιζοφρένειας και την εμπειρία του μέσα και έξω από τα ψυχιατρεία καθώς ανακάλυψε μια μοναδική διαδρομή προς την ίαση και την ανανέωση.
Σάββατο, 17 Σεπτεμβριίυ, 11:00
Κατανοώντας τις ψυχιατρικές ουσίες: μια προσέγγιση μείωσης της βλάβης (εργαστήριο)
Φάρμακα όπως τα αντικαταθλιπτικά, τα σταθεροποιητικά της διάθεσης και τα αντι-ψυχωτικά έχουν αναδειχθεί σε πρότυπη αγωγή για την αντιμετώπιση των ψυχικών διαταραχών. Πως λειτουργούν αυτές οι ουσίες; Είναι ανάγκη όσοι τις παίρνουν να συνεχίζουν με αυτές για όλη την υπόλοιπη ζωή τους; Υπάρχουν κίνδυνοι που σχετίζονται με τα ψυχιατρικά φάρμακα και ποιες είναι οι εναλλακτικές; Πρέπει να αφήνουμε αυτά τα ζητήματα στα χέρια των γιατρών ή υπάρχει ανάγκη μεγαλύτερης ενδυνάμωσης της κοινότητας; Στο εργαστήριο αυτό θα παρουσιαστεί μια προσέγγιση μείωσης της βλάβης, η οποία δεν είναι ούτε υπέρ ούτε κατά των ψυχιατρικών φαρμάκων, αλλά υποστηρίζει το νόημα και τη χρησιμότητα που έχουν αυτές οι ουσίες για κάθε άτομο ξεχωριστά, συμπεριλαμβανομένων εργαλείων για τη μείωση ή τη διακοπή μιας φαρμακευτικής αγωγής.
Σε ποιούς απευθύνεται αυτή η διημερίδα
Το διήμερο δεν παρέχει ιατρικές συμβουλές , αλλά είναι χρήσιμο σε οποιονδήποτε έχει έρθει σε επαφή με ζητήματα ψυχικής υγείας, σε ανθρώπους που τους έχει δοθεί μια ψυχιατρική διάγνωση και χρήστες των σχετικών υπηρεσιών, θεραπευτές, επαγγελματίες, συγγενείς, φίλους και όσους χαράζουν πολιτικές στο χώρο της ψυχικής υγείας. Η εκδήλωση απευθύνεται σε οποιονδήποτε ενδιαφέρεται για την ψυχική ποικιλομορφία και για καινοτόμες προσεγγίσεις ακραίων συνειδησιακών καταστάσεων μέσα στην κοινωνία, καθώς θα διερευνήσουμε τρόπους προσέγγισης της τρέλας που βρίσκεται μέσα μας ή μέσα στους άλλους.
Κατά τη διάρκεια της διημερίδας
Οι συμμετέχοντας θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν περισσότερα για τις προσωπικές εμπειρίες του Will που σχετίζονται με την τρέλα και τη διάγνωση της σχιζοφρένειας, καθώς και με την πλέον των 10 χρόνων πείρα του ως ομότιμος συνήγορος, ψυχοθεραπευτής και εκπαιδευτής σχετικά με θέματα ακραίων ψυχικών καταστάσεων. Θα εξερευνήσουμε μαζί νέες ιδέες, θα κάνουμε βιωματικές ασκήσεις και θα διδαχτούμε νέες πρακτικές δεξιότητες. Επίσης, θα δημιουργήσουμε ομαδικό διάλογο σχετικά με θέματα που πολύ συχνά εγκαταλείπονται ως ταμπού και κρατούνται στη σιωπή. Η ομιλία και το εργαστήριο δεν περιλαμβάνουν ιατρικές συμβουλές, αλλά έχουν ως στόχο την επιμόρφωση της κοινότητας έτσι ώστε να κάνουμε καλύτερες επιλογές σε συνεργασία με τους ιατρικούς επαγγελματίες, μέσα στις οικογένειές μας και ως κοινωνία.
Λίγα λόγια για τον Will Hall
Ο Will Hall πήρε τη διάγνωση της σχιζοφρένειας και προχώρησε στην ανάρρωση μέσα από το κίνημα αυτοβοήθειας, την πνευματική ενασχόληση και την ολιστική προσέγγιση της υγείας. Σήμερα είναι διεθνώς αναγνωρισμένος πρωτοπόρος σε θέματα που αφορούν στην ψυχική ποικιλομορφία και διαφορετικότητα, καθώς και εναλλακτικές προσεγγίσεις της τρέλας. Έχει διδάξει σε περισσότερες από οχτώ χώρες και έχει προσφέρει εκπαίδευση σε μια μεγάλη ποικιλία ομάδων που συμπεριλαμβάνει επαγγελματίες, φοιτητές, άμεσα ενδιαφερόμενους, μέλη οικογενειών και φορείς χάραξης πολιτικής. Η δουλειά του έχει προβληθεί από διάφορα ΜΜΕ όπως οι New York Times, το Newsweek, το National Public Radio και είναι παραγωγός του Madness Radio. Κατέχει μεταπτυχιακό τίτλο στην ψυχοθεραπευτική προσέγγιση process work και ασκεί ψυχοθεραπεία στο Portland, Oregon, ΗΠΑ.
ΗΜΕΡΑ ΛΑΪΚΗΣ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗΣ & ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ: Η ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ & ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
Παρασκευή 17 Ιουνίου στις 19:30 στην Πλατεία Συντάγματος
Υλοποιώντας την απόφαση της Λαϊκής Συνέλευσης της Πλατείας Συντάγματος (8-6-11) οργανώνουμε Ημέρα Λαϊκής Ενημέρωσης και Διαβούλευσης σχετικά με την Άμεση Δημοκρατία και το Σύνταγμα. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 17 Ιουνίου στις 19:30 στην Πλατεία Συντάγματος.
Συμμετέχουν:
Ο Γιώργος Αναστασόπουλος, Δρ. Πολιτικής & Κοινωνικής Ιστορίας
Ο Μανόλης Γλέζος, εγχείρημα Άμεσης Δημοκρατίας στην Απείρανθο Νάξου
Ο Κώστας Δουζίνας, καθηγητής πολιτικής Φιλοσοφίας και Θεωρίας Δικαίου
Ο Γιώργος Οικονόμου, Δρ. Φιλοσοφίας/συγγραφέας
Ο Σταύρος Σταυρίδης, καθ. ΕΜΠ/εγχείρημα Ζαπατίστας
Όλος ο παρευρισκόμενος κόσμος με ερωτήσεις και αργότερα με απόψεις.
To ντοκιμαντέρ «Debtoctacy» της Κατερίνας Κιτίδη και του Άρη Χατζηστεφάνου αποτελεί, σε πολλαπλά επίπεδα, ένα αξιοπρόσεκτο εγχείρημα: είναι μια ανεξάρτητη παραγωγή που χρηματοδοτήθηκε από τις εισφορές χιλιάδων πολιτών, συνιστά μια αφήγηση κόντρα στον κυρίαρχο λόγο, ενώ το έχουν δει ήδη πάνω από μισό εκατομμύριο άνθρωποι. Άλλωστε, και οι σφοδρές κριτικές που δέχτηκε επιβεβαιώνουν τη σημασία και την απήχησή του. Με λίγα λόγια, ανεξάρτητα από τον βαθμό συμφωνίας ή διαφωνίας του καθενός, δεν μπορεί κανείς να το προσπεράσει εύκολα.
Για τον λόγο αυτό, τα «Ενθέματα» οργανώνουν την Πέμπτη 9 Ιουνίου, στις 8.00 το βράδυ, συζήτηση σχετικά με το ντοκιμαντέρ. Τη συζήτηση θα ανοίξουν οι δημιουργοί του (Κατερίνα Κιτίδη και Άρης Χατζηστεφάνου) ενώ στη συνέχεια οι οικονομολόγοι Γιάννης Βαρουφάκης και Λεωνίδας Βατικιώτης θα συζητήσουν για το «Debtocracy», τους βασικούς άξονες και τα προβλήματα που θέτει. Θα ακολουθήσει συζήτηση με τους παρευρισκόμενους. Στόχος δεν είναι οι εύκολοι έπαινοι ή οι καταγγελίες, αλλά ένας ουσιαστικός διάλογος που θα αγγίζει την ουσία των ζητημάτων που θέτει το ντοκιμαντέρ, όπως το χρέος και τα αίτια του, η συνολικότερη κατάσταση, οι προτενόμενες πολιτικές και οικονομικές λύσεις.
Η συζήτηση θα γίνει στο εντευκτήριο των «Ενθεμάτων» (Βαλτετσίου 50-52, 6ος όροφος).
Μια σημαντικότατη διάσταση της δανειοδότησης η οποία έχει παραμείνει στο παρασκήνιο μέχρι πρόσφατα.
Ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Κασσιμάτης (πρώην πρόεδρος Ελλήνων συνταγματολόγων και νομικός σύμβουλος του Α. Παπανδρέου) αναλύει παράγραφο προς παράγραφο τη δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η Ελλάδα πέρυσι τον Μάιο και τη δένει χειροπόδαρα…
Υπογράψαμε σύμβαση που παραβιάζει όλες τις αρχές διεθνούς δικαίου – παράνομη για την ίδια την ΕΕ – την οποία συνέταξε δικηγορικό γραφείο στην Αγγλία – το ίδιο που συνέταξε το σχέδιο Ανάν – και το οποίο πλήρωσε η Ελλάδα – γεμάτη ακυρότητες, πιστεύοντας ότι η Ελλάδα θα έχει κυβερνήσεις που δεν θα πάνε ποτέ στο δικαστήριο, αλλά θα υποκύπτουν στις πιέσεις.
Εφαρμοστέο δίκαιο της σύμβασης; Το Αγγλικό δίκαιο – όχι το Ελληνικό ούτε το Γερμανικό ούτε κανενός από τους συμβαλλόμενους – γιατί το Αγγλικό δίκαιο είναι ένα δίκαιο που διαφέρει από το ηπειρωτικό και στηρίζεται σε μια παράδοση των “πειρατικών” στόλων, έχει πάρα πολλά παράθυρα παρανομιών. Το Αγγλικό δίκαιο είναι το καλύτερο δίκαιο υπέρ του δανειστή.
Μεταξύ άλλων σε αυτήν την συνέντευξή στο Radio9.gr λέει ο κος Κασιμάτης:
Λίγες μέρες μετά την υπογραφή του “Μνημονίου” που πέρασε από την Βουλή, δημοσιεύτηκε ένας νέος νόμος, ο 3547, ο οποίος έδωσε την εξουσιοδότηση στον υπουργό οικονομικών να υπογράφει για την Ελλάδα. Αυτό επικρίθηκε σε μεγάλη έκταση αλλά δεν ανέφερε κανείς ότι είχε και μια άλλη διάταξη η οποία παραβίαζε το πολίτευμα της Ελλάδος: ορίζει ο 3547 ότι δεν απαιτείται κύρωση των συμβάσεων από την Βουλή.
Ήρθε δηλαδή ένας απλός νόμος να καταργήσει το σύνταγμα. Αυτό είναι αντισυνταγματικό αυτό βέβαια και παράβαση του διεθνές δίκαιο.
Αυτό είναι σε συνεννόηση της Κυβέρνησης μας με τους 16 δανειστές μας και με το ΔΝΤ να το κάνουμε έτσι που να νομίζει μεν κανείς ότι πέρασε από τη Βουλή αλλά να μην περάσει και να μην το ξέρει κανείς.
Και αυτήν τη γραμμή προφανώς την έχουν δώσει και σε όλα τα μεγάλα ΜΜΕ διότι μέχρι σήμερα κανένα μέσο δεν θέλησε να πει ούτε καν το όνομα της σύμβασης δανειοδότησης. Όλοι αναφέρουν το μνημόνιο – ότι υπάρχει αυτή η σύμβαση δεν το ξέρει ο Ελληνικός λαός.
Η Ελλάδα πλέον δεν είναι πια ανεξάρτητη με βάση αυτήν την σύμβαση – όχι μόνο στην εξωτερική πολιτική γιατί της δεσμεύεται η εθνική κυριαρχία, αλλά και στην οικονομική πολιτική λόγω της δέσμευσης της εθνικής περιουσίας.
Με αυτή τη δανειακή σύμβαση η Ελλάδα παραιτήθηκε αμετάκλητα και άνευ όρων από κάθε ασυλία που της παρείχε η εθνική της κυριαρχία.
Όταν είδα τον όρο της παραίτησης από την εθνική κυριαρχία, δεν πίστευα στα μάτια μου διότι τέτοιος όρος δεν έχει ξαναμπεί ποτέ διεθνή σύμβαση. Και έχω πει επανειλημμένως ότι ένας τέτοιος όρος δεν υπογράφεται ούτε με το πιστόλι στον κρόταφο.
Έχουμε υπογράψει ολοκληρωτική δέσμευση της δημόσιας περιουσίας… Αποκλείεται 3η πηγή χρηματοδότησης – δεν μπορούμε πλέον να δανειστούμε από άλλη χώρα εφόσον δεν μπορούμε πλέον να δώσουμε διασφάλιση.
Η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να προβάλει δικές της αξιώσεις απέναντι στους δανειστές της συμψηφιστικά – βλέπε κατοχικό δάνειο. Θα πρέπει να πάμε στα διεθνή δικαστήρια να τα διεκδικήσουμε. Είμαστε η μόνη χώρα που δεν έχει πάρει αποζημιώσεις από την Γερμανία για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Το ποσόν; 160.000.000 ευρώ – πολύ περισσότερο από το δάνειό μας.
Όλοι οι όροι των συμβάσεων είναι υπέρ των δανειστών χωρίς να διασφαλίζει αντίστοιχα δικαιώματα στον οφειλέτη. Τούτο σημαίνει ότι είναι 100% ΛΕΟΝΤΙΟΣ η συμφωνία και για αυτό ακριβώς και είναι ανυπόστατη κάτω από το διεθνές δίκαιο.
Εφαρμόζουν πιλοτικά αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη την τακτική την οποία εφάρμοζαν και εφαρμόζουν παγίως στον “τρίτο κόσμο”. Σε όλα τα κράτη που έχει πάει το ΔΝΤ τους έδενε με παράνομους νόμους γιατί κανένας δεν πήγαινε σε κανένα διεθνές δικαστήριο να αμφισβητήσει την νομιμότητα των συμβάσεων.
Το πολυεθνικό κεφάλαιο το οποίο θέλει συνεχώς την συγκέντρωση εκπροσωπείται αυτή τη στιγμή από το ΔΝΤ, αύριο μπορεί να εκπροσωπείται από άλλους, εφαρμόζει αυτήν την τακτική.
Μα εφόσον υπάρχουν τεκμηριωμένα νομικά επιχειρήματα δεν μπορούμε να προσφύγουμε κατά αυτής της σύμβασης;
Θα έπρεπε να το κάνει και αυτό κάνω έκκληση… Εγώ πιστεύω ότι εάν έχουμε μια σθεναρή κυβέρνηση και θέσει το θέμα κύρους των συμβάσεων και των όρων θα δεχτούν αμέσως να αλλάξουνε γιατί δεν θέλουν να βγει έξω αυτό.
Ενώσεις πολιτών έχουν ήδη προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Εκκρεμεί ακόμα η απόφαση. Περιμένω με αγωνία να δω τι θα κάνει, αν το ΣτΕ είναι τουλάχιστον ισάξιο του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Λετονίας και της Πολωνίας, δύο χωρών που μπήκαν χτες στον “Ευρωπαϊκό πολιτισμό νομιμότητας”. Πάντως η εισήγηση είναι αρνητική … και αποκαρδιωτική…
Το ζήτημα είναι ότι υπάρχει μια διαρκής παραβίαση του πολιτεύματος της δημοκρατίας. Αυτή τη στιγμή η εξουσία που ασκείται στο εσωτερικό με βάση αυτές τις ανυπόστατες συμβάσεις οι οποίες δεν πέρασαν από την Βουλή των Ελλήνων σημαίνει ότι ασκείται μια πραξικοπηματική εξουσία, μια κατοχή, και ακόμη και η εξουσία της τρόικας που έρχεται και ελέγχει την Ελληνική διοίκηση και εξευτελίζει καθημερινώς την Ελλάδα, είναι παράνομη.
Είχαμε την τύχη να ακούσουμε τον Χάρη Τριάντη σε αυτήν την ομιλία. Ένα Σάββατο πρωι με χιόνι απαλό να πέφτει στο κέντρο της Αθήνας. Κι ας είχε κρύο, η ομιλία αυτού του ζωντανού θρύλου δεν χανόταν με τίποτα. Και να τώρα, διαθέσιμη και στο internet :-)
Διάλεξη τού κ. Harry Triandis, ομότιμου καθηγητή Ψυχολογίας University of Illinois, με τίτλο «Οι απαρχές τής διαπολιτισμικής ψυχολογίας» για την Ελληνική Ψυχολογική Εταιρεία και τον Τομέα Ψυχολογίας τού Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Προεδρεύει ο κ. Δημ. Γεώργας, ομότιμος καθ. Ψυχολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών. Θα προσφωνήσουν ο καθηγητής κ. Κλήμης Ναυρίδης (Πρόεδρος τής Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας), ο καθηγητής κ. Ηλίας Μπεζεβέγκης (Διευθυντής τού Τομέα Ψυχολογίας) και ο κ. Ιωάννης Παρασκευόπουλος (ομότιμος καθηγητής Ψυχολογίας τού Πανεπιστημίου Αθηνών).
Το ντοκιμαντέρ «Κυπραίες» της Βασιλικής Κατριβάνου και της Bushra Azzouz, γυρισμένο στην Κύπρο κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος για το Σχέδιο Ανάν, φέρνει στο φως ιστορίες από το διαιρεμένο νησί που για χρόνια έμεναν κρυμμένες. Διερευνά τις έννοιες της εστίας και της ασφάλειας, καθώς και την επιθυμία γυναικών και από τις δύο πλευρές της διαχωριστικής γραμμής να ζήσουν ξανά μαζί.
Την άνοιξη του 2004, η Μαρία, Ελληνοκύπρια, και η Ζεχρά, Τουρκοκύπρια, διασχίζουν, η μία προς το Βορρά και η άλλη προς το Νότο, την Πράσινη Γραμμή, προκειμένου να επισκεφθούν τα σπίτια που μεγάλωσαν και δεν έχουν δει επί τριάντα χρόνια. Αυτές οι επισκέψεις αποτελούν για την καθεμιά το ξεκίνημα ενός προσωπικού ταξιδιού, καθώς η ταινία παρακολουθεί το ξετύλιγμα των οδυνηρών αναμνήσεων που τις στοιχειώνουν, για να φτάσει στο σήμερα, που σφραγίζεται από τη θέλησή τους για επαναπροσέγγιση και ανίχνευση της δυνατότητας για ανεύρεση ενός κοινού τόπου.
Τις παραμονές της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος για το Σχέδιο Ανάν, η σκηνοθέτιδα καλεί σε συνάντηση γυναίκες και από τις δύο πλευρές του νησιού. Στη συνάντηση αυτή, που για κάποιες αποτελεί συνέχεια πολύχρονων κοινών προσπαθειών για επαναπροσέγγιση των δύο κοινοτήτων, οι γυναίκες θα μοιραστούν τους φόβους, τις επιφυλάξεις και τις ελπίδες τους. Συνεντεύξεις με έντονο το προσωπικό στοιχείο και αποκαλυπτικές συζητήσεις στο πλαίσιο της ομάδας αντικατοπτρίζουν την ικανότητά τους για επικοινωνία, η οποία υπερβαίνει τις εθνοτικές διαφορές.
Το ντοκιμαντέρ προσεγγίζει τα ζητήματα του πολέμου και της ειρήνης που βασανίζουν για δεκαετίες την Κύπρο, αλλά και πολλά άλλα σημεία του πλανήτη, ενώ ενδιαφέρον αρχειακό υλικό φέρνει στο προσκήνιο τα ιστορικά συμφραζόμενα της ταινίας.
Μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ θα ακολουθήσει ομιλία της Βασιλικής Κατριβάνου και συζήτηση.
Από τον Σύλλογο για την Ψυχική Υγεία – Σ.Ο.Ψ.Υ. Πάτρας λάβαμε το κείμενο της ομιλίας του κ. Γιάννη Χαραμίδη, μέλους του Δ.Σ. του Συλλόγου και λήπτη υπηρεσιών ψυχικής υγείας, στο Επιστημονικό Συνέδριο με θέμα: “Η Ψυχιατρική στην Κοινότητα” που πραγματοποιήθηκε στο Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών στις 11 και 12 Δεκεμβρίου 2010:
“Στο πνεύμα των Χριστουγέννων που πλησιάζουν έτυχε να δω την Ιστορία του Σκρούντζ και του φαντάσματος των Χριστουγέννων. Επειδή η διάθεσή μου δεν ήταν και η καλύτερη έκανα διάφορους συνειρμούς με αφορμή αυτή τη χριστουγεννιάτικη ιστορία. Θα ευχόμουν δηλαδή να έλθει το φάντασμα της ψυχικής υγείας στον ύπνο των επαγγελματιών ψυχικής υγείας (ψυχιάτρων, ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών, νοσηλευτών) και να τους βοηθήσει έστω και στο όνειρό τους να μπουν στη θέση των ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας ή μάλλον για την ελληνική πραγματικότητα των πελατών. Θα ΄θελα να νιώσουν την απόγνωση που νιώθουμε, όταν ζητάμε ραντεβού και αυτό δίνεται μετά από κάποιους μήνες λες και το πρόβλημα μπορεί να περιμένει. Θα ΄θελα να νιώσουν στο πετσί τους αυτό που ο καθηγητής Στυλιανίδης ονομάζει «κτηνιατρική» περιγράφοντας το δεκάλεπτο θεραπευτικής επικοινωνίας μεταξύ αρρώστου και ψυχιάτρου στα πλαίσια της ψυχοθεραπευτικής φαρμακοθεραπείας. Θα ΄θελα να αισθανθούν την εξωλεκτική επικοινωνία αδιαφορίας και απάθειας που εισπράττουμε απ’ όλο το στελεχιακό δυναμικό της θεραπευτικής ομάδας εμείς οι ψυχιατρικά νοσούντες περιμένοντας έξω από τις Μονάδες Ψυχικής Υγείας.
Αν όλα αυτά μπορούσαν να συμβούν τότε θα μπορούσα και εγώ να σας περιγράψω τα συναισθήματα μου και των άλλων φίλων μου για το τι είναι ο ΣΟΨΥ για μας. Είναι το καταφύγιο μας απέναντι σ’ ένα απάνθρωπο σύστημα υπηρεσιών ψυχικής υγείας που δεν μας καταλαβαίνει και δεν λαμβάνει υπόψη του τις πραγματικές μας ανάγκες. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι πρέπει να αισθανόμαστε και ευγνωμοσύνη για το ράντζο της ψυχιατρικής κλινικής, για το δεκάλεπτο της επικοινωνίας με το ψυχίατρο, για τη ψυχοεκπαίδευση με το ψυχολόγο, για την εργασιακή αποκατάσταση με τον κοινωνικό λειτουργό, για την εκπαίδευση στην αυτοφροντίδα από το νοσηλευτή. Στο ΣΟΨΥ λοιπόν μαζευόμαστε και ανάμεσα στα άλλα μοιραζόμαστε και τον πόνο μας, την απογοήτευσή μας, τη λύπη μας και τη χαρά μας για προσωπικές μας στιγμές και νιώθουμε για λίγο άνθρωποι. Αυτό είναι ο ΣΟΨΥ για μας. Μας κάνει να αισθανόμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ μέσα σ’ ένα κόσμο απάνθρωπο. Είναι και το μόνο που μας έχει απομείνει σ’ ένα κόσμο πραγματικά σκληρό. Αφού μοιραστούμε λοιπόν τα συναισθήματά μας και δώσουμε κουράγιο ο ένας στον άλλο παίρνουμε δύναμη να αντέξουμε το δύσκολο δρόμο μας.
Είναι φορές όμως που λέμε αν δεν υπήρχε ο ΣΟΨΥ στη ζωή μας τι θα γινόμασταν; Θα επαναστατούσαμε εμείς οι στιγματισμένοι; Ποιος θα μας καταλάβαινε; Ευτυχώς ο ΣΟΨΥ υπάρχει και όσο υπάρχει μας στηρίζει, μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε και να στρατευτούμε στην προσπάθειά του να προβάλει ως σύλλογος εκπροσώπησης και των ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας τα δίκαια αιτήματά μας για ένα πιο ανθρώπινο σύστημα υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Ωστόσο, αν το φιλοσοφήσει κανείς από μια μεριά καλύτερα που τα πράγματα είναι έτσι. Καλύτερα που είμαστε εμείς από τη μεριά των «πελατών», αλλά έχουμε την ανθρωπιά μας και μπορούμε να μοιραζόμαστε τον πόνο μας. Οπότε κάνοντας μια ευχή στο φάντασμα των Χριστουγέννων λέω να μην περάσει από το χώρο της ψυχικής υγείας, άλλωστε για να μην είμαι άδικος υπάρχουν και εκεί άνθρωποι που κάνουν ό,τι μπορούν αλλά από μόνοι τους δεν αρκούν για να αλλάξουν μια πραγματικότητα που για εμάς τους λήπτες υπηρεσιών δεν είναι καθόλου ευχάριστη. Ούτως ή άλλως φάντασμα είναι και η ψυχική υγεία στην Ελλάδα φτιαγμένη να εξυπηρετεί αυτούς που εργάζονται και όχι αυτούς που πραγματικά έχουν ανάγκη. Καληνύχτα λοιπόν σ’ όλους και εύχομαι το φάντασμα των Χριστουγέννων ας μην ταράξει τον ύπνο και τη μακαριότητα κανενός …”
*Η φωτογραφία είναι από τοπική εφημερίδα και τη βρήκαμε στη σελίδα που διατηρεί ο Σ.Ο.Ψ.Υ. Πάτρας στο facebook
Η εβδομάδα που διανύουμε σφύζει από προεκλογικό πυρετό. Άλλοι ετοιμάζονται να ψηφίσουν για αυτοδιοικητικούς εκπροσώπους, άλλοι να υπερψηφίσουν ή να καταψηφίσουν το μνημόνιο, και άλλοι να αδιαφορήσουν επιδεικτικά και για τα δύο. Ανεξάρτητα από το ποια είναι η κατηγορία της αρεσκείας σου, αξίζει μια ανάγνωση της διάλεξης που έδωσε η Julie Diamond, στο Τορόντο του Καναδά, την προηγούμενη εβδομάδα. Αναφέρεται στις απαραίτητες μικροδεξιότητες της Δημοκρατίας, στις απλές, αλλά σημαντικές, δεξιότητες πουμπορούμε να αναπτύξουμε. Όπως λέει και η ίδια, τριακόσια χρόνια μετά το διαφωτισμό, ακόμα εφαρμόζουμε μια μορφή δημοκρατίας που βασίζεται σε μια περιορισμένη και τρομακτική εικόνα της ανθρώπινης φύσης. Γνωρίζουμε πολλά περισσότερα για την ανθρώπινη φύση, από ότι πριν τρεις αιώνες, αλλά η ανθρώπινη φύση παραμένει το ‘προβληματικό παιδί’ της δημοκρατίας.
Μια ομιλία του Matthew Taylor (με τα πάντα διασκεδαστικά γραφιστικά του RSA) για το διαφωτισμό στον 21ο αιώνα.
ο διαφωτισμός στον 21ο αιώνα πρέπει να προάγει ένα μοντέλο αυτονομίας που είναι πιο ενσυνείδητο (self-aware) και κοινωνικά ενσωματωμένο (socially embedded) και που αναγνωρίζει αδυναμίες και περιορισμούς
Αξίζει να παρακολουθήσεις όλη την ομιλία, λεει πολλά και ενδιαφέροντα.
Και με όλα αυτά που σχολιάζουμε τελευταία περί κρίσης, πολιτικής και καθημερινών αντιδράσεων, να και μια διαφορετική και ελπιδοφόρα ματιά για την ηγεσία, που έρχεται από τον Benjamin Zander διευθυντή της Φιλαρμονικής ορχήστρας της Βοστόνης και ομιλητή γύρω από θέματα ηγεσίας. Στο βιβλίο που έγραψε μαζί με την σύντροφο του Rosamund Stone Zander ‘’The Art of possibility’’ μιλά για ένα καινούργιο μοντέλο ηγεσίας, που βασίζεται στην δυνατότητα. Περιγράφει, πώς μια μικρή αλλαγή στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τους εαυτούς μας και την ζωή, μπορεί να μας οδηγήσει στη αξιοποίηση ολόκληρου του δυναμικού μας. Υποστηρίζει ότι η δύναμη ενός ηγέτη απορρέει από την ικανότητα του να ενδυναμώνει τους άλλους. Όταν ενδυναμώνουμε και βλέπουμε το μεγαλείο των άλλων, ελευθερώνουμε το πάθος τους και την δέσμευση τους και γινόμαστε πιο αποτελεσματικοί ηγέτες. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγουμε τα αδιέξοδα, την απελπισία και τον θυμό και μπορούμε να τα μεταμορφώσουμε σε πλήρη συμμετοχή και δημιουργικότητα.
ευχαριστώ την Α.Β που μου προώθησε το Video της ομιλίας που έκανε στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, το 2009. Διαρκεί 90’, αλλά αν έχετε χρόνο αξίζει να το παρακολουθήσετε. Είναι ένας χαρισματικός ομιλητής που εμπνέει και μεταφέρει τις ιδέες του με χιούμορ και ευαισθησία.
