Sep 232007
 

πηγή: New York Times

”Πολλοί θα συμφωνούσαν ότι είναι ηθικά αποδεκτό να τραβήξεις το μοχλό που θα αλλάξει κατεύθυνση σε ένα τραίνο, σκοτώνοντας έναν άνθρωπο, αν υπάρχουν πέντε στην άλλη γραμμή. Αλλά αν τους ζητούσαν να σώσουν τις ίδιες πέντε ζωές ρίχνοντας έναν άνθρωπο μπροστά στο τραίνο, πολλοί θα συμφωνούσαν πως αυτή η πράξη είναι λανθασμένη. Αυτό μπορεί να αποτελεί απόδειξη ύπαρξης μιας παλιάς και υποσυνείδητης ηθικής που αποθαρρύνει από την πρόκληση άμεσης σωματικής βλάβης σε κάποιον άλλον. Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει μια εξ ίσου δυνατή ηθική έγκριση για έμμεση βλάβη σε κάποιον.”

Διαβάστε περισσότερα στους New York Times, στο άρθρο του Nicholas Wade (άρθρο στα αγγλικά), που δημοσιεύτηκε 18/9/2007

Sep 222007
 

χωρίς άλλα σχόλια…

ΤΡΙΤΗ 25 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2007

ΩΡΑ: 18.30

ΚΛΕΙΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΚΑΛΑΘΟΣΦΑΙΡΙΣΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ: 10 EURO

προσέξτε την Νο 2 φάση!

Sep 172007
 

Λάβαμε αυτό το μήνυμα από τους διοργανωτές του Worldwork 2008:

Hello,

Greetings from London. We are contacting you with the updated information about Doorways to Diversity, Seeking a Home in the World, the Worldwork conference in April 2008 in London. The preparations are well underway and buzzing.

We look forward to welcoming everyone next April. Please visit www.worldwork.org and enjoy browsing the new pages.

For this Worldwork there is a great opportunity to apply for funding from the Life long Learning Fund – Grundtvig. Grundtvig has agencies in all the countries of the European Union and Worldwork is an officially registered course with them.

Please visit http://www.worldwork.org/gruntvig.html for more information about the fund and how to apply.

Please contact your local agency or connect with Pat or Helen (details on the website) for advice if you are not sure how to do that.

You will need a letter with pre-registration so please let us know soon and we can send it to you. The deadline for the application is sometimes in September – October – please check your agency website.

Please get in touch if you need anything regarding your interest or registration for Worldwork.

Warm regards to you,
Anup and Stanya

for the Worldwork Team 08.

Sep 082007
 

Επείγουσα Ενημέρωση

Αγαπητοί φίλοι,

Λόγο της πρόσφατης προκήρυξης των εκλογών, η γ’ Χαριστήρια Ημερίδα, με προσκεκλημένο τον Salvador Minuchin, μετατίθεται κατά μία (1) ημέρα νωρίτερα – ήταν η μόνη εφικτή λύση μετά από πολλές που διερευνήσαμε με τον ίδιο – δηλαδή, την

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2007

Η μετάθεση αυτή έχει ως συνέπεια και την αλλαγή του χώρου. Έτσι, η ημερίδα θα πραγματοποιηθεί στο

Συνεδριακό Χώρο της Εθνικής Ασφαλιστικής
(Λεωφόρος Συγγρού 103-105)

Η ώρα προσέλευσης παραμένει ίδια (9:00 π.μ.).

Παρακαλούμε – ακόμα και οι ήδη προεγγεγραμμένοι – να δηλώσετε τη συμμετοχή σας εκ νέου στη γραμματεία του ΑΚΜΑ το νωρίτερο δυνατό.
e-mail: akma@otenet.gr
Τηλ/Φαξ: 210 9813208, 210 9824147

Με εκτίμηση,

Πέτρος Πολυχρόνης
Παιδοψυχίατρος
Διευθυντής, Αθηναϊκό Κέντρο Μελέτης του Ανθρώπου

Sep 012007
 

Έλαβα από τον φίλο μου, τον Πάνο Ηλία, αυτό το e-mail. Με την άδεια του, το βάζω στο blog:

Οι φωτιές ανά την Ελλάδα είναι το τρέχον θέμα, στις εφημερίδες, στις τηλεοράσεις στις παρέες. Και δίκαια! Ο αριθμός των νεκρών είναι πρωτάκουστος, ο αριθμός των στρεμμάτων που κάηκαν μέσα σε δύο 24ωρα είναι πρωτοφανής. Επιπλέον, τα στοιχεία αυτά είναι γεγονότα, δεν είναι ούτε εκτιμήσεις ούτε απόψεις. Είναι αδιάψευστα και συνεπώς, πολύ βαριά …στην πέψη.

Έχω διαβάσει πολλές γνώμες σχετικά – δεν είμαι και ο μοναδικός που ένιωσε την ανάγκη να πει κάτι για την λαίλαπα των ημερών – οι οποίες ως επί τω πλείστον κατηγοριοποιούνται σε τρεις βασικούς άξονες: στην οργή εναντίον των εμπρηστών, στην κατηγορία των Αρχών (και των διοικητών αυτών) για την ολιγωρία τους και στην αγανάκτηση κατά των ανθρώπων που τα ρίχνουν συνέχεια στην Πολιτεία.

Τείνω να πιστέψω πως όλοι έχουν δίκιο. Πράγματι τα στοιχεία που υποδεικνύουν εμπρησμό είναι αδιάσειστα και άφθονα: τα γκαζάκια και τα στουπιά που βρέθηκαν στους τόπους των πυρκαγιών, τα τηλεφωνήματα με τις «δήθεν» πυρκαγιές, η μικροσκοπική πιθανότητα να ξεκινήσαν κατ’ ατύχημα τόσες φωτιές στο βράδυ μιας ημέρας.

Η ολιγωρία και η κακή οργάνωση των Αρχών του τόπου ακούγεται επίσης πιστευτή. Δεν έχω στοιχεία για το γεγονός, όμως έχω ζήσει δύο μεγαθήρια της Ελληνικής Πραγματικότητας, τον Στρατό και το Δημόσιο και επομένως τείνω να πιστέψω ότι τόσο η Ελληνική Αστυνομία όσο και το Πυροσβεστικό Σώμα διέπονται από τις ίδιες αρχές.

Τέλος, συμφωνώ, αμάν πια με την Πολιτεία! Δεν αντέχω άλλο να στήνουν σε ικρίωμα τους «υπεύθυνους». Η ευθύνη είναι συλλογική και από την στιγμή που επιλέγεις να ζεις σε χώρα με κοινωνικούς θεσμούς και νόμους, είσαι και εσύ υπόλογος. Το κακό που βρήκε το σύνολο έχει βρει και εσένα. Όπως σωστά απεφάνθει και ο κύριος «Die Hard», είτε είσαι μέρος της λύσης, είτε είσαι μέρος του προβλήματος.

Κανένας όμως δεν πήγε ένα βήμα παραπέρα. Πράγματι, οι εμπρηστές είναι μιάσματα και τους αξίζει 10 φορές ισόβια, εγώ όμως δεν μπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτό, εκτός εάν βρεθώ φάτσα με φάτσα με έναν από αυτούς την ώρα που διαπράττει το έγκλημα του. Επίσης η οργάνωση, η πρόληψη και ο σχεδιασμός δεν ήταν ποτέ τα δυνατά σημεία του Ελληνικού Δημοσίου. Ούτε και γι΄αυτό μπορώ να κάνω κάτι όμως εκτός εάν ήμουν σε ισχυρή διοικητική θέση σε αυτό.

Μπορώ βέβαια να μην κλαίγομαι για την Πολιτεία και να μην σκεφτώ άλλο τους υπευθύνους, εκτός εάν καταφέρω να θεωρήσω τον εαυτό μου μέσα στους υπευθύνους. Και πάλι όμως, επί του πρακτέου, δεν μπορώ να κάνω κάτι για τους ανθρώπους και τις εκτάσεις που καήκαν, πέραν μιας κάποιας δωρεάς, ένα ποσό από το υστέρημα μου θυσιάζοντας τα άπλετα κινητά ενός μήνα ή μερικές βραδυνές εξόδους (ή και τα δύο). Μπορώ επίσης να διαμαρτυρηθώ. Έχω κουραστεί οι λίγοι (ισχυροί) να επικρατούν επί των πολλών και ίσως είναι καιρός να δείξουμε ότι εμείς οι απλοί άνθρωποι, οι πολλοί, δεν είμαστε απαθή πρόβατα αλλά η μάζα που εκλέγει κάθε φορά το διοικητικό σώμα της – σε αντίθεση με τους προνομιακούς λίγους που απλά πληρώνουν τις καμπάνιες και τις διαφημίσεις τους.

Αυτό ήταν λοιπόν; Πήγαμε μια πορεία στο κέντρο της Αθήνας και σφιχτήκαμε οικονομικά για ένα μήνα; Γιατί κανένας δεν μίλησε μέχρι τώρα επί του πρακτέου, τι θα πρέπει να κάνει ο καθένας μας για να δώσει μια ευκαιρία στον κόσμο για ένα καλύτερο μέλλον; Ως απλοί πολίτες, δεν μπορούμε ούτε να κυνηγήσουμε τους ανθρώπους πίσω από τα οικοδομικά συμφέροντα, ούτε να αναγκάσουμε την κυβέρνηση να αλλάξει αυτή τη στιγμή τα νομικά πλαίσια ώστε να μην υπάρχει κίνητρο για εμπρησμό. Εάν το ουσιαστικό όπλο σου είναι η ψήφος, τότε το διάστημα των 4 χρόνων είναι πολύ μεγάλο για να έχει πραγματική ισχύ στα γεγονότα του τόπου μας. Επίσης τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε για την ελεφαντίαση του Δημόσιου Τομέα, όσο για τους υπεύθυνους, όσο περισσότερο το απαιτούμε τόσο περισσότερο πιέζουμε για αποδιοπομπαίους τράγους, καθώς ο άνθρωπος τείνει να πάρει τον εύκολο δρόμο, ειδικά σε δύσκολες καταστάσεις.

Όμως, στον δικό μας μικρό κόσμο μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, αρχίζοντας φυσικά από τον εαυτό μας. Διότι οι τραμπούκοι των κατασκευαστικών κάποτε ήταν μικροί τραμπούκοι, με βεληνεκές μιας παρέας ή μιας οικογένειας. Ίσως λοιπόν εσείς να ήσασταν στην παρέα αυτού του τραμπούκου, ίσως πάλι αυτό το άτομο που συναναστρέφεστε σήμερα και έχει μια εκκωφαντική τάση να διαστρεβλώνει την πραγματικότητα προς όφελος του να είναι ο τραμπούκος του αύριο, ο οποίος θα σταθεί τυχερός κάποιες φορές, θα ανέβει τα σκαλιά της εξουσίας και εκεί που καταπίεζε μια παρέα, τώρα καταστρέφει ένα έθνος.

Φυσικά δεν μπορείς να κατηγορήσεις έναν άνθρωπο για αυτά που θα μπορούσε να κάνει ή αυτά που πιστεύεις ότι πρόκειται να κάνει. Μπορείς όμως να δώσεις σημασία στους μικρούς τραμπουκισμούς που απευθύνονται σε σένα ή στον κύκλο σου. Εάν δεις κάποιον να καπνίζει σε δάσος ή να μεταφέρει αναμμένη ψησταριά σε ανοιχτό βαν (μου έχει συμβεί), εάν η παρέα σου βρωμίζει την παραλία ή τον δρόμο, εάν κάποιος γνωστός σου απροκάλυπτα δεν σέβεται το περιβάλλον, τότε κάνε κάτι γι’ αυτό. Δεν είσαι αστυνομία, δεν μπορείς να τον συλλάβεις, μπορείς όμως να του θυμήσεις ότι είναι μέρος του κόσμου που καταστρέφει.

Και ποιος ξέρει; Ίσως ο τραμπούκος αυτός σκεφτεί λίγο παρακάτω και ίσως πάλι αναθεωρήσει ορισμένες αντιλήψεις του. Ο άνθρωπος κατά κανόνα δεν είναι κακός αλλά βλάκας. Ο μεγάλος τραμπούκος είναι ένας βλάκας που έχει συνηθίσει τόσο πολύ να είναι βλάκας ώστε το μέγεθος των αποτρόπαιων πράξεων του αδυνατεί να τον ξυπνήσει από το λήθαργο του. Ο μεγάλος τραμπούκος είναι ένας βλάκας που κανένας δεν τον έπεισε, για πολύ καιρό, για έννοιες όπως ηθική, σεβασμός, τιμιότητα.

Όμοια για το Ελληνικό Δημόσιο. Η απουσία οργάνωσης και πρόληψης είναι ένα μίγμα προσωπικών συμφερόντων, έλλειψης φιλότιμου και αγάπης, άρα και ηθικής, για την δουλειά. Το μίγμα αυτό υπάρχει μέσα στην κουλτούρα μας, μέσα στο σπόρο μας και «ανθίζει» στο δημόσιο περιβάλλον διότι δεν υπάρχει η ιδιωτική φιλοδοξία ή η ακαδημαϊκή δίψα για πρόοδο. Η κουλτούρα όμως είναι θέμα εκπαίδευσης. Όταν λοιπόν κάποιος φίλος σας κυνηγάει κάθε γνωστό στην ατζέντα του για να τον βάλει σε μια θέση, ρωτήστε τον, είναι πράγματι τέτοια η ζωή που θέλει για τον εαυτό του; Θέλει πράγματι να ξεκινήσει την ζωή του ως υπόλογος σε κάποιον, χωρίς να γνωρίζει τι θα απαιτήσει αυτός ή οι διευθυντές του ή το κόμμα του για την χάρη που του έγινε; Οι άνθρωποι γύρω μας αντιδρούν, δεν προλαμβάνουν, στα γεγονότα της ζωής τους. Κάποιες φορές βέβαια δεν έχουμε επιλογή, όταν έχουμε όμως δεν είναι καλύτερο να έχουμε προλάβει κάποια πράγματα ώστε όταν συμβεί το γεγονός εμείς να «πλέουμε σε αυτόματο πιλότο» και όχι να τρέχουμε σαν κοτόπουλα. Αυτό μπορείτε να το πείτε στους φίλους σας αλλά ακόμα καλύτερα μπορείτε να το δείξετε. Λένε ότι ακούω και ξεχνάω, βλέπω και θυμάμαι, κάνω και καταλαβαίνω. Αν κάθε φορά οι φίλοι σας αντιδρούν πυροσβεστικά, πάρτε την κατάσταση στα χέρια σας και «προσγειώστε το αεροπλάνο» χωρίς μηχανές, πλανάροντας με τα ρεύματα του αέρα.

Και πρώτα από όλα αρχίστε από τον εαυτό σας. Όσοι είναι οικογενειάρχες το καταλαβαίνουν καλύτερα αυτό γιατί ξέρουν ότι το παιδί πάνω από όλα, βλέπει τι κάνεις. Μπορεί να αγορεύεις ή να απαγορεύεις, το παιδί όμως συλλέγει συνέχεια εικόνες της δικής σου ζωής και όταν στο μέλλον θα βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση, θα αναβλύσουν ασυνείδητα οι δικές σου εικόνες μπροστά του.

Έχω συζητήσει για τα θέματα αυτά με ανθρώπους και έχω ακούσει από πολλούς την ρήση ότι «η αλλαγή γίνεται από τον εαυτό μας». Συμφωνώ σε αυτό, όμως δεν έχω δει κανέναν να το κάνει και μετά από καιρό υποψιάστηκα γιατί. Οι άνθρωποι δεν έχουν την πειθαρχία να το κάνουν. Το να αντιμετωπίσεις τον τραμπούκο ή τον συμφεροντολόγο ή τον ωχαδερφιστή της παρέας σου είναι ο δύσκολος δρόμος. Ο εύκολος είναι να αρνηθείς κάθε ευθύνη και να φωνάξεις για την Πολιτεία. Για να πάρει κάποιος τον δύσκολο δρόμο θέλει κίνητρο και προσπάθεια. Το κίνητρο υπάρχει όταν πιστεύουμε σε ένα σκοπό και η προσπάθεια επιτυγχάνεται με προσωπική πειθαρχία. Πιστεύετε λοιπόν ότι το περιβάλλον κινδυνεύει; Πιστεύετε ότι μπορούμε να δώσουμε μια ευκαιρία στον εν δυνάμει τραμπούκο να σκεφτεί την άλλη μεριά; Πιστεύετε ότι είμαστε μέρος του προβλήματος όσο δεν αποτελούμε μέρος της λύσης; Αν ναι, τότε ας μαζέψουμε όση πειθαρχία έχουμε γιατί η προσπάθεια που απαιτείται είναι ευρεία και κακοτράχαλη.

Δυστυχώς δεν γράφω σε καμία εφημερίδα, ίσως υπάρχει και λόγος γι’ αυτό, εάν όμως σας άρεσε αυτό που διαβάσατε παρακαλώ στείλτε το σε γνωστούς και φίλους σας, διότι ακόμη και ένας άνθρωπος να ενδιαφερθεί είναι κέρδος. Ίσως κάποιος να το διαβάσει και στο τέλος να είναι περισσότερο αντίθετος με αυτά που γράφω από ότι στην αρχή, ίσως άλλος να πιστεύει ότι πριν από λίγο προσγειώθηκα στην γη. Όλα είναι θεμιτά, όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα, όλα είναι αποδεκτές καταλήξεις ενός διαλόγου. Όπως έλεγε και ο Αριστοτέλης, ο διάλογος είναι η πεμτουσία του τρίπτυχου θέση – αντίθεση – σύνθεση (έκανα λίγο ελεύθερη διασκευή της ρήσης του φιλοσόφου). Είναι η οδός για να γίνουμε καλύτεροι, είναι η απόδειξη της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας μας.

Aug 062007
 

Το 5ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου Αστέγων τελείωσε με τον καλύτερο τρόπο. Γυρίσαμε με το Κύπελλο του Fair Play, της καλύτερης συμπεριφοράς μέσα και έξω από τα γήπεδα.. δε νομίζω ότι χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο από μπράβο σ’αυτή την υπέροχη ομάδα..
Ραντεβού στη Μελβούρνη το 2008!

Aug 022007
 

Η ώρα της κρίσης έφτασε.. Εντάξει, είμαι λίγο υπερβολική, αλλά από αύριο αρχίζουμε να παίζουμε για ένα κύπελλο. Συνολικά υπάρχουν 6 κύπελλα τα οποία δίνονται (φοβερές αυτές οι διργανώσεις, ε; ξέρετε πουθενά αλλού να δίνονται 6 κύπελλα;), και το ποιος διεκδικεί τι καθορίζεται από την κατάταξη, η οποία καθορίζεται από τα αποτελέσματα. Τώρα αν κάποιος θέλει να μάθει που βρίσκεται η Ελλάδα στην κατάταξη, ας κοιτάξει με προσοχή το επίσημο site της διοργάνωσης και ας μου στείλει ένα email να μου λύσει κι εμένα την απορία (μου είναι σαφές πλέον ότι υπάρχει ένα ιδιαίτερο είδος νοημοσύνης που σχετίζεται με τα αθλητικά και εγώ δεν το διαθέτω).

Τώρα για σήμερα, τι λέγαμε για τη βροχή; Ξανάρχισε. Ό,τι χαρήκαμε, χαρήκαμε από ήλιο. Και στο αγωνιστικό μέρος, κερδίσαμε την Σλοβενία και χάσαμε από Καναδά, αλλά πήραμε (πληθυντικοί πανελληνίων) και ένα βραβείο fair play, το οποίο δόθηκε στον αρχηγό της ομάδας, τον Νικηφόρο. Και το βραβείο αυτό ήταν για την τούρτα που δώσαμε χθες στον ελληνικής καταγωγής Patric που έκλεινε τα 18 και έπαιζε με την αντίπαλη ομάδα. Συγκινητική στιγμή και ακόμη πιο συγκινητικό ότι μας πήρε λίγη ώρα να καταλάβουμε γιατί παίρναμε το βραβείο. Τόσο δεδομένο ήταν για τα παιδιά..

Η ημέρα έκλεισε με εκπληκτική απόδοση των προπονητών μας Περικλή και Φάνη στο φιλικό παιχνίδι των προπονητών και ένα απίστευτο γκολ.

Το επόμενο ραντεβού αύριο στη 1 με Νορβηγία.. Λίγη καλή τύχη και πολύ ήλιο αν μπορείτε να μας στείλετε!