Ταινία: Να Μην Ζήσουμε σαν Δούλοι…

Sep 102013
 

Μια ταινία του Γιάννη Γιουλούντα (Αύγουστος 2013 Διάρκεια 89′)

Διαθέσιμο σε ελεύθερη κυκλοφορία. Μπορείτε να αντιγράψετε την ταινία και οργανώσετε δωρεαν δημόσιες και ιδιωτικές προβολές (Creative Commons).

Μουσική: Τα Λιμάνια Ξένα, Cyril Gontier, Serge Utge-Royo, Jean-Francois Brient, Χασμωδία, Raoul Vaneigem, Madame Nesia, Martyn Jacques, Μεθυσμένα Ξωτικά, Horror Vacui, Alpha Bang

Ελληνικοί Υπότιτλοι: Λίζα Γιουλούντα

Συντονισμός Διάχυση: Μοντ Γιουλούντα και Λουκάς Γιουλούντας

Website: nevivonspluscommedesesclaves.net

Facebook: www.facebook.com/NeVivonsPlusCommeDesEsclaves

Ένας άλλος κόσμος (πιο κοντά μας απ’ ότι νομίζουμε)…

Jul 072013
 


 

Στον αντίποδα του εικονικού “success story” της ανεργίας, της καταστολής και του φόβου, μια άλλη πραγματικότητα είναι υπαρκτή, ένας άλλος κόσμος αλληλεγγύης, συνεργασίας και μοιράσματος. Χιλιάδες άνθρωποι σε όλη την Ελλάδα έχουν πάρει τη κατάσταση στα χέρια τους και οικοδομούν ένα άλλο κόσμο εδώ και τώρα, πέρα από τη κρίση και τον καπιταλισμό, με δημιουργία, φαντασία και μεράκι. Γίνε μέρος της λύσης, σπείρε και εσύ το σπόρο της αλλαγής… Ένας άλλος κόσμος είναι υπαρκτός…

Παραγωγή, επιμέλεια, συνεντεύξεις, σενάριο: Ηλιόσποροι
Σκηνοθεσία, μοντάζ, εικονοληψία: Δημήτρης Μελέτης
Δεύτερη κάμερα: Στέλιος Μουράτογλου
Τίτλοι, γραφικά: Χατζηπανάγος Τάσος
Μίξη ήχου: Billy Widz
Μουσική από τους One Drop Fwd, Fundracar, Professor Skank, Κακό Συναπάντημα, Direct Connection, AmP Outernational, Terminal 2012, Insom, Dub Riots, Wosui, Billy Widz

Copyleft Ηλιόσποροι 2013, το ντοκιμαντέρ είναι ελεύθερο για αναπαραγωγή και δημόσια προβολή με άδεια χρήσης: creative commons, non-commercial, non-derivatives 3.0 Ελλάδα.

Συμμετέχουν οι συλλογικότητες:

– Δίκτυο ανταλλαγών Πιερίας
– Κοινωνικός συνεταιρισμός παραγωγών και καταναλωτών Κορινθίας, Συντροφεία
– Aυτοδιαχειριζόμενος Αγρός Ελληνικού
– Συνεταιρισμός Αλληλέγγυας Οικονομίας Συν.Αλλ.Οις
– Δίκτυο Ήλεκτρον Μυτιλήνης
– Από κοινού, Kίνηση Τρικαλινών πολιτών για την αποανάπτυξη και την άμεση δημοκρατία
– Δίκτυο Οικοκοινότητα
– Δίκτυο ανταλλαγών και αλληλεγγύης Μαγνησίας ΤΕΜ
– Δίκτυο Βότσαλο
– Τράπεζα χρόνου πλατείας Συντάγματος
– Κοινωνική κουζίνα “Ο άλλος άνθρωπος”
– Συνεταιριστικό καφενείο Ακαδημίας Πλάτωνα — Ευρωπαϊκό Χωριό
– Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο Ναυαρίνου και Ζωοδόχου Πηγής
– Free & Real, freeandreal.org
– Lacandona
– Νέα Γουινέα

Το ντοκιμαντέρ μεγάλης διάρκειας “Ένας άλλος κόσμος” γυρίστηκε με αφορμή το 1ο Εναλλακτικό Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας που διοργανώθηκε τον Οκτώβριο του 2012 στο Ελληνικό από μια ανοιχτή αμεσοδημοκρατική συνέλευση και υποστηρίχθηκε από δεκάδες συλλογικότητες. Επιχειρεί μια ενδεικτική καταγραφή μερικών από τις κυριότερες πρωτοβουλίες που ασχολούνται με τη μετάβαση σε ένα άλλο κόσμο εδώ και τώρα, πέρα από τον καπιταλισμό και την κρίση, μέσα από συνεντεύξεις και επί τόπου επισκέψεις. Επίσης αποτελεί μια συνέχεια παρουσίασης και ενδυνάμωσης αυτού του “άλλου κόσμου” που ξεκίνησε με τη μετάφραση στα ελληνικά και τη προβολή του ντοκιμαντέρ “Φόρος τιμής στην Καταλονία ΙΙ” σε όλη την Ελλάδα, αλλά και με την ανάπτυξη της ηλεκτρονικής πλατφόρμας δικτύωσης “Ένας άλλος κόσμος”.

Ηλιόσποροι

www.enasalloskosmos-community.net

« Ησυχίαν είχεν ο Δήμος και αντέλεγεν ουδείς…»

Jun 122013
 

ilioupoli documentary

Αν δεν είχε κλείσει η ΕΡΤ θα μπρούσες να το δεις και on-line. Τώρα; Μια βόλτα από το Δημαρχείο Ηλιούπολης στις 18/6 @ 20.30…

Το 2ο βραβείο κέρδισαν μαθητές του 2ου Λυκείου Ηλιούπολης, σε Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Ιστορικού Ντοκιμαντέρ, με τίτλο «Προσεγγίζουμε κριτικά το παρελθόν»…

Το 2ο βραβείο κέρδισαν μαθητές του 2ου Λυκείου Ηλιούπολης, σε Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Ιστορικού Ντοκιμαντέρ, με τίτλο «Προσεγγίζουμε κριτικά το παρελθόν». Τον διαγωνισμό προκήρυξαν και συνδιοργάνωσαν το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα «Ιστορική Έρευνα, Διδακτική και Νέες Τεχνολογίες» του Ιονίου Πανεπιστημίου, η επιστημονική ένωση «Νέα Παιδεία» και η ΕΡΤ, και πήραν μέρος σ’ αυτόν 178 σχολεία από όλη την Ελλάδα και την Κύπρο.

Η ομάδα των μαθητών του 2ου Λυκείου Ηλιούπολης, με την ευθύνη, καθοδήγηση και συντονισμό της καθηγήτριας Χρυσής Βιδαλάκη, συμμετείχε με ένα 10λεπτο ντοκυμαντέρ με τίτλο: « Ησυχίαν είχεν ο Δήμος και αντέλεγεν ουδείς…».

Στόχος του διαγωνισμού ήταν η ομαδική δημιουργία ενός κριτικού ιστορικού ντοκιμαντέρ, στο πλαίσιο της βιωματικότητας, της διαθεματικότητας και της ομαδοσυνεργατικής μάθησης, που προωθείται στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Κατά τη διάρκεια της εργασίας τους, οι μαθητές αξιοποίησαν αρχεία οπτικοακουστικού υλικού, προσέγγισαν και ερμήνευσαν το ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο της δικτατορικής περιόδου 1967-74, με τις βασικές πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές αλλά και ατομικές- ανθρώπινες παραμέτρους του, καθώς και τις ποικίλες ιδιαιτερότητες των ιστορικών συνθηκών και της συμπεριφοράς των προσώπων αυτής της περιόδου, ενώ ταυτόχρονα ήρθαν σε επαφή με την τέχνη του κινηματογράφου (σενάριο, ντεκουπάζ, πλάνα, μουσική επένδυση, αφήγηση, μοντάζ), και προβληματίστηκαν για τη σχέση της κινηματογραφικής δημιουργίας και της Ιστορίας. Επίσης, εξέφρασαν δημιουργικά καλλιτεχνικές τάσεις και ανακάλυψαν αντίστοιχα ενδιαφέροντα.

Τα μαθητικά ντοκιμαντέρ που συμμετείχαν στον διαγωνισμό κρίθηκαν από επιτροπή που αποτελείτο από διακεκριμένους επιστήμονες, υπό την εποπτεία ειδικής επιστημονικής επιτροπής, απαρτιζόμενης από Πανεπιστημιακούς Καθηγητές και ειδικούς επιστήμονες και καλλιτέχνες του χώρου του κινηματογράφου.

Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του Διαγωνισμού και η τελετή απονομής των βραβείων έγινε στην Αθήνα, το Σάββατο, 11 Μαΐου 2013, στον Κινηματογράφο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης. Απονεμήθηκαν τρία βραβεία και δύο έπαινοι, τα οποία συνοδεύονται από ειδικό δίπλωμα και αναμνηστικά δώρα των χορηγών/δωροθετών του διαγωνισμού.

Η σημαντική αυτή διάκριση τιμά τον Δήμο μας, και αναδεικνύει τις δημιουργικές δυνάμεις της μαθητικής μας νεολαίας, η οποία με τη σωστή καθοδήγηση και ενθάρρυνση κατορθώνει επιτεύγματα άξια θαυμασμού.

Η Δημοτική Αρχή και ο Δήμαρχος Βασίλης Βαλασόπουλος απευθύνουν τα θερμά τους συγχαρητήρια στην ομάδα των μαθητών και την συντονίστρια του εγχειρήματος, εκπαιδευτικό κα Χρυσή Βιδαλάκη, για την αξιέπαινη προσπάθεια και την επιτυχία τους.

Πατήστε εδώ για να δείτε το βραβευμένο ντοκυμαντέρ [ο σύνδεσμος για το ντοκιμαντέρ από το site της ΕΡΤ, δεν ισχύει από χθες βράδυ, καθώς ανεστάλη η λειτουργία του]

14/5/13

Γραφείο Τύπου Δήμου Ηλιούπολης

EΡΕΙΠΙΑ: Οροθετικές γυναίκες. Το χρονικό μιας διαπόμπευσης…

Jun 092013
 

2poster

EΡΕΙΠΙΑ: Οροθετικές γυναίκες. Το χρονικό μιας διαπόμπευσης. – Ένα καινούργιο ντοκιμαντέρ του radiobubble

Toν Μάιο του 2012, πριν τις εθνικές εκλογές, οι Ελληνικές αρχές προσήγαγαν εκατοντάδες γυναίκες από τους δρόμους της Αθήνας.

Τους έγιναν εξαναγκαστικά rapid τεστ για HIV.

Όσες διαγνώστηκαν θετικές κατηγορήθηκαν για πορνεία και την πρόθεση να μεταδώσουν τον ιό.

Οι φωτογραφίες τους, τα ονόματα και προσωπικά τους δεδομένα δημοσιεύτηκαν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Προφυλακίστηκαν.

Και έγιναν άθελά τους πιόνια σε ένα πολιτικό παιχνίδι από ένα σύστημα που αναζητούσε αποδιοπομπαίους τράγους.

Σε σκηνοθεσία της Ζωής Μαυρουδή, το Ερείπια περιλαμβάνει αποκλειστικές συνεντεύξεις με δυο από τις γυναίκες, δυο από τις μητέρες τους, δικηγόρους, δημοσιογράφους, γιατρούς και ακτιβιστές που πάλεψαν για την αποφυλάκισή τους.

Το Ερείπια είναι στο τελικό στάδιο του μοντάζ και θα προβληθεί το Σεπτέμβρη του 2013. Είναι το πρώτο μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ σε παραγωγή της κοινότητας εθελοντών δημοσιογράφων του radiobubble.

Στηρίξτε την καμπάνια χρηματοδότησής μας και βοηθήστε μας να συνεχίσουμε

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Ζωή Μαυρουδή
Οπερατέρ, ήχος: Γιάννης Χήνος
Μοντάζ: Antonio Rochira
Επιμέλεια μοντάζ, τρέιλερ: Βάσω Σιδέρη
Μουσική: Fruto5
Mιξάζ: Νίκος Τσινές
Γραφικά: Γαβριήλ Μελισσουργάκης
Εκτέλεση παραγωγής: Θεοδώρα Οικονομίδου, Αποστόλης Καπαρουδάκης

Ευχαριστούμε το Union Solidarity International και το σωματείο Unite the Union που παρείχαν την βασική χρηματοδότηση χωρίς την οποία αυτό το ντοκιμαντέρ δεν θα είχε πραγματοποιηθεί.

Το Ερείπια έγινε με την ανεκτίμητη προσφορά των ακτιβιστριών της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης Διωκόμενων Οροθετικών Γυναικών.

Τα σύνορα του άλλου…

Apr 022013
 

pr

‘’ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ’’

Το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες σας προσκαλεί στην εκδήλωση που διοργανώνει με θέμα το φυλετικό ρατσισμό, την Κυριακή 7 Απριλίου στον κινηματογράφο ‘’Τριανόν’’, από την 1.30 μ.μ έως τις 6.00 μ.μ.

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης θα προβληθούν τα ντοκιμαντέρ ‘’Φιλιππίνες’’ του Σταύρου Ψυλλάκη, ‘’Τα κρυφά σχολειά’’ του Σύλλα Τζουμέρκα, ‘’Ηλιόσποροι’’ του Αντώνη Τολάκη. Θα ακολουθήσουν συζητήσεις των συντελεστών με το κοινό και σχετική ενημέρωση από το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες για την κατάσταση του ρατσισμού στη χώρα μας.

Σας περιμένουμε λοιπόν την Κυριακή από την 1.30 μ.μ. στον κινηματογράφο ‘’Τριανόν’’ (Κοδριγκτώνος 21, -Πατησίων 101, τηλ. 2108215469, 2108222702) για να συζητήσουμε το θέμα του ρατσισμού παρακολουθώντας εικόνες και ανταλλάσσοντας εμπειρίες και απόψεις με έμπειρους ανθρώπους του χώρου.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Πρόγραμμα ημερίδας:

1.30 – 2.30 μ.μ: Λίγα λόγια από το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες σχετικά με το θέμα του ρατσισμού και την έξαρση των κρουσμάτων ρατσιστικής βίας στη χώρα μας.

2.30 – 3.15 μ.μ.: Προβολή του ντοκιμαντέρ ‘’Φιλιππίνες’’ του Σταύρου Ψυλλάκη.

3.15 – 3.30 μ.μ.: Ανοιχτή συζήτηση με το κοινό.

3.30 – 4.15 μ.μ.: Προβολή του ντοκιμαντέρ ‘’Τα κρυφά σχολειά’’ του Σύλλα Τζουμέρκα

4.15 – 4.30 μ.μ.: Ανοιχτή συζήτηση με το κοινό.

4.30 – 5.00 μ.μ.: Προβολή του ντοκιμαντέρ ‘’Ηλιόσποροι’’ του Αντώνη Τολάκη

5.00 – 5. 15 μ.μ.: Ανοιχτή συζήτηση με το κοινό.

5. 15 – 6.00 μ.μ.: Κλείσιμο της εκδήλωσης με συνοπτική παρουσίαση των δράσεων του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες για την καταπολέμηση των ρατσιστικών φαινομένων.

Ένα ‘ντοκιμαντέρ’ για τα 30α γενέθλια του Process Work…

Oct 162012
 

Dear friends and IAPOP colleagues

In 2012, Process Work celebrates it’s 30th birthday!* On this occasion the IAPOP community came together in Zürich at the end of April. After gathering for our IAPOP pre-conference meeting, and celebrating our birthday party, the highly inspiring IAPOP Conference 2012 took place.

Birthdays offer an opportunity to look back, and honor the seeds that enabled the flowers to bloom the way they do today. In that sense, I’m happy to present you a movie that tries to track the oral history of Process Work in it’s early days during the late 70s and early 80s in Zürich.

I really hope that you enjoy the way this movie intends to honor the powerful deep dreaming of Arnold Mindell and his collaborators who together sparked off what eventually would become today’s Process Work. I’m aware that this is just one way of picking up some threads around the awesome beginning and enfolding of Process Work. Surely, many of you have many more stories that need to be told and listened to. It would be wonderful to collect them all!

I feel a immense gratiude to all of my interview partners who shared their memories, feelings, and insights. It’s your storytelling that helps us get a glimpse of the dreaming power behind what eventually should become Process Work.

As an amateur movie maker, working with a beginner’s mind and attracted by a heartfelt vision, I was naturally confronted with different limitations. To be able to handle this project, I had to downsize the choice of interview partners to Arnold Mindell, the group of the Grand-Parents, and the First Student Cohort. This selection unfortunately leaves out many other important people who were also part of the early community. I’m very sorry for that, and hope that these voices will get more time and space to speak out and be heard!

My apologies go to Arny and Amy Mindell for the poor technical quality of their interviews done by Skype. Even though we tried our best, we didn’t manage to get the interviews done in real time at a real place.

Finally, great thanks to Brigitte Gägauf and Stanford Siver for their huge support getting this feature uploaded on the IAPOP website.

With a whole lotta love,

Thierry Weidmann

* The pre-founding meeting was on February 7th 1982 at 7.45 pm in Herrliberg, Zürich. The formal founding meeting of the FG POP/RS POP took place on September 12th 1982 at 7.30 pm at Küsnacht, Zürich.

Ένα ντοκιμαντέρ για τον C.G. Jung…

May 182012
 

 

Το ‘Matter of Heart’ είναι ένα ντοκιμαντέρ του 1986 για τον Carl Gustav Jung (προπάππους του process work!). Περιέχει αρχειακό υλικό του C.G. Jung καθώς και συνεντεύξεις με πρώην φίλους, μαθητές και συνεργάτες του. Εξετάζει τη ζωή και την εποχή του Jung, εστιάζοντας στις ιδέες του, ιδιαίτερα για το συλλογικό ασυνείδητο.

Matter of Heart is a 1986 documentary about the famous Swiss psychiatrist/psychoanalyst Carl Gustav Jung, featuring archive footage of Jung as well as interviews with Jung’s former pupils, friends and colleagues. It examines Jung’s life and times, focusing on his ideas, particularly about the collective unconscious.

The psyche is the greatest of all cosmic wonders and the sine qua non of the world as an object. It is in the highest degree odd that Western man, with but very few — and ever fewer — exceptions, apparently pays so little regard to this fact. Swamped by the knowledge of external objects, the subject of all knowledge has been temporarily eclipsed to the point of seeming nonexistence.

Matter of Heart is a compelling portrait of Carl Gustav Jung, whose extraordinary genius and humanity reached far beyond the sometimes exclusive realm of psychiatry into redefining the essential nature of who we are and what we hope to become.

More than a linear biography, the film presents a fuller perspective on this humanist, healer, friend, and mentor, through the skillful interweaving of rare home movies, valuable archival footage, and a wealth of interviews with such notables as Sir Laurens van der Post, Marie-Louise von Franz, and Joseph Henderson, M.D.

τι κάνουμε…;;;

Feb 252012
 

δέστε αυτό το βίντεο… 10 λεπτά… αντέξτε το σφίξιμο στο στομάχι…

έχουμε συνειδητοποιήσει εις βάρος πόσων σε αυτόν τον πλανήτη ζούμε;

ήρθε η σειρά μας να “λεηλατηθούμε” και οργιζόμαστε κι επαναστατούμε

για να γίνει τι;

θέλουμε να τελειώσει αυτός ο εφιάλτης και να ξαναγίνουν τα πράγματα όπως πριν;

αυτό το πριν βασίζεται σε εναν εφιάλτη πολλών άλλων…

είμαστε έτοιμοι να ανοίξουμε τα μάτια μας σε αυτό;

 

Πλούσιες χώρες, φτωχοί λαοί from carousel on Vimeo.

Stephen Fry-Η Μυστική Ζωή του Μανιοκαταθλιπτικού…

Jan 172012
 

Ό Stephen Fry  παρουσιάζει ένα ντοκιμαντέρ που διερευνά την μανιοκατάθλιψη, μια ελάχιστα κατανοητή, αλλά δυνητικά καταστροφική διαταραχή που επηρεάζει περίπου 2% του πληθυσμού.

Ο Fry ξεκινά ένα συναισθηματικό ταξίδι, συναντά άλλους πάσχοντες για να συζητήσουν τα σκαμπανεβάσματα της διπολικής διαταραχής. Διασημότητες όπως η Carrie Fisher και ο Ρίτσαρντ Ντρέιφουςτον καλούν σπίτι τους και αφηγούνται τις ιστορίες τους. Διερευνά και τις ζωές των απλών ανθρώπων που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την ασθένεια στη δουλειά και το σπίτι, και συνομιλεί με ανθρώπους που μελετούν τη μανιοκατάθλιψη.
 


 


 

Τι τρέχει με τους Έλληνες;

Jan 122012
 

Η δημοσιογράφος Αλεξάνδρα Πασχαλίδου δημιούργησε ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ για τη σουηδική τηλεόραση με θέμα την οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Το ντοκιμαντέρ με τίτλο “Τι τρέχει με τους Έλληνες;”, ξεκινά με την εικόνα μιας παιδοψυχολόγου, η οποία ξεσπά σε κλάματα περιγράφοντας τις δύσκολες καταστάσεις που αντιμετωπίζει η χώρα.

 


Τί τρέχει με τους Έλληνες; (Σχολική Ψυχολόγος) από AceVideos

Αναρρώνοντας από τη ‘σχιζοφρένεια’…

Nov 292011
 

Το δίκτυο των ανθρώπων που ακούνε φωνές σας προσκαλεί το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011 να παρακολουθήσουμε το ντοκιμαντέρ του Daniel Mackler “Take this broken wings” και να συμμετάσχουμε μαζί με το σκηνοθέτη στη συζήτηση που θα ακολουθήσει σχετικά με τη ‘σχιζοφρένεια’ και την ανάρρωση, δυο όρους που ο ψυχιατρικός λόγος θεωρεί ασυμβίβαστους. Σύμφωνα με την κυρίαρχη άποψη στο χώρο της ψυχικής υγείας και φυσικά των φαρμακοβιομηχανιών, ο όρος σχιζοφρένεια ταυτίζεται με μια χρόνια, συχνά χαρακτηριζόμενη ως νευροεκφυλιστική, ανίατη νόσο, μια διαταραχή, που την αιτία της θα την αναζητήσουμε στα γονίδια και όπου το φάρμακο είναι μονόδρομός, συχνά εφ’ όρου ζωής. Σκοπός της συνάντησης είναι να συζητήσουμε πέρα από τα αδιέξοδα που μας έχουν θέσει, να αναζητήσουμε δρόμους ανάρρωσης και να δημιουργήσουμε σχέσεις που θα μας οδηγήσουν σε αυτήν.

Το φιλμ εστιάζει στις ζωές δύο γυναικών, οι οποίες, και οι δύο, ανάρρωσαν από ‘σχιζοφρένεια’, συζητά πάνω στις καθοριστικές τραυματικές εμπειρίες τους στην παιδική ηλικία και εξιστορεί την επιτυχή τους ανάρρωση. Η μία γυναίκα είναι η Joanne Greenberg, συγγραφέας του πολυδιαβασμένου “I Never Promised You A Rose Garden.”. και η δεύτερη μια νοσηλεύτρια ψυχικής υγείας από την Καλιφόρνια, την ιστορία της οποίας διηγείται ο θεραπευτής της Daniel Dorman, MD, στο βιβλίο Dante’s Cure: A Journey Out of Madness. Οι αφηγήσεις τους συνδιαλέγονται με τις θέσεις των Peter Breggin, MD (συγγραφέας του Toxic Psychiatry), Robert Whitaker (δημοσιογράφος και συγγραφέας των Mad in America και Anatomy of an Epidemic) και Bertram Karon, PhD (συγγραφέας του Psychotherapy of Schizophrenia: Treatment of Choice).

Ειδικά η συγκεκριμένη ημερομηνία κουβαλάει και ένα έντονο συμβολικό φορτίο δεδομένου ότι έχει καθοριστεί ως ‘παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία’. Δίπλα σε άλλες όπως η ήμερα της γυναίκας, της καταπολέμησης της φτώχιας, των δικαιωμάτων του παιδιού αποτελούν ημερομηνίες ορόσημα υποκρισίας και εμπαιγμού, ημερομηνίες υπενθύμισης της εγκατάλειψης, απόρριψης και αποκλεισμού κοινωνικών ομάδων.

Ας απομακρυνθούμε λοιπόν από τις λογικές της αναπηροποίησης των ανθρώπων και της ψυχιατρικοποίησης των ζωών μας να μιλήσουμε για τους ανάπηρους θεσμούς ψυχικής υγείας με τις ανάπηρες διαγνώσεις, να μιλήσουμε για εναλλακτικούς δρόμους που έχουμε.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας (Τρυπιά Νικολάου 45, Νέα Φιλαδέλφεια) και θα ξεκινήσει στις 17:30.

Για οποιαδήποτε πληροφορία απευθυνθείτε στο 6944302577

 

Oι Ιμάντες της Ψυχιατρικής την Εποχή του Μνημονίου…

Nov 142011
 

Εκδήλωση –Συζήτηση

Oι Ιμάντες της Ψυχιατρικής την Εποχή του Μνημονίου

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011,

ώρα 16.00-21.00

Πανεπιστήμιο Αθηνών, Πανεπιστημίου 30

(αίθουσα Δρακόπουλου)

Πριν από πέντε μήνες, ξεκινώντας την καμπάνια για την κατάργηση των μηχανικών καθηλώσεων και των ‘λευκών κελιών’ στην ψυχική υγεία, είχαμε όλοι μας, από διαφορετική ενδεχομένως αφετηρία, διαπιστώσει πως η μηχανική καθήλωση αποτελεί μια κορυφαία στιγμή στην διαδικασία ακύρωσης του προσώπου, μιαν ακραία μορφή του κατασταλτικού χαρακτήρα της κατεστημένης ψυχιατρικής, αυτής που ‘χάνει τον άνθρωπο πίσω από την αρρώστια’, καθώς την αντιμετωπίζει σαν ‘πράγμα’, ξεκομμένο από το όλο της ύπαρξης και το κοινωνικό σώμα. Μαζί με την αλόγιστη χρήση ψυχοφαρμάκων είναι μεταξύ των παραδοσιακά πιο βίαιων μορφών που μπορεί να πάρει η «θεραπευτική διαδικασία» τόσο εντός των ψυχιατρείων όσο και εκτός αυτών, ενδεικτικό μιας νοοτροπίας που διαχέεται και στην κοινότητα, τόσο μέσω του εκφερόμενου λόγου ‘των ειδικών για τα προβλήματα ψυχικής υγείας’ όσο και με αντίστοιχες πρακτικές. Κι όταν μιλάμε για τον κυρίαρχο ψυχιατρικό λόγο αναφερόμαστε σε αυτόν που περιφέρεται στα παράθυρα των δελτίων ειδήσεων αναλύοντας ψυχοπαθολογικά προφίλ, αυτόν που αναζητά τις ενδείξεις χρήσης του ηλεκτροσόκ ως αποτελεσματικότερη και οικονομικότερη θεραπεία, αυτόν που αυτοδικαίως παίρνει την απόφαση όχι μόνο για το τι πρέπει να γίνει, αλλά και για το ποιό είναι το νόημα της σκέψης και της επιθυμίας του «άλλου».

Κάποιοι από μας έχουμε νοσηλευτεί ή νοσηλευόμαστε ακόμα σε ψυχιατρικά νοσοκομεία και ψυχιατρικές κλινικές, έχουμε δεθεί σε κρεβάτια γιατί αρνηθήκαμε να λάβουμε φάρμακα, έχουμε υποστεί ηλεκτροσόκ «γιατί δεν υπήρχε άλλη εναλλακτική», ή μας έχουν πει ότι θα πρέπει να παίρνουμε τα φάρμακα μας για μια ζωή. Μερικοί από μας έχουμε συγγενείς, φίλους, αγαπημένα πρόσωπα που διαγνώστηκαν με σοβαρή ψυχική ασθένεια και τους συναντήσαμε σε άθλιες κλινικές, όπου η καταστρατήγηση των δικαιωμάτων τους παρουσιαζόταν ως θεραπευτική διαδικασία και «αναγκαίο κακό» λόγω της «αρρώστιας». Κάποιοι άλλοι ως εργαζόμενοι έχουμε εμπειρίες από την αλλοτρίωση που παράγει το άσυλο, από τη δυσκαμψία του να ανοίξει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, τις πόρτες του και αρκετές φορές αναρωτηθήκαμε για το ρόλο μας και τις διαδρομές μας στους θεσμούς αυτούς. Μερικοί από μας είμαστε φοιτητές/τριες σχετικών με την ψυχική υγεία σχολών και διαπιστώνουμε πως, όσο κι αν και έχουμε διδαχθεί τα δεκάδες ρεύματα και σχολές που υπάρχουν, όταν φτάσει η ψυχική οδύνη στο εφημερείο, η κατεστημένη θεσμική απάντηση είναι αναγωγιστική και απλοποιητική.

Από την άλλη, στην καθημερινότητά μας δυσφορούμε κάτω από την πίεση της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας ενός αύριου που χτίζεται για μας χωρίς εμάς. Ακούμε για νέα μέτρα, χαράτσια και απολύσεις, γεγονός που εντείνει την ανασφάλεια και την αβεβαιότητά μας. Υποχρεωνόμαστε να δεχθούμε μια νέα αναγκαία αλλά και αναπόφευκτη θεραπεία, όπως παρουσιάζεται το μνημόνιο από τους «ειδικούς» των χρηματοπιστωτικών ταμείων και το σοκ μας μουδιάζει. Όπως μουδιάσαμε σε κάποιες ψυχιατρικές νοσηλείες με τις συνθήκες που αντιμετωπίσαμε, ή όπως οργιστήκαμε ή απελπιστήκαμε όταν μας ανακοίνωσαν ότι ο φίλος ή ο αδερφός μας δε θα γίνει ποτέ καλά, όπως όταν θυμώσαμε σιωπηρά αποδεχόμενοι θεραπείες πάνω στο σώμα μας, γιατί δεν υπήρχαν, λέει, εναλλακτικές. Και όταν χρειαστήκαμε, τελικά, κάποιον να μας (συγ)κρατήσει, κάποιον να μας αγκαλιάσει, βρεθήκαμε δεμένοι με ιμάντες, μηχανικούς ή χημικούς. Μήπως, εξάλλου, αυτό δεν συμβαίνει αυτήν την περίοδο με όλο και πιο πολλές ευάλωτες κοινωνικά ομάδες που αντί για δίκτυο προστασίας τους προσφέρονται ιμάντες; Όσοι τέλος εργαστήκαμε ή θα (θέλαμε να) εργαστούμε στο χώρο της ψυχικής υγείας, οι εναλλακτικές μας είναι περιορισμένες και η διαδρομή εύκολα οδηγεί σε τέλμα. Ένα τέλμα που οι πολιτικές του μνημονίου και των εντολοδόχων πολιτικών φέρνει πιο κοντά.

Όσο περισσότερο στενεύουν τα περιθώρια του δοσμένου οικονομικού και κοινωνικού συστήματος για ουσιαστική κοινωνική ένταξη των ψυχικά πασχόντων, τόσο περισσότερο ο ψυχιατρικός θεσμός, στο βαθμό που δεν αμφισβητεί την κατεστημένη κοινωνική του εντολή, λειτουργεί στην κατεύθυνση της κατασταλτικής διαχείρισης των αναγκών. Επιπλέον δε, η ψυχική υγεία, νοητή όχι ως αυτονόητο δικαίωμα αλλά ως εμπορεύσιμο προϊόν, κοστολογείται και βάσει αυτής της κοστολόγησης κρίνεται η αποτελεσματικότητας της θεραπείας και των θεραπευτών. Σύντομες και απλοποιητικές πρακτικές που θα κοστίζουν φθηνά και θα τις λανσάρουμε ως ιατρικές και κατ’ επέκταση ως θεραπευτικές.

Αλλά εμείς είμαστε εδώ γιατί ανάμεσα στο θυμό, την απογοήτευση και την απαισιοδοξία της λογικής αναδύεται μια νέα ανάγκη και μια νέα ευθύνη: να πάρουμε πίσω τις ζωές μας, να αφηγηθούμε τις ιστορίες μας – αυτές ειδικά να μην τις χαρίσουμε σε κανένα – να μιλήσουμε για την επιθυμία μας για μια άλλη υγεία που δε θα ορίζεται από την ‘απουσία της διάγνωσης’, που θα προτείνει και θα δοκιμάζει εναλλακτικές, τόσο απέναντι στη χρήση των ψυχοφαρμάκων ως μονόδρομου, όσο και απέναντι στους ιμάντες και τα όποια άλλα εργαλεία και μεθόδους της κατασταλτικής ψυχιατρικής.

Καλούμε όλους τους φορείς και τις ενώσεις της ψυχιατρικής κοινότητας και όλων των επαγγελματιών ψυχικής υγείας, τις ενώσεις και τα κινήματα των χρηστών και των οικογενειών, να συμμετάσχουν στην εκδήλωση της 23ης Νοεμβρίου 2011 στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Πανεπιστημίου 50. Τους καλούμε να πάρουν θέση πάνω στην αντιθεραπευτική και καταχρηστική των ατομικών δικαιωμάτων πρακτική των μηχανικών καθηλώσεων. Να έρθουν για να στηρίξουν ανθρώπους που έχουν υποστεί αυτές τις τραυματικές εμπειρίες, να υποστηρίξουν άτομα του περιβάλλοντος τους που παρακολούθησαν ανήμπορα να αντιδράσουν στην άσκηση αυτής της ιδρυματικής βαρβαρότητας ή βίωσαν το θάνατο προσφιλών τους προσώπων εξαιτίας αυτών των πρακτικών. Πολύ δε περισσότερο σήμερα σας καλούμε γιατί στην εποχή της οικονομικής τρομοκρατίας η ανάγκη να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας είναι ευθύνη όλων μας.

  • Δίκτυο Ανθρώπων που Ακούνε Φωνές – Athens, Hearing Voices Network
  • Συσπείρωση για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση
  • Ομάδα Αυτοεκπροσώπησης ΚΨΥ Αγ. Αναργύρων

Θα προβληθεί το φιλμ «ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΣΟΚ», των Michael Winterbttom και Mat Whitecross (βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Naomi Klein)

Stories from Athens (Ιστορίες από την Αθήνα)

Nov 052011
 

Πηγή: www.NicolasBrodard.com

Δίνουμε φωνή στους Έλληνες στα ξένα μέσα ενημέρωσης

Δίνουμε ένα πρόσωπο συγκεκριμένο στην κρίση

Επιχειρούμε μια νέα προσέγγιση των διεθνών μέσων μαζικής ενημέρωσης

Τι

Ένα ντοκιμαντέρ με τον προσωρινό τίτλο “Stories from Athens” (ιστορίες από την Αθήνα) επιχειρεί να δώσει πρόσωπο στην ελληνική κρίση. Με μια σειρά φωτογραφικών πορτρέτων και συνεντεύξεων απλών ανθρώπων που ζουν κάτω από την πίεση της κρίσης, προτείνουμε στα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης μια διαφορετική προοπτική αυτών των δύσκολων καιρών.

Γιατί

Αυτό το εγχείρημα θέλει να δώσει τη φωνή στους Έλληνες στα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης, και να προσφέρει μια διαφορετική ματιά σχετικά με την ελληνική πραγματικότητα. Γιατί είναι πλέον καιρός να μιλήσουμε για το τι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν, και όχι να προσεγγίζουμε την κατάσταση με όρους όπως: παγκόσμια κρίση, ελληνικό χρέος, μειωμένες αγορές, διεθνές νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Ένωση που καταρρέει, Παπανδρέου, Σαρκοζί, Μέρκελ,… Επειδή άνθρωποι άλλων χωρών θα αντιμετωπίσουν πιθανώς την ίδια κατάσταση αργά ή γρήγορα.

Ποιος

Μπορεί να είσαι εσύ, μπορεί να να είναι ένας από τους συγγενείς ή τους φίλους σου. Αυτό το ντοκιμαντέρ ψάχνει για ανθρώπους που αντιμετωπίζουν δυσκολίες λόγω της κρίσης, πρωταγωνιστές που έχουν να πουν ενδιαφέρουσες ή και επικές ιστορίες για την τρέχουσα κατάστασή τους, αλλά και πολίτες που θα ήθελαν να μοιραστούν την οπτική τους.

Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΡΟΥΜΕ. Σας παρακαλούμε να συμπληρώστε την φόρμα και να μας προτείνετε προφίλ!

Πως

Συνεντεύξεις και φωτογραφικά πορτρέτα. Οι επιλεγμένοι πρωταγωνιστές θα φωτογραφιθούν κατά τη διάρκεια της καθημερινής ζωής τους στο σπίτι, στην εργασία, ή στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Οι φωτογραφίες θα συνοδεύονται από συνεντεύξεις, περιγράφοντας την κατάσταση των πρωταγωνιστών.

Που/Πότε

Στην Αθήνα, από 4 έως και 11 Νοεμβρίου 2011. Οπουδήποτε στην πόλη, οποτεδήποτε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Στείλτε τις προτάσεις σας από τώρα!

About

Ο εμπνευστής του εγχειρήματος αυτού είναι ο Nicolas Brodard, Ελβετός ανεξάρτητος φωτογράφος και δημοσιογράφος που βρίσκεται αυτήν την περίοδο στην Κωνσταντινούπολη, με την πολύτιμη υποστήριξη μερικών τοπικών επαφών. Αυτό το ντοκιμαντέρ θα δημιουργηθεί με σκοπό να δημοσιευθεί στα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης (εφημερίδες, περιοδικά και ιστοχώρους). Πιθανών να συνεχιστεί και μετά από τις αναφερόμενες ημερομηνίες με σκοπό τη δημιουργία μιας ευρύτερης επικοινωνιακής και ενημερωτικής πλατφόρμας.

Catastroika…

Oct 292011
 

Πηγή: www.catastroika.com

Οι δημιουργοί του Debtocracy, του ντοκιμαντέρ που είδαν τουλάχιστον δύο εκ. άνθρωποι, επιστρέφουν με μια νέα παραγωγή. Η CATASTROIKA αναζητά τις συνέπειες από την ολοκληρωτική εκποίηση μιας χώρας. Εξετάζοντας παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης στις πιο αναπτυγμένες χώρες της Δύσης προσπαθεί να προβλέψει τι θα συμβεί αν το ίδιο μοντέλο εφαρμοστεί σε μία χώρα υπό καθεστώς επιτήρησης.

Πληροφορίες για το ντοκιμαντέρ

Ήταν αρχές του 1989 όταν ο Γάλλος ακαδημαϊκός Ζακ Ρουπνίκ κάθισε μπροστά στον υπολογιστή του προκειμένου να ετοιμάσει μια έκθεση για την πορεία των τελευταίων οικονομικών μεταρρυθμίσεων στη Σοβιετική Ένωση του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Και ο όρος που σκαρφίστηκε για να περιγράψει τον επιθανάτιο ρόγχο μιας αυτοκρατορίας άκουγε τότε στο όνομα Καταστρόικα. Στα χρόνια του προέδρου Γιέλτσιν, όταν η Ρωσία πραγματοποιούσε ίσως το μεγαλύτερο και πιο αποτυχημένο πείραμα ιδιωτικοποιήσεων στην ιστορία της ανθρωπότητας, δημοσιογράφοι του Γκάρντιαν έδωσαν άλλο νόημα στον όρο του Ρουπνίκ. Η καταστρόικα έγινε συνώνυμο της ολοκληρωτικής διάλυσης μιας χώρας από τις δυνάμεις της αγοράς, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και της ραγδαίας επιδείνωσης του βιοτικού επιπέδου των πολιτών της. Μονάδα μέτρησης της Καταστρόικα ήταν πλέον η ανεργία, η κοινωνική εξαθλίωση, η μείωση του προσδόκιμου ζωής αλλά και η δημιουργία μιας νέας κάστας ολιγαρχών που αναλαμβάνει την εξουσία της χώρας. Λίγα χρόνια αργότερα η αντίστοιχη επιχείρηση μαζικών ιδιωτικοποιήσεων στην ενοποιημένη Γερμανία, που σήμερα παρουσιάζεται ως πρότυπο για την Ελλάδα, δημιούργησε εκατομμύρια ανέργους και ορισμένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα διαφθοράς στην ευρωπαϊκή ιστορία.

Αυτή ακριβώς η καταστρόικα έρχεται τώρα και στην Ελλάδα, την «τελευταία σοβιετική δημοκρατία της Ευρώπης», όπως αρέσκονται να την χαρακτηρίζουν οι βουλευτές και οι υπουργοί της «σοσιαλιστικής» μας κυβέρνησης. Είναι η λογική συνέπεια και συνέχεια της «χρεοκρατίας» και ως εκ τούτου η λογική συνέχεια του πρώτου μας ντοκιμαντέρ που αναζητούσε τις αιτίες που δημιούργησαν την κρίση χρέους στην Ελλάδα και ολόκληρη την ευρωπαϊκή περιφέρεια.

Η Καταστρόικα όμως δεν είναι μια ασθένεια που χτυπά μόνο όσες χώρες αλλάζουν ριζικά το οικονομικό τους σύστημα, όπως η Ρωσία, ούτε χώρες που τελούν υπό άτυπη οικονομική κατοχή. Ίσως μάλιστα οι πιο αποτυχημένες μορφές ιδιωτικοποιήσεων να συνέβησαν σε οικονομικές υπερδυνάμεις που θεωρητικά είχαν την οικονομική ισχύ να ελέγξουν τις αρνητικές επιπτώσεις.

Την Καταστρόικα τη συναντάς στη μεταθατσερική Βρετανία, που έβλεπε τους πολίτες της να σκοτώνονται σε δυστυχήματα στα ιδιωτικοποιημένα δίκτυα σιδηροδρόμων. Τη βρίσκεις στα ιδιωτικά ταχυδρομεία της Ολλανδίας, όπου οι ταχυδρόμοι σου χτυπάνε την πόρτα δυο και τρεις φορές τς ημέρα. Κατά μια έννοια την εντόπιζε κανείς ακόμη και στην Καλιφόρνια, που άφησε τους κατοίκους της χωρίς ρεύμα όταν απελευθέρωσε την αγορά ενέργειας αφήνοντας το δίκτυο χωρίς κεντρικό δημόσιο έλεγχο.

Σε καμία περίπτωση όμως οι επιπτώσεις δεν είναι τόσο άμεσες και τόσο τρομακτικές όσο στις χώρες που έχουν πέσει στην παγίδα ξένων δανειστών και υποχρεώνονται να προχωρήσουν σε μαζικές αποκρατικοποιήσεις. Η διαδικασία ξεπουλήματος που θα ακολουθηθεί στην Ελλάδα έχει δοκιμαστεί αρκετές φορές σε ανάλογες περιπτώσεις. Οι ίδιοι άνθρωποι που αναλάμβαναν το ξεπούλημα δημοσίων επιχειρήσεων σε χώρες της Λατινικής Αμερικής έχουν στήσει σήμερα τα γραφεία τους σε χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας – και οι καλύτεροι από αυτούς βρίσκονται εδώ και μήνες στην Αθήνα.

Η διαδικασία ακολουθεί πάντα τα ίδια ακριβώς βήματα: Αρχικά οι κυβερνήσεις σε συνεργασία με τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ξεκινούν μια άγρια επίθεση εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι εμφανίζονται ως υπεύθυνοι για όλα τα οικονομικά δεινά της χώρας. Ο μύθος του υπερδιογκωμένου δημόσιου τομέα συχνά βασίζεται στη διαστρέβλωση στοιχείων από οργανισμούς που στηρίζονται (σε) και στηρίζουν την εκάστοτε κυβέρνηση. Παράλληλα συγκεκριμένοι δημόσιοι οργανισμοί εγκαταλείπονται συνειδητά στη μοίρα τους, εξοργίζοντας τους πολίτες με την αναποτελεσματικότητά τους. Και η διαδικασία ολοκληρώνεται με την πώληση ακόμη και των κερδοφόρων δημόσιων οργανισμών σε ένα κλάσμα της αξίας τους.

Η ομάδα της Καταστρόικα ταξιδεύει ήδη σε αρκετά σημεία του πλανήτη συλλέγοντας εικόνες, πληροφορίες και υλικό για τα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων που ακολουθήθηκαν στις πιο αναπτυγμένες χώρες της γης. Ο απολογισμός δεν είναι ποτέ άσπρος ή μαύρος. Το παλιό σχήμα του «κοινωνικού χαρακτήρα» του δημοσίου τομέα απέναντι στον απάνθρωπο πρόσωπο της ελεύθερης αγοράς είναι εξίσου απλουστευτικό με τις θεωρίες του Μίλτον Φρίντμαν για την ανάγκη να ιδιωτικοποιήσουμε και τον αέρα που αναπνέουμε. Η περίπτωση της Ελλάδας όμως ξεπερνά την απλή θεωρητική συζήτηση για το ρόλο του κράτους στην οικονομία.

Για άλλη μια φορά το ντοκιμαντέρ, θα κυκλοφορήσει στο Ιντερνετ χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης. Η δωρεάν διάθεση της Catastroika δεν αποτελεί απλώς «υποχρέωσή» μας απέναντι στους συμπαραγωγούς μας. Είναι βαθύτερη ιδεολογική και, αν θέλετε, φιλοσοφική πεποίθησή μας ότι κάθε προϊόν πνευματικής δημιουργίας πρέπει να είναι ελεύθερα διαθέσιμο σε όλους. Το σημερινό οικονομικό σύστημα, ενώ στηρίζεται όλο και περισσότερο στην παραγωγή και τη διαχείριση πληροφορίας, αδυνατεί από τη φύση του να βρει έναν τρόπο για να εξασφαλίσει την ανταμοιβή των δημιουργών πληροφορίας. Πρόκειται, ίσως για ένα ακόμη ένα αδιέξοδο στη διαδικασία ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων της οικονομίας, που σύντομα θα απειλήσει τα θεμέλια του κυρίαρχου συστήματος. Γιατί, ως γνωστόν, κάθε σύστημα που εμπόδισε την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων κατέρρευσε –ρωτήστε και τους φεουδάρχες.

The Price of Sex

May 222011
 

Η δουλειά του δημοσιογράφου δεν είναι να δώσει στους ανθρώπους μια φωνή, εξηγεί η σκηνοθέτης Miki Chakarova στους μαθητές της.

Οι άνθρωποι έχουν μια φωνή, είναι απλώς ότι δεν έχουν διέξοδο.

Στην πρόσφατη ταινία της, The Price of Sex, η Chakarova προσπάθησε να δώσει μια τέτοια διέξοδο, μπαίνοντας της στον κόσμο της σωματεμπορίας της Ανατολικής Ευρώπης. Η ταινία είναι ένα πορτρέτο των ανθρώπων που συνιστούν τη βιομηχανία, καθώς και του τρόπου με τον οποίο η διαφθορά αναπτύσσεται στο πλαίσιο της φτώχειας. Η ταινία θα κάνει την πρεμιέρα της στη Νέα Υόρκη, στο Human Rights Watch Film Festival.

 


GRITtv: Got Docs: The Price of Sex by grittv

Page 2 of 5 1 2 3 4 5